<!-- Global site tag (gtag.js) - Google Analytics
-->
ნარცისიზმის შეერთებული შტატები („Newsweek, აშშ )
Америка -- страна садизма.
А Россия мазохизма
აშშ-ში ნარცისიზმი ძალას იკრებს. ეს პროცესი, სავარაუდოდ, გაგრძელდება, და მისი ეკონომიკური შედეგები ყველაზე მძიმე იქნება. დღეს ამერიკელებს ურჩევნიათ დახარჯონ, ვიდრე შეწირულობა გააკეთონ, გადასცენ ანგარიში მომავალ თაობებს იმის ნაცვლად, რომ დაეთანხმონ გადასახადების გაზრდას. მათ ურჩევნიათ იაფი კრედიტების ზღვაში ბანაობა ნაცვლად იმისა, რომ დაასრულონ ის პრაქტიკა და ინსტიტუტები, რომლებმაც გამოიწვია ფინანსური კრიზისი. ისინი ამტკიცებენ, რომ მათი ეკონომიკური სისტემა საუკეთესოა, თუმცა უგულებელყოფენ ინვესტირებას იმისა, რაც საზოგადოებას პროდუქტიულობას აძლევს: განათლების, ინფრასტრუქტურის და სამეცნიერო კვლევების.
მაგრამ, როგორ მოხდა ეს? წიგნის „ნარცისიზმის ეპიდემიის“ (The Narcissism Epidemic) ავტორები ჯინ ტვენჯი (Jean M. Twenge) და უ. კიტ კემპბელი (W. Keith Campbell) მიიჩნევენ, რომ საკუთარ თავზე დაციკლულობას ფესვები 1960-იან წლებში აქვს, როდესაც ადამიანებმა დაიწყეს სოციალური შეზღუდვებისა და მოლოდინის უარყოფა თავისი ადამიანური პოტენციალის შესწავლის გულისთვის. თავდაპირველად ამ მოძრაობას არ ჰქონდა გადახრა ნარცისიზმისკენ, მაგრამ 1970-იან წლებში გარდაისახა თვითგამოხატვაში, საკუთარი თავის სიყვარულსა და თვითგანდიდებაში. 1980-იან წლებში ამ თვისებების ადგილი დაიკავეს ეგოცენტრიზმმა და საკუთარი სისუსტეების წაქეზებამ - და ყველაფერი უფრო გაუარესდა.
ფსიქოლოგები შეისწავლიან ნარცისიზმს, ისინი 1970-იანი წლების ბოლოდან ატარებენ გამოკითხვებს სტუდენტებს შორის ამერიკულ კოლეჯებში და, როგორც მიჩიგანის უნივერსიტეტის ჯგუფური დინამიკის კვლევითი ცენტრის დოცენტი სარა კონრატი (Sara Konrath) ამბობს, მისი დონე, რომელიც ხშირად შეფასებულია თანაგრძნობის ნაკლებობის გზით, ჯერ არასდროს ყოფილა უფრო მაღალი. „თუ გადავხედავთ საზოგადოებრივ ბერკეტებს, დავინახავთ, რომ თითქმის ყველა მათგანი ნარციზმისკენ გვიბიძგებს, - ამბობს ის. აქ საუბარია არა მხოლოდ ხელმოწერებზე Twitter-ის და Facebook-ის ფურცლებზე, რომლებიც იძლევიან თავისი თავით ტკბობის გაუთავებელ შესაძლებლობებს. ამ ბერკეტების რიცხვს ასევე მიეკუთვნება რეკლამა, რომელიც მომხმარებელს ეუბნება: „შენ ამას იმსახურებ“, და სატელევიზიო რეალიტი-შოუები, რომლებიც აიძულებენ ჩვეულებრივ ადამიანებს ებრძოლონ ერთმანეთს ვარსკვლავის ტიტულისთვის.
სამწუხაროდ, მოსაზრება იმის შესახებ, რომ ნებისმიერ ამერიკელს შეუძლია მიაღწიოს წარმატებას, უფრო მეტად მითია. ბოლო ათწლეულების მანძილზე ამერიკელებს საქმე აქვთ ბევრად უფრო დიდ უთანასწორობასა და ნაკლებ სოციალურ მობილობასთან, ვიდრე მათ მშობლებს ჰქონდათ. მაგრამ ნარცისიზმი აიძულებს იმავე ამერიკელებს უარყონ გადამანაწილებელი საგადასახადო სისტემები, რადგანაც ისინი დარწმუნებულნი არიან, რომ პირადად მათ ელოდებათ წარმატება, და არ განიცდიან თანაგრძნობას დამარცხებულთა მიმართ. მათ ურჩევნიათ საგადასახადო შეღავათების მიღება ინვესტირების ნაცვლად მომავალი თაობების შესაძლებლობებში (თუმცა მათ შეუძლიათ გამონაკლისის გაკეთება თავისი ნათესავებისთვის, რომლებიც ხშირად აღმონდებიან ინტერესთა ნარცისულ სფეროში).
როგორც ჩანს, მზარდი ნარცისიზმის ფონზე, ამერიკელი კანონმდებლები მხოლოდ ამძაფრებენ სიტუაციას. „პოლიტიკოსებს აქვთ ტენდენცია წაახალისონ ეს ეგოისტური ტენდენციები, პირდებიან ხალხს, რომ მათ შეუძლიათ უკეთესად ცხოვრება განსაკუთრებული მსხვერპლის გარეშე“, - ამბობს ფლორიდის შტატის უნივერსიტეტის ფსიქოლოგიის პროფესორი როი ბაუმაისტერი (Roy Baumeister).
ეს რიტორიკაა - თითქოსდა ამერიკელებს შეუძლიათ, რომ ყველაფერი ჰქონდეთ და ამისთვის არაფერი გადაიხადონ, მაგრამ ეს რიტორიკა თავისი ფესვებით რეიგანის ეპოქაში მიდის, როდესაც ეკონომისტი არტურ ლაფერი (Arthur Laffer) გამოვიდა იმ იდეით, რომ საგადასახადოს შემცირება გამოიწვევს სახელმწიფოს შემოსავლების ზრდას, სტიმულირებს კომპანიების და მომხმარებლების ხარჯების ზრდას. ის ცდებოდა, მაგრამ დებატები ვაშინგტონში ბიუჯეტის შესახებ ნათლად აჩვენებენ, რომ მისი ჯერ კიდევ სჯერათ.
ზოგიერთი მედია ცდილობს ამხილოს პოლიტიკური რიტორიკის უსაფუძვლობა, მაგრამ ამერიკელებისთვის უფრო ადვილი იყო მათი იგნორირება - ზუსტად ასე ნებისმიერი ნარცისისტი გადაკეტავს უკუკავშირის არხებს, თუ გრძნობს საფრთხეს, რომელიც ემუქრება მის წარმოსახვით სახეს. „მედიისა და ინტერნეტის ფრაგმენტაციის პირობებში, ადამიანებისთვის უფრო ადვილია ინფორმაციისა და მოსაზრებების წყაროების მოძიება, რომლებიც არ უარყოფენ მათ მიერ ჩამოყალიბებულ სამყაროს სურათს“, - ამბობს კარნეგი-მელონის უნივერსიტეტის ეკონომიკისა და ფსიქოლოგიის პროფესორი ჯორჯ ლევენსტაინი (George Loewenstein).
თუ სოციალური მობილურობა გააგრძელებს დასუსტებას, ხოლო ნარცისიზმი გაძლიერდება, ერთ დღეს ქვეყანას მოუწევს უზარმაზარი ეკონომიკური და ფსიქიკური ფასის გადახდა. „მე“ თაობის მიერ აღებული გიგანტური ვალების დაბრუნება მოუწევს ქვეყანას, რომელიც ცუდად არის მომზადებული მისი ეკონომიკური მომავლისთვის. ამავე დროს, როდესაც ამერიკული ნარცისიზმის საპნის ბუშტი საბოლოოდ გასკდება, ამერიკელები გადაიტანენ ილუზიების კოლოსალური მსხვრევის მომენტს. როგორც ტვენჯი და კემპბელი წერენ, რჩება მხოლოდ იმის იმედი, რომ მომავალი თაობის მშობლები ასწავლიან შვილებს არ დაიიკლონ საკუთარ თავზე.
https://www.psychologytoday.com/us/blog/life-in-the-intersection/201804/is-narcissism-the-cost-being-american
https://www.newsweek.com/narcissism-rise-america-68509
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/04/180425120245.htm
http://www.russianwashington.com/index.php?option=com_content&view=article&id=517:-qnewsweekq-&catid=63:opinions&Itemid=37
https://www.nytimes.com/2016/02/14/opinion/narcissism-is-increasing-so-youre-not-so-special.html
https://www.iep.utm.edu/rousseau
Америка -- страна садизма.
А Россия мазохизма
https://redpsychology.wordpress.com/tag/%D0%BC%D0%B8%D1%84-%D1%83%D1%81%D0%BF%D0%B5%D1%88%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B8/
https://irinaleadercoach.com/2012/akkuratno-tri-samyx-vrednyx-mifa-ob-uspexe/
https://redpsychology.wordpress.com/2013/11/29/%D1%8D%D0%BC%D0%BE%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8B%D0%B5-%D1%80%D0%B0%D1%81%D1%81%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B9%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B0-%D0%B8-%D1%81%D0%BE%D0%B2%D1%80%D0%B5%D0%BC/
https://redpsychology.wordpress.com/2013/11/28/%D0%B1%D0%B5%D0%B7%D0%BE%D0%BF%D0%B0%D1%81%D0%BD%D0%BE%D0%B5-%D0%BE%D0%B1%D1%89%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%BE-%D0%BF%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D0%B5-%D1%82%D1%80%D0%B5/
https://redpsychology.wordpress.com/2013/12/04/%D0%BC%D0%B8%D1%84%D1%8B-%D0%BA%D0%B0%D0%BF%D0%B8%D1%82%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D0%B7%D0%BC%D0%B0-%D1%83%D1%81%D0%BF%D0%B5%D1%85-%D0%B8-%D1%83%D1%81%D0%B5%D1%80%D0%B4%D0%BD%D1%8B%D0%B9-%D1%82%D1%80%D1%83/
Буржуазия как анонимное общество
ПОРОЧНЫЙ КРУГ КОНКУРЕНЦИИ, ВРАЖДЕБНОСТИ И ТРЕВОГИ.
https://slideplayer.com/slide/3387729/?fbclid=IwAR3vKVwgjr0e8EeXXd0R1VX5fE39vTpYXJ6Q0sO2QqEqY1_b4YU_CE6XJqw
Welcome to Social Science in the City Homelessness, Dangerousness and Disorder. The View from Diogenes’ Barrel
http://yanko.lib.ru/books/country/faul.htm
Образ американца
Список поступков, которые, с американской точки зрения, совершенно недопустимы, относительно невелик. К ним относятся:
Старение
Старение в корне противоречит всем американским идеалам и понятиям. Лозунг и для мужчин, и для женщин - “Выгляди на двадцать лет моложе”. Старики, которых называют “людьми старшего поколения”, пытаются надуть урода с косой, подкрашивая волосы,
15
натягивая джинсы, подтягивая кожу и подбирая животики.
Американским постулатом в отношении старения можно считать высказывание Иваны Трамп, которая заявила: “Я всегда буду выглядеть на тридцать пять, но Дональду это обойдется недешево”. (Ей это не помогло. Он бросил ее ради дамы помоложе, зато ей остались детишки и отель “Плаза”).
Толстение
Один американский общественный деятель сказал: “Нельзя быть слишком богатым или слишком худым”. Все американцы мечтают быть стройными (и богатыми). Это не значит, что все американцы отличаются стройностью: скорее наоборот. В любой произвольно взятый момент времени 30% американских женщин сидят на диете, и еще 30% - страдают ожирением. При этом, как видно из любой светской хроники, богатые женщины в целом худее небогатых.
Лишний вес - один из величайших американских парадоксов: кино, журналы, телевидение отчаянно пропагандируют худых как спички фотомоделей; похудательная индустрия зарабатывает миллиарды долларов, и в то же время в самом сердце страны мистер и миссис Америка от души поливают свои биг-маки жирным майонезом и уписывают за обе щеки огромные порции жареного картофеля. Примечательно, что к дискриминации толстых общество относится с терпимостью, совершенно немыслимой в любом другом случае.
Смерть
Смерть, с точки зрения американцев, - очень некрасивый поступок, не говоря уж о том, что это настоящее свинство по отношению к любящим родственникам и друзьям. Американцы пытаются делать вид, что смерти вообще не существует, и уж во всяком случае ничего такого не случится с ними лично. Если же кто все-таки умирает, американцы не находят, что сказать и стараются побыстрее разделаться со всеми сопутствующими процедурами. Заводить в приличном обществе разговор о смерти считается признаком психического расстройства, если только речь не идет о нашумевшем убийстве. http://yanko.lib.ru/books/country/faul.htm
https://www.aaas.org/our-golem-talking-back-us
http://lavka.samoteka.su/product_info.php?products_id=576
https://www.nlobooks.ru/magazines/neprikosnovennyy_zapas/114_nz_4_2017/article/12658/
https://regnum.ru/news/2537435.html
http://www.forumdaily.com/pochemu-rossiya-agressivna/
https://www.pravda.ru/health/243028-psihoanaliz/
https://theoryandpractice.ru/posts/16442-divannoe-iskusstvo-kak-freyd-vybiral-patsientov-dlya-psikhoanaliza
https://naked-science.ru/article/psy/s-tochki-zreniya-psikhoanaliza
https://aurora.network/articles/153-geopolitika/60323-ocherk-po-strategii-ssha
Большой п.... в 2020 г. будет не только в америке, но и во всём мире
"Какая гражданская война в США?! Там народ каждый сам за себя, каждый другому - враг и конкурент! Они ни организоваться для сопротивления не смогут, ни понять, кто за их интересы, а кто против. Если только кто-то целенаправленно поведёт их на убой, то да... с шариками и флажками пойдут, как на демонстрацию, а потом будут прятаться каждый в своём углу, пережидать, когда там всё закончится. Воевать же никто не будет, не умеют и не могут. Их всех по одиночке и перебьют. Это будет не война, а бойня.""
https://clergy.lawsuitscout.com/b?sid=fbny&fbclid=IwAR3EUk9JAuWzSk50nPv0mW-WJbswtqk99X-w0qCMVortz7Cc0fm-Gmcxxsg&pid=60682
https://www.youtube.com/watch?v=BRP-rDiTwUQ
This disease, this wetiko (cannibal) psychosis, is the greatest epidemic sickness known to man.” We, as a species, are in the midst of a massive psychic epidemic, a virulent collective psychosis that has been brewing in the cauldron of humanity’s psyche from the beginning of time." - Jack Forbs
-->
Америка -- страна садизма.
А Россия мазохизма
в России люди проще, менталитет другой, нет такой зациклинности на деньгах, нет такого уровня неискренности.
წარმოიდგინეთ ადამიანი, რომელიც აკეთებს ყველაფერს, რას მას მოესურვება, მიუხედავად იმისა, თუ როგორ გავლენას ახდენს ეს სხვებზე. ის უარს ამბობს პასუხისმგებლობის აღებაზე საკუთარ შეცდომებზე და მიიჩნევს, რომ მას არ ჰყავს ბადალი ყველაფერში, რასაც კი ხელს მოკიდებს, თუმცა არსებობს საპირისპიროს უამრავი მტკიცებულება. ძალიან ჰგავს კლასიკური ნარცისისტის აღწერას, ასე არ არის? თუმცა, დღეს ეს ასევე ამერიკის შეერთებულ შტატებს გვაგონებს.აშშ-ში ნარცისიზმი ძალას იკრებს. ეს პროცესი, სავარაუდოდ, გაგრძელდება, და მისი ეკონომიკური შედეგები ყველაზე მძიმე იქნება. დღეს ამერიკელებს ურჩევნიათ დახარჯონ, ვიდრე შეწირულობა გააკეთონ, გადასცენ ანგარიში მომავალ თაობებს იმის ნაცვლად, რომ დაეთანხმონ გადასახადების გაზრდას. მათ ურჩევნიათ იაფი კრედიტების ზღვაში ბანაობა ნაცვლად იმისა, რომ დაასრულონ ის პრაქტიკა და ინსტიტუტები, რომლებმაც გამოიწვია ფინანსური კრიზისი. ისინი ამტკიცებენ, რომ მათი ეკონომიკური სისტემა საუკეთესოა, თუმცა უგულებელყოფენ ინვესტირებას იმისა, რაც საზოგადოებას პროდუქტიულობას აძლევს: განათლების, ინფრასტრუქტურის და სამეცნიერო კვლევების.
მაგრამ, როგორ მოხდა ეს? წიგნის „ნარცისიზმის ეპიდემიის“ (The Narcissism Epidemic) ავტორები ჯინ ტვენჯი (Jean M. Twenge) და უ. კიტ კემპბელი (W. Keith Campbell) მიიჩნევენ, რომ საკუთარ თავზე დაციკლულობას ფესვები 1960-იან წლებში აქვს, როდესაც ადამიანებმა დაიწყეს სოციალური შეზღუდვებისა და მოლოდინის უარყოფა თავისი ადამიანური პოტენციალის შესწავლის გულისთვის. თავდაპირველად ამ მოძრაობას არ ჰქონდა გადახრა ნარცისიზმისკენ, მაგრამ 1970-იან წლებში გარდაისახა თვითგამოხატვაში, საკუთარი თავის სიყვარულსა და თვითგანდიდებაში. 1980-იან წლებში ამ თვისებების ადგილი დაიკავეს ეგოცენტრიზმმა და საკუთარი სისუსტეების წაქეზებამ - და ყველაფერი უფრო გაუარესდა.
ფსიქოლოგები შეისწავლიან ნარცისიზმს, ისინი 1970-იანი წლების ბოლოდან ატარებენ გამოკითხვებს სტუდენტებს შორის ამერიკულ კოლეჯებში და, როგორც მიჩიგანის უნივერსიტეტის ჯგუფური დინამიკის კვლევითი ცენტრის დოცენტი სარა კონრატი (Sara Konrath) ამბობს, მისი დონე, რომელიც ხშირად შეფასებულია თანაგრძნობის ნაკლებობის გზით, ჯერ არასდროს ყოფილა უფრო მაღალი. „თუ გადავხედავთ საზოგადოებრივ ბერკეტებს, დავინახავთ, რომ თითქმის ყველა მათგანი ნარციზმისკენ გვიბიძგებს, - ამბობს ის. აქ საუბარია არა მხოლოდ ხელმოწერებზე Twitter-ის და Facebook-ის ფურცლებზე, რომლებიც იძლევიან თავისი თავით ტკბობის გაუთავებელ შესაძლებლობებს. ამ ბერკეტების რიცხვს ასევე მიეკუთვნება რეკლამა, რომელიც მომხმარებელს ეუბნება: „შენ ამას იმსახურებ“, და სატელევიზიო რეალიტი-შოუები, რომლებიც აიძულებენ ჩვეულებრივ ადამიანებს ებრძოლონ ერთმანეთს ვარსკვლავის ტიტულისთვის.
სამწუხაროდ, მოსაზრება იმის შესახებ, რომ ნებისმიერ ამერიკელს შეუძლია მიაღწიოს წარმატებას, უფრო მეტად მითია. ბოლო ათწლეულების მანძილზე ამერიკელებს საქმე აქვთ ბევრად უფრო დიდ უთანასწორობასა და ნაკლებ სოციალურ მობილობასთან, ვიდრე მათ მშობლებს ჰქონდათ. მაგრამ ნარცისიზმი აიძულებს იმავე ამერიკელებს უარყონ გადამანაწილებელი საგადასახადო სისტემები, რადგანაც ისინი დარწმუნებულნი არიან, რომ პირადად მათ ელოდებათ წარმატება, და არ განიცდიან თანაგრძნობას დამარცხებულთა მიმართ. მათ ურჩევნიათ საგადასახადო შეღავათების მიღება ინვესტირების ნაცვლად მომავალი თაობების შესაძლებლობებში (თუმცა მათ შეუძლიათ გამონაკლისის გაკეთება თავისი ნათესავებისთვის, რომლებიც ხშირად აღმონდებიან ინტერესთა ნარცისულ სფეროში).
როგორც ჩანს, მზარდი ნარცისიზმის ფონზე, ამერიკელი კანონმდებლები მხოლოდ ამძაფრებენ სიტუაციას. „პოლიტიკოსებს აქვთ ტენდენცია წაახალისონ ეს ეგოისტური ტენდენციები, პირდებიან ხალხს, რომ მათ შეუძლიათ უკეთესად ცხოვრება განსაკუთრებული მსხვერპლის გარეშე“, - ამბობს ფლორიდის შტატის უნივერსიტეტის ფსიქოლოგიის პროფესორი როი ბაუმაისტერი (Roy Baumeister).
ეს რიტორიკაა - თითქოსდა ამერიკელებს შეუძლიათ, რომ ყველაფერი ჰქონდეთ და ამისთვის არაფერი გადაიხადონ, მაგრამ ეს რიტორიკა თავისი ფესვებით რეიგანის ეპოქაში მიდის, როდესაც ეკონომისტი არტურ ლაფერი (Arthur Laffer) გამოვიდა იმ იდეით, რომ საგადასახადოს შემცირება გამოიწვევს სახელმწიფოს შემოსავლების ზრდას, სტიმულირებს კომპანიების და მომხმარებლების ხარჯების ზრდას. ის ცდებოდა, მაგრამ დებატები ვაშინგტონში ბიუჯეტის შესახებ ნათლად აჩვენებენ, რომ მისი ჯერ კიდევ სჯერათ.
ზოგიერთი მედია ცდილობს ამხილოს პოლიტიკური რიტორიკის უსაფუძვლობა, მაგრამ ამერიკელებისთვის უფრო ადვილი იყო მათი იგნორირება - ზუსტად ასე ნებისმიერი ნარცისისტი გადაკეტავს უკუკავშირის არხებს, თუ გრძნობს საფრთხეს, რომელიც ემუქრება მის წარმოსახვით სახეს. „მედიისა და ინტერნეტის ფრაგმენტაციის პირობებში, ადამიანებისთვის უფრო ადვილია ინფორმაციისა და მოსაზრებების წყაროების მოძიება, რომლებიც არ უარყოფენ მათ მიერ ჩამოყალიბებულ სამყაროს სურათს“, - ამბობს კარნეგი-მელონის უნივერსიტეტის ეკონომიკისა და ფსიქოლოგიის პროფესორი ჯორჯ ლევენსტაინი (George Loewenstein).
თუ სოციალური მობილურობა გააგრძელებს დასუსტებას, ხოლო ნარცისიზმი გაძლიერდება, ერთ დღეს ქვეყანას მოუწევს უზარმაზარი ეკონომიკური და ფსიქიკური ფასის გადახდა. „მე“ თაობის მიერ აღებული გიგანტური ვალების დაბრუნება მოუწევს ქვეყანას, რომელიც ცუდად არის მომზადებული მისი ეკონომიკური მომავლისთვის. ამავე დროს, როდესაც ამერიკული ნარცისიზმის საპნის ბუშტი საბოლოოდ გასკდება, ამერიკელები გადაიტანენ ილუზიების კოლოსალური მსხვრევის მომენტს. როგორც ტვენჯი და კემპბელი წერენ, რჩება მხოლოდ იმის იმედი, რომ მომავალი თაობის მშობლები ასწავლიან შვილებს არ დაიიკლონ საკუთარ თავზე.
https://www.psychologytoday.com/us/blog/life-in-the-intersection/201804/is-narcissism-the-cost-being-american
https://www.newsweek.com/narcissism-rise-america-68509
https://www.sciencedaily.com/releases/2018/04/180425120245.htm
https://www.iep.utm.edu/rousseau
https://irinaleadercoach.com/2012/akkuratno-tri-samyx-vrednyx-mifa-ob-uspexe/
https://redpsychology.wordpress.com/2013/11/29/%D1%8D%D0%BC%D0%BE%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D1%8B%D0%B5-%D1%80%D0%B0%D1%81%D1%81%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B9%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B0-%D0%B8-%D1%81%D0%BE%D0%B2%D1%80%D0%B5%D0%BC/
https://redpsychology.wordpress.com/2013/11/28/%D0%B1%D0%B5%D0%B7%D0%BE%D0%BF%D0%B0%D1%81%D0%BD%D0%BE%D0%B5-%D0%BE%D0%B1%D1%89%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%BE-%D0%BF%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D0%B7%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D0%B5-%D1%82%D1%80%D0%B5/
https://redpsychology.wordpress.com/2013/12/04/%D0%BC%D0%B8%D1%84%D1%8B-%D0%BA%D0%B0%D0%BF%D0%B8%D1%82%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D0%B7%D0%BC%D0%B0-%D1%83%D1%81%D0%BF%D0%B5%D1%85-%D0%B8-%D1%83%D1%81%D0%B5%D1%80%D0%B4%D0%BD%D1%8B%D0%B9-%D1%82%D1%80%D1%83/
Буржуазия как анонимное общество
ПОРОЧНЫЙ КРУГ КОНКУРЕНЦИИ, ВРАЖДЕБНОСТИ И ТРЕВОГИ.
Образ американца
Список поступков, которые, с американской точки зрения, совершенно недопустимы, относительно невелик. К ним относятся:
Старение
Старение в корне противоречит всем американским идеалам и понятиям. Лозунг и для мужчин, и для женщин - “Выгляди на двадцать лет моложе”. Старики, которых называют “людьми старшего поколения”, пытаются надуть урода с косой, подкрашивая волосы,
15
натягивая джинсы, подтягивая кожу и подбирая животики.
Американским постулатом в отношении старения можно считать высказывание Иваны Трамп, которая заявила: “Я всегда буду выглядеть на тридцать пять, но Дональду это обойдется недешево”. (Ей это не помогло. Он бросил ее ради дамы помоложе, зато ей остались детишки и отель “Плаза”).
Толстение
Один американский общественный деятель сказал: “Нельзя быть слишком богатым или слишком худым”. Все американцы мечтают быть стройными (и богатыми). Это не значит, что все американцы отличаются стройностью: скорее наоборот. В любой произвольно взятый момент времени 30% американских женщин сидят на диете, и еще 30% - страдают ожирением. При этом, как видно из любой светской хроники, богатые женщины в целом худее небогатых.
Лишний вес - один из величайших американских парадоксов: кино, журналы, телевидение отчаянно пропагандируют худых как спички фотомоделей; похудательная индустрия зарабатывает миллиарды долларов, и в то же время в самом сердце страны мистер и миссис Америка от души поливают свои биг-маки жирным майонезом и уписывают за обе щеки огромные порции жареного картофеля. Примечательно, что к дискриминации толстых общество относится с терпимостью, совершенно немыслимой в любом другом случае.
Смерть
Смерть, с точки зрения американцев, - очень некрасивый поступок, не говоря уж о том, что это настоящее свинство по отношению к любящим родственникам и друзьям. Американцы пытаются делать вид, что смерти вообще не существует, и уж во всяком случае ничего такого не случится с ними лично. Если же кто все-таки умирает, американцы не находят, что сказать и стараются побыстрее разделаться со всеми сопутствующими процедурами. Заводить в приличном обществе разговор о смерти считается признаком психического расстройства, если только речь не идет о нашумевшем убийстве. http://yanko.lib.ru/books/country/faul.htm
https://www.aaas.org/our-golem-talking-back-us
https://regnum.ru/news/2537435.html
http://www.forumdaily.com/pochemu-rossiya-agressivna/
https://www.pravda.ru/health/243028-psihoanaliz/
https://theoryandpractice.ru/posts/16442-divannoe-iskusstvo-kak-freyd-vybiral-patsientov-dlya-psikhoanaliza
https://naked-science.ru/article/psy/s-tochki-zreniya-psikhoanaliza
Большой п.... в 2020 г. будет не только в америке, но и во всём мире
"Какая гражданская война в США?! Там народ каждый сам за себя, каждый другому - враг и конкурент! Они ни организоваться для сопротивления не смогут, ни понять, кто за их интересы, а кто против. Если только кто-то целенаправленно поведёт их на убой, то да... с шариками и флажками пойдут, как на демонстрацию, а потом будут прятаться каждый в своём углу, пережидать, когда там всё закончится. Воевать же никто не будет, не умеют и не могут. Их всех по одиночке и перебьют. Это будет не война, а бойня.""
Wetiko – Exploring the Alarming Rise of Narcissism
The Culture of Narcissism: What is Happening in America?”
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised