https://www.dp.ru/a/2013/06/24/Nacizm_i_narcissizm
ნაციზმი და ნარცისიზმი
დეპუტატმა ირინა იაროვაიამ სახელმწიფო დუმას წარუდგინა კანონპროექტი ნაციზმის რეაბილიტაციის აკრძალვის შესახებ. ეს არის ინიციატივის მორიგი რედაქცია, რომლის მიღებასაც უკვე რამდენიმე წელია ცდილობენ პარლამენტარები, მაგრამ ყოველთვის აწყდებიან ხელისუფლებისა და ისტორიკოსების წინააღმდეგობას.
ირინა იაროვაია სთავაზობს რუსეთის ფედერაციის სისხლის სამართლის კოდექსში 354/1 მუხლის შემოღებას „ნაციზმის რეაბილიტაცია“, რომლის მიხედვითაც სწორედ ასეთი რეაბილიტაციისთვის დაწესდება ჯარიმა 300 ათას რუბლის ოდენოვით (მედიისთვის - 500 ათასამდე) ან თავისუფლების აღკვეთა, შესაბამისად, სამ ან ხუთ წლამდე.
იაროვაია საოცარ შეუპოვრპბას ავლენს. ფაქტობრივად, მან შესთავაზა 354/1 მუხლის შეტანა სისხლის სამართლის კოდექსში ჯერ კიდევ 2009 წელს დეპუტატთა ჯგუფის შემადგენლობაში. მათ შორის იყვნენ ბორის გრიზლოვი, ვიაჩესლავ ვოლოდინი, პაველ კრაშენინინიკოვი და ზოგადად ერთიანი რუსეთის მთელი მწვერვალი სახელმწიფო სათათბიროში - პეხტინი, მოროზოვი, რიაზანსკი და სხვები.
მაგრამ რუსეთის ფედერაციის მთავრობამ კანონპროექტს უარყოფითი პასუხი გასცა. ასეთ შემთხვევებში ყველაფერი ფორმულირებაზეა დამოკიდებული. მაგალითად, თეთრ სახლში (პასუხს ხელს აწერდა მერის ამჟამინდელი მოვალეობის შემსრულებელი სერგეი სობიანინი, რომელიც მაშინ სამთავრობო აპარატის მეთაური იყო) აღნიშნეს, რომ „იურიდიულად არაკორექტულად არის მიჩნეული კანონპროექტის ავტორების მიერ შემოთავაზებული ფორმულირება „ნიურნბერგის ტრიბუნალის განაჩენის დამახინჯება“, ვინაიდან კანონპროექტის ტექსტიდან გაუგებარია, როგორ შეიძლება დამახინჯდეს ნიურნბერგის ტრიბუნალის მიერ გამოტანილი და ძალაში შესული სასჯელი. განსაკუთრებით არ აწყობდათ ოფიციალურ პირებს იდეა დევნა გამოეცხადებინათ „ანტიჰიტლერულ კოალიციაში მონაწილე ქვეყნების ქმედებებზე, როგორც დანაშაულებრივზე“. ვინაიდან, სობიანინი წერდა, „გაურკვეველია, რა მოქმედებების სპექტრს ეხება ის, რომელ პერიოდზეა საუბარი და რას გულისხმობს ტერმინი „გამოცხადება“, ასე რომ, „ამ დებულების მიღებამ წარმოდგენილი ფორმულირებით შეიძლება გამოიწვიოს არასასურველი საგარეო პოლიტიკური შედეგები“.
გრიზლოვი და მისი თანამოაზრეები ჯერ ცდილობდნენ დაეწერათ დოკუმენტის ახალი ვერსია, შემდეგ უკვე 2011 წელს მათ გამოითხოვეს თავისი ხელმოწერები კანონპროექტზე, და ასე, დაიკარგა კანონპროექტი სახელმწიფო სათათბიროს წიაღში. ინიციატივაზე საინტერესო დასკვნა გააკეთა მოსკოვის ადამიანის უფლებათა ბიურომ ალექსანდრ ბროდის (საკმაოდ ლოიალისტი, უნდა ითქვას, უფლებადამცველის) ხელმძღვანელობით. მისი მნიშვნელობა ასევე იმაში მდგომარეობდა, რომ გაურკვეველია კონკრეტულად რა უნდა იყოს დაცული. მაგალითად, კატინში პოლონელი ოფიცრების დახვრეტასთან დაკავშირებით, სსრკ-ს პოზიცია, რომელიც დაფიქსირებულია ნიურნბერგის ტრიბუნალის განაჩენში, და თანამედროვე რუსეთის ხელისუფლების პოზიცია განსხვავდება. მთლიანი განაჩენი რუსულად არ გამოქვეყნებულა, ასევე ტერმინი „დამახინჯება“, ექსპერტების აზრით, დაფიქრებას საჭიროებს.
ირინა იაროვაიამ კიდევ ერთხელ გაუკეთა კორექტირება ფორმულირებას. შემოთავაზებულია დასჯა „მეორე მსოფლიო ომის დროს ანტიჰიტლერული კოალიციის ქვეყნების ჯარების საქმიანობის უარყოფისთვის საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შესანარჩუნებლად“, ასევე „აშკარა ცრუ ინფორმაციის გავრცელებისთვის მეორე მსოფლიო ომის დროს ანტიჰიტლერული კოალიციის ქვეყნების არმიების საქმიქნობის შესახებ, რომლებიც დაკავშირებულია დანაშაულის ჩადენის ბრალდებასთან, მათ შორის ბრალდების მტკიცებულებების ხელოვნურად შექმნასთან“. საერთაშორისო სამხედრო ტრიბუნალის მიერ განაჩენის უარყოფა ტექსტში დარჩა, რაც იმას ნიშნავს, რომ მთავრობის ერთი პრეტენზია მაინც არ არის მოხსნილი.
დანარჩენებზეც რჩება კითხვები. როგორც არ უნდა ითამაშო სიტყვებით, როგორც არ უნდა დაალაგო ფრაზები, ამით არსი არ შეიცვლება. იაროვაიას კანონპროექტი, რა თქმა უნდა, ნაციზმის რეაბილიტაციას კი არ ეხება, არამედ საბჭოთა არმიის. მაგალითად, არც ისე დიდი ხნის წინ, სენატორმა ბორის შპიგელმა წარადგინა ცალკე კანონის პროექტი „ნაციზმის რეაბილიტაციის ქმედებების დაუშვებლობის შესახებ“, მაგრამ იქ ყველაფერი მარტივია - აკრძალულია „ნაცისტი დამნაშავეების და მათი თანამზრახველების განდიდება“, ასევე ჰოლოკოსტის უარყოფა.
მაგრამ ირინა იაროვაიას სურს, რომ აიკრძალოს სტალინური რეჟიმის შედარება ჰიტლერულთან და საბჭოთა ჯარების სამხედრო დანაშაულებებზე საუბარი, სულ ეს არის, ხოლო „ანტიჰიტლერული კოალიციის ქვეყნები“ სხვა არაფერია, თუ არა შირმა. და ეს, როგორც ისტორიკოსები ერთხმად ამბობენ, არამეცნიერული მიდგომაა, რადგან ყველაფერი უნდა იყოს გამოკვლეული. თუ კანონები მიიღება ამ ფორმით, შეიძლება წააწყდეთ ძალიან მოულოდნელ დაბრკოლებას, მაგალითად, ნიურნბერგის ტრიბუნალმა, როგორც მოგეხსენებათ, უარი თქვა გერმანიის უმაღლესი სარდლობისა და SA თავდასხმის რაზმების დამნაშავე ორგანიზაციებად მიჩნევაზე, და თუ განაჩენი არ იქნა უარყოფილი, მაშინ ისინი არ იქნებიან დამნაშავეები.
ისტორიული მეცნიერების თვალსაზრისით, შეუძლებელია ომის კანონშემოქმედების კალაპოტში „მორგება“, ეს პირში ბურთის ჩაჩრას ემსგავსება. გასაგებია, რომ იაროვაიას აღიზიანებს ლეონიდ გოზმანი ან ალექსანდრ პოდრაბინეკი, რომლებიც სმერშ-ს და შს სახალხო კომისარიატს ადარებენ გესტაპოს, მაგრამ პოლონელი ოფიცრების (არამარტო კატინში) დახვრეტა ვერსად დაიმალება. უფრო მეტიც, ეს ფაქტები არ ეწინააღმდეგება იმ ფაქტს, რომ სსრკ ებრძოდა ფაშიზმს, უბრალოდ, დიდ არმიას არ შეუძლია დახვრეტის და მაროდიორობის გარეშე, ეს ომის სპეციფიკაა, მაგრამ ირინა იაროვაია თვლის, რომ ჯობია უბრალოდ აიკრძალოს ამაზე საუბარი, ვიდრე დაიწყოს ამის გარკვევა და წერტილის დასმა. ეს უკვე ერთგვარი „ნარცისიზმის რეაბილიტაციაა“.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised