ავტორი ამერიკას უწოდებს ჰეგემონს და ფიქრობს იმაზე, თუ როგორ და როდის გამორჩა ვაშინგტონს „ერთპოლარულობის მომენტი“, რათა გაეხანგრძლივებინა თავისი გავლენა ათწლეულების მანძილზე. მისი აზრით, ამერიკის შემთხვევაში, აღსასრული გამოიწვია ვაშინგტონის პოლიტიკამ, რომელიც არასწორად განკარგავდა თავის უპირატესობას და ბოროტად იყენებდა ძალაუფლებას, თუმცა, ვის „გაექცა ხელიდან რუსეთი“, ცალკე საკითხია, მაგრამ მან ამასაც მიაქცია ყურადღება.
Foreign Affairs (აშშ): ამერიკული ძალაუფლების თვითგანადგურება
ფარიდ ზაქარია (Fareed Zakaria)
ბოლო ორი წლის განმავლობაში ამერიკული ჰეგემონია დასრულდა. აშშ-ს ბატონობის ეპოქა ხანმოკლე და მღელვარე აღმოჩნდა, გაგრძელდა დაახლოებით სამი ათეული წელი და, შეიძლება ითქვას, რომ ორი გარდამტეხი მომენტით აღინიშნა. იგი 1989 წელს ბერლინის კედლის დაცემით დაიწყო. მისი დასასრულის დასაწყისი კიდევ ერთი კატასტროფა აღმოჩნდა - 2003 წლის ერაყი, რასაც მოჰყვა მისი ჰეგემონიის შესუსტება. მაგრამ დაკარგა კი შეერთებულმა შტატებმა განსაკუთრებული სტატუსი გარე მიზეზების გავლენის ქვეშ, თუ თავად ვაშინგტონმა დააჩქარა თავისი დაცემა ცუდი ჩვევებისა და ქცევის შედეგად? ეს საკითხი ისტორიკოსების მოსაგვარებელია მომავალში. მაგრამ, ამ დროს და ამ თვალსაზრისით, მხოლოდ წინასწარი დასკვნების გამოტანა შეიძლება.
როგორც სხვა დასასრულის შემთხვევაში, ეს დასასრულიც მრავალმა ფაქტორმა განაპირობა. საერთაშორისო სისტემაში მოქმედებდნენ ღრმა სტრუქტურული ძალები, რომლებიც ულმობლად არყევდნენ ნებისმიერი სახელმწიფოს ბატონობას, რომელსაც კონცენტრირებული ჰქონდა ამგვარი ძალაუფლება. მაგრამ ამერიკის შემთხვევაში დაღუპვა ვაშინგტონის პოლიტიკამ გამოიწვია, რომელიც, მისი უპრეცედენტო პოზიციიდან გამომდინარე, არასწორად განკარგავდა თავის უპირატესობას და ბოროტად იყენებდა ძალაუფლებას, კარგავდა მოკავშირეებს და სიმხნევეს ანიჭებდა მტრებს. ახლა კი, ტრამპის ადმინისტრაციის დროს, შეერთებულმა შტატებმა, როგორც ჩანს, დაკარგეს ინტერესი ყველაფრის მიმართ და იმ იდეებისა და მიზნების რწმენა, რომლებიც საერთაშორისო ასპარეზზე მათ საუკუნის სამი მეოთხედის განმავლობაში შთააგონებდნენ.
ვარსკვლავის დაბადება
ცივი ომის შემდეგ აშშ-ს ჰეგემონია ისეთ ფენომენს წარმოადგენდა, რომელიც მსოფლიოს არ უნახავს რომის იმპერიის დროიდან. ზოგადად მიღებულია, რომ „ამერიკული ხანა“ 1945 წელს დაიწყო, მალე მას შემდეგ, რაც ეს ტერმინი შემოიღო გამომცემელმა ჰენრი ლუსმა (Henry Luce). თუმცა, მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ სამყარო ძალიან განსხვავდებოდა 1989 წლის შემდეგ შექმნილ პერიოდისგან. 1945 წლის შემდეგაც კი საფრანგეთი და დიდი ბრიტანეთი ოფიციალურად რჩებოდნენ იმპერიებად და ამიტომ შეძლეს დიდი გავლენის შენარჩუნება. მალე გამოჩნდა საბჭოთა კავშირი, როგორც ზესახელმწიფოს მეტოქე, რომელიც ეცილებოდა ვაშინგტონის გავლენას პლანეტის ყველა კუთხეში.
საკმარისია გავიხსენოთ, რომ გამოთქმა „მესამე სამყარო“ გაჩნდა მას შემდეგ, რაც დედამიწა სამ ზონად იქნა დაყოფილი, ამასთან პირველ სამყაროდ მიიჩნევდნენ აშშ-ს და დასავლეთ ევროპას, ხოლო მეორე სამყაროდ - კომუნისტური რეჟიმის ქვეყნებს. მესამეს ეკუთვნოდა ყველა დანარჩენი ქვეყანა და თითოეულ მათგანს უნდა აერჩია, აღმოჩნდებოდა იგი აშშ-სა თუ სსრკ-ს გავლენის ქვეშ. მსოფლიო მოსახლეობის დიდი ნაწილისთვის, პოლონეთიდან ჩინეთამდე, ამ საუკუნეს ძნელად უწოდებ ამერიკულს.
თავდაპირველად, ცივი ომის შემდეგ შეერთებული შტატების უპირატესობა ძნელი შესამჩნევი იყო. როგორც 2002 წელს ჟურნალ „ნიუ-იორკერში“ (New Yorker) აღვნიშნე, მოქმედი პირების უმეტესი ნაწილი მას ვერ აცნობიერებდა. 1990 წელს დიდი ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი მარგარეტ ტეტჩერი ამტკიცებდა, რომ სამყარო დაყოფილია სამ პოლიტიკურ სფეროდ, რომელშიც დომინირებს დოლარი, იენა და გერმანული მარკა. ჰენრი კისინჯერმა 1994 წელს გამოქვეყნებულ წიგნში „დიპლომატია“ (Diplomacy) იწინასწარმეტყველა ახალი, მრავალპოლარული ეპოქის დაწყება. რა თქმა უნდა, შეერთებულ შტატებში საკუთარი უპირატესობისა ნაკლებად სჯეროდათ. 1992 წლის საპრეზიდენტო კამპანია აღინიშნა სისუსტის და დაღლილობის გრძნობით. „ცივი ომი დასრულდა; იაპონიამ და გერმანიამ გაიმარჯვეს“, - იმეორებდა დემოკრატიული პარტიის კანდიდატი პოლ ცონგასი (Paul Tsongas). აზიის ამერიკელმა მცოდნეებმა უკვე დაიწყეს საუბარი „წყნარი ოკეანის ხანის“ შესახებ.
ამ ანალიტიკაში მხოლოდ ერთი გამონაკლისი იყო - 1990 წელს ჩვენს ჟურნალში კონსერვატიული კომენტატორის ჩარლზ კრაუტჰამერის (Charles Krauthammer) გამოქვეყნებული წინასწარმეტყველური ესე „ერთპოლარული მომენტი“. როგორც სტატიის სათაურიდან ჩანს, ასეთი ოპტიმისტური მოსაზრებაც კი თავშეკავებული იყო. „ერთპოლარული მომენტი არ იქნება ხანგრძლივი“, - აღიარა კრაუტჰამერმა და გაზეთში „ვაშინგტონ პოსტი“ (Washington Post) იწინასწარმეტყველა, რომ ძალიან მოკლე დროში გერმანია და იაპონია, ორი ახალი „რეგიონალური ზესახელმწიფო“, გაატარებდნენ საგარეო პოლიტიკას შეერთებული შტატებისგან დამოუკიდებლად.
პოლიტიკური მოღვაწეები მიესალმენ ერთპოლარობის შესუსტებას, რაც, მათი აზრით, გარდაუვალი იყო. 1991 წელს, როდესაც ბალკანეთის ომები დაიწყო, ევროკავშირის საბჭოს პრეზიდენტმა ჟაკ პოსმა (Jacques Poos) განაცხადა: „დადგა ევროპის საათი“. და განმარტა: „თუ ევროპელებს შეუძლიათ რაიმე პრობლემის მოგვარება, ეს პრობლემა იუგოსლავიაა. ის ევროპული ქვეყანაა, და ამერიკელებს აქ არაფერი ესაქმება“. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ მხოლოდ შეერთებულ შტატებს აქვთ ძალა და გავლენა, რომ ჩაერიონ და ეფექტურად მოაგვარონ ეს კრიზისი.
ანალოგიურად, როდესაც 1990-იანი წლების ბოლოს, ეკონომიკურმა მღელვარებამ განაპირობა აღმოსავლეთ აზიის ეკონომიკის კრიზისი, მხოლოდ შეერთებულმა შტატებმა შეძლო გლობალური ფინანსური სისტემის სტაბილიზაცია. მათ ორგანიზება გაუკეთეს საერთაშორისო ფინანსურ დახმარებას ყველაზე მეტად დაზარალებული ქვეყნებისთვის 120 მილიარდი აშშ დოლარის ოდენობით, რამაც კრიზისის მოგვარება შესაძლებელი გახადა. ჟურნალმა „ტაიმმა“ (Time) სამი ამერიკელის - ფინანსთა მინისტრის რობერტ რუბინის (Robert Rubin), ფედერალური სარეზერვო სისტემის თავმჯდომარის ალან გრინსპანის (Alan Greenspan) და ფინანსთა მინისტრის მოადგილის ლოურენს სამერსის (Lawrence Summers) პორტრეტები მოათავსა თავის ყდაზე სათაურით „მსოფლიოს გადარჩენის კომიტეტი“.
დასასრულის დასაწყისი
ისევე, როგორც ამერიკის უპირატესობა ყველასთვის შეუმჩნევლად იზრდებოდა 1990-იანი წლების დასაწყისში, ასევე 1990-იანი წლების ბოლოს იზრდებოდა ძალები, რომლებსაც შეეძლოთ მისი შესუსტება მაშინაც კი, როდესაც შეერთებულ შტატებს უკვე „შეუცვლელ ერს“ და „მსოფლიოში ერთადერთ ზესახელმწიფოს“ უწოდებდნენ. პირველ რიგში, ჩინეთის აღზევება დაიწყო. უკან თუ მოვიხედავთ, ნათელი ხდება, რომ პეკინი პერსპექტივაში ვაშინგტონის ერთადერთი სერიოზული კონკურენტი უნდა გამხდარიყო, მაგრამ ოცდახუთი წლის წინ ეს ასე აშკარა არ ყოფილა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩინეთმა 1980-იანი წლებიდან დაიწყო სწრაფად ზრდა, მისი საბაზო დონე უკიდურესად დაბალი იყო. მხოლოდ რამდენიმე ქვეყანამ შეძლო ზრდის ტემპების შენარჩუნება ორ ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში. კაპიტალიზმისა და ლენინიზმის უცნაური ნაზავი ჩინეთში მყიფედ ჩანდა, განსაკუთრებით ტიანანმენის მოედანზე აჯანყების შემდეგ.
მაგრამ ჩინეთის განვითარება გრძელდებოდა, და ამ ბლოკში ქვეყანა ახალ დიდ დერჟავად იქცა, რომელსაც საკმარისი ძალა და ამბიცია ჰქონდა იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა გაეწია შეერთებული შტატებისთვის. რუსეთი, თავის მხრივ, 90-იანი წლების დასაწყისში სუსტი და შეუმჩნეველი ქვეყნიდან რევანშისტულ, „მესამე ზედმეტ“ დერჟავად გარდაიქმნა, რომელსაც საკმარისი მოხერხებულობა და უნარი გააჩნდა იმისათვის, რომ წარემართა ძირგამომთხრელი საქმიანობა. ახლა, როდესაც მსოფლიოში არსებობს ორი მსხვილი მოთამაშე, რომლებიც გასცდნენ აშშ-ს მიერ შექმნილ საერთაშორისო სისტემას, მსოფლიო შევიდა პოსტამერიკულ ფაზაში. დღეს შეერთებული შტატები ჯერ კიდევ ყველაზე ძლიერი ქვეყანაა პლანეტაზე, მაგრამ ის გლობალური და რეგიონალური დერჟავების სამყაროში არსებობს, რომლებსაც შეუძლიათ მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა, რაც ხშირად ასეც ხდება.
11 სექტემბრის ტერაქტებმა და ისლამური ტერორიზმის აღმასვლამ ორმაგი როლი ითამაშა აშშ-ს ჰეგემონიის შემცირებაში. თავიდან ისინი, თითქოს, სტიმულს აძლევდნენ ვაშინგტონს და ხელს უწყობდნენ ძალაუფლების მობილიზებაში. 2001 წელს შეერთებულმა შტატებმა, რომელიც ჯერ კიდევ ეკონომიკური თვალსაზრისით უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე ხუთი მომდევნო ქვეყანა ერთად აღებული, თავდაცვითი ხარჯები გაზარდა დაახლოებით 50 მილიარდი დოლარით - ეს მეტია, ვიდრე დიდი ბრიტანეთის თავდაცვის ყოველწლიური ბიუჯეტი. როდესაც ვაშინგტონმა ავღანეთის ვითარებაში ჩარევა გადაწყვიტა, ქვეყნების უმეტესი ნაწილი მხარს უჭერდა ამ კამპანიას, მათ შორის რუსეთი. ორი წლის შემდეგ, მიუხედავად მრავალი წინააღმდეგობისა, მან მაინც შეძლო დიდი საერთაშორისო კოალიციის შეკრება ერაყში შესაჭრელად. XXI საუკუნის პირველი წლები აღინიშნა ამერიკის აბსოლუტური ძალაუფლების ყველაზე მაღალი წერტილით, როდესაც ვაშინგტონი შეეცადა შეეცვალა ამერიკიდან ათასობით კილომეტრის მოშორებით მდებარე სრულიად განსხვავებული ქვეყნები - ავღანეთი და ერაყი, მიუხედავად იმისა, რომ დანარჩენი მსოფლიოს მხარდაჭერა არ ჰქონდა და მათ დიდ წინააღმდეგობას გადააწყდნენ.
სწორედ ერაყი გახდა შემობრუნების პუნქტი. შეერთებულმა შტატებმა ომი პრინციპულად დაიწყო, მიუხედავად დანარჩენი მსოფლიოს მხრიდან გამოთქმული შეშფოთებისა. ისინი ცდილობდნენ იძულებული გაეხადათ გაერო და მოეწონა მისია, მაგრამ, როდესაც სირთულეები წარმოიშვა, გადაწყვიტეს ამის გაკეთება ამ ორგანიზაციის მხარდაჭერის გარეშე. მათ უგულებელყვეს პაუელის დოქტრინა, გენერალ კოლინ პაუელის მიერ გამოცხადებული იდეა, რომელიც სპარსეთის ყურეში ომის დროს გაერთიანებული შტაბის თავმჯდომარე იყო, რომ ომის დაწყება ღირს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ საფრთხე ექმნება მნიშვნელოვან ეროვნულ ინტერესებს და გარანტირებულია სრული გამარჯვება. ბუშის ადმინისტრაცია ამტკიცებდა, რომ ერაყის ოკუპაციის ფართო ამოცანა შეიძლება განხორციელდეს მცირე სამხედრო ძალებით და რბილი მიდგომით. ამბობდნენ, რომ ერაყში გამართული ოპერაცია მომგებიანი იქნება. მაგრამ, როდესაც ბაღდადში აღმოჩნდნენ, ვაშინგტონმა გადაწყვიტა ერაყის სახელმწიფოს განადგურება. მან დაშალა ჯარი და წმენდა ჩაატარა ბიუროკრატიაში, შედეგად მიიღო ქაოსი, რამაც ხელი შეუწყო აჯანყებულთა მოძრაობის გაღვივებას. ნებისმიერი შეცდომის გამოსწორება შეიძლებოდა. მაგრამ ერთად ეს იმის მანიშნებელი იყო, რომ ერაყში ოპერაცია ძვირადღირებული მარცხი გახდა.
11 სექტემბრის შემდეგ ვაშინგტონმა მიიღო მნიშვნელოვანი, თანმიმდევრული გადაწყვეტილებები, რომლებიც მასზე გავლენას ახლაც ახდენენ, მაგრამ მიიღეს ნაჩქარევად, რაც შიშით იყო გამოწვეული. თითქოს მას დიდი საფრთხე ემუქრებოდა: უნდა გაეკეთებინა ყველაფერი, რომ თავი დაეცვა - ერაყში შეჭრიდან დაწყებით და შიდა უსაფრთხოებისთვის ხარჯების უზარმაზარი ზრდით და წამების მეთოდების გამოყენებით დამთავრებული. დანარჩენმა სამყარომ დაინახა ქვეყანა, რომელიც დაუპირისპირდა ტერორიზმს. მაგრამ ამ ქვეყანამ, რომელთანაც სხვა ქვეყნები მრავალი წლის განმავლობაში მეგობრობდნენ და რომელიც დაჭრილი ლომივით აფორიაქებული იყო, დაარღვია საერთაშორისო შეთანხმებები და ნორმები. პირველი ორი წლის განმავლობაში ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაცია გამოვიდა დიდი რაოდენობით საერთაშორისო ხელშეკრულებიდან, ვიდრე ნებისმიერი წინა ადმინისტრაცია. (ეჭვგარეშეა, ეს რეკორდი მოიხსნა პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის პირობებში). ბუშის ადმინისტრაციის დროს საზღვარგარეთ ამერიკის ქმედებებმა შეარყიეს შეერთებული შტატების მორალური და პოლიტიკური ავტორიტეტი, რადგან დიდი ხნის მოკავშირეები, როგორებიცაა კანადა და საფრანგეთი, საერთოდ არ იყვნენ მზად მიეღოთ მათი საგარეო პოლიტიკის არსი, შინაგანი შინაარსი და სტილი.
საკუთარ კარში გატანილი გოლი
მაშ, რამ შეარყია ამერიკის ბატონობა - ახალი პრეტენდენტების გამოჩენამ თუ დაღლილობამ, რომელიც იმპერიაში სუფევდა? როგორც ეს ნებისმიერ დიდ და რთულ ისტორიულ მოვლენას ემართება, ალბათ, ყველაფერმა ერთად. ჩინეთის აღმავლობა იყო ერთ–ერთი ის ტექტონიკური გარდატეხა საერთაშორისო საზოგადოების ცხოვრებაში, რომელიც შეარყევდა ნებისმიერი ჰეგემონის უდაო უპირატესობას, როგორი დახვეწილიც არ უნდა ყოფილიყო მისი დიპლომატია. თუმცა, რუსეთის დაბრუნების საქმე უფრო გართულდა. დღეს ყველას არ ახსოვს, რომ 1990-იანი წლების დასაწყისში რუსეთის ლიდერები მზად იყვნენ მათი ქვეყანა ლიბერალური დემოკრატიის ქვეყნად გადაქცეულიყო, ევროპულ სახელმწიფოდ და დასავლეთის მოკავშირედ. ედუარდ შევარდნაძემ, რომელიც საბჭოთა კავშირის არსებობის ბოლო წლებში საგარეო საქმეთა მინისტრი იყო, მხარი დაუჭირა შეერთებული შტატების ომს ერაყის წინააღმდეგ 1990-1991 წლებში. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, რუსეთის პირველი საგარეო საქმეთა მინისტრი ანდრეი კოზირევი გახდა მგზნებარე ლიბერალი, ინტერნაციონალისტი და ადამიანის უფლებების ენერგიული მომხრე.
ვის გამორჩა მხედველობიდან რუსეთი, ცალკე სტატიის საკითხია. ამასთან, აღსანიშნავია, რომ, თუმცა ვაშინგტონმა საშუალება მისცა მოსკოვს ესარგებლა გარკვეული სტატუსითა და პატივისცემით, მაგალითად, „შვიდეულის“ „რვამდე“ გაფართოება, - იგი სინამდვილეში სერიოზულად არ განიხილავდა რუსეთის უსაფრთხოების პრობლემებს. ამერიკა წავიდა ნატო-ს მკვეთრ და სწრაფ გაფართოებაზე. ალბათ, ეს პროცესი აუცილებელი იყო ისეთი ქვეყნებისთვის, როგორიცაა პოლონეთი, რომელსაც რუსეთი ისტორიულად უქმნიდა საფრთხეს, მაგრამ ის გაგრძელდა, გაგრძელდა დაუფიქრებლად, თითქმის რუსეთის დაუცველობის მიუხედავად, ახლა კი ის მაკედონიაზეც გავრცელდა. დღეს რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმერ პუტინის აგრესიული ქცევა გვაიძულებს გამართლებულად ჩავთვალოთ ყველა ის ქმედება, რომელიც ხორციელდება მისი ქვეყნის წინააღმდეგ, მაგრამ უნდა დავსვათ კითხვა: რა ძალებმა შეუწყო ხელი პუტინის და მისი საგარეო პოლიტიკის აღზევებას? ეჭვგარეშეა, რომ ეს ძალები, ძირითადად, შინაგანი იყო რუსეთისთვის, მაგრამ იმდენად, რამდენადაც აშშ-ს მოქმედებებს, პრინციპში, შეეძლოთ გავლენა ჰქონოდა ვითარებაზე, ისინი უფრო საზიანოდ მოქმედებდნენ, რუსეთში რევანშისტული განწყობის გასაღვივებლად.
ყველაზე დიდი შეცდომა, რომელიც აშშ-მ დაუშვა „ერთპოლარული მომენტის“ დროს რუსეთთან და დანარჩენ მსოფლიოსთან ურთიერთობებში, მაგომარეობდა იმაში, რომ მას უბრალოდ არაფერი აღელვებდა. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ამერიკელებს სურდათ შინ დაბრუნება, და მათ ეს გააკეთეს. ცივი ომის დროს შეერთებულ შტატებს ნამდვილად აინტერესებდათ ცენტრალურ ამერიკაში, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში, ტაივანის სრუტეში და თუნდაც ანგოლასა და ნამიბიაში განვითარებული მოვლენები. 1990-იანი წლების შუა პერიოდისთვის მათ დაკარგეს მსოფლიოსადმი ყოველგვარი ინტერესი. მაუწყებლობა „ენ-ბი-სის“ (NBC) საზღვარგარეთის ერთეულებიდან შემცირდა 1988 წელს 1013 წუთიდან 327 წუთამდე 1996 წელს. (დღეს სამი მთავარი საინფორმაციო არხი ერთად აღებული გამოყოფს დაახლოებით იმდენივე დროს უცხოეთიდან სიუჟეტებზე, რამდენადაც თითოეული ცალკეული არხი 1988 წელს). როგორც თეთრი სახლი, ისე ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაციასთან არსებული კონგრესი არ გამოხატავდნენ ძალისხმევას რუსეთის გარდაქმნისთვის, არ იყვნენ დაინტერესებული მარშალის გეგმის ახალი ვერსიის გაფართოებაში ან ქვეყნის მედის აქტიურ მონაწილეობაში. კლინტონის ადმინისტრაციის დროს საგარეო ეკონომიკური კრიზისის მიუხედავად, აშშ პოლიტიკოსებს უწევდათ თავის დაძვრენა და იმპროვიზირება, რადგან იცოდნენ, რომ კონგრესი არ გამოყოფდა სახსრებს მექსიკის, ტაილანდის ან ინდონეზიის გადასარჩენად. ისინი იძლეოდნენ რჩევებს, რომელთა უმეტესი ნაწილი არ ითვალისწინებდა ვაშინგტონისგან დახმარების მიღებას, მაგრამ მათ დამოკიდებულებაში იგრძნობოდა კეთილდღეობის ზერელე სურვილი, და არა ზესახელმწიფოს ნამდვილი თანაგრძნობა.
პირველი მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ შეერთებული შტატები მსოფლიოს შეცვლას შეეცადა. 1990-იან წლებში ეს უფრო შესაძლებელი ჩანდა, ვიდრე ოდესმე. ქვეყნები მთელს პლანეტაზე გადავიდნენ განვითარების ამერიკულ გზაზე. სპარსეთის ყურეში ომმა მსოფლიო წესრიგში, თითქოს, ახალ ერას მისცა დასაბამი, რადგან მისი მიზანი იყო თავისი მასშტაბებით შეზღუდული ნორმების დამკვიდრება, რომელიც მოწონებული იყო მსხვილი დერჟავების მიერ და დაკანონებული საერთაშორისო სამართალით. მაგრამ სწორედ ამ ყველა პოზიტიური მოვლენების დროს შეერთებულმა შტატებმა დაკარგა ინტერესი ყველაფრის მიმართ. 1990-იან წლებში ამერიკელ პოლიტიკოსებს ჯერ კიდევ სურდათ მსოფლიოს შეცვლა, მაგრამ ნაკლები სისხლისღვრით. მათ არ ჰქონდათ პოლიტიკური კაპიტალი ან რესურსები, რომ რეალურად გამოეყენებინათ მთელი ძალისხმევა. ეს იყო ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ვაშინგტონი ყოველთვის აძლევდა უცხო ქვეყნებს ერთ და იგივე რჩევას: ეკონომიკის შოკური თერაპია და სწრაფი დემოკრატია. რაღაც უფრო რთული ან თანდათანობითი, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, რაღაც მსგავსი იმისა, რაც თავად დასავლეთმა მოახდინა თავისი ეკონომიკის ლიბერალიზაციის და თავისი პოლიტიკის დემოკრატიზაციის მიზნით, გამოცხადდა, როგორც მიუღებელი. 11 სექტემბრამდე ამერიკული ქმედებების ტაქტიკა საფრთხის შემთხვევაში, ძირითადად, მდგომარეობდა იმაში, რომ შორიდან განეხორციელებინა თავდასხმა ორმაგი მიდგომის გამოყენებით: ეკონომიკური სანქციები და ზუსტი საჰაერო დარტყმები. ორივე გზა, როგორც პოლიტოლოგი ელიოტ კოენი (Eliot Cohen) წერდა ავიაციის შესახებ, თანამედროვე არშიყობას უფრო ჰგავდა: „სიამოვნება ვალდებულებების გარეშე“.
რა თქმა უნდა, მიუხედავად შეერთებული შტატების შეზღუდული მზადყოფნისა გამოეყო სახსრები და ეზიდა ტვირთი, მისი რიტორიკა არ შეცვლილა, შესაბამისად, 1998 წელს ჟურნალ „ნიუ იორკ თაიმს მეგეზინისთვის“ (The New York Times Magazine) დაწერილ ესეში მე აღვნიშნე, რომ აშშ-ს საგარეო პოლიტიკა განისაზღვრება არა „გარდაქმნების რიტორიკით, არამედ ადაპტაციის რეალობით“. შედეგი, როგორც დავწერე, იყო „ცარიელი ჰეგემონია“. ეს სიცარიელე დღემდე დარჩა.
ფინალური სასტვენი
ტრამპის ადმინისტრაციამ კიდევ უფრო გამოფიტა აშშ–ს საგარეო პოლიტიკა. ტრამპის ჩვევები პრეზიდენტ ჯექსონს გვაგონებს, რადგან ის ძირითადად არ არის დაინტერესებული მსოფლიოთი, გარდა იმისა, რომ მისი აზრით, ქვეყნების უმეტეს ნაწილს სურთ შეერთებული შტატების ცხოვრების დანგრევა. ის არის ნაციონალისტი, პროტექციონისტი და პოპულისტი, რომელმაც გადაწყვიტა, რომ „ამერიკა პირველ რიგშია“. სიმართლე რომ ვთქვათ, ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც მან გააკეთა, ის ბრძოლის ველიდან გაიქცა. ტრამპის პრეზიდენტობის დროს შეერთებული შტატები გამოვიდა ტრანსწყნარი ოკეანის პარტნიორობიდან და აზიასთან უფრო ფართო ურთიერთქმედებისგან. იგი არაფრად აგდებს ევროპასთან 70-წლიან პარტნიორობას. თუ გაიხსენებენ ლათინური ამერიკის შესახებ, მხოლოდ იმ ემიგრანტების ნაკადის შეშერების კონტექსტში, ან როდესაც საჭიროა ფლორიდის მცხოვრებთა ხმები. აშშ-მ მოახერხა კანადელების განდგომაც (ამის გაკეთება არც ისე ადვილია). შედეგად, შუა აღმოსავლეთის პოლიტიკა ისრაელის და საუდის არაბეთის ხელში გადავიდა. რამდენიმე გამონაკლისის გარეშე, როგორიცაა ტრამპის მცდელობა ჩრდილოეთ კორეასთან ზავის დადება, რათა ნარცისივით აისრულოს სურვილი და მოიპოვოს ნობელის მშვიდობის პრემია, ტრამპის საგარეო პოლიტიკის მთავარი ნიშანია მისი არარსებობა.
როდესაც ერთ დროს დიდი ბრიტანეთი იყო ზესახელმწიფო, მისი ჰეგემონია მრავალი ძლიერი სტრუქტურული ძალის მიერ დასუსტდა: გერმანიის, შეერთებული შტატების და საბჭოთა კავშირის აღმავლობამ. მაგრამ მან ასევე დაკარგა კონტროლი საკუთარ ძალაუფლებაზე ზედმეტი ძალისხმევისა დაძაბვის და თავდაჯერებულობის გამო. 1900 წელს, როდესაც მსოფლიოს მოსახლეობის მეოთხედი ბრიტანეთის მმართველობის ქვეშ იმყოფებოდა, გაერთიანებული სამეფოს ძირითადი კოლონიების უმეტესი ნაწილი მოითხოვდა მხოლოდ შეზღუდულ ავტონომიას - „დომინიონის სტატუსს“ ან „საშინაო მმართველობას“, თუ იმ ეპოქის სიტყვებს გამოვიყენებთ. ქვეყანას რომ ეს სწრაფად მისცა ყველა თავისი კოლონიისთვის, ვინ იცის, იქნებ იმპერიის სიცოცხლისუნარიანობა მრავალი ათეული წლის განმავლობაში გაგრძელებულიყო? მაგრამ ის ასე არ მოიქცა, დაჟინებით აწვებოდა თავის ვიწრო, ეგოისტურ ინტერესებს იმის ნაცვლად, რომ შეგუებოდა უფრო ფართო იმპერიის ინტერესებს.
აქ შეიძლება შეერთებულ შტატებთან ანალოგიის გავლება. ქვეყანას რომ უფრო თანმიმდევრულად გაეტარებეგინა ცხოვრებაში ინტერესთა და იდეათა ფართო წრე, მას შეეძლო გაეგრძელებინა თავისი გავლენა მომდევნო ათწლეულებში (თუმცა განსხვავებული ფორმით). ლიბერალური ჰეგემონიის გაფართოების წესი თითქოს მარტივია: იყავი უფრო ლიბერალური და გამოიჩინე ნაკლები სიმტკიცე. მაგრამ ძალიან ხშირად და ძალიან აშკარად ვაშინგტონი ატარებდა საკუთარ ვიწრო ინტერესებს, იწვევდა ნეგატიურ დამოკიდებულებას მოკავშირეებს შორის და ანრისხებდა მოწინააღმდეგეებს. გაერთიანებულ სამეფოსგან განსხვავებით მისი მეფობის ბოლო პერიოდში, შეერთებული შტატები არ გაკოტრებულა და არ გახდა ზედმეტად გაბერილი იმპერია. ის დარჩა პლანეტაზე თავისებურად ერთადერთი და ყველაზე ძლიერი ქვეყანა. ის კვლავაც დიდ გავლენას მოახდენენ მსოფლიოზე, უფრო მეტს, ვიდრე ნებისმიერი სხვა ქვეყანა. მაგრამ მას აღარ ექნება დომინანტური მდგომარეობა საერთაშორისო სისტემაში, როგორც ეს იყო თითქმის სამი ათეული წლის განმავლობაში.
ამრიგად, რჩება ერთი რამ - ამერიკული იდეოლოგია. შეერთებული შტატები იყო უნიკალური ჰეგემონი იმ თვალსაზრისით, რომ მან გააფართოვა თავისი გავლენა, დაამყარა ახალი მსოფლიო წესრიგი, რაზეც ოცნებობდა პრეზიდენტი ვუდრო ვილსონი, და რომელსაც განსაკუთრებით სრულად განასახიერებდა პრეზიდენტი ფრანკლინ რუზველტი. ეს იყო მსოფლიო, რომელიც ნახევრად ჩამოყალიბდა აშენდა 1945 წლის შემდეგ და რომელსაც ზოგჯერ „ლიბერალურ საერთაშორისო წესრიგს“ უწოდებდნენ, საიდანაც საბჭოთა კავშირი მალევე გამოვიდა, რათა შეექმნა თავისი გავლენის სფერო. მაგრამ ლიბერალური სამყარო შენარჩუნებული იქნა ცივი ომის დროს, ხოლო 1991 წლის შემდეგ გაფართოვდა და მოიცვა დედამიწის დიდი ნაწილი. იდეებმა, რომლებიც მას საფუძვლად დაედო, საუკუნის ბოლო სამი მეოთხედის განმავლობაში, შექმნეს სტაბილურობა და აყვავება. ჩნდება კითხვა: გაუძლებს თუ არა საერთაშორისო სისტემა, რომელსაც ამერიკის მთავრობა, მისივე სიტყვებით, სპონსორებს, თავისი წესებით, ნორმებითა და ღირებულებებით? თუ არა ამერიკა გახდება თავისი იდეების იმპერიის დაცემის მოწმე?
Метафорическое прочтение библейских легенд для открытия ритуалов инициации:
Secrets of All Religions : "You were taught that Jesus was crucified at the age of 33 between two thieves at Golgotha place of the skull, between the left and right hemispheres of the brain! Jesus' s age of crucifixion symbolizes the spinal column which has 33 vertebrae. the ventricles compose the literal holy grail shaped cavity. the inner Sanctum, "holy place"( which is represented by the manger and the later the tomb) of your skull which shelters the Pia Mater "Tender mother"( mother Mary ) which is responsible for producing the cerebrospinal fluid ( the salt of salvation/ salivation) where the "Chrism is born of the tender mother. and baptized in the river Jordan (spinal cord), wanders its life throughout the nervous system and later returns and is crucified at the 33rd vertebrae. where it Crosses the arbor vitae of the cerebellum and returns to the cave where it is Sanctified (made holy) and resurrected or symbolically "born again" from the cave of the third ventricle, where you become "baptized , anointed or Christed,as the cycle continues iver again , just as the allegory of the risen Phoenix reborn or resurrected from its own ashes after death"
===
"...the spine has a peculiar place in esoteric anatomy...We find that the seven highest vertebrae...are related to the Seven Rays and in numerical order. Thus, the Atlas or first vertebrae in the column supports the world of the mind, and the First Ray is the most related to the head and its contents, the brain...The vertebra that make up the spinal column at the back of the thoracic cage are related to the twelve Signs of the Zodiac, in their usual order from Aries to Pisces...The five lumbar vertebrae are related to the five elements, as they are known occultly: ether, fire, air, water, earth." Dr. Douglas Baker, Esoteric Anatomy Vol III
===
Тайны всех религий: «Вас учили, что Иисус был распят в возрасте 33 лет между двумя ворами на Голгофе, в месте черепа, между левым и правым полушариями мозга! Век распятия Иисуса символизирует позвоночник, который имеет 33 позвонка, желудочки составляют буквальную полость в форме святого Грааля, внутреннее святилище, «святое место» (которое представлено кормушкой, а затем гробницей) вашего черепа, который защищает Пиа-матер «Нежная мать» (мать Мария) который отвечает за выработку спинномозговой жидкости (соли спасения / слюноотделения), где "Христос рождается от нежной матери". и крещенный в реке Иордан (спинной мозг), бродит по всей нервной системе, а затем возвращается и распинается в 33-м позвонках. где он пересекает краткие биографии мозжечка и возвращается в пещеру, где он освящен (освящен) и воскрешен или символически «рожден свыше» из пещеры третьего желудочка, где вы становитесь «крещенными, помазанными или крещенными, как цикл продолжается снова и снова, так же, как аллегория воскресшего Феникса возрождается или воскрешается из собственного пепла после смерти
Pesach Sameach .
Happy Easter
"Christ consciousness does not refer to a human man. Christ is not a man, but Universal Consciousness (Logos) available to all, buried deep in our own mind as Universal Consciousness, but for most, not yet realized. You save, redeem and heal yourself. You always have. You always will. You were created with the power to do so from before the beginning of linear time. So, all human beings are already saved. We save ourselves because we are energetically designed to self-correct like the rest of the Creator’s universe. Every moment, avenues exist to increase the flow of life force energy. This separation of ego-self from the Whole is what people call Sin." - L. C
МИСТЕРИЯ П А С Х И
" Они говорят, что идея спасающего Бога противоречит самоспасению посредством кармы.
— Они не понимают в правильном духе ни пасхальную идею Спасения, ни идею справедливости кармы.
Неправильно было бы, если бы кто-нибудь, видя страдания другого, сказал ему: "Ты сам вызвал это страдание",— и потому не захотел бы помочь ему, так как, мол, карма должна оказать свое воздействие. Это — непонимание кармы.
Напротив, карма гласит:
"Помогай страждущему, ибо ты здесь для того, чтобы помогать. Помогая ближнему, ты улучшаешь счет кармы необходимости. Этим ты даешь ему возможность нести его карму. Ты являешься тогда избавителем от страдания".
- Помогать таким путем можно не только отдельному человеку, но и целому кругу людей. Помогая им, включаешься в карму этих людей.
Мы нигде не сможем выучить того, что мы можем узнать внутри своего собственного тела".
Шволлер де Любиц, "Храм в человеке"
===
ЭЗОТЕРИЧЕСКОЕ ЗНАЧЕНИЕ ПРАЗДНИКОВ ПЕСАХ И ПАСХИ
Песах - праздник особый. Эзотерический, скрытый его смысл, куда глубже, чем увлекательная история описанная в "Агаде". В этом каббалистически защифрованном послании рассказывается о выходе человека из ощущений и восприятий мира, в котором он живет, из мира его эгоистических желаний. В мир высший, духовный. Через осознание сегодняшней своей изгнанности из этого мира. Мира вечности, красоты и совершенства.
В "Агаде" говорится, что праотцы наши когда-то занимались идолопоклонством. Не поклонение Солнцу, Луне, ветру или дождю имеется здесь в виду, а следование эгоистическим желаниям тела своего и ума, т.е жизнь человека в мире его желаний. "Агада" показывает, что через определенные духовные действия, последовательность которых зовется "сэдэр Песах", человеку дается возможность вырваться из-под власти его эгоизма.
Люди, согласно каббале, состоят из основных двух качеств: эгоизма и альтруизма. Подобно этому, но с несколько другой терминологией, воспринимают человека и другие эзотерические учения. Эгоистические качества каббалистически зовутся "фараон" (פרעה), альтруистические - "исраэль" (ישראל =ישר אל), в переводе с иврита - "прямо к Б-гу".
Каждая семья, решившаяся уйти из-под власти фараона, должна была зарезать ягненка и смазать его кровью косяк двери своего дома. Прежде всего, это означало отказ от поклонения священному для Египта животному.
Пасхальная Агада рассказывает как Творец минуя дома евреев, пропуская, перескакивая через них, ударяет, поражает египтян. Песах - пропускание, перескакивание через эгоистические свойства (פסח) - выборка, отделение эгоистических свойств, т.е отделение в себе фараона. Именно он, эгоизм, получает удары - десять казней, а альтруизм, т.е. тот, кто "прямо к Б-гу", чьи интересы выше земных, этого удара не получает. По Агаде - это еврей, Израиль.
На самом же деле, исраэль, Израиль - это любой человек (народ), ищущий Свет, стремящийся уйти от бездуховности материального мира.
Известно, что встреченный семьей Рерихов во время путешествия уважаемый раввин-каббалист, сказал им после беседы: "Вы тоже Израиль, так как взыскуете Свет."
Пасха христианская накрепко связана с еврейским праздником Песах. По сути, это тот же праздник. Только если традиция еврейского праздника Песах сосредоточена на процессе исхода из духовного рабства, и занимает он определенный срок: 40 лет блуждания по пустыне, чтобы в обещанную страну вошли только свободные люди и неделю в современном календаре израильтян, то христианство акцентирует внимание на Воскресении Христа, возрождении Великого Спасителя человечества. Но воскресенье это понимать надо не как чудо материального воскресения человека на Земле, как преподносит это христианская церковь, а как Воскресенье духовное - Великого Свободного Духа в свободном Мире.
Грани АЙ 1972 г. 135. (Гуру): "Праздник Воскресения Христова означает также и то, что воскресение духа может коснуться верующих в Него. Сейчас спит дух человеческий. Но это сужденное будущее человечества, и вступление его в Сатья Югу будет сопровождаться пробуждением духа."
Только поколения с новым мышлением, новым сознанием вступят в Провозвещенное Учителями Время, в Новое время Сатья Юги, в Век Майтрейи. Только такие люди на Земле Заповеданной будут строить прекрасную Новую страну.
Это наш Песах, Песах современного человечества Земли. Обретение свободы от поработившего людей эгоизма.
Это наша Пасха - Воскресение человеческого духа в Мире Всеобщего Блага.
Потому всем взыскующим Свет - счастливого удачного перехода.
И Воскресения духа в прекрасном Новом Мире.
====
Христианские религии имеют строгие традиции священного брака, но церковные политики - в основном мужского пола священнослужители боятся женской земной, "темной" энергии Инь или ревниво относятся к ней - вводили христианский мир в период женоненавистной охоты на ведьм, который чередовался с периодами поклонения женщине - Деве Марии. Китайцы, чья культура была смешением даосизма и конфуцианства, обошлись без подобного порочного круга. Энергия Инь вселенной, персонифицированная женщиной, всегда считалась необходимой для ее собственного функционирования и для благополучия мужчины.
Задачей человека двадцатого века является избавиться от поверхностных слоев его внешних, или "экзотерических" религиозных верований и освободить свой ум для переживания экстатической сути его существования в своем теле. Тогда внешние ритуалы и верования старых религий либо отпадут, либо наполнятся новым и глубоким смыслом. При восприятии секса как чего-то священного роль религии в обществе будет восстановлена, и она станет иметь большее значение в отношениях между людьми.
===
Как формируются народные праздники
Эзотерическое значение народных праздников
Во время массового празднования формировались глубокие по значению и смыслу ритуалы. Многовековая традиция способствовала тому, что в астральном мире из энергии наших предков сформировался эгрегор каждого из народных праздников. Отмечая его с помощью древних ритуалов, мы подсоединяемся к невидимому каналу и напитываемся энергетикой того, чему он был посвящён.
В этом вопросе важно отмечать праздники именно своего народа, поскольку родовое дерево (поколение предков) — это связующее звено. Для того, чтобы получить пользу от ритуалов другого народу, нужно или иметь сильные этнические корни, или глубоко погрузиться в проживание культуры и религии конкретной страны.
Сейчас очень редко можно увидеть, как кто-то соблюдает аутентичность ритуалов народных праздников. Они облегчаются, из них выбрасываются важные этапы, нарушая тем самым прочность связи с эгрегором. Люди не знают их глубокого значения и недополучают тот колоссальный ресурс, который мог бы изменить их жизнь в лучшую сторону.
===
Эзотерическое значение
Пасха, как правило, очень близка ко дню равноденствия, дню, который считается очень сильным как с астрологической, так и с эзотерической точки зрения. Эзотерически, этот день отмечен огромным энергетическим излиянием. Но лишь немногие имеют возможность полностью реализовать свой потенциал в этот период. Но эти энергии все же сильны и имеют потенциал для изменения жизни верующих и неверующих.
Астрологически, Пасха знаменует собой начало нового года. Это празднование одинаково для многих древних практик, таких как виккан, шаман и, конечно же, эзотерика. Например, в отношении эзотерической традиции это время, чтобы преследовать истину, силу и мудрость и все, что с ней связано, милосердие и мир.
Пасха — это идеальное время, чтобы стремиться к своему духовному возвышению, потому что весь мир полон высоких вибраций. Пасха также является праздником весны, природы и обновления жизни.
====
Радуга... Символ волшебных благословений
«Радуга» является необычайным символом следования нашим сердцам...
Символичность Радуги имеет мощный смысл для каждого из нас и любезно дарует энергию благословений. Символизм радуги интуитивно говорит нам, чтобы мы надеялись, чтобы священные благословения открылись нам, когда мы следуем нашему желанию сердца.
Философия духовной сплоченности является общим течением в значении радуг. Радуга имеет повсеместное значение единства во многих культурах. Это повсеместное сообщение об объединении конкретно рассматривается в союзе между небом и землей, а радуга служит мостом между ними.
Пришло время взглянуть на возможности, доступные нам
Всегда есть другой путь. Какие еще варианты мы можем увидеть?
Готовы ли мы перейти в новый свет и увидеть вещи с новой точки зрения?
Готовы ли мы перейти от одной фазы жизни к другой?
Какие обещания мы сделали в нашей жизни, и держим ли эти обещания?
Точно также, какие обещания мы ожидаем от других? Являются ли они разумными?
Сдерживаются ли они?
Готовы ли мы к новому измерению жизни?
Second coming is deprogramming from false self to restored true self.
So called "new born" Christians fall in waiting regime, because their true self is distorted to false self by religious programming by dissociative disorder, removed inner grounding, and they are waiting for their lost true self unconsciously regarding it as second coming.. means true self, living whole being in the moment, who is connected to eternity means connected to past, present and future together , real life , can be triggered by real love. Its the same as Lover waiting to meet his lost beloved real love."
https://kelliintherawtv.com/
“What is a holy person? The one who is aware of others' suffering.”
—Kabir
========
The "Near-Death Experience of Mellen-Thomas Benedict" is nearly useless,...too bad he brought his beliefs with him on his experience. Experience that includes beliefs is only experienced through the conditions of those beliefs.
As for Eckhart Tolle,...he baffles me,...what kind of a BS'er is he? Is he really aware that:
"A transformation of human consciousness, a shift from time to presence, from thinking to pure consciousness."
The statement is correct,...real Awakening is a shift from time to presence, from thinking to pure consciousness,...has he actually experience it? Thus dumbing down much of what he talks about to appease the beliefs of the Faith-based?
"There is no Present in time" - V Panetta. Nor is there thinking in what Tolle calls pure consciousness. "Thinking is always in the past; it is impossible to think in the Present" - V Panetta.
The problem with Tolle is, that he implies the "shift" is The Second Coming of Christ,"....it is NOT! And as long as one clings to such a fallacy, they will NEVER be able to experience the shift.:""""
“
=====
near finish experiecne is very bad thing ,its like being on drugs, after taking this drug, people become zombies, half alive, half here half there, thats why today religious people are not the same as they naturally were centuries ago, they are like under psychotronic drugs or GMO people, they hate life, they worship and waiting for finish of enitre world, they crave for it, walking zombies. Spiritually dead. Yes in eternity there is no time and space.
We experience it naturally when being in love. Nothing else needed. Art represents transcendent emotion. eternity.
Maiko Cyneteli
October 2, 2019 · Edited ·
https://thelemicunion.com/thelemic-response-christian-proselytization/?fbclid=IwAR0L0L_wyNJ76mNByKA2sYZzQT_z_cG5q7lePGwQlnAz7x0xhZzLeGDVu0E
Christian: "This religion teaches that you can be your own God, and you can use magic to attain special powers, but where do you think these powers are coming from? It certainly isn’t God because you are not asking Him for it. The whole theory of “Doing what thou Wilt” is opposed to the Divine Law given to us by Christ which is to “Do what our Father Wills”.
Response: "This is a common misconception, sister. The whole theory of Doing what thou Wilt is that it is a fulfillment of the Divine Law. The “True Will” of Do what thou wilt is the Will of the Universe, the Will of God as it moves within the body and mind of the individual. The entire philosophy of Thelema is built upon the truth of finding God within oneself, just as Meister Eckhart the Christian mystic did: “‘The eye through which I see God is the same eye through which God sees me; my eye and God’s eye are one eye, one seeing, one knowing…”
In fact, we say that “Love is the law, love under will”. This means that the method of Will is always that of Love. And we know that “God is Love” (1 John 4:8). Is this not a fulfillment of the Lord as he spoke among Men: “And he answering said, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy strength, and with all thy mind; and thy neighbour as thyself.” (Luke 10:27)."
https://castalia.ru/perewody/telema-perevody.html
Поступай согласно своей воле: таков да будет весь Закон».
I: 57: «Любовь есть закон, любовь в согласии с волей».Телема
Within the Christian allegorical story of the birth of Jesus from his mother Mary is concealed an exquisitely crafted spiritual message. The name Mary is phonetically identical to the word “marry” meaning to merge opposites, most often recognized in the marrying of a man and woman. The Coincidentia Oppositorum or Unification of Opposites is the spiritual and mental process of merging or marrying polarities and finding wholeness and balance between extremes. All opposites must ultimately be UNITED to find WHOLENESS: the internal and external, the as above and so below, the male and female, etc. This philosophy is encapsulated within symbols such as the Mayan Hunab Ku, the Chinese Yin Yang, and the pillars of Solomon. The sun and moon are of course glaring examples of these polarities at work within our everyday experience. The human vessel itself is crafted with these polarities, being conducted with electromagnetism. Electromagnetic energy may be equated with gender with the positive and negative charges likened to female and male. Merging the male and female energy within and finding balance between the poles has long been the crux of spiritual work. Even the indigenous native Americans knew well of this ancient spiritual practice:
“We human beings are catalyzers who have electromagnetic energy, or giving and receiving bodies. We are the bridge that connects Earth and sky when we are in harmony. Like Mother Earth and Father Sky we are male and female in nature. The command of usable energy comes when male and female are in balance within us.” - Honcoka Olowampi
Understanding this fundamental constant within our creation allows the message behind the myth of Mary to become strikingly clear.
The Immaculate Conception of Mary is recognized as a beautiful symbolic motif of uniting and marrying the male and female within, thusly giving birth to the “Christ within,” and henceforth becoming a fully illuminated, fully awakened, and fully realized human being. These opposites in geometry are expressed elegantly and simply by the Vesica Pisces, or two circles merging together, what has been artistically expressed by gnostic Christians and sacred geometricians as the “womb of Mary.”
The story of Mary is a superbly constructed parabolic directive: To find the light of Christ, Mary the opposites within." - Claudia Pavonis
Мы готовились к нашей уверенности и лояльности к искусственному интеллекту людей у власти, заставляя нас «пристраститься» к современным технологиям и, в частности, к «молодым людям», зависимым от технологий. Причина этого в том, что когда молодые люди достигают совершеннолетия, они будут гораздо охотнее принимать хитросплетения искусственного интеллекта в своей жизни.
Они выросли на технологиях всю свою жизнь; они не знают ничего другого. Айк полагает, что будет огромная польза для интеграции ИИ в нас.
В этом видео Айк обсуждает, как рекламный ход искусственного интеллекта говорит о том, что, если мы введем ИИ в наши тела, мы станем «сверхчеловеческими». В ретроспективе, однако, мы фактически станем «недочеловеками», как доктор Фауст.
»» "Your God was nailed on the cross. *expletive*. How unimpressive. I’m God and you will crucify me?” — Rodrigo Duterte, Philippines President
—»» “I might believe in the Redeemer if His followers look more redeemed.” — Frederich Nietzsche
—»» "The word of God is for me nothing more than the expression and product of human weaknesses...” — Albert Einstein
Others have more subtle declarations of unbelief. Professing admiration to Jesus and the Bible while falling short of commitment to Christ and His truth.
—»» “I’d be a Christian if it were not for the Christians.’” — Mahatma Gandhi
The aggressive blasphemer, the indifferent and passive observer, and the superficial admirer will all be equal recipients of the cup of the wrath of God.
Q, QANON, THE STORM/THE EVENT, WHITE HATS, AND MASS ARRESTS
Since this topic has become viral in the so-called “truth community” and people keep asking me about it, here’s my little take on it:
First of all, I’m not the one to jump on any bandwagon. People already project all kinds of nonsense into my work, and views, including what "they think I think" about this topic. I also do not jump on believing anything just because others do so. In fact, it's always a red flag to me when the hive mind kicks in and people jump on trends/bandwagons and mechanically just repost stuff without questioning. I’m simply in observer mode, neither dismissing it as a whole nor just fully accepting/believing it. There is a LOT going on, obviously.
Generally speaking, I find this "split" in the so-called "truth community" quite fascinating. On the one hand, all this is corona scare lockdown is supposedly being done for our best interest in order to "take down the cabal...so just sit back and enjoy the show" for the "white hats will save the day"....on the other side, it seems all about further centralization, cashless society, world currency, mandated "medicine", 5G and purposely destroying the economy to bring in the NWO (or centralized world state as Sri Aurobindo called it) and anything in between. It's a mental mind fuck out there right now with all the different theories about the hidden agenda, the virus itself and people are going nuts over it.
For the record, I'm ALL up for "taking down the cabal with mass arrests" when it comes to what I'd "like" to see happening. But I do not approach anything by what "I like" to see happening (who is the "I" in me with its likes and dislikes, anyway? That would be a good question to meditate on first), let alone making any concrete predictions. That has never been my approach. Wherever you have any likes or dislikes, any preference whatsoever of an outcome, you cannot access clear intuition and your mind will trick you.
Having said that, I can see how this whole Q and mass arrest thing can make sense on some level to many people when looking into it. But I also noticed that mostly people who are already pro Trump (especially Christians and "patriots", it seems) jump on the Q bandwagon, many of them literally see Trump as the hailed savior without flaws who cannot do wrong. The analysis and interpretations by Qanons of supposedly "coded" signals and words he speaks/tweets are fascinating to observe which requires some serious mental gymnastics in some instances. However, the moment you identify with one side, you already have a bias and hence you will also see what you want to see, even unconsciously, i.e. you can't be objective anymore. As I said many times before, I'm not pro or anti Trump. I'm not a statist and never identified with either side on the political spectrum (left/right) in my entire life. I also couldn't care less about the US as a country or any country, for that matter. As Krishnamurti said, national identification/patriotism is a disease - the trap of identification. I'm a human, nothing else, no other artificial label needed. Hence, I have no need to "save" any country or flag.
I'm always skeptical of any movement and Q is no exception. There are a LOT of memes and lists going around of what this so-called "Event" or "Storm" will entail. Most people just repost them without questioning and without asking where did it come from and who is making these claims? Some of these claims (giving us 6000 medical cures, free energy, "10 days of darkness with no internet and electricity so the "bad guys" can get arrested without being able to communicate to each other" (quoted literally), etc.) are pretty out there. Have any of those people who repost these lists actually ever researched where and how these lists originated?
As a friend of mine (who has followed Q since it started and is member on various Qanon forum/message boards) told me recently when I asked him about some of these lists going around:
Foreign Affairs (აშშ): ამერიკული ძალაუფლების თვითგანადგურება
ფარიდ ზაქარია (Fareed Zakaria)
ბოლო ორი წლის განმავლობაში ამერიკული ჰეგემონია დასრულდა. აშშ-ს ბატონობის ეპოქა ხანმოკლე და მღელვარე აღმოჩნდა, გაგრძელდა დაახლოებით სამი ათეული წელი და, შეიძლება ითქვას, რომ ორი გარდამტეხი მომენტით აღინიშნა. იგი 1989 წელს ბერლინის კედლის დაცემით დაიწყო. მისი დასასრულის დასაწყისი კიდევ ერთი კატასტროფა აღმოჩნდა - 2003 წლის ერაყი, რასაც მოჰყვა მისი ჰეგემონიის შესუსტება. მაგრამ დაკარგა კი შეერთებულმა შტატებმა განსაკუთრებული სტატუსი გარე მიზეზების გავლენის ქვეშ, თუ თავად ვაშინგტონმა დააჩქარა თავისი დაცემა ცუდი ჩვევებისა და ქცევის შედეგად? ეს საკითხი ისტორიკოსების მოსაგვარებელია მომავალში. მაგრამ, ამ დროს და ამ თვალსაზრისით, მხოლოდ წინასწარი დასკვნების გამოტანა შეიძლება.
როგორც სხვა დასასრულის შემთხვევაში, ეს დასასრულიც მრავალმა ფაქტორმა განაპირობა. საერთაშორისო სისტემაში მოქმედებდნენ ღრმა სტრუქტურული ძალები, რომლებიც ულმობლად არყევდნენ ნებისმიერი სახელმწიფოს ბატონობას, რომელსაც კონცენტრირებული ჰქონდა ამგვარი ძალაუფლება. მაგრამ ამერიკის შემთხვევაში დაღუპვა ვაშინგტონის პოლიტიკამ გამოიწვია, რომელიც, მისი უპრეცედენტო პოზიციიდან გამომდინარე, არასწორად განკარგავდა თავის უპირატესობას და ბოროტად იყენებდა ძალაუფლებას, კარგავდა მოკავშირეებს და სიმხნევეს ანიჭებდა მტრებს. ახლა კი, ტრამპის ადმინისტრაციის დროს, შეერთებულმა შტატებმა, როგორც ჩანს, დაკარგეს ინტერესი ყველაფრის მიმართ და იმ იდეებისა და მიზნების რწმენა, რომლებიც საერთაშორისო ასპარეზზე მათ საუკუნის სამი მეოთხედის განმავლობაში შთააგონებდნენ.
ვარსკვლავის დაბადება
ცივი ომის შემდეგ აშშ-ს ჰეგემონია ისეთ ფენომენს წარმოადგენდა, რომელიც მსოფლიოს არ უნახავს რომის იმპერიის დროიდან. ზოგადად მიღებულია, რომ „ამერიკული ხანა“ 1945 წელს დაიწყო, მალე მას შემდეგ, რაც ეს ტერმინი შემოიღო გამომცემელმა ჰენრი ლუსმა (Henry Luce). თუმცა, მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ სამყარო ძალიან განსხვავდებოდა 1989 წლის შემდეგ შექმნილ პერიოდისგან. 1945 წლის შემდეგაც კი საფრანგეთი და დიდი ბრიტანეთი ოფიციალურად რჩებოდნენ იმპერიებად და ამიტომ შეძლეს დიდი გავლენის შენარჩუნება. მალე გამოჩნდა საბჭოთა კავშირი, როგორც ზესახელმწიფოს მეტოქე, რომელიც ეცილებოდა ვაშინგტონის გავლენას პლანეტის ყველა კუთხეში.
საკმარისია გავიხსენოთ, რომ გამოთქმა „მესამე სამყარო“ გაჩნდა მას შემდეგ, რაც დედამიწა სამ ზონად იქნა დაყოფილი, ამასთან პირველ სამყაროდ მიიჩნევდნენ აშშ-ს და დასავლეთ ევროპას, ხოლო მეორე სამყაროდ - კომუნისტური რეჟიმის ქვეყნებს. მესამეს ეკუთვნოდა ყველა დანარჩენი ქვეყანა და თითოეულ მათგანს უნდა აერჩია, აღმოჩნდებოდა იგი აშშ-სა თუ სსრკ-ს გავლენის ქვეშ. მსოფლიო მოსახლეობის დიდი ნაწილისთვის, პოლონეთიდან ჩინეთამდე, ამ საუკუნეს ძნელად უწოდებ ამერიკულს.
თავდაპირველად, ცივი ომის შემდეგ შეერთებული შტატების უპირატესობა ძნელი შესამჩნევი იყო. როგორც 2002 წელს ჟურნალ „ნიუ-იორკერში“ (New Yorker) აღვნიშნე, მოქმედი პირების უმეტესი ნაწილი მას ვერ აცნობიერებდა. 1990 წელს დიდი ბრიტანეთის პრემიერ-მინისტრი მარგარეტ ტეტჩერი ამტკიცებდა, რომ სამყარო დაყოფილია სამ პოლიტიკურ სფეროდ, რომელშიც დომინირებს დოლარი, იენა და გერმანული მარკა. ჰენრი კისინჯერმა 1994 წელს გამოქვეყნებულ წიგნში „დიპლომატია“ (Diplomacy) იწინასწარმეტყველა ახალი, მრავალპოლარული ეპოქის დაწყება. რა თქმა უნდა, შეერთებულ შტატებში საკუთარი უპირატესობისა ნაკლებად სჯეროდათ. 1992 წლის საპრეზიდენტო კამპანია აღინიშნა სისუსტის და დაღლილობის გრძნობით. „ცივი ომი დასრულდა; იაპონიამ და გერმანიამ გაიმარჯვეს“, - იმეორებდა დემოკრატიული პარტიის კანდიდატი პოლ ცონგასი (Paul Tsongas). აზიის ამერიკელმა მცოდნეებმა უკვე დაიწყეს საუბარი „წყნარი ოკეანის ხანის“ შესახებ.
ამ ანალიტიკაში მხოლოდ ერთი გამონაკლისი იყო - 1990 წელს ჩვენს ჟურნალში კონსერვატიული კომენტატორის ჩარლზ კრაუტჰამერის (Charles Krauthammer) გამოქვეყნებული წინასწარმეტყველური ესე „ერთპოლარული მომენტი“. როგორც სტატიის სათაურიდან ჩანს, ასეთი ოპტიმისტური მოსაზრებაც კი თავშეკავებული იყო. „ერთპოლარული მომენტი არ იქნება ხანგრძლივი“, - აღიარა კრაუტჰამერმა და გაზეთში „ვაშინგტონ პოსტი“ (Washington Post) იწინასწარმეტყველა, რომ ძალიან მოკლე დროში გერმანია და იაპონია, ორი ახალი „რეგიონალური ზესახელმწიფო“, გაატარებდნენ საგარეო პოლიტიკას შეერთებული შტატებისგან დამოუკიდებლად.
პოლიტიკური მოღვაწეები მიესალმენ ერთპოლარობის შესუსტებას, რაც, მათი აზრით, გარდაუვალი იყო. 1991 წელს, როდესაც ბალკანეთის ომები დაიწყო, ევროკავშირის საბჭოს პრეზიდენტმა ჟაკ პოსმა (Jacques Poos) განაცხადა: „დადგა ევროპის საათი“. და განმარტა: „თუ ევროპელებს შეუძლიათ რაიმე პრობლემის მოგვარება, ეს პრობლემა იუგოსლავიაა. ის ევროპული ქვეყანაა, და ამერიკელებს აქ არაფერი ესაქმება“. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ მხოლოდ შეერთებულ შტატებს აქვთ ძალა და გავლენა, რომ ჩაერიონ და ეფექტურად მოაგვარონ ეს კრიზისი.
ანალოგიურად, როდესაც 1990-იანი წლების ბოლოს, ეკონომიკურმა მღელვარებამ განაპირობა აღმოსავლეთ აზიის ეკონომიკის კრიზისი, მხოლოდ შეერთებულმა შტატებმა შეძლო გლობალური ფინანსური სისტემის სტაბილიზაცია. მათ ორგანიზება გაუკეთეს საერთაშორისო ფინანსურ დახმარებას ყველაზე მეტად დაზარალებული ქვეყნებისთვის 120 მილიარდი აშშ დოლარის ოდენობით, რამაც კრიზისის მოგვარება შესაძლებელი გახადა. ჟურნალმა „ტაიმმა“ (Time) სამი ამერიკელის - ფინანსთა მინისტრის რობერტ რუბინის (Robert Rubin), ფედერალური სარეზერვო სისტემის თავმჯდომარის ალან გრინსპანის (Alan Greenspan) და ფინანსთა მინისტრის მოადგილის ლოურენს სამერსის (Lawrence Summers) პორტრეტები მოათავსა თავის ყდაზე სათაურით „მსოფლიოს გადარჩენის კომიტეტი“.
დასასრულის დასაწყისი
ისევე, როგორც ამერიკის უპირატესობა ყველასთვის შეუმჩნევლად იზრდებოდა 1990-იანი წლების დასაწყისში, ასევე 1990-იანი წლების ბოლოს იზრდებოდა ძალები, რომლებსაც შეეძლოთ მისი შესუსტება მაშინაც კი, როდესაც შეერთებულ შტატებს უკვე „შეუცვლელ ერს“ და „მსოფლიოში ერთადერთ ზესახელმწიფოს“ უწოდებდნენ. პირველ რიგში, ჩინეთის აღზევება დაიწყო. უკან თუ მოვიხედავთ, ნათელი ხდება, რომ პეკინი პერსპექტივაში ვაშინგტონის ერთადერთი სერიოზული კონკურენტი უნდა გამხდარიყო, მაგრამ ოცდახუთი წლის წინ ეს ასე აშკარა არ ყოფილა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩინეთმა 1980-იანი წლებიდან დაიწყო სწრაფად ზრდა, მისი საბაზო დონე უკიდურესად დაბალი იყო. მხოლოდ რამდენიმე ქვეყანამ შეძლო ზრდის ტემპების შენარჩუნება ორ ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში. კაპიტალიზმისა და ლენინიზმის უცნაური ნაზავი ჩინეთში მყიფედ ჩანდა, განსაკუთრებით ტიანანმენის მოედანზე აჯანყების შემდეგ.
მაგრამ ჩინეთის განვითარება გრძელდებოდა, და ამ ბლოკში ქვეყანა ახალ დიდ დერჟავად იქცა, რომელსაც საკმარისი ძალა და ამბიცია ჰქონდა იმისათვის, რომ წინააღმდეგობა გაეწია შეერთებული შტატებისთვის. რუსეთი, თავის მხრივ, 90-იანი წლების დასაწყისში სუსტი და შეუმჩნეველი ქვეყნიდან რევანშისტულ, „მესამე ზედმეტ“ დერჟავად გარდაიქმნა, რომელსაც საკმარისი მოხერხებულობა და უნარი გააჩნდა იმისათვის, რომ წარემართა ძირგამომთხრელი საქმიანობა. ახლა, როდესაც მსოფლიოში არსებობს ორი მსხვილი მოთამაშე, რომლებიც გასცდნენ აშშ-ს მიერ შექმნილ საერთაშორისო სისტემას, მსოფლიო შევიდა პოსტამერიკულ ფაზაში. დღეს შეერთებული შტატები ჯერ კიდევ ყველაზე ძლიერი ქვეყანაა პლანეტაზე, მაგრამ ის გლობალური და რეგიონალური დერჟავების სამყაროში არსებობს, რომლებსაც შეუძლიათ მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა, რაც ხშირად ასეც ხდება.
11 სექტემბრის ტერაქტებმა და ისლამური ტერორიზმის აღმასვლამ ორმაგი როლი ითამაშა აშშ-ს ჰეგემონიის შემცირებაში. თავიდან ისინი, თითქოს, სტიმულს აძლევდნენ ვაშინგტონს და ხელს უწყობდნენ ძალაუფლების მობილიზებაში. 2001 წელს შეერთებულმა შტატებმა, რომელიც ჯერ კიდევ ეკონომიკური თვალსაზრისით უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე ხუთი მომდევნო ქვეყანა ერთად აღებული, თავდაცვითი ხარჯები გაზარდა დაახლოებით 50 მილიარდი დოლარით - ეს მეტია, ვიდრე დიდი ბრიტანეთის თავდაცვის ყოველწლიური ბიუჯეტი. როდესაც ვაშინგტონმა ავღანეთის ვითარებაში ჩარევა გადაწყვიტა, ქვეყნების უმეტესი ნაწილი მხარს უჭერდა ამ კამპანიას, მათ შორის რუსეთი. ორი წლის შემდეგ, მიუხედავად მრავალი წინააღმდეგობისა, მან მაინც შეძლო დიდი საერთაშორისო კოალიციის შეკრება ერაყში შესაჭრელად. XXI საუკუნის პირველი წლები აღინიშნა ამერიკის აბსოლუტური ძალაუფლების ყველაზე მაღალი წერტილით, როდესაც ვაშინგტონი შეეცადა შეეცვალა ამერიკიდან ათასობით კილომეტრის მოშორებით მდებარე სრულიად განსხვავებული ქვეყნები - ავღანეთი და ერაყი, მიუხედავად იმისა, რომ დანარჩენი მსოფლიოს მხარდაჭერა არ ჰქონდა და მათ დიდ წინააღმდეგობას გადააწყდნენ.
სწორედ ერაყი გახდა შემობრუნების პუნქტი. შეერთებულმა შტატებმა ომი პრინციპულად დაიწყო, მიუხედავად დანარჩენი მსოფლიოს მხრიდან გამოთქმული შეშფოთებისა. ისინი ცდილობდნენ იძულებული გაეხადათ გაერო და მოეწონა მისია, მაგრამ, როდესაც სირთულეები წარმოიშვა, გადაწყვიტეს ამის გაკეთება ამ ორგანიზაციის მხარდაჭერის გარეშე. მათ უგულებელყვეს პაუელის დოქტრინა, გენერალ კოლინ პაუელის მიერ გამოცხადებული იდეა, რომელიც სპარსეთის ყურეში ომის დროს გაერთიანებული შტაბის თავმჯდომარე იყო, რომ ომის დაწყება ღირს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ საფრთხე ექმნება მნიშვნელოვან ეროვნულ ინტერესებს და გარანტირებულია სრული გამარჯვება. ბუშის ადმინისტრაცია ამტკიცებდა, რომ ერაყის ოკუპაციის ფართო ამოცანა შეიძლება განხორციელდეს მცირე სამხედრო ძალებით და რბილი მიდგომით. ამბობდნენ, რომ ერაყში გამართული ოპერაცია მომგებიანი იქნება. მაგრამ, როდესაც ბაღდადში აღმოჩნდნენ, ვაშინგტონმა გადაწყვიტა ერაყის სახელმწიფოს განადგურება. მან დაშალა ჯარი და წმენდა ჩაატარა ბიუროკრატიაში, შედეგად მიიღო ქაოსი, რამაც ხელი შეუწყო აჯანყებულთა მოძრაობის გაღვივებას. ნებისმიერი შეცდომის გამოსწორება შეიძლებოდა. მაგრამ ერთად ეს იმის მანიშნებელი იყო, რომ ერაყში ოპერაცია ძვირადღირებული მარცხი გახდა.
11 სექტემბრის შემდეგ ვაშინგტონმა მიიღო მნიშვნელოვანი, თანმიმდევრული გადაწყვეტილებები, რომლებიც მასზე გავლენას ახლაც ახდენენ, მაგრამ მიიღეს ნაჩქარევად, რაც შიშით იყო გამოწვეული. თითქოს მას დიდი საფრთხე ემუქრებოდა: უნდა გაეკეთებინა ყველაფერი, რომ თავი დაეცვა - ერაყში შეჭრიდან დაწყებით და შიდა უსაფრთხოებისთვის ხარჯების უზარმაზარი ზრდით და წამების მეთოდების გამოყენებით დამთავრებული. დანარჩენმა სამყარომ დაინახა ქვეყანა, რომელიც დაუპირისპირდა ტერორიზმს. მაგრამ ამ ქვეყანამ, რომელთანაც სხვა ქვეყნები მრავალი წლის განმავლობაში მეგობრობდნენ და რომელიც დაჭრილი ლომივით აფორიაქებული იყო, დაარღვია საერთაშორისო შეთანხმებები და ნორმები. პირველი ორი წლის განმავლობაში ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაცია გამოვიდა დიდი რაოდენობით საერთაშორისო ხელშეკრულებიდან, ვიდრე ნებისმიერი წინა ადმინისტრაცია. (ეჭვგარეშეა, ეს რეკორდი მოიხსნა პრეზიდენტ დონალდ ტრამპის პირობებში). ბუშის ადმინისტრაციის დროს საზღვარგარეთ ამერიკის ქმედებებმა შეარყიეს შეერთებული შტატების მორალური და პოლიტიკური ავტორიტეტი, რადგან დიდი ხნის მოკავშირეები, როგორებიცაა კანადა და საფრანგეთი, საერთოდ არ იყვნენ მზად მიეღოთ მათი საგარეო პოლიტიკის არსი, შინაგანი შინაარსი და სტილი.
საკუთარ კარში გატანილი გოლი
მაშ, რამ შეარყია ამერიკის ბატონობა - ახალი პრეტენდენტების გამოჩენამ თუ დაღლილობამ, რომელიც იმპერიაში სუფევდა? როგორც ეს ნებისმიერ დიდ და რთულ ისტორიულ მოვლენას ემართება, ალბათ, ყველაფერმა ერთად. ჩინეთის აღმავლობა იყო ერთ–ერთი ის ტექტონიკური გარდატეხა საერთაშორისო საზოგადოების ცხოვრებაში, რომელიც შეარყევდა ნებისმიერი ჰეგემონის უდაო უპირატესობას, როგორი დახვეწილიც არ უნდა ყოფილიყო მისი დიპლომატია. თუმცა, რუსეთის დაბრუნების საქმე უფრო გართულდა. დღეს ყველას არ ახსოვს, რომ 1990-იანი წლების დასაწყისში რუსეთის ლიდერები მზად იყვნენ მათი ქვეყანა ლიბერალური დემოკრატიის ქვეყნად გადაქცეულიყო, ევროპულ სახელმწიფოდ და დასავლეთის მოკავშირედ. ედუარდ შევარდნაძემ, რომელიც საბჭოთა კავშირის არსებობის ბოლო წლებში საგარეო საქმეთა მინისტრი იყო, მხარი დაუჭირა შეერთებული შტატების ომს ერაყის წინააღმდეგ 1990-1991 წლებში. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, რუსეთის პირველი საგარეო საქმეთა მინისტრი ანდრეი კოზირევი გახდა მგზნებარე ლიბერალი, ინტერნაციონალისტი და ადამიანის უფლებების ენერგიული მომხრე.
ვის გამორჩა მხედველობიდან რუსეთი, ცალკე სტატიის საკითხია. ამასთან, აღსანიშნავია, რომ, თუმცა ვაშინგტონმა საშუალება მისცა მოსკოვს ესარგებლა გარკვეული სტატუსითა და პატივისცემით, მაგალითად, „შვიდეულის“ „რვამდე“ გაფართოება, - იგი სინამდვილეში სერიოზულად არ განიხილავდა რუსეთის უსაფრთხოების პრობლემებს. ამერიკა წავიდა ნატო-ს მკვეთრ და სწრაფ გაფართოებაზე. ალბათ, ეს პროცესი აუცილებელი იყო ისეთი ქვეყნებისთვის, როგორიცაა პოლონეთი, რომელსაც რუსეთი ისტორიულად უქმნიდა საფრთხეს, მაგრამ ის გაგრძელდა, გაგრძელდა დაუფიქრებლად, თითქმის რუსეთის დაუცველობის მიუხედავად, ახლა კი ის მაკედონიაზეც გავრცელდა. დღეს რუსეთის პრეზიდენტის ვლადიმერ პუტინის აგრესიული ქცევა გვაიძულებს გამართლებულად ჩავთვალოთ ყველა ის ქმედება, რომელიც ხორციელდება მისი ქვეყნის წინააღმდეგ, მაგრამ უნდა დავსვათ კითხვა: რა ძალებმა შეუწყო ხელი პუტინის და მისი საგარეო პოლიტიკის აღზევებას? ეჭვგარეშეა, რომ ეს ძალები, ძირითადად, შინაგანი იყო რუსეთისთვის, მაგრამ იმდენად, რამდენადაც აშშ-ს მოქმედებებს, პრინციპში, შეეძლოთ გავლენა ჰქონოდა ვითარებაზე, ისინი უფრო საზიანოდ მოქმედებდნენ, რუსეთში რევანშისტული განწყობის გასაღვივებლად.
ყველაზე დიდი შეცდომა, რომელიც აშშ-მ დაუშვა „ერთპოლარული მომენტის“ დროს რუსეთთან და დანარჩენ მსოფლიოსთან ურთიერთობებში, მაგომარეობდა იმაში, რომ მას უბრალოდ არაფერი აღელვებდა. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ამერიკელებს სურდათ შინ დაბრუნება, და მათ ეს გააკეთეს. ცივი ომის დროს შეერთებულ შტატებს ნამდვილად აინტერესებდათ ცენტრალურ ამერიკაში, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიაში, ტაივანის სრუტეში და თუნდაც ანგოლასა და ნამიბიაში განვითარებული მოვლენები. 1990-იანი წლების შუა პერიოდისთვის მათ დაკარგეს მსოფლიოსადმი ყოველგვარი ინტერესი. მაუწყებლობა „ენ-ბი-სის“ (NBC) საზღვარგარეთის ერთეულებიდან შემცირდა 1988 წელს 1013 წუთიდან 327 წუთამდე 1996 წელს. (დღეს სამი მთავარი საინფორმაციო არხი ერთად აღებული გამოყოფს დაახლოებით იმდენივე დროს უცხოეთიდან სიუჟეტებზე, რამდენადაც თითოეული ცალკეული არხი 1988 წელს). როგორც თეთრი სახლი, ისე ჯორჯ ბუშის ადმინისტრაციასთან არსებული კონგრესი არ გამოხატავდნენ ძალისხმევას რუსეთის გარდაქმნისთვის, არ იყვნენ დაინტერესებული მარშალის გეგმის ახალი ვერსიის გაფართოებაში ან ქვეყნის მედის აქტიურ მონაწილეობაში. კლინტონის ადმინისტრაციის დროს საგარეო ეკონომიკური კრიზისის მიუხედავად, აშშ პოლიტიკოსებს უწევდათ თავის დაძვრენა და იმპროვიზირება, რადგან იცოდნენ, რომ კონგრესი არ გამოყოფდა სახსრებს მექსიკის, ტაილანდის ან ინდონეზიის გადასარჩენად. ისინი იძლეოდნენ რჩევებს, რომელთა უმეტესი ნაწილი არ ითვალისწინებდა ვაშინგტონისგან დახმარების მიღებას, მაგრამ მათ დამოკიდებულებაში იგრძნობოდა კეთილდღეობის ზერელე სურვილი, და არა ზესახელმწიფოს ნამდვილი თანაგრძნობა.
პირველი მსოფლიო ომის დასრულების შემდეგ შეერთებული შტატები მსოფლიოს შეცვლას შეეცადა. 1990-იან წლებში ეს უფრო შესაძლებელი ჩანდა, ვიდრე ოდესმე. ქვეყნები მთელს პლანეტაზე გადავიდნენ განვითარების ამერიკულ გზაზე. სპარსეთის ყურეში ომმა მსოფლიო წესრიგში, თითქოს, ახალ ერას მისცა დასაბამი, რადგან მისი მიზანი იყო თავისი მასშტაბებით შეზღუდული ნორმების დამკვიდრება, რომელიც მოწონებული იყო მსხვილი დერჟავების მიერ და დაკანონებული საერთაშორისო სამართალით. მაგრამ სწორედ ამ ყველა პოზიტიური მოვლენების დროს შეერთებულმა შტატებმა დაკარგა ინტერესი ყველაფრის მიმართ. 1990-იან წლებში ამერიკელ პოლიტიკოსებს ჯერ კიდევ სურდათ მსოფლიოს შეცვლა, მაგრამ ნაკლები სისხლისღვრით. მათ არ ჰქონდათ პოლიტიკური კაპიტალი ან რესურსები, რომ რეალურად გამოეყენებინათ მთელი ძალისხმევა. ეს იყო ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ვაშინგტონი ყოველთვის აძლევდა უცხო ქვეყნებს ერთ და იგივე რჩევას: ეკონომიკის შოკური თერაპია და სწრაფი დემოკრატია. რაღაც უფრო რთული ან თანდათანობითი, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, რაღაც მსგავსი იმისა, რაც თავად დასავლეთმა მოახდინა თავისი ეკონომიკის ლიბერალიზაციის და თავისი პოლიტიკის დემოკრატიზაციის მიზნით, გამოცხადდა, როგორც მიუღებელი. 11 სექტემბრამდე ამერიკული ქმედებების ტაქტიკა საფრთხის შემთხვევაში, ძირითადად, მდგომარეობდა იმაში, რომ შორიდან განეხორციელებინა თავდასხმა ორმაგი მიდგომის გამოყენებით: ეკონომიკური სანქციები და ზუსტი საჰაერო დარტყმები. ორივე გზა, როგორც პოლიტოლოგი ელიოტ კოენი (Eliot Cohen) წერდა ავიაციის შესახებ, თანამედროვე არშიყობას უფრო ჰგავდა: „სიამოვნება ვალდებულებების გარეშე“.
რა თქმა უნდა, მიუხედავად შეერთებული შტატების შეზღუდული მზადყოფნისა გამოეყო სახსრები და ეზიდა ტვირთი, მისი რიტორიკა არ შეცვლილა, შესაბამისად, 1998 წელს ჟურნალ „ნიუ იორკ თაიმს მეგეზინისთვის“ (The New York Times Magazine) დაწერილ ესეში მე აღვნიშნე, რომ აშშ-ს საგარეო პოლიტიკა განისაზღვრება არა „გარდაქმნების რიტორიკით, არამედ ადაპტაციის რეალობით“. შედეგი, როგორც დავწერე, იყო „ცარიელი ჰეგემონია“. ეს სიცარიელე დღემდე დარჩა.
ფინალური სასტვენი
ტრამპის ადმინისტრაციამ კიდევ უფრო გამოფიტა აშშ–ს საგარეო პოლიტიკა. ტრამპის ჩვევები პრეზიდენტ ჯექსონს გვაგონებს, რადგან ის ძირითადად არ არის დაინტერესებული მსოფლიოთი, გარდა იმისა, რომ მისი აზრით, ქვეყნების უმეტეს ნაწილს სურთ შეერთებული შტატების ცხოვრების დანგრევა. ის არის ნაციონალისტი, პროტექციონისტი და პოპულისტი, რომელმაც გადაწყვიტა, რომ „ამერიკა პირველ რიგშია“. სიმართლე რომ ვთქვათ, ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც მან გააკეთა, ის ბრძოლის ველიდან გაიქცა. ტრამპის პრეზიდენტობის დროს შეერთებული შტატები გამოვიდა ტრანსწყნარი ოკეანის პარტნიორობიდან და აზიასთან უფრო ფართო ურთიერთქმედებისგან. იგი არაფრად აგდებს ევროპასთან 70-წლიან პარტნიორობას. თუ გაიხსენებენ ლათინური ამერიკის შესახებ, მხოლოდ იმ ემიგრანტების ნაკადის შეშერების კონტექსტში, ან როდესაც საჭიროა ფლორიდის მცხოვრებთა ხმები. აშშ-მ მოახერხა კანადელების განდგომაც (ამის გაკეთება არც ისე ადვილია). შედეგად, შუა აღმოსავლეთის პოლიტიკა ისრაელის და საუდის არაბეთის ხელში გადავიდა. რამდენიმე გამონაკლისის გარეშე, როგორიცაა ტრამპის მცდელობა ჩრდილოეთ კორეასთან ზავის დადება, რათა ნარცისივით აისრულოს სურვილი და მოიპოვოს ნობელის მშვიდობის პრემია, ტრამპის საგარეო პოლიტიკის მთავარი ნიშანია მისი არარსებობა.
როდესაც ერთ დროს დიდი ბრიტანეთი იყო ზესახელმწიფო, მისი ჰეგემონია მრავალი ძლიერი სტრუქტურული ძალის მიერ დასუსტდა: გერმანიის, შეერთებული შტატების და საბჭოთა კავშირის აღმავლობამ. მაგრამ მან ასევე დაკარგა კონტროლი საკუთარ ძალაუფლებაზე ზედმეტი ძალისხმევისა დაძაბვის და თავდაჯერებულობის გამო. 1900 წელს, როდესაც მსოფლიოს მოსახლეობის მეოთხედი ბრიტანეთის მმართველობის ქვეშ იმყოფებოდა, გაერთიანებული სამეფოს ძირითადი კოლონიების უმეტესი ნაწილი მოითხოვდა მხოლოდ შეზღუდულ ავტონომიას - „დომინიონის სტატუსს“ ან „საშინაო მმართველობას“, თუ იმ ეპოქის სიტყვებს გამოვიყენებთ. ქვეყანას რომ ეს სწრაფად მისცა ყველა თავისი კოლონიისთვის, ვინ იცის, იქნებ იმპერიის სიცოცხლისუნარიანობა მრავალი ათეული წლის განმავლობაში გაგრძელებულიყო? მაგრამ ის ასე არ მოიქცა, დაჟინებით აწვებოდა თავის ვიწრო, ეგოისტურ ინტერესებს იმის ნაცვლად, რომ შეგუებოდა უფრო ფართო იმპერიის ინტერესებს.
აქ შეიძლება შეერთებულ შტატებთან ანალოგიის გავლება. ქვეყანას რომ უფრო თანმიმდევრულად გაეტარებეგინა ცხოვრებაში ინტერესთა და იდეათა ფართო წრე, მას შეეძლო გაეგრძელებინა თავისი გავლენა მომდევნო ათწლეულებში (თუმცა განსხვავებული ფორმით). ლიბერალური ჰეგემონიის გაფართოების წესი თითქოს მარტივია: იყავი უფრო ლიბერალური და გამოიჩინე ნაკლები სიმტკიცე. მაგრამ ძალიან ხშირად და ძალიან აშკარად ვაშინგტონი ატარებდა საკუთარ ვიწრო ინტერესებს, იწვევდა ნეგატიურ დამოკიდებულებას მოკავშირეებს შორის და ანრისხებდა მოწინააღმდეგეებს. გაერთიანებულ სამეფოსგან განსხვავებით მისი მეფობის ბოლო პერიოდში, შეერთებული შტატები არ გაკოტრებულა და არ გახდა ზედმეტად გაბერილი იმპერია. ის დარჩა პლანეტაზე თავისებურად ერთადერთი და ყველაზე ძლიერი ქვეყანა. ის კვლავაც დიდ გავლენას მოახდენენ მსოფლიოზე, უფრო მეტს, ვიდრე ნებისმიერი სხვა ქვეყანა. მაგრამ მას აღარ ექნება დომინანტური მდგომარეობა საერთაშორისო სისტემაში, როგორც ეს იყო თითქმის სამი ათეული წლის განმავლობაში.
ამრიგად, რჩება ერთი რამ - ამერიკული იდეოლოგია. შეერთებული შტატები იყო უნიკალური ჰეგემონი იმ თვალსაზრისით, რომ მან გააფართოვა თავისი გავლენა, დაამყარა ახალი მსოფლიო წესრიგი, რაზეც ოცნებობდა პრეზიდენტი ვუდრო ვილსონი, და რომელსაც განსაკუთრებით სრულად განასახიერებდა პრეზიდენტი ფრანკლინ რუზველტი. ეს იყო მსოფლიო, რომელიც ნახევრად ჩამოყალიბდა აშენდა 1945 წლის შემდეგ და რომელსაც ზოგჯერ „ლიბერალურ საერთაშორისო წესრიგს“ უწოდებდნენ, საიდანაც საბჭოთა კავშირი მალევე გამოვიდა, რათა შეექმნა თავისი გავლენის სფერო. მაგრამ ლიბერალური სამყარო შენარჩუნებული იქნა ცივი ომის დროს, ხოლო 1991 წლის შემდეგ გაფართოვდა და მოიცვა დედამიწის დიდი ნაწილი. იდეებმა, რომლებიც მას საფუძვლად დაედო, საუკუნის ბოლო სამი მეოთხედის განმავლობაში, შექმნეს სტაბილურობა და აყვავება. ჩნდება კითხვა: გაუძლებს თუ არა საერთაშორისო სისტემა, რომელსაც ამერიკის მთავრობა, მისივე სიტყვებით, სპონსორებს, თავისი წესებით, ნორმებითა და ღირებულებებით? თუ არა ამერიკა გახდება თავისი იდეების იმპერიის დაცემის მოწმე?
Secrets of All Religions : "You were taught that Jesus was crucified at the age of 33 between two thieves at Golgotha place of the skull, between the left and right hemispheres of the brain! Jesus' s age of crucifixion symbolizes the spinal column which has 33 vertebrae. the ventricles compose the literal holy grail shaped cavity. the inner Sanctum, "holy place"( which is represented by the manger and the later the tomb) of your skull which shelters the Pia Mater "Tender mother"( mother Mary ) which is responsible for producing the cerebrospinal fluid ( the salt of salvation/ salivation) where the "Chrism is born of the tender mother. and baptized in the river Jordan (spinal cord), wanders its life throughout the nervous system and later returns and is crucified at the 33rd vertebrae. where it Crosses the arbor vitae of the cerebellum and returns to the cave where it is Sanctified (made holy) and resurrected or symbolically "born again" from the cave of the third ventricle, where you become "baptized , anointed or Christed,as the cycle continues iver again , just as the allegory of the risen Phoenix reborn or resurrected from its own ashes after death"
===
"...the spine has a peculiar place in esoteric anatomy...We find that the seven highest vertebrae...are related to the Seven Rays and in numerical order. Thus, the Atlas or first vertebrae in the column supports the world of the mind, and the First Ray is the most related to the head and its contents, the brain...The vertebra that make up the spinal column at the back of the thoracic cage are related to the twelve Signs of the Zodiac, in their usual order from Aries to Pisces...The five lumbar vertebrae are related to the five elements, as they are known occultly: ether, fire, air, water, earth." Dr. Douglas Baker, Esoteric Anatomy Vol III
===
Тайны всех религий: «Вас учили, что Иисус был распят в возрасте 33 лет между двумя ворами на Голгофе, в месте черепа, между левым и правым полушариями мозга! Век распятия Иисуса символизирует позвоночник, который имеет 33 позвонка, желудочки составляют буквальную полость в форме святого Грааля, внутреннее святилище, «святое место» (которое представлено кормушкой, а затем гробницей) вашего черепа, который защищает Пиа-матер «Нежная мать» (мать Мария) который отвечает за выработку спинномозговой жидкости (соли спасения / слюноотделения), где "Христос рождается от нежной матери". и крещенный в реке Иордан (спинной мозг), бродит по всей нервной системе, а затем возвращается и распинается в 33-м позвонках. где он пересекает краткие биографии мозжечка и возвращается в пещеру, где он освящен (освящен) и воскрешен или символически «рожден свыше» из пещеры третьего желудочка, где вы становитесь «крещенными, помазанными или крещенными, как цикл продолжается снова и снова, так же, как аллегория воскресшего Феникса возрождается или воскрешается из собственного пепла после смерти
Pesach Sameach .
Happy Easter
"Christ consciousness does not refer to a human man. Christ is not a man, but Universal Consciousness (Logos) available to all, buried deep in our own mind as Universal Consciousness, but for most, not yet realized. You save, redeem and heal yourself. You always have. You always will. You were created with the power to do so from before the beginning of linear time. So, all human beings are already saved. We save ourselves because we are energetically designed to self-correct like the rest of the Creator’s universe. Every moment, avenues exist to increase the flow of life force energy. This separation of ego-self from the Whole is what people call Sin." - L. C
МИСТЕРИЯ П А С Х И
" Они говорят, что идея спасающего Бога противоречит самоспасению посредством кармы.
— Они не понимают в правильном духе ни пасхальную идею Спасения, ни идею справедливости кармы.
Неправильно было бы, если бы кто-нибудь, видя страдания другого, сказал ему: "Ты сам вызвал это страдание",— и потому не захотел бы помочь ему, так как, мол, карма должна оказать свое воздействие. Это — непонимание кармы.
Напротив, карма гласит:
"Помогай страждущему, ибо ты здесь для того, чтобы помогать. Помогая ближнему, ты улучшаешь счет кармы необходимости. Этим ты даешь ему возможность нести его карму. Ты являешься тогда избавителем от страдания".
- Помогать таким путем можно не только отдельному человеку, но и целому кругу людей. Помогая им, включаешься в карму этих людей.
Мы нигде не сможем выучить того, что мы можем узнать внутри своего собственного тела".
Шволлер де Любиц, "Храм в человеке"
===
ЭЗОТЕРИЧЕСКОЕ ЗНАЧЕНИЕ ПРАЗДНИКОВ ПЕСАХ И ПАСХИ
Песах - праздник особый. Эзотерический, скрытый его смысл, куда глубже, чем увлекательная история описанная в "Агаде". В этом каббалистически защифрованном послании рассказывается о выходе человека из ощущений и восприятий мира, в котором он живет, из мира его эгоистических желаний. В мир высший, духовный. Через осознание сегодняшней своей изгнанности из этого мира. Мира вечности, красоты и совершенства.
В "Агаде" говорится, что праотцы наши когда-то занимались идолопоклонством. Не поклонение Солнцу, Луне, ветру или дождю имеется здесь в виду, а следование эгоистическим желаниям тела своего и ума, т.е жизнь человека в мире его желаний. "Агада" показывает, что через определенные духовные действия, последовательность которых зовется "сэдэр Песах", человеку дается возможность вырваться из-под власти его эгоизма.
Люди, согласно каббале, состоят из основных двух качеств: эгоизма и альтруизма. Подобно этому, но с несколько другой терминологией, воспринимают человека и другие эзотерические учения. Эгоистические качества каббалистически зовутся "фараон" (פרעה), альтруистические - "исраэль" (ישראל =ישר אל), в переводе с иврита - "прямо к Б-гу".
Каждая семья, решившаяся уйти из-под власти фараона, должна была зарезать ягненка и смазать его кровью косяк двери своего дома. Прежде всего, это означало отказ от поклонения священному для Египта животному.
Пасхальная Агада рассказывает как Творец минуя дома евреев, пропуская, перескакивая через них, ударяет, поражает египтян. Песах - пропускание, перескакивание через эгоистические свойства (פסח) - выборка, отделение эгоистических свойств, т.е отделение в себе фараона. Именно он, эгоизм, получает удары - десять казней, а альтруизм, т.е. тот, кто "прямо к Б-гу", чьи интересы выше земных, этого удара не получает. По Агаде - это еврей, Израиль.
На самом же деле, исраэль, Израиль - это любой человек (народ), ищущий Свет, стремящийся уйти от бездуховности материального мира.
Известно, что встреченный семьей Рерихов во время путешествия уважаемый раввин-каббалист, сказал им после беседы: "Вы тоже Израиль, так как взыскуете Свет."
Пасха христианская накрепко связана с еврейским праздником Песах. По сути, это тот же праздник. Только если традиция еврейского праздника Песах сосредоточена на процессе исхода из духовного рабства, и занимает он определенный срок: 40 лет блуждания по пустыне, чтобы в обещанную страну вошли только свободные люди и неделю в современном календаре израильтян, то христианство акцентирует внимание на Воскресении Христа, возрождении Великого Спасителя человечества. Но воскресенье это понимать надо не как чудо материального воскресения человека на Земле, как преподносит это христианская церковь, а как Воскресенье духовное - Великого Свободного Духа в свободном Мире.
Грани АЙ 1972 г. 135. (Гуру): "Праздник Воскресения Христова означает также и то, что воскресение духа может коснуться верующих в Него. Сейчас спит дух человеческий. Но это сужденное будущее человечества, и вступление его в Сатья Югу будет сопровождаться пробуждением духа."
Только поколения с новым мышлением, новым сознанием вступят в Провозвещенное Учителями Время, в Новое время Сатья Юги, в Век Майтрейи. Только такие люди на Земле Заповеданной будут строить прекрасную Новую страну.
Это наш Песах, Песах современного человечества Земли. Обретение свободы от поработившего людей эгоизма.
Это наша Пасха - Воскресение человеческого духа в Мире Всеобщего Блага.
Потому всем взыскующим Свет - счастливого удачного перехода.
И Воскресения духа в прекрасном Новом Мире.
====
Христианские религии имеют строгие традиции священного брака, но церковные политики - в основном мужского пола священнослужители боятся женской земной, "темной" энергии Инь или ревниво относятся к ней - вводили христианский мир в период женоненавистной охоты на ведьм, который чередовался с периодами поклонения женщине - Деве Марии. Китайцы, чья культура была смешением даосизма и конфуцианства, обошлись без подобного порочного круга. Энергия Инь вселенной, персонифицированная женщиной, всегда считалась необходимой для ее собственного функционирования и для благополучия мужчины.
Задачей человека двадцатого века является избавиться от поверхностных слоев его внешних, или "экзотерических" религиозных верований и освободить свой ум для переживания экстатической сути его существования в своем теле. Тогда внешние ритуалы и верования старых религий либо отпадут, либо наполнятся новым и глубоким смыслом. При восприятии секса как чего-то священного роль религии в обществе будет восстановлена, и она станет иметь большее значение в отношениях между людьми.
===
Как формируются народные праздники
Эзотерическое значение народных праздников
Во время массового празднования формировались глубокие по значению и смыслу ритуалы. Многовековая традиция способствовала тому, что в астральном мире из энергии наших предков сформировался эгрегор каждого из народных праздников. Отмечая его с помощью древних ритуалов, мы подсоединяемся к невидимому каналу и напитываемся энергетикой того, чему он был посвящён.
В этом вопросе важно отмечать праздники именно своего народа, поскольку родовое дерево (поколение предков) — это связующее звено. Для того, чтобы получить пользу от ритуалов другого народу, нужно или иметь сильные этнические корни, или глубоко погрузиться в проживание культуры и религии конкретной страны.
Сейчас очень редко можно увидеть, как кто-то соблюдает аутентичность ритуалов народных праздников. Они облегчаются, из них выбрасываются важные этапы, нарушая тем самым прочность связи с эгрегором. Люди не знают их глубокого значения и недополучают тот колоссальный ресурс, который мог бы изменить их жизнь в лучшую сторону.
===
Эзотерическое значение
Пасха, как правило, очень близка ко дню равноденствия, дню, который считается очень сильным как с астрологической, так и с эзотерической точки зрения. Эзотерически, этот день отмечен огромным энергетическим излиянием. Но лишь немногие имеют возможность полностью реализовать свой потенциал в этот период. Но эти энергии все же сильны и имеют потенциал для изменения жизни верующих и неверующих.
Астрологически, Пасха знаменует собой начало нового года. Это празднование одинаково для многих древних практик, таких как виккан, шаман и, конечно же, эзотерика. Например, в отношении эзотерической традиции это время, чтобы преследовать истину, силу и мудрость и все, что с ней связано, милосердие и мир.
Пасха — это идеальное время, чтобы стремиться к своему духовному возвышению, потому что весь мир полон высоких вибраций. Пасха также является праздником весны, природы и обновления жизни.
====
Радуга... Символ волшебных благословений
«Радуга» является необычайным символом следования нашим сердцам...
Символичность Радуги имеет мощный смысл для каждого из нас и любезно дарует энергию благословений. Символизм радуги интуитивно говорит нам, чтобы мы надеялись, чтобы священные благословения открылись нам, когда мы следуем нашему желанию сердца.
Философия духовной сплоченности является общим течением в значении радуг. Радуга имеет повсеместное значение единства во многих культурах. Это повсеместное сообщение об объединении конкретно рассматривается в союзе между небом и землей, а радуга служит мостом между ними.
Пришло время взглянуть на возможности, доступные нам
Всегда есть другой путь. Какие еще варианты мы можем увидеть?
Готовы ли мы перейти в новый свет и увидеть вещи с новой точки зрения?
Готовы ли мы перейти от одной фазы жизни к другой?
Какие обещания мы сделали в нашей жизни, и держим ли эти обещания?
Точно также, какие обещания мы ожидаем от других? Являются ли они разумными?
Сдерживаются ли они?
Готовы ли мы к новому измерению жизни?
Second coming is deprogramming from false self to restored true self.
So called "new born" Christians fall in waiting regime, because their true self is distorted to false self by religious programming by dissociative disorder, removed inner grounding, and they are waiting for their lost true self unconsciously regarding it as second coming.. means true self, living whole being in the moment, who is connected to eternity means connected to past, present and future together , real life , can be triggered by real love. Its the same as Lover waiting to meet his lost beloved real love."
https://kelliintherawtv.com/
“What is a holy person? The one who is aware of others' suffering.”
—Kabir
========
The "Near-Death Experience of Mellen-Thomas Benedict" is nearly useless,...too bad he brought his beliefs with him on his experience. Experience that includes beliefs is only experienced through the conditions of those beliefs.
As for Eckhart Tolle,...he baffles me,...what kind of a BS'er is he? Is he really aware that:
"A transformation of human consciousness, a shift from time to presence, from thinking to pure consciousness."
The statement is correct,...real Awakening is a shift from time to presence, from thinking to pure consciousness,...has he actually experience it? Thus dumbing down much of what he talks about to appease the beliefs of the Faith-based?
"There is no Present in time" - V Panetta. Nor is there thinking in what Tolle calls pure consciousness. "Thinking is always in the past; it is impossible to think in the Present" - V Panetta.
The problem with Tolle is, that he implies the "shift" is The Second Coming of Christ,"....it is NOT! And as long as one clings to such a fallacy, they will NEVER be able to experience the shift.:""""
“
=====
near finish experiecne is very bad thing ,its like being on drugs, after taking this drug, people become zombies, half alive, half here half there, thats why today religious people are not the same as they naturally were centuries ago, they are like under psychotronic drugs or GMO people, they hate life, they worship and waiting for finish of enitre world, they crave for it, walking zombies. Spiritually dead. Yes in eternity there is no time and space.
We experience it naturally when being in love. Nothing else needed. Art represents transcendent emotion. eternity.
Maiko Cyneteli
October 2, 2019 · Edited ·
https://thelemicunion.com/thelemic-response-christian-proselytization/?fbclid=IwAR0L0L_wyNJ76mNByKA2sYZzQT_z_cG5q7lePGwQlnAz7x0xhZzLeGDVu0E
Christian: "This religion teaches that you can be your own God, and you can use magic to attain special powers, but where do you think these powers are coming from? It certainly isn’t God because you are not asking Him for it. The whole theory of “Doing what thou Wilt” is opposed to the Divine Law given to us by Christ which is to “Do what our Father Wills”.
Response: "This is a common misconception, sister. The whole theory of Doing what thou Wilt is that it is a fulfillment of the Divine Law. The “True Will” of Do what thou wilt is the Will of the Universe, the Will of God as it moves within the body and mind of the individual. The entire philosophy of Thelema is built upon the truth of finding God within oneself, just as Meister Eckhart the Christian mystic did: “‘The eye through which I see God is the same eye through which God sees me; my eye and God’s eye are one eye, one seeing, one knowing…”
In fact, we say that “Love is the law, love under will”. This means that the method of Will is always that of Love. And we know that “God is Love” (1 John 4:8). Is this not a fulfillment of the Lord as he spoke among Men: “And he answering said, Thou shalt love the Lord thy God with all thy heart, and with all thy soul, and with all thy strength, and with all thy mind; and thy neighbour as thyself.” (Luke 10:27)."
https://castalia.ru/perewody/telema-perevody.html
Поступай согласно своей воле: таков да будет весь Закон».
I: 57: «Любовь есть закон, любовь в согласии с волей».Телема
Within the Christian allegorical story of the birth of Jesus from his mother Mary is concealed an exquisitely crafted spiritual message. The name Mary is phonetically identical to the word “marry” meaning to merge opposites, most often recognized in the marrying of a man and woman. The Coincidentia Oppositorum or Unification of Opposites is the spiritual and mental process of merging or marrying polarities and finding wholeness and balance between extremes. All opposites must ultimately be UNITED to find WHOLENESS: the internal and external, the as above and so below, the male and female, etc. This philosophy is encapsulated within symbols such as the Mayan Hunab Ku, the Chinese Yin Yang, and the pillars of Solomon. The sun and moon are of course glaring examples of these polarities at work within our everyday experience. The human vessel itself is crafted with these polarities, being conducted with electromagnetism. Electromagnetic energy may be equated with gender with the positive and negative charges likened to female and male. Merging the male and female energy within and finding balance between the poles has long been the crux of spiritual work. Even the indigenous native Americans knew well of this ancient spiritual practice:
“We human beings are catalyzers who have electromagnetic energy, or giving and receiving bodies. We are the bridge that connects Earth and sky when we are in harmony. Like Mother Earth and Father Sky we are male and female in nature. The command of usable energy comes when male and female are in balance within us.” - Honcoka Olowampi
Understanding this fundamental constant within our creation allows the message behind the myth of Mary to become strikingly clear.
The Immaculate Conception of Mary is recognized as a beautiful symbolic motif of uniting and marrying the male and female within, thusly giving birth to the “Christ within,” and henceforth becoming a fully illuminated, fully awakened, and fully realized human being. These opposites in geometry are expressed elegantly and simply by the Vesica Pisces, or two circles merging together, what has been artistically expressed by gnostic Christians and sacred geometricians as the “womb of Mary.”
The story of Mary is a superbly constructed parabolic directive: To find the light of Christ, Mary the opposites within." - Claudia Pavonis
Мы готовились к нашей уверенности и лояльности к искусственному интеллекту людей у власти, заставляя нас «пристраститься» к современным технологиям и, в частности, к «молодым людям», зависимым от технологий. Причина этого в том, что когда молодые люди достигают совершеннолетия, они будут гораздо охотнее принимать хитросплетения искусственного интеллекта в своей жизни.
Они выросли на технологиях всю свою жизнь; они не знают ничего другого. Айк полагает, что будет огромная польза для интеграции ИИ в нас.
В этом видео Айк обсуждает, как рекламный ход искусственного интеллекта говорит о том, что, если мы введем ИИ в наши тела, мы станем «сверхчеловеческими». В ретроспективе, однако, мы фактически станем «недочеловеками», как доктор Фауст.
»» "Your God was nailed on the cross. *expletive*. How unimpressive. I’m God and you will crucify me?” — Rodrigo Duterte, Philippines President
—»» “I might believe in the Redeemer if His followers look more redeemed.” — Frederich Nietzsche
—»» "The word of God is for me nothing more than the expression and product of human weaknesses...” — Albert Einstein
Others have more subtle declarations of unbelief. Professing admiration to Jesus and the Bible while falling short of commitment to Christ and His truth.
—»» “I’d be a Christian if it were not for the Christians.’” — Mahatma Gandhi
The aggressive blasphemer, the indifferent and passive observer, and the superficial admirer will all be equal recipients of the cup of the wrath of God.
Q, QANON, THE STORM/THE EVENT, WHITE HATS, AND MASS ARRESTS
Since this topic has become viral in the so-called “truth community” and people keep asking me about it, here’s my little take on it:
First of all, I’m not the one to jump on any bandwagon. People already project all kinds of nonsense into my work, and views, including what "they think I think" about this topic. I also do not jump on believing anything just because others do so. In fact, it's always a red flag to me when the hive mind kicks in and people jump on trends/bandwagons and mechanically just repost stuff without questioning. I’m simply in observer mode, neither dismissing it as a whole nor just fully accepting/believing it. There is a LOT going on, obviously.
Generally speaking, I find this "split" in the so-called "truth community" quite fascinating. On the one hand, all this is corona scare lockdown is supposedly being done for our best interest in order to "take down the cabal...so just sit back and enjoy the show" for the "white hats will save the day"....on the other side, it seems all about further centralization, cashless society, world currency, mandated "medicine", 5G and purposely destroying the economy to bring in the NWO (or centralized world state as Sri Aurobindo called it) and anything in between. It's a mental mind fuck out there right now with all the different theories about the hidden agenda, the virus itself and people are going nuts over it.
For the record, I'm ALL up for "taking down the cabal with mass arrests" when it comes to what I'd "like" to see happening. But I do not approach anything by what "I like" to see happening (who is the "I" in me with its likes and dislikes, anyway? That would be a good question to meditate on first), let alone making any concrete predictions. That has never been my approach. Wherever you have any likes or dislikes, any preference whatsoever of an outcome, you cannot access clear intuition and your mind will trick you.
Having said that, I can see how this whole Q and mass arrest thing can make sense on some level to many people when looking into it. But I also noticed that mostly people who are already pro Trump (especially Christians and "patriots", it seems) jump on the Q bandwagon, many of them literally see Trump as the hailed savior without flaws who cannot do wrong. The analysis and interpretations by Qanons of supposedly "coded" signals and words he speaks/tweets are fascinating to observe which requires some serious mental gymnastics in some instances. However, the moment you identify with one side, you already have a bias and hence you will also see what you want to see, even unconsciously, i.e. you can't be objective anymore. As I said many times before, I'm not pro or anti Trump. I'm not a statist and never identified with either side on the political spectrum (left/right) in my entire life. I also couldn't care less about the US as a country or any country, for that matter. As Krishnamurti said, national identification/patriotism is a disease - the trap of identification. I'm a human, nothing else, no other artificial label needed. Hence, I have no need to "save" any country or flag.
I'm always skeptical of any movement and Q is no exception. There are a LOT of memes and lists going around of what this so-called "Event" or "Storm" will entail. Most people just repost them without questioning and without asking where did it come from and who is making these claims? Some of these claims (giving us 6000 medical cures, free energy, "10 days of darkness with no internet and electricity so the "bad guys" can get arrested without being able to communicate to each other" (quoted literally), etc.) are pretty out there. Have any of those people who repost these lists actually ever researched where and how these lists originated?
As a friend of mine (who has followed Q since it started and is member on various Qanon forum/message boards) told me recently when I asked him about some of these lists going around:
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised