ხალხი ხაზზეა, ან დამპალი თევზის თავი
იური კოზლოვის რომანი-გამოღვიძება
რა ემართება ადამიანის სულს, რომელსაც სხვებზე მეტი ესმის, ქვეყანა რომ განწირულია დასაღუპავად? „სამშობლოსადმი სიყვარული და სიძულვილი…“, ბლოკის თანახმად, ასაზრდოებს მის სულს, რომელიც ვერ პოულობს დასაყრდენს. იური კოზლოვის რომანის სახელწოდება „ახალი ქურდი“ („რომან-გაზეთი“, 2019, №22) გვახსენებს ლეონიდ ლეონოვის ცნობილ რომანს „ქურდი“, რომელიც ახალი ეკონომიკური პოლიტიკის არეულობის დროს დაიწერა. მითითება შემთხვევითი არ არის, რადგან თანამედროვე მწერალი იკვლევს მთავრობასა და ხალხს შორის ურთიერთობების გენეზისს, იხედება ქვეყნის მომავალში, რომელიც შესაძლოა მოგეჩვენოთ, როგორც აპოკალიფსური.
ეს არის უმოწყალო პროზა მკითხველთა და კრიტიკოსთათვის, რომლებიც უკვე მიჩვეული არიან ტოლერანტულ ლიტერატურას და ვერ ამჩნევენ ჭირის დღესასწაულს სპილოს ძვლის კოშკში და მის შემოგარენში. „ქურდის ცნება გაითქვიფა „ცხოვრების შუაგულში“, მოუხერხებელი ელემენტის სახით იმყოფებოდა ყველა მარიონეტულ სახეში, როგორც, ვთქვათ, მეცხრამეტე საუკუნეში ცნება „მართლმადიდებელი“. ახალი (ანუ უნივერსალური და ყოვლისმომცველი) ქურდი ახალი რუსული სამყარო იყო. ყველა დროშა, ანუ თოჯინები, უფრო სწორად, ყველა ქურდი ჩვენ გვსტუმრობდა. შემდეგ, რა თქმა უნდა, ცარიელი ხელებით არა, ჩვენგან მიდიოდნენ. ჩვენ კი - მათთან წავალთ იმით, რაც დარჩა. სამუდამოდ. როდესაც აქ ყველაფერი დასრულდება“.
ნებისმიერი იდეა რუსეთის მოწყობის შესახებ ტალღსაჭრელზე იმსხვრევა, კორუფციის შეუცვლელ საყრდენზე. ავტორი იკვლევს გმირების ბედს, ახალგაზრდა მინისტრ პერელესოვის, რომელიც თეთრი ყორანივით გამოიყურება და ჯერ ბოლომდე ვერ შელებია იდეალისტურ შეხედულებებს. 80-იანი წლების ბოლოს მოსკოვში დაბადებული პერელესოვი პოსტაპოკალიფსური ბრძოლის ველს ხედავს, სადაც ჩნდებიან ადრინდელი პერსონაჟები, რომლებიც მოულოდნელად იღებენ რევანშს. თავის მეუღლეს, მძიმედ დაავადებულ გერმანელს, გმირის დედა არმყოფობაში აგზავნის: „ბატონ გერჰარდს ვერ აეხსნა, თუ რატომ ისწრაფოდა გერმანელი მთელი ცხოვრება რუსეთისკენ? იბრძოდა სტალინგრადში, სურდა მისი განადგურება, მცირე ნაწილებად დანაწევრება. ელცინის წლებში მარლასავით აქუცმაცებდა მის მრეწველობას. თავისთვის იმხელა ნაკუწი მოგლიჯა, რომ მთელი ცხოვრება ეყოფოდა. იხარე მხოლოდ, ისღა დარჩენოდა! მაგრამ არა, მისთვის რუსეთი დედის სახეში განსახიერდა. იგი დაუფლებოდა, დომინირებდა მშვიდ, მის ნებას დამორჩილებულ და უტყვ, როგორც მას ეგონა, რუსეთზე. მაგრამ რუსეთმა მოულოდნელად ხელი მოუჭირა მას, პარაგვაელი შამანის მიერ ახალი ცხოვრებისთვის გაცოცხლებულს, გამოასწორა მრისხანე სტალინგრადული რუსეთის შეცდომა, რომელმაც თავის დროზე დაინდო ვერმახტის ახალგაზრდა ჯარისკაცი“.
რეალობის მოცულობითი, მხატვრული ასახვის დახმარებით ავტორმა ჩაიხედა ჩვენთვის ნაჩვენები ჰოლოგრამის შირმის უკან და წარმოგვიდგინა ყველა პრობლემა, როგორც ბნელი ნებისყოფის ერთი წყაროდან გამომავალი.
ექნება კი ხალხს და ხელისუფლებას, რომელიც ასევე აღმოჩნდა ზომბირების მძევალი, წინააღმდეგობის გაწევის და შემოქმედების უნარი? მსოფლიოს „გამოსწორების“ მცდელობა, რომლითაც საბჭოეთის ქვეყანაში და საზღვარგარეთ მრავალი ადამიანი იყო დაკავებული („როგორ უნდა მოვახერხოთ რაბკრინის რეორგანიზაცია?, „როგორ უნდა მოვაწყოთ რუსეთი?“) დასრულდა უფსკრულში გარდაუვალი გადაჩეხვით, საიდანაც გაფრთხილების ხმა არ ისმოდა, ერთგვარ ეკოციდსა და ექოციდში, რომელსაც არ ჰქონდა ზევით გამოძახილი. ეს საკუთარი ნებისყოფის თუ ხალხის მონური მორჩილების ბრალია?
პერელესოვის ბებიის დედა, რომელიც ლურჯპერანგიანთა თაობას ეკუთვნოდა და რომელმაც აღზარდა იგი, „ოცდაათიან წლებში კომკავშირელებთან ერთად დადიოდა ქოხებში, აფურთხებდა ხატებს, თვალნათლივად აჩვენებდა უცოდინარ თანამემამულეებს, რომ ღმერთი არ არსებობს. და როდესაც ხელისუფლებაში აღმოჩნდა, კოლმეურნებს თოვლში ჭარხლის დარგვას აიძულებდა, როგორც ამას სახალხო აკადემიკოსი ლისენკო ასწავლიდა. შემდეგ კი, მამის გადარჩენის ნაცვლად, რომელიც ლენინის სახელობის ქარხნის თეატრალურ სტუდიაში იღუპებოდა, სანაპიროზე დასეირნობდა მამაკაცთან ერთად, რომელსაც ტკაცუნა გვარი ჰქონდა და რომელმაც შემდეგ თავი მოიკლა. ნუთუ ბებიასაც სურდა სამყაროს გამოსწორება?“
სინამდვილეში, საჯარო „დაჩქარების“ ეპოქაში ძალიან ცოტა ვინმეს თუ გააჩნდა გამოჯანმრთელების ილუზია, ქვეყანა დაემსგავსა სოფლის შარაგზაზე ზურგზე გადატრიალებულ ხოჭოს, რომელსაც არ ჰქონდა დამოუკიდებლად გადმოტრიალების შესაძლებლობა და ელოდებოდა სკრუპულოზური ზოოლოგიის დახმარებას, რომელიც მას ქინძისთავზე წამოაცვამდა. „ასე სწრაფად და სამარცხვინოდ რატომ ჩააბარეს რუსმა გმირებმა კომუნიზმი, სად არის მათი სიმტკიცე? - ფიქრობდა პერელესოვი. - ბოლოები არ ემთხვეოდა ერთმანეთს. ან ემთხვეოდა, მაგრამ არა მეტაფიზიკურ, არამედ მატერიალურ განზომილებაში - იმ წერტილში, როდესაც ხრუშჩოვმა და კოსიგინმა, მის რეფორმასთან ერთად, გადაწყვიტეს კომუნისტური ცხოვრების გმირული არაეკონომიკურობის შემოწმება მტრულად განწყობილი კაპიტალისტური სამყაროს ეკონომიკური კანონებით, როგორც ალგებრის შემოწმება ჰარმონიით“.
პერელესოვი, რომელმაც კოლეჯი საზღვარგარეთ დაამთავრა, ახალი ელიტის შვილების უმრავლესობის მსგავსად, აანალიზებს საკუთარ თავს და მის გარშემო მყოფებს, ზუსტად განსაზღვრავს ხელისუფლების სამყაროს კანონებს, აცნობიერებს ისეთი ცნების არსებობის შეუძლებლობას ჩინოვნიკთა გარემოში, როგორიცაა მონანიება. „ალბათ, ზოგიერთ მათგანს ზოგჯერ ეწვეოდა კიდეც აზრი, რომ თუ ხელზე გაქვს საშუალო რუსული ქალაქის წლიური ბიუჯეტის ღირებულების საათი, მაშინ სიკვდილიც უნდა დადიოდეს სადმე ახლოს, რადგან სიკვდილი სამართლიანობის ნამდვილი (და მარადიული!) ჩრდილია, მისი ყველაზე მაღალი და ბოლო სტადია. მაგრამ ასეთები ერთეულები იყვნენ“.
როდესაც კულტურა მასობრივად შეცვალა პოპ-ესტრადამ და სიცილმა, კითხვის ასეთი დაყენება თავისთავად სასაცილო იყო. შესაძლებელი გახდა კლონირება, ყოველ შემთხვევაში, არც ისე შორსაა. მაგრამ აქ კვლავ საჭიროა სულის საკითხის მოგვარება, რომელიც არ არსებობს სხვისი ხელით მომართულ სხეულის ციფრულ მექანიზმში. „მთავრობასა და სხვა სახელისუფლო ორგანოებში მისი კოლეგების უმრავლესობას ჰქონდათ ჩაკეტილი სეიფის მსგავსი თვალები. თითოეულს საიდუმლო კოდი ჰქონდა. მაგრამ ეს ინტიმური საქმე იყო, უცხო, თუნდაც ახლო (სულით?) თვალისთვის. საიდუმლო კოდების სია, რა თქმა უნდა, თავად მას ჰქონდა, მაგრამ ის ბოროტად არ იყენებდა ამ ცოდნას, არ ერეოდა სხვის პირად სივრცეში. ალბათ, მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სეიფის მფლობელი (ან დროებითი მცველი) აპირებდა მასთან ერთად გაქრობას. ისიც ყოველთვის არა. მისი თქმით, ადამიანები სრულყოფილი არ არიან, ხოლო რუსეთი უსაზღვროდ დიდსულოვანია, მას არაფერი მოაკლდება. და თუ მატერიალურად მოაკლდება, სულიერად გამდიდრდება. ამაშია (მას მოსწონდა დოსტოევსკის ციტირება) მისი ხსნა. ჩვენ - ყველაფერი (გაუგებარი იყო, ხუმრობდა თუ სერიოზულად ლაპარაკობდა), რუს ხალხს კი - რწმენა და სულიერება. რაც უფრო ნაკლები ქონება აქვს ხალხს, მით უფრო მაღალი უნდა იყოს მისი სულიერება და უფრო ძლიერი რწმენა მათ მიმართ, ვინც გადაარჩინა იგი ამ ქონებას!“.
ციფრული სამყარო იწყება დამპალი თევზის თავით, რომელიც ავის მომასწავებლად ირეკლება სმარტფონებისა და პლანშეტების მონებში, ისინი ჩვენს თვალწინ ანდროიდებად იქცევიან. ვირტუალური რეალობა ჩრდილავს რუსეთის განძარცულ გარეუბნებს, გაუკაცრიელებულ პსკოვისა და ნოვგოროდის ოლქებს და შორეულ რეგიონებს. „როდესაც ნავთობი, გაზი და ტყე ამოიწურება, ისინი დაიწყებენ ტერიტორიებით ვაჭრობას, - ოდნავ გასაგონი ხმით თქვა ბატონმა გერჰარდმა (ეს მოხდა არც თუ დიდი ხნის წინ პარაგვაიში ინდიელ შამანებთან სამკურნალო ვიზიტამდე) და ინოვაციური ინვალიდის სავარძლით გაემართა რუსეთის რუქისკენ, რომელიც ამშვენებდა კედელს მის სახლში სინტრაში. – მათ სხვა გამოსავალი არ ექნებათ, რადგან ისინი ვერ შეძლებენ საზღვრების შენარჩუნებას და დაცვას. სამხედრო ძალა და ქურდების შეუქცევადი ძალაუფლება შეუთავსებელი რამ არის. ზედა ქურდმა შეიძლება მოისურვოს ძლიერი ჯარი, მაგრამ გვერდითი, ქვედა და სხვა ქურდები ამას არ დაუშვებენ - ისინი გაყიდიან, დაიტაცებენ, ლაპარაკს გადააყოლებენ, არ შეასრულებენ. ტერიტორიების გაყიდვის ეტაპზე გადასვლისას მათ მხარი უნდა დაუჭირონ, თითოეული დათმობის შემდეგ მათ მიმართ უნდა გამოვიჩინოთ შემწყნარებლობა, თვალი ვადევნოთ ნავთობისა და ალუმინის ფასებს, შევუშვათ ფულით ევროპაში. ეს ერთადერთი შანსია, - გერმანელმა პარკინსონის დაავადებისგან აცახცახებული ხელი რუქას ჩამოუსვა, - გადავწყვიტოთ რუსეთთან საკითხი მშვიდობიანად. ტერიტორიები ელიტის სამეფო ცხოვრების გახანგრძლივების სანაცვლოდ. დაე, დაიმშვიდონ გული იმ აზრით, რომ ისინი ვინმეს კი არ აბარებენ, არამედ საკუთარ თავს ახალ სამყაროში, სადაც ისინი ასე მიისწრაფვიან და სადაც, როგორც ჰქონიათ, მათ შეუშვებენ. იდეალურია - გააჭიანურო პროცესი რამდენიმე თაობაზე, - მისტერ გერჰარდმა დაიწყო რუსული და გერმანული სიტყვების არევა. მისთვის რთული იყო დიდხანს ლაპარაკი და თანაბრად სუნთქვა, ხველების გარეშე. - მაგრამ მეშინია ბლიცკრიგი არ მოხდეს. ძალიან ცოტა დროა. მე ჩამომწერეს, ჩემი სიტყვა არაფერს ნიშნავს...“
ასეთი პერსპექტივით, რომელიც არა რუსეთის მტრებმა, არამედ თავისებურმა კეთილისმყოფელებმა წარმოადგინეს, რომლებმაც იციან, როგორ უნდა გაახანგრძლივონ აგონია, პერელესოვი უნებლიედ უბრუნდება აზრს „ახალი პატრიოტიზმის“ და პატრიოტული იდეის აბსტრაქციის შესახებ ქურდების ბანაკში. უფრო მეტიც, ეს კლანი სხვადასხვა ქვეყანაში აწარმოებს ჰიბრიდულ ომს სხვადასხვა მეთოდით, რათა დედამიწის მოსახლეობას ისტორიული მეხსიერება წაართვას: „სკანდინავიაში მოგზაურობის შესახებ ანგარიშში პერელესოვმა აღნიშნა, რომ ოჯახის ლიკვიდაციის პროცესი, როგორც ადამიანთა პირველადი სქესთაშორის საზოგადოება, ზოგადად წარმატებულად მიმდინარეობს, მაგრამ ყურადღება გაამახვილა ადგილობრივი მოსახლეობის არასაკმარის მონაწილეობაზე ქრისტიანული სიმბოლოების განადგურებასა და დანგრევაში - მოციქულებისა და წმინდანების ძეგლების, წმინდა ბრიგიტას შადრევნის, ტაძრების, სამლოცველოების“.
რუსი ხალხი ყოველთვის ერთიანდებოდა რაიმეს მიმართ სიძულვილის გამო, ფიქრობდა პერელესოვი, ამაში ჩვენ ძლიერი ვართ. მაგრამ სიყვარულში გათიშული და ამორფული. „რუსეთის სიძულვილი ძველი, ძირძველი რუსული ტრადიცია. ამ სიძულვილის უმაღლესი, მაგრამ არა ბოლო სტადია არის სიყვარული. მართალია, ამ გრძნობას ცოტა ვინმე თუ აღწევს. ჩემი ბიოლოგიური ტალღა მახინჯია, მაგრამ ეს ჩემი ტალღაა“.
დამარცხების ცნობიერების სიმწარის დასაძლევად უნდა იყო შემოქმედი, აღადგინო, ალბათ, ის დიალოგი, რომელიც არასდროს არსეობდა მთავრობასა და ხალხს შორის. ავტორი არ გვიჩვენებს მართალ ადამიანს - უფრო პრაგმატულ აგნოსტიკს პერელესოვის სახით, მაგრამ ასეთ გმირს შეუძლია მოქმედება ჯოჯოხეთიდან ამდგარი დამანგრეველი ძალების წინააღმდეგ.
===============
პოვოლჟიეს სამეცნიერო კორპორაცია
6 ძლიერი მხარე
ფასების პოლიტიკა
კონფერენციები 300 რუბლიდან
სამეცნიერო ელექტრონული ჟურნალი 500 რუბლიდან
კოლექტიური მონოგრაფია 2000 რუბლიდან
ცნობა სტატიის პუბლიკაციისთვის მიღების შესახებ – 50 რუბლი
მონაწილის სერტიფიკატი – 150 რუბლი
ყველაფერი ოფიციალურად არის
ჩვენ ვმუშაობთ ხელშეკრულებით და ვიღებთ სრულ იურიდიულ პასუხისმგებლობას. ავტორის სურვილით შესაძლებელია ინდივიდუალური ხელშეკრულების დადება, დასრულებული სამუშაოს აქტის ხელმოწერა
საიტზე გადახდის შესაძლებლობა
SSL-სერტიფიკატი უზრუნველყოფს გადახდების უსაფრთხოებას საიტზე
ოპერატიული პუბლიკაცია და კრებულების დაგზავნა
კოლექტიური მონოგრაფიების გაგზავნა ხორციელდება შეკვეთილი ამანათებით საფოსტო იდენტიფიკატორის კოდის მინიჭებით
დაბეჭდილი სამეცნიერო პუბლიკაციებისთვის УДК, ББК, ISBN მინიჭება
პუბლიკაციების განთავსება საიტზე naucorp.ru, მონოგრაფიების ინდექსაცია სამეცნიერო ციტირების რუსულ ინდექსში
შემოთავაზებული მომსახურების მაღალი ხარისხი
ჩვენი მუშაობის პრინციპებია – პასუხისმგებლობა, ოპერატიულობა, გამჭვირვალობა, პროფესინალიზმი, კლიენტზე ორიენტაცია
მოკლედ ჩვენს შესახებ
პოვოჟლიეს სამეცნიერო კორპორაციის ძირითადი საქმიანობა ორიენტირებულია სამეცნიერო კვლევების ჩატარებაზე, სამეცნიერო კვლევების ექსპერტიზაზე, საერთაშორისო სამეცნიერო-პრაქტიკული კონფერენციების ჩატარებაზე მეცნიერებისა და საზოგადოებრივი ცოდნის სხვადასხვა დარგებში, მონოგრაფიების, სასწავლო-მეთოდური სახელმძღვანელოების გამოქვეყნების პროექტების ორგანიზაციაზე. პოვოლჟიეს სამეცნიერო კორპორაცია „Naucorp“ წარმოადგენს მეცნიერთა, სპეციალისტთა, კონსულტანტთა, მკვლევართა ინტეგრაციის ერთ–ერთ ფორმას სოციალურ-ჰუმანიტარული და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებების სფეროში საქმიანობის სხვადასხვა დარგების გაერთიანების გზით სამეცნიერო პროდუქტის შესაქმნელად შეთანხმებული პოლიტიკის შემუშავების მიზნით, სამეცნიერო ცოდნის გავრცელებისთვის, მხარდაჭერისთვის, სამეცნიერო პუბლიკაციების მაღალი სტანდარტების შენარჩუნებისთვის, რუსული მეცნიერების ინტეგრირებისთვის საერთაშორისო ინფორმაციულ მეცნიერულ სივრცეში.
იური კოზლოვის რომანი-გამოღვიძება
რა ემართება ადამიანის სულს, რომელსაც სხვებზე მეტი ესმის, ქვეყანა რომ განწირულია დასაღუპავად? „სამშობლოსადმი სიყვარული და სიძულვილი…“, ბლოკის თანახმად, ასაზრდოებს მის სულს, რომელიც ვერ პოულობს დასაყრდენს. იური კოზლოვის რომანის სახელწოდება „ახალი ქურდი“ („რომან-გაზეთი“, 2019, №22) გვახსენებს ლეონიდ ლეონოვის ცნობილ რომანს „ქურდი“, რომელიც ახალი ეკონომიკური პოლიტიკის არეულობის დროს დაიწერა. მითითება შემთხვევითი არ არის, რადგან თანამედროვე მწერალი იკვლევს მთავრობასა და ხალხს შორის ურთიერთობების გენეზისს, იხედება ქვეყნის მომავალში, რომელიც შესაძლოა მოგეჩვენოთ, როგორც აპოკალიფსური.
ეს არის უმოწყალო პროზა მკითხველთა და კრიტიკოსთათვის, რომლებიც უკვე მიჩვეული არიან ტოლერანტულ ლიტერატურას და ვერ ამჩნევენ ჭირის დღესასწაულს სპილოს ძვლის კოშკში და მის შემოგარენში. „ქურდის ცნება გაითქვიფა „ცხოვრების შუაგულში“, მოუხერხებელი ელემენტის სახით იმყოფებოდა ყველა მარიონეტულ სახეში, როგორც, ვთქვათ, მეცხრამეტე საუკუნეში ცნება „მართლმადიდებელი“. ახალი (ანუ უნივერსალური და ყოვლისმომცველი) ქურდი ახალი რუსული სამყარო იყო. ყველა დროშა, ანუ თოჯინები, უფრო სწორად, ყველა ქურდი ჩვენ გვსტუმრობდა. შემდეგ, რა თქმა უნდა, ცარიელი ხელებით არა, ჩვენგან მიდიოდნენ. ჩვენ კი - მათთან წავალთ იმით, რაც დარჩა. სამუდამოდ. როდესაც აქ ყველაფერი დასრულდება“.
ნებისმიერი იდეა რუსეთის მოწყობის შესახებ ტალღსაჭრელზე იმსხვრევა, კორუფციის შეუცვლელ საყრდენზე. ავტორი იკვლევს გმირების ბედს, ახალგაზრდა მინისტრ პერელესოვის, რომელიც თეთრი ყორანივით გამოიყურება და ჯერ ბოლომდე ვერ შელებია იდეალისტურ შეხედულებებს. 80-იანი წლების ბოლოს მოსკოვში დაბადებული პერელესოვი პოსტაპოკალიფსური ბრძოლის ველს ხედავს, სადაც ჩნდებიან ადრინდელი პერსონაჟები, რომლებიც მოულოდნელად იღებენ რევანშს. თავის მეუღლეს, მძიმედ დაავადებულ გერმანელს, გმირის დედა არმყოფობაში აგზავნის: „ბატონ გერჰარდს ვერ აეხსნა, თუ რატომ ისწრაფოდა გერმანელი მთელი ცხოვრება რუსეთისკენ? იბრძოდა სტალინგრადში, სურდა მისი განადგურება, მცირე ნაწილებად დანაწევრება. ელცინის წლებში მარლასავით აქუცმაცებდა მის მრეწველობას. თავისთვის იმხელა ნაკუწი მოგლიჯა, რომ მთელი ცხოვრება ეყოფოდა. იხარე მხოლოდ, ისღა დარჩენოდა! მაგრამ არა, მისთვის რუსეთი დედის სახეში განსახიერდა. იგი დაუფლებოდა, დომინირებდა მშვიდ, მის ნებას დამორჩილებულ და უტყვ, როგორც მას ეგონა, რუსეთზე. მაგრამ რუსეთმა მოულოდნელად ხელი მოუჭირა მას, პარაგვაელი შამანის მიერ ახალი ცხოვრებისთვის გაცოცხლებულს, გამოასწორა მრისხანე სტალინგრადული რუსეთის შეცდომა, რომელმაც თავის დროზე დაინდო ვერმახტის ახალგაზრდა ჯარისკაცი“.
რეალობის მოცულობითი, მხატვრული ასახვის დახმარებით ავტორმა ჩაიხედა ჩვენთვის ნაჩვენები ჰოლოგრამის შირმის უკან და წარმოგვიდგინა ყველა პრობლემა, როგორც ბნელი ნებისყოფის ერთი წყაროდან გამომავალი.
ექნება კი ხალხს და ხელისუფლებას, რომელიც ასევე აღმოჩნდა ზომბირების მძევალი, წინააღმდეგობის გაწევის და შემოქმედების უნარი? მსოფლიოს „გამოსწორების“ მცდელობა, რომლითაც საბჭოეთის ქვეყანაში და საზღვარგარეთ მრავალი ადამიანი იყო დაკავებული („როგორ უნდა მოვახერხოთ რაბკრინის რეორგანიზაცია?, „როგორ უნდა მოვაწყოთ რუსეთი?“) დასრულდა უფსკრულში გარდაუვალი გადაჩეხვით, საიდანაც გაფრთხილების ხმა არ ისმოდა, ერთგვარ ეკოციდსა და ექოციდში, რომელსაც არ ჰქონდა ზევით გამოძახილი. ეს საკუთარი ნებისყოფის თუ ხალხის მონური მორჩილების ბრალია?
პერელესოვის ბებიის დედა, რომელიც ლურჯპერანგიანთა თაობას ეკუთვნოდა და რომელმაც აღზარდა იგი, „ოცდაათიან წლებში კომკავშირელებთან ერთად დადიოდა ქოხებში, აფურთხებდა ხატებს, თვალნათლივად აჩვენებდა უცოდინარ თანამემამულეებს, რომ ღმერთი არ არსებობს. და როდესაც ხელისუფლებაში აღმოჩნდა, კოლმეურნებს თოვლში ჭარხლის დარგვას აიძულებდა, როგორც ამას სახალხო აკადემიკოსი ლისენკო ასწავლიდა. შემდეგ კი, მამის გადარჩენის ნაცვლად, რომელიც ლენინის სახელობის ქარხნის თეატრალურ სტუდიაში იღუპებოდა, სანაპიროზე დასეირნობდა მამაკაცთან ერთად, რომელსაც ტკაცუნა გვარი ჰქონდა და რომელმაც შემდეგ თავი მოიკლა. ნუთუ ბებიასაც სურდა სამყაროს გამოსწორება?“
სინამდვილეში, საჯარო „დაჩქარების“ ეპოქაში ძალიან ცოტა ვინმეს თუ გააჩნდა გამოჯანმრთელების ილუზია, ქვეყანა დაემსგავსა სოფლის შარაგზაზე ზურგზე გადატრიალებულ ხოჭოს, რომელსაც არ ჰქონდა დამოუკიდებლად გადმოტრიალების შესაძლებლობა და ელოდებოდა სკრუპულოზური ზოოლოგიის დახმარებას, რომელიც მას ქინძისთავზე წამოაცვამდა. „ასე სწრაფად და სამარცხვინოდ რატომ ჩააბარეს რუსმა გმირებმა კომუნიზმი, სად არის მათი სიმტკიცე? - ფიქრობდა პერელესოვი. - ბოლოები არ ემთხვეოდა ერთმანეთს. ან ემთხვეოდა, მაგრამ არა მეტაფიზიკურ, არამედ მატერიალურ განზომილებაში - იმ წერტილში, როდესაც ხრუშჩოვმა და კოსიგინმა, მის რეფორმასთან ერთად, გადაწყვიტეს კომუნისტური ცხოვრების გმირული არაეკონომიკურობის შემოწმება მტრულად განწყობილი კაპიტალისტური სამყაროს ეკონომიკური კანონებით, როგორც ალგებრის შემოწმება ჰარმონიით“.
პერელესოვი, რომელმაც კოლეჯი საზღვარგარეთ დაამთავრა, ახალი ელიტის შვილების უმრავლესობის მსგავსად, აანალიზებს საკუთარ თავს და მის გარშემო მყოფებს, ზუსტად განსაზღვრავს ხელისუფლების სამყაროს კანონებს, აცნობიერებს ისეთი ცნების არსებობის შეუძლებლობას ჩინოვნიკთა გარემოში, როგორიცაა მონანიება. „ალბათ, ზოგიერთ მათგანს ზოგჯერ ეწვეოდა კიდეც აზრი, რომ თუ ხელზე გაქვს საშუალო რუსული ქალაქის წლიური ბიუჯეტის ღირებულების საათი, მაშინ სიკვდილიც უნდა დადიოდეს სადმე ახლოს, რადგან სიკვდილი სამართლიანობის ნამდვილი (და მარადიული!) ჩრდილია, მისი ყველაზე მაღალი და ბოლო სტადია. მაგრამ ასეთები ერთეულები იყვნენ“.
როდესაც კულტურა მასობრივად შეცვალა პოპ-ესტრადამ და სიცილმა, კითხვის ასეთი დაყენება თავისთავად სასაცილო იყო. შესაძლებელი გახდა კლონირება, ყოველ შემთხვევაში, არც ისე შორსაა. მაგრამ აქ კვლავ საჭიროა სულის საკითხის მოგვარება, რომელიც არ არსებობს სხვისი ხელით მომართულ სხეულის ციფრულ მექანიზმში. „მთავრობასა და სხვა სახელისუფლო ორგანოებში მისი კოლეგების უმრავლესობას ჰქონდათ ჩაკეტილი სეიფის მსგავსი თვალები. თითოეულს საიდუმლო კოდი ჰქონდა. მაგრამ ეს ინტიმური საქმე იყო, უცხო, თუნდაც ახლო (სულით?) თვალისთვის. საიდუმლო კოდების სია, რა თქმა უნდა, თავად მას ჰქონდა, მაგრამ ის ბოროტად არ იყენებდა ამ ცოდნას, არ ერეოდა სხვის პირად სივრცეში. ალბათ, მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სეიფის მფლობელი (ან დროებითი მცველი) აპირებდა მასთან ერთად გაქრობას. ისიც ყოველთვის არა. მისი თქმით, ადამიანები სრულყოფილი არ არიან, ხოლო რუსეთი უსაზღვროდ დიდსულოვანია, მას არაფერი მოაკლდება. და თუ მატერიალურად მოაკლდება, სულიერად გამდიდრდება. ამაშია (მას მოსწონდა დოსტოევსკის ციტირება) მისი ხსნა. ჩვენ - ყველაფერი (გაუგებარი იყო, ხუმრობდა თუ სერიოზულად ლაპარაკობდა), რუს ხალხს კი - რწმენა და სულიერება. რაც უფრო ნაკლები ქონება აქვს ხალხს, მით უფრო მაღალი უნდა იყოს მისი სულიერება და უფრო ძლიერი რწმენა მათ მიმართ, ვინც გადაარჩინა იგი ამ ქონებას!“.
ციფრული სამყარო იწყება დამპალი თევზის თავით, რომელიც ავის მომასწავებლად ირეკლება სმარტფონებისა და პლანშეტების მონებში, ისინი ჩვენს თვალწინ ანდროიდებად იქცევიან. ვირტუალური რეალობა ჩრდილავს რუსეთის განძარცულ გარეუბნებს, გაუკაცრიელებულ პსკოვისა და ნოვგოროდის ოლქებს და შორეულ რეგიონებს. „როდესაც ნავთობი, გაზი და ტყე ამოიწურება, ისინი დაიწყებენ ტერიტორიებით ვაჭრობას, - ოდნავ გასაგონი ხმით თქვა ბატონმა გერჰარდმა (ეს მოხდა არც თუ დიდი ხნის წინ პარაგვაიში ინდიელ შამანებთან სამკურნალო ვიზიტამდე) და ინოვაციური ინვალიდის სავარძლით გაემართა რუსეთის რუქისკენ, რომელიც ამშვენებდა კედელს მის სახლში სინტრაში. – მათ სხვა გამოსავალი არ ექნებათ, რადგან ისინი ვერ შეძლებენ საზღვრების შენარჩუნებას და დაცვას. სამხედრო ძალა და ქურდების შეუქცევადი ძალაუფლება შეუთავსებელი რამ არის. ზედა ქურდმა შეიძლება მოისურვოს ძლიერი ჯარი, მაგრამ გვერდითი, ქვედა და სხვა ქურდები ამას არ დაუშვებენ - ისინი გაყიდიან, დაიტაცებენ, ლაპარაკს გადააყოლებენ, არ შეასრულებენ. ტერიტორიების გაყიდვის ეტაპზე გადასვლისას მათ მხარი უნდა დაუჭირონ, თითოეული დათმობის შემდეგ მათ მიმართ უნდა გამოვიჩინოთ შემწყნარებლობა, თვალი ვადევნოთ ნავთობისა და ალუმინის ფასებს, შევუშვათ ფულით ევროპაში. ეს ერთადერთი შანსია, - გერმანელმა პარკინსონის დაავადებისგან აცახცახებული ხელი რუქას ჩამოუსვა, - გადავწყვიტოთ რუსეთთან საკითხი მშვიდობიანად. ტერიტორიები ელიტის სამეფო ცხოვრების გახანგრძლივების სანაცვლოდ. დაე, დაიმშვიდონ გული იმ აზრით, რომ ისინი ვინმეს კი არ აბარებენ, არამედ საკუთარ თავს ახალ სამყაროში, სადაც ისინი ასე მიისწრაფვიან და სადაც, როგორც ჰქონიათ, მათ შეუშვებენ. იდეალურია - გააჭიანურო პროცესი რამდენიმე თაობაზე, - მისტერ გერჰარდმა დაიწყო რუსული და გერმანული სიტყვების არევა. მისთვის რთული იყო დიდხანს ლაპარაკი და თანაბრად სუნთქვა, ხველების გარეშე. - მაგრამ მეშინია ბლიცკრიგი არ მოხდეს. ძალიან ცოტა დროა. მე ჩამომწერეს, ჩემი სიტყვა არაფერს ნიშნავს...“
ასეთი პერსპექტივით, რომელიც არა რუსეთის მტრებმა, არამედ თავისებურმა კეთილისმყოფელებმა წარმოადგინეს, რომლებმაც იციან, როგორ უნდა გაახანგრძლივონ აგონია, პერელესოვი უნებლიედ უბრუნდება აზრს „ახალი პატრიოტიზმის“ და პატრიოტული იდეის აბსტრაქციის შესახებ ქურდების ბანაკში. უფრო მეტიც, ეს კლანი სხვადასხვა ქვეყანაში აწარმოებს ჰიბრიდულ ომს სხვადასხვა მეთოდით, რათა დედამიწის მოსახლეობას ისტორიული მეხსიერება წაართვას: „სკანდინავიაში მოგზაურობის შესახებ ანგარიშში პერელესოვმა აღნიშნა, რომ ოჯახის ლიკვიდაციის პროცესი, როგორც ადამიანთა პირველადი სქესთაშორის საზოგადოება, ზოგადად წარმატებულად მიმდინარეობს, მაგრამ ყურადღება გაამახვილა ადგილობრივი მოსახლეობის არასაკმარის მონაწილეობაზე ქრისტიანული სიმბოლოების განადგურებასა და დანგრევაში - მოციქულებისა და წმინდანების ძეგლების, წმინდა ბრიგიტას შადრევნის, ტაძრების, სამლოცველოების“.
რუსი ხალხი ყოველთვის ერთიანდებოდა რაიმეს მიმართ სიძულვილის გამო, ფიქრობდა პერელესოვი, ამაში ჩვენ ძლიერი ვართ. მაგრამ სიყვარულში გათიშული და ამორფული. „რუსეთის სიძულვილი ძველი, ძირძველი რუსული ტრადიცია. ამ სიძულვილის უმაღლესი, მაგრამ არა ბოლო სტადია არის სიყვარული. მართალია, ამ გრძნობას ცოტა ვინმე თუ აღწევს. ჩემი ბიოლოგიური ტალღა მახინჯია, მაგრამ ეს ჩემი ტალღაა“.
დამარცხების ცნობიერების სიმწარის დასაძლევად უნდა იყო შემოქმედი, აღადგინო, ალბათ, ის დიალოგი, რომელიც არასდროს არსეობდა მთავრობასა და ხალხს შორის. ავტორი არ გვიჩვენებს მართალ ადამიანს - უფრო პრაგმატულ აგნოსტიკს პერელესოვის სახით, მაგრამ ასეთ გმირს შეუძლია მოქმედება ჯოჯოხეთიდან ამდგარი დამანგრეველი ძალების წინააღმდეგ.
===============
პოვოლჟიეს სამეცნიერო კორპორაცია
6 ძლიერი მხარე
ფასების პოლიტიკა
კონფერენციები 300 რუბლიდან
სამეცნიერო ელექტრონული ჟურნალი 500 რუბლიდან
კოლექტიური მონოგრაფია 2000 რუბლიდან
ცნობა სტატიის პუბლიკაციისთვის მიღების შესახებ – 50 რუბლი
მონაწილის სერტიფიკატი – 150 რუბლი
ყველაფერი ოფიციალურად არის
ჩვენ ვმუშაობთ ხელშეკრულებით და ვიღებთ სრულ იურიდიულ პასუხისმგებლობას. ავტორის სურვილით შესაძლებელია ინდივიდუალური ხელშეკრულების დადება, დასრულებული სამუშაოს აქტის ხელმოწერა
საიტზე გადახდის შესაძლებლობა
SSL-სერტიფიკატი უზრუნველყოფს გადახდების უსაფრთხოებას საიტზე
ოპერატიული პუბლიკაცია და კრებულების დაგზავნა
კოლექტიური მონოგრაფიების გაგზავნა ხორციელდება შეკვეთილი ამანათებით საფოსტო იდენტიფიკატორის კოდის მინიჭებით
დაბეჭდილი სამეცნიერო პუბლიკაციებისთვის УДК, ББК, ISBN მინიჭება
პუბლიკაციების განთავსება საიტზე naucorp.ru, მონოგრაფიების ინდექსაცია სამეცნიერო ციტირების რუსულ ინდექსში
შემოთავაზებული მომსახურების მაღალი ხარისხი
ჩვენი მუშაობის პრინციპებია – პასუხისმგებლობა, ოპერატიულობა, გამჭვირვალობა, პროფესინალიზმი, კლიენტზე ორიენტაცია
მოკლედ ჩვენს შესახებ
პოვოჟლიეს სამეცნიერო კორპორაციის ძირითადი საქმიანობა ორიენტირებულია სამეცნიერო კვლევების ჩატარებაზე, სამეცნიერო კვლევების ექსპერტიზაზე, საერთაშორისო სამეცნიერო-პრაქტიკული კონფერენციების ჩატარებაზე მეცნიერებისა და საზოგადოებრივი ცოდნის სხვადასხვა დარგებში, მონოგრაფიების, სასწავლო-მეთოდური სახელმძღვანელოების გამოქვეყნების პროექტების ორგანიზაციაზე. პოვოლჟიეს სამეცნიერო კორპორაცია „Naucorp“ წარმოადგენს მეცნიერთა, სპეციალისტთა, კონსულტანტთა, მკვლევართა ინტეგრაციის ერთ–ერთ ფორმას სოციალურ-ჰუმანიტარული და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებების სფეროში საქმიანობის სხვადასხვა დარგების გაერთიანების გზით სამეცნიერო პროდუქტის შესაქმნელად შეთანხმებული პოლიტიკის შემუშავების მიზნით, სამეცნიერო ცოდნის გავრცელებისთვის, მხარდაჭერისთვის, სამეცნიერო პუბლიკაციების მაღალი სტანდარტების შენარჩუნებისთვის, რუსული მეცნიერების ინტეგრირებისთვის საერთაშორისო ინფორმაციულ მეცნიერულ სივრცეში.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised