რა განსხვავებაა პროექციასა და პროექციულ იდენტიფიკაციას შორის?

 რა განსხვავებაა პროექციასა და პროექციულ იდენტიფიკაციას შორის?

https://femina-vita.livejournal.com/53006.html

            სასაზღვრო და პიროვნების ფსიქოტური ორგანიზაციის მქონე ადამიანები პრიმიტიულ ფსიქიკურ დაცვას იყენებენ. პროექციაც და პროექციული იდენტიფიკაციაც პრიმიტიული ფსიქიკური დაცვაა. თუმცა პროექცია არ არის მხოლოდ ნეგატიური, ისევე როგორც გაუფასურება, ისიც ფსიქიკური დაცვის გამოყენების კონტექსტზეა დამოკიდებული.

           „პროექცია  პიროვნების დაცვითი მექანიზმია, პროცესი, რომლის შედეგად შინაგანი შეცდომით აღიქმება როგორც გარედან მომდინარე.

         ხელსაყრელ და სრულყოფილ ფორმებში ის ემპათიის საფუძველს წარმოადგენს.  სხვა ადამიანის სუბიექტური სამყაროს გასაგებად, ჩვენ  საკუთარი გამოცდილების პროეცირების უნარს უნდა დავეყრდნოთ. აქ შეგვიძლია ინტუიციის, არავერბალური სინქრონულობის მოვლენების და სხვა ადამიანთან მისტიკური ერთიანობის ინტენსიური განცდების დასახელება, ორივე მხარისთვის ძლიერი ემოციური უკუგებით.

        პროექცია თავისი დამღუპველი ფორმებით საშიშ გაუგებრობას იწვევს და უზარმაზარ ზიანს აყენებს პიროვნულ ურთიერთობებს. დაცვის ეს პრიმიტიული მექანიზმი შეიძლება ფართოდ იქნას გამოყენებული მხოლოდ იმ პირობებში, როდესაც მე-ს, ნარცისული რეგრესიის გამო, ძალიან აქვს დარღვეული რეალობის შეფასების  ფუნქცია და წაშლილია ზღვარი მე-ს და არა-მე-ს შორის. იმ შემთხვევებში, როდესაც პროეცირებული პოზიციები სერიოზულად ამახინჯებს ობიექტს, ან როდესაც პროეცირებული შინაარსი შედგება საკუთარი მე-ს უარყოფილი და მკვეთრად ნეგატიური ნაწილისგან, წარმოიქმნება სხვადასხვა სახის პრობლემა. ორგანიზმი ამჯობინებს აღიქვას საფრთხე უფრო, როგორც მუქარა გარედან, ვიდრე შიგნიდან, რადგან ზედმეტად ინტენსიური სტიმულაციისგან დაცვის გარკვეული მექანიზმები ეფექტურია მხოლოდ გარე გამაღიზიანებლების წინააღმდეგ. თუ ადამიანისთვის პროექცია არის სამყაროს გაგებისა და ცხოვრებასთან ადაპტაციის მთავარი გზა, შეგვიძლია ვისაუბროთ პარანოიდულ ხასიათზე. ჩვეულებრივ, პროექციები ალალბედზე არ ხორციელდება, არამედ მიმართულია იმ ადგილისკენ, სადაც ხელსაყრელი პირობებია. პარანოიკს კარგად ესმის სხვების არაცნობიერი მოტივები, როდესაც ეს სასარგებლოა პროექციისადმი მისი მიდრეკილების რაციონალიზაციის მიზნით, და თავს უფლებას აძლევს უყურადღებობა გამოიჩინოს საკუთარი არაცნობიერის მიმართ.

       პროექციული იდენტიფიკაცია რთული ცნებაა, რომელიც პროექციასთან და ინტროექციასთან არის დაკავშირებული, ცალკეა გამოყოფილი მ. კლაინის პრიმიტიულ დაცვებს შორის. მისი არსი იმაში მდგომარეობს, რომ ადამიანი არამარტო პროეცირებს შინაგან ობიექტებს, არამედ აიძულებს ადამიანს, ვისზეც ახდენს პროეცირებას, მოიქცეს ისე, როგორც აღნიშნული ობიექტები, თითქოს მას ჰქონდეს იგივე ინტროექტები. პროექციასაც და ინტროექციასაც მთელი რიგი ფორმები აქვს - ყველაზე პრიმიტიულიდან ყველაზე სრულყოფილამდე. სპექტრის პრიმიტიულ ბოლოს ისინი შერწყმულია, რადგან მათში შერეულია შინაგანი და გარეგანი. ამ შერწყმას პროეციური იდენტიფიკაცია ეწოდება.

       კლინიკურად იმ გარემოებების შედეგად, რომ ადამიანში ამ დაცვის მოქმედება საფრთხეს უქმნის მისი ვიზავის თავდაჯერებულობას საკუთარ ფსიქიკურ ჯანმრთელობაში, პროექციული იდენტიფიკაცია საფუძვლად ედება სასაზღვრო პიროვნული ორგანიზაციის შესახებ დასკვნას. განსაკუთრებით მჭიდროდ, ძლიერი პროექციული ნაწილის გამო, ის დაკავშირებულია პარანოიდული პიროვნების სასაზღვრო დონესთან, თუმცა არსებობს გამონაკლისიც, მაგალითად, როდესაც პროეცირებული და ინტროეცირებული შინაარსი სიყვარულისა და სიხარულის გრძნობებს იწვევს, ამან შეიძლება ადამიანები გააერთიანოს სასიკეთო ემოციით“. 

https://e-univers.ru/catalog/T0000626/

გაყოფა და პროექციული იდენტიფიკაცია

ჯ. გროშტეინი 

ანოტაცია

ჯეიმს გროშტეინი საოცრად გასაგებად წერს. თავის წიგნში ის წარმოგვიდგენს დაცვის ორ მთავარ მექანიზმს. ის ამტკიცებს, რომ ადამიანები უფრო მეტად არიან გაყოფილი, ვიდრე პრინციპშია გაცნობიერებული, პიროვნების თითოეული ნაწილი დამოუკიდებელია და მიჰყვება საკუთარ გეგმებს. ისევე, როგორც ფეირბერნი და განტრიპი, ის ამტკიცებს, რომ გაყოფა ხდება უმწეობის და სისუსტის აუტანელი გრძნობების გავლენის ქვეშ. კლაინისა და ბიონის შემდეგ, გროშტეინი აღწერს პროექციულ იდენტიფიკაციას, როგორც საკუთარი თავის წარმოსახვით გაფართოებას ობიექტზე მიერთების გზით, რაც ნიშნავს სეპარაციის და უმწეობის დაძლევას, ასევე კომუნიკაციის ძირითად გზას.

==============

http://www.psych.co.il/russian/index.php/about-dr-roitman/itemlist/user/42-дрмаркройтман?start=252

მამაკაცი და ქალი

ავტორი - დოქტორი მარკ როიტმანი  

       ინტერაქციის უმეტესი ნაწილი ქალსა და მამაკაცს შორის ქვეცნობიერის დონეზე ხდება. ნობელის პრემიის ლაურეატს, სოლ ბელოუს ნათქვამი აქვს: მამაკაცი ქვეცნობიერად გადასცემს: „მე მაკლია ესა და ეს“. ქალი, ასევე ქვეცნობიერად, ტრანსლირებს: „მე ეს იმდენი მაქვს, რამდენიც გინდათ!“ რა თქმა უნდა, ეს მუშაობს ორივე მიმართულებით.

არეული დრო და ანტისემიტიზმი

ავტორი - დოქტორი მარკ როიტმანი  

         არეულობის დროს, როდესაც არაფერი არ არის ნათელი და ყველაფერი შიშს იწვევს, ყოველთვის ეძებენ დამნაშავეს. ასეთ პერიოდში ყოველთვის იზრდება ანტიებრაული განწყობა. ეს არ არის მხოლოდ რუსული მოვლენა. მთელ მსოფლიოში ახლა ეკონომიკური, პოლიტიკური, ზნეობრივი არეულ-დარეულობაა, როგორც მსოფლიო ომის დაწყებამდე. ბევრ ქვეყანაში უფრო საშიში ხდება ებრაელად ყოფნა. ვისაც ყველა უბედურებაში ებრაელების დადანაშაულება რცხვენია, ისრაელს ადანაშაულებს. ჩვენ, რა თქმა უნდა, არ გვსიამოვნებს, მაგრამ ჩვენ საკუთარ ქვეყანაში ვართ. თუ რამე მოხდება, შევძლებთ საკუთარი თავის დაცვას.

მოყვარული სტრატეგის აზრი

ავტორი - დოქტორი მარკ როიტმანი   

ვარაუდი:

         ვუყურებ ტელევიზორში ღაზაში ამ უცნაურ ომს და ვერ გამიგია, რატომ სჭირდებათ ეს პალესტინელებს. რას ითხოვენ ისინი? ნუთუ არ იციან, რომ სამაგიეროს მიიღებენ? უცებ რაღაცას მივხვდი. ვფიქრობ, რომ ისინი ირანისა და ჰეზბოლას მითითებებით მოქმედებენ. როგორც ჩანს, მათ აიძულეს სროლა დაეწყოთ, კომპენსაციას და ქრთამს დაპირდნენ, რათა შეემოწმებინათ ჩვენი სისტემა კიპატ ბარზელი, ან ცდილობენ ღაზასთან ომში ჩაგვითრიონ, რომ შემდეგ ლიბანიდან ათასობით რაკეტა დაგვიშინონ.

         ეს შეიძლება არ იყოს სიმართლე, მაგრამ იმედი მაქვს, ვინც ამას აკეთებს, ამ ვარიანტსაც განიხილავენ.

===

https://kouzdra.livejournal.com/605465.html

რატომ  არ არის  აშშ-ში ნაციზმის პრობლემა     

მიაქციეთ ყურადღება - ის ნამდვილად არ არსებობს. თუმცა სხვა დანარჩენი არსებობს - არსებობს კონსერვატიული უმრავლესობა, სხვადასხვა მემარჯვენე და ულტრა-მემარჯვენე ორგანიზაციები - ეროვნული თოფის ასოციაციიდან დაწყებული ყველა სახის „ტეხასის განმათავისუფლებელი ფრონტებით“, რეინჯერებით და მინიტმენებით და თავად ამერიკის ნაცისტური პარტიით (ახლა თითქმის ვირტუალურით) დამთავრებული. ჩამოსულებთანაც არის პრობლემები და რეალურ ორენოვნებასთან. ნიგერებთან და ლათინოსებთანაც რეგულარული გარჩევები და  მკვლელობები ხდება.

   მაგრამ რატომღაც „ყავისფერი ჭირის“ პრობლემა არ არსებობს. თუმცა, მასობრივი თვითორგანიზაციის თვალსაზრისით, აშშ-ში ძალიან ძლიერი ტრადიციებია.

   ამრიგად, ძირითადი მიზეზის imho ორი არსებობს - პირველია დეცენტრალიზაცია და ფედერალიზმი - პრობლემების სეგრეგირება იწვევს ადგილობრივ დონეზე მათი გადაჭრის სურვილს: არ არის ზოგადსახელმწიფოებრივი პოლიტიკური გაერთიანების მოთხოვნილება.

        მეორე და ყველაზე მთავარი ის არის, რომ არ არსებობს „ნაციზმთან ბრძოლის პრობლემა“ - თუ იკითხავთ, როგორ უნდა შეიქმნას ნაციზმი აშშ-ში - რეცეპტი ძალიან მარტივია - დაიწყეთ მასთან ბრძოლა ფედერალურ დონეზე - მაშინ ტუსოვკის ყველა ეს როლური თამაში ინტერესებით ძალიან სწრაფად მოძებნის საერთო ენას, - და დაიწყება  „რასობრივი სიძულვილის მარშები ვაშინგტონში“ (სხვათა შორის, საკმაოდ დიდი შანსია, რომ შავკანიანებიც მიიღებენ  მასში მონაწილეობას - საჭიროების შემთხვევაში, აშშ–ში ისინი შესანიშნავად პოულობენ საერთო ენას ნაცისტებთან)

       ამას ვამბობ პერლას ტანჯვასთან დაკავშირებით ნაცისტებთან კამათის შეუძლებლობის გამო: გამბედაობა არ ეყოფათ  ნაცისტებს იმავე პერლასთან საკამათოდ, რომელსაც ყველაფერი, რაც დასჭირდება, არის  „ტყვიამფრქვევების“ მიმართ კიდევ ერთი საბაბის მოძებნა, ან ყველა ამ ბუს, თოვლიას და ანტიფას მიმართ - ვისაც თავში აქვთ პატარა ორგანი იმ პიესების  თემაზე, როგორიც იყო სალტიკოვ-შჩედრინის მოთხრობაში: „არ მოვითმენ“ და „გავანდგურებ“.  ნაციონალისტები, როგორც პერლა სწორად აღნიშნავს, „ობივატელს“ მიმართავენ და გამარჯვებას მოიპოვებენ თოვლიებზე და მარგალიტებზე - რადგან შეუძლებელია გამარჯვება არ მოიპოვო პატარა ორგანზე .

კონსერვატიულ უმრავლესობას, განმარტებით, არ შესწევს თვითორგანიზების უნარი. იმ სამყაროს მოდელი, რომელშიც ეს ადამიანები ცხოვრობენ, თავდაპირველად ემყარება დაქვემდებარებას და იერარქია. სწორედ ამიტომ ჩვენ უნდა ვიმუშაოთ ცალკე ადამიანებთან და არა მთლიან მასასთან,  „ელექტორატთან“. ჩვენი მიზანი არ არის ამორფული მასის მოზიდვა ჩვენს მხარეს, არამედ მისი დანაწევრება და განადგურებაა, უსახო ბრბოსგან მრავალი დამოუკიდებელი პიროვნების გამოყოფა. პიროვნება კი, განმარტებით, მიისწრაფვის თავისუფლებისკენ, შესაბამისად, ანარქიისაკენ.