ა.ს. ტიგანოვი (რედ.). „ზოგადი ფსიქიატრია“ ლიბიდო და მორტიდო

ა.ს. ტიგანოვი (რედ.). „ზოგადი ფსიქიატრია“ 

ზეღირებული იდეების სინდრომი   http://www.psychiatry.ru/lib/54/book/28/chapter/9

მდგომარეობა, როდესაც რეალური გარემოებების და რეალური ფაქტების საფუძველზე გამოტანილი მსჯელობები იძენს ავადმყოფის გონებაში დომინანტურ ადგილს, რომელიც არ შეესაბამება მათ ნამდვილ მნიშვნელობას. ზეღირებულ იდეებს თან ახლავს გამოხატული აფექტური დაძაბულობა. ზეღირებული წარმონაქმნების მაგალითი შეიძლება იყოს აღმოჩენა ან გამოგონება, რომელსაც ავტორი გაუმართლებლად დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს. ის დაჟინებით მოითხოვს მის დაუყონებლივ განხორციელებას პრაქტიკაში, არა მხოლოდ პირდაპირი გამოყენების სავარაუდო სფეროში, არამედ მომიჯნავე სფეროებშიც. პაციენტის აზრით, უსამართლო დამოკიდებულება მისი შემოქმედებისადმი იწვევს საპასუხო რეაქციას, რომელიც დომინანტურ მნიშვნელობას იძენს მის ცნობიერებაში, როდესაც ავადმყოფის მიერ სიტუაციის შინაგანი გადამუშავება კი არ ამცირებს, არამედ პირიქით, აძლიერებს განცდის სიმწვავეს და აფექტურ მუხტს. როგორც წესი, ეს იწვევს პაციენტების მიერ წამოწყებულ კვერულანტურ ბრძოლას (დავას) „სამართლიანობის“ აღდგენის, „დამნაშავეების“ დასჯის, გამოგონების (აღმოჩენის) უპირობო აღიარების მიზნით.

ზეღირებული იდეების ჩამოყალიბებას ასევე შეიძლება საფუძვლად ედოს რეალური, ზოგჯერ უმნიშვნელო სიტუაცია (უფრო ხშირად საწარმოო კონფლიქტის სახით), რომელშიც ჩვეულებრივ ჩნდება „დამნაშავე“. ეს მდგომარეობა, მიუხედავად მისი მოგვარებისა, თანდათან ამოტივტივდება და იწყებს დომინირებას ავადმყოფის გონებაში; ის უსასრულოდ აანალიზებს მას, ითხოვს ახალ ახსნა-განმარტებებს „დამნაშავისგან“ და „სამართლიანობისთვის“ ბრძოლის გზას ადგება.

ზეღირებული იდეები ხშირად მჭიდრო კავშირშია თვითდადანაშაულების ბოდვასთან. ავადმყოფები საკუთარ თავს, როგორც წესი, უმნიშვნელო, შორეულ წარსულში მომხდარ ქმედებებში ადანაშაულებენ. ახლა, ავადმყოფის აზრით, ეს ქმედება დანაშაულის მნიშვნელობას იძენს, რისთვისაც მკაცრი სასჯელი უნდა იყოს დაკისრებული. ზეღირებული იდეების ეს ვარიანტი ჩვეულებრივი დეპრესიის დროს ჩნდება.

ზეღირებული იდეები ინტერპრეტაციის (ინტერპრეტაციული) ბოდვისგან იმით განსხვავდება, რომ მათ საფუძვლად უდევს რეალური ფაქტები და მოვლენები, ხოლო ინტერპრეტაციული ბოდვისთვის დამახასიათებელია დაწყების მომენტიდან მცდარი, პარალოგიური დასკვნები. ზეღირებული იდეები დროთა განმავლობაში, ხელსაყრელ პირობებში, მკრთალდება და ქრება, ხოლო ბოდვით იდეებს გააჩნია შემდგომი განვითარების ტენდენცია. შესაძლებელია ზეღირებული იდეების ტრანსფორმაცია ბოდვითში (რაც, როგორც წესი, ხდება მდგომარეობის მეშვეობით), რაც განისაზღვრება, როგორც ზეღირებული ბოდვა [Birnbaum K., 1915]. ამ შემთხვევებში, ზეღირებულ კონცეფციას, რომელიც წარმოიქმნება ავადმყოფში, როგორც დაავადების პირველი ნიშანი, თან ახლავს ინტერპრეტაციული ბოდვის განვითარება, რომელიც ხშირად არასაკმარისად სისტემატიზებულია, მაგრამ მჭიდროდ არის დაკავშირებული ზეღირებული წარმონაქმნების შინაარსთან.

===

https://vk.com/wall-75067320_373

ანალიტიკური ფსიქოლოგია და ფსიქოანალიზი

24 ნოემბერი 2018 წ.

პატივცემულო კოლეგებო!

გიწვევთ იუნგის საერთაშორისო კონფერენციაში მონაწილეობის მისაღებად. 

შესაძლებელია დასწრებული და  on-line მონაწილეობა.

უფრო დეტალური ინფორმაცია: https://jungregion.ru/?p=1341

ონლაინ მონაწილეობის რეგისტრაცია: https://goo.gl/forms/VW8IoSkhvDlpvMwI2

დასწრებული მონაწილეობის რეგისტრაცია: rgap.08@mail.ru 

        კონფერენციაში მონაწილეობის მისაღებად მოწვეული არიან უცხოელი სპეციალისტები - IAAP-ის წევრები, მ.შ. Marina Conti (იტალია) და Giorgio Tricarico (ფინეთი).

        კონფერენციის ფარგლებში გათვალისწინებულია  პლენარული  მოხსენებების მოსმენა და მათი განხილვა, ჯგუფური და სუპერვიზორული მუშაობა შემდეგი ძირითადი მიმართულებებით:

          - იუნგის რეფლექსია ზ.ფროიდის ნაშრომის თემაზე „კულტურით უკმაყოფილება“

- ლოგოსის, ეროსის და თანატოსის მნიშვნელობა ინდივიდუაციის გზაზე

- ლოგოსი, ეროსი და თანატოსი და მათი გამოვლინებები ცხოვრების სხვადასხვა პერიოდში

- დაცვის სხვადასხვა დონის გამოვლინების თავისებურებები და ყოფის ეგზისტენციალური გამოწვევები

- კომპლექსების თეორია, სხეულებრივი, ფსიქოსომატური ენა, მნიშვნელობებისა და სიმბოლოების ძიება

- ლოგოსი. მამის არქეტიპი. სოციალურ რეალობასთან დაპირისპირება და მის მიერ წარმოქმნილი პრობლემები

- ეროსის და თანატოსის როლი და ფუნქციები. ლიბიდო და მორტიდო ფსიქოანალიზსა და ანალიტიკურ ფსიქოლოგიაში

- ბედის მოდელები და სცენარები, მათი გაცნობიერება, ამპლიფიკაციის მეთოდის ღირებულება

- ჩრდილის არქეტიპი და თანამედროვეობა

- ნარცისული ჩრდილი პიროვნულ, კლიენტურ და სოციალური ჯგუფების დინამიკაში

– ფსიქიკური ეპიდემიები, „მასობრივი ფსიქოზი“, ჭორის ფენომენი

- დესტრუქციული ვირტუალურობა - სოციალური ჯგუფები, როგორც ჩრდილის გათამაშების ველი

- სხვადასხვა არქეტიპების გამოვლინება ანალიტიკურ პროცესში, სოციალურ ცხოვრებაში და კულტურაში

იუნგის ХIХ საერთაშორისო კონფერენცია „ლოგოსი, ეროსი და თანატოსი“, 25-27 იანვარი 2019 წ. 

==

https://psychoanalitik.by/dictionary/%D0%BC%D0%BE%D1%80%D1%82%D0%B8%D0%B4%D0%BE/

მორტიდო

მორტიდო არის ტერმინი, რომელიც გამოიყენება ფსიქოანალიზში. შემოღებული იქნა 1936 წელს ზიგმუნდ ფროიდის ერთ-ერთი მოწაფის, პოლ ფედერნის მიერ, საბინ შპილრეინის ადრინდელი (თავდაპირველად თავად ფროიდმა ეჭვქვეშ დააყენა ის) აღმოჩენის შემდეგ, რომელმაც 1910-იანი წლების შუა ხანებში პირველად შემოიტანა სიკვდილის ინსტინქტის დესტრუქციული ცნება კლასიკურ ფსიქოანალიზში.  ორივე ტერმინი აღნიშნავს ამოღების, დეზინტეგრაციის (დაშლის) და სიცოცხლისა და განვითარების დაპირისპირების ენერგიას. შემდგომი კვლევა ამ თემაზე გააგრძელა ფროიდის კიდევ ერთმა მოწაფემ - ერიკ ბერნმა. მორტიდოს იდეის გარკვეული დეტალია სიკვდილისკენ მიზიდულობის, როგორც სურვილის, გამიჯნა, რომელიც ორიენტირებულია თვითგანადგურებაზე (მორტიდო), და აგრესიის ჰიპოთეტური დესტრუქციული ინსტინქტის, რომელიც ორიენტირებულია სხვების მოკვლაზე (დესტრუდო). ამ კონტექსტში ბევრ ადამიანს მორტიდოს ცნება ეშლება უფრო ვიწრო ტერმინთან დესტრუდოსთან, ან, პირიქით, თანატოსთან, რაც უფრო ფართო ცნებაა, რომელიც მოიცავს როგორც მორტიდოს, ასევე დესტრუდოს.

==

https://pishem.org/chitaem10/readers/1415/13515

ლიბიდო და მორტიდო 

 ჯონ ეიკაფის წიგნის მიხედვით „დაასრულე ის, რაც დაიწყე. როგორ მივიყვანოთ საქმე ბოლომდე“ 

თხრობა ერიკ ბერნის წიგნის „შესავალი ფსიქიატრიაში და ფსიქოანალიზი საქმეში ჩაუხედავებისთვის“  შინაარსის მიხედვით.

ძირითადი ცნებები, რომლებიც დამეხმარება უკეთ გავიგო ადამიანები და მათ ქმედებათა  ბუნება:

შემოქმედებითი და დამთრგუნველი მისწრაფებები, ლიბიდო და მორტიდო, პასიურობა და აქტიურობა, შინაგანი და გარეგანი მიმართულება, მიზნის და ობიექტის გადაადგილება, დაახლოება და მოშორება.

ადამიანის ცხოვრებაში ყველა მოქმედება რეგულირდება სამი მოვლენით: ეგო, ლიბიდო და მარტიდო (იდი). ეგო (ლიბიდოს და მარტიდოს ნაწილი) მექანიზმია, რომელიც არეგულირებს ადამიანის ქცევას, ერთგვარი ფილტრი, რომელიც ცდილობს დააკმაყოფილოს იდ-ის სურვილები, მაგრამ გონივრულის ფარგლებში. ლიბიდოს უპირველესი მოთხოვნილებაა საპირისპირო სქესის ადამიანთან დაახლოება. მაგრამ არსებობს ლიბიდოს სუბლიმაციის გზით დაკმაყოფილების მრავალი სახეობა, მაგალითად: ფერწერა, სიმღერა და ა.შ. მორტიდოს უპირველესი მოთხოვნილებაა სხვა, როგორც წესი, იგივე სქესის, ადამიანის ჩამოშორება. მორტიდოს ენერგია ასევე პოულობს გამოხატვის არაპირდაპირ გზებს. მაგალითად: სახლიდან გამგზავრება, სექსუალური თავშეკავება, ჩხუბი, სარკაზმი - ეს ყველაფერი მორტიდოს გამოვლენის არაპირდაპირი გზებია.

ყველაფერი, რაც იძლევა სიახლოვის შეგრძნებას, აკმაყოფილებს ლიბიდოს და, პირიქით, ყველაფერი, რაც იძლევა დაშორების შეგრძნებას, აკმაყოფილებს მორტიდოს.

რაც უფრო კარგად გვესმის და ვიცით ჩვენი იდ-ის სურვილების შესახებ, მით უფრო ადვილია შეცდომებისგან თავის დაღწევა და ბრაზის მოთვინიერება.

ყველა მღელვარება ადამიანის ცხოვრებაში დაკავშირებულია სურვილებთან. თუ სურვილი არ არის, მაშინ არც შფოთვაა.

ამ წიგნის კითხვის მიზანია ადამიანის ფსიქიკის უფრო ღრმად გააზრება, ფსიქოლოგიის საფუძვლების ცოდნა. მიმაჩნია, რომ თითოეულმა ადამიანმა უკეთ უნდა იცოდეს საკუთარი თავი, რადგან საკუთარი თავის შეცნობით, ადამიანი უკეთ შეძლებს აკონტროლოს ემოციები. ასევე, ასეთი ლიტერატურის კითხვა ხელს უწყობს ჩვენს  განვითარებას, ჩვენ ვსწავლობთ ბევრ ახალ ცნებასა და სიტყვას.