ილია სიმჩენკოვი: „ჰიპნოზი მეხსიერებაზე კარგი წვდომაა”
Readovka.ru შეხვდა სმოლენსკში ერთადერთ ჰიპნოთერაპევტს, რათა გასაუბრებოდა ფსიქოსომატიკის, დავიწყებული ტრავმების და ჰიპნოზის საშუალებით განკურნების შესახებ
ზედაპირულად ყველასთვის არის ცნობილი, რა არის ჰიპნოზი. ამავე დროს, ქვეცნობიერში შესვლის ამ მეთოდის მთავარი პარადოქსი ის არის, რომ, მიუხედავად მისი ფართო პოპულარობისა, ცოტა ვინმეს თუ ესმის სრულად მისი პრინციპები და მექანიკა. მით უმეტეს, (მასობრივ კულტურაში განაწილების კონტექსტში - კინოსა და ტელევიზიაში) ძალიან ცოტა ადამიანი აღიქვამს ჰიპნოზს სერიოზულად.
და თუ თერაპიის ტრადიციული მეთოდები არ იწვევს კითხვას უმრავლესობაში, ჰიპნოზი და მასზე მიბმული ჰიპნოთერაპია ისევ სტერეოტიპებშია გახვეული - ჰიპნოზში მაინც არ შემიყვანენ, მიაჩნია, საშუალო სტატისტიკურ ადამიანს, და თუ შემიყვანენ, რაიმე არასასურველს შთამაგონებენ ან პირად საიდუმლოებებს მათქმევინებენ. ტაბლეტები, თითქოს, უფრო საიმედოა.
ამასთან, სანამ თქვენ ფიქრობთ, რომ ჰიპნოზის პოპულარობამ პიკს გასულ საუკუნეში მიაღწია და უკვე გაიარა, სულ უფრო მეტი ექიმია კონცენტრირებული სწორედ ამ მეთოდზე თავის პრაქტიკაში, დადებითად აფასებს მის ეფექტურობას და აბსოლუტურ უვნებლობას, ხოლო ახალმა კვლევებმა მათი გამოყენების უფრო დიდი მასშტაბი აღმოაჩინეს. ძნელი დასაჯერებელია, არა?
ამ თემაზე უამრავი კითხვებით ჩვენ მივმართეთ სმოლენსკში ერთადერთ პროფესიონალ ჰიპნოთერაპევტს ილია სიმჩენკოვს. ადრე იგი მუშაობდა გეშტალტის, კოგნიტურ-ქცევითი თერაპიის და ნეირო-ლინგვისტური ფსიქოთერაპიის ელემენტებთან. მაგრამ, როგორც თავად აღიარა, ჰიპნოთერაპია ბევრად უფრო ეფექტურად მიიჩნია. იმისთვის, რომ მასზე მთლიანად კონცენტრირებულიყო, მან კვალიფიკაცია აიმაღლა კიროვის პრაქტიკული ფსიქოლოგიის ინსტიტუტში - ერთადერთ უმაღლეს სასწავლო დაწესებულებაში რუსეთში, სადაც ახლა ჰიპნოთერაპევტებს ამზადებენ.
ექსპერიმენტის სიწმინდისთვის, შეხვედრაზე სამნი წავედით: სამედიცინო განათლების მქონე ჩემმა კოლეგამ უნდა უზრუნველყოს შესაბამისი სკეპტიციზმი, ფოტოგრაფმა კი ყველაფერი უნდა დააფიქსიროს. რადგან კითხვებზე პასუხის გაცემის გარდა, ჩვენ გველოდება პრაქტიკაზე ტრანსში შეყვანის მეთოდის დემონსტრირება.
ტრანსი ეტაპობრივად
ლინა დანილევიჩი: ყველაზე პირდაპირი კითხვა - ჰიპნოზში ყველას შეყვანა არის შესაძლებელი?
ადვილ ეტაპზე, პრინციპში, ყველა შედის. რეალურად ღრმა ჰიპნოზში - 30 პროცენტი. ზოგადად სომნამბულები - ისინი, ვინც იწყებს „ფრენას“ შორს, შორს - ძალიან ცოტანი არიან. ჩემს პრაქტიკაში მხოლოდ ერთი გოგო იყო ასეთი.
და რა ემართება ადამიანს ჰიპნოზის დროს?
ჰიპნოზის მდგომარეობა ძალიან ჰგავს ღრმა მედიტაციის მდგომარეობას, როდესაც განსაკუთრებით კონცენტრირებული ხართ ერთ რამეზე, მაგრამ ამავე დროს ცნობიერება - ცნობიერების ფაქიზი ნაპერწკალი - რჩება.
ჯერ იწყება დამშვიდების და მოდუნების მდგომარეობა, ფიზიკურად მთელი სხეული მოდუნებულია, თვალები დახუჭული. არავითარი უცხო აზრი არ გაქვთ გონებაში. უბრალოდ იმ მომენტში საკუთარ თავს გრძნობთ, კარგად გრძნობთ თავს. ეს კარგი წინაჰიპნობელური მდგომარეობაა.
ვიწყებთ მის გაღრმავებას, ჩნდება კატალეფსიის მოვლენა. ქუთუთოების კატალეფსია, ანუ ადამიანს არ შეუძლია თვალების გახელა. სხეულის გარკვეული ნაწილის კატალეფსია - არ შეუძლია თითის მოღუნვა შთაგონების ქვეშ, ხელის მოხრა. უფრო ვაღრმავებთ ამ მდგომარეობას სხეულის კატალეფსიის მდგომარეობამდე - მას არ შეუძლია განძრევა.
შემდეგ მოდის ამნეზია. ჯერ, ნაწილობრივი - მან შეიძლება დაივიწყოს თავისი სახელი, ციფრი, შემდეგ საერთოდ შეუძლია დაივიწყოს ვინ არის, რა არის. ეს ჰგავს მდგომარეობას, როდესაც რაღაცის თქმა გინდა ადამიანისთვის, და ვერ ახერხებ! ეს მეხსიერებაზე კარგი წვდომაა. ჩვენ შეგვიძლია მისი „გამორთვა“ და, მეორეს მხრივ, მისი გამწვავება. ზუსტად სრული ამნეზიის მდგომარეობაში ადამიანს, ერთის მხრივ, შეუძლია დაივიწყოს რამე და, მეორეს მხრივ, გაახსენდეს რაღაც.
შემდეგი ეტაპია ჰიპნოკომა, ესდეილის მდგომარეობა. მასში შესაძლებელია ღრუს ოპერაციების ჩატარება. უბრალო ადამიანიც, არა სომნამბულა, შეიძლება ასეთ მდგომარეობამდე მიიყვანო, მაგრამ შეიძლება გადააწყდე მის გარკვეულ ნაწილს, რომელიც არ მისცემს მას უფრო ღრმად შესვლის საშუალებას, და არ ისურვებს მასზე უარის თქმას. თქვენ ვერ შეძლებთ მის ჰიპნოზში შეყვანას.
ჰიპნოზის ქვეშ ახლებურად გააზრება განკურნების მიზნით
ლესია ხრისტიჩი: ჩემთვის ფსიქიკა ძალიან დელიკატური საკითხია! რა განსხვავებაა ფსიქოლოგს, ფსიქოთერაპევტს, ფსიქიატრს და ჰიპნოთერაპევტს შორის?
მეტაფორებზე აგიხსნით ძალიან მარტივად. ფსიქოლოგი გეტყვით, როგორ დაგეწყოთ ეს, ლოგიკურად აგიხსნით, რომ ასეთი რამ ხდება, და შეეცდება გასწავლოთ, თუ როგორ უნდა იცხოვროთ ამ პრობლემით, მაგრამ პრობლემას არ მოხსნის. ანუ, თუ სცენაზე გამოსვლა გეშინიათ, ფსიქოლოგი ალბათ გეტყვით: „დაანებე თავი სცენას, სხვა რამე გააკეთე”. პირობითად რომ ვთქვათ: ავარიის დროს ადამიანმა დაამტვრია მანქანა. ფსიქოლოგი მას ეტყვის, თუ რატომ დაამტვრია ის, და დამტვრეული მანქანის ტარებას ასწავლის.
კარგმა ფსიქოთერაპევტმა ან ჰიპნოთერაპევტმა შეიძლება არ ახსნას, საიდან მოდის ეს, პრინციპში, ის შეიძლება ღრმად არ შეიჭრას პრობლემაში, რომელიც დაკავშირებულია მიზეზის თეორიასთან, - მაგრამ მამ შეიძლება მოხსნას მიზეზი.
არსებობს ფსიქოთერაპიული ტექნიკა, რომელიც ხელს უწყობს სიმპტომის მოხსნას მიზეზის ცოდნის გარეშე. ის ყველას არ ეხმარება, ამიტომ მე ვმუშაობ ჰიპნოზის საშუალებით. მაგრამ მთავარი ის არის, რომ ფსიქოთერაპევტს და ჰიპნოთერაპევტს შეუძლიათ ასწავლონ ადამიანს განსხვავებულად რეაგირება სიტუაციაზე. ჩვენი მაგალითის შემთხვევაში - ასწავლონ საჯაროდ გამოსვლა, ანუ დაეხმარებიან მანქანის შეკეთებაში და ასწავლიან ფრთხილად მართვას, რათა აღარ დაამტვრიოს.
რომელიმე თქვენგანს მიუმართავს ფსიქოლოგისთვის? მოგიყვებით იმის შესახებ, რაც უფრო ხშირად ხდება. ადამიანი ფსიქოლოგთან მიმართვის შემდეგ თავს უფრო უარესად გრძნობს. ანუ ფსიქოლოგს გამოაქვს გარეთ მთელი ტკივილი, მაგრამ არ ხსნის მას. სამწუხაროდ, ასე ბევრი ფსიქოლოგი მუშაობს.
ჩვეულებრივ, ფსიქოლოგი არ ხსნის პრობლემას: ის განმარტავს, საიდან გაჩნდა ის და როგორ უნდა იცხოვრო მასთან ერთად, იცხოვრო, ძირითადად, ლოგიკის დონეზე. „ძაღლის მიმართ შიშს აზრი არ აქვს” და ა.შ. - ლოგიკური განცხადებები, მაგალითები ცხოვრებიდან.
ლინა დანილევიჩი: რა შემთხვევებში შეიძლება ჰიპნოთერაპიის გამოყენება?
ეს არის, უპირველეს ყოვლისა, ფსიქოსომატიკასთან დაკავშირებული ნებისმიერი ფობიები და პრობლემები: ენადაბმულობა, ეგზემა, ალერგია, ფსორიაზი, ანორგაზმია და ერექციის არაორგანული დაკარგვა, ფანტომური ტკივილები, სხეულის შებოჭვა და დაბლოკვა, პანიკური შეტევები. ნებისმიერი ფსიქოლოგიური პრობლემა, იქნება ეს პრობლემები ურთიერთობებში, აკვიატებული აზრები, ქრონიკული დაღლილობა, დეპრესია, უძილობა, დაბალი თვითშეფასება, ნებისმიერი წყენისგან „გათავისუფლების“ შეუძლებლობა და ა.შ. ცუდი ჩვევები - მოწევა, ალკოჰოლი; ჭარბი წონის პრობლემები - ჰიპნოთერაპიის გამოყენების სპექტრი ძალიან ფართოა.
როგორ მუშაობს ეს?
გასაგები რომ იყოს, ადამიანს აქვს გარკვეული ტიპის ქცევა, ვთქვათ, ის სვამს ან ეწევა. ჩვენ გავდივართ მის ფსიქოტრავმაზე ან იმაზე, თუ ფსიქოტრავმას რა უძღოდა. ფსიქოტრავმის დაწყებამდე ასევე არსებობს ე.წ. ბირთვი - პრიმიტიული ინსტინქტური რეაქცია. იქამდე რომ მიაღწევს, ადამიანს შეუძლია გადაწყვიტოს, რომ ასეთი საქციელი მისთვის უფრო მომგებიანია, ვიდრე მისი არყოფნა, და უარს აცხადებს მის შეცვლაზე. და გააგრძელებს მოწევას.
ლესია ხრისტიჩი: ანუ ჰიპნოთერაპიაშიც მოქმედებს პრინციპი „თავს ძალით ვერ შეაყვარებ“?
დიახ. უხეშად რომ ვთქვათ, იმ მდგომარეობაში, რომელშიც შემყავს ადამიანი ჰიპნოთერაპიისთვის, ლოგიკა არ ითიშება. არც მეხსიერება.
ლინა დანილევიჩი: ანუ ადამიანს ახსოვს, რაც ხდება?
დიახ, ჩვენ არ შეგვყავს ამნეზიის მდგომარეობამდე. ჩემთვის აუცილებელია, რომ ადამიანმა ხელმწორედ გააცნობიეროს და მეც დამეხმაროს გააზრებაში.
ყველაფრის თავი და თავი ფსიქოტრავმაა
ყველაფერი ფსიქოტრავმებთან არის დაკავშირებული? პიროვნებათშორის ურთიერთობები და სხვაც?
ეს იგივე ფობიებია. კლასიკური მაგალითია, განსაკუთრებით საბჭოთა და პოსტსაბჭოთა პერიოდში: საბავშვო ბაღში ბავშვები ერთმანეთს სასქესო ორგანოებს უჩვენებენ (რაც ნორმალურია), და მოულოდნელად შემოვარდებიან პედაგოგები. ადამიანისთვის ეს საფრთხესთან ასოცირდება, ამ ფონზე მას შეიძლება გაუჩნდეს შემდგომი პრობლემები მის პირად ცხოვრებასთან, სექსთან, გაცნობასთან და ა.შ. დაკავშირებით.
თუ ინტიმურ სფეროში ადამიანს რაიმე არ გამოდის, ძალიან ხშირად ასეთ შემთხვევებში ჩვენ საქმე გვაქვს ან რაიმე სახის ტრავმასთან, რომელიც მან მიიღო 3-4 წლის ასაკში: მაგალითად, ბებიამ დასაჯა, და ბავშვი მიხვდა, რომ ინტიმურთან, გენიტალიებთან დაკავშირებული სფერო - ეს ცუდია. ესეც იგივე ფობიაა.
მუშაობის პრინციპი, მექანიზმი ყოველთვის ერთი და იგივეა - ვპოულობთ ფსიქოტრავმას, ვპოულობთ ბირთვს, რეგრესიაში ხელახლა ვახორციელებთ მის ფორმირებას, გამოგვაქვს ახალი დასკვნა, ახალი გადაწყვეტილება, რეაგირების ახალი გზა.
ლესია ხრისტიჩი: რაც შეეხება უკვე აღნიშნულ ალერგიას, ეგზემას, ფსორიაზს და ა.შ. მათი მოხსნა ჰიპნოზითაც შეიძლება?
არ გჯერა? მაშინ, მოიყვანე კლიენტები (იცინის). დავაყენოთ ვიდეოკამერა და ვიმუშაოთ. ალერგია, ეგზემა, ფსორიაზი, ენაბრგვილობა - თუ ეს ფსიქოსომატური აშლილობაა, მათი მოხსნა შესაძლებელია.
დავუშვათ, ადამიანი ფიზიკურად ჯანმრთელია, მაგრამ ენას უკიდებს. ფუნქციური დარღვევები და ტრავმები არ აქვს. როგორ შეიძლება განვსაზღვროთ ყოველგვარი სამედიცინო დიაგნოზის გარეშე, რომ ეს ფსიქოსომატიკაა, და არა რაიმე სხვა? ეს კეთდება ძალიან მარტივად. პაციენტს ეკითხებიან: არის თუ არა ცხოვრებაში მომენტები, როდესაც ენას არ უკიდებ? თუ პასუხი დადებითია, ეს ფსიქოსომატიკის ნიშანია, ამასთან შეიძლება მუშაობა.
ან თუნდაც ბავშვები, რომლებიც საბავშვო ბაღში მიგვყავს. პირველი რა ხდება? ყველა ავად ხდება, რადგან ეს სტრესით გამოწვეული რეაქციაა.
მაგრამ კეთდება ანალიზები, რომლებიც ადასტურებენ რეალურ ანთებით პროცესს ...
ფსიქოსომატურად ხდება შემდეგი. სტრესი - იმუნიტეტი ეცემა - ორგანიზმი უფრო მგრძნობიარე ხდება ვირუსებისა და ბაქტერიების მიმართ. ერთი მეორეს არ ეწინააღმდეგება.
ფსიქოსომატიკა ნიშნავს, რომ დაავადება წარმოიშვა გარკვეული ფსიქოლოგიური პროცესების შედეგად, ან გაძლიერდა მათ მიერ. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ თუ დაავადება გამოწვეული არ არის მხოლოდ ფიზიკური მიზეზით, ის არ არის „ნამდვილი“.
კუჭის წყლული შეიძლება წარმოიშვას შფოთვის და დაძაბულობის შედეგად, ასევე გამწვავდეს მათ მიერ, მაგრამ წყლული არ ხდება ნაკლებად „რეალური“. მაღალი არტერიული წნევა, ინფარქტი, თავის ტკივილი და კანის გარკვეული დაავადებები ფსიქოსომატიკასთან არის დაკავშირებული. ეს საყოველთაოდ აღიარებულია.
გავიხსენოთ ყველაფერი
რამდენად არის ზოგადად ჰიპნოთერაპიის მეთოდი მეცნიერული? ოდნავ პარაფრაზირებას მოვახდენ: რამდენად არის იგი აღიარებული თანამედროვე მედიცინის და მეცნიერების მიერ?
რამდენადაა აღიარებული რუსეთში, არ ვიცი. თუმცა მე მაქვს დამატებითი ოფიციალური განათლება - ფსიქოსომატური აშლილობების ჰიპნოთერაპია. უმაღლესი სასწავლებელი, რომელმაც დიპლომი მომცა, ამ სწავლებაზეა აკრედიტებული. ლეგიტიმურობა უდავოა. რამდენად არის იგი აღიარებული თანამედროვე მედიცინაში, სხვა საკითხია. მაგალითად, ბლოხინის სახელობის რუსეთის ონკოლოგიურ კვლევით ცენტრში ჩვენ მიგვიღეს, როგორც ფსიქოლოგები, და ჰიპნოთერაპია იქ განიხილება, როგორც ფსიქოლოგიური დახმარების ერთ-ერთი საშუალება.
ფსიქოსომატიკის თეორიიდან გამომდინარე, შესაძლებელია ონკოლოგიური დაავადებების მკურნალობა?
ამ შემთხვევაში საიმონტონებს დავიმოწმებ. კარლი ექიმი-ონკოლოგია, მისი მეუღლე სტეფანი - ფსიქოლოგი. დალასში მათ ჰქონდათ ონკოლოგიური ცენტრი, სადაც იღებდნენ ყველაზე უიმედო პაციენტებს. მათ დადებითი შედეგები ჰქონდათ, რაც მეცნიერულად არის დადასტურებული.
ამჟამად ერთ ონკოპაციენტთან ვმუშაობ. მთელი მისი დამოკიდებულება ცხოვრების მიმართ, წყენა, დანაშაულის გრძნობა, პატიების, განმუხტვის უუნარობა, ყველაფრის საკუთარ თავში ჩახშობა, სიცოცხლის არსურვილი - ეს გარკვეულწილად ონკოდაავადებაში გამოიხატება.
რეგრესიული ტრავმა შეიძლება მოვძებნოთ არა მხოლოდ ბავშვობაში ან შორეულ წარსულში - არამედ პერინატალურ პერიოდში. ავიღოთ განვითარების ოთხი-ხუთი თვე. ამ პერიოდში დედა განიცდის გარკვეულ სტრესს. ბავშვთან ერთად ის ამ ეტაპზე ერთიან სისტემას წარმოადგენს - და ყველაფერი მასზე გადადის. ბავშვისთვის დედა მთელი სამყაროა და დედის მდგომარეობა - მისი მდგომარეობაა. დედის ფსიქოტრავმამ შეიძლება გავლენა იქონიოს ბავშვის ფსიქოტრავმაზე. დედამ შეიძლება გაიფიქროს: „რატომ არსებობს ეს ბავშვი? იქნებ საჭირო იყო აბორტის გაკეთება?”- ბავშვს უკვე შეუძლია ამაზე რეაგირება.
როგორ დგება ფსიქოტრავმის ჩამოყალიბების მომენტი? ერთგვარი ძირითადი რეაქცია, რომელიც ინსტინქტურად ეხმარება საშიშროებისგან თავის დაღწევას: დამალვა, გარინდება, გაქცევა, თავდასხმა - ყველაზე პრიმიტიულია. და როდესაც ეს ინსტინქტი ჩართულია, ნაყოფი რეაგირებს, გარკვეული სახის რეაქცია ფიქსირდება. თუ ტრავმა ძალიან ძლიერი იყო, ეს შეიძლება საკმაოდ ძლიერად დაფიქსირდეს. პირდაპირ იქ შეუძლია მას გააკეთოს გარკვეული „დასკვნა“ - პრიმიტიული: „სამყარო საშიშია”, „დედას არ ვუყვარვარ”, ან საფუძველი ჩაუყაროს რაიმე სახის რეაქციას, რომლის საფუძველზეც მას უკვე შეეძლება გარკვეული სახის დასკვნის გამოტანა, როდესაც ჩამოუყალიბდება ლოგიკური აპარატი, რომ მის თავს კარგი რამ არ ხდება. ეს ნეირონული ჯაჭვი შენარჩუნებულია.
ამ ნეირონული კავშირის ფონზე, შემდეგ შეიძლება ჩამოყალიბდეს გარკვეული ტრავმული გამოცდილება. მაგრამ ასეთ ჯუნგლებში, ალბათ, არ ღირს ღრმად შესვლა.
როგორც მივხვდი, მედიცინაში რუსეთში ჯერ არ არის გამოყენებული?
მხოლოდ ჩანასახშია. 1916 წლიდან პლატონოვი, ბერკი უკვე იყენებდნენ ჰიპნოანესთეზიას ტკივილის გასაყუჩებლად. შემდეგ აღმოაჩინეს მორფინი, სხვა ტკივილგამაყუჩებლები, და ეს უკვე აღარ იყო აქტუალური - ძალიან რთულია ადამიანის ჰიპნოზში შეყვანა, ყველას არ ეხერხება.
ჰიპნოზი ძლიერად და კარგად განვითარდა შტატებში და ევროპაში: ელმანის და ერიქსონის წყალობით. ელმანი ასწავლიდა შტატებში სტომატოლოგებს. ჰიპნოთერაპია ძალიან განვითარებულია იქ. ჰიპნოთერაპევტთან მისვლა ისევე ნორმალურია, როგორც იურისტთან. მე თვითონ ვსწავლობდი ადამიანთან, რომელიც შტატებში - კალიფორნიაში სწავლობდა.
ჩემი პროგნოზია: რუსეთში ხუთი-ათი წლის განმავლობაში ჰიპნოთერაპიის ბუმი იქნება.
ნდობის საფუძველია უსაფრთხოება
თქვენ საერთოდ იძლევით რაიმე გარანტიას, რომ ფსიქიკაში ჩარევა რაიმე უარყოფით შედეგს არ გამოიწვევს? გასაგებია, რომ ამის განსაზღვრა და დამტკიცება ძალიან რთული იქნება - მაგრამ მიუხედავად ამისა ...
მოდით ეს საკითხი ასე განვიხილოთ. როგორც ექიმმა, თქვენ უნდა იცოდეთ, რომელი თერაპია არის ახლა საყოველთაოდ მიღებული და გააჩნია კლინიკური ბაზა. ეს არის კოგნიტურ-ქცევითი, მედიკამენტოზური და ჰიპნოთერაპია. ამ სამიდან გვერდითი მოვლენები ჰიპნოთერაპიაში ყველაზე მცირეა. ისინი შეიძლება იყოს, მაგრამ თუ ადამიანი ფსიქიკურად ჯანმრთელია - და სხვებთან მე არ ვმუშაობ - მაშინ აქვს, თუ ეს არ არის ფსიქოპათოლოგია. და თუ ის ყველაფერს გააკეთებს, რასაც ვეტყვი, მე მას ნორმალურ მდგომარეობამდე მივიყვან გვერდითი მოვლენების გარეშე.
პათოლოგიებთან საერთოდ არ ვმუშაობ. არც ერთთან. ჯერ ერთი, გამოცდილება არ მაქვს, და მეორეც, შესაძლებელია, რომ ადამიანმა ჯერ მედიკამენტებით იმკურნალოს, შემდეგ კი ჩაუტარდეს ჰიპნოთერაპია. ამიტომ, მე უკვე მაქვს კარგი სპეციალისტების, ჩემი კოლეგების, სია, და როგორც კი დიაგნოსტიკის დროს გაჩნდება ეჭვი, რომ რაღაც ისე არ არის, პირდაპირ ვაძლევ რეკომენდაციას, რათა მივიდეს კონკრეტულ მისამართზე.
იურისტის-მღვდლის-ექიმის წესი თქვენზე ვრცელდება?
დიახ. მათ შორის საექიმო საიდუმლოება. ჯერ ერთი, პირველი განათლება იურიდიული მაქვს, ასევე სასულიერო სემინარიაშიც ვსწავლობდი. ჩემგან მღვდელი არ დადგა, მაგრამ ყველაფრის საქმის კურსში ვარ (იცინის).
პირადი გამოცდილება
ინტერვიუ დიდხანს გაგრძელდა (სრული ვერსია შეგიძლიათ წაიკითხოთ ჰიპნოთერაპიის ვებსაიტზე - იქ ყველა საკითხია, რომელიც „კადრს“ მიღმა დარჩა), ამიტომ დროის ეკონომიის მიზნით ილია სიმჩენკოვმა ჩვენგან შეარჩია ყველაზე „ჰიპნაბელური“ - ფოტოგრაფი ევგენი გავრილოვი. როგორც თერაპევტი განმარტავს, ჰიპნოტიზიორის მანიპულირებებისადმი მგრძნობელობა შეიძლება გაჩნდეს და განვითარდეს პრაქტიკიდან პრაქტიკამდე. როგორც კი ტრანსის მდგომარეობას შეეჩვევა, პაციენტი უფრო ღრმად შედის, ხოლო პრობლემის გადასაჭრელად (ძებნა, ფსიქოტრავმის გამოვლენა და ხელახლა განწყობა) რამდენიმე სეანსი საკმარისია.
ილიამ ჟენია სავარძელში ჩასვა და წყნარი, მშვიდი ხმით დაიწყო მარტივი ბრძანებების გაცემა გამოხედვის, მოძრაობის, საპასუხო რეაქციის, თავად ჰიპნოტიზიორის მოძრაობის მიმართ. ყველაფერი ძალიან ჩვეულებრივად გამოიყურება, არავითარი „სპეცეფექტები“ და დამატებითი მოწყობილობები, როგორიცაა ქანქარა ან მბრუნავი წრეები - მაგრამ ძალიან მალე ჟენია ნამდვილად ღრმად ჩაწვა სავარძელში და გარეგნულად გახდა ძალიან დუნე და მოუქნელი.
რადგან ჩვენი მიზანი არ ყოფილა კოლეგის ქვეცნობიერთან გარკვეული მანიპულაციების ჩატარება, არამედ მხოლოდ ტრანსში შეყვანის პროცესზე დაკვირვებამ ექსპერიმენტი ამ ეტაპზე დამთავრებულად ჩავთვალეთ და ჟენია უკან „დავაბრუნეთ“.
ევგენი გავრილოვი, ფოტოგრაფი:
„როგორც ჰიპნოტიზიორმა სწორად აღნიშნა, გარე დამკვირვებლების ყოფნა არ უწყობს ხელს საკმარისად ღრმად მოდუნებას. მეორე მხრივ, სეანსის დაწყებამდე ძილი საერთოდ არ მინდოდა. სეანსის როს კი ქუთუთოების სწრაფად დამიმძიმდა, საერთოდ არ მინდოდა თვალების გახელა. კატალპსია საინტერესო რამ არის, როდესაც მოდუნებიდან გადადიხართ ხელის მოხრის მცდელობაზე, მაგრამ არ გამოგდის. განცდა საოცარია - არც შიში, არც ცნობისმოყვარეობა და არც სხვა რამ. უბრალოდ შენ მოგცეს დავალება - სცადეთ, და შენ ცდი, არ გამოგდის, მაგრამ მაინც აგრძელებ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში მე გონზე ვიყავი, არავითარი მისტიკა ან „განცდელის“ გრძნობა არ ყოფილა“.
https://meduza.io/feature/2017/07/30/stydnye-voprosy-pro-1937-god
https://www.kvirispalitra.ge/nino-ckhvarashvilis-blogi/56130-sakhelmtsifoebrioba-da-qveyana-karga-khania-yvelas-fekhebze-hkidia-chven-yvela-erthmaneths-gadamterebuli-namceca-jgufebi-varth.html
http://www.contemporarypsychotherapy.org/volume-3-no-2-winter-2011/grandiosity-and-perfection/
ეს გზა ტაძრამდე მიმიყვანს?
- არა, ეს კუდიგორის გზაა, ტაძრამდე არ მიგიყვანთ.
- და ჩეჩმამდე?
- კი, ჩეჩმამდე მიგიყვანთ.
- ძალიან კარგი.
Readovka.ru შეხვდა სმოლენსკში ერთადერთ ჰიპნოთერაპევტს, რათა გასაუბრებოდა ფსიქოსომატიკის, დავიწყებული ტრავმების და ჰიპნოზის საშუალებით განკურნების შესახებ
ზედაპირულად ყველასთვის არის ცნობილი, რა არის ჰიპნოზი. ამავე დროს, ქვეცნობიერში შესვლის ამ მეთოდის მთავარი პარადოქსი ის არის, რომ, მიუხედავად მისი ფართო პოპულარობისა, ცოტა ვინმეს თუ ესმის სრულად მისი პრინციპები და მექანიკა. მით უმეტეს, (მასობრივ კულტურაში განაწილების კონტექსტში - კინოსა და ტელევიზიაში) ძალიან ცოტა ადამიანი აღიქვამს ჰიპნოზს სერიოზულად.
და თუ თერაპიის ტრადიციული მეთოდები არ იწვევს კითხვას უმრავლესობაში, ჰიპნოზი და მასზე მიბმული ჰიპნოთერაპია ისევ სტერეოტიპებშია გახვეული - ჰიპნოზში მაინც არ შემიყვანენ, მიაჩნია, საშუალო სტატისტიკურ ადამიანს, და თუ შემიყვანენ, რაიმე არასასურველს შთამაგონებენ ან პირად საიდუმლოებებს მათქმევინებენ. ტაბლეტები, თითქოს, უფრო საიმედოა.
ამასთან, სანამ თქვენ ფიქრობთ, რომ ჰიპნოზის პოპულარობამ პიკს გასულ საუკუნეში მიაღწია და უკვე გაიარა, სულ უფრო მეტი ექიმია კონცენტრირებული სწორედ ამ მეთოდზე თავის პრაქტიკაში, დადებითად აფასებს მის ეფექტურობას და აბსოლუტურ უვნებლობას, ხოლო ახალმა კვლევებმა მათი გამოყენების უფრო დიდი მასშტაბი აღმოაჩინეს. ძნელი დასაჯერებელია, არა?
ამ თემაზე უამრავი კითხვებით ჩვენ მივმართეთ სმოლენსკში ერთადერთ პროფესიონალ ჰიპნოთერაპევტს ილია სიმჩენკოვს. ადრე იგი მუშაობდა გეშტალტის, კოგნიტურ-ქცევითი თერაპიის და ნეირო-ლინგვისტური ფსიქოთერაპიის ელემენტებთან. მაგრამ, როგორც თავად აღიარა, ჰიპნოთერაპია ბევრად უფრო ეფექტურად მიიჩნია. იმისთვის, რომ მასზე მთლიანად კონცენტრირებულიყო, მან კვალიფიკაცია აიმაღლა კიროვის პრაქტიკული ფსიქოლოგიის ინსტიტუტში - ერთადერთ უმაღლეს სასწავლო დაწესებულებაში რუსეთში, სადაც ახლა ჰიპნოთერაპევტებს ამზადებენ.
ექსპერიმენტის სიწმინდისთვის, შეხვედრაზე სამნი წავედით: სამედიცინო განათლების მქონე ჩემმა კოლეგამ უნდა უზრუნველყოს შესაბამისი სკეპტიციზმი, ფოტოგრაფმა კი ყველაფერი უნდა დააფიქსიროს. რადგან კითხვებზე პასუხის გაცემის გარდა, ჩვენ გველოდება პრაქტიკაზე ტრანსში შეყვანის მეთოდის დემონსტრირება.
ტრანსი ეტაპობრივად
ლინა დანილევიჩი: ყველაზე პირდაპირი კითხვა - ჰიპნოზში ყველას შეყვანა არის შესაძლებელი?
ადვილ ეტაპზე, პრინციპში, ყველა შედის. რეალურად ღრმა ჰიპნოზში - 30 პროცენტი. ზოგადად სომნამბულები - ისინი, ვინც იწყებს „ფრენას“ შორს, შორს - ძალიან ცოტანი არიან. ჩემს პრაქტიკაში მხოლოდ ერთი გოგო იყო ასეთი.
და რა ემართება ადამიანს ჰიპნოზის დროს?
ჰიპნოზის მდგომარეობა ძალიან ჰგავს ღრმა მედიტაციის მდგომარეობას, როდესაც განსაკუთრებით კონცენტრირებული ხართ ერთ რამეზე, მაგრამ ამავე დროს ცნობიერება - ცნობიერების ფაქიზი ნაპერწკალი - რჩება.
ჯერ იწყება დამშვიდების და მოდუნების მდგომარეობა, ფიზიკურად მთელი სხეული მოდუნებულია, თვალები დახუჭული. არავითარი უცხო აზრი არ გაქვთ გონებაში. უბრალოდ იმ მომენტში საკუთარ თავს გრძნობთ, კარგად გრძნობთ თავს. ეს კარგი წინაჰიპნობელური მდგომარეობაა.
ვიწყებთ მის გაღრმავებას, ჩნდება კატალეფსიის მოვლენა. ქუთუთოების კატალეფსია, ანუ ადამიანს არ შეუძლია თვალების გახელა. სხეულის გარკვეული ნაწილის კატალეფსია - არ შეუძლია თითის მოღუნვა შთაგონების ქვეშ, ხელის მოხრა. უფრო ვაღრმავებთ ამ მდგომარეობას სხეულის კატალეფსიის მდგომარეობამდე - მას არ შეუძლია განძრევა.
შემდეგ მოდის ამნეზია. ჯერ, ნაწილობრივი - მან შეიძლება დაივიწყოს თავისი სახელი, ციფრი, შემდეგ საერთოდ შეუძლია დაივიწყოს ვინ არის, რა არის. ეს ჰგავს მდგომარეობას, როდესაც რაღაცის თქმა გინდა ადამიანისთვის, და ვერ ახერხებ! ეს მეხსიერებაზე კარგი წვდომაა. ჩვენ შეგვიძლია მისი „გამორთვა“ და, მეორეს მხრივ, მისი გამწვავება. ზუსტად სრული ამნეზიის მდგომარეობაში ადამიანს, ერთის მხრივ, შეუძლია დაივიწყოს რამე და, მეორეს მხრივ, გაახსენდეს რაღაც.
შემდეგი ეტაპია ჰიპნოკომა, ესდეილის მდგომარეობა. მასში შესაძლებელია ღრუს ოპერაციების ჩატარება. უბრალო ადამიანიც, არა სომნამბულა, შეიძლება ასეთ მდგომარეობამდე მიიყვანო, მაგრამ შეიძლება გადააწყდე მის გარკვეულ ნაწილს, რომელიც არ მისცემს მას უფრო ღრმად შესვლის საშუალებას, და არ ისურვებს მასზე უარის თქმას. თქვენ ვერ შეძლებთ მის ჰიპნოზში შეყვანას.
ჰიპნოზის ქვეშ ახლებურად გააზრება განკურნების მიზნით
ლესია ხრისტიჩი: ჩემთვის ფსიქიკა ძალიან დელიკატური საკითხია! რა განსხვავებაა ფსიქოლოგს, ფსიქოთერაპევტს, ფსიქიატრს და ჰიპნოთერაპევტს შორის?
მეტაფორებზე აგიხსნით ძალიან მარტივად. ფსიქოლოგი გეტყვით, როგორ დაგეწყოთ ეს, ლოგიკურად აგიხსნით, რომ ასეთი რამ ხდება, და შეეცდება გასწავლოთ, თუ როგორ უნდა იცხოვროთ ამ პრობლემით, მაგრამ პრობლემას არ მოხსნის. ანუ, თუ სცენაზე გამოსვლა გეშინიათ, ფსიქოლოგი ალბათ გეტყვით: „დაანებე თავი სცენას, სხვა რამე გააკეთე”. პირობითად რომ ვთქვათ: ავარიის დროს ადამიანმა დაამტვრია მანქანა. ფსიქოლოგი მას ეტყვის, თუ რატომ დაამტვრია ის, და დამტვრეული მანქანის ტარებას ასწავლის.
კარგმა ფსიქოთერაპევტმა ან ჰიპნოთერაპევტმა შეიძლება არ ახსნას, საიდან მოდის ეს, პრინციპში, ის შეიძლება ღრმად არ შეიჭრას პრობლემაში, რომელიც დაკავშირებულია მიზეზის თეორიასთან, - მაგრამ მამ შეიძლება მოხსნას მიზეზი.
არსებობს ფსიქოთერაპიული ტექნიკა, რომელიც ხელს უწყობს სიმპტომის მოხსნას მიზეზის ცოდნის გარეშე. ის ყველას არ ეხმარება, ამიტომ მე ვმუშაობ ჰიპნოზის საშუალებით. მაგრამ მთავარი ის არის, რომ ფსიქოთერაპევტს და ჰიპნოთერაპევტს შეუძლიათ ასწავლონ ადამიანს განსხვავებულად რეაგირება სიტუაციაზე. ჩვენი მაგალითის შემთხვევაში - ასწავლონ საჯაროდ გამოსვლა, ანუ დაეხმარებიან მანქანის შეკეთებაში და ასწავლიან ფრთხილად მართვას, რათა აღარ დაამტვრიოს.
რომელიმე თქვენგანს მიუმართავს ფსიქოლოგისთვის? მოგიყვებით იმის შესახებ, რაც უფრო ხშირად ხდება. ადამიანი ფსიქოლოგთან მიმართვის შემდეგ თავს უფრო უარესად გრძნობს. ანუ ფსიქოლოგს გამოაქვს გარეთ მთელი ტკივილი, მაგრამ არ ხსნის მას. სამწუხაროდ, ასე ბევრი ფსიქოლოგი მუშაობს.
ჩვეულებრივ, ფსიქოლოგი არ ხსნის პრობლემას: ის განმარტავს, საიდან გაჩნდა ის და როგორ უნდა იცხოვრო მასთან ერთად, იცხოვრო, ძირითადად, ლოგიკის დონეზე. „ძაღლის მიმართ შიშს აზრი არ აქვს” და ა.შ. - ლოგიკური განცხადებები, მაგალითები ცხოვრებიდან.
ლინა დანილევიჩი: რა შემთხვევებში შეიძლება ჰიპნოთერაპიის გამოყენება?
ეს არის, უპირველეს ყოვლისა, ფსიქოსომატიკასთან დაკავშირებული ნებისმიერი ფობიები და პრობლემები: ენადაბმულობა, ეგზემა, ალერგია, ფსორიაზი, ანორგაზმია და ერექციის არაორგანული დაკარგვა, ფანტომური ტკივილები, სხეულის შებოჭვა და დაბლოკვა, პანიკური შეტევები. ნებისმიერი ფსიქოლოგიური პრობლემა, იქნება ეს პრობლემები ურთიერთობებში, აკვიატებული აზრები, ქრონიკული დაღლილობა, დეპრესია, უძილობა, დაბალი თვითშეფასება, ნებისმიერი წყენისგან „გათავისუფლების“ შეუძლებლობა და ა.შ. ცუდი ჩვევები - მოწევა, ალკოჰოლი; ჭარბი წონის პრობლემები - ჰიპნოთერაპიის გამოყენების სპექტრი ძალიან ფართოა.
როგორ მუშაობს ეს?
გასაგები რომ იყოს, ადამიანს აქვს გარკვეული ტიპის ქცევა, ვთქვათ, ის სვამს ან ეწევა. ჩვენ გავდივართ მის ფსიქოტრავმაზე ან იმაზე, თუ ფსიქოტრავმას რა უძღოდა. ფსიქოტრავმის დაწყებამდე ასევე არსებობს ე.წ. ბირთვი - პრიმიტიული ინსტინქტური რეაქცია. იქამდე რომ მიაღწევს, ადამიანს შეუძლია გადაწყვიტოს, რომ ასეთი საქციელი მისთვის უფრო მომგებიანია, ვიდრე მისი არყოფნა, და უარს აცხადებს მის შეცვლაზე. და გააგრძელებს მოწევას.
ლესია ხრისტიჩი: ანუ ჰიპნოთერაპიაშიც მოქმედებს პრინციპი „თავს ძალით ვერ შეაყვარებ“?
დიახ. უხეშად რომ ვთქვათ, იმ მდგომარეობაში, რომელშიც შემყავს ადამიანი ჰიპნოთერაპიისთვის, ლოგიკა არ ითიშება. არც მეხსიერება.
ლინა დანილევიჩი: ანუ ადამიანს ახსოვს, რაც ხდება?
დიახ, ჩვენ არ შეგვყავს ამნეზიის მდგომარეობამდე. ჩემთვის აუცილებელია, რომ ადამიანმა ხელმწორედ გააცნობიეროს და მეც დამეხმაროს გააზრებაში.
ყველაფრის თავი და თავი ფსიქოტრავმაა
ყველაფერი ფსიქოტრავმებთან არის დაკავშირებული? პიროვნებათშორის ურთიერთობები და სხვაც?
ეს იგივე ფობიებია. კლასიკური მაგალითია, განსაკუთრებით საბჭოთა და პოსტსაბჭოთა პერიოდში: საბავშვო ბაღში ბავშვები ერთმანეთს სასქესო ორგანოებს უჩვენებენ (რაც ნორმალურია), და მოულოდნელად შემოვარდებიან პედაგოგები. ადამიანისთვის ეს საფრთხესთან ასოცირდება, ამ ფონზე მას შეიძლება გაუჩნდეს შემდგომი პრობლემები მის პირად ცხოვრებასთან, სექსთან, გაცნობასთან და ა.შ. დაკავშირებით.
თუ ინტიმურ სფეროში ადამიანს რაიმე არ გამოდის, ძალიან ხშირად ასეთ შემთხვევებში ჩვენ საქმე გვაქვს ან რაიმე სახის ტრავმასთან, რომელიც მან მიიღო 3-4 წლის ასაკში: მაგალითად, ბებიამ დასაჯა, და ბავშვი მიხვდა, რომ ინტიმურთან, გენიტალიებთან დაკავშირებული სფერო - ეს ცუდია. ესეც იგივე ფობიაა.
მუშაობის პრინციპი, მექანიზმი ყოველთვის ერთი და იგივეა - ვპოულობთ ფსიქოტრავმას, ვპოულობთ ბირთვს, რეგრესიაში ხელახლა ვახორციელებთ მის ფორმირებას, გამოგვაქვს ახალი დასკვნა, ახალი გადაწყვეტილება, რეაგირების ახალი გზა.
ლესია ხრისტიჩი: რაც შეეხება უკვე აღნიშნულ ალერგიას, ეგზემას, ფსორიაზს და ა.შ. მათი მოხსნა ჰიპნოზითაც შეიძლება?
არ გჯერა? მაშინ, მოიყვანე კლიენტები (იცინის). დავაყენოთ ვიდეოკამერა და ვიმუშაოთ. ალერგია, ეგზემა, ფსორიაზი, ენაბრგვილობა - თუ ეს ფსიქოსომატური აშლილობაა, მათი მოხსნა შესაძლებელია.
დავუშვათ, ადამიანი ფიზიკურად ჯანმრთელია, მაგრამ ენას უკიდებს. ფუნქციური დარღვევები და ტრავმები არ აქვს. როგორ შეიძლება განვსაზღვროთ ყოველგვარი სამედიცინო დიაგნოზის გარეშე, რომ ეს ფსიქოსომატიკაა, და არა რაიმე სხვა? ეს კეთდება ძალიან მარტივად. პაციენტს ეკითხებიან: არის თუ არა ცხოვრებაში მომენტები, როდესაც ენას არ უკიდებ? თუ პასუხი დადებითია, ეს ფსიქოსომატიკის ნიშანია, ამასთან შეიძლება მუშაობა.
ან თუნდაც ბავშვები, რომლებიც საბავშვო ბაღში მიგვყავს. პირველი რა ხდება? ყველა ავად ხდება, რადგან ეს სტრესით გამოწვეული რეაქციაა.
მაგრამ კეთდება ანალიზები, რომლებიც ადასტურებენ რეალურ ანთებით პროცესს ...
ფსიქოსომატურად ხდება შემდეგი. სტრესი - იმუნიტეტი ეცემა - ორგანიზმი უფრო მგრძნობიარე ხდება ვირუსებისა და ბაქტერიების მიმართ. ერთი მეორეს არ ეწინააღმდეგება.
ფსიქოსომატიკა ნიშნავს, რომ დაავადება წარმოიშვა გარკვეული ფსიქოლოგიური პროცესების შედეგად, ან გაძლიერდა მათ მიერ. ეს არ ნიშნავს იმას, რომ თუ დაავადება გამოწვეული არ არის მხოლოდ ფიზიკური მიზეზით, ის არ არის „ნამდვილი“.
კუჭის წყლული შეიძლება წარმოიშვას შფოთვის და დაძაბულობის შედეგად, ასევე გამწვავდეს მათ მიერ, მაგრამ წყლული არ ხდება ნაკლებად „რეალური“. მაღალი არტერიული წნევა, ინფარქტი, თავის ტკივილი და კანის გარკვეული დაავადებები ფსიქოსომატიკასთან არის დაკავშირებული. ეს საყოველთაოდ აღიარებულია.
გავიხსენოთ ყველაფერი
რამდენად არის ზოგადად ჰიპნოთერაპიის მეთოდი მეცნიერული? ოდნავ პარაფრაზირებას მოვახდენ: რამდენად არის იგი აღიარებული თანამედროვე მედიცინის და მეცნიერების მიერ?
რამდენადაა აღიარებული რუსეთში, არ ვიცი. თუმცა მე მაქვს დამატებითი ოფიციალური განათლება - ფსიქოსომატური აშლილობების ჰიპნოთერაპია. უმაღლესი სასწავლებელი, რომელმაც დიპლომი მომცა, ამ სწავლებაზეა აკრედიტებული. ლეგიტიმურობა უდავოა. რამდენად არის იგი აღიარებული თანამედროვე მედიცინაში, სხვა საკითხია. მაგალითად, ბლოხინის სახელობის რუსეთის ონკოლოგიურ კვლევით ცენტრში ჩვენ მიგვიღეს, როგორც ფსიქოლოგები, და ჰიპნოთერაპია იქ განიხილება, როგორც ფსიქოლოგიური დახმარების ერთ-ერთი საშუალება.
ფსიქოსომატიკის თეორიიდან გამომდინარე, შესაძლებელია ონკოლოგიური დაავადებების მკურნალობა?
ამ შემთხვევაში საიმონტონებს დავიმოწმებ. კარლი ექიმი-ონკოლოგია, მისი მეუღლე სტეფანი - ფსიქოლოგი. დალასში მათ ჰქონდათ ონკოლოგიური ცენტრი, სადაც იღებდნენ ყველაზე უიმედო პაციენტებს. მათ დადებითი შედეგები ჰქონდათ, რაც მეცნიერულად არის დადასტურებული.
ამჟამად ერთ ონკოპაციენტთან ვმუშაობ. მთელი მისი დამოკიდებულება ცხოვრების მიმართ, წყენა, დანაშაულის გრძნობა, პატიების, განმუხტვის უუნარობა, ყველაფრის საკუთარ თავში ჩახშობა, სიცოცხლის არსურვილი - ეს გარკვეულწილად ონკოდაავადებაში გამოიხატება.
რეგრესიული ტრავმა შეიძლება მოვძებნოთ არა მხოლოდ ბავშვობაში ან შორეულ წარსულში - არამედ პერინატალურ პერიოდში. ავიღოთ განვითარების ოთხი-ხუთი თვე. ამ პერიოდში დედა განიცდის გარკვეულ სტრესს. ბავშვთან ერთად ის ამ ეტაპზე ერთიან სისტემას წარმოადგენს - და ყველაფერი მასზე გადადის. ბავშვისთვის დედა მთელი სამყაროა და დედის მდგომარეობა - მისი მდგომარეობაა. დედის ფსიქოტრავმამ შეიძლება გავლენა იქონიოს ბავშვის ფსიქოტრავმაზე. დედამ შეიძლება გაიფიქროს: „რატომ არსებობს ეს ბავშვი? იქნებ საჭირო იყო აბორტის გაკეთება?”- ბავშვს უკვე შეუძლია ამაზე რეაგირება.
როგორ დგება ფსიქოტრავმის ჩამოყალიბების მომენტი? ერთგვარი ძირითადი რეაქცია, რომელიც ინსტინქტურად ეხმარება საშიშროებისგან თავის დაღწევას: დამალვა, გარინდება, გაქცევა, თავდასხმა - ყველაზე პრიმიტიულია. და როდესაც ეს ინსტინქტი ჩართულია, ნაყოფი რეაგირებს, გარკვეული სახის რეაქცია ფიქსირდება. თუ ტრავმა ძალიან ძლიერი იყო, ეს შეიძლება საკმაოდ ძლიერად დაფიქსირდეს. პირდაპირ იქ შეუძლია მას გააკეთოს გარკვეული „დასკვნა“ - პრიმიტიული: „სამყარო საშიშია”, „დედას არ ვუყვარვარ”, ან საფუძველი ჩაუყაროს რაიმე სახის რეაქციას, რომლის საფუძველზეც მას უკვე შეეძლება გარკვეული სახის დასკვნის გამოტანა, როდესაც ჩამოუყალიბდება ლოგიკური აპარატი, რომ მის თავს კარგი რამ არ ხდება. ეს ნეირონული ჯაჭვი შენარჩუნებულია.
ამ ნეირონული კავშირის ფონზე, შემდეგ შეიძლება ჩამოყალიბდეს გარკვეული ტრავმული გამოცდილება. მაგრამ ასეთ ჯუნგლებში, ალბათ, არ ღირს ღრმად შესვლა.
როგორც მივხვდი, მედიცინაში რუსეთში ჯერ არ არის გამოყენებული?
მხოლოდ ჩანასახშია. 1916 წლიდან პლატონოვი, ბერკი უკვე იყენებდნენ ჰიპნოანესთეზიას ტკივილის გასაყუჩებლად. შემდეგ აღმოაჩინეს მორფინი, სხვა ტკივილგამაყუჩებლები, და ეს უკვე აღარ იყო აქტუალური - ძალიან რთულია ადამიანის ჰიპნოზში შეყვანა, ყველას არ ეხერხება.
ჰიპნოზი ძლიერად და კარგად განვითარდა შტატებში და ევროპაში: ელმანის და ერიქსონის წყალობით. ელმანი ასწავლიდა შტატებში სტომატოლოგებს. ჰიპნოთერაპია ძალიან განვითარებულია იქ. ჰიპნოთერაპევტთან მისვლა ისევე ნორმალურია, როგორც იურისტთან. მე თვითონ ვსწავლობდი ადამიანთან, რომელიც შტატებში - კალიფორნიაში სწავლობდა.
ჩემი პროგნოზია: რუსეთში ხუთი-ათი წლის განმავლობაში ჰიპნოთერაპიის ბუმი იქნება.
ნდობის საფუძველია უსაფრთხოება
თქვენ საერთოდ იძლევით რაიმე გარანტიას, რომ ფსიქიკაში ჩარევა რაიმე უარყოფით შედეგს არ გამოიწვევს? გასაგებია, რომ ამის განსაზღვრა და დამტკიცება ძალიან რთული იქნება - მაგრამ მიუხედავად ამისა ...
მოდით ეს საკითხი ასე განვიხილოთ. როგორც ექიმმა, თქვენ უნდა იცოდეთ, რომელი თერაპია არის ახლა საყოველთაოდ მიღებული და გააჩნია კლინიკური ბაზა. ეს არის კოგნიტურ-ქცევითი, მედიკამენტოზური და ჰიპნოთერაპია. ამ სამიდან გვერდითი მოვლენები ჰიპნოთერაპიაში ყველაზე მცირეა. ისინი შეიძლება იყოს, მაგრამ თუ ადამიანი ფსიქიკურად ჯანმრთელია - და სხვებთან მე არ ვმუშაობ - მაშინ აქვს, თუ ეს არ არის ფსიქოპათოლოგია. და თუ ის ყველაფერს გააკეთებს, რასაც ვეტყვი, მე მას ნორმალურ მდგომარეობამდე მივიყვან გვერდითი მოვლენების გარეშე.
პათოლოგიებთან საერთოდ არ ვმუშაობ. არც ერთთან. ჯერ ერთი, გამოცდილება არ მაქვს, და მეორეც, შესაძლებელია, რომ ადამიანმა ჯერ მედიკამენტებით იმკურნალოს, შემდეგ კი ჩაუტარდეს ჰიპნოთერაპია. ამიტომ, მე უკვე მაქვს კარგი სპეციალისტების, ჩემი კოლეგების, სია, და როგორც კი დიაგნოსტიკის დროს გაჩნდება ეჭვი, რომ რაღაც ისე არ არის, პირდაპირ ვაძლევ რეკომენდაციას, რათა მივიდეს კონკრეტულ მისამართზე.
იურისტის-მღვდლის-ექიმის წესი თქვენზე ვრცელდება?
დიახ. მათ შორის საექიმო საიდუმლოება. ჯერ ერთი, პირველი განათლება იურიდიული მაქვს, ასევე სასულიერო სემინარიაშიც ვსწავლობდი. ჩემგან მღვდელი არ დადგა, მაგრამ ყველაფრის საქმის კურსში ვარ (იცინის).
პირადი გამოცდილება
ინტერვიუ დიდხანს გაგრძელდა (სრული ვერსია შეგიძლიათ წაიკითხოთ ჰიპნოთერაპიის ვებსაიტზე - იქ ყველა საკითხია, რომელიც „კადრს“ მიღმა დარჩა), ამიტომ დროის ეკონომიის მიზნით ილია სიმჩენკოვმა ჩვენგან შეარჩია ყველაზე „ჰიპნაბელური“ - ფოტოგრაფი ევგენი გავრილოვი. როგორც თერაპევტი განმარტავს, ჰიპნოტიზიორის მანიპულირებებისადმი მგრძნობელობა შეიძლება გაჩნდეს და განვითარდეს პრაქტიკიდან პრაქტიკამდე. როგორც კი ტრანსის მდგომარეობას შეეჩვევა, პაციენტი უფრო ღრმად შედის, ხოლო პრობლემის გადასაჭრელად (ძებნა, ფსიქოტრავმის გამოვლენა და ხელახლა განწყობა) რამდენიმე სეანსი საკმარისია.
ილიამ ჟენია სავარძელში ჩასვა და წყნარი, მშვიდი ხმით დაიწყო მარტივი ბრძანებების გაცემა გამოხედვის, მოძრაობის, საპასუხო რეაქციის, თავად ჰიპნოტიზიორის მოძრაობის მიმართ. ყველაფერი ძალიან ჩვეულებრივად გამოიყურება, არავითარი „სპეცეფექტები“ და დამატებითი მოწყობილობები, როგორიცაა ქანქარა ან მბრუნავი წრეები - მაგრამ ძალიან მალე ჟენია ნამდვილად ღრმად ჩაწვა სავარძელში და გარეგნულად გახდა ძალიან დუნე და მოუქნელი.
რადგან ჩვენი მიზანი არ ყოფილა კოლეგის ქვეცნობიერთან გარკვეული მანიპულაციების ჩატარება, არამედ მხოლოდ ტრანსში შეყვანის პროცესზე დაკვირვებამ ექსპერიმენტი ამ ეტაპზე დამთავრებულად ჩავთვალეთ და ჟენია უკან „დავაბრუნეთ“.
ევგენი გავრილოვი, ფოტოგრაფი:
„როგორც ჰიპნოტიზიორმა სწორად აღნიშნა, გარე დამკვირვებლების ყოფნა არ უწყობს ხელს საკმარისად ღრმად მოდუნებას. მეორე მხრივ, სეანსის დაწყებამდე ძილი საერთოდ არ მინდოდა. სეანსის როს კი ქუთუთოების სწრაფად დამიმძიმდა, საერთოდ არ მინდოდა თვალების გახელა. კატალპსია საინტერესო რამ არის, როდესაც მოდუნებიდან გადადიხართ ხელის მოხრის მცდელობაზე, მაგრამ არ გამოგდის. განცდა საოცარია - არც შიში, არც ცნობისმოყვარეობა და არც სხვა რამ. უბრალოდ შენ მოგცეს დავალება - სცადეთ, და შენ ცდი, არ გამოგდის, მაგრამ მაინც აგრძელებ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში მე გონზე ვიყავი, არავითარი მისტიკა ან „განცდელის“ გრძნობა არ ყოფილა“.
ეს გზა ტაძრამდე მიმიყვანს?
- არა, ეს კუდიგორის გზაა, ტაძრამდე არ მიგიყვანთ.
- და ჩეჩმამდე?
- კი, ჩეჩმამდე მიგიყვანთ.
- ძალიან კარგი.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised