რუსი მეცნიერი გვატყობინებს, თუ როგორ უნდა შემცირდეს კონკურენტი ერის ინტელექტი

რუსი მეცნიერი გვატყობინებს, თუ როგორ უნდა შემცირდეს  კონკურენტი  ერის ინტელექტი

 „ბიორობოტის ფსიქოლოგიის“ ავტორი, ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორი, ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი, შორეული აღმოსავლეთის დარგთშორისი სამეცნიერო-საწარმოო გაერთიანების „დალვენტის“ გენერალური დირექტორი (1989-2004) (ვლადივოსტოკი) ალექსანდრ ისაევი აგრძელებს საუბარს ადამიანის „პროგრამული უზრუნველყოფის“ დახურული კვლევების შესახებ, რომლითაც იყო დაკავებული შორეული აღმოსავლეთის დარგთშორისი სამეცნიერო-საწარმოო გაერთიანება „დალვენტი“ ოთხმოციანი და ოთხმოცდაათიანი წლების ბოლოს.
განვითარებული ქვეყნების საუკეთესო მეცნიერებმა დიდი ხანია გამოავლინეს ერთი უდავო ჭეშმარიტება. თანამედროვე პირობებში არსებობისთვის ბრძოლაში იმარჯვებენ მხოლოდ ის ქვეყნები, რომელთა მოსახლეობასაც (და, უპირველეს ყოვლისა, ეროვნულ ელიტას) განსაკუთრებული მაღალი ინტელექტი აქვს. ამასთან „ინტელექტის“ ქვეშ გულისხმობენ არასტანდარტული პრობლემების გადაჭრის შესაძლებლობებს (კერძოდ, ახალი ტიპის იარაღის, წარმოების საშუალებების, მართვის ეფექტური სისტემების შექმნისას). ამრიგად, სახელმწიფოს დასუსტებისთვის, რათა ის გახდეს მსოფლიო არენაზე არაკონკურენტუნარიანი, საჭიროა მთელი ძალისხმევა წარიმართოს მისი ინტელექტუალური დონის შესამცირებლად.
მოკლედ, მაღალი ინტელექტის ფორმირების პრობლემის გადასაჭრელად ჩართეს მეცნიერები. მათ გამოავლინეს შემდეგი.
ადამიანებს ორი ძირითადი თვისება გააჩნიათ: 1) აზროვნების რაციონალურობის ხარისხი და 2) სხვების მიმართ კეთილგანწყობა.
დახურულ ლაბორატორიებში (კერძოდ, სსრკ-ში) გამოიკვეთა, რომ ადამიანის განსაკუთრებით მაღალი ინტელექტი უზრუნველყოფილია რაციონალურობისა და კეთილგანწყობის ოპტიმალური კომბინაციით.
ამრიგად, კონკურენტი ქვეყნის დასუსტებისთვის აუცილებელია, პირველ რიგში, მისი მოსახლეობის გარდაქმნა ირაციონალისტებად (საქმე ეხება ადამიანებს, რომლებიც უფრო მეტად შთაგონებისკენ არიან მიდრეკილი, ვიდრე დარწმუნებისკენ), და მეორეც, ჩაახშონ ადამიანებში სხვებისადმი კეთილგანწყობა და თანაგრძნობა.
რომელ „კლავიშებს“ აჭერდნენ მეთოჯინეები ე.წ. „90-იანი წლების რეფორმის“ დროს?
სახალხო მეურნეობის სწრაფი „კაპიტალიზაციის“ „კლავიშს“, რა თქმა უნდა,  ეს განსაკუთრებულ კომენტარებს არ საჭიროებს.
მაგრამ არის კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი „კლავიში“, რომელსაც არ ექცევა სათანადო ყურადღება. საუბარია სკოლის, განათლების, მეცნიერების შესახებ.
დროდადრო, სატელევიზიო არხებით აჩვენებენ სიუჟეტებს, თუ სკოლაში მოსწავლეები როგორ (მოემზადეთ)... სცემენ მასწავლებლებს. როგორც წესი, მოხუცებს, მოხუცს ქალებს და მამაკაცებს.
რა ღირებულება აქვს მაშინ „ერთიან სახელმწიფო გამოცდებს“? როდესაც არასტანდარტული პრობლემების გადაჭრის უნარი რჩება, როგორც ამბობენ, „კადრს მიღმა“.
და უმაღლესი განათლების ტოტალური მიღების შესაძლებლობა? როდესაც სკოლადამთავრებულთა დაახლოებით 70% ხდება უმაღლესი სასწავლებლების სტუდენტი (ცნობისთვის, შვეიცარიაში - დაახლოებით 30%). ამასთან ერთად, 40% (სტუდენტები, რომლებიც სწავლობენ ფასიან საფუძველზე) ბალასტია, ისინი ხელს უშლიან დანარჩენ 30%-ს სწავლაში, რომლებსაც შეუძლიათ სრულად დაეუფლონ უმაღლესი განათლების პროგრამას.
სხვათა შორის, კითხვა მაქვს. რატომ „ხეხავს სკამებს“ აუდიტორიაში ეს 40%, იმის ნაცვლად, რომ მიიღოს საშუალო სპეციალიზებული განათლება და იმუშაოს წარმოებაში? როგორც ეს იყო დიდ სსრკ-ში. ვის არის დაინტერესებული ამაში? რატომ არ აყენებს ეკონომიკისა და განვითარების სამინისტრო ამ საკითხს?
ალექსანდრ არკადიევიჩ ისაევი, ავტორი წიგნებისა „ბიორობოტის ფსიქოლოგია“, „ფიქტიური  ეკონომიკა“ და სხვ.