მარია შუკშინა: მათ ყველაფერი წაგვართვეს, ახლა კი სურთ სახელი ნომრებით შეგვიცვალონ
ჩვენ წაგვართვეს კულტურა, დანერგეს უზნეობა, უხამსობა, სისულელე, ახლა კი სურთ სახელი ებ შეგვიცვალონ.
მსახიობ მარია შუკშინას გამოსვლა ონლაინ-მიტინგზე „ადამიანი არ არის ნომერი“, რომელიც მოეწყო 2020 წლის 6 მაისს.
„მე მხოლოდ იმის შესახებ ვილაპარაკებ, რაც ვიცი, რის უშუალო მოწმე და მონაწილე ვარ. ჩვენ კულტურა წაგვართვეს, დანერგეს უზნეობა, უხამსობა, შეგვაჩვიეს ცუდ გემოვნებას, გვაქციეს უწიგნურებად, ფეხქვეშ გათელეს ეროვნული ღირსება. ჩვენ გმირები შეგვიცვალეს, რაღაც უნიჭო, უხმო და უსქესოებზე. ახლა კი ცდილობენ წაგვართვან ჩვენი ისტორია და საკუთარ სახელსაც აღარ გვიტოვებენ.
ჩვენთვის სახელის წართმევა სულის წართმევას ნიშნავს. ალბათ, როდესაც ღმერთმა ადამიანი შექმნა, მას სული ჩაჰბერა და მაშინვე დაარქვა სახელი, ნომერი არ მიუცია. სულიერი საფუძვლის გარეშე ვერც ერთი სახელმწიფო ვერ შეძლებს თავის შენარჩუნებას. სულიერი მხარდაჭერის გარეშე არცერთი ომი არ იქნება მოგებული. ეს არის ის, რაც წაგვართვეს და რისკენაც მივყავართ. სამყარო ნათლად გვიჩვენებს, რომ ჩიხში შესული, როდესაც მატერიალური ფასეულობები სულიერზე მაღლა დააყენა. ზოგადად, ახლა ძალიან მოსახერხებელია პიროვნების ციფრული იდენტიფიკაციის აგება თანამედროვე საზოგადოების რელიგიურ გულგრილობაზე და უზნეო გახრწნაზე. მათ მშვენივრად დაასრულეს ეს 30-წლიანი შრომა, ეს მათი სრული გამარჯვებაა.
ადამიანის ცნობიერებაში უკვე მოხდა ტექტონიკური ძვრები, ჩვენ აღარ შეგვიძლია განვასხვავოთ, რა არის კარგი და რა ცუდი. ჩვენ ვერ ვხედავთ, არ გვესმის, არ ვგრძნობთ. მაგალითად, ჩემს სოციალურ ქსელებში ხალხი წერს: „და რა არის ცუდი ციფრულობაში?“ ჩვენ უკვე ყველა დათვლილი და დანომრილი ვართ… ჩვენ ყველას გვაქვს ეს პასპორტები, გადასახადების გადამხდელის საიდენტიფიკაციო ნომერი, ინდივიდუალური პირადი ანგარიშის დაზღვევის ნომერი… ჩვენ უკვე ისე ვცხოვრობთ, რომ მათ შეუძლიათ ჩვენი გაკონტროლება, მობილური ტელეფონის საშუალებით ჩვენი ადგილმდებარეობის დადგენა. „რა არის ამაში ახალი, რა არის ცუდი ამ ახალ ციფრულ კანონებში?“ კაცმა რომ თქვას, არაფერი, გარდა იმისა, რომ უახლოეს მომავალში, პანდემიიდან გამოსვლისთანავე, როგორც მე მესმის, ჩვენ აღარ ვიქნებით ადამიანები, არამედ მოსიარულე ფაილები ვიქნებით, თუ მიიღებენ ამ კანონს ერთიანი ინფორმაციული რეგისტრის შესახებ. მოსიარულე ფაილები ერთი და ერთადერთი ნომრით. ადრე ჩვენ ბევრი ნომერი, ბევრი დოკუმენტი გვქონდა. ახლა კი ისინი ერთიან ნომერს შექმნიან... და ამ ნომერს მიენიჭება მთავარი როლი ადამიანის იდენტიფიკაციაში, ხოლო გვარი, სახელი და მამის სახელი გახდება ადამიანის მონაცემების მხოლოდ ერთ-ერთი პუნქტი. ამის მიღება გონებას უჭირს.
როდესაც ამაზე ვფიქრობ, ყოველთვის მახსენდება ასი წლის წინ დაწერილი ევგენი ზამიატინის რომანი „ჩვენ“. მალე ჩვენც ასევე ნომრებით მოგვმართავენ - ასეთია ჩვენი რეალობა. მიზანია დეჰუმანიზაცია, გაუპიროვნება. არ არის სახელი, არ არის პირი - მხოლოდ ნომერია. ალბათ, აქ საკონცენტრაციო ბანაკთის ანალოგიაა მოყვანილი. იმისთვის, რომ გაეთელად პიროვნება, დაემცირებინათ ადამიანის ღირსება, გაენადგურებინათ თვითცნობიერება, ამ ციფრებს ტატუს სახით ფაშისტები კანზე გამოსახავდნენ. მალე, უახლოეს მომავალში, ჩვენ ტატუ კი არ გვექნება - ჩვენ ხომ 21-ე საუკუნეში ვცხოვრობთ - ეს ყველაფერი კანქვეშ იქნება იმპლანტირებული ჩიპირების გზით. თქვენ ვეღარ შეძლებთ მის მოშორებას, ჩიპი გავლენას მოახდენს ნერვულ სისტემაზე, ცნობიერებასა და ქვეცნობიერებაზე და ა.შ. საშინელი რამეა ...
მე არ ვარ სამეცნიერო-ტექნიკური პროგრესის წინააღმდეგ, ამ ეტაპზე ჩვენ ყველანი ვსარგებლობთ მისი სიკეთეებით. საქმე სხვა რამეშია - ვის ხელში აღმოჩნდება ეს სიკეთეები, ნათელი ძალების თუ ბნელის? ყველა ეს ბიოტექნოლოგია, გამოკვლევები გენურ ინჟინერიაში, მიკროელექტრონიკაში… ხომ საჭიროა განსაკუთრებული პასუხისმგებლობა, სიფრთხილე მის გამოყენებაში, რომ ადამიანს ზიანი არ მიადგეს. და თუ ისინი შეცვლილი ცნობიერების მქონე ადამიანების ხელშია, როგორც ახლა ამ სურათს ვაკვირდებით, ეს ხომ გლობალურია და ჩვენს თვალწინ ხდება.
საბოლოო ჯამში, ჩვენ შევადარეთ ყველაფერი, რაც დავინახეთ, ხალხის დეჰუმანიზაციის ეს მოსამზადებელი სამუშაო, და თვალები აგვეხილა. ჩვენ შევკარით პაზლი - რისთვისაც იყო აუცილებელი ეს ყველაფერი. ის ადამიანები, ვის ხელშიცაა ეს ტექნოლოგიები, ამბობენ, რომ ყველაფერი კაცობრიობის ცხოვრების გაუმჯობესებისკენ არის მიმართული. მაგრამ თუ კაცობრიობა სულიერ და მორალურ დაკნინებას განიცდის, რა გაუმჯობესებაზე შეიძლება საუბარი? რა ნათელი პერსპექტივების შესახებ შეგვიძლია საუბარი, თუ ადამიანი გახდება კონტროლირებადი ბიორობოტი? უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ უნდა შევაჩეროთ კულტურაში რუსეთის ეროვნული სახის დაკარგვის დამღუპველი პროცესი, პირველ რიგში, ახლა ჩვენ უნდა დავიწყოთ ამ სულიერების აღდგენა, მასში დაბრუნება. საბოლოო ჯამში, უნდა შეიცვალოს ეს კონტენტი ტელევიზიაში ნეგატიურიდან დადებითზე. ჩვენ უნდა ნანგრევებიდან აღვადგინოთ განათლება, მედიცინა, მინიმუმ ერთი თაობის ნორმალური აღზრდა უნდა შევძლოთ, შემდეგ კი უკვე შეიძლება ვისაუბროთ ციფრულობაზე. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ჩვენ ყველანი დავიღუპებით, გასაგებია?
როდესაც ჩემს სოციალურ ქსელში კომენტარებს ვკითხულობ, მე მესმის, რომ ბევრს უკვე აღარ სჭირდება არავითარი ციფრულობა, არავითარი ჩიპირება - ხალხი უკვე მზად არის დანებდეს. მადლობა ღმერთს, რომ ადამიანების უმეტესი ნაწილი საღად მოაზროვნეა, მათ ყველაფერი ესმით. მაგრამ მუშაობა, რომელიც მიმდინარეობს 30 წლის განმავლობაში, სწრაფი ნაბიჯებით გრძელდება. ჩვენ მთელ სამყაროსთან ერთად უფსკრულისკენ მივექანებით, ძვირფასო ამხანაგებო. ჯერ-ჯერობით არ მსურს „პატივცემული ნომრების“ თქმა, ჩვენ ჯერ ადამიანები ვართ. მაგრამ აპოკალიპსისის ყველა ნიშანი სახეზეა. მიაქციეთ ყურადღება იმას, რომ 2 000 წლის წინ ჩვენ გაგვაფრთხილეს - ყველაფერი ნათლად არის ნათქვამი ახალ აღთქმაში. ახლა აუცილებელია კრიტიკულად აზროვნება, მსჯელობა. ჩვენ ვფიქრობთ ჩვენი შვილების, ჩვენი შვილიშვილების მომავალზე. და ამაზე უნდა ვისაუბროთ. შეუძლებელია ყოველთვის სიცრუეში ცხოვრება - სიმართლე უნდა ვთქვათ. ჩვენ უნდა გავერთიანდეთ ერთი ძალისხმევით - პირადად მივიღოთ მონაწილეობა ყველა ამ ციფრული კანონის შეჩერებაში.
დასასრულს, მინდა მოვიყვანო ჩემი საყვარელი აკადემიკოსის ლიხაჩოვის ციტატა: „ჩვენ გვაქვს ორი გზა - განვითარება ან დეგრადაცია. და თუ ჩვენ არ განვვითარდებით, როგორც სულიერ-ზნეობრივი პიროვნებები, ჩვენ განვიცდით დეგრადაციას. ვისაც ეს არ ესმის, ვინც არ აცნობიერეს, თუ რა ხდება ქვეყანაში და მსოფლიოში, ის ან არამზადაა ან იდიოტი“. მე მას მთლიანად ვეთანხმები. ყველას გილოცავთ ბერლინის აღების დღეს. ვფიქრობ, რომ ჩვენ აუცილებლად გავიმარჯვებთ“.
პატივცემულო ნომრებო
არ შემიძლია არ დავწერო ამის შესახებ.
მხოლოდ გუშინ ჩამოვედი ჩემს სახედართან ერთად დუშანბეში და უკვე იმდენი შთაბეჭდილება მივიღე. დილით ვიფიქრე დეიდასთან წავიდოდი, რომელიც „მწვანე“ ბაზრის გვერდით ცხოვრობს, მაგრამ, როგორც ჩანს, ბედი არ მწყალობდა. სომონის ქუჩისა და რუდაკის გამზირის გადაკვეთაზე, უშუალოდ პრეზიდენტის აპარატის შენობის საპირისპირო მხარეს გზა მომიჭრა რომელიღაც ძალიან საპატივცემულო მოქალაქემ დიდ მანქანზე ნომრით 01-01 AR (01). მოქალაქე მართლაც ძალიან საპატივცემულო ყოფილა, რადგან სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომელმა, რომელიც გზაჯვარედინზე იდგა, მიესალმა მას.
ჩემს ბებერ სახედარს შეეშინდა მანქანის, რომელმაც გზა გადაგვიჭრა და ყროყინი დაიწყო. მომეჩვენა, რომ ის რაღაცას ყვიროდა პატივცემული მოქალაქის მშობლების, დების და დეიდების შესახებ, მაგრამ მე კარგად არ მესმის ჩემი სახედრის, ამიტომ ვერაფერს ვიტყვი ამის შესახებ.
როგორც კი ჩემი სახედრის ყროყინი გაიგონა, სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომელმა ჩემთან მოირბინა და მთხოვა სასწრაფოდ შემეწყვიტა ეს უმსგავსობა. მან თავი წარმომიდგინა როგორც სერჟანტმა და საუბარში ასევე ახსენა ჩემი მშობლები, დები და დეიდები. მაგრამ რადგან მისი საუბარი დიდად არ განსხვავდებოდა ჩემი ვირის ყვირილისგან, ვერ მივხვდი, თუ რა ჰქონდა მას მხედველობაში. სერჟანტი დამემუქრა, რომ წამართმევდა „სატრანსპორტო საშუალებას“, თუ ჯარიმას არ გადავუხდიდი, რადგან ჩემმა „სატრანსპორტო საშუალებამ“ საზოგადოებრივი წესრიგი დაარღვია. მე შემეცოდა ის: მსუქანი, მელოტი, ქუდი თავზე გვერდზე მოგდებული ჰქონდა, სახეზე ეტყობოდა, რომ ის, ალბათ, თავის დროზე სკოლიდან გამოაგდეს. მე შემეცოდა სერჟანტი, და მას 5 კვერი და ერთი ქილა არაჟანი მივეცი, რომელიც დეიდასთან მიმქონდა.
სერჟანტს მოეწონა ჩემი „ჯარიმა“, რადგან სადილის დრო ახლოვდებოდა. მან გულკეთილობა გამოიჩინა და მითხრა, რომ მოქალაქე, ვინც გზა გადამიჭრა, ნამდვილად ძალიან საპატივცემულო პიროვნებაა, რადგან ერთი კვირის წინ მან სახელმიწოფო ავტოინსპექციის აუქციონზე შეიძინა თავისი მანქანისთვის სანომრე ნიშანი 11,3 ათას აშშ დოლარად. ადრე ამ ნიშანს იყენებდა სხვა პატივცემული მოქალაქე, რომელსაც პატივს სცემდნენ იმის გამო, რომ შინაგან საქმეთა მინისტრის ვაჟი იყო. და რატომ სცემენ პატივს ნომრის „01-01 AR (01)“ ახალ მფლობელს? სერჟანტი დაფიქრდა და მიპასუხა:
„ალბათ იმიტომ, რომ მას ახლა ეს ნომერი აქვს. ან იქნებ იმიტომ, რომ ის „მეწარმეა“ ... ის იმ ადამიანთა რიცხვს ეკუთვნის, რომელიც დილით ყიდულობს საზამთროს 1 სომონად და საღამოს 3-ად ყიდის ... და კიდევ მან ჟურნალისტებს განუცხადა, რომ ფულს ხარჯავს ბავშვთა სახლებზე. იქნებ ამის გამო?“
შეიძლება ამის გამოც. ვერაფერს ვიტყვი.
რატომ მოგიყევით ყველაფერი ეს? უბრალოდ მინდოდა ჩემი აზრების გაზიარება.
„პატივცემულ მოქალაქეებს“ ჩვენს ქვეყანაში უყვართ განსაკუთრებული ნომრები. ჯერ ერთი, ასეთი ნომერი მის მფლობელს გარკვეულ სტატუსს ანიჭებს. თუ თქვენ გაქვთ ნომერი „5749“, მაშინ არავითარი სტატუსი არ გაგაჩნიათ. მაგრამ თუ თქვენ გაქვთ ნომერი „8888“ ან „0101“, მაშინვე ნათელი ხდება: საპატივცემულო ადამიანია. ჩვენს კიშლაკში მათ შესახებ ამბობენ: „შოხ დორად“, ხოლო ჩემი სიდედრის კიშლაკში: „ტაგა დორად“.
მეორეც, ასეთი ნომერი კარგი დაცვაა სამართალდამცავი ორგანოების გადაჭარბებული ინტერესისგან. თქვენ შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, რომ სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომელმა გააჩეროს ავტომობილი ნომრით „8888“ ან „0101" და სთხოვოს მის მფლობელს საბუთების წარდგენა გეგმიური შემოწმებისთვის? ალბათ, არა. ასეთ ავტომობილებს სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომლები ესალმებიან - ვინ იცის ვინ შეიძლება იჯდეს საჭესთან ...
იქნებ მეც ვიყიდო რომელიმე „საყურადღებო“ ნომერი ჩემი „სატრანსპორტო საშუალებისთვის“? ჩემთვისაც სასიამოვნო იქნება, ჩემი სახედრისთვისაც, და ფულიც, როგორც ამბობენ, ვიღაცის ჯიბეში კი არ წავა, არამედ როგუნის ჰიდროელექტროსადგურის მშენებლობაზე. ეს კი კარგი საქმეა. ყველასთვის ცნობილია, რომ როდესაც ჩვენს ქვეყანაში ეს ჰიდროელექტროსადგური აშენდება, ყველა პრობლემა ერთდროულად მოგვარდება და ისე ვიცხოვრებთ, როგორც ზღაპარში. ამბობენ, რომ სახედრებსაც თივას უფასოდ მისცემენ.
===
ეროვნული სახელმწიფოების დაცემამ, ფინანსურმა და ეკონომიკურმა კრიზისებმა ჩრდილო ატლანტიკურ ქვეყნებში და ევროზონაში გააცოცხლა ინტერესი სახელმწიფო ხელისუფლების საზღვრების და გლობალური მმართველობის გამოწვევების საკითხების მიმართ. ამასთან დაკავშირებით, საგამომცემლო სახლში „დელო“ დაიბეჭდა ბრიტანელი პოლიტეკონომის ბობ ჯესოპის წიგნი „სახელმწიფო: წარსული, აწმყო და მომავალი“.
========
ენა კატასტროფის შიგნით. როგორ უნდა ვთქვათ? ონლაინ-შეხვედრა დიმიტრი მამულიასთან
რეჟისორი, ახალი კინოს მოსკოვის სკოლის დირექტორი ისაუბრებს იმის შესახებ, თუ რომელ ენაზე ისაუბრებს მომავლის კინემატოგრაფი და ვის არ მიიღებენ ამ მომავალში.
შეხვედრა დაიწყება 18:00 საათზე (მოსკოვის დროით). შეხვედრა გაიმართება Zoom-ის პლატფორმაზე. ღონისძიებამდე ერთი საათით ადრე, თქვენს ფოსტაზე მოვა ბმული, სადაც შეგიძლიათ შეუერთდეთ ონლაინ ტრანსლაციას. წინასწარ დააინსტალირეთ Zoom-ი (ინსტრუქცია ნახეთ აქ).
ლექციის შემდეგ ჩანაწერს გაუგზავნიან ყველას, ვინც დარეგისტრირდა.
უფასო ბილეთები შეიძლება შეიძინოთ ღონისძიებამდე სამი დღით ადრე.
http://greylib.align.ru/744/ibn-arabi-o-serdechnoj-mudrosti.html
В человеке так велики любовь, боль, стремление и желание, что, если бы он обладал сотней тысяч миров, он все равно не успокоился бы. Люди целиком заняты всякими видами ремесел и профессий, они изучают астрономию, медицину и другие науки, не не находят покоя, потому что их цель не достигнута. Ведь Возлюбленный зовет «сердечным успокоением», ибо сердце через Него находит облегчение. Так как же оно может обрести покой и мир через других?
ჩვენ წაგვართვეს კულტურა, დანერგეს უზნეობა, უხამსობა, სისულელე, ახლა კი სურთ სახელი ებ შეგვიცვალონ.
მსახიობ მარია შუკშინას გამოსვლა ონლაინ-მიტინგზე „ადამიანი არ არის ნომერი“, რომელიც მოეწყო 2020 წლის 6 მაისს.
„მე მხოლოდ იმის შესახებ ვილაპარაკებ, რაც ვიცი, რის უშუალო მოწმე და მონაწილე ვარ. ჩვენ კულტურა წაგვართვეს, დანერგეს უზნეობა, უხამსობა, შეგვაჩვიეს ცუდ გემოვნებას, გვაქციეს უწიგნურებად, ფეხქვეშ გათელეს ეროვნული ღირსება. ჩვენ გმირები შეგვიცვალეს, რაღაც უნიჭო, უხმო და უსქესოებზე. ახლა კი ცდილობენ წაგვართვან ჩვენი ისტორია და საკუთარ სახელსაც აღარ გვიტოვებენ.
ჩვენთვის სახელის წართმევა სულის წართმევას ნიშნავს. ალბათ, როდესაც ღმერთმა ადამიანი შექმნა, მას სული ჩაჰბერა და მაშინვე დაარქვა სახელი, ნომერი არ მიუცია. სულიერი საფუძვლის გარეშე ვერც ერთი სახელმწიფო ვერ შეძლებს თავის შენარჩუნებას. სულიერი მხარდაჭერის გარეშე არცერთი ომი არ იქნება მოგებული. ეს არის ის, რაც წაგვართვეს და რისკენაც მივყავართ. სამყარო ნათლად გვიჩვენებს, რომ ჩიხში შესული, როდესაც მატერიალური ფასეულობები სულიერზე მაღლა დააყენა. ზოგადად, ახლა ძალიან მოსახერხებელია პიროვნების ციფრული იდენტიფიკაციის აგება თანამედროვე საზოგადოების რელიგიურ გულგრილობაზე და უზნეო გახრწნაზე. მათ მშვენივრად დაასრულეს ეს 30-წლიანი შრომა, ეს მათი სრული გამარჯვებაა.
ადამიანის ცნობიერებაში უკვე მოხდა ტექტონიკური ძვრები, ჩვენ აღარ შეგვიძლია განვასხვავოთ, რა არის კარგი და რა ცუდი. ჩვენ ვერ ვხედავთ, არ გვესმის, არ ვგრძნობთ. მაგალითად, ჩემს სოციალურ ქსელებში ხალხი წერს: „და რა არის ცუდი ციფრულობაში?“ ჩვენ უკვე ყველა დათვლილი და დანომრილი ვართ… ჩვენ ყველას გვაქვს ეს პასპორტები, გადასახადების გადამხდელის საიდენტიფიკაციო ნომერი, ინდივიდუალური პირადი ანგარიშის დაზღვევის ნომერი… ჩვენ უკვე ისე ვცხოვრობთ, რომ მათ შეუძლიათ ჩვენი გაკონტროლება, მობილური ტელეფონის საშუალებით ჩვენი ადგილმდებარეობის დადგენა. „რა არის ამაში ახალი, რა არის ცუდი ამ ახალ ციფრულ კანონებში?“ კაცმა რომ თქვას, არაფერი, გარდა იმისა, რომ უახლოეს მომავალში, პანდემიიდან გამოსვლისთანავე, როგორც მე მესმის, ჩვენ აღარ ვიქნებით ადამიანები, არამედ მოსიარულე ფაილები ვიქნებით, თუ მიიღებენ ამ კანონს ერთიანი ინფორმაციული რეგისტრის შესახებ. მოსიარულე ფაილები ერთი და ერთადერთი ნომრით. ადრე ჩვენ ბევრი ნომერი, ბევრი დოკუმენტი გვქონდა. ახლა კი ისინი ერთიან ნომერს შექმნიან... და ამ ნომერს მიენიჭება მთავარი როლი ადამიანის იდენტიფიკაციაში, ხოლო გვარი, სახელი და მამის სახელი გახდება ადამიანის მონაცემების მხოლოდ ერთ-ერთი პუნქტი. ამის მიღება გონებას უჭირს.
როდესაც ამაზე ვფიქრობ, ყოველთვის მახსენდება ასი წლის წინ დაწერილი ევგენი ზამიატინის რომანი „ჩვენ“. მალე ჩვენც ასევე ნომრებით მოგვმართავენ - ასეთია ჩვენი რეალობა. მიზანია დეჰუმანიზაცია, გაუპიროვნება. არ არის სახელი, არ არის პირი - მხოლოდ ნომერია. ალბათ, აქ საკონცენტრაციო ბანაკთის ანალოგიაა მოყვანილი. იმისთვის, რომ გაეთელად პიროვნება, დაემცირებინათ ადამიანის ღირსება, გაენადგურებინათ თვითცნობიერება, ამ ციფრებს ტატუს სახით ფაშისტები კანზე გამოსახავდნენ. მალე, უახლოეს მომავალში, ჩვენ ტატუ კი არ გვექნება - ჩვენ ხომ 21-ე საუკუნეში ვცხოვრობთ - ეს ყველაფერი კანქვეშ იქნება იმპლანტირებული ჩიპირების გზით. თქვენ ვეღარ შეძლებთ მის მოშორებას, ჩიპი გავლენას მოახდენს ნერვულ სისტემაზე, ცნობიერებასა და ქვეცნობიერებაზე და ა.შ. საშინელი რამეა ...
მე არ ვარ სამეცნიერო-ტექნიკური პროგრესის წინააღმდეგ, ამ ეტაპზე ჩვენ ყველანი ვსარგებლობთ მისი სიკეთეებით. საქმე სხვა რამეშია - ვის ხელში აღმოჩნდება ეს სიკეთეები, ნათელი ძალების თუ ბნელის? ყველა ეს ბიოტექნოლოგია, გამოკვლევები გენურ ინჟინერიაში, მიკროელექტრონიკაში… ხომ საჭიროა განსაკუთრებული პასუხისმგებლობა, სიფრთხილე მის გამოყენებაში, რომ ადამიანს ზიანი არ მიადგეს. და თუ ისინი შეცვლილი ცნობიერების მქონე ადამიანების ხელშია, როგორც ახლა ამ სურათს ვაკვირდებით, ეს ხომ გლობალურია და ჩვენს თვალწინ ხდება.
საბოლოო ჯამში, ჩვენ შევადარეთ ყველაფერი, რაც დავინახეთ, ხალხის დეჰუმანიზაციის ეს მოსამზადებელი სამუშაო, და თვალები აგვეხილა. ჩვენ შევკარით პაზლი - რისთვისაც იყო აუცილებელი ეს ყველაფერი. ის ადამიანები, ვის ხელშიცაა ეს ტექნოლოგიები, ამბობენ, რომ ყველაფერი კაცობრიობის ცხოვრების გაუმჯობესებისკენ არის მიმართული. მაგრამ თუ კაცობრიობა სულიერ და მორალურ დაკნინებას განიცდის, რა გაუმჯობესებაზე შეიძლება საუბარი? რა ნათელი პერსპექტივების შესახებ შეგვიძლია საუბარი, თუ ადამიანი გახდება კონტროლირებადი ბიორობოტი? უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ უნდა შევაჩეროთ კულტურაში რუსეთის ეროვნული სახის დაკარგვის დამღუპველი პროცესი, პირველ რიგში, ახლა ჩვენ უნდა დავიწყოთ ამ სულიერების აღდგენა, მასში დაბრუნება. საბოლოო ჯამში, უნდა შეიცვალოს ეს კონტენტი ტელევიზიაში ნეგატიურიდან დადებითზე. ჩვენ უნდა ნანგრევებიდან აღვადგინოთ განათლება, მედიცინა, მინიმუმ ერთი თაობის ნორმალური აღზრდა უნდა შევძლოთ, შემდეგ კი უკვე შეიძლება ვისაუბროთ ციფრულობაზე. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ჩვენ ყველანი დავიღუპებით, გასაგებია?
როდესაც ჩემს სოციალურ ქსელში კომენტარებს ვკითხულობ, მე მესმის, რომ ბევრს უკვე აღარ სჭირდება არავითარი ციფრულობა, არავითარი ჩიპირება - ხალხი უკვე მზად არის დანებდეს. მადლობა ღმერთს, რომ ადამიანების უმეტესი ნაწილი საღად მოაზროვნეა, მათ ყველაფერი ესმით. მაგრამ მუშაობა, რომელიც მიმდინარეობს 30 წლის განმავლობაში, სწრაფი ნაბიჯებით გრძელდება. ჩვენ მთელ სამყაროსთან ერთად უფსკრულისკენ მივექანებით, ძვირფასო ამხანაგებო. ჯერ-ჯერობით არ მსურს „პატივცემული ნომრების“ თქმა, ჩვენ ჯერ ადამიანები ვართ. მაგრამ აპოკალიპსისის ყველა ნიშანი სახეზეა. მიაქციეთ ყურადღება იმას, რომ 2 000 წლის წინ ჩვენ გაგვაფრთხილეს - ყველაფერი ნათლად არის ნათქვამი ახალ აღთქმაში. ახლა აუცილებელია კრიტიკულად აზროვნება, მსჯელობა. ჩვენ ვფიქრობთ ჩვენი შვილების, ჩვენი შვილიშვილების მომავალზე. და ამაზე უნდა ვისაუბროთ. შეუძლებელია ყოველთვის სიცრუეში ცხოვრება - სიმართლე უნდა ვთქვათ. ჩვენ უნდა გავერთიანდეთ ერთი ძალისხმევით - პირადად მივიღოთ მონაწილეობა ყველა ამ ციფრული კანონის შეჩერებაში.
დასასრულს, მინდა მოვიყვანო ჩემი საყვარელი აკადემიკოსის ლიხაჩოვის ციტატა: „ჩვენ გვაქვს ორი გზა - განვითარება ან დეგრადაცია. და თუ ჩვენ არ განვვითარდებით, როგორც სულიერ-ზნეობრივი პიროვნებები, ჩვენ განვიცდით დეგრადაციას. ვისაც ეს არ ესმის, ვინც არ აცნობიერეს, თუ რა ხდება ქვეყანაში და მსოფლიოში, ის ან არამზადაა ან იდიოტი“. მე მას მთლიანად ვეთანხმები. ყველას გილოცავთ ბერლინის აღების დღეს. ვფიქრობ, რომ ჩვენ აუცილებლად გავიმარჯვებთ“.
პატივცემულო ნომრებო
არ შემიძლია არ დავწერო ამის შესახებ.
მხოლოდ გუშინ ჩამოვედი ჩემს სახედართან ერთად დუშანბეში და უკვე იმდენი შთაბეჭდილება მივიღე. დილით ვიფიქრე დეიდასთან წავიდოდი, რომელიც „მწვანე“ ბაზრის გვერდით ცხოვრობს, მაგრამ, როგორც ჩანს, ბედი არ მწყალობდა. სომონის ქუჩისა და რუდაკის გამზირის გადაკვეთაზე, უშუალოდ პრეზიდენტის აპარატის შენობის საპირისპირო მხარეს გზა მომიჭრა რომელიღაც ძალიან საპატივცემულო მოქალაქემ დიდ მანქანზე ნომრით 01-01 AR (01). მოქალაქე მართლაც ძალიან საპატივცემულო ყოფილა, რადგან სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომელმა, რომელიც გზაჯვარედინზე იდგა, მიესალმა მას.
ჩემს ბებერ სახედარს შეეშინდა მანქანის, რომელმაც გზა გადაგვიჭრა და ყროყინი დაიწყო. მომეჩვენა, რომ ის რაღაცას ყვიროდა პატივცემული მოქალაქის მშობლების, დების და დეიდების შესახებ, მაგრამ მე კარგად არ მესმის ჩემი სახედრის, ამიტომ ვერაფერს ვიტყვი ამის შესახებ.
როგორც კი ჩემი სახედრის ყროყინი გაიგონა, სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომელმა ჩემთან მოირბინა და მთხოვა სასწრაფოდ შემეწყვიტა ეს უმსგავსობა. მან თავი წარმომიდგინა როგორც სერჟანტმა და საუბარში ასევე ახსენა ჩემი მშობლები, დები და დეიდები. მაგრამ რადგან მისი საუბარი დიდად არ განსხვავდებოდა ჩემი ვირის ყვირილისგან, ვერ მივხვდი, თუ რა ჰქონდა მას მხედველობაში. სერჟანტი დამემუქრა, რომ წამართმევდა „სატრანსპორტო საშუალებას“, თუ ჯარიმას არ გადავუხდიდი, რადგან ჩემმა „სატრანსპორტო საშუალებამ“ საზოგადოებრივი წესრიგი დაარღვია. მე შემეცოდა ის: მსუქანი, მელოტი, ქუდი თავზე გვერდზე მოგდებული ჰქონდა, სახეზე ეტყობოდა, რომ ის, ალბათ, თავის დროზე სკოლიდან გამოაგდეს. მე შემეცოდა სერჟანტი, და მას 5 კვერი და ერთი ქილა არაჟანი მივეცი, რომელიც დეიდასთან მიმქონდა.
სერჟანტს მოეწონა ჩემი „ჯარიმა“, რადგან სადილის დრო ახლოვდებოდა. მან გულკეთილობა გამოიჩინა და მითხრა, რომ მოქალაქე, ვინც გზა გადამიჭრა, ნამდვილად ძალიან საპატივცემულო პიროვნებაა, რადგან ერთი კვირის წინ მან სახელმიწოფო ავტოინსპექციის აუქციონზე შეიძინა თავისი მანქანისთვის სანომრე ნიშანი 11,3 ათას აშშ დოლარად. ადრე ამ ნიშანს იყენებდა სხვა პატივცემული მოქალაქე, რომელსაც პატივს სცემდნენ იმის გამო, რომ შინაგან საქმეთა მინისტრის ვაჟი იყო. და რატომ სცემენ პატივს ნომრის „01-01 AR (01)“ ახალ მფლობელს? სერჟანტი დაფიქრდა და მიპასუხა:
„ალბათ იმიტომ, რომ მას ახლა ეს ნომერი აქვს. ან იქნებ იმიტომ, რომ ის „მეწარმეა“ ... ის იმ ადამიანთა რიცხვს ეკუთვნის, რომელიც დილით ყიდულობს საზამთროს 1 სომონად და საღამოს 3-ად ყიდის ... და კიდევ მან ჟურნალისტებს განუცხადა, რომ ფულს ხარჯავს ბავშვთა სახლებზე. იქნებ ამის გამო?“
შეიძლება ამის გამოც. ვერაფერს ვიტყვი.
რატომ მოგიყევით ყველაფერი ეს? უბრალოდ მინდოდა ჩემი აზრების გაზიარება.
„პატივცემულ მოქალაქეებს“ ჩვენს ქვეყანაში უყვართ განსაკუთრებული ნომრები. ჯერ ერთი, ასეთი ნომერი მის მფლობელს გარკვეულ სტატუსს ანიჭებს. თუ თქვენ გაქვთ ნომერი „5749“, მაშინ არავითარი სტატუსი არ გაგაჩნიათ. მაგრამ თუ თქვენ გაქვთ ნომერი „8888“ ან „0101“, მაშინვე ნათელი ხდება: საპატივცემულო ადამიანია. ჩვენს კიშლაკში მათ შესახებ ამბობენ: „შოხ დორად“, ხოლო ჩემი სიდედრის კიშლაკში: „ტაგა დორად“.
მეორეც, ასეთი ნომერი კარგი დაცვაა სამართალდამცავი ორგანოების გადაჭარბებული ინტერესისგან. თქვენ შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, რომ სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომელმა გააჩეროს ავტომობილი ნომრით „8888“ ან „0101" და სთხოვოს მის მფლობელს საბუთების წარდგენა გეგმიური შემოწმებისთვის? ალბათ, არა. ასეთ ავტომობილებს სახელმწიფო ავტოინსპექციის თანამშრომლები ესალმებიან - ვინ იცის ვინ შეიძლება იჯდეს საჭესთან ...
იქნებ მეც ვიყიდო რომელიმე „საყურადღებო“ ნომერი ჩემი „სატრანსპორტო საშუალებისთვის“? ჩემთვისაც სასიამოვნო იქნება, ჩემი სახედრისთვისაც, და ფულიც, როგორც ამბობენ, ვიღაცის ჯიბეში კი არ წავა, არამედ როგუნის ჰიდროელექტროსადგურის მშენებლობაზე. ეს კი კარგი საქმეა. ყველასთვის ცნობილია, რომ როდესაც ჩვენს ქვეყანაში ეს ჰიდროელექტროსადგური აშენდება, ყველა პრობლემა ერთდროულად მოგვარდება და ისე ვიცხოვრებთ, როგორც ზღაპარში. ამბობენ, რომ სახედრებსაც თივას უფასოდ მისცემენ.
===
ეროვნული სახელმწიფოების დაცემამ, ფინანსურმა და ეკონომიკურმა კრიზისებმა ჩრდილო ატლანტიკურ ქვეყნებში და ევროზონაში გააცოცხლა ინტერესი სახელმწიფო ხელისუფლების საზღვრების და გლობალური მმართველობის გამოწვევების საკითხების მიმართ. ამასთან დაკავშირებით, საგამომცემლო სახლში „დელო“ დაიბეჭდა ბრიტანელი პოლიტეკონომის ბობ ჯესოპის წიგნი „სახელმწიფო: წარსული, აწმყო და მომავალი“.
========
ენა კატასტროფის შიგნით. როგორ უნდა ვთქვათ? ონლაინ-შეხვედრა დიმიტრი მამულიასთან
რეჟისორი, ახალი კინოს მოსკოვის სკოლის დირექტორი ისაუბრებს იმის შესახებ, თუ რომელ ენაზე ისაუბრებს მომავლის კინემატოგრაფი და ვის არ მიიღებენ ამ მომავალში.
შეხვედრა დაიწყება 18:00 საათზე (მოსკოვის დროით). შეხვედრა გაიმართება Zoom-ის პლატფორმაზე. ღონისძიებამდე ერთი საათით ადრე, თქვენს ფოსტაზე მოვა ბმული, სადაც შეგიძლიათ შეუერთდეთ ონლაინ ტრანსლაციას. წინასწარ დააინსტალირეთ Zoom-ი (ინსტრუქცია ნახეთ აქ).
ლექციის შემდეგ ჩანაწერს გაუგზავნიან ყველას, ვინც დარეგისტრირდა.
უფასო ბილეთები შეიძლება შეიძინოთ ღონისძიებამდე სამი დღით ადრე.
В человеке так велики любовь, боль, стремление и желание, что, если бы он обладал сотней тысяч миров, он все равно не успокоился бы. Люди целиком заняты всякими видами ремесел и профессий, они изучают астрономию, медицину и другие науки, не не находят покоя, потому что их цель не достигнута. Ведь Возлюбленный зовет «сердечным успокоением», ибо сердце через Него находит облегчение. Так как же оно может обрести покой и мир через других?
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised