გრეიზინგი, ზეპინგი და ქათმის ჰიპნოზის ეფექტი: ადამიანები ეკრანის მონები ხდებიან
რა უნდა მოვუხერხოთ ტელევიზორზე, კომპიუტერებზე და გაჯეტებზე დამოკიდებულებას?
რა გვემართება, როდესაც ტელევიზორის წინ ვჯდებით, ჩავრთავთ კომპიუტერს ან ვიღებთ აიფონს? ამის შესახებ „ვო“-ს კორეპონდენტს ესაუბრა რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის ფსიქოლოგიის ინსტიტუტის წამყვანი სამეცნიერო თანამშრომელი ოლგა მახოვსკაია, მშობლებისთვის განკუთვნილი წიგნების ავტორი „როგორ უნდა ვესაუბროთ მშვიდად ბავშვს, რომ მან მოგვიანებით მოგცეთ მშვიდად ცხოვრების საშუალება“. „იაზროვნე ბავშვივით. მოიქეცი ზრდასრულივით“, და სხვ.
ქათმის ჰიპნოზის ეფექტი
ძალიან მოსახერხებელია მშობლებისთვის, ბებიებისთვის და ძიძებისთვის, როდესაც პატარა ბავშვი ეკრანს უყურებს: არ შეუშლის ხელს, არ ჩააცივდება და ამავე დროს უსაფრთხოდ არის - არ დარბის, არ წაიქცევა. მაგრამ, როდესაც 6-7 წლის ასაკამდე პატარა ბავშვი გამუდმებით უყურებს ეკრანს, ის შეიძლება პროსტრაციაში აღმოჩნდეს. ამას ქათმის ჰიპნოზი ჰქვია: თუ ქათმის წინ აამოძრავებ ქანქარას, ის შეშდება. ზრდასრული ადამიანები კი ბედნიერები არიან: როგორ ყურადღებით უყურებს ბავშვი ეკრანს!
ტელევიზორსა და საჭმელზე დამოკიდებულება
დაჰიპნოტიზებული ბავშვის მოვლა ადვილია. ის არ ჭირვეულობს, არ მოითხოვს ყურადღებას. ვინც ცუდად ჭამს, ამ პრობლემის მოგვარებაც ადვილია: ბავშვი ავტომატურად აღებს პირს, და მას ფაფას უტენიან პირში. მაგრამ ამავე დროს ყალიბდება ტელევიზორსა და საჭმელზე დამოკიდებულება. მოგვიანებით, როდესაც ასეთი საბავშვო ბაღის, სკოლის მოსწავლე, სტუდენტი დაინახავს განათებულ ეკრანს, მას დაეწყება ნერწყვის და კუჭის წვენის გამოყოფა. ჩატარდა კვლევები იმ ადამიანებთან, რომლებმაც 6 წლის ასაკამდე დაიწყეს ტელევიზორის ყურება. მოზარდობის ასაკში გასუქების პროცენტული მაჩვენებელი 20%-ს აღწევს - ეს ძალიან ბევრია.
ზღაპარი დაკარგული დროის შესახებ
ტელევიზორი, კომპიუტერი, პლანშეტი აქვეითებს ადამიანის საკუთარი დროის კონტროლის უნარს. მოზრდილებს აქვთ შეზღუდვები - სამსახური, სხვის წინაშე მოვალეობები, საშინაო საქმეები. 17-19 წლის ასაკში კი შეგიძლიათ დღე და ღამე იჯდეთ ეკრანთან და ვერ გაიგოთ, როგორ გარბის დრო. ამ შემთხვევაში იფიტება ნერვული სისტემა, ყველა რესურსი რჩება იქ, კომპიუტერში.
პარაფსიქოლოგიური კავშირი
ზრდასრულებს სხვა დამოკიდებულება უჩნდება: ქალები და მოხუცები, რომლებიც უყურებენ სერიალებსა და თოქ-შოუებს, პერსონაჟებზე, გმირებზე და წამყვანებზე შემდეგს ამბობენ: „ისინი ჩემთვის ნათესავებივით არიან და უფრო ახლობლებიც კი“. ეს ნიშნავს, რომ თქვენ ცხოვრობთ სხვისი ცხოვრებით, სხვისი ემოციებით, საკუთარი ცხოვრება კი არ გაინტერესებთ, ამიტომ ის თქვენთვის შეუმჩნევლად ჩაივლის. გერმანელმა ფსიქოლოგებმა ამას პარაფსიქოლოგიური კავშირი უწოდეს. ის შედეგს არ გამოიღებს. ტელევიზია, ემოციური თვალსაზრისით, ძალიან ცივი სივრცეა, არ იძლევა არავითარ უკუ ემოციას, - არ რეაგირებს ჩვენზე. ეს თრგუნავს პიროვნებას, ჩვენი „მე“ არ არის რეალიზებული, ის არ ვითარდება.
ზეპინგი და გრეიზინგი
სატელევიზიო დამოკიდებულების კიდევ ერთმა ფორმამ, როდესაც ადამიანი ზის ან წევს ტელევიზორის წინ პულტით ხელში და გადართავსს ღილაკებს, მიიღო ზეპინგის სახელწოდება - ინგლისური zapping, რაც ნიშნავს გაფხაჭნას და ამავე დროს ანთებას. ზეპინგის ნაირსახეობაა გრეიზინგი - grazing - ძოვა - ორი ან სამი ღილაკის გადართვას ნიშნავ ერთ და იმავე არხებზე. ერთის მხრივ, ეს ახალი ინფორმაციის მიღების მუდმივი მოთხოვნილებაა, ამიტომ მამაკაცები უფრო მეტად ზეპერები არიან, ვიდრე ქალები. მეორეს მხრივ, - ერთ რამეზე ყურადღების მიპყრობის სურვილი არ ქონა ან შეუძლებლობაა.
ორი წლის ასაკამდე არავითარი ტელეეკრანი
ამერიკის პედიატრთა ასოციაციამ კატეგორიულად აუკრძალა 2 წლამდე ასაკის ყველა ბავშვს ნებისმიერი ეკრანული ტექნოლოგიები. ცხოვრების პირველი 24 თვის განმავლობაში ბავშვმა უნდა შეისწავლოს სამყარო ყველა სენსორული სისტემით - შეხებით, სმენით, გემოვნებით, სუნით. ეკრანი მხოლოდ ვიზუალს ტოვებს, ხოლო დანარჩენი - თრგუნავს.
3-დან 5 წლამდე დღეში 30 წუთის განმავლობაში მულტფილმების ყურება ან კომპიუტერული თამაშები - სრულიად საკმარისია. ეს ის ასაკია, როდესაც წარმოსახვის უნარის განვითარებაა აუცილებელი. რაც უფრო ნაკლებია მზა ვიზუალური სურათები, მით უკეთესი, ამ შემთხვევაში შთაბეჭდილებების დეფიციტი საუკეთესო სტიმულია.
ფორთოხალი წილაკებით
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ აუცილებელია კომპიუტერის საჭირო დოზით გამოყენება? მე ასეთ თამაშს ვთავაზობ: ”შეხედე: მაიმუნს აქვს ფორთოხალი, ფორთოხალში 9 წილაკია. ყოველდღე იგი ჭამს ერთ წილაკს, ხოლო შაბათ-კვირას - ორ-ორს. თუ იგი ერთბაშად შეჭამს მთელ ფორთოხალს, მას მუცელი ატკივდება, დაეწყება ალერგია და ვერ შეძლებს სირბილს და ხტუნვას გადახტომა“.
ამავე დროს, ზარდასრულებმაც უნდა აჩვენონ თავისი დამოუკიდებლობა ეკრანზე. მამა კომპიუტერიდან ადგება და ამბობს: „ჩემი დრო ამოიწურა, წავიდეთ სასეირნოდ!” კომპიუტერული თამაშები უნდა შეცვალოს რეალურმა - როლურმა თამაშმა, თუნდაც ეს იყოს ჰარი პოტერი.
https://4brain.ru/blog/%D0%B4%D0%B5%D0%BC%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%84%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F-%D0%BC%D1%83%D0%B7%D1%8B/
https://www.e-reading.club/bookreader.php/1045246/Bryukner_-_Paradoks_lyubvi.html
https://www.newscientist.com/article/mg23030680-700-the-truth-about-migration-how-it-will-reshape-our-world/
http://journey.caritas.org/?myth=people-poor-countries-migrate-rich-ones
The question that has been the starting point for our study has been that of the connection between the individual personality and social solidarity. How does it come about
that the individual, whilst becoming more autonomous, depends ever more closely
upon society? How can he become at the same time more of an individual and yet
more linked to society?
—Durkheim (1893/1984)
http://4liberty.eu/ the-decline-of-individualism-an-accident- or-a-strategic-plan-of-collectivist-forc es/
რა უნდა მოვუხერხოთ ტელევიზორზე, კომპიუტერებზე და გაჯეტებზე დამოკიდებულებას?
რა გვემართება, როდესაც ტელევიზორის წინ ვჯდებით, ჩავრთავთ კომპიუტერს ან ვიღებთ აიფონს? ამის შესახებ „ვო“-ს კორეპონდენტს ესაუბრა რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის ფსიქოლოგიის ინსტიტუტის წამყვანი სამეცნიერო თანამშრომელი ოლგა მახოვსკაია, მშობლებისთვის განკუთვნილი წიგნების ავტორი „როგორ უნდა ვესაუბროთ მშვიდად ბავშვს, რომ მან მოგვიანებით მოგცეთ მშვიდად ცხოვრების საშუალება“. „იაზროვნე ბავშვივით. მოიქეცი ზრდასრულივით“, და სხვ.
ქათმის ჰიპნოზის ეფექტი
ძალიან მოსახერხებელია მშობლებისთვის, ბებიებისთვის და ძიძებისთვის, როდესაც პატარა ბავშვი ეკრანს უყურებს: არ შეუშლის ხელს, არ ჩააცივდება და ამავე დროს უსაფრთხოდ არის - არ დარბის, არ წაიქცევა. მაგრამ, როდესაც 6-7 წლის ასაკამდე პატარა ბავშვი გამუდმებით უყურებს ეკრანს, ის შეიძლება პროსტრაციაში აღმოჩნდეს. ამას ქათმის ჰიპნოზი ჰქვია: თუ ქათმის წინ აამოძრავებ ქანქარას, ის შეშდება. ზრდასრული ადამიანები კი ბედნიერები არიან: როგორ ყურადღებით უყურებს ბავშვი ეკრანს!
ტელევიზორსა და საჭმელზე დამოკიდებულება
დაჰიპნოტიზებული ბავშვის მოვლა ადვილია. ის არ ჭირვეულობს, არ მოითხოვს ყურადღებას. ვინც ცუდად ჭამს, ამ პრობლემის მოგვარებაც ადვილია: ბავშვი ავტომატურად აღებს პირს, და მას ფაფას უტენიან პირში. მაგრამ ამავე დროს ყალიბდება ტელევიზორსა და საჭმელზე დამოკიდებულება. მოგვიანებით, როდესაც ასეთი საბავშვო ბაღის, სკოლის მოსწავლე, სტუდენტი დაინახავს განათებულ ეკრანს, მას დაეწყება ნერწყვის და კუჭის წვენის გამოყოფა. ჩატარდა კვლევები იმ ადამიანებთან, რომლებმაც 6 წლის ასაკამდე დაიწყეს ტელევიზორის ყურება. მოზარდობის ასაკში გასუქების პროცენტული მაჩვენებელი 20%-ს აღწევს - ეს ძალიან ბევრია.
ზღაპარი დაკარგული დროის შესახებ
ტელევიზორი, კომპიუტერი, პლანშეტი აქვეითებს ადამიანის საკუთარი დროის კონტროლის უნარს. მოზრდილებს აქვთ შეზღუდვები - სამსახური, სხვის წინაშე მოვალეობები, საშინაო საქმეები. 17-19 წლის ასაკში კი შეგიძლიათ დღე და ღამე იჯდეთ ეკრანთან და ვერ გაიგოთ, როგორ გარბის დრო. ამ შემთხვევაში იფიტება ნერვული სისტემა, ყველა რესურსი რჩება იქ, კომპიუტერში.
პარაფსიქოლოგიური კავშირი
ზრდასრულებს სხვა დამოკიდებულება უჩნდება: ქალები და მოხუცები, რომლებიც უყურებენ სერიალებსა და თოქ-შოუებს, პერსონაჟებზე, გმირებზე და წამყვანებზე შემდეგს ამბობენ: „ისინი ჩემთვის ნათესავებივით არიან და უფრო ახლობლებიც კი“. ეს ნიშნავს, რომ თქვენ ცხოვრობთ სხვისი ცხოვრებით, სხვისი ემოციებით, საკუთარი ცხოვრება კი არ გაინტერესებთ, ამიტომ ის თქვენთვის შეუმჩნევლად ჩაივლის. გერმანელმა ფსიქოლოგებმა ამას პარაფსიქოლოგიური კავშირი უწოდეს. ის შედეგს არ გამოიღებს. ტელევიზია, ემოციური თვალსაზრისით, ძალიან ცივი სივრცეა, არ იძლევა არავითარ უკუ ემოციას, - არ რეაგირებს ჩვენზე. ეს თრგუნავს პიროვნებას, ჩვენი „მე“ არ არის რეალიზებული, ის არ ვითარდება.
ზეპინგი და გრეიზინგი
სატელევიზიო დამოკიდებულების კიდევ ერთმა ფორმამ, როდესაც ადამიანი ზის ან წევს ტელევიზორის წინ პულტით ხელში და გადართავსს ღილაკებს, მიიღო ზეპინგის სახელწოდება - ინგლისური zapping, რაც ნიშნავს გაფხაჭნას და ამავე დროს ანთებას. ზეპინგის ნაირსახეობაა გრეიზინგი - grazing - ძოვა - ორი ან სამი ღილაკის გადართვას ნიშნავ ერთ და იმავე არხებზე. ერთის მხრივ, ეს ახალი ინფორმაციის მიღების მუდმივი მოთხოვნილებაა, ამიტომ მამაკაცები უფრო მეტად ზეპერები არიან, ვიდრე ქალები. მეორეს მხრივ, - ერთ რამეზე ყურადღების მიპყრობის სურვილი არ ქონა ან შეუძლებლობაა.
ორი წლის ასაკამდე არავითარი ტელეეკრანი
ამერიკის პედიატრთა ასოციაციამ კატეგორიულად აუკრძალა 2 წლამდე ასაკის ყველა ბავშვს ნებისმიერი ეკრანული ტექნოლოგიები. ცხოვრების პირველი 24 თვის განმავლობაში ბავშვმა უნდა შეისწავლოს სამყარო ყველა სენსორული სისტემით - შეხებით, სმენით, გემოვნებით, სუნით. ეკრანი მხოლოდ ვიზუალს ტოვებს, ხოლო დანარჩენი - თრგუნავს.
3-დან 5 წლამდე დღეში 30 წუთის განმავლობაში მულტფილმების ყურება ან კომპიუტერული თამაშები - სრულიად საკმარისია. ეს ის ასაკია, როდესაც წარმოსახვის უნარის განვითარებაა აუცილებელი. რაც უფრო ნაკლებია მზა ვიზუალური სურათები, მით უკეთესი, ამ შემთხვევაში შთაბეჭდილებების დეფიციტი საუკეთესო სტიმულია.
ფორთოხალი წილაკებით
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ აუცილებელია კომპიუტერის საჭირო დოზით გამოყენება? მე ასეთ თამაშს ვთავაზობ: ”შეხედე: მაიმუნს აქვს ფორთოხალი, ფორთოხალში 9 წილაკია. ყოველდღე იგი ჭამს ერთ წილაკს, ხოლო შაბათ-კვირას - ორ-ორს. თუ იგი ერთბაშად შეჭამს მთელ ფორთოხალს, მას მუცელი ატკივდება, დაეწყება ალერგია და ვერ შეძლებს სირბილს და ხტუნვას გადახტომა“.
ამავე დროს, ზარდასრულებმაც უნდა აჩვენონ თავისი დამოუკიდებლობა ეკრანზე. მამა კომპიუტერიდან ადგება და ამბობს: „ჩემი დრო ამოიწურა, წავიდეთ სასეირნოდ!” კომპიუტერული თამაშები უნდა შეცვალოს რეალურმა - როლურმა თამაშმა, თუნდაც ეს იყოს ჰარი პოტერი.
https://4brain.ru/blog/%D0%B4%D0%B5%D0%BC%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%84%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D1%86%D0%B8%D1%8F-%D0%BC%D1%83%D0%B7%D1%8B/
https://www.e-reading.club/bookreader.php/1045246/Bryukner_-_Paradoks_lyubvi.html
http://journey.caritas.org/?myth=people-poor-countries-migrate-rich-ones
The Immigration Invasion: How Third World Immigration is Destroying the First World and What Must be Done to Stop it
https://www.amazon.com/ Immigration-Invasion-Third-World-Destroyi ng-ebook/dp/B00A0PHB7A
https://www.amazon.com/
The question that has been the starting point for our study has been that of the connection between the individual personality and social solidarity. How does it come about
that the individual, whilst becoming more autonomous, depends ever more closely
upon society? How can he become at the same time more of an individual and yet
more linked to society?
—Durkheim (1893/1984)
http://4liberty.eu/
https://www.otherpress.com/books/
Gideon Rachman Easternization Asia's Rise and America's Decline Easternization is the defining trend of our age – the growing wealth of Asian nations is transforming the international balance of power. This shift to the East is shaping the lives of people all over the world, the fate of nations and the great questions of war and peace. As it becomes clear that the West’s historic power and influence is receding, Gideon Rachman offers a road map to the turbulent process that will define the international politics of the twenty-first century.
|
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised