სიონისტებმა აღიარეს სტალინის მკვლელობა

 

სიონისტებმა აღიარეს სტალინის მკვლელობა

http://midgard-info.ru/sionisty-priznalis-v-ubijstve-stalina.html

სტალინი სიონიზმის შესახებ: „სიონიზმის წინააღმდეგ ბრძოლას არაფერი აქვს საერთო ანტისემიტიზმთან. სიონიზმი მთელი მსოფლიოს მშრომელი ხალხის მტერია, ებრაელებისა არანაკლებ ებრაელებისა“. ი. სტალინი. „კრასნაია ზვეზდა“, 1953 წლის თებერვალი

საინტერესოა იმის აღნიშვნა, რომ სტალინი სასიკვდილო ავადმყოფობამ  განგმირა პურიმის დღესასწაულის დღეს, ხოლო მეორე დღეს, როდესაც იერუსალიმის ებრაელები შუშან პურიმს ზეიმობდნენ, სტალინმა გონება დაკარგა, უკვე - სამუდამოდ ...

პურიმი აღინიშნება ადარის გაზაფხულის თვის მეთოთხმეტე დღეს (შეესაბამება თებერვლის ბოლოს - მარტის დასაწყისს გრიგორიანული კალენდრით) ებრაელების სასწაულებრივი ხსნის აღსანიშნავად, რომლებიც სპარსეთის იმპერიაში ცხოვრობდნენ მეფე აჰაშვეროშის (ძვ. წ. 367-353 წწ.) დროს, ბოროტი ანტისემიტის ჰამანის ხრიკებისგან, რომელმაც გადაწყვიტა ებრაელი ხალხის დაღუპვა და განადგურება.

ამალეკი - ესავის შვილიშვილი, იააკოვის ძმა ... დიდი ხალხის წინაპარი, რომლებიც ამჟამინდელი ღაზასა და აღმოსავლეთ ნეგევის ტერიტორიაზე ცხოვრობდა.

ესავის სიძულვილი იააკოვის მიმართ ამალეკში გადაიზარდა ებრაელთა მიმართ სასტიკ სიძულვილში. ეს სიძულვილი მემკვიდრეობით გადაეცა მის ხალხს - ამალეკელებს. ისინი ყოველ მოსახერხებელ (და მოუხერხებელ) შემთხვევაში იწყებდნენ თავდასხმას ისრაელის ხალხზე. შეტევის მომენტის არჩევის ერთადერთი კრიტერიუმი იყო ებრაელი ხალხის სულიერი სიძლიერის შესუსტების შესაძლებლობა.

ამალეკის პირდაპირი შთამომავალი იყო ამალეკელთა მეფე აგაგი, რომლის პირდაპირი შთამომავალი იყო ჰამანი, მან პირველმა დააყენა ებრაელი ხალხის ტოტალური განადგურების იდეა. ამ იდეის განხორციელებას მრავალი საუკუნის შემდეგ შეეცადა ჰიტლერი, ხოლო სსრკ–ში - სტალინი.

თორას 613 მცნებიდან 3 ამალეკს უკავშირდება. ერთია -  „გვახსოვდეს ის, რაც მან გაგვიკეთა“ (იხ. ზახორი), მეორეა -  „არ დავივიწყოთ ის, რაც მან გააკეთა“ და მესამეა - „მის შესახებ ხსოვნის წაშლა“ (დეტალურად იხ. სეფერ-ა-ხინუჰი, მცნებები 603– 605).

ჰამანი მთავრობის მეთაურია მეფე ახაშვეროშის კარზე. ფილისტიმელთა მეფის აგაგას ოჯახს ეკუთვნოდა, რომელიც ამალეკის შთამომავალი იყო. ის სპარსეთის იმპერიის ერთ-ერთი უმდიდრესი ადამიანი იყო. მაგრამ სიმდიდრემ და ძალაუფლებამ მას კმაყოფილება არ მოუტანა. იგი ვერ ეგუებოდა იმ ფაქტს, რომ მორდოხაი, არ ცნობს ღმერთებს, რომლებსაც ჰამანი თაყვანს სცემდა, მის, ჰამანის მიმართ, არ გამოხატავდა სათანადო პატივისცემას.

იმ მოვლენების შედეგად, რომლებიც აღწერილია მეგილათ ესთერში, მეფის ბრძანებით, ძვ. წ. 364 წელს, ის ჩამოახრჩვეს.

ჰამანის ბედი მიანიშნებს იმაზე, თუ რა ელოდება ყველას, ვისაც ებრაელები სძულს.

პურიმი - სიტყვა პურ-იდან, რაც რუსულად ნიშნავს ხვედრს.

ჰამანი გრძნობდა, რომ ებრაელებს ასე უბრალოდ ვერ მოერეოდა. ამიტომ ის მკითხაობდა, რათა გაეგო, თუ რომელი დღე იქნებოდა ხელსაყრელი მისი გეგმის შესასრულებლად  - ებრაელების გასანადგურებლად.

პური (ბედი) ადარის თვის მე-13 დღეს დაემთხვა.

მაგრამ ყოვლისშემძლემ მისი გეგმები მისვე წინააღმდეგ წარმართა და, როგორც მეგილათ ესთერში არის ნათქვამი, ებრაელებმა სწორედ ამ დღეს გაანადგურეს დამრბევთა  დაჯგუფებები.

პურიმი არის პურის მრავლობითი რიცხვი. ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც დღესასწაულს პურიმს და არა პურს უწოდებენ, არის ის, რომ ბედის (და ზოგადად, მოვლენის) მნიშვნელობა ადამიანსა და შემოქმედის მიერ განსხვავებულად არის გაგებული. ამასთან, ყოველთვის ხორციელდება ყოვლისშემძლეს გეგმები.

სტალინი — (იოსებ ჯუღაშვილი)

საბჭოთა მთავრობის მეთაური (1924–1953).

დაიბადა საქართველოში 1879 წელს.

ლენინის გარდაცვალების შემდეგ დიქტატორი გახდა, რომელიც საბჭოთა ქვეყანას თითქმის 30 წლის განმავლობაში მართავდა.

1946 წლიდან ატარებს სახელმწიფო ანტისემიტიზმის პოლიტიკას. მისი უშუალო ხელმძღვანელობით შემუშავდა გეგმა ყველა საბჭოთა ებრაელის (დაახლოებით 3 მილიონი ადამიანი) ფიზიკური განადგურების შესახებ. ამ გეგმის თანახმად, 1953 წლის აპრილიდან (თოვლის დიდი ნაწილის დნობის შემდეგ), ყველა ებრაელი სატვირთო ვაგონებით შორეულ აღმოსავლეთში უნდა გადაეყვანათ. დადგენილი იყო კიდეც „სიკვდილიანობის დასაშვები მაჩვენებელის“ ნორმა, რომელიც 50%-ს შეადგენდა. დარჩენილი ნახევარი განწირული იყო ნელი სიკვდილისთვის სიცოცხლისთვის შეუფერებელ პირობებში. ებრაელების საკვებითა და სამშენებლო მასალებით მინიმალური რაოდენობით უზრუნველყოფა არ ყოფილა გათვალისწინებული.

თავისი გეგმის რეალიზაცია სტალინმა ვერ მოასწრო. მას სისხლის ჩაქცევა მოუვიდა ტვინში, და მარტის დასაწყისში ის გარდაიცვალა.

საინტერესოა იმის აღნიშვნა, რომ სტალინი სასიკვდილო ავადმყოფობამ  განგმირა პურიმის დღესასწაულის დღეს, ხოლო მეორე დღეს, როდესაც იერუსალიმის ებრაელები შუშან პურიმს ზეიმობდნენ, სტალინმა გონება დაკარგა, უკვე - სამუდამოდ. 

ეს ინფორმაცია გასაჯაროვდა მას შემდეგ, რაც გაიხსნა პარტიის ზესაიდუმლო არქივები (იხ. პროფ. დ. ვოლკოგონოვის წიგნი „შვიდი ბელადი“, 1995 წ.)

5 მარტი დიდი სტალინის ხსოვნის დღეა. სტალინის ანდერძის ერთგული ვართ!

ებრაელთა დეპორტაციის საკითხისადმი

ერთ დროს სტალინმა (ჟურნალისტ აგაპოვთან საუბარში) შესანიშნავი ფრაზა თქვა: „ივანე მრისხანეს სიბრძნე იმაში გამოიხატებოდა, რომ ის უცხოელებს არ უშვებდა ქვეყანაში“. თვითონ სტალინი მათგან რუსეთს წმენდდა. ებრაელები მას დღემდე ვერ პატიობენ იმდენად 1937 წელს კი არა, რამდენადაც ებრაელთა მასობრივი დეპორტაციისთვის მზადებას შორეულ აღმოსავლეთში, რომელიც 50-იანი წლების დასაწყისში გაჩაღდა!

ებრაული გეგმები

1944 წელს ბერიამ განახორციელა „ყირიმის ანტისაბჭოთა ელემენტებისგან გაწმენდის“ ოპერაცია. ყირიმის თათრები, ბულგარელები, ბერძნები, სომხები და უცხო ქვეყნის მოქალაქეები გაასახლეს სსრკ-ს აღმოსავლეთ რეგიონებში. ამის შემდეგ ებრაელთა ანტიფაშისტურმა კომიტეტმა, რომელშიც შედიოდა მრავალი ცნობილი ებრაელი - ს. მიჰოელსი, პოეტები ი. ფეფერი, პ. მარკიში, აკადემიკოსი ლინა შტერნი და სხვები (საბჭოთა იმფორმბიუროს ხელმძღვანელი სოლომონ ლოზოვსკი ფაქტობრივად ლიტკომისარი იყო ამ კომიტეტში, ხოლო კომიტეტს მოლოტოვის მეუღლე, ებრაელი პოლინა ჟემჩუჟინა მფარველობდა), წერილი გაუგზავნა სტალინს სსრკ ებრაელების სახელით ყირიმის მიტოვებულ მიწებზე „ებრაული სოციალისტური რესპუბლიკის“ შექმნის წინადადებით.

უკვე მაშინ სახელმწიფო უსაფრთხოების ორგანოებმა განგაში ატეხეს. „ებრაელთა ანტიფაშისტურმა კომიტეტმა დაივიწყა კლასობრივი მიდგომა, ამყარებს საერთაშორისო კონტაქტებს ბურჟუაზიულ მოღვაწეებთან, აჭარბებს ებრაელების წვლილს სსრკ-ს მიღწევებში, რაც ნაციონალიზმის გამოვლინებაა“ (სახელმწიფო უსაფრთხოების სამინისტროს საიდუმლო წერილი, 1946 წლის ოქტომბერი). მაგრამ 1947 წლის მაისში, გაეროს გენერალური ასამბლეის სესიაზე, სსრ კავშირის წარმომადგენელმა გრომიკომ, მოლოტოვის ბრძანების შესაბამისად, მხარდაჭერა გამოხატა პალესტინაში ებრაული სახელმწიფოს ჩამოყალიბებასთან დაკავშირებით.

სტალინი, იმის იმედით, რომ ისრაელი სსრკ-ს მოკავშირე გახდებოდა, თავდაპირველად მხარს უჭერდა მის შექმნას. ისრაელის დახმარებით ის იმედოვნებდა ინგლისელების გაძევებას ახლო აღმოსავლეთიდან და ამერიკელების იქ არ დაშვებას. ისრაელი უნდა გამხდარიყო სსრკ-ს ფორპოსტი ამ რეგიონში.

მაგრამ ისრაელმა სწრაფად მოახდინა ამერიკაზე ორიენტაცია. 1948 წლის 3 სექტემბერს ისრაელის ელჩი გოლდა მეირი საზეიმოდ ჩავიდა სსრკ-ში. „სიყვარულის ისეთი ოკეანე დამატყდა თავს, რომ სუნთქვა გამიჭირდა“, - თქვა მან. ორმოცდაათი ათასი ადამიანი შეიკრიბა სინაგოგის წინ: „გმადლობთ! გმადლობთ იმის გამო, რომ ებრაელებად დარჩით!“, მადლობას უხდიდა ის დამხვდურთ.

მხურვალე მონაწილეობას ამ შეხვედრაში იღებდა მოლოტოვის მეუღლე, ებრაელი ჟემჩუჟინა.

ამის შემდეგ სტალინმა მოლოტოვს უთხრა: „შენ ცოლს უნდა დაშორდე“. მოლოტოვი ცოლს 1948 წელს დაშორდა, მაგრამ ხმა არ მისცა ჟემჩუჟინას პარტიიდან გარიცხვას. შემდეგ იგი მხურვალედ ინანიებდა ამას წერილობით, მაგრამ მისი საკითხი უკვე გადაწყვეტილი იყო: არსებობდა ვარაუდი, რომ იგი სიონისტურმა ორგანიზაციამ გადაიბირა.

1949 წელს ჟემჩუჟინა დააპატიმრეს. იმავე 1949 წელს მოლოტოვი კარგავს საგარეო საქმეთა მინისტრის პოსტს. სტალინი მას აღარ იწვევს აგარაკზე.

სტალინის კონტრდარტყმა 

1949 წლის დასაწყისში დაიწყო ცნობილი კამპანია „უთვისტომო კოსმოპოლიტების“ წინააღმდეგ, რომლებიც თაყვანს სცემენ უცხოელებს, ხოლო ასეთი კოსმოპოლიტების აბსოლუტური უმრავლესობა ებრაელები აღმოჩნდნენ. გოლდა მეირის ჩამოსვლამ ცხადყო, რომ ათასობით საბჭოთა ებრაელი პოტენციური ჯაშუშია, ისინი თანაუგრძნობენ მტრის სახელმწიფოს. ამერიკის სიონისტურმა ორგანიზაციებმა ებრაელთა ანტიფაშისტური კომიტეტიც თავიანთი კოლექტიური „გავლენის აგენტად“ აქცია.

ებრაელთა ანტიფაშისტური კომიტეტი ემზადებოდა ყირიმში სსრ კავშირის ტერიტორიაზე ებრაელთა გავლენის ფორპოსტის შესაქმნელად. როდესაც ეს ცხადი გახდა, ებრაელთა ანტიფაშისტური კომიტეტის წევრები დააპატიმრეს და დახვრიტეს. რაც შეეხება სტალინს, მისი პოზიცია განსაკუთრებით მკაფიოდ გამოიკვეთა სკკპ ცკ-ს პლენუმზე, რომელიც შედგა 1952 წლის 16 ოქტომბერს. სტალინი საათნახევრიანი სიტყვით გამოვიდა. ლაპარაკობდა მკაცრად, იუმორის, დაწერილი ტექსტის გარეშე. მწვავედ შეუტია მოლოტოვს და დაადანაშაულა იგი სიმხდალეში და კაპიტულირებაში. მასზე დიდხანს და უმოწყალოდ ისაუბრა, ისეთი მძაფრი სიბრაზით, რაც პირდაპირ საფრთხესთან იყო დაკავშირებული:

 „რად ღირს ამხანაგ მოლოტოვის წინადადება ყირიმის ებრაელებისთვის გადასაცემად? მათ უკვე აქვთ ებრაული ავტონომია. ნუთუ ეს საკმარისი არ არის? განვითარდეს ეს რესპუბლიკა. მოლოტოვი არ უნდა იყოს ჩვენი საბჭოთა ყირიმის მიმართ უკანონო ებრაული პრეტენზიების ადვოკატი. ამხანაგი მოლოტოვი იმდენად პატივს სცემს თავის ცოლს, რომ სანამ ჩვენ მოვასწრებთ პოლიტბიუროს გადაწყვეტილების მიღებას ამა თუ იმ საკითხზე, ეს სწრაფად ხდება ჟემჩუჟინასთვის ცნობილი. გამოდის, რომ რაღაც უხილავი ძაფი აკავშირებს პოლიტბიუროს მოლოტოვის მეუღლესთან, ჟემჩუჟინასთან და მის მეგობრებთან. მის გარშემო კი ისეთი მეგობრები არიან, რომელთა ნდობა არ შეიძლება“. „სოვეტსკაია როსია“, 13.01.2000 წ.

ამ დროს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამინისტრო აბაკუმოვის ხელმძღვანელობით „ექიმების საქმეს“ ამზადებდა. ჯერ კიდევ 1948 წელს, ელექტროკარდიოგრაფიის კაბინეტის გამგემ ლ. ტიმაშუკმა შეიტანა განცხადება იმის შესახებ, რომ ექიმები არასწორად მკურნალობდნენ ჟდანოვს, რომელიც ხელმძღვანელობდა იდეოლოგიურ მუშაობას, მათ შორის კოსმოპოლიტიზმის წინააღმდეგ ბრძოლას. როგორც ცნობილია, ჟდანოვი და მისი ვაჟი მალე გაურკვეველ ვითარებაში გარდაიცვალენ. ხოლო თვით ტიმაშუკს მანქანა დაეჯახა, რასაც ლეტალური შედეგი მოჰყვა.

დაწყებულმა გამოძიებამ აჩვენა, რომ სიონისტებმა ხელისუფლების ყველა მაღალ ეშელონში შეაღწიეს. 1952 წელს ცენტრალური კომიტეტის დადგენილებაში ნათქვამი იყო, რომ ჩეკისტებმა დაკარგეს სიფხიზლე, ვერ ამჩნევენ ტერორისტულ ბუდეებს ქვეყანაში და „თეთრ ხელთათმანებში“ მუშაობენ. დააპატიმრეს განყოფილებების და სამმართველოების ბევრი ხელმძღვანელი. ამ დროისთვის ებრაელი ექიმების დიდი ჯგუფი უკვე დაადანაშაულეს მავნებლობაში. მზადდებოდა დიდი ღია სასამართლო პროცესი იმ მაგალითის შესაბამისად, რომლის მიხედვითაც ტროცკისტები გაასამართლეს 1930-იან წლებში. ბრალდებულთა სახელები თავისთავად მეტყველებდნენ: კოგანი, ფელდმანი, ეტინგერი, ვოვსი, გრინშტეინი, გინზბურგი ... იმ დროისთვის მათ უკვე ჰქონდათ მიცემული აღიარებითი ჩვენებები. ჟემჩუჟინას საწინააღმდეგოდ უკვე საკმარისი მასალა იყო შეგროვებული. მას ადანაშაულებდნენ სიონისტურ ორგანიზაციებთან კავშირში; ისრაელის ელჩთან გოლდა მეირთან, მცდელობაში ყირიმი გადაექცია ებრაულ  რესპუბლიკად  ...

როგორც ჩანს, სტალინს ბერიას მოშორებაც სურდა. მაგრამ ბერიას ჯერ ბოლომდე უნდა მიეყვანა ძლიერი ატომური ბომბის გამოცდის კურირების სამუშაო. ახლა მის უწყებაში ახალი საიდუმლო სამუშაოები სრულდებოდა. მეცნიერებმა ი. კურჩატოვმა და ი. კიკოინმა შექმნეს ახალი უპრეცედენტო იარაღი - წყალბადის ბომბი. სიძლიერით იგი 20-ჯერ აღემატებოდა ამერიკელების მიერ ჰიროსიმაზე ჩამოგდებულ ბომბს! მსგავსი რამ მსოფლიოში არასდროს ყოფილა. სსრკ ძლიერი იყო ისე, როგორც არასდროს. მხოლოდ ჩვენ გვქონდა ასეთი იარაღი! სტალინმა მაშინ თქვა: „პირველმა მსოფლიო ომმა ქვეყანა კაპიტალისტური მონობიდან გამოიყვანა. მეორემ სოციალისტური სისტემა შექმნა. მესამე სამუდამოდ დაასრულებს იმპერიალიზმს!“

1953 წლის იანვარში ქვეყანამ წაიკითხა საბჭოთა კავშირის სატელეგრაფო სააგენტოს ინფორმაცია „მომწამვლელ ექიმთა ტერორისტული ჯგუფის აღმოჩენის შესახებ“. „პრავდა“–მ გამოაქვეყნა ცნობები სხვადასხვა ქალაქში ჯაშუშების დაპატიმრების შესახებ ებრაელთა გვარების დაუსრულებელი სიით. მეცნიერებისა და კულტურის ცნობილმა ებრაელმა მოღვაწეებმა შეადგინეს და სტალინს გაუგზავნეს კოლექტიური წერილი, რომელშიც ისინი მრისხანედ გმობდნენ დაპატიმრებულ „მკვლელებს თეთრ ხალათებში“, აღიარებდნენ „ბურჟუაზიული ნაციონალისტების, სიონიზმის საერთაშორისო აგენტებისთვის”  სასჯელის სამართლიანობას.

მაგრამ სტალინს იმ დროისთვის უკვე კარგად ესმოდა, რა იყო სიონიზმი! ის უკვე აღარ ჰყოფდა ებრაელებს კარგებად და ცუდებად. მას არ სურდა, რომ ერთიანმა, მონოლითურად შეკრულმა ებრაულმა ტომმა თავი გამოისყიდოს „ერთი მუჭა ბურჟუაზიული ნაციონალისტებით“. ებრაელების წერილის „პრავდაში“დაბეჭდვა აიკრძალა. მთელ მოსკოვში ჭორები გავრცელდა: ებრაელებს გასახლებას უპირებენ -  ციმბირში ან შორეულ აღმოსავლეთში.

სტალინს არ უყვარდა ებრაელები, წერს ებრაელი ე.რაძინსკი წიგნში „სტალინი“ (გამოცემა „ვაგრიუსი“, 1997). მაგრამ ის არასდროს მოქმედებდა ვნებათა საამებლად. ნუთუ სტალინს არ ესმოდა, რომ მისი სახელმწიფო ანტისემიტიზმი ანტისაბჭოთა ტალღას გამოიწვევდა დასავლეთში და, უპირველეს ყოვლისა, აშშ-ში, რომ ებრაელების მოსალოდნელ დეპორტაციას შეუძლია ამერიკის მტრობა უმაღლეს წერტილამდე მიიყვანოს? რა თქმა უნდა, ესმოდა!

ვიშინსკიმ სტალინს აცნობა დასავლეთის საშინელი რეაქციის შესახებ ექიმების სასამართლო პროცესთან დაკავშირებით, რომელიც მზადდებოდა. ამის საპასუხოდ სტალინი თავს დაესხა ვიშინსკის და უყვირა თანამებრძოლებს,  „ბრმა კნუტები“ უწოდა მათ. ბოლოს მან თქვა: „ჩვენ არავის გვეშინია, და თუ იმპერიალისტ ბატონებს ბრძოლა სურთ, მაშინ ამაზე მეტი ხელსაყრელი მომენტი არ არსებობს ჩვენთვის“.

სტალინს არ მისცეს თავისი გეგმის შესრულების საშუალება. მის ახლო წრეში იყვნენ ებრაელები, რომლებსაც იგი ჯერ კიდევ ენდობოდა ... 1953 წლის 5 მარტს იგი მოკლეს. მისი სიკვდილის შემდეგ ყველა დაპატიმრებული ებრაელი მაშინვე გაათავისუფლეს.

სტალინის გადაწყვეტილება ებრაელების დეპორტაციის შესახებ ხალხს დაუმალეს. სკკპ–მ სწრაფად დაიწყო ტროცკისტი ინტერნაციონალისტების პარტიად გარდაქმნა. სიონისტებმა, რომლებიც ყველა ძირითადი პარტიული და სახელმწიფო სტრუქტურის ხელმძღვანელობაში აღმოჩნდნენ, ფართო შესაძლებლობა მიიღეს გავლენა მოახდინათ საბჭოთა კავშირში არსებულ ვითარებაზე. სსრკ მმართველი კლასის ასეთი ყოვლისმომცველი სიონიზაციის შედეგი ყველასთვის კარგად არის ცნობილი!

ბოლო ათწლეულების მთელმა ისტორიულმა გამოცდილებამ და მოვლენებმა დაადასტურეს ი.ბ. სტალინის გადაწყვეტილების სიმართლე ებრაელთა დეპორტაციის აუცილებლობის შესახებ.

თავისი ამ გადაწყვეტილებით გენერალისიმუსი ი.ბ. სტალინი, რომელმაც მტერთან ბრძოლა იცოდა, დღეს გვეუბნება, რომ თუ გვინდა მტერზე გამარჯვების მოპოვება, თუ გვინდა ჩვენი სამშობლო და ჩვენი ხალხი გადავარჩინოთ, მისი გადაწყვეტილება უნდა შესრულდეს!