შემუშავებულია კოსმოსური ამინდის ექსტრემალური მოვლენების შესწავლის მეთოდი
https://naked-science.ru/article/column/razrabotan-metod-izucheniya-ekstremalnyh-sobytij-kosmicheskoj-pogody
სკოლტეხის მეცნიერებმა კარლისა და ფრანცის სახელობის გრაცის უნივერსიტეტის და კანზელჰოხის ობსერვატორიის (ავსტრია), კალიფორნიის ტექნოლოგიური ინსტიტუტის (აშშ) რეაქტიული ამოძრავების ლაბორატორიის, Helioresearch (აშშ) და რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის კოსმოსური კვლევის ინსტიტუტის კოლეგებთან ერთად შეიმუშავეს მასის სწრაფი კორონალური ამოფრქვევის - მზის ატმოსფეროდან ენერგიის მძლავრი ემისიების შესწავლის მეთოდი. მიღებულ შედეგებს შეუძლია დაეხმაროს კოსმოსური ამინდის ექსტრემალური მოვლენების გაგებასა და პროგნოზირებაში, რომლებიც პირდაპირ გავლენას ახდენენ კოსმოსში და დედამიწაზე ტექნოლოგიური სისტემების მუშაობაზე.
კვლევის შედეგები გამოქვეყნებულია ჟურნალ Astrophysical Journal-ში. მასის კორონალური ამოფრქვევა არის ერთ-ერთი ყველაზე ენერგიული და ძლიერი მოვლენა ჩვენი მზის სისტემაში და კოსმოსური ამინდის მნიშვნელოვანი მოვლენების მთავარი წყარო.
მაგნიტური ნაკადის პლაზმის უზარმაზარი მაგნიტური ღრუბლები მზის ატმოსფეროდან მიმდებარე სივრცეში 100-3500 კმ/წმ სიჩქარით ამოიფრქვევა. მზის პლაზმის გიგანტური ღრუბლიდან და მასთან დაკავშირებული ძლიერი დარტყმითი ტალღის ამ ამოფრქვევებმა შეიძლება მიაღწიოს დედამიწას ერთ დღეზე უფრო ნაკლებ დროში და გამოიწვიოს ძლიერი გეომაგნიტური ქარიშხალი, რომელიც საფრთხეს უქმნის კოსმონავტებს და ტექნოლოგიებს კოსმოსში და ჩვენს პლანეტაზე.
კოსმოსური ამინდის ერთ-ერთი ყველაზე ძალადობრივი მოვლენა მოხდა 1859 წელს, როდესაც ძლიერმა გეომაგნიტურმა ქარიშხალმა გამოიყვანა მწყობრიდან ტელეგრაფები ჩრდილოეთ ამერიკასა და ევროპაში - საქმიანი და პირადი კონტაქტებისთვის კავშირის ძირითადი საშუალება. თუ ასეთი მოვლენა დღეს მოხდა, მაშინ თანამედროვე მოწყობილობები არანაირად არ არის დაცული. ჩვენ აღმოვჩნდებით ელექტროენერგიის, ტელევიზიის, ინტერნეტის, რადიოკავშირის გარეშე, რაც საბოლოოდ გამოიწვევს მნიშვნელოვან და კასკადურ ეფექტს ჩვენი ცხოვრების ბევრ სფეროში.
2003 წლის ოქტომბერსა და ნოემბერში ორი კვირის განმავლობაში მზის ქარიშხალმა გავლენა მოახდინა ბევრ ტექნოლოგიურ სისტემაზე მთელს მსოფლიოში. დიდმა აქტიურმა რეგიონმა მზის ზედაპირზე (მარცხენა პანელი) უზარმაზარი მზის ლაქების უზარმაზარი ჯგუფით ამოაფრქვია მზის ანთებების სერია (შუა პანელი), რასაც მოჰყვა კორონალური მასის ამოფრქვევები, რომლებიც გავრცელდა პლანეტათაშორის სივრცეში (მარჯვენა პანელი). ეს მოვლენები, როგორც წესი, იწვევს პოლარულ ციალს და ძლიერ გეომაგნიტურ შტორმს. / ©SOHO / EIT / MDI / LASCO COR1+COR2
სულ რამდენიმე წლის წინ, 2012 წლის ივლისში, მზეზე ენერგიის ამოფრქვევა მოხდა, რომლის შედარება მე-19 საუკუნის მოვლენასთან შეიძლება, მაგრამ ჩვენ გაგვიმართლა, რადგან ეს ემისიები დედამიწას არ შეხებია. სპეციალისტების შეფასებით, ასეთი ექსტრემალური მოვლენისგან ზარალმა შეიძლება შეადგინოს რამდენიმე ტრილიონი დოლარი და ინფრასტრუქტურისა და ეკონომიკის აღდგენას 10 წლამდე დასჭირდება. ამიტომ ყველაზე საშიში ექსტრემალური მოვლენების გააზრებას და პროგნოზირებას უდიდესი მნიშვნელობა აქვს ჩვენი საზოგადოებისა და ტექნოლოგიების დასაცავად კოსმოსური ამინდის საფრთხისგან.
ეს სამეცნიერო კვლევა არის აკადემიკოს იაკოვ ზელდოვიჩის ყოფილი ასპირანტის ალექსანდრ რუზმაიკინის, და ჯოან ფეინმანის ადრინდელი ნაშრომის გაგრძელება, რომელმაც მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა მზე-მიწიერი ურთიერთობების, მზის ქარისა და დედამიწის მაგნიტოსფეროზე მისი გავლენის შესწავლაში და რომელიც ნობელის პრემიის ლაურეატის რიჩარდ ფეინმანის უმცროსი დაა. ამ ნაშრომში სტატისტიკურად ნაჩვენებია, რომ უძლიერესი და ყველაზე ინტენსიური გეომაგნიტური ქარიშხალი დაკავშირებულია კორონალური მასის სწრაფ ამოფრქვევასთან, რომლებიც ურთიერთქმედებენ სხვა კორონალური მასის ამოფრქვევასთან პლანეტათაშორის სივრცეში.
კორონალური მასის ამოფრქვევის ასეთი პლანეტათაშორისი ურთიერთქმედება ხდება, კერძოდ, როდესაც ისინი ვრცელდება ერთმანეთის მიყოლებით მზეზე ერთი და იგივე აქტიური რეგიონიდან. ამ ტიპის ემისია შეიძლება დახასიათდეს კლასტერების კონცეფციის გამოყენებით, რაც საბოლოოდ იწვევს ნაწილაკების წარმოქმნას გაზრდილი აჩქარებით ერთ იზოლირებულ პლაზმურ ღრუბელთან შედარებით. კლასტერების დეტექტირება ასევე შეიძლება გამოყენებულ იქნას სხვა ექსტრემალური გეოფიზიკური მოვლენების გასაანალიზებლად, როგორიცაა წყალდიდობა და ძლიერი მიწისძვრები, ასევე დისციპლინათშორის სფეროებისთვის (ჰიდროლოგია, ტელეკომუნიკაცია, ფინანსები და ეკოლოგიური კვლევები).
კლასტერი ორი თანმიმდევრული კორონალური მასის ამოფრქვევით, რომელიც ვრცელდება პლანეტათაშორის სივრცეში 1148 და 3703 კმ/წმ სიჩქარით 2017 წლის 9 (მარცხენა პანელი) და 10 (მარჯვენა პანელი) სექტემბერს. მოვლენები მოხდა მზის აქტიურობის №24 11-წლიანი ციკლის დაცემის ფაზაში და აიძულა საერთაშორისო კოსმოსური სადგურის ეკიპაჟის წევრები გადასულიყვნენ სადგურზე მდებარე თავშესაფარში, რათა თავი დაეცვათ ბოლო 12 წლის განმავლობაში მზის ყველაზე ძლიერი აფეთქებით გამოწვეული რადიაციისგან. / ©SOHO / EIT / MDI / LASCO COR1+COR2
„მზის ექსტრემალური ამოფრქვევების და ექსტრემალური კოსმოსური ამინდის მოვლენების თვისებების გაგება დაგვეხმარება უკეთ გავიგოთ მზის ქცევის დინამიკა და ცვალებადობა, ისევე როგორც ფიზიკური მექანიზმები, რომლებიც საფუძვლად უდევს ამ მოვლენებს“, - ამბობს სკოლტექის კოსმოსური ცენტრის მკვლევარი და პირველი კვლევის ავტორი ჯენი მარსელა როდრიგეს გომესი.
ჩვენ ახლა ახალი 11-წლიანი მზის ციკლის დასაწყისში ვართ, რომელიც, პროგნოზების შესაბამისად, ძალიან ძლიერი არ იქნება. „მიუხედავად ამისა, ეს არ ნიშნავს, რომ ექსტრემალური მოვლენა არ შეიძლება მოხდეს“, - ამბობს პროფესორი ასტრიდ ვერონიგი, კვლევის თანაავტორი და გრაცის უნივერსიტეტის კანზელჰოხის ობსერვატორიის დირექტორი. ისტორიულად კოსმოსური ამინდის ექსტრემალური მოვლენები ხდებოდა არც თუ ისე ძლიერი ციკლების დროს ან ციკლის დაცემის ფაზის განმავლობაში.
მზის ციკლის მწვერვალზე, ენერგიის უზარმაზარი რაოდენობა თავისუფლდება მრავალრიცხოვანი აფეთქების და კორონალური მასის ამოფრქვევის სახით, ხოლო ციკლის დაცემის ფაზაში ენერგია გროვდება და შეიძლება გამოიხატოს როგორც ერთი, მაგრამ ძალიან ძლიერი მოვლენა. „ამიტომ, ჩვენმა თანამედროვე ტექნოლოგიურმა საზოგადოებამ ეს სერიოზულად უნდა მიიღოს, შეისწავლოს კოსმოსური ამინდის ექსტრემალური მოვლენები და ასევე გაიგოს მზისა და დედამიწის ურთიერთქმედების ყველა დეტალი. და რაც არ უნდა მძვინვარებდეს ქარიშხალი, გისურვებთ კარგ კოსმოსურ ამინდს“, - ამბობს სკოლტექის კოსმოსური ცენტრის პროფესორი, კვლევის თანაავტორი ტატიანა პოდლადჩიკოვა.
==
https://history.eco/tajna-glastonberijskogo-velikana/
„გლასტონბერიელი გიგანტის“ საიდუმლო
წარსულში გიგანტების რეალობის შესწავლისას, ერთ-ერთი ისტორია, რომელიც საუკუნეების მანძილზეა შემორჩენილი, არის „გლასტონბერის გიგანტი“, რომელიც აღმოაჩინეს 1190 წელს მეფე ჰენრი II-ის ბრძანებით ჩატარებული გათხრების შემდეგ, მას შემდეგ რაც გაჩნდა ხმები, რომ ლეგენდარული მეფე არტური სინამდვილეში დაკრძალეს ამ კონკრეტულ ადგილას.
აქ, ორ უძველეს პირამიდის ფორმის სვეტს შორის, გლასტონბერიში, სომერსეტი, ინგლისი, მუშებმა გათხარეს მიწა 2 მეტრის სიღრმეზე, სადაც აღმოაჩინეს ტყვიის ჯვარი წარწერით.
ამ აღმოჩენამ შთააგონა გათხრების მონაწილეები გაეგრძელებინათ მუშაობა ლეგენდის დადასტურების ძლიერი მტკიცებულების პოვნის იმედით, და 5 მეტრის სიღრმეზე საბოლოოდ წააწყდნენ დიდი კუბოს, რომელიც ამოკვეთილი იყო ძველი მუხის ღეროდან.
შიგნით, მათ აღმოაჩინეს მამაკაცის ჩონჩხის ნაშთები, რომლის სიმაღლე ოდესღაც აღწევდა 2 მეტრს და 74 სანტიმეტრს, გვერდით საშუალო სიმაღლის ქალის ჩონჩხი იყო, რომელსაც იმ დროს თვლიდნენ გვინევრად, არტურის დედოფლად.
2,5-დან 3 მეტრამდე სიმაღლის ჩონჩხები მთელ მსოფლიოში იქნა ნაპოვნი, კერძოდ, ბევრი ასეთი გიგანტია ნაპოვნი შეერთებულ შტატებში.
გლასტონბერის კავშირი მეფე არტურთან
ითვლება, რომ გიგანტისა და მისი მეუღლის ნეშტი ხელახლა დაკრძალეს ეკლესიაში დაახლოებით ერთი საუკუნის შემდეგ, საკურთხევლის წინ და მეფე ედუარდ I-ის თანდასწრებით. სწორედ ამ დროიდან დამკვიდრდა ისტორიაში გლასტონბერის დიდი ხნის კავშირი არტურიის ლეგენდებთან.
ბევრი მკვლევარი თვლის, რომ ეს ნაშთები, სავარაუდოდ, კელტური წარმოშობისა იყო, რადგან მუხის ღეროდან გამოკვეთილ კუბოებს კელტები იყენებდნენ.
გიგანტის აღმოჩენის რეალობა მეცნიერების მიერ სადავოდ არ არის მიჩნეული
ოფიციალური მეცნიერება კამათობს იმის თაობაზე, ეკუთვნის თუ არა გიგანტის ეს ნაშთი მეფე არტურს, მაგრამ გიგანტური ჩონჩხის აღმოჩენის ფაქტი სადავო არ არის, რადგან პატივცემულმა ისტორიკოსმა ჰირალდუს კამბრენსისმა პირადად დაათვალიერა უზარმაზარი ძვლები 1194 წელს და აღიარა ისინი როგორც ნამდვილი.
ასობით წლის შემდეგ, 1962-63 წლებში, არქეოლოგმა დოქტორმა რალეგ რედფორდმა გამოიკვლია უძველესი გიგანტის ნაშთები ამ ადგილზე დამატებითი გათხრების შემდეგ და „დაადასტურა, რომ მითითებულ პერიოდში არ იყო დაკრძალული გიგანტური სიმაღლის ადამიანი“.
ასე რომ, იმისდა მიუხედავად, ეკუთვნოდა თუ არა ძვლები ლეგენდარულ მეფე არტურს, თითქმის 1000 წლის წინ გლასტონბერიში აღმოაჩინეს 2 მეტრი 74 სანტიმეტრის სიმაღლის მამაკაცის ჩონჩხის ნაშთები, რაც გვაბრუნებს კითხვასთან იმის შესახებ, რომ გიგანტების არსებობა წარსულში სულაც არ არის მითები.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised