როჯერ უოტერსის The Wall და ჯორჯ ორუელის Pink Pig
პოლინა იუვჩენკო
https://www.psychanalyse.kiev.ua/psychanalyse-discours/textructions/149-the-wall-pink-floyd-ross
ტირანიის ტრიუმფი, ორაზრის ტრიუმფი ან თუნდაც აზრთა არარსებობა, რაც პიროვნების დაშლას იწვევს, კარგად არის ცნობილი კაცობრიობისთვის. დასწავლილი და არა განვლილი ცხოვრება სუბიექტის გამოვლინებასე მსახურება, ანაცვლებს მას შაბლონით, მექანიკურად აქცევს მითითებებით. განთავისუფლების გამოცდილებას ყველა ხელახლა აცნობიერებს, მათ შორის მუსიკის საშუალებით, როგორც ამას როკის ლეგენდები აკეთებდნენ, brain damage-მდე. რა შთაბეჭდილებები შეიძლება დარჩენოდა ფსიქოანალიტიკოსს Pink Floyd-ის კონცერტის შემდეგ?
ტექსტის ავტორია ლაკანალიის მკითხველისთვის უკვე ნაცნობი ფსიქოლოგიისა და ფსიქოანალიზის დოქტორი, კლინიკური ფსიქოლოგი და ფსიქოპათოლოგი, École de la Cause freudienne-ს წევრი, ფსიქოანალიზის უკრაინული ასოციაციის წევრი - ფსიქოანალიტიკოსი და კლინიკური ფსიქოლოგიის ლაბორატორიის პედაგოგი (რენ-II და პარიძი-X უნივერსიტეტები) ჟერმან არს როსი (German Arce Ross); 1997 წლიდან ეწევა კერძო ფსიქოანალიტიკურ პრაქტიკას.
როჯერ უოტერსმა მთელი ცხოვრება უმამოდ გაატარა, მან უკიდურესობამდე მიიყვანა თავდაპირველი ტრავმატიზმი, რაც, საბედნიეროდ, ბრწყინვალე შემოქმედებით წარმატებად მოუბრუნდა მას. მაშინვე აღინიშნა, რომ ამგვარ ტრავმატიზმს ადგილი ჰქონდა, როგორც პოსტფაქტუმ განცდას, რადგან იმ დროს ბიჭი ჯერ კიდევ ძალიან პატარა იყო ამის გასაცნობიერებლად. უნდა აღინიშნოს, რომ ამ ტრავმატიზმმა დედის უნივერსუმში გაიარა და ძირითადად დედის უნივერსუმის მეშვეობით. მამა ომში დაიღუპა, ვაჟი კი ერთი წლისაც არ იყო! ცხადია, ეს ადვილი არ იყო, და უმამობა მან მძიმედ გადაიტანა. მაგრამ მაინც სავსებით შესაძლებელი აღმოჩნდა. რატომ? იმიტომ, რომ, მიუხედავად რეალური მამის არარსებობისა, სიმბოლური მამა დედის მიერ შექმნილი დამცავი კედლის ფუნდამენტად იქცა.
აქ საქმე პათოლოგიური გლოვის განსაკუთრებულ შემთხვევასთან გვაქვს.
არსებობს მოსაზრება, რომ სუბიექტზე არ შეეძლო გავლენა მოეხდინა მოვლენას უშუალოდ დანაკლისის მომენტში, ვინაიდან ის ძალიან პატარა იყო ასეთი რთული აღქმისა და კოდირებისთვის. შოკის ჩრდილი იმის გამო, რომ სწორედ მისი მამა მოკლეს, თითქოს აფექტურად აისახა ბავშვზე რამდენიმე წლის შემდეგ, როდესაც მან საბოლოოდ შეძლო მამების არსებობისა და როლის გაცნობიერება სხვებისთვის და საკუთარი თავისთვის. და ვინაიდან ამ შემთხვევაში ადგილი ჰქონდა მნიშვნელოვან დიაქრონიას დანაკლისის მოვლენასა და მუდმივი არყოფნის ემოციურ შეფასებას შორის, გლოვამ მიიღო გაფანტული სევდის სახე ობიექტის მკაფიოდ განსაზღვრის გარეშე.
მაგრამ ჩვენ ვერ დავეთანხმებით ამგვარ მოსაზრებას, მათ შორის როჯერ უოტერსის შემთხვევაშიც. რადგან მამის დაკარგვის შემდეგ, აცნობიერებდა თუ არა ამას თავად ბავშვი, იგი მჭიდრო ურთიერთობაში იმყოფებოდა დანაკლისის ობიექტთან. იგი ყოველთვის იყო დაკავშირებული იმასთან, თუ როგორ განიცდიდა, აფასებდა და გრძნობდა ამ ამბავს დედა, რომელთანაც ბავშვი მჭიდრო სიმბიოზში იმყოფებოდა. ამრიგად, ბავშვი იძულებული იყო სხვისი მწუხარებით ეცხოვრა. სწორედ აქედან, დედის მიერ შექმნილი კედლიდან, რომელმაც იზოლაციაში მოაქცია ბავშვი, წარმოიშვა brain damage, ტვინის დაზიანების განმარტება, რომელიც მან ადრეული ბავშვობიდან განიცადა:
And if the dam breaks open many years too soon
And if there is no room upon the hill
And if your head explodes with dark forbodings too
I'll see you on the dark side of the moon
და თუ წლებმა გაარღვია კაშხალი,
და თუ ზევით აღარ დარჩა ადგილი,
და თუ თავში ნიშანთა წყვდიადი აფეთქდა
ბნელი მხრიდან ჩვენ ვიხილავთ მთვარეს.
კომპოზიცია Brain Damage – The Dark Side of the Moon (1973).
–… მან იცხოვრა დედის მიერ ქმრისა და მამის პარაზიტული და პათოლოგიური გლოვის გარემოში. ის wall-ს არღვევს, ზე-მეურვეობის კედელს, რომელიც დედამ აღმართა მის გარშემო და ბავშვს მხოლოდ dark side დაუტოვა გამოხატვის საშუალებად, მამისგან დარჩენილი ჩრდილის ბნელი მხარე. ასე რომ, wall ახლა და სამუდამოდ წარმოადგენს უიმედოდ არმყოფ მამას. ასე რომ, იგივე გავლენის გამო, დედის პათოლოგიური გლოვა ბავშვში შიშსა და შფოთვას გამოიწვევს. რადგან fear builds walls, შიში კედლებს აღმართავს!
მაგრამ ამ გაგებით ან მის საწინააღმდეგოთ, როჯერ უოტერსის გრანდიოზული ჩანაფიქრი თვალშისაცემი აღმოჩნდა, როგორც ამას, მაგალითად, პარიზში ვაკვირდებოდით Wall Live 2013-ის დროს. ერთგვარი wall, კედელი, რომელიც გადაჭიმულია სტად დე ფრანსის მთელ სიგანეზე (დაახლოებით 70 მეტრი) და ნაბიჯ-ნაბიჯ გადაინაცვლებს, მთლიანად მალავს შემსრულებლებს მაყურებლისგან!
შესვენების დროს, მაყურებელი უზარმაზარი კედლის წინ აღმოჩნდა, რომელიც მესიჯის გადამცემ მთლიან ეკრანად გადაიქცა როკ თეატრის დიდი მუსიკალური ფილმის სახით. მაგრამ wall არ ყოფილა სანახაობის ერთადერთი სივრცე. სტადიონის თავზე საჰაერო სივრცე სავსე იყო თვითმფრინავებით და, რაც მთავარია, გასაბერი ტახით, რომელიც კომპლექსურად ასახავდა ზოგადად ყველაფერს, რაც სიძულვილს იწვევს.
რაც შეეხება ფორმას, უდავოა, რომ სწორედ Pink Floyd–მა შემოიტანა ორიოდე ათეული წლის წინ როკ კონცერტების წარმოდგენის განსაკუთრებული მანერა. უფრო ზუსტად, როჯერ უოტერსმა შემოიტანა The Pros and Cons of Hitch Hiking-ის ტურნეს დროს (1984 წელს, რომელიც ადრევე გახდა მნიშვნელოვანი).
მართლაც, Wall Live თანდათან მჭიდროვდება, ივსება ორუელის სტილის კრიტიკული შეტყობინებებით. ანუ მიმართულია XX საუკუნის ყალბი იდეოლოგიების წინააღმდეგ, რომლებიც წარმოდგენილი ჰქონდათ, როგორც „თავისუფლებისკენ“ მიმავალი გზა, სინამდვილეში კი ნამდვილ უბედურებას წარმოადგენდა. განტოლება ნაციონალ-სოციალიზმი-კომუნიზმი-ფაშიზმი-კაპიტალიზმი-ველურობა უკავშირდება მათ ცნობილ წარმომადგენელთა ფარისევლურ მცდელობას გააჩაღონ „თავისუფლებისათვის“ ომი. ეს ყველაფერი ემსახურება ახალი თაობის დაცვას „განთავისუფლების“ ნებისმიერი იდეოლოგიისგან, რომლებიც, ისევე როგორც ყველა დანარჩენი, მანიპულირებენ გონებით ძალაუფლების მისაღწევად და მის შესანარჩუნებლად. ასეთი იდეოლოგია ძლიერია, რადგან ორგანიზებულ ლობიზეა აგებული: მათ უკან სახელმწიფოები და პარტიები დგანან ბატონობის ახალი ეპოქის დასაწყებად, რომლებიც მუდმივად მოუწოდებენ არჩევანის „თავისუფლებისკენ“. შესაბამისად, „რევოლუციით“ ყველა ასეთი მოვაჭრის მიმართ მხოლოდ უნდობლობას გამოხატავენ.
საბედნიეროდ, არსებობენ ისეთებიც, რომლებიც თავიანთი შესაძლებლობების შესაბამისად ეწინააღმდეგებიან იდეოლოგიებს, რათა ისევ არ აღმოჩნდენ ცხვრის როლში სადგომ-წყობაში, სადგომ-გარემოცვაში, სადგომ-ჯოჯოხეთში. მაგრამ უნდა შევძლოთ და ავირიდოთ რადიკალური შიზოფრენია და ჰალუცინოზი რემისიის გარეშე, როგორც ეს მოხდა სიდ ბარეტის შემთხვევაში. ეს ბევრ კითხვას ჰბადებს. როგორ შეეძლო მას, ვინც, ჯერ ჩვილობის დროს მამა დაკარგა, ერწმუნა იდეოლოგიისგან განთავისუფლება? როგორ შეძლო რეჟიმებისა და „სოციალური პერვერსიებისგან“ გადარჩენა ახალგაზრდა კაცმა, რომელმაც თავის გარშემო ყრუ კედელი აღმართა? საიდან გაჩნდა მისი რეალური მრწამსი და არა უბრალოდ რწმენა, რომ რეალურ პიროვნულ რეალიზებაში მხოლოდ საკუთარი ღრმა რეზერვების იმედი უნდა ჰქონდეს და არა დედის გადაჭარბებული მზრუნველობის? როგორ შეძლო მან, ყველაფრის მიუხედავად, შეენარჩუნებინა შემოქმედებითი უნარი?
დიდ შთაბეჭდილებას ტოვებს ის გარემოება, რომ კედელი ხდება არა მხოლოდ ზღუდე დაცვის, იზოლაციის, დისკრიმინაციისთვის, ღრმა გაყოფის საშინელი და სასტიკი ზღვარი, არამედ საპროექციო ეკრანიც. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, კედლის ზედაპირი რაღაც სარკის მსგავსი ხდება, თვალშეუვალი, ღრმა და მოცულობითი, მრავლობითი მე-ს საპროექციოდ, რომელიც თავს მოიაზრებს ისეთად, როგორიც, მისი აზრით, უნდა იყოს. ან წარმოიდგენს თავს, ცხოვრების თავისუფლებისკენ გამალებული სწრაფვის გამოძახილის და ჩრდილების შესაბამისად, როგორც მონა კედლის წინ პლატონის გამოქვაბულში. მაგალითად, კედელზე პროეცირებულია მოზაიკა მამების მრავალი ფოტოსურათებიდან, რომლებიც გაქრენ, ომში დაიღუპენ ტერორისტების გამო ან დაბრუნდნენ მას შემდეგ, რაც დაკარგულებად ითვლებოდნენ.
ამ ნახატებთან კონტრასტირებენ ბიუროკრატიისა და იძულების, მილიტარიზმის, შავის ან წითელის, შავის და წითელის, დიდი ძმის ან ამხანაგი ღორის, ულვაშების ან იმპერიული ნიკაპის, დიადი სიტყვის ან წითელი წიგნის ნიშნები, ემბლემები და სიმბოლოები. ერთ ემბლემად გაერთიანებულია ნამგალი და ურო სვასტიკით: ორი გადაჯვარედინებული ურო წითელი სახელურებით თეთრ-წითელ წრეში, შავ ფონზე. აქ მიუთითებენ ხელით შრომაზე, მკაცრ წესრიგზე, ძალის გამოყენებაზე გასაჩივრების გარეშე, იძულებაზე აჯანყების უფლების გარეშე ... მაგრამ ისინი სიწმინდემდეა ამაღლებული, რომელიც აღემატება რელიგიურს, თითქმის ეზოთერულ ფასეულობებამდე. ნებისმიერი ტოტალიტარიზმი ყოველთვის ჩნდება, როგორც რელიგიის ექვივალენტური ჩანაცვლება. იგი ყოველთვის იწყება, როგორც იდეოლოგია, რომელიც თავისუფლებისთვის იბრძვის, და ამთავრებს უმცირესობის, ერთი მუჭა პრივილეგირებული კორუმპირებული ფუნქციონერების მიერ ადამიანის ტოტალიტარული დამონებით.
ამიტომ, ლაშქარსა და ომებზე მეტად, იდეოლოგიების შიში უნდა ჰქონდეთ, რომლებიც თავიდან ნეიტრალურად ეჩვენებათ, შემდეგ დასაშვებად, ამტკიცებენ და იწვევენ სისხლისღვრას. დღეს ეს იდეოლოგიები ნაკლებად იმალებიან კლასობრივი ბრძოლის მითების უკან და უფრო მეტად წინა პლანზე გამოაქვთ ახალი მითები ერთიანობის შესახებ კუთვნილების მიხედვით. ისინი ცდილობენ ჩამოსცილდნენ უახლოეს წარსულში არსებულ „საერთო მტერს“ და ლაპარაკობენ ურიცხვ მტერზე, რითაც ხელს უწყობენ შთამბეჭდავ დაყოფას, მიუხედავად გლობალიზაციის ტენდენციების ერთგვაროვნებისა. ეს მსოფლიო და ზეამქვეყნიური მოძრაობა პოზიციონირებულია, როგორც ახალი „რელიგია“ განსაკუთრებული კულტებით, ფეტიშებით და კოლექტიური მსახურებით. განსახიერებული ღმერთის გარეშეც კი იგი ავითარებს ფანატიზმს მცირე პრაქტიკულ საკითხებში და წამიერ სიმპათიებში. ეს ახალი საერო „რელიგია“ იდეოლოგიაა. მას შეიძლება ეწოდოს iDeoLogie, რადგან იდეა აქ ღმერთია, მაგრამ iDieu, ანუ ღმერთი „საკუთარი თავისთვის“, ინდივიდუალიზებული, ინდივიდუალისტური და საბაზრო. ტერმინით ITheoLogy მე გამოვხატავ იმ მოსაზრებას, რომ პრაქტიკული და რაციონალური მცდელობები გადაჭარბებულად განსახიერდება მე–ს მონდიალიზაციაში, ზიარებულთა თითქმის რელიგიური მრწამსით. ეს ღირებულებები და მრწამსი თითქოს ხელახლა იქმნება კარნახით, თითქოს ისინი ოდესღაც სექტის ოფიციალურად აღიარებულ საიდუმლო შეთანხმებას წარმოადგენდნენ. უნდა აღინიშნოს, რომ ორუელის ყველა ასეთი იდეოლოგია ღორის მისწრაფებებსა და მიდრეკილებებისკენ არის დაკავშირებული.
ღორის გამოსახულება, რომელიც ჩვენთვის კარგად ნაცნობია ჯორჯ ორუელის „ცხოველების ფერმიდან“, გაცილებით მსუქანია, ვიდრე უბრალოდ გასუქებული. იმპოზანტურია, იდეოლოგიების ყველა შესაძლო სიმბოლოებით დატვირთული, რომლებიც ადიდებენ ბედნიერებას და თავისუფლებას.
ის ეკითხება მათ, ვისაც მისი სწამს: მენდობი? რაზეა საუბარი! როგორ არ უნდა ამოვიცნოთ Big Pink Pig-ში, დიდ ღორში, ცრუ მამათა პერვერსიული ვარიანტი, რომლებსაც „უბრალოდ და ბუნებრივად“ შეუძლიათ დაწინაურება, თითქოს ყველაფერი, რაც ხდება „ნორმალურია“? როჯერ უოტერსს ჰყავს ღორი, რომელიც აჭრელებულია ყველა ფერის ბაირაღებით და პოლიტიკორექტულობის ემბლემებით, ის თანდათან იზრდება და წითლდება, უსაშველოდ მსუქანი ხდება. შემდეგ Big Pink Pig გადაუფრენს მაყურებელს, სანამ მას არ გააქრობენ და არ მოიცილებენ, როგორც ეს ემართებათ ცრუ თავისუფლებების ტირანებს და იდეოლოგებს. ისე ჩანს, თითქოს ბრბომ ჩაყლაპა ეს ღორი, რომელიც, სიტყვის პირდაპირი გაგებით, ქრება თხრილში ფეხქვეშ გათელილი, ხოლო კედელი ამ დროს იბზარება და იშლება.
ამ მომენტში პროექციები უფრო ხალისიანი ხდება, სასიამოვნო და მიმზიდველი თვალისთვის, რამდენიმე ფერში გადადის. ისინი გააპობენ კედელს, რომელიც უფრო ჯადოსნურ ღრუბელს, cloud-ს ჰგავს. პერსპექტივის ამ თამაშში ჩნდება უწონო ქალის გამოსახულებები, ნაკლებად ხისტი და უფრო მომრგვალო, მათი მზერა, ტუჩები და ნახევრად შიშველი სხეული აცოცხლებს კედელს.
დედისა და ბიჭის, რომელიც უკვე გაიზარდა, მუდმივი გლოვა მამის გამო, რეორგანიზებს ზედაპირს და გადაწყვეტილებას ჰპოვებს ვერსიის ფერადზე შეცვლით, სადაც მამაკაცის მიერ გამოხატული ქალის სურვილი კედელზეა პროეცირებული, რომელიც არაფერს ფარავს, რადგან კედელი გასასვლელად გადაიქცევა. ეს ფანტაზმების გადასვლაა, არა-გლოვის მიუხედავად? თუ გლოვის კრეატიულ ვერსიაში გადაწყვეტა, თუნდაც ობსესიის გარეშე, სადაც ხელოვნება აერთიანებს ყველაზე მნიშვნელოვან ელექტრონულ-ხმოვან მუსიკალურ შემადგენელს კინოსთან, ფოტოსთან, პროგრესულ როკთან, ვიდეოსთან, თეატრთან, ოპერასთან ... და ფსიქოანალიზთან? ნებისმიერ შემთხვევაში, თუ შედეგი მაყურებლის მიერ არის შეფასებული, ეს ასევე სამართლიანია ავტორისთვის, ასე არ არის? კედელი ხდება la passe, გასასვლელი. შედეგი ჰაერში დაქრის, ეს შვების განცდის მომენტია, ხოლო მშვიდობის მოყვარეობაში ოდნავ იგრძნობა Thanksgiving, მადლიერების დღე. თუმცა, რატომაც არა? ზოგჯერ ეს ნამდვილად საჭიროა!
სამწუხაროსა და იძულებითის თანასწორობის წინააღმდეგ, მილიტარიზებულის და ბოდვითის ძმობის წინააღმდეგ, მიუღწეველი თავისუფლების წინააღმდეგ, XX საუკუნის იდეოლოგიების თაღლითობის წინააღმდეგ გამოდის და იმარჯვებს განსხვავება. ურთიერთობების ძველ მოდელებში უსიცოცხლო გაუპიროვნების წინააღმდეგ, შებოჭილობის და რიგიდულობის, მონოტონურობისა და ერთგვარობის წინააღმდეგ გამოდის სქესობრივი განსხვავება და მოაქვს გრძნობადი და ესთეტიკური ეროტიზმი. იძულებითი ძმობის წინააღმდეგ, გაუმარჯოს განახლებულ მამობას! თავისუფლება- თავაშვებულობის წინააღმდეგ, ან ზედამხედველთან თავისუფლების წინააღმდეგ, გაუმარჯოს თავისუფლებას! თანასწორობაში გათანაბრების წინააღმდეგ, გაუმარჯოს შემოქმედებით განსხვავებას!
პარიზი, 2013 წლის სექტემბერი
მთარგმნელისგან: ისტორიული ცნობა და რამდენიმე სიტყვა თავისუფლების შესახებ
ბრიტანული როკ-ჯგუფი Pink Floyd სამოციანი წლების შუა პერიოდში შეიქმნა, ექსპერიმენტების სერია განვლო და მსოფლიო პოპულარობა 70-იანი წლების ბოლოს მოიპოვა. შეიიძლება ითქვას, რომ მისი ჟღერადობა რამდენჯერმე პრინციპულად იქნა მოდიფიცირებული. ხდებოდა შემადგენლობის ფლუქტუაცია, იცვლებოდა მუსიკალური კოლექტივის წევრების როლები, ვოკალისტები. ზოგადად, ჯგუფის ცხოვრება ჩვეულებრივ პერიოდებად იყოფა:
- სიდ ბარეტთან (1964-1968) - ამ დროს უკავშირდება ადრეული ჩანაწერები და პირველი ორი ალბომი (The Piper at the Gates of Dawn, A Saucerful of Secrets). მოგვიანებით, პოპულარობის ზრდასთან ერთად, ხშირი ნერვული აშლილობის გამო, ბარეტმა შეწყვიტა მონაწილეობა ჯგუფის საქმიანობაში;
- როჯერ უოტერსთან, როგორც ლიდერსა და ტექსტის ავტორთან (1969-1972), როდესაც ჯგუფმა დაიწყო პოპულარობის მოპოვება (ალბომები Ummagumma, Atom Heart Mother, Meddle);
- შემდეგ დადგა საკულტო ალბომების დრო, რომელთა სიმღერები და პოლიგრაფია შეიძლება ნაცნობი იყოს მათთვისაც, ვინც როკ მუსიკისგან შორს დგას: The Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975), Animals (1977) და The Wall (1979). როჯერ უოტერსი ფრონტმენად დარჩა, მაგრამ მას ეს როლი დევიდ გილმურთან უნდა გაეზიარებინა, რომელმაც ჯგუფში ბარეტის ადგილზე მოვიდა.
სიმღერები, როგორც მოთხრობის ნაწილი, განვითარებული სიუჟეტით, ქმნიან ალბომში ერთიან ეპიკურ ტილოს. შესრულების აღნიშნული წესი მნიშვნელოვანია, რადგან ის იძლევა ნარატივის ევოლუციის დანახვის და ავტორის ჩანაფიქრის სრულად შეფასების საშუალებას. მარტივად რომ ვთქვათ, ამ ალბომებს შეიძლება ერთიანი ნაწარმოები ეწოდოს: ყველა კომპოზიცია გულდასმით არის ერთმანეთთან დაკავშირებული, გამსჭვალული ერთი იდეით, თითოეული მათგანი თავის ადგილზეა. თავგამოდებული მელომანები გვირჩევენ Pink Floyd ოქროს ფონდის ალბომების მიხედვით აღქმას, გაცნობისთვის მინიმუმ ნახევარი დღის გამოყოფას ფარდაჩამოფარებული ფანჯრებით, გვირჩევენ უბრალოდ დავივიწყოთ ისეთი ფუნქციების არსებობა, როგორიცაა „შემთხვევითი ტრეკი“. კონცერტები ფართოშტაბიანი შოუა, სინათლით და დეკორით მდიდარი, რის გამოც The Wall-ს ზოგჯერ როკ-ოპერასაც უწოდებენ. სცენაზე, მაგალითად, ფიგურირებს უზარმაზარი საშლელი კედელი, ფიგურები, რომლებიც განასახიერებენ მემეტიკურ სახეებს, მათ შორის დიდი გასაბერი ღორი Animals-იდან;
- არაერთმნიშვნელოვან The Final Cut-ს (1983), რომელიც ძირითადად უოტერსმა შექმნა, ჯგუფის დაშლას მოჰყვა. თუმცა, წევრებმა სოლო კარიერა გააგრძელეს;
- 80-იანი წლების ბოლოს, წამოწყებული იქნა Pink Floyd-ის ხელახლა შექმნის მცდელობა. შედეგად შეიქმნა A Momentary Lapse of Reason (1987) და The Division Bell (1994), ორივე უოტერსის გარეშე, რომელიც ამ ინიციატივის წინააღმდეგი იყო - საქმე სასამართლომდეც კი მივიდა;
- ამას მოჰყვა კონცერტები, ხელმეორედ გამოცემა, ხელმეორედ გამოცემულის კიდევ ერთხელ გამოცემა და ა.შ. ამრიგად, The Endless River (2014) 90-იანი წლების დასაწყისიდან დარჩენილი არქივების კომპილაციას წარმოადგენს. ადგილი ჰქონდა რამდენიმე ეპიზოდურ ერთობლივ გამოსვლებს (2005 წელს, 2011 წელს), რისთვისაც უოტერსმა და გილმორმა ცოტა ხნით დაივიწყეს თავიანთი უთანხმოება, მაგრამ ცხადი იყო, რომ ჯგუფმა უკვე დიდი ხანია შეწყვიტა ფაქტობრივი არსებობა. რა თქმა უნდა, ეს ხელს არ უშლიდა კონცერტების ჩატარებას.
________________
თავისუფლება პირად განზომილებაში, რომელიც სუბიექტური აღმნიშვნელების დონეზე აღიქმება, არის კონსტრუქციული, მაღალი ხარისხის მოვლენა. ასეთი თავისუფლება ხელს უწყობს ინდივიდის პიროვნულ ევოლუციას და კულტურულ ზრდას. მაგრამ ეს პირადი ღირებულება, საზოგადოების, მასობრივი ფსიქოლოგიის საგნის დონეზე გამოყვანის მცდელობისას, რისკავს განიცადოს სერიოზული ტრანსფორმაცია. თავისუფლება უნივერსალიზებულია, გარდაიქმნება სიმბოლოდ და შემდეგ სიმულაკრად. ის ხდება სხვის ღირებულებად, და მაშინვე იზიდავს იმ სოციალურ ინსტიტუტებს, რომლებიც სხვას რეპრეზენტირებენ. თავისუფლება, როგორც სიმულაკრი, ხდება იდეოლოგიის ფუნდამენტი, ხდება რიგიდული, ანუ სავალდებულო და იძულებითი.
ველი, სადაც მამოძრავებელი ძალა იყო სუბიექტის სურვილი, ტრანსფორმირდება მის საპირისპიროდ. ახლა თავისუფლებაზე დაფუძნებული ახალი იდეოლოგია თრგუნავს სურვილს. თუ გნებავთ, სიმბოლო ან სიმულაკრი არის ფაილის svoboda.smbl ან, შესაბამისად, svoboda.slcr გაფართოება. გამოსაყენებლად ეს ფაილი უნდა გაიხსნას, დაყენებული იქნას საკუთარ ოპერაციულ სისტემაზე, უნდა მოხდეს მისი კასტომიზირება, საჭირო ლოგიკური პარამეტრების დაყენება. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, საჭიროა უნივერსალური კატეგორიის გაშიფვრა კონკრეტული სუბიექტის პირადი აღმნიშვნელების, სურვილების, სიამოვნების საშუალებით. რეალურად რამის სწავლა და არა უბრალოდ სხვისი ფრაგმენტების კომპილირება, მხოლოდ განცდის საშუალებით შეიძლება. თავისუფლების კონცეფცია ხდება ფსიქიკური აქტი, ლიბიდოთ არის გაჯერებული.
წინააღმდეგ შემთხვევაში, საპირისპირო პროცესს მივიღებთ. დასწავლილი და არ ნაცხოვრები თავისუფლება არ ამჟღავნებს სუბიექტს, არამედ ცვლის მას შაბლონით, მექანიზირებს დანიშნულებს ისურვოს და მიიღოს სიამოვნება. ეს არის ტირანიის ტრიუმფი, ორაზრის ტრიუმფი ან თუნდაც აზრების ნაკლებობა, პიროვნების დაშლამდე.
კიდევ ერთი საშიშროება კომპულსირება, რომელიც გამოფიტავს ნებისმიერ ინიციატივას. ლოზუნგის განსახიერება, მაგალითად, „შრომა არის ღირსების, დიდების, მამაცობის და გმირობის საქმე“, სინამდვილეში შეიძლება ვარირებდეს შრომითი ბანაკებიდან ... სიმინდის საყოველთაო გაშენებამდე.
ასე რომ, თავისუფლება სუბიექტის გულისთვისაა და არა სუბიექტი „თავისუფლების“ გულისთვის. თუ ღორი ყვირის: „თავისუფლება, თავისუფლება!“, ყურადღება უნდა მიექცეს გამოთქმის სუბიექტს. Big Pink Pig-ის მიერ გამოცხადებული თავისუფლება შეიძლება მონობაზე უკეთესი არ იყოს.
https://www.gbvt.ru/diagnostika/uroven-uglekislogo-gaza-v-vozduhe-uhudshaet-kachestvo-produktov.html http://www.wiregeo.com/solutions/25/ Сколько СО2 выделяет человек? Один человек в течении часа при выдыхает от 18 до 25 л углекислого газа. Потребляя при этом 20-30 л кислорода. Если человек находится в комнате 20 м2 с высотой потолков 2,5 м и плохой вентиляции, то уровень СО2 будет расти на 580 ppm каждый час. Поэтому даже идеально проветренная перед этим комната за час станет источником головной боли, а через 8 часов концентрация в ней СО2 приблизится в критическому уровню. Если же в помещении будет больше одного человека то скорость выработки СО2 увеличится. Зависимость от интенсивности работы Содержание СО2 вразных помещениях: В доме без вентиляции в разных комнатах значениеможеь быть от 850 до 1200 ppm Утром в спальне до 2100 ppm Вофисе уровень может достигать 800-2000 ppm Избыток СО2 приводит к негативным изменениям в крови. Углекислый газ даже в невысоких концентрациях негативно влияет на клеточную мембрану человека. Cнижается рН крови, вызывая ацидиоз Как следствие состояние перевозбуждения и умеренная гипертензия. По мере возрастания степени ацидоза появляется сонливость и состояние беспокойства Следующим этапом становится снижение физической активности, и аппатия При сне человек не высыпается и просыпается уже уставшим При концентрации выше 800 ррм наблюдается рост количества маркеров окислительного стрессы в ДНК Появляется синдром больного здания, у проживающих в них людей в виде проблем с дыханием, затем - болей в суставах, бессонницы. При концентрации выше 1000 ppm интелектуальная деятельность становится невозможной Источники проблеммы Наши здания в большинстве своем спроектированны как системы с естественной вентиляцией. При которой свежий воздух должен поступать через щели между окнами и дверьми, а воздух содержащий вредные газы должен удаляться через вытяжку. Однако наше стремление к ситуации когда "не дует", с установкой пластиковых окон и дверей с уплотнительными резинками нарушает эту систему. Поэтому система вентиляции начинает работать крайне не эффективно или перестаёт работать вообще. Другой причиной может быть неправильно спроектированная или неправильно управляемая система. Система основанная только на энергосбережении неспособна создать комфортные условия Решение проблемы приточная вентиляция управляемая по уровню CO2 Для измерения уровня СО2 используется датчик WGCO2. При помощи датчиков температуры замеряется температура воздуха окружающей среды и температура в помещении. Полученное значения обрабатываются модулем сценария "Двухпозиционный регулятор". На основании этих показаний вычисляется необходимая скорость потока воздуха. И включается соответствующее число ступеней вентиляции модулем WG485SW6. Ученые: воздух ухудшает качество еды, превращая ее в фаст-фудЗа последние 30-40 лет качество атмосферного воздуха повлияло на содержание полезных веществ в сельскохозяйственных культурах, снизив его на 8%Крайне любопытный материал о том, как медленно и незаметно ухудшается качество нашей еды, публикует американское издание Politico:Американский математик Ираклий Лоладзе еще в 1998 году неожиданно столкнулся с загадкой, которая изменила всю его жизнь.Знакомый биолог как-то сообщил ему загадочных метаморфозах, которые ученые наблюдали в зоопланктоне — микроскопических существах, плавающие в водоемах, которые питаются водорослями, которые, по сути, представляют собой крошечные растения.Ученые обнаружили, что, используя больше света, можно ускорять рост водорослей, тем самым увеличивая запас пищевых ресурсов для зоопланктона и оказывая положительное влияние на его развитие. Но надежды ученых не оправдались.Когда исследователи стали больше освещать водоросли, их рост действительно ускорился и у крошечных животных появилось много еды, но, как ни парадоксально, в определенный момент они оказались на грани выживания. Увеличение количества пищи должно было привести к улучшению качества жизни зоопланктона, а в итоге обернулось проблемой. Как это могло произойти?Несмотря на то, что технически Лоладзе обучался на математическом факультете, он все же любил биологию и не мог перестать думать о результатах исследования. Биологи примерно представляли, что произошло.Большее количество света заставляло водоросли расти быстрее, но в конечном итоге уменьшалось содержание в них питательных веществ, необходимых для размножения зоопланктона. Ускоряя рост водорослей, исследователи по существу превратили их в фаст-фуд.
https://www.philosophyforlife.org/blog/is-philip-pullman-an-atheist-a-pantheist-a-gnostic-a-black-magician-or-what https://networks.h-net.org/node/73374/announcements/6361803/%E2%80%9Cdo-religious-naturalists-really-believe-god%E2%80%9D 9:17 AM https://m.youtube.com/watch?v=0lr3pK0s_HQ&feature=share
Чего бы ни касались причуды - они привлекают одержимых людей. Причуды становятся убежищем для ненормальных людей. Они прячутся за своими причудами, создают целые системы, теории и догмы, чтобы обосновать их...
Одна женщина была совершенно повернутой на чистоте. С утра до вечера она намывала дом, наводила красоту, и совершенно бессмысленно, потому что в дом она никого не пускала. Если приходили гости, то она встречала их на лужайке перед домом. Это было просто сумасшествием, а чистота стала для нее всего лишь укрытием. Она превратила порядок в ритуал. Делая уборку, она была занята этим весь день. Вся ее жизнь превратилась в сплошную уборку. Даже своему мужу она не разрешала заходить в гостиную. Она никогда не думала о рождении детей - дети грязные, от них много неприятностей, они могут устроить беспорядок. Вся ее жизнь была принесена в жертву на алтарь чистоты. При этом нельзя сказать, что чистота и порядок - это плохо. Чистота - это хорошо. Так что у нее есть обоснование! Ее сумасшествие можно объяснить рациональной причиной. Да, чистота - это хорошо, гигиенично, но следует соблюдать разумные пределы. Люди с «пунктиками» переходят все возможные пределы. Глубоко внутри у них серьезные проблемы...
Когда ей сказали: «Сделай кое-что: на три дня забудь об уборке в доме.» Она сказала: «Три дня без уборки? Это невозможно. Я сойду с ума». Она уже сошла... Когда кто-то начинает прятаться за неким «пунктиком» - что бы это ни было, чистота, правильное питание, фанат спортивной команды или что-то другое - это показатель одержимого отношения.
...Муж приходит домой после матча. Жена, выглядывая поверх газеты, говорит:
— Фред, послушай это. Здесь статья о человеке, который только что отдал свою жену другу в обмен на билет на футбольный чемпионат. Я знаю, ты очень приверженный фанат, но ведь ты не сделал бы ничего такого?
— Разумеется, нет! Это крайне глупо — ведь половина чемпионата уже прошла, в этом уже нет необходимости...
Так устроен ум фанатика, человека с «пунктиком». Но такие люди могут прикрываться очень логичными и, на вид, разумными причинами, они могут находить очень убедительные доводы и аргументы. Их приверженности создают дисциплину, которой они начинают следовать. Но не нужно, чтобы ваша жизнь становилось дисциплинированной. Это не против дисциплины - это против дисциплинированной жизни. Дисциплина должна миг за мигом исходить из глубины вашего существа, быть вашим внутренним светом. Она не должна навязываться извне. Действуйте в глубокой гармонии с жизнью. Не следуйте никаким доктринам, потому что, следуя доктрине, вы заведомо принимаете некое решение и начинаете жить в соответствии с ним. У вас появляется фиксированный центр - фальшивый центр, и вы теряете свободу. Вы утрачиваете гибкость - ваша доктрина, ваша идея, ваш новый центр, ваше заведомое решение, не позволяет вам оставаться гибкими. Все ваши реакции обусловливаются этим решением.
Но, когда вы свободны и в каждый момент времени принимаете самостоятельное решение, не принесенное из прошлого, тогда все в порядке. Тогда у вас есть дисциплина - настоящая дисциплина, а не дисциплинированная жизнь. У подлинно живого человека нет характера, характер - это каркас, окружающий вас, который вы тащите за собой из прошлого. Если вы действуете, исходя из своего характера, вы не действуете вообще - вы просто реагируете. Вы не отвечаете. Ответ всегда непосредственен. Жизнь создает ситуацию, бросает вызов, и вы отвечаете. Ответ исходит из самого вашего существа - вы не согласуетесь с неким заведомым решением, не обращаетесь к прошлому. Ответ рождается здесь и сейчас - чистый, девственный, не предвзятый. Это подлинная дисциплина. Но всякая другая дисциплина, которую вы навязываете себе и усердно практикуете - опасна. Она убьет вас. Именно поэтому многие люди почти мертвы при жизни. Они стали жертвой собственной дисциплины...
https://vilneslovo.com/%D0%B8%D0%BD%D1%84%D0%BE%D1%80%D0%BC%D0%B0%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F-%D0%B2%D0%BE%D0%B9%D0%BD%D0%B0-%D0%BF%D1%80%D0%BE%D1%82%D0%B8%D0%B2-%D1%81%D0%B5%D0%BA%D1%82%D0%BE%D0%B2%D0%B5/
https://www.mk.ru/incident/2019/10/08/dushila-i-molilas-mat-pogubila-bolnogo-syna-izgonyaya-besov.html
http://kar.ge/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%96%E1%83%A6%E1%83%95%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%92%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%94%E1%83%97-ge-re-ca-ma-online/
https://www.mk.ru/social/2019/07/18/v-ssha-byvshaya-pornozvezda-vozglavit-cerkov.html
10:10 PM
https://www.wilsoncenter.org/publication/status-zhenschin-v-rossiyskom-obschestve-doklad-po-itogam-konferencii
https://kluch.media/materials/radikalnyy-feminizm-i-mizoginiya-raznitsa-mezhdu-borboy-za-prava-i-ogoltelym-fanatizmom/
https://lifehacker.ru/vnutrennyaya-mizoginiya/
https://centerforpoliticsanalysis.ru/position/read/id/pendel-dlja-missis-pedel
https://burninghut.ru/chto-takoe-vnutrennyaya-mizoginiya/amp/#aoh=16202670360769&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&_tf=From%20%251%24s
http://psychology.tversu.ru/websites/24/documents/4198/%D0%A1%D0%B1%D0%BE%D1%80%D0%BD%D0%B8%D0%BA_2019_%D0%93%D0%B5%D0%BD%D0%B4%D0%B5%D1%80%D0%BD%D1%8B%D0%B5_%D0%BE%D1%82%D0%BD%D0%BE%D1%88%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%B2_%D0%BC%D0%B8%D1%80%D0%B5_%D0%B3%D0%BB%D0%BE%D0%B1%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D0%B7%D0%B0%D1%86%D0%B8%D0%B8_%D0%B2%D1%8B%D0%B7%D0%BE%D0%B2%D1%8B_%D0%B8_%D0%BF%D0%B5%D1%80%D1%81%D0%BF%D0%B5%D0%BA%D1%82%D0%B8%D0%B2%D1%8B.pdf?1559123094
https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2699548
https://www.gramota.net/articles/issn_1997-292X_2013_3-1_54.pdf
https://www.forbes.ru/forbes-woman/422565-sama-sebe-vrag-kak-mizoginiya-v-zhenskoy-srede-meshaet-karere-ne-menshe
https://amp.listennotes.com/podcasts/%D0%BA%D0%B2%D0%B8%D1%80-%D0%B4%D1%80%D1%83%D0%B6%D0%B1%D0%B0/%D0%BF%D1%80%D0%BE-%D0%B6%D0%B5%D0%BD%D1%89%D0%B8%D0%BD-%D0%B2-%D1%8D%D1%81%D1%82%D0%BE%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B9-NZTD2JLvHGO/amp/
https://www.delfi.lv/a/48392079
https://focus.ua/ukraine/446249-zashchita_zhenshchin__delo_ruk_zhenshchin_pochemu_obshchestvo_osuzhdaet_devushek_perezhivshikh_nasilie
12:40 AM
https://trib.al/VdBopYe
В сумасшедшем доме каждый мог говорить все, что взбредет ему в голову, словно в парламенте.
Ярослав Гашек
12:51 AM
Фотограф Салли Дэвис создала галерею фотографий квартир жителей Нью-Йорка – от таксистов до миллионеров. В этом городе даже интерьеры домов не похожи ни на что в мире
http://www.kasparov.ru/material.php?id=6066DD5861941
https://newizv.ru/news/society/03-05-2021/novyy-roman-vladimira-sorokina-komu-i-chego-dolzhen-geniy
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised