ჯგუფის გავლენა
ფორმალური ხელმძღვანელობის გარდა, რომელიც მიმართულია ჯგუფის მიმართ გარე საწარმოო ამოცანის გადასაჭრელად, კოლექტივის წევრები ექვემდებარებიან ჯგუფებისათვის დამახასიათებელი სისტემური პროცესების გავლენას.
ჯგუფური ზეწოლის ფენომენი: სოციალური ფასილიტაცია, სოციალური პარაზიტიზმი, რინგელმანის ეფექტი და კონფორმიზმი
ჯგუფში გაერთიანებული ადამიანები ისე არ იქცევიან, როგორც მოიქცეოდა ინდივიდუალურად თითოეული მათგანი ანალოგიურ სიტუაციაში. ადამიანის ჯგუფში გაწევრიანება გავლენას ახდენს მისი ფიზიოლოგიური რეაქციების მიმდინარეობაზეც. 1920-იან წლებში ვ. მედემ გამოიკვლია ტკივილის მიმართ იმ გამოსაცდელთა მგრძნობელობაში მომხდარი ცვლილებები, რომლებიც მარტო ან ჯგუფში იმყოფებოდნენ. შეჯიბრის პირობებში მონაწილეებმა გაუძლეს 13%-ით უფრო ინტენსიური ტკივილის სტიმულირებას, ვიდრე საკონტროლო პირობებში. ხოლო თუ მათ ჰქონდათ პარტნიორის არჩევის შესაძლებლობა, მაშინ ტკივილის მგრძნობელობის ბარიერი იზრდებოდა 37% -ით!
1898 წელს ფსიქოლოგი ნ. ტრიპლეტი აკვირდებოდა ველოსიპედით რბოლას. მან ყურადღება მიაქცია იმ ფაქტს, რომ მრბოლელები საუკეთესო შედეგს აჩვენებენ, თუ ისინი ერთმანეთს, და არა წამზომს ეჯიბრებიან. ამან მისცა საფუძველი გამოეთქვა ვარაუდი, რომ სხვა ადამიანების ყოფნა უბიძგებს ადამიანს უფრო ენერგიული ქმედებებისკენ. ამ ეფექტს უწოდეს სოციალური ფასილიტაცია. ამავდროულად, მიღებული იქნა მონაცემები, რომლებიც მიუთითებდნენ შედეგების გაუარესებაზე სხვების თანდასწრების შემთხვევაში, მაგალითად, გამრავლების რთული ამოცანების ამოხსნის დროს. ამ ეფექტს სოციალური დამუხრუჭება ეწოდა.
1965 წელს რ. ზაიონცმა დაადგინა დამკვირვებლების გავლენის საერთო წესი საქმიანობის მიმდინარეობაზე: იმ შემთხვევაში, როდესაც დავალება მარტივია და სუბიექტი მოელის, რომ კარგად გაუმკლავდება მას, შეინიშნება სოციალური ფასილიტაცია, ხოლო იმ შემთხვევაში, როდესაც დავალება რთულია და სუბიექტი არ არის დარწმუნებული წარმატებაში, შეინიშნება სოციალური დამოხრუჭება.
რას უკავშირდება ეს ეფექტი? რ. ზაიონცის აზრით, მაყურებლების ყოფნა სუბიექტში იწვევს ზოგად არასპეციფიკურ აგზნებას, რაც, თავის მხრივ, აძლიერებს დომინანტური რეაქციების (მზა, ნასწავლი რეაქციების) გამოვლინებას. ამიტომ, მარტივი დავალებები მაყურებლებების თანდასწრებით „ერთი ამოსუნთქვით“ სრულდება. რთული ამოცანების შესრულებაზე, აგზნებადობის გაზრდა ნეგატიურ გავლენას ახდენს.
ეს მოსაზრება დადასტურდა მრავალი ექსპერიმენტული კვლევის შედეგად. ერთ–ერთი მათგანის დროს (1982 წელს) ჯ. მაიკლზმა გამოავლინა, რომ ბილიარდის კარგი მოთამაშეები (რომლებიც შეუმჩნეველი დაკვირვების დროს ბურთს ლუზში ათავსებდნენ 71% შემთხვევაში) უკეთესად თამაშობდნენ (81%-იანი მოხვედრა) მაყურებლების თანდასწრებით. ცუდი მოთამაშეები (რომელთა შედეგიანობა შეადგენდა 36%-ს) მაყურებლის თანდასწრებით უფრო უარესად თამაშობდნენ (25%-იანი მოხვედრა).
სოციალური ფასილიტაცია ჩვეულებრივ ვლინდება მაშინ, როდესაც ადამიანების ძალისხმევა ინდივიდუალურად შეიძლება შეფასდეს.
იმ შემთხვევებში, როდესაც ადამიანები აერთიანებენ ძალისხმევას საერთო მიზნის მისაღწევად და პასუხისმგებლობა ერთობლივი შედეგისათვის იკარგება, ჯგუფის ცალკეულმა წევრებმა შეიძლია გამოავლინონ სოციალური პარაზიტიზმი.
სოციალური პარაზიტიზმი არის ადამიანთა მცდელობა დახარჯონ რაც შეიძლება ნაკლები ძალისხმევა იმ შემთხვევაში, როდესაც ისინი ერთიანდებიან საერთო მიზნის მისაღწევად, ვიდრე ინდივიდუალური პასუხისმგებლობის შემთხვევაში.
100 წელზე მეტი ხნის წინ, გერმანელმა პროფესორმა მ. რინგელმანმა აღმოაჩინა საინტერესო კანონზომიერება. ჯერ კიდევ ახალგაზრდობაში, ის მონაწილეობდა ბაგირის გადაწევის შეჯიბრებებში, მარტო და ასევე ორი, სამი და რვა ადამიანისგან შემდგარ გუნდებში. მან გაზომა ძალის გამოყენების მომენტი დინამომეტრის საშუალებით. როდესაც სუბიექტები მოქმედებდნენ მარტო, მათ შეეძლოთ ბაგირის გადაწევა საშუალო ძალით, რომელიც შეადგენდა 63 კგ. მაგრამ ორი ადამიანი ერთად გადაწევდა ბაგირს არა ძალით, რომელიც შეადგენდა 126 კგ, არანედ მხოლოდ 118 კგ ძალით (დანაკარგი - 8 კგ); სამი - ძალით არა 189 კგ, არამედ 160 კგ (დანაკარგი - 29 კგ) და ა.შ. რვა ადამიანისგან შემდგარი ჯგუფი იყენებდა ძალას 256 კგ-ით ნაკლებს, ვიდრე ამისი პოტენციალი გააჩნდათ!
ბ. ლატანსმა, კ. უილიამზმა და ს. ჰარკინზმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი ექვს გამოსაცდელზე, რომელთაც სთხოვეს ეყვირათ და ტაში დაეკრათ რაც შეიძლება ხმამაღლა. მათი მიერ შექმნილი ხმაური მხოლოდ ორჯერ აღემატებოდა იმ ხმაურს, რომელიც შეეძლო შეექმნა ერთ ადამიანს. არა მხოლოდ ლაბორატორიულ პირობებში, არამედ ცხოვრებაშიც, ჯგუფური სიტუაცია იძლევა „სხვის ზურგსუკან დამალვის“ და მიღებულ შედეგზე პასუხისმგებლობის „ყველაზე“ გადატანის საშუალებას (წარუმატებლობის შემთხვევაში, დამნაშავე ყველაა, ცალ-ცალკე კი არავინ).
ამრიგად, პროდუქტიულობის დაკარგვა, რომელიც მოდის ჯგუფის თითო წევრზე, იზრდებოდა ჯგუფის რაოდენობის ზრდასთან ერთად. უკუფარდობას ჯგუფში ადამიანთა რაოდენობასა და ერთობლივ საქმიანობაში ინდივიდუალურ წვლილს შორის ეწოდება „რინგელმანის ეფექტი“.
რინგელმანის ეფექტი ორ ფაქტორს უკავშირდება: მოტივაციის ფაქტორს და კოორდინაციის ფაქტორს.
მოტივაციური ფაქტორი იმით გამოიხატება, რომ ადამიანებს მთლიანობაში, შეუძლიათ სამუშაოს შესრულება სხვებს დააკისრონ, რომლის შედეგით ამ შემთხვევაში მათ შეუძლიათ ისარგებლონ უსასყიდლოდ.
ფსიქოლოგთა კვლევებმა აჩვენეს, რომ კოლექტივისტურ კულტურებში (იაპონია, ტაილანდი, ინდოეთი და ა.შ.) ადამიანები დემონსტრირებენ სოციალურ პარაზიტიზმს, თუმცა უფრო ნაკლებ დონეზე, ვიდრე ინდივიდუალისტურ კულტურებში. ანალოგიურად, მამაკაცების უფრო მეტი მიდრეკილება ინდივიდუალიზმისკენ აიხსნება იმით, რომ ისინი, ძირითადად, უფრო მეტად ავლენენ სოციალურ პარაზიტიზმს, ვიდრე ქალები.
თქვენ შეგიძლიათ მოხსნათ ეს პარაზიტული მოტივაცია და განუცხადოთ ჯგუფური გადაწყვეტილების მონაწილეებს, რომ გათვალისწინებული იქნება ყველას აქტიურობა და არა მხოლოდ საბოლოო შედეგი. ჯგუფში მყოფი ადამიანები ნაკლებად ზარმაცობენ, თუ მიზანი ძალიან მნიშვნელოვანია, თუ ამოცანა რთული და საინტერესოა, თუ ისნი განსაკუთრებით არ ენდობიან სხვა წევრების შესაძლებლობებს, თუ ჯგუფის წევრები მეგობრები არიან, და არა უცხო ადამიანები და ასევე ჯგუფებს შორის მეტოქეობის შემთხვევაში.
კოორდინაციის ფაქტორი გამოიხატება იმაში, რომ ერთობლივი საქმიანობის მონაწილეები უბრალოდ ერთმანეთს უშლიან ხელს. მაგალითად, ბაგირის გადაწევაში შეჯიბრის შემთხვევაში, გუნდის წევრებს შეეძლოთ ინდივიდუალური ძალისხმევის გულწრფელად გამოყენება, მაგრამ ოდნავ განსხვავებული კუთხით ან არა ერთსა და იმავე დროს, რამაც გამოიწვია შედეგის საბოლოოდ გაუარესება.
ექსპერიმენტულმა გამოკვლევებმა აჩვენეს, რომ სხვების ყოფნას შეუძლია ადამიანების აფორიაქება და რომ ჯგუფში პასუხისმგებლობის შეიძლება დაიკარგოს. ამ ფაქტორების გაერთიანებისას, ადამიანები იწყებენ ისეთი რამის კეთებას, რასაც ისინი მარტო არ გააკეთებდნენ. ამაში გამოიხატება დეინდივიდუალიზაციის ფენომენი.
დეინდივიდუალიზაცია არის თვითგაცნობიერების და პიროვნული პასუხისმგებლობის გრძნობის დაკარგვა ისეთ სიტუაციებში, რომლებიც ანონიმურობას უზრუნველყოფენ, რომელშიც ყურადღება არ არის კონცენტრირებული კონკრეტულ ადამიანზე. ანონიმურობას ადამიანს, პირველ რიგში, აძლევს ჯგუფი, რომელშიც ის თითქოს იკარგება.
ჯგუფური ურთიერთქმედება ხასიათდება ისეთი ფენომენითაც, როგორიცაა კონფორმიზმი.
კონფორმიზმს უწოდებენ ჯგუფის წევრის ქცევის და მოსაზრებების შეცვლის პროცესს, რომელიც დამოკიდებულია უმრავლესობის ქცევაზე და მოსაზრებებზე .
ინდივიდზე ჯგუფური ზეწოლის ფენომენის არსებობის ფაქტი 1951 წელს ამერიკელმა ფსიქოლოგმა ა. აშემმა აღმოაჩინა. ექსპერიმენტების სერიაში მონაწილეობდა სტუდენტთა 7-9 კაციანი ჯგუფები. მათ უნდა დაედგინათ, ქაღალდზე დახატული სამი ვერტიკალური მონაკვეთიდან, რომელი შეესაბამება სიგრძით სხვა ფურცელზე ნაჩვენებ ეტალონურ მონაკვეთს. ექსპერიმენტის მნიშვნელოვანი მახასიათებელი ის იყო, რომ თითოეულ ჯგუფში მხოლოდ ერთი ადამიანი - ის, ვინც ბოლოს პასუხობდა, იყო ნამდვილი გამოსაცდელი. ყველა დანარჩენი ექსპერიმენტატორის თანამზრახველნი იყვნენ და მოქმედებდნენ წინასწარ განსაზღვრული სცენარის მიხედვით. გარდა ამისა, ექსპერიმენტის პირობების თანახმად, მონაწილეებს არ უნდა ჰქონოდათ ერთმანეთთან ურთიერთობა. პირველი სამი ექსპერიმენტის შემდეგ, როდესაც ყალბმა მონაწილეებმა სწორი პასუხი გასცეს, ხოლო გამოსაცდელი, ბუნებრივია, დაეთანხმა მათ, დადგა კულმინაციური მომენტი. შემდეგი ექსპერიმენტების მიმდინარეობის დროს ყველამ უყოყმანოდ გასცა არასწორი პასუხი. შემთხვევების 37% -ში გამოსაცდელები ეთანხმებოდნენ ჯგუფის უმრავლესობის ცრუ მოსაზრებას!
რატომ ავლენენ ადამიანები კონფორმიზმს? ამ ქცევის ორი ძირითადი მიზეზი არსებობს.
ერთის მხრივ, მ. დოიჩი და გ. ჯერარდი მიუთითებენ ნორმატიულ გავლენაზე. ადამიანები განიცდიან ზეწოლას ჯგუფის მხრიდან იმიტომ, რომ ცდილობენ ჯგუფმა მიიღოს ისინი, ეშინიათ რომ უარყოფენ მათ, სურთ თავიდან აიცილონ სანქციები, თუ გადაუხვევენ მიღებულ ნორმებს, და ცდილობენ მოწონების დამსახურებას მათი დაცვია შემთხვევაში. ნორმატიულ კონფორმიზმს ზოგჯერ უწოდებენ დათმობას ან გარე კონფორმულობას. დათმობა გამოიხატება ჯგუფთან გარე შეთანხმების დემონსტრირებით, რაც გავლენას არ ახდენს ინდივიდის ნამდვილ პოზიციაზე.
მეორეს მხრივ, კონფორმიზმი გამოწვეულია ინფორმაციული გავლენით. ამ შემთხვევაში, ადამიანი ემორჩილება ჯგუფურ ზეწოლას, რადგან მას სურს იყოს მართალი. სინამდვილეში, დიდია ალბათობა იმისა, რომ რამდენიმე ადამიანს აქვს უფრო სრულყოფილი და ადეკვატური ინფორმაცია საგნის შესახებ, ვიდრე ერთს. ამიტომ, უმეტეს შემთხვევაში, ადამიანისთვის მიზანშეწონილია მიიღოს უმრავლესობის თვალსაზრისი. ინფორმაციული კონფორმიზმს ასევე უწოდებენ მოწონებას ან შინაგან კონფორმულობას და უკავშირდება რწმენის ჭეშმარიტ ცვლილებას.
კონფორმიზმი გარკვეულწილად ყველა ადამიანსახასიათება, მაგრამ მისი გამოხატვის ხარისხი განსხვავებულია. განვიხილოთ ძირითადი ფაქტორები, რომლებიც გავლენას ახდენს პიროვნების კონფორმიზმის ხარისხზე.
1. პიროვნების მახასიათებლები. ადამიანის ქცევაზე გარკვეულ გავლენა ახდენს ასაკი: კონფორმიზმის ყველაზე მაღალი დონე მოზარდობის ასაკშია, შემდეგ ის მცირდება, ხოლო 25 წლის შემდეგ რჩება გარკვეულ ინდივიდუალურ დონეზე.
კვლევებმა ასევე აჩვენა, რომ ქალები საშუალოდ ოდნავ უფრო კონფორმულები არიან, ვიდრე მამაკაცები. როგორც ჩანს, უნდა ითქვას, რომ ისინი უფრო მეტად არიან ორიენტირებული სხვებზე.
კონფორმიზმის უნივერსალურობის აღიარებისას, უნდა აღინიშნოს, რომ ქცევის სოციალურ განპირობებულობაზე გავლენას ასევე ახდენს კულტურის სპეციფიკა. ევროპული და ამერიკული კულტურების წარმომადგენლები, რომლებიც ხელს უწყობენ ინდივიდუალიზმს, ზოგადად ნაკლებად განიცდიან ჯგუფურ ზეწოლას აზიური კულტურების წარმომადგენლებთან შედარებით, რომლებიც ორიენტირებულნი არიან კოლექტივიზმზე.
კონფორმიზმის ხარისხი ასევე დამოკიდებულია ადამიანის პროფესიულ საქმიანობაზე. იქ, სადაც შეუძლებელია მარტომ მიაღწიო შედეგს (საფეხბურთო გუნდში ან სიმფონიურ ორკესტრში, კონვეიერულ ბრიგადაში ან სახანძრო ბრიგადაში), მოსალოდნელია შესაბამისი ჯგუფების წევრების მხრიდან ჯგუფის გავლენის უფრო მეტად განცდა. სამხედრო პროფესია, რომელიც მოითხოვს ბრძანებების მკაცრ დაცვას, ასევე ქმნის კონფორმიზმის მაღალ დონეს. რ. კრატფილდის ექსპერიმენტებში, რომელიც ს. აშის კვლევების ანალოგიურია, ჯგუფის მცდარ მოსაზრებას შეუერთდა სამხედრო ოფიცრების 46%.
მაღალი თვითშეფასების მქონე ადამიანები ნაკლებად ექვემდებარებიან ჯგუფურ ზეწოლას. ხოლო დაბალი თვითშეფასების მქონე ადამიანები არც თუ ისე თავდაჯერებულები არიან საკუთარ თავში და, შესაბამისად, უფრო მეტად ექვემდებარებიან ჯგუფის გავლენას.
2. პრობლემის მახასიათებლები. ამ შემთხვევაში ვლინდება შემდეგი სახის დამოკიდებულება: რაც უფრო რთულია პრობლემა ან დავალება, უფრო მგრძნობიარენი არიან ადამიანები სხვების გავლენის მიმართ.
3. ინდივიდსა და ჯგუფს შორის ურთიერთობის ხასიათი. კონფორმიზმის დონეზე გარკვეულ გავლენას ახდენს ჯგუფში ინდივიდის სტატუსი. უმაღლესი სტატუსის მქონე პირებს (მაგალითად, ლიდერებს) უფრო მეტად უწევს ზეწოლაზე წინააღმდეგობის გაწევა უმრავლესობის მხრიდან. რაც უფრო მაღალია ინდივიდის ერთგულება ჯგუფის მიმართ, მით უფრო მეტად ექვემდებარება ის მის გავლენას. თუ ადამიანი არ აფასებს მის ჯგუფისადმი კუთვნებულობას, იგი უფრო გაბედულად ეწინააღმდეგება მის ზეწოლას.
ინდივიდისა და ჯგუფის მაღალი ურთიერთდამოკიდებულების შემთხვევაში ჯილდოს მიღების საკითხში იზრდება კონფორმიზმის გამოვლინების ალბათობა.
4. ზემოქმედების მქონე ჯგუფის მახასიათებლები. ჯგუფის ზრდა (გარკვეულ ზღვრამდე) იწვევს კონფორმიზმის ზრდას: განსაკუთრებით მკვეთრად - მისი წევრების რაოდენობის ხუთ ადამიანამდე გაზრდის შემთხვევაში, რის შემდეგაც ჯგუფის მოცულობა არ ახდენს შესამჩნევ გავლენას.
ადამიანები ახდენენ უფრო მაღალი კონფორმიზმის დემონსტრირებას საჯარო განცხადებების შემთხვევაში. ს. აშის ექსპერიმენტებში გამოსაცდელები ნაკლებად ექვემდებარებოდნენ ჯგუფურ ზეწოლას, თუკი მათ შეეძლოთ ისეთი პასუხის დაწერას, რომელსაც მხოლოდ ექსპერიმენტატორი ნახავდა.
კონფორმიზმის ხარისხი ასევე დამოკიდებულია ჯგუფის ერთსულოვნებაზე. ეს თვისება გამოავლინა ს. აშმა მისი შემდგომი კვლევების დროს, 1955 წელს. მონაწილეთა შემადგენლობაში მან შეიყვანა ერთი ე.წ. მოკავშირე, რომელსაც ექსპერიმენტატორთან შეთანხმებით, უნდა შეენარჩუნებინა დამოუკიდებელი განსჯა და გაეცა სწორი პასუხი. ასეთი მხარდაჭერა მატებდა ნამდვილ გამოსაცდელს თავდაჯერებულობას, და კონფორმიზმის გამოვლენის სიხშირე მკვეთრად მცირდებოდა. ამრიგად, ის, ვინც არღვევს ერთსულოვნებას, ამცირებს ჯგუფის გავლენას.
ეს უკანასკნელი სიტუაცია უბიძგებს კოლექტივის წევრებს ნონკონფორმიზმისკენ. ნონკონფორმიზმი გამოხატავს პროტესტს დამორჩილების წინააღმდეგ, და წარმოადგენს პიროვნების სწრაფვას, რადაც არ უნდა დაუჯდეს, იმოქმედოს უმრავლესობის პოზიციის საწინააღმდეგოდ. მაგრამ ეს მხოლოდ მოჩვენებითი დამოუკიდებლობაა ჯგუფის მოსაზრებისგან. კონფორმიზმი და ნონკონფორმიზმი ერთი მედალის ორი მხარეა: ორივე გამოხატავს პიროვნების მორჩილებას ჯგუფის გავლენისადმი, მაგრამ მხოლოდ სხვა მიმართულების ვექტორით.
მათი საპირისპიროა თვითგამორკვევა - პიროვნების შერჩევითი დამოკიდებულება ნებისმიერი ჯგუფის გავლენის მიმართ, რომლებიც მიიღება ან უარყოფილია იმისდა მიხედვით, შეესაბამება თუ არა ისინი პიროვნების მრწამსს, შეესაბამება თუ არა ისინი ჯგუფის საქმიანობის მიზნებსა და ამოცანებს. ამ შემთხვევაში, გადაწყვეტილება მიიღება დამოუკიდებლად და აწონ-დაწონილად, მის შედეგებზე მთელი პასუხისმგებლობის გათვალისწინებით.
https://prophecyofyahweh.com/the-most-dangerous-religion-on-earth?fbclid=IwAR2jJc00VCn4rhy8dkuSW5AlQ11Y3Dg9dQJGNGzgmnhCTt_LOdp9SY58uK8
Salman Shaikh
3 years ago
there is no 100% cure to this. But that doesn't mean ur life is over. U and I are not dead. I think i got my T after listening to in ear headphones like crazy whole day not listening when my parents told me to stop listening. I did this so 6-7 years. Suddenly i couldn't hear much from both my ears. Went to ent specialist he removed a lot of ear wax which finally brought my hearing back 2 normal but then the ringing sound stayed. Later i looked up on the net only to find that i have got tinnitus. I was literally fucked up in my mind thinking how am i gonna live with it while i am still so young at 23. I had so many things planned right before my T came in. For two weeks i was so depressed that i couldn't stop hearing my t and couldn't sleep at night. But u know what? After some time i decided to fight it. I said to myself again and again that i'm still alive and walking. If i let this teeny tiny noise take over my life then i am a loser. So i tried to calm myself down, distracted myself with some work or the other. Kept my mind busy. The best thing to keep myself up was that I tht that i am nothing compared to those who don't have eyes, who can't even hear, or don't have hands or legs, do those people complain? No. Do they give up on their life? No. They fight for their life more than we cats do. So if they can live their so can you. And first thing you should do i stop reading all those seemingly scary stories on the net about tinnitus not being curable, i have it for so long and blah blah. Accept the fact and face it like a soldier. And you won't believe me now i fall asleep in less than an hour at night because i ignore it now. Well it is still there and rings louder at silent times and environment. But now it just feels like a needle prick. I hope this will help all of you tinnitus people. Don't give up and think of yourself as superhumans because you are stronger than normal people. Lastly this video was very educational for me. Have a nice peace from India. 
https://healingthebody.ca/12-easy-ways-to-remove-acid-build-up-from-your-body-alkalize-your-ph-and-beat-disease/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR0gU1OpScmqTnT8D_UEJuLAg0yyHYYAhc1Xdr_Gr1osSOZ8YnqghlyUoMk
https://healingthebody.ca/5-ways-to-support-collagen-naturally/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR3CJAEo0yYc9PU1r8k6e0nxNKe3_xpEj6Atab6hVTI7Hgk-QbyOR5yB35g
https://www.healthy-holistic-living.com/a-cancer-linked-chemical-has-been-found-in-heartburn-medications-heres-what-you-need-to-know/?utm_source=HTB&fbclid=IwAR1ewHbKEioKpF2kmflVHdLPTNKOn1V3mIkhv7LU5sJVmkFyRTRFQSTZSr4
https://healingthebody.ca/10-ways-to-protect-your-brain-from-alzheimers/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR3GthCANrC64ZUBL5fUsmfnRfoHUVOu-0-PAJUmwJY4ITMwzFyCS-Ho_A4
https://healingthebody.ca/12-easy-ways-to-remove-acid-build-up-from-your-body-alkalize-your-ph-and-beat-disease/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR0gU1OpScmqTnT8D_UEJuLAg0yyHYYAhc1Xdr_Gr1osSOZ8YnqghlyUoMk
https://healingthebody.ca/tamarind-found-to-remove-dangerous-fluoride-deposits-from-bones/?fbclid=IwAR2MFnV_PQ0Gj_BIErHwZknfyPIzJ0G3a28VJFNI0gmhMBJ5XWo9c_wtITE
https://www.patreon.com/posts/7583244?fbclid=IwAR125f-kX1LaIKzjVCmZILrmvii2phIW5BPrlA_NqGlg9y7iC3NI-C_7nrA
https://telegra.ph/Prestuplenie-protiv-chelovechnosti-intellektualnyj-genocid-12-30?fbclid=IwAR11GKAYOEx_YC1VXL4v6b3hdH3CEJrno3Wkzpvwq8_yZxqiVNuMjKWKHFs
https://www.twirpx.com/file/569187/
https://vitalidrobishev.livejournal.com/7469381.html?utm_source=fbsharing&utm_medium=social&fbclid=IwAR0BwbGU6dwR4VWozFm-xwu2m62EZTZXzVbcMRJBFd3d9kR4yMb8l0e-6ys
УПРАЖНЕНИЕ «ДРУЖИЛ БЫ Я С САМИМ СОБОЙ?».
Опыт консультирования
От автора: Спасибо автору, у которого я взяла в работу, это упражнение - Елене Назаренко. Я очень люблю психолога Елену Назаренко.
Странно звучит, конечно. Так я еще люблю Ремарка, теплую осень. Еще я люблю профессора Валерия Викторовича Петухова и доктора психологических наук Елену Игоревну Горбачеву.Такое ощущение, что у нас совпадение ДНК, мыслей и чувств.
Знания от них осмысленны и проверены. И что самое важное: рабочие.
Упражнение Дружил бы я с самим собой Опыт консультирования
Опыт консультирования.
Большой ребенок. 17 лет. Пол женский. Депрессия. От психиатра.
Ребенок приведен родителями. Красивый. Умный. И в печали.
Раскрыть, которую он не в состоянии. Знаете, современные дети не дружат с чувствами. Ну, не развит у них ни эмоциональный интеллект, ни самосознание.
Но видно, что дело совсем плохо.
- А если бы ты была Другим человеком, стала бы ты дружить сама с собой?
- ...
Компьютер завис. Вопрос ушел домой, как домашнее задание. Отлеживаться в комнате на диване при закрытых шторах.
Компьютер отвис на следующей встрече через три дня.
- Я бы не стала дружить с собой. Ну, может начала.
А потом это скучно. Нет. В принципе я нормальный человек.
Со мной и в разведку можно, если что. Но я думаю. Я не чувствую. Как холодная рыба.
Потом у меня есть цели. Если я решила, я напряглась и сделала. Я тогда не общаюсь, я сама в себе.
Я не умею радоваться. Веселиться.
Я вокруг должна. Должна хорошо учиться. Маме. Должна хорошо себя вести. Папе. В смысле: никаких вредных привычек. Должна не поправляться. Себе. Я же не хочу быть толстой коровой.
Вообще то у меня друзей у самой не много. Я часто слушу: "Ты так думаешь? ты что дура, что ли?" Еще и скрывай, что я думаю.
Итог:
1. Дружить с собой не стала бы.
2. Потому, что всегда этот человек напряжен.
3. Потому, что с этим человеком скучно.
4. Потому, что этот человек всегда загружен мыслями.
5. Потому, что у этого человека проблемы с чувствами.
6. Потому, что этот человек всем должен и даже самому себе.
7. Потому, что этот человек скрывает от Других самого себя.
На этом упражнение Елены Назаренко заканчивается.
Мы собрали благодаря ему бесценную психологическую информацию. Личность задумалась про саму себя, отразила себя и дала себе и нам интересное знание.
А дальше что? Дальше нам надо двигаться в ДАЛЬШЕ.
Нам нужны цели, желания.
А чего хотим?
Современные наши дети знают свои "рекламные хотелки".
С жизненными туговато.
Как узнать, чего ты хочешь, когда ты НИЧЕГО не хочешь?
Упражнение "Я не хочу".Берем ребенка или Большого ребенка или Взрослого.
Берем его паспортный возраст и пишем по его количеству "я не хочу..."
Нашей девочке 17 лет. Мы получаем:
1. Я не хочу быть Дурой.
2. Я не хочу быть психичкой на лекарствах.
3. Я не хочу быть в вечном напряжении.
4. Я не хочу вечно по поводу всего грузиться.
5. Я не хочу быть без чувств.
6. Я не хочу быть толстой коровой.
7. Я не хочу быть слабой.
8. Я не хочу быть занудной, печальной, мутной.
9. Я не хочу лежать, как старый пень.
10. Я не хочу, чтобы мной командовали родители.
11. Я не хочу быть одинокой.
12. Я не хочу быть, как робот.
13. Я не хочу быть, как все.
14. Я не хочу есть.
15. Я не хочу ничего не хотеть.
16. Я не хочу носить юбки.
17. Я не хочу ходить в университет.
И переделываем "не хочу" в "хочу".
Нас ждет 17 хочу.
Я хочу быть умной.
2. Я хочу быть в себе.
3. Я хочу быть расслабленной.
4. Я хочу грузиться только по поводу важного.
5. Я хочу чувствовать.
6. Я хочу внешне приятно выглядеть.
7. Я хочу быть сильной.
8. Я хочу быть веселой.
9. Я хочу быть активной.
10. Я хочу сама собой распоряжаться.
11. Я хочу верных друзей.
12. Я хочу быть живым человеком.
13. Я хочу быть особенной.
14. Я хочу есть, когда захочу и что захочу.
15. Я хочу хотеть.
16. Я хочу одеваться, как хочу.
17. Я хочу четвертый месяц лета.
Результат: месяц занятий и никаких лекарств. Детская психика очень пластична. Она хорошо восстанавливается. Только надо подобрать адекватные условия. И попросить родителей подождать динамики, не сажать ребенка сразу на лекарства.
Про лекарства. Я не сторонник лекарств детям. Да и взрослым тоже. На моем опыте этого года: от лекарств детям мы отказались 3 раза. И три раза это было верное решение. Очень полюбили у нас (у нас) выписывать лекарства детям.
- Плачет? 2 недели? не может ребенок плакать так долго, давайте выпишем...
- Он вас беспокоит? сейчас выпишем.
- Ну, в любом случае, не повредит.
Знаете, я рекомендую каждому, как будет свободная минутка, сядьте с листочком и ручкой и ответьте на вопрос: "А стал бы я сам с собой дружить?" А может следом и на вопрос: "Чего я не хочу?"
Очень очищает от мусора.
Авторка — Светлана Новикова
ფორმალური ხელმძღვანელობის გარდა, რომელიც მიმართულია ჯგუფის მიმართ გარე საწარმოო ამოცანის გადასაჭრელად, კოლექტივის წევრები ექვემდებარებიან ჯგუფებისათვის დამახასიათებელი სისტემური პროცესების გავლენას.
ჯგუფური ზეწოლის ფენომენი: სოციალური ფასილიტაცია, სოციალური პარაზიტიზმი, რინგელმანის ეფექტი და კონფორმიზმი
ჯგუფში გაერთიანებული ადამიანები ისე არ იქცევიან, როგორც მოიქცეოდა ინდივიდუალურად თითოეული მათგანი ანალოგიურ სიტუაციაში. ადამიანის ჯგუფში გაწევრიანება გავლენას ახდენს მისი ფიზიოლოგიური რეაქციების მიმდინარეობაზეც. 1920-იან წლებში ვ. მედემ გამოიკვლია ტკივილის მიმართ იმ გამოსაცდელთა მგრძნობელობაში მომხდარი ცვლილებები, რომლებიც მარტო ან ჯგუფში იმყოფებოდნენ. შეჯიბრის პირობებში მონაწილეებმა გაუძლეს 13%-ით უფრო ინტენსიური ტკივილის სტიმულირებას, ვიდრე საკონტროლო პირობებში. ხოლო თუ მათ ჰქონდათ პარტნიორის არჩევის შესაძლებლობა, მაშინ ტკივილის მგრძნობელობის ბარიერი იზრდებოდა 37% -ით!
1898 წელს ფსიქოლოგი ნ. ტრიპლეტი აკვირდებოდა ველოსიპედით რბოლას. მან ყურადღება მიაქცია იმ ფაქტს, რომ მრბოლელები საუკეთესო შედეგს აჩვენებენ, თუ ისინი ერთმანეთს, და არა წამზომს ეჯიბრებიან. ამან მისცა საფუძველი გამოეთქვა ვარაუდი, რომ სხვა ადამიანების ყოფნა უბიძგებს ადამიანს უფრო ენერგიული ქმედებებისკენ. ამ ეფექტს უწოდეს სოციალური ფასილიტაცია. ამავდროულად, მიღებული იქნა მონაცემები, რომლებიც მიუთითებდნენ შედეგების გაუარესებაზე სხვების თანდასწრების შემთხვევაში, მაგალითად, გამრავლების რთული ამოცანების ამოხსნის დროს. ამ ეფექტს სოციალური დამუხრუჭება ეწოდა.
1965 წელს რ. ზაიონცმა დაადგინა დამკვირვებლების გავლენის საერთო წესი საქმიანობის მიმდინარეობაზე: იმ შემთხვევაში, როდესაც დავალება მარტივია და სუბიექტი მოელის, რომ კარგად გაუმკლავდება მას, შეინიშნება სოციალური ფასილიტაცია, ხოლო იმ შემთხვევაში, როდესაც დავალება რთულია და სუბიექტი არ არის დარწმუნებული წარმატებაში, შეინიშნება სოციალური დამოხრუჭება.
რას უკავშირდება ეს ეფექტი? რ. ზაიონცის აზრით, მაყურებლების ყოფნა სუბიექტში იწვევს ზოგად არასპეციფიკურ აგზნებას, რაც, თავის მხრივ, აძლიერებს დომინანტური რეაქციების (მზა, ნასწავლი რეაქციების) გამოვლინებას. ამიტომ, მარტივი დავალებები მაყურებლებების თანდასწრებით „ერთი ამოსუნთქვით“ სრულდება. რთული ამოცანების შესრულებაზე, აგზნებადობის გაზრდა ნეგატიურ გავლენას ახდენს.
ეს მოსაზრება დადასტურდა მრავალი ექსპერიმენტული კვლევის შედეგად. ერთ–ერთი მათგანის დროს (1982 წელს) ჯ. მაიკლზმა გამოავლინა, რომ ბილიარდის კარგი მოთამაშეები (რომლებიც შეუმჩნეველი დაკვირვების დროს ბურთს ლუზში ათავსებდნენ 71% შემთხვევაში) უკეთესად თამაშობდნენ (81%-იანი მოხვედრა) მაყურებლების თანდასწრებით. ცუდი მოთამაშეები (რომელთა შედეგიანობა შეადგენდა 36%-ს) მაყურებლის თანდასწრებით უფრო უარესად თამაშობდნენ (25%-იანი მოხვედრა).
სოციალური ფასილიტაცია ჩვეულებრივ ვლინდება მაშინ, როდესაც ადამიანების ძალისხმევა ინდივიდუალურად შეიძლება შეფასდეს.
იმ შემთხვევებში, როდესაც ადამიანები აერთიანებენ ძალისხმევას საერთო მიზნის მისაღწევად და პასუხისმგებლობა ერთობლივი შედეგისათვის იკარგება, ჯგუფის ცალკეულმა წევრებმა შეიძლია გამოავლინონ სოციალური პარაზიტიზმი.
სოციალური პარაზიტიზმი არის ადამიანთა მცდელობა დახარჯონ რაც შეიძლება ნაკლები ძალისხმევა იმ შემთხვევაში, როდესაც ისინი ერთიანდებიან საერთო მიზნის მისაღწევად, ვიდრე ინდივიდუალური პასუხისმგებლობის შემთხვევაში.
100 წელზე მეტი ხნის წინ, გერმანელმა პროფესორმა მ. რინგელმანმა აღმოაჩინა საინტერესო კანონზომიერება. ჯერ კიდევ ახალგაზრდობაში, ის მონაწილეობდა ბაგირის გადაწევის შეჯიბრებებში, მარტო და ასევე ორი, სამი და რვა ადამიანისგან შემდგარ გუნდებში. მან გაზომა ძალის გამოყენების მომენტი დინამომეტრის საშუალებით. როდესაც სუბიექტები მოქმედებდნენ მარტო, მათ შეეძლოთ ბაგირის გადაწევა საშუალო ძალით, რომელიც შეადგენდა 63 კგ. მაგრამ ორი ადამიანი ერთად გადაწევდა ბაგირს არა ძალით, რომელიც შეადგენდა 126 კგ, არანედ მხოლოდ 118 კგ ძალით (დანაკარგი - 8 კგ); სამი - ძალით არა 189 კგ, არამედ 160 კგ (დანაკარგი - 29 კგ) და ა.შ. რვა ადამიანისგან შემდგარი ჯგუფი იყენებდა ძალას 256 კგ-ით ნაკლებს, ვიდრე ამისი პოტენციალი გააჩნდათ!
ბ. ლატანსმა, კ. უილიამზმა და ს. ჰარკინზმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი ექვს გამოსაცდელზე, რომელთაც სთხოვეს ეყვირათ და ტაში დაეკრათ რაც შეიძლება ხმამაღლა. მათი მიერ შექმნილი ხმაური მხოლოდ ორჯერ აღემატებოდა იმ ხმაურს, რომელიც შეეძლო შეექმნა ერთ ადამიანს. არა მხოლოდ ლაბორატორიულ პირობებში, არამედ ცხოვრებაშიც, ჯგუფური სიტუაცია იძლევა „სხვის ზურგსუკან დამალვის“ და მიღებულ შედეგზე პასუხისმგებლობის „ყველაზე“ გადატანის საშუალებას (წარუმატებლობის შემთხვევაში, დამნაშავე ყველაა, ცალ-ცალკე კი არავინ).
ამრიგად, პროდუქტიულობის დაკარგვა, რომელიც მოდის ჯგუფის თითო წევრზე, იზრდებოდა ჯგუფის რაოდენობის ზრდასთან ერთად. უკუფარდობას ჯგუფში ადამიანთა რაოდენობასა და ერთობლივ საქმიანობაში ინდივიდუალურ წვლილს შორის ეწოდება „რინგელმანის ეფექტი“.
რინგელმანის ეფექტი ორ ფაქტორს უკავშირდება: მოტივაციის ფაქტორს და კოორდინაციის ფაქტორს.
მოტივაციური ფაქტორი იმით გამოიხატება, რომ ადამიანებს მთლიანობაში, შეუძლიათ სამუშაოს შესრულება სხვებს დააკისრონ, რომლის შედეგით ამ შემთხვევაში მათ შეუძლიათ ისარგებლონ უსასყიდლოდ.
ფსიქოლოგთა კვლევებმა აჩვენეს, რომ კოლექტივისტურ კულტურებში (იაპონია, ტაილანდი, ინდოეთი და ა.შ.) ადამიანები დემონსტრირებენ სოციალურ პარაზიტიზმს, თუმცა უფრო ნაკლებ დონეზე, ვიდრე ინდივიდუალისტურ კულტურებში. ანალოგიურად, მამაკაცების უფრო მეტი მიდრეკილება ინდივიდუალიზმისკენ აიხსნება იმით, რომ ისინი, ძირითადად, უფრო მეტად ავლენენ სოციალურ პარაზიტიზმს, ვიდრე ქალები.
თქვენ შეგიძლიათ მოხსნათ ეს პარაზიტული მოტივაცია და განუცხადოთ ჯგუფური გადაწყვეტილების მონაწილეებს, რომ გათვალისწინებული იქნება ყველას აქტიურობა და არა მხოლოდ საბოლოო შედეგი. ჯგუფში მყოფი ადამიანები ნაკლებად ზარმაცობენ, თუ მიზანი ძალიან მნიშვნელოვანია, თუ ამოცანა რთული და საინტერესოა, თუ ისნი განსაკუთრებით არ ენდობიან სხვა წევრების შესაძლებლობებს, თუ ჯგუფის წევრები მეგობრები არიან, და არა უცხო ადამიანები და ასევე ჯგუფებს შორის მეტოქეობის შემთხვევაში.
კოორდინაციის ფაქტორი გამოიხატება იმაში, რომ ერთობლივი საქმიანობის მონაწილეები უბრალოდ ერთმანეთს უშლიან ხელს. მაგალითად, ბაგირის გადაწევაში შეჯიბრის შემთხვევაში, გუნდის წევრებს შეეძლოთ ინდივიდუალური ძალისხმევის გულწრფელად გამოყენება, მაგრამ ოდნავ განსხვავებული კუთხით ან არა ერთსა და იმავე დროს, რამაც გამოიწვია შედეგის საბოლოოდ გაუარესება.
ექსპერიმენტულმა გამოკვლევებმა აჩვენეს, რომ სხვების ყოფნას შეუძლია ადამიანების აფორიაქება და რომ ჯგუფში პასუხისმგებლობის შეიძლება დაიკარგოს. ამ ფაქტორების გაერთიანებისას, ადამიანები იწყებენ ისეთი რამის კეთებას, რასაც ისინი მარტო არ გააკეთებდნენ. ამაში გამოიხატება დეინდივიდუალიზაციის ფენომენი.
დეინდივიდუალიზაცია არის თვითგაცნობიერების და პიროვნული პასუხისმგებლობის გრძნობის დაკარგვა ისეთ სიტუაციებში, რომლებიც ანონიმურობას უზრუნველყოფენ, რომელშიც ყურადღება არ არის კონცენტრირებული კონკრეტულ ადამიანზე. ანონიმურობას ადამიანს, პირველ რიგში, აძლევს ჯგუფი, რომელშიც ის თითქოს იკარგება.
ჯგუფური ურთიერთქმედება ხასიათდება ისეთი ფენომენითაც, როგორიცაა კონფორმიზმი.
კონფორმიზმს უწოდებენ ჯგუფის წევრის ქცევის და მოსაზრებების შეცვლის პროცესს, რომელიც დამოკიდებულია უმრავლესობის ქცევაზე და მოსაზრებებზე .
ინდივიდზე ჯგუფური ზეწოლის ფენომენის არსებობის ფაქტი 1951 წელს ამერიკელმა ფსიქოლოგმა ა. აშემმა აღმოაჩინა. ექსპერიმენტების სერიაში მონაწილეობდა სტუდენტთა 7-9 კაციანი ჯგუფები. მათ უნდა დაედგინათ, ქაღალდზე დახატული სამი ვერტიკალური მონაკვეთიდან, რომელი შეესაბამება სიგრძით სხვა ფურცელზე ნაჩვენებ ეტალონურ მონაკვეთს. ექსპერიმენტის მნიშვნელოვანი მახასიათებელი ის იყო, რომ თითოეულ ჯგუფში მხოლოდ ერთი ადამიანი - ის, ვინც ბოლოს პასუხობდა, იყო ნამდვილი გამოსაცდელი. ყველა დანარჩენი ექსპერიმენტატორის თანამზრახველნი იყვნენ და მოქმედებდნენ წინასწარ განსაზღვრული სცენარის მიხედვით. გარდა ამისა, ექსპერიმენტის პირობების თანახმად, მონაწილეებს არ უნდა ჰქონოდათ ერთმანეთთან ურთიერთობა. პირველი სამი ექსპერიმენტის შემდეგ, როდესაც ყალბმა მონაწილეებმა სწორი პასუხი გასცეს, ხოლო გამოსაცდელი, ბუნებრივია, დაეთანხმა მათ, დადგა კულმინაციური მომენტი. შემდეგი ექსპერიმენტების მიმდინარეობის დროს ყველამ უყოყმანოდ გასცა არასწორი პასუხი. შემთხვევების 37% -ში გამოსაცდელები ეთანხმებოდნენ ჯგუფის უმრავლესობის ცრუ მოსაზრებას!
რატომ ავლენენ ადამიანები კონფორმიზმს? ამ ქცევის ორი ძირითადი მიზეზი არსებობს.
ერთის მხრივ, მ. დოიჩი და გ. ჯერარდი მიუთითებენ ნორმატიულ გავლენაზე. ადამიანები განიცდიან ზეწოლას ჯგუფის მხრიდან იმიტომ, რომ ცდილობენ ჯგუფმა მიიღოს ისინი, ეშინიათ რომ უარყოფენ მათ, სურთ თავიდან აიცილონ სანქციები, თუ გადაუხვევენ მიღებულ ნორმებს, და ცდილობენ მოწონების დამსახურებას მათი დაცვია შემთხვევაში. ნორმატიულ კონფორმიზმს ზოგჯერ უწოდებენ დათმობას ან გარე კონფორმულობას. დათმობა გამოიხატება ჯგუფთან გარე შეთანხმების დემონსტრირებით, რაც გავლენას არ ახდენს ინდივიდის ნამდვილ პოზიციაზე.
მეორეს მხრივ, კონფორმიზმი გამოწვეულია ინფორმაციული გავლენით. ამ შემთხვევაში, ადამიანი ემორჩილება ჯგუფურ ზეწოლას, რადგან მას სურს იყოს მართალი. სინამდვილეში, დიდია ალბათობა იმისა, რომ რამდენიმე ადამიანს აქვს უფრო სრულყოფილი და ადეკვატური ინფორმაცია საგნის შესახებ, ვიდრე ერთს. ამიტომ, უმეტეს შემთხვევაში, ადამიანისთვის მიზანშეწონილია მიიღოს უმრავლესობის თვალსაზრისი. ინფორმაციული კონფორმიზმს ასევე უწოდებენ მოწონებას ან შინაგან კონფორმულობას და უკავშირდება რწმენის ჭეშმარიტ ცვლილებას.
კონფორმიზმი გარკვეულწილად ყველა ადამიანსახასიათება, მაგრამ მისი გამოხატვის ხარისხი განსხვავებულია. განვიხილოთ ძირითადი ფაქტორები, რომლებიც გავლენას ახდენს პიროვნების კონფორმიზმის ხარისხზე.
1. პიროვნების მახასიათებლები. ადამიანის ქცევაზე გარკვეულ გავლენა ახდენს ასაკი: კონფორმიზმის ყველაზე მაღალი დონე მოზარდობის ასაკშია, შემდეგ ის მცირდება, ხოლო 25 წლის შემდეგ რჩება გარკვეულ ინდივიდუალურ დონეზე.
კვლევებმა ასევე აჩვენა, რომ ქალები საშუალოდ ოდნავ უფრო კონფორმულები არიან, ვიდრე მამაკაცები. როგორც ჩანს, უნდა ითქვას, რომ ისინი უფრო მეტად არიან ორიენტირებული სხვებზე.
კონფორმიზმის უნივერსალურობის აღიარებისას, უნდა აღინიშნოს, რომ ქცევის სოციალურ განპირობებულობაზე გავლენას ასევე ახდენს კულტურის სპეციფიკა. ევროპული და ამერიკული კულტურების წარმომადგენლები, რომლებიც ხელს უწყობენ ინდივიდუალიზმს, ზოგადად ნაკლებად განიცდიან ჯგუფურ ზეწოლას აზიური კულტურების წარმომადგენლებთან შედარებით, რომლებიც ორიენტირებულნი არიან კოლექტივიზმზე.
კონფორმიზმის ხარისხი ასევე დამოკიდებულია ადამიანის პროფესიულ საქმიანობაზე. იქ, სადაც შეუძლებელია მარტომ მიაღწიო შედეგს (საფეხბურთო გუნდში ან სიმფონიურ ორკესტრში, კონვეიერულ ბრიგადაში ან სახანძრო ბრიგადაში), მოსალოდნელია შესაბამისი ჯგუფების წევრების მხრიდან ჯგუფის გავლენის უფრო მეტად განცდა. სამხედრო პროფესია, რომელიც მოითხოვს ბრძანებების მკაცრ დაცვას, ასევე ქმნის კონფორმიზმის მაღალ დონეს. რ. კრატფილდის ექსპერიმენტებში, რომელიც ს. აშის კვლევების ანალოგიურია, ჯგუფის მცდარ მოსაზრებას შეუერთდა სამხედრო ოფიცრების 46%.
მაღალი თვითშეფასების მქონე ადამიანები ნაკლებად ექვემდებარებიან ჯგუფურ ზეწოლას. ხოლო დაბალი თვითშეფასების მქონე ადამიანები არც თუ ისე თავდაჯერებულები არიან საკუთარ თავში და, შესაბამისად, უფრო მეტად ექვემდებარებიან ჯგუფის გავლენას.
2. პრობლემის მახასიათებლები. ამ შემთხვევაში ვლინდება შემდეგი სახის დამოკიდებულება: რაც უფრო რთულია პრობლემა ან დავალება, უფრო მგრძნობიარენი არიან ადამიანები სხვების გავლენის მიმართ.
3. ინდივიდსა და ჯგუფს შორის ურთიერთობის ხასიათი. კონფორმიზმის დონეზე გარკვეულ გავლენას ახდენს ჯგუფში ინდივიდის სტატუსი. უმაღლესი სტატუსის მქონე პირებს (მაგალითად, ლიდერებს) უფრო მეტად უწევს ზეწოლაზე წინააღმდეგობის გაწევა უმრავლესობის მხრიდან. რაც უფრო მაღალია ინდივიდის ერთგულება ჯგუფის მიმართ, მით უფრო მეტად ექვემდებარება ის მის გავლენას. თუ ადამიანი არ აფასებს მის ჯგუფისადმი კუთვნებულობას, იგი უფრო გაბედულად ეწინააღმდეგება მის ზეწოლას.
ინდივიდისა და ჯგუფის მაღალი ურთიერთდამოკიდებულების შემთხვევაში ჯილდოს მიღების საკითხში იზრდება კონფორმიზმის გამოვლინების ალბათობა.
4. ზემოქმედების მქონე ჯგუფის მახასიათებლები. ჯგუფის ზრდა (გარკვეულ ზღვრამდე) იწვევს კონფორმიზმის ზრდას: განსაკუთრებით მკვეთრად - მისი წევრების რაოდენობის ხუთ ადამიანამდე გაზრდის შემთხვევაში, რის შემდეგაც ჯგუფის მოცულობა არ ახდენს შესამჩნევ გავლენას.
ადამიანები ახდენენ უფრო მაღალი კონფორმიზმის დემონსტრირებას საჯარო განცხადებების შემთხვევაში. ს. აშის ექსპერიმენტებში გამოსაცდელები ნაკლებად ექვემდებარებოდნენ ჯგუფურ ზეწოლას, თუკი მათ შეეძლოთ ისეთი პასუხის დაწერას, რომელსაც მხოლოდ ექსპერიმენტატორი ნახავდა.
კონფორმიზმის ხარისხი ასევე დამოკიდებულია ჯგუფის ერთსულოვნებაზე. ეს თვისება გამოავლინა ს. აშმა მისი შემდგომი კვლევების დროს, 1955 წელს. მონაწილეთა შემადგენლობაში მან შეიყვანა ერთი ე.წ. მოკავშირე, რომელსაც ექსპერიმენტატორთან შეთანხმებით, უნდა შეენარჩუნებინა დამოუკიდებელი განსჯა და გაეცა სწორი პასუხი. ასეთი მხარდაჭერა მატებდა ნამდვილ გამოსაცდელს თავდაჯერებულობას, და კონფორმიზმის გამოვლენის სიხშირე მკვეთრად მცირდებოდა. ამრიგად, ის, ვინც არღვევს ერთსულოვნებას, ამცირებს ჯგუფის გავლენას.
ეს უკანასკნელი სიტუაცია უბიძგებს კოლექტივის წევრებს ნონკონფორმიზმისკენ. ნონკონფორმიზმი გამოხატავს პროტესტს დამორჩილების წინააღმდეგ, და წარმოადგენს პიროვნების სწრაფვას, რადაც არ უნდა დაუჯდეს, იმოქმედოს უმრავლესობის პოზიციის საწინააღმდეგოდ. მაგრამ ეს მხოლოდ მოჩვენებითი დამოუკიდებლობაა ჯგუფის მოსაზრებისგან. კონფორმიზმი და ნონკონფორმიზმი ერთი მედალის ორი მხარეა: ორივე გამოხატავს პიროვნების მორჩილებას ჯგუფის გავლენისადმი, მაგრამ მხოლოდ სხვა მიმართულების ვექტორით.
მათი საპირისპიროა თვითგამორკვევა - პიროვნების შერჩევითი დამოკიდებულება ნებისმიერი ჯგუფის გავლენის მიმართ, რომლებიც მიიღება ან უარყოფილია იმისდა მიხედვით, შეესაბამება თუ არა ისინი პიროვნების მრწამსს, შეესაბამება თუ არა ისინი ჯგუფის საქმიანობის მიზნებსა და ამოცანებს. ამ შემთხვევაში, გადაწყვეტილება მიიღება დამოუკიდებლად და აწონ-დაწონილად, მის შედეგებზე მთელი პასუხისმგებლობის გათვალისწინებით.
https://healingthebody.ca/5-ways-to-support-collagen-naturally/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR3CJAEo0yYc9PU1r8k6e0nxNKe3_xpEj6Atab6hVTI7Hgk-QbyOR5yB35g
https://www.healthy-holistic-living.com/a-cancer-linked-chemical-has-been-found-in-heartburn-medications-heres-what-you-need-to-know/?utm_source=HTB&fbclid=IwAR1ewHbKEioKpF2kmflVHdLPTNKOn1V3mIkhv7LU5sJVmkFyRTRFQSTZSr4
https://healingthebody.ca/10-ways-to-protect-your-brain-from-alzheimers/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR3GthCANrC64ZUBL5fUsmfnRfoHUVOu-0-PAJUmwJY4ITMwzFyCS-Ho_A4
https://healingthebody.ca/12-easy-ways-to-remove-acid-build-up-from-your-body-alkalize-your-ph-and-beat-disease/?utm_campaign=meetedgar&utm_medium=social&utm_source=meetedgar.com&fbclid=IwAR0gU1OpScmqTnT8D_UEJuLAg0yyHYYAhc1Xdr_Gr1osSOZ8YnqghlyUoMk
https://healingthebody.ca/tamarind-found-to-remove-dangerous-fluoride-deposits-from-bones/?fbclid=IwAR2MFnV_PQ0Gj_BIErHwZknfyPIzJ0G3a28VJFNI0gmhMBJ5XWo9c_wtITE
https://www.patreon.com/posts/7583244?fbclid=IwAR125f-kX1LaIKzjVCmZILrmvii2phIW5BPrlA_NqGlg9y7iC3NI-C_7nrA
https://telegra.ph/Prestuplenie-protiv-chelovechnosti-intellektualnyj-genocid-12-30?fbclid=IwAR11GKAYOEx_YC1VXL4v6b3hdH3CEJrno3Wkzpvwq8_yZxqiVNuMjKWKHFs
https://www.twirpx.com/file/569187/
https://vitalidrobishev.livejournal.com/7469381.html?utm_source=fbsharing&utm_medium=social&fbclid=IwAR0BwbGU6dwR4VWozFm-xwu2m62EZTZXzVbcMRJBFd3d9kR4yMb8l0e-6ys
УПРАЖНЕНИЕ «ДРУЖИЛ БЫ Я С САМИМ СОБОЙ?».
Опыт консультирования
От автора: Спасибо автору, у которого я взяла в работу, это упражнение - Елене Назаренко. Я очень люблю психолога Елену Назаренко.
Странно звучит, конечно. Так я еще люблю Ремарка, теплую осень. Еще я люблю профессора Валерия Викторовича Петухова и доктора психологических наук Елену Игоревну Горбачеву.Такое ощущение, что у нас совпадение ДНК, мыслей и чувств.
Знания от них осмысленны и проверены. И что самое важное: рабочие.
Упражнение Дружил бы я с самим собой Опыт консультирования
Опыт консультирования.
Большой ребенок. 17 лет. Пол женский. Депрессия. От психиатра.
Ребенок приведен родителями. Красивый. Умный. И в печали.
Раскрыть, которую он не в состоянии. Знаете, современные дети не дружат с чувствами. Ну, не развит у них ни эмоциональный интеллект, ни самосознание.
Но видно, что дело совсем плохо.
- А если бы ты была Другим человеком, стала бы ты дружить сама с собой?
- ...
Компьютер завис. Вопрос ушел домой, как домашнее задание. Отлеживаться в комнате на диване при закрытых шторах.
Компьютер отвис на следующей встрече через три дня.
- Я бы не стала дружить с собой. Ну, может начала.
А потом это скучно. Нет. В принципе я нормальный человек.
Со мной и в разведку можно, если что. Но я думаю. Я не чувствую. Как холодная рыба.
Потом у меня есть цели. Если я решила, я напряглась и сделала. Я тогда не общаюсь, я сама в себе.
Я не умею радоваться. Веселиться.
Я вокруг должна. Должна хорошо учиться. Маме. Должна хорошо себя вести. Папе. В смысле: никаких вредных привычек. Должна не поправляться. Себе. Я же не хочу быть толстой коровой.
Вообще то у меня друзей у самой не много. Я часто слушу: "Ты так думаешь? ты что дура, что ли?" Еще и скрывай, что я думаю.
Итог:
1. Дружить с собой не стала бы.
2. Потому, что всегда этот человек напряжен.
3. Потому, что с этим человеком скучно.
4. Потому, что этот человек всегда загружен мыслями.
5. Потому, что у этого человека проблемы с чувствами.
6. Потому, что этот человек всем должен и даже самому себе.
7. Потому, что этот человек скрывает от Других самого себя.
На этом упражнение Елены Назаренко заканчивается.
Мы собрали благодаря ему бесценную психологическую информацию. Личность задумалась про саму себя, отразила себя и дала себе и нам интересное знание.
А дальше что? Дальше нам надо двигаться в ДАЛЬШЕ.
Нам нужны цели, желания.
А чего хотим?
Современные наши дети знают свои "рекламные хотелки".
С жизненными туговато.
Как узнать, чего ты хочешь, когда ты НИЧЕГО не хочешь?
Упражнение "Я не хочу".Берем ребенка или Большого ребенка или Взрослого.
Берем его паспортный возраст и пишем по его количеству "я не хочу..."
Нашей девочке 17 лет. Мы получаем:
1. Я не хочу быть Дурой.
2. Я не хочу быть психичкой на лекарствах.
3. Я не хочу быть в вечном напряжении.
4. Я не хочу вечно по поводу всего грузиться.
5. Я не хочу быть без чувств.
6. Я не хочу быть толстой коровой.
7. Я не хочу быть слабой.
8. Я не хочу быть занудной, печальной, мутной.
9. Я не хочу лежать, как старый пень.
10. Я не хочу, чтобы мной командовали родители.
11. Я не хочу быть одинокой.
12. Я не хочу быть, как робот.
13. Я не хочу быть, как все.
14. Я не хочу есть.
15. Я не хочу ничего не хотеть.
16. Я не хочу носить юбки.
17. Я не хочу ходить в университет.
И переделываем "не хочу" в "хочу".
Нас ждет 17 хочу.
Я хочу быть умной.
2. Я хочу быть в себе.
3. Я хочу быть расслабленной.
4. Я хочу грузиться только по поводу важного.
5. Я хочу чувствовать.
6. Я хочу внешне приятно выглядеть.
7. Я хочу быть сильной.
8. Я хочу быть веселой.
9. Я хочу быть активной.
10. Я хочу сама собой распоряжаться.
11. Я хочу верных друзей.
12. Я хочу быть живым человеком.
13. Я хочу быть особенной.
14. Я хочу есть, когда захочу и что захочу.
15. Я хочу хотеть.
16. Я хочу одеваться, как хочу.
17. Я хочу четвертый месяц лета.
Результат: месяц занятий и никаких лекарств. Детская психика очень пластична. Она хорошо восстанавливается. Только надо подобрать адекватные условия. И попросить родителей подождать динамики, не сажать ребенка сразу на лекарства.
Про лекарства. Я не сторонник лекарств детям. Да и взрослым тоже. На моем опыте этого года: от лекарств детям мы отказались 3 раза. И три раза это было верное решение. Очень полюбили у нас (у нас) выписывать лекарства детям.
- Плачет? 2 недели? не может ребенок плакать так долго, давайте выпишем...
- Он вас беспокоит? сейчас выпишем.
- Ну, в любом случае, не повредит.
Знаете, я рекомендую каждому, как будет свободная минутка, сядьте с листочком и ручкой и ответьте на вопрос: "А стал бы я сам с собой дружить?" А может следом и на вопрос: "Чего я не хочу?"
Очень очищает от мусора.
Авторка — Светлана Новикова
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised