ანატოლი ვლასოვი
ადამიანური და ცხოველური ჩვენში
ფილოსოფიური კაფე
განხილულია იტალიელი ფილოსოფოსის ჯორჯო აგამბენის წიგნის „ღია. ადამიანი და ცხოველი“, რომელიც გამოქვეყნდა 2002 წელს.
ადამიანის სიცოცხლე, არ არის არც სუბსტანცია და არც არსი, ყალიბდება, როგორც ადამიანურის წარმოების პროცესი არაადამიანურის, ცხოველურის შეჩერების გზით ადაადამიანურში და მის ფარგლებს გარეთ.
ადამიანი წარმოიშობა ადამიანის და ცხოველის არა გაერთიანების, არამედ განცალკევების გზით, და საზღვარი, რომელიც განაცალკევებდა ადამიანურს არაადამიანურისგან, მუდმივად იცვლებოდა კაცობრიობის ისტორიული პროცესის მსვლელობის დროს.
Homo sapiens – ანთროპომორფული ცხოველია და, როგორც შედეგი, მისი წარმოების ანთროპოლოგიური მანქანა, რომელიც კონსტატირებს ადამიანში არსის ნაკლებობას, ინარჩუნებს მას მერყევ მდგომარეობაში ცხოველურსა და ადამიანურს შორის. კითხვაზე „რა არის ადამიანი?“ პასუხი, ჰაიდეგერის თანახმად, ასეთია: „ეს არის ცხოველი, რომელმაც ისწავლა მოწყენა“.
ბენიამინის „დიალექტიკური შეჩერების“ მოდელის თანახმად, ადამიანის ჩამოყალიბებისათვის ყველაზე მნიშვნელოვანია ის, რაც „არის“ ადამიანსა და ცხოველს შორის, ინტერვალი მათ შორის. ამიტომ ჰაიდეგერის ძირითადი პრინციპის ნაცვლად, რომელიც ეხებოდა „ყოფნის ნებადართულობას“, ბენიამინის პრინციპი მდგომარეობს შემდეგში: „ყოფნის გაშვება“. აგამბენი, ბენიამინის შემდეგ, ყურადღებას ამახვილებს „ღიას“ ცნებაზე, ნეიტრალიტეტისა და სიცარიელის სივრცეზე, მგრძნობიარე ნეიტრალიტეტის სივრცეზე, რომელიც ჰყოფს ადამიანს და ცხოველს, ადამიანის და ცხოველის გაერთიანებას მათი არათანხვდომობის გზით.
მომავლის თავის პროგნოზში აგამბენი ვარაუდობს, რომ თუ ანთროპოლოგიური მანქანა გაჩერდება, მაშინ გაჩნდება ახალი არსებები, ცოცხალი არსებები, არა ადამიანები და ცხოველები, რომელთა ცხოვრება ვითარდება არსებობის მიღმა, ცოდნის მიღმა. ანთროპოლოგიური მანქანის გაუმჯობესების ნაცვლად, ადამიანს სჭირდება ფოკუსირება ნეიტრალურ სივრცეზე, რომელიც განაცალკევებს ადამიანსა და ცხოველს, მასში შესვლა, შეჩერების შეჩერება. ადამიანს, როგორც ცხოველს, რომელმაც ისწავლა მოწყენა, მოუწევს გახდეს ცხოველი, რომელიც მოწყენილია მოწყენილობის გამო.
ადამიანური და ცხოველური ჩვენში
ფილოსოფიური კაფე
განხილულია იტალიელი ფილოსოფოსის ჯორჯო აგამბენის წიგნის „ღია. ადამიანი და ცხოველი“, რომელიც გამოქვეყნდა 2002 წელს.
ადამიანის სიცოცხლე, არ არის არც სუბსტანცია და არც არსი, ყალიბდება, როგორც ადამიანურის წარმოების პროცესი არაადამიანურის, ცხოველურის შეჩერების გზით ადაადამიანურში და მის ფარგლებს გარეთ.
ადამიანი წარმოიშობა ადამიანის და ცხოველის არა გაერთიანების, არამედ განცალკევების გზით, და საზღვარი, რომელიც განაცალკევებდა ადამიანურს არაადამიანურისგან, მუდმივად იცვლებოდა კაცობრიობის ისტორიული პროცესის მსვლელობის დროს.
Homo sapiens – ანთროპომორფული ცხოველია და, როგორც შედეგი, მისი წარმოების ანთროპოლოგიური მანქანა, რომელიც კონსტატირებს ადამიანში არსის ნაკლებობას, ინარჩუნებს მას მერყევ მდგომარეობაში ცხოველურსა და ადამიანურს შორის. კითხვაზე „რა არის ადამიანი?“ პასუხი, ჰაიდეგერის თანახმად, ასეთია: „ეს არის ცხოველი, რომელმაც ისწავლა მოწყენა“.
ბენიამინის „დიალექტიკური შეჩერების“ მოდელის თანახმად, ადამიანის ჩამოყალიბებისათვის ყველაზე მნიშვნელოვანია ის, რაც „არის“ ადამიანსა და ცხოველს შორის, ინტერვალი მათ შორის. ამიტომ ჰაიდეგერის ძირითადი პრინციპის ნაცვლად, რომელიც ეხებოდა „ყოფნის ნებადართულობას“, ბენიამინის პრინციპი მდგომარეობს შემდეგში: „ყოფნის გაშვება“. აგამბენი, ბენიამინის შემდეგ, ყურადღებას ამახვილებს „ღიას“ ცნებაზე, ნეიტრალიტეტისა და სიცარიელის სივრცეზე, მგრძნობიარე ნეიტრალიტეტის სივრცეზე, რომელიც ჰყოფს ადამიანს და ცხოველს, ადამიანის და ცხოველის გაერთიანებას მათი არათანხვდომობის გზით.
მომავლის თავის პროგნოზში აგამბენი ვარაუდობს, რომ თუ ანთროპოლოგიური მანქანა გაჩერდება, მაშინ გაჩნდება ახალი არსებები, ცოცხალი არსებები, არა ადამიანები და ცხოველები, რომელთა ცხოვრება ვითარდება არსებობის მიღმა, ცოდნის მიღმა. ანთროპოლოგიური მანქანის გაუმჯობესების ნაცვლად, ადამიანს სჭირდება ფოკუსირება ნეიტრალურ სივრცეზე, რომელიც განაცალკევებს ადამიანსა და ცხოველს, მასში შესვლა, შეჩერების შეჩერება. ადამიანს, როგორც ცხოველს, რომელმაც ისწავლა მოწყენა, მოუწევს გახდეს ცხოველი, რომელიც მოწყენილია მოწყენილობის გამო.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised