უძველესი ცივილიზაციების პლასტილინის ტექნოლოგიები ,უძველესი ცივილიზაციების საიდუმლოებები

უძველესი ცივილიზაციების საიდუმლოებები

უძველესი ცივილიზაციების პლასტილინის ტექნოლოგიები

 https://zhitanska.com/content/plastilinovye-tehnologiyi-drevnih-tsivilizatsij/

მესოამერიკის უძველესი ცივილიზაციების ციკლოპური  ნაგებობები თავიანთი მასშტაბებით ჯერ კიდევ პირველ კონკისტადორთა გაოცებას იწვევდნენ, რომლებმაც ფეხი დაადგეს ამერიკის კონტინენტზე. კედლის ელემენტების ვირტუოზული დამუშავება, ნაწიბურის, მრავალტონიანი ბლოკების ზომების განსაკუთრებით ზუსტი კორექტირება დღესაც აღფრთოვანებას იწვევს უძველესი მშენებლების ოსტატობისადმი.

მაგალითად, საკსაიუამანი, როგორც ჩანს, იმდენად უძველესი ნაგებობაა, რომ ინკებსაც კი არ ჰქონდათ ინფორმაცია ზიგზაგური კედლების ნამდვილი შემქმნელების შესახებ. თანამედროვე ხელსაწყოებით ძალიან ძნელია და ხშირად შეუძლებელიც კი,  მყარ მასალასთან მუშაობისას და თან ამ რაოდენობით, ასეთი ურთიერთკავშირის მიღწევა. ბლოკები, რომლებიც ქმნიან კედლების წყობას, არ ტოვებენ ამოთლილის ან ამოჭრილის შთაბეჭდილებას რაიმე მაღალტექნოლოგიური ინსტრუმენტით.

არსებული ოფიციალური ვერსიით, ბლოკები, თითქოს, გამოთლილი იყო ახლომდებარე კარიერებში, შემდეგ ისინი გადაჰქონდათ და ამუშავებდნენ სხვადასხვა მხრიდან მოსარგებად და შესაერთებლად. უფრო მეტიც, ბლოკების წონის გათვალისწინებით, ასეთი ვერსია საერთოდ ზღაპრის მსგავსია. ეს ყველაფერი კეჩუას ხალხს მიეწერება - ინკების სახელმწიფოს - ტაჰუანტინსიუს კულტურული ტრადიციის მემკვიდრეებს, რომელთა დიდი იმპერია აყვავებული იყო სამხრეთ ამერიკის კონტინენტზე ჩვენი წელთაღრიცხვის  XI—XVI საუკუნეებში.

მრავალი არქეოლოგიური კვლევა მიუთითებს უფრო ძველი კულტურების არსებობაზე, რომლებიც ინკების იმპერიის წინამორბედები არიან. და ფაქტი არ არის, რომ საქსაიჰუმანის გრანდიოზული ციკლოპური შენობები ინკების ნამუშევარი იყოს.

საქსაიჰუმანის უძველეს ობიექტებზე მოჩანს საკმაოდ უცნაური დამუშავების კვალი, რომელსაც ალტერნატიული ისტორიკოსები „პლასტილინის ტექნოლოგიას“ უწოდებდნენ. კვალს ისეთი ზემოქმედების ხასიათი აქვს, თითქოს დამუშავებისას ქვის გარე ზედაპირი პლასტილინივით მოქნილი ყოფილიყო. ჩნდება შთაბეჭდილება, რომ ქვის ლოდი გიგანტური დანით გაჭრეს, როგორც კარაქის ან პლასტილინის ნაჭერი.

პერუში ოლიანტაიტამბოს კომპლექსში არის გრანიტის ბლოკი, რომლის ერთ-ერთი გვერდითი წახნაგი თითქოს დაყოფილია სხვადასხვა ფერის ორ ნაწილად. გარდა ამისა, ზედა ნაწილი ქვედასთან შედარებით 1,5 მმ-ით არის გამოწეული. იქმნება შთაბეჭდილება, თითქოს ქვედა ნაწილის ზედაპირიდან ხელით ამოჭრეს ეს 1,5 მმ მასალა. მაგრამ ეს ხომ  გრანიტია!

ქვის ორი ნაწილის განსხვავებული ფერი მიუთითებს ზედაპირზე შესაძლო ქიმიურ ზემოქმედებაზე. მაგრამ რა სახის ზემოქმედება შეიძლება ყოფილიყო ეს? ადგილობრივ ლეგენდებში ნათქვამია, რომ უცნობი მცენარის წვენისგან შეიძლებოდა ხსნარის მომზადება, რომელიც არბილებდა ქვებს ისე, რომ ხელით შეიძლებოდა მათი დეფორმირება. გარკვეული დროის შემდეგ ქვა მაგრდებოდა, იძენდა იგივე სიმყარეს. მაგრამ გრანიტის პლასტიკურ მდგომარეობამდე მიყვანის გზა მისი გაცხელებაა დნობის ტემპერატურამდე - 1215-1260 °C !

თუ ქვის მყარი ქანების დამუშავების „პლასტილინის ტექნოლოგია“ პრინციპში არსებობს, მაშინ ჩვენთვის ჯერ კიდევ არ არის ცნობილი მისი არც ქიმიური და არც ფიზიკური საფუძვლები. და თუ სხვა ტექნოლოგია იქნა გამოყენებული, მაშინ ეს ცოდნა ბევრად აღემატება თანამედროვე კაცობრიობის ცოდნას. თუმცა ამ ცოდნის კვალს უძველეს ქვებზე ვხედავთ.

პერუში, საქსაიუამანის ზიგზაგური კედლების ზოგიერთ ბლოკზე დარჩა დამუშავების კვალი, როდესაც მყარი ქვის გარე ზედაპირი თითქოს პლასტილინივით იყო მოჭრილი.

მსგავსი კვალის ნახვა შეიძლება ძველი ასუანის ქვისსამტეხლოებში ეგვიპტეში. ალბათ, ორ კონტინენტზე ერთი და იგივე ტექნოლოგია და ერთი და იგივე ტიპის ინსტრუმენტები გამოიყენებოდა. მაგრამ თუ საქსაიუამანის ბლოკები კირქვისგან არის, მაშინ ასუანის ქვისსამტეხლოებში ძალიან მყარი გრანიტია. წარმოუდგენელია, რა სახის ინსტრუმენტით შეიძლებოდა დიორიტის მოჭრა. აქ აშკარად გამოიყენებოდა ჩვენთვის ჯერ კიდევ უცნობი მაღალგანვითარებული ტექნოლოგიები.

ასუანის ქვისსამტეხლოს ერთ-ერთ საიდუმლოთ ჯერ კიდევ რჩება ერთ-ერთი ქანდაკების ნამზადი - გრანიტის დიდი ლოდი, რომელიც იმდროინდელმა ოსტატებმა უკვე თითქმის მოაცილეს კლდის მასივს.

როგორც ანდრეი სკლიაროვი წერდა („ძველი ღმერთები - ვინ არიან ისინი“): „ნამზადის ქვეშ გათხრის ადგილებს არ შეემჩნევათ პრიმიტიული ტექნოლოგიების არავითარი ნიშნები, გრანიტის ზედაპირი აქ პრაქტიკულად გაპრიალებულია. ალბათ, ეს განზრახ არ გაკეთებულა. სავარაუდოდ, ხეხვა ინსტრუმენტის მუშაობის გვერდითი შედეგია, რაც დამატებით არგუმენტს იძლევა მანქანის მოწყობილობის სასარგებლოდ, რომელსაც ინსტრუმენტის ბრუნვის დიდი სიჩქარე აქვს. თუ ვისაუბრებთ რაიმე სახის მბრუნავ ინსტრუმენტზე, მაშინ მას კვეთაში  რაგბის ბურთის ფორმა უნდა ჰქონდეს. თუმცა ყველაზე მეტად ის გიგანტურ კოვზს წააგავს, რომლითაც ხელოსნებმა რბილი პლასტილინივით ამოიღეს მყარი გრანიტი კლდის მასივიდან.

რა ინსტრუმენტები და ტექნოლოგიები იყო ეს, ჯერჯერობით უცნობია. ამ კითხვაზე პასუხი ჯერ კიდევ მოსაძებნია. მხოლოდ ერთი რამ არის ცხადი - ფარაონების დროინდელ ძველ ეგვიპტელებს საერთო არაფერი ჰქონდათ ასუანის ქვისსამტეხლოების იდუმალ ნაკვალევთან, ისევე როგორც ინკებს ნაკვალევთან საკსაიჰუამანისა და ოლიანტაიტამბოს კედლებზე.

ეგვიპტელებს ეჭვი არ ეპარებოდათ, რომ უძველესი ნაგებობების უზარმაზარი ლოდები შეიქმნა ჯერ კიდევ „ღმერთების დროში“. იმ ბლოკის შესახებ, საიდანაც ქანდაკება „ღმერთი რამზესი“ გაკეთდა, პიერ მონტე წერდა:

 „ერთხელ, უდაბნოში ჩასული ფარაონის თანდასწრებით, რას სამფლობელოს საზღვარზე, ქვისსამტეხლოში ისეთი უზარმაზარი ბლოკი აღმოაჩინეს, რომელიც ჯერ არ უნახავთ ღმერთების დროიდან. ყველა ფიქრობდა, რომ რამ თავად შექმნა იგი თავისი სხივებით“. 

პერუს კულტურის სამინისტროს დაკვეთით, რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის ტექტონიკისა და გეოფიზიკის ინსტიტუტის რუსი მეცნიერების მიერ წარმოებულმა საქსაიჰუამანის ციხე-სიმაგრის კვლევებმა, რომლებმაც ჩაატარეს რაიონის გეორადარული სკანირება, გამოავლინეს სიტუაცია საკითხში ბლოკების მასალის შედგენილობასთან დაკავშირებით.

ინსტიტუტის კვლევაში მოყვანილია მინერალოგიური მონაცემები და ფიზიკურ-ქიმიური პირობები ასეთი პოლიგონალური წყობის შესაქმნელად. მეცნიერთა დასკვნა ასეთია: საქსაიჰუამანის კედლების ბლოკები დამზადებულია ჰიდრავლიკური კირის ცომისაგან და მიღებულია თერმული ზემოქმედებით პერუს კირქვებზე. ამასთანავე აღსანიშნავია ნებისმიერი კირის (როგორც ჰიდრავლიკური, ასევე ჰაეროვანი) თვისება - ჩაუმქრალი კირის მასის მატება წყლით ჩაქრობისას - შეშუპება. შემადგენლობიდან გამომდინარე, შესაძლებელია მოცულობის გაზრდა 2-3-ჯერ.

გაცხელებული და დამწვარი კირქვა (ჩაუმქრალი ჰიდრავლიკური კირი) წვიმის, გეიზერის ან აგრეგატულ მდგომარეობაში (ორთქლი) მყოფ გაცხელებულ წყალთან რეაგირებისას, მაშინვე გადაიქცევა კირის ცომად (ჩაქრება). კირის ცომი შეიძლება ინახებოდეს წლების განმავლობაში, მაგრამ ჰაერზე არ უნდა გაშრეს.

საქსაიჰუამანის ბლოკების „პლასტილინობა“ მეცნიერებს შორის ეჭვს არ იწვევს. ექსპერტების დასკვნების საფუძველზე შეიძლება ითქვას, რომ უძველესი მშენებლები ფლობდნენ „პლასტილინის ტექნოლოგიას“. ამ შემთხვევაში სრულიად ქრება მაღალტექნოლოგიური მოწყობილობისა და ფანტასტიკური ინსტრუმენტების გამოყენების აუცილებლობა, ისევე როგორც ხელის მეტად ძნელი შრომა  ბლოკების ამოკვეთისა და გადმოზიდვისთვის.

მაგრამ, იყო კი ასე სინამდვილეში?