ალექსანდრ ისაევი
რა არის ფსიქოპროგრამისტიკა?
ცოტა ვინმემ თუ იცის, რომ ასეთი საგიჟეთი, როგორიც თანამედროვე ფსიქოლოგიაშია, არცერთ სამეცნიერო სფეროში არ არის.
დავიწყოთ სახელით.
რა არის „ფსიქოლოგია“? მათთვის, ვინც არ იცის, ეს არის მეცნიერება ... სულის შესახებ.
ალბათ, თქვენ ყველამ იცით, რა არის „სული“. რეგულარულად გაქვთ მასთან ურთიერთობა, სამსახურაში წასვლამდე ლოყაზე კოცნით ... იცით, როგორ გამოიყურება იგი. რა უყვარს და რა არა. ასე რომ, ფსიქოლოგია არის მეცნიერება თქვენი კარგი ნაცნობის შესახებ.
რა თქმა უნდა, ეს ძალიან მხიარული იქნებოდა, სამწუხარო რომ არ იყოს.
მეცნიერება (ფსიქოლოგია არსებობს), მაგრამ რის შესახებ არის, გაუგებარია.
თუმცა, ყველაფერი ასე უიმედო არ არის.
ოცი წლის წინ მე გამოვთქვი ჰიპოთეზა, რომ ადამიანი მაღალგანვითარებული ბიორობიტია, რომელიც ფუნქციონირებს კონკრეტული, როგორც თანდაყოლილი, ასევე ცხოვრების პროცესში შეძენილი პროგრამების საფუძველზე. ამრიგად, ადამიანურ პროგრამებთან მიახლოებით, ჩვენ შეგვიძლია მნიშვნელოვნად გავაფართოვოთ ადამიანის შესაძლებლობები: გამოვიყენოთ მისი ფარული რეზერვები, განვახორციელოთ ფსი-კორექცია ... ასევე გამოვიყენოთ ადამიანის პროგრამები ახალი თაობის ანდროიდების, ემოციური ანდროიდების შესაქმნელად, რომლებსაც თავისი მენტალური მახასიათებლებით ვერ განასხვავებ ადამიანისგან.
ჩემი მოსაზრებები კიბერნეტიკური ანთროპოლოგიის სფეროში მე გავუზიარე რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის შორეული აღმოსავლეთის ფილიალის თავმჯდომარეს, აკადემიკოს ვიქტორ ივანოვიჩ ილიჩოვს, რომელმაც, თავის მხრივ, მოუყვა ჩემს შესახებ რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსს ალექსანდრ მიხაილოვიჩ პროხოროვს, ნობელის პრემიის ლაურეატს. 1995 წელს მე, რიგითი ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი, ამირჩიეს რუსეთის ფედერაციის საინჟინრო მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტად, რომლის პრეზიდენტი იმ დროს იყო აკადემიკოსი ა.მ. პროხოროვი.
კიბერნეტიკური ანთროპოლოგიის თვალსაზრისით, ადამიანის ფსიქიკა მისი „კომპიუტერის“ ფუნქციონირების სფეროა (რომელიც აკონტროლებს ორგანუილ სხეულის ორგანოს). ამრიგად, ფსიქოპროგრამისტიკა (კიბერ-ფსიქოლოგია) არის მეცნიერება, რომლის შინაარსს წარმოადგენენ თანდაყოლილი პროგრამები, რომლებიც განსაზღვრავენ ადამიანის, როგორც გონებრივ, ისე ფიზიკურ საქმიანობას.
ადამიანის პროგრამები ელემენტარულად წააგავს ელემენტარულ კომპიუტერულ პროგრამებს. თითოეული ამ პროგრამებიდან შეიცავს საწყის მონაცემებს და შესაბამის ბრძანებას. ამასთან, ყველა პროგრამა დაყოფილია ორ ჯგუფად: მუდმივი (თანდაყოლილი) და დროებითი (ცხოვრების პროცესში ჩამოყალიბებული და გამქრალი).
ადამიანის პროგრამების ერთ–ერთი მახასიათებელია ის, რომ პროგრამების ყველა ელემენტი არქეტიპებია (მარადიული, უცვლელი ცნებები) გარკვეული ობიექტების, პროცესების, გრძნობების, ემოციების, ბრძანებების სახით და ა.შ. პროგრამებში არქეტიპების არსებობა მნიშვნელოვნად ამარტივებს ორგანული სხეულის მიერ „კომპიუტერის“ მართვის ამოცანას, რადგან გარე სამყაროს მთელ მრავალფეროვნება მიჰყავს „შაბლონურის“ სქემების შედარებით მცირე რაოდენობამდე.
ამავე დროს, განვითარებასთან ერთად ადამიანი გადადის პრიმიტიულიდან (პრიმიტიული არქეტიპების მინიმალური ნაკრებით) უფრო რთულ პროგრამებზე. კერძოდ, არქეტიპების ნაკრებიდან, რომლებიც საფუძვლად უდევს კონკრეტულ-სახეობრივ, „სწრაფ“ აზროვნებას („საკუთარი“, „სხვისი“, „ძლიერი“, „სუსტი“, „დაარტყი“, „მოეფერე“, „გაიქეცი“ და ა.შ.) არქეტიპების ნაკრებამდე, რომლებიც საფუძვლად უდევს აბსტრაქტულ-ლოგიკურ, „ნელ“ აზროვნებას.
ალექსანდრ არკადიევიჩ ისაევი, ავტორი წიგნებისა „ბიორობოტის ფსიქოლოგია“, „ფიზიკური ფსიქოლოგია“ და სხვ.
ისაევი ალექსანდრ არკადიევიჩი
სამეცნიერო ხარისხი, წოდება: ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორი, დოცენტი; ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი.
სამუშაო ადგილი (უნივერსიტეტი, კათედრა): ვლადივოსტოკის ეკონომიკისა და სერვისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, საერთაშორისო მარკეტინგისა და ვაჭრობის კათედრა.
ავტორის შესახებ: ალექსანდრ არკადიევიჩ ისაევი – რუსი მეცნიერი ეკონომიკური თეორიისა და სიღრმის ფსიქოლოგიის სფეროში. ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორი (2008), ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი (1980). რუსეთის ფედერაციის საინჟინრო მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1995), რუსეთის ფედერაციის უმაღლესი პროფესიული განათლების საპატიო მუშაკი (2007). სცენარისტი და კინორეჟისორი („შოუ-ბოი“ (1991), „პუტანა“ (1991), „ტკივილი მომაყენე“ (1993)). არის ავტორი წიგნებისა „ფიზიკური ფსიქოლოგია“ (2003), „ფიქტიური ეკონომიკა“ (2009), „ბიოკვანტური ფსიქოლოგია“ (2013), „ბიორობოტის ფსიქოლოგია“ (2014), „კიბერნეტიკული მეტაფიზიკა“ (2016), „გაყიდვების ემოციური თეორია“ (2016), „გაყიდვები და ემოციები“ (2017) და სხვ. ცხოვრობს ვლადივოსტოკში.
დამატებითი ინფორმაცია ავტორის შესახებ:
ვლადივოსტოკის ეკონომიკისა და სერვისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საიტის მასალები
ავტორის წიგნები
ა.ა. ისაევი. საწარმოში პროდუქციის კონკურენტუნარიანობის უზრუნველყოფის სისტემის ფორმირება. (2018, თანაავტორი)
ა.ა. ისაევი. ბაზრის აქტუალური პრობლემები. (2017, თანაავტორი)
ა.ა. ისაევი. გაყიდვების ემოციური თეორია. (2016)
ა.ა. ისაევი. ბიოკვანტური ფსიქოლოგია, მე-3 გამოცემა (2015)
ა.ა. ისაევი. მეტაფიზიკური ფსიქოლოგია (2011)
ა.ა. ისაევი. ფიქტიური ეკონომიკა (2009)
ა.ა. ისაევი. საწარმოების მიერ საკუთარი ინვესტიციების კვაზისაბაზრო გადანაწილება (2007)
ა.ა. ისაევი. მენეჯმენტის, ბიზნესისა და ეკონომიკის ინსტიტუტის განვითარების სტრატეგიის ძირითადი დებულებები: მონოგრაფია (2007)
ა.ა. ისაევი. ფიქტიური სასაქონლო-ფულადი ურთიერთობების სახელმწიფო რეგულირება, როგორც სამრეწველო განვითარების სტაბილიზაციის ინსტრუმენტი (2006)
ა.ა. ისაევი. საქონლის გაცვლის დეზორგანიზაცია რუსეთში (2005)
ა.ა. ისაევი. ეკვივალენტური გაცვლითი ორგანიზაცია (2005)
რა არის ფსიქოპროგრამისტიკა?
ცოტა ვინმემ თუ იცის, რომ ასეთი საგიჟეთი, როგორიც თანამედროვე ფსიქოლოგიაშია, არცერთ სამეცნიერო სფეროში არ არის.
დავიწყოთ სახელით.
რა არის „ფსიქოლოგია“? მათთვის, ვინც არ იცის, ეს არის მეცნიერება ... სულის შესახებ.
ალბათ, თქვენ ყველამ იცით, რა არის „სული“. რეგულარულად გაქვთ მასთან ურთიერთობა, სამსახურაში წასვლამდე ლოყაზე კოცნით ... იცით, როგორ გამოიყურება იგი. რა უყვარს და რა არა. ასე რომ, ფსიქოლოგია არის მეცნიერება თქვენი კარგი ნაცნობის შესახებ.
რა თქმა უნდა, ეს ძალიან მხიარული იქნებოდა, სამწუხარო რომ არ იყოს.
მეცნიერება (ფსიქოლოგია არსებობს), მაგრამ რის შესახებ არის, გაუგებარია.
თუმცა, ყველაფერი ასე უიმედო არ არის.
ოცი წლის წინ მე გამოვთქვი ჰიპოთეზა, რომ ადამიანი მაღალგანვითარებული ბიორობიტია, რომელიც ფუნქციონირებს კონკრეტული, როგორც თანდაყოლილი, ასევე ცხოვრების პროცესში შეძენილი პროგრამების საფუძველზე. ამრიგად, ადამიანურ პროგრამებთან მიახლოებით, ჩვენ შეგვიძლია მნიშვნელოვნად გავაფართოვოთ ადამიანის შესაძლებლობები: გამოვიყენოთ მისი ფარული რეზერვები, განვახორციელოთ ფსი-კორექცია ... ასევე გამოვიყენოთ ადამიანის პროგრამები ახალი თაობის ანდროიდების, ემოციური ანდროიდების შესაქმნელად, რომლებსაც თავისი მენტალური მახასიათებლებით ვერ განასხვავებ ადამიანისგან.
ჩემი მოსაზრებები კიბერნეტიკური ანთროპოლოგიის სფეროში მე გავუზიარე რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის შორეული აღმოსავლეთის ფილიალის თავმჯდომარეს, აკადემიკოს ვიქტორ ივანოვიჩ ილიჩოვს, რომელმაც, თავის მხრივ, მოუყვა ჩემს შესახებ რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსს ალექსანდრ მიხაილოვიჩ პროხოროვს, ნობელის პრემიის ლაურეატს. 1995 წელს მე, რიგითი ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი, ამირჩიეს რუსეთის ფედერაციის საინჟინრო მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტად, რომლის პრეზიდენტი იმ დროს იყო აკადემიკოსი ა.მ. პროხოროვი.
კიბერნეტიკური ანთროპოლოგიის თვალსაზრისით, ადამიანის ფსიქიკა მისი „კომპიუტერის“ ფუნქციონირების სფეროა (რომელიც აკონტროლებს ორგანუილ სხეულის ორგანოს). ამრიგად, ფსიქოპროგრამისტიკა (კიბერ-ფსიქოლოგია) არის მეცნიერება, რომლის შინაარსს წარმოადგენენ თანდაყოლილი პროგრამები, რომლებიც განსაზღვრავენ ადამიანის, როგორც გონებრივ, ისე ფიზიკურ საქმიანობას.
ადამიანის პროგრამები ელემენტარულად წააგავს ელემენტარულ კომპიუტერულ პროგრამებს. თითოეული ამ პროგრამებიდან შეიცავს საწყის მონაცემებს და შესაბამის ბრძანებას. ამასთან, ყველა პროგრამა დაყოფილია ორ ჯგუფად: მუდმივი (თანდაყოლილი) და დროებითი (ცხოვრების პროცესში ჩამოყალიბებული და გამქრალი).
ადამიანის პროგრამების ერთ–ერთი მახასიათებელია ის, რომ პროგრამების ყველა ელემენტი არქეტიპებია (მარადიული, უცვლელი ცნებები) გარკვეული ობიექტების, პროცესების, გრძნობების, ემოციების, ბრძანებების სახით და ა.შ. პროგრამებში არქეტიპების არსებობა მნიშვნელოვნად ამარტივებს ორგანული სხეულის მიერ „კომპიუტერის“ მართვის ამოცანას, რადგან გარე სამყაროს მთელ მრავალფეროვნება მიჰყავს „შაბლონურის“ სქემების შედარებით მცირე რაოდენობამდე.
ამავე დროს, განვითარებასთან ერთად ადამიანი გადადის პრიმიტიულიდან (პრიმიტიული არქეტიპების მინიმალური ნაკრებით) უფრო რთულ პროგრამებზე. კერძოდ, არქეტიპების ნაკრებიდან, რომლებიც საფუძვლად უდევს კონკრეტულ-სახეობრივ, „სწრაფ“ აზროვნებას („საკუთარი“, „სხვისი“, „ძლიერი“, „სუსტი“, „დაარტყი“, „მოეფერე“, „გაიქეცი“ და ა.შ.) არქეტიპების ნაკრებამდე, რომლებიც საფუძვლად უდევს აბსტრაქტულ-ლოგიკურ, „ნელ“ აზროვნებას.
ალექსანდრ არკადიევიჩ ისაევი, ავტორი წიგნებისა „ბიორობოტის ფსიქოლოგია“, „ფიზიკური ფსიქოლოგია“ და სხვ.
ისაევი ალექსანდრ არკადიევიჩი
სამეცნიერო ხარისხი, წოდება: ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორი, დოცენტი; ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი.
სამუშაო ადგილი (უნივერსიტეტი, კათედრა): ვლადივოსტოკის ეკონომიკისა და სერვისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, საერთაშორისო მარკეტინგისა და ვაჭრობის კათედრა.
ავტორის შესახებ: ალექსანდრ არკადიევიჩ ისაევი – რუსი მეცნიერი ეკონომიკური თეორიისა და სიღრმის ფსიქოლოგიის სფეროში. ეკონომიკის მეცნიერებათა დოქტორი (2008), ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი (1980). რუსეთის ფედერაციის საინჟინრო მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1995), რუსეთის ფედერაციის უმაღლესი პროფესიული განათლების საპატიო მუშაკი (2007). სცენარისტი და კინორეჟისორი („შოუ-ბოი“ (1991), „პუტანა“ (1991), „ტკივილი მომაყენე“ (1993)). არის ავტორი წიგნებისა „ფიზიკური ფსიქოლოგია“ (2003), „ფიქტიური ეკონომიკა“ (2009), „ბიოკვანტური ფსიქოლოგია“ (2013), „ბიორობოტის ფსიქოლოგია“ (2014), „კიბერნეტიკული მეტაფიზიკა“ (2016), „გაყიდვების ემოციური თეორია“ (2016), „გაყიდვები და ემოციები“ (2017) და სხვ. ცხოვრობს ვლადივოსტოკში.
დამატებითი ინფორმაცია ავტორის შესახებ:
ვლადივოსტოკის ეკონომიკისა და სერვისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საიტის მასალები
ავტორის წიგნები
ა.ა. ისაევი. საწარმოში პროდუქციის კონკურენტუნარიანობის უზრუნველყოფის სისტემის ფორმირება. (2018, თანაავტორი)
ა.ა. ისაევი. ბაზრის აქტუალური პრობლემები. (2017, თანაავტორი)
ა.ა. ისაევი. გაყიდვების ემოციური თეორია. (2016)
ა.ა. ისაევი. ბიოკვანტური ფსიქოლოგია, მე-3 გამოცემა (2015)
ა.ა. ისაევი. მეტაფიზიკური ფსიქოლოგია (2011)
ა.ა. ისაევი. ფიქტიური ეკონომიკა (2009)
ა.ა. ისაევი. საწარმოების მიერ საკუთარი ინვესტიციების კვაზისაბაზრო გადანაწილება (2007)
ა.ა. ისაევი. მენეჯმენტის, ბიზნესისა და ეკონომიკის ინსტიტუტის განვითარების სტრატეგიის ძირითადი დებულებები: მონოგრაფია (2007)
ა.ა. ისაევი. ფიქტიური სასაქონლო-ფულადი ურთიერთობების სახელმწიფო რეგულირება, როგორც სამრეწველო განვითარების სტაბილიზაციის ინსტრუმენტი (2006)
ა.ა. ისაევი. საქონლის გაცვლის დეზორგანიზაცია რუსეთში (2005)
ა.ა. ისაევი. ეკვივალენტური გაცვლითი ორგანიზაცია (2005)
Против НеироТехнотирании
С развитием генной инженерии, нанотехнологий и нейротехнологий человечество получает все больше средств для самостоятельного развития. Это опасно
Трансгуманизм смотрит на людей с негативным скептицизмом в сочетании с научно-техническим видением того, как их можно улучшить. Это может быть признано слепым доверием научным обещаниям спасения и эмпатическим презрением к тем качествам, которые характеризуют нас как людей: наша уязвимость, наша смертность, наша чувствительность, наше самосознание и наше понимание того, что мы реальные люди (а не объекты).
Трансгуманисты путают эмоциональность с иррациональностью, дремлющий потенциал с ограниченностью и слабость с одноразовостью. В результате этой путаницы они безжалостно распространяют и форсируют появление нового, предположительно более красивого мира: мира повсеместного сетевого взаимодействия, генетического и нанотехнологического совершенства и компьютерного общения, в котором ошибочные индивидуумы манипулируются и оптимизируются с помощью предположительно управляемой, этически откалиброванной, управляемой роботом машины, от которого можно надеяться на следующий скачок в истории эволюции.
В основном неоспоримый
Будущие представления о трансгуманистах в большинстве случаев принимаются безоговорочно как серьезные прогнозы на будущее, потому что они возникают из ментального отношения, которое уже было характерно для классического модернизма: наивного доверия к исключительной достоверности научных методов и способов мышления.
Поскольку это отношение все еще широко распространено, трансгуманисты чувствуют себя способными диктовать другим то, что считается прогрессивным и рациональным. Кто-то говорит так, будто знает, как выглядит будущее, и защищен от рациональной критики - как известно из более старых «научных» идеологий.
Этот манифест призван показать иррациональность трансгуманистических идей и указать на опасность, которую они представляют. Мы ограничиваемся определенным типом, который основан на следующих основных предположениях: 1. Реальность - это совокупность всей информации. 2. Люди - это информационные объекты. 3. Искусственный интеллект - это интеллект в человеческом смысле.
Исходя из этих допущений, трансгуманисты утверждают, что процессы принятия решений, как правило, должны основываться на информации и ее обработке системами искусственного интеллекта, поскольку это приводит к более рациональным решениям, и мы должны ожидать нового этапа в истории эволюции, в котором люди будут совершенствоваться - например, Б. с помощью систем искусственного интеллекта, которые будут более мощными, чем человеческий интеллект.
Мы считаем, что неправильно относить жизнь полностью к одной концепции информации. Мы также считаем наивным переходить от некритически присвоенного термина, который описывает информацию как поддающуюся количественному измерению и измеримую сущность, к исчерпывающей онтологии всей реальности. Концепция информации оказалась полезным инструментом в науке и технике. Но это не фундаментально и не подходит для рассмотрения всех аспектов человеческой жизни.
Некоторые аспекты человеческого восприятия, мышления и действия могут быть смоделированы как процессы обработки информации. Другие нет. К ним относятся эмоциональный интеллект, практические достоинства, такие как мудрость или осторожность, которые позволяют нам делать качественные этические суждения, субъективный опыт и феноменологические измерения восприятия, мышления, действия и предвидения и т. Д.
■ Другая проблема заключается в допущении, что эволюция непрерывно и плавно переходит от простых к более сложным формам обработки информации. Таково мнение, что информация возникает в результате соединения данных для связи с другой информацией с информационными объектами, которые, в свою очередь, взаимодействуют друг с другом в более крупных сценариях. Поэтому все, что возникает, будет информацией. В современной физике и философии альтернативные концепции конституции реальности обсуждаются не без оснований.
■ Мы отмечаем: «Информация», в том смысле, в каком она принята в трансгуманистических доктринах, является продуктом вычислений и контроля интеллекта. Этот интеллект подходит для разработки моделей для механического манипулирования миром, но не подходит для их полного восприятия.
Пока информация приравнивается к основным качествам Джона Локка, а феноменальное сознание (Qualia), внутренние ценности и те аспекты нашей жизни, которые делают наш мир значимым и достойным жизни, игнорируются, информационная теория реальности жизни и опыта остается чуждой.
■ Поскольку термин «информация» не подходит для учета жизни и ее человеческих качеств, идея о том, что реальность - это совокупность информации, ведет к зловещему тупику.
Нет информационных объектов
■ Мы считаем, что значение и значение являются наиболее важными аспектами человеческой жизни, потому что они позволяют нам понимать реальность, думать о ней и творчески взаимодействовать с ней. Значение и смысл возникают, когда наше тело (включая мозг) взаимодействует с миром и осознает в нем что-то новое.
■ Технологии и технические средства массовой информации играют важную роль в возникновении. Однако последнее не может быть уменьшено или сведено к процессам обработки информации. Технологии могут формировать социальные отношения, но не без нашего вмешательства определить, что следует считать значимым или значимым.
Поскольку информационные объекты или машины колеблются между случайностью и необходимостью, они могут иметь различную степень детерминации. Но наш неустанный поиск значимых контекстов подрывает эту детерминистическую логику. Каждый из нас - «черный лебедь», существование которого внезапно опровергает упрощенное утверждение, что «все лебеди белые».
Разумность - это как гвоздь в молот, когда дело доходит до информации. Если у вас нет ничего, кроме молотка, все выглядит как гвоздь. Если у вас ничего нет, кроме информации, все, что обрабатывает информацию, выглядит как интеллектуальное.
■ Мы считаем, что таким образом неправильно использовался термин «разведка», и мы убеждены, что его безоговорочное использование должно быть ограничено.
Термин «интеллект» может использоваться в качестве помощи в науке или технологической практике. При описании человеческого интеллекта более уместны такие термины, как разум», «нус», «интеллект» или «настроение» («чувство» в смысле Фридриха Шляймахера).
■ Наш уникальный способ существования как рациональных животных характеризуется мышлением и действием в ответ на ответ. Наша способность внимательно воспринимать вещи как часть большего целого позволяет нам оперативно обновлять их значение и творчески трансформировать. Эта форма человеческого мышления и действия не нейтральна по отношению к ценностям.
Отзывчивые формы мышления и действия необходимы для нашего повседневного принятия решений и принятия решений. Если мы подчиняем эту способность формам расчета рациональности, которые, как говорят, являются «разумными», мы разрушаем нашу способность отличать существенное от несущественного и принимать этические решения, соответствующие ситуации. Когда мы вмешиваемся, мы обмениваем грязную, но значимую реальность на ухоженный, стерильный иллюзорный мир.
■ Короче говоря: искусственный интеллект действительно может быть интеллектуальным в смысле обработки информации. Но он не оснащен способом существования, который характеризует человеческое существование: ответ на дар встречи со значимыми реальностями, открытия их мышления и обсуждения своего места в контексте человеческой жизни с другими.
Каково это быть человеком
Как уже говорилось, наша человеческая природа характеризуется следующими отличительными характеристиками: уязвимость, настроение, уверенность в себе и телесное осознание того, что есть «кто». Эти качества позволяют нам вести себя с учетом контекста, развивать чувство своей смертности и понимать, что каждый момент имеет уникальное прошлое, которое открывает нам уникальное будущее.
Именно эти свойства отличают нас от артефактов, компьютерных систем или других нечувствительных объектов. У людей есть ощущение их существования. Трансгуманисты отрицают эти качества или сводят их к качествам компьютерных систем. Поэтому мы хотим уточнить следующее:
■ Люди - это животные, которые ищут смысл и значение.
■ Мы магические существа, которые ценят свое существование. Это отличается от «мозга в аквариуме», даже если трансгуманисты видят это иначе.
■ В отличие от компьютерных систем, которые только симулируют внимательность, мы, как люди, естественно внимательны. Поэтому мы можем различать пустые состояния чистого присутствия и те состояния, в которых мы обрабатываем содержимое. Такое различие абсурдно с точки зрения компьютерных систем.
Ответное мышление и действие гарантируют, что наша жизнь определяется не только формальной процедурной или функциональной рациональностью. Наши самые важные навыки связаны с отзывчивым вниманием.
■ Участвуя в осознанности, мы влияем на то, что воспринимаем как окружающую среду, и, таким образом, становимся со-творцами всего, что существует.
■ Наша воспринимаемая природа включает в себя эмоции как основу для самостабилизации и самоориентации. Эмоции могут быть приятными или неудобными, похотливыми или болезненными. Позволяя нам быть определенным образом, они обеспечивают надежную основу для нашей способности различать добро и зло. Не верь в нашу благодарную проницательность без чувств.
■ Как разумные существа такого рода, мы заинтересованы в том, чтобы заботиться о благополучии других, а также о себе и стремиться к благу (общему благу), что, в свою очередь, является синонимом истинного, гармоничного и прекрасного.
Мы не должны забывать, что люди являются уязвимыми существами. Мы живем случайной жизнью. Наша физическая, умственная, эмоциональная и личная (или умственная) жизнь может быть повреждена и деформирована. Поэтому необходимо защищать нашу физическую и психическую неприкосновенность.
Авторы: Сара Шпикерманн (Венский университет экономики и бизнеса), Питер Хэмпсон (Оксфордский университет), Чарльз М. Эсс (Университет Осло), Йоханнес Хофф (Лондонский университет), Марк Кукельберг (Венский университет) и Георг Франк (Венский университет).
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised