სხვისი აზრებით გატაცებას მხოლოდ ზიანი მოაქვს“. კონფუცი, ოსტროვსკი,

 მთარგმნელი არ იზიარებს ავტორ ოსტროვსკის მოსაზრებებს მთლიანად,  არ ემხრობა ანტისემიტურ მოძრაობას, არ არის იუდოფი და არ ადანაშაულებს ებრაელებს . ტექსტი გამოიყენება მხოლოდ რელიგიის კრიტიკისთვის,  იმ განხრით თუ როგორ აზიანებს რელიგიის არასწორი ინტერპრეტაცია აზროვნებას, რეალობას და რომ იგივეა რაც ჰიპნოზი, ქრისტოფრენია, ფსიქოზი
                                                   
 იუდას სახარება
                                 «სხვისი აზრებით გატაცებას მხოლოდ ზიანი მოაქვს“. 
                                                                                  კონფუცი
                              „ თუ ემსახურე მათ ღმერთებს, მახეში გაებმები“.
                                                                              გამოსვლა. 23:33
 „ნებისმიერი სული პოტენციურად ღვთაებრივია. ცხოვრების მიზანი საკუთარ თავში ამ ღვთაებრიობის გამოვლენაა შინაგანი და გარე ბუნების დამორჩილების გზით. მიაღწიეთ ამას შრომით, ლოცვით, ფსიქიკური ვარჯიშის  ან ფილოსოფიის საშუალებით -  ამ გზიდან ერთ-ერთით, რამდენიმეს ან ყველას ერთად გამოყენებით; და იყავით თავისუფალი.
ეს არის რელიგიის არსი; მოძღვრება, დოგმები, წესები, წიგნები, ტაძრები, წესდებები - ეს ყველაფერი მხოლოდ მეორეხარისხოვანი დეტალებია“.
                                                     - სვამი ვივეკანანდა
მომდევნო ეტაპი იუდაიზმის განვითარებაში დაკავშირებულია იესო ქრისტეს სახელთან, რომლის მოძღვრება ფორმალურად უპირისპირდება იუდაიზმს. ამავე დროს მართლმადიდებელი იერარქები ქრისტიანობას განიხილავენ როგორც ძველი აღთქმის ბუნებრივ გაგრძელებასა და განვითარებას. ამ წინააღმდეგობასთან დაკავშირებით ისლამმა თავისი სიტყვა თქვა, რომელიც იმავე წყაროებზე დაყრდნობით არ უარყოფს იესოს და მოსეს წინასწარმეტყველურ მისიას, მაგრამ გმობს იუდაიზმს რწმენის დამახინჯების, ხოლო ქრისტიანობას წარმართობის გამო, სავსებით სამართლიანად უწოდებს ყველაფერ ამას ფარისევლობას, თუმცა თავად მისთვის ფარისევლობა არ არის უცხო.
ძველი აღთქმა ქრისტიანობის აქილევსის ქუსლია. ზედმიწევნით მისი სამართლიანობის აღიარება შეუძლებელია. ის ძალიან ალოგიკური და ანტიადამიანურია. უარის თქმაც ასევე შეუძლებელია. ის რელიგიის საფუძველია, რომელსაც იესო ადასტურებს. მართალია მან იუდეველებს ეშმაკის შვილები უწოდა, მაგრამ არ უარყვია არც მოსე და არც წინასწარმეტყველები. არც შეეძლო მათი უარყოფა, რადგან ამ შემთხვევაში მისი მისია ისე შეწყდებოდა, რომ დაწყებასაც ვერ მოასწრებდა.
ახალი წინასწარმეტყველი, რომელიც იუდეველებმა არ აღიარეს, არა მარტო დისტანცირებული იყო სახელმწიფო ხელისუფლებისგან, რაც  გასაგები და ბუნებრივი იყო იუდეველთათვის, არამედ უარყოფდა დეფორმირებულ ფარისევლურ (იზოლირებულს და წიგნურს) რელიგიას, რელიგიურ იერარქიას და ტაძრების ფორმალურ რიტუალებს, რომლებსაც ის, ისევე როგორც სახელმწიფო ხელისუფლებას, მთავარ დაბრკოლებად მიიჩნევდა ადამიანებსა და ღმერთს შორის, ადამიანის რწმენისა და სულის გამანადგურებლად.
ცხოველთა სამყაროს კანონებთან შედარებით, იუდაიზმის კანონებს ახალი არაფერი მოუცია. ისინი მიმართულია გარე ცხოვრებისთვის გადარჩენისა და უკომპრომისო ბრძოლისკენ, ქმნიან ურთიერთობების გარკვეულ კომპლექსს გუნდის შიგნით. მაგრამ, ნუთუ იგივეს არ ვხედავთ ცხოველთა შორის? მაგრამ ისიც კი, რაც ადრე ხელს უწყობდა გადარჩენას, ახალ ეპოქაში აბსოლუტურად მიუღებელი აღმოჩნდა, ამიტომ იუდეველებს იესოს და კულტურული ასიმილაციის გარეშე, რომელიც მის მიერ ნებსით თუ უნებლიეთ იყო მომზადებული, გადარჩენის შესაძლებლობა არ ჰქონიათ. სწორედ იუდეველთა მიერ უარყოფილი წინასწარმეტყველი თანამედროვე ტოლერანტობის, ანუ, შემწყნარებლობის იდეოლოგიის საფუძველს წარმოადგენს, რომელიც თვითონ მისთვის იყო მიუღებელი.
 ახალი რა თქვა იესომ? „გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი“? - მაგრამ ეს ხომ ადრეც, სხვა წინასწარმეტყველების მიერ იყო თქმული.
ეს არ არის რწმენის აღთქმა. აღთქმა ის არის, რომ ის ერთადერთი აღთქმაა. „ნუ უსურვებ სხვას იმას, რასაც საკუთარ თავს არ უსურვებ“ - ეს არის რწმენისა და მორალის უნივერსალური, ერთიანი და ერთადერთი საზომი, რომელიც აუქმებს ყველაფერს, რაც ადრე იყო დაწერილი და ნათქვამი არა მარტო ტექსტებისა და რწმენის ბუნებრივი დამახინჯების გამო, არამედ იმიტომ, რომ კანონი გართულდა და იმდენად პრივატიზებული გახდა, რომ მისი სული და, შესაბამისად, ღმერთი, მიუწვდომელი აღმოჩნდა უბრალო ადამიანისთვის.  „როგორ ამბობთ: ბრძენები ვართ, რადგან უფლის რჯულიაო ჩვენთან? კეთილი. აჰა, სიცრუედ უქცევია იგი მწიგნობართა ცრუ კალამს... განა თუ რცხვენიათ, სიბილწეს რომ სჩადიან? არა! სულაც არ რცხვენიათ, არც კი წითლდებიან...“  (იერ. 8:8,12).
უკვე ახალი ეპოქის დადგომამდე იუდაიზმის „ძველი ხელშეკრულება“ მკაფიო დაბრკოლებად იქცა ერის განვითარებაში, რადგანაც მას გააჩნდა კოლოსალური ინერცია და უამრავი შეზღუდვა. მაგრამ იუდაიზმი კანონის იგივე ძალა იყო, როგორც სახელისუფლო ძალა. ამიტომ ის განასახიერებდა არა ჭეშმარიტებას და ღმერთს, არამედ ძალაუფლების ყველაზე უარეს, ფაშისტურ-სპეკულაციურ ჰიპოსტასს, იყო მხოლოდ მასების ცნობიერების მანიპულირების იარაღი. მსოფლიოში არ არსებობდა და არ არსებობს უფრო დიდი ტოტალიტარული სისტემა, ვიდრე ებრაული თეოკრატია.
დასტურის სახით შეიძლება დავიმოწმოთ ებრაელი მეცნიერის მაიმონიდის მიერ თორის (კანონთა კრებულის) კოდიფიცირების წარმატებული მცდელობა. ეს კოდექსი იმდენად ეფექტური იყო, რომ იუდეველი მოსამართლეები უარს ამბობდნენ მის გამოყენებაზე სწორედ იმიტომ, რომ ის აძლევდა ებრაელებს მათი გადაწყვეტილებების შემოწმების შესაძლებლობას. როგორ დათანხმებოდნენ ისინი იესოს რაციონალიზატორულ წინადადებას, რომელმაც მთელი სისტემა ერთ ფორმულამდე შეამცირა? რა სისულელეა! როგორც იუდეველები ამბობენ: „თუ რაბინმა თქვა, რომ მარჯვენა ყური მარცხენაა, ხოლო მარცხენა ყური მარჯვენა, უნდა დაუჯერო მას“. რა არის აქ შესამოწმებელი? რომელ დემოკრატიაზეა აქ ლაპარაკი? რაბინი ბოლო ინსტანციის მოსამართლეც არის, მეფეც და ღმერთიც. სიტყვა არის ღმერთი, მისი ჭეშმარიტების და რეალობასთან კავშირის არ არსებობის მიუხედავად! რელიგია და მისი მსახურები დემაგოგების შეუზღუდავი ძალაა, რომელსაც ებრაელები ყველაფრის გამო უნდა უმადლოდნენ, ანტისემიტიზმის ჩათვლით.
დაკანონებული ღმერთი-სიტყვა რელიგია არ არის. ის არის ადამიანის ადამიანზე ძალაუფლების გამოყენების იარაღი, ისეთივე, როგორც ნებისმიერი დაკანონებული იდეოლოგია, არანაკლებ ველური, ვიდრე მკვდარი ღმერთი ან პროცესი, რომელიც უძრავი ფორმით არის წარმოდგენილი. ღვთის მგმობელია? სხვა სარწმუნოების მქონე? წარმართი? - მაშინ მისი ადგილი კოცონში, ცულის ქვეშ, საჯალათო კუნძზეა. საბჭოთა ხელისუფლების მოწინააღმდეგეა? სხვაგვარად მოაზროვნე? დემოკრატი? - მაშინ მის ადგილი ციხეშია, საგიჟეთში, საზოგადოებრივი აზრის ხარდანზე. უნდა ითქვას, რომ აბსოლუტურად იგივე ხარბი არამზადები და პათოლოგიური ფარისევლები, რომლებიც ნებისმიერ იდეოლოგიაში „რომის პაპზე უფრო წმინდები არიან“, რომლებიც ადამიანებს ანადგურებდნენ ანტიკომუნიზმის და კლასობრივი სამყაროს გამო, დღეს ანადგურებენ ანტისემიტიზმის, ანტიგლობალიზმის და კლასობრივი სიძულვილის გამო. მნიშვნელობა იდეოლოგიაში კი არ არის, - მკვლელობაშია.
საინტერესოა, რომ სწორედ ეს არამზადები - „პასიონარიები“ იმყოფებიან ხელისუფლებაში, და არა მხოლოდ იმყოფებიან, არამედ მოითხოვენ პატივისცემის და თაყვანისცემის გამოხატვას მათ მიმართ. იდეოლოგიის არსი მათთვის აბსოლუტურად სულერთია, ისინი ხშირად იღებენ (იპარავენ) მზა, ძველ ან დავიწყებულ იდეებს - მნიშვნელოვანია, რომ ისინი არსებობენ, მთავარია აგრესიისთვის საბაბის მოძებნა, ძალაუფლების მოთხოვნის და მასთან დაკავშირებული მკვლელობების კანონით გამართლება. აღნიშნული, ისევე როგორც განსხვავებული მსოფლმხედველობის მიმართ შეუწყნარებლობა, ახასიათებს ფაშიზმსაც, კომუნიზმსაც, იუდაიზმსაც და დემოკრატიასაც.
იესომ თქვა: „ჩემი ღმერთი ცოცხალთა ღმერთია“. ის მოუწოდებდა სინდისისა და კულტურისკენ, იუდეველებმა ამჯობინეს კანონი და ცივილიზაციაა. მათ იესო მოკლეს, მაგრამ ამით მათ მოკლეს კულტურა და ღმერთი თავის სულში, და „მისი სისხლი მათზე და მათ შვილებზეა“.
იესოს შესახებ საუბარი ისტორიული კონტექსტიდან მოწყვეტით არ შეიძლება. ნებისმიერი მოძღვრება მხოლოდ იმ ერისათვის არის გამოსადეგი, რომელმაც ის შექმნა, და კონკრეტულ ისტორიულ გარემოებებში. წინააღმდეგ შემთხვევაში, იგი გარდაიქმნება ძალაუფლების მკვდარ სიმბოლოდ, რომელიც გამოდგება მხოლოდ მასობრივი განადგურებისთვის. ებრაელები ელოდებოდნენ მესიას, როგორც ბელადს, რომელიც სათავეში ჩაუდგება და გადაარჩენს ისრაელის ხალხს. და არც ერთი სიტყვა არ თქმულა სხვა ერის შესახებ. თუმცა იესომ, რომელმაც იუდეველებს სატანის შვილები უწოდა, თავად თქვა: „სხვას როდი მოვვლენივარ, არამედ მხოლოდ ისრაელის სახლის დაღუპულ ცხვრებს“ (მათე. 15:24). და, ალბათ, მხოლოდ მათი კეთილდღეობისთვის.
ამიტომ მოციქულებმა (ქრისტიანებმა) ჰკითხეს იესოს, როდესაც ის ცოცხალი წარსდგა მათ წინაშე ჯვარცმის შემდეგ: „უფალო, ნუთუ ამ ხანებში აღუდგენ სამეფოს ისრაელს?“  (საქმენი. 1:6). სხვა მოსაზრებები „ქრისტიანებს“ არ გასჩენიათ და არც უჩნდებათ. ე.ი. ვაშენებთ ისრაელის სამეფოს, სპეკულანტის, თაღლითის და ეგოცენტრული ნაძირალას სამეფოს, რადგან, როგორც არ უნდა იფიქრო, იუდეველთა ძირითადი იდეოლოგია და ქცევის  ნორმები მათ იაკობისგან აქვთ მიღებული, ხოლო აგრესიულობა - ეგვიპტესა და ბაბილონიდან.
ეს როგორ, - იკითხავს მკითხველი, - მერე 10 მცნებას რა ვუყოთ: არა ჰკლა, არ ისურვო, არ მოიპარო და ა.შ. საქმე იმაშია, რომ კონკრეტულად თქვენ, თუ ებრაელი (იუდეველი) არ ხართ, ეს მცნებები არ გეხებათ. სოციალური მექანიზმის წარმატებული ფუნქციონირებისათვის, საზოგადოების მიზნების მიუხედავად, არ არსებობს სხვა კანონები, გარდა ეთიკურისა. მაწანწალათა და უსახლკაროთა პირველი, და ალბათ ერთადერთი კანონია - არ მოპარო შენიანს. თუ ფიქრობთ, რომ ფაშისტები სასტიკად ექცევიან ერთმანეთს, მაშინ ძალიან ცდებით. კომუნიზმი, ფაშიზმი და დემოკრატიაც უმნიშვნელო ცვლილებების შეტანით იმავე ეთიკური ნორმებით სარგებლობენ. შემთხვევითი არ არის, რომ ძველი აღთქმის 10 მცნება და სსრკ-ში კომუნიზმის მშენებელთა 10 მცნება ტყუპი ძმებივითაა.
მაგრამ ზოგიერთი ნორმა - შიდა მოხმარებისთვისაა, „ახლობლებისთვის“, ზოგიერთი კი - სხვებისთვის. ამაშია განსხვავება. იმის თქმაც კი შეიძლება, რომ ძველი აღთქმა ახალი აღთქმის იდენტურია, განსხვავება ახლობელი ადამიანის გაგებაშია, რომელსაც არ უსურვებ იმას, რაც შენთვის არ გინდა. არსებობს კიდევ ერთი განსხვავება. იუდაიზმში, „ვინც ჩვენთან ერთად არ არის, ის ჩვენს წინააღმდეგაა“. ქრისტიანობაში: „ვინც ჩვენს წინააღმდეგ არ არის, ის ჩვენს ერთადაა“. მაგრამ ეს წვრილმანია. სახელმწიფო სათათბიროს „ჩვენი“ დეპუტატები (ლუკინი კისელიოვის საავტორო პროგრამაში) საუბრისას ისე გაერთენ, რომ საზოგადოების ზნეობრივი ფასეულობების დაცვას ფაშიზმის კვალიფიკაცია მისცეს, რითაც უნებლიეთ დაადასტურეს ამ იდეოლოგიის სრული კანონზომიერება და ბუნებრიობა.
ეს სიმართლეა. ჰიტლერი ხელისუფლებაში მოვიდა არა მხოლოდ კულტურისა და გერმანელი ხალხის მორალური ღირებულებებისათვის ბრძოლის ტალღაზე, არამედ სინამდვილეში ებრძოდა ანტიკულტურას, ნგრევას, უმუშევრობას. არის თუ არა ის დამნაშავე იმაში, რომ გერმანიაში, როგორც ყველგან და ყოველთვის, ბოროტებას ასახეიერებდნენ ებრაელები და „კოლონაში 666“ შეადგენდნენ არაპროპორციულ უმრავლესობას? არის თუ არა რუსი პატრიოტების ბრალი იმაში, რომ რუსეთში შეიქმნა მსგავსი სიტუაცია? შეიძლება გვკითხონ, ნუთუ ებრაელების დანაშაული ისაა, რომ ისინი განსაკუთრებით ეფექტურ იარაღს წარმოადგენენ? მაგრამ თუ ისინი უნდა აღვიქვად როგორც იარაღი, მაშინ ადამიანები არ არიან ან არიან, მაგრამ არაადამიანები.
ვისგან უნდა ეხსნა რომში ქრისტეს ებრაელები? ეკონომიკური თვალსაზრისით, მათ საერთოდ არ სჭირდებოდათ რაიმე დახმარება, მით უმეტეს ხსნა. რომის იმპერია ასობით ერს  აერთიანებდა, ებრაელები არ ყოფილან შევიწროებული. თუ საჭირო იყო იუდეველთა გადარჩენა, იყო მხოლოდ მათი საკუთარი თავისა და მათი რელიგიისგან. ისტორიკოსები აღნიშნავდნენ, რომ ებრაელთა ნაციონალიზმმა და უკიდურესმა ქსენოფობიამ მიიყვანა ისინი, როგორც ყველგან, უაღრესად შესამჩნევ ანტისემიტიზმამდე, რომლის პროვოცირებაც თავად ებრაელებმა მოახდინეს.
პ. ჯონსონი თავის „იუდეველთა პოპულარულ ისტორიაში“ საკმაოდ მართებულად აღნიშნავს, რომ  ბერძნულ-რომაულ კულტურას კი არ ჰქონდა კონფლიქტი იუდაიზმთან, არამედ იუდაიზმს იმპერიის კულტურასთან, - „ისინი ძალიან განვითარებული იყვნენ ინტელექტულურად, ჰქონდათ მაღალი თვითშეგნება, რათა უცხო ძალაუფლებას დამორჩილებოდნენ“ (კურსივი ჩემია). ეს დამახასიათებელია ებრაელებისთვის ყველგან და ყოველთვის. ნებისმიერი ხელისუფლება მათთვის არის „უცხო“. მათ საკმაოდ დიდი წარმოდგენა აქვთ თავის თავზე იმისათვის, რომ ყოფილიყვნენ ნებისმიერი ქვეყნის მოქალაქეები არაებრაული ხელისუფლებით. ებრაული ხელისუფლება კი აღმოჩნდა არა მხოლოდ ნაკლებად ჰუმანური, არამედ უფრო მეტად უნიჭო, ვიდრე აბორიგენების ხელისუფლება. ამის მაგალითია რუსეთი.
ჯონსონმა ჯეროვანი შეფასება მისცა ბერძნულ ცივილიზაციას და აღნიშნავდა,  რომ ბერძნები შეუდარებელი ინჟინრები, მოქანდაკეები, მხატვრები იყვნენ, მაგრამ ლიტერატურული თვალსაზრისით იუდეველებზე უფრო დაბალ საფეხურზე იდგნენ. ლიდერობა დემაგოგიასა და თავდაჯერებულობაში, რომელიც ამ დემაგოგიას ეფუძნებოდა, რა თქმა უნდა, საკმარისი საბაბია სიძულვილისა და აგრესიისთვის.
აღვნიშნოთ კიდევ ერთ მომენტი, რომელშიც ბერძენი ინტელექტუალი უთმობდა ებრაულს - ბერძნებს არ ჰქონიათ ენებისადმი მიდრეკილება, რაც დამახასიათებელია ვერბალური და ვიზუალური ინტელექტის განსხვავებისთვის. „თუმცა ბერძნები, რომლებსაც კონტროლის ქვეშ ჰქონდათ რომის იმპერიის კულტურული პოლიტიკა, დაუშვებლად მიიჩნევდნენ ებრაული ენისა და კულტურის აღიარებას ... შედეგად, ბერძნების მხრიდან კულტურული უპატივცემულობა, ასევე სიყვარულისა და სიძულვილის შერეული გრძნობა, რომელიც განათლებულ ებრაელთა ნაწილს გააჩნდა ბერძნული კულტურის მიმართ, იქცა მუდმივი დაძაბულობის წყაროდ“, - აღნიშნავს ჯონსონი.
და თუ ებრაელები ვერ გარკვეულან თავის  გრძნობებში, მაშინ მათ უნდა განვუმარტოთ. მათ მართლაც უყვარდათ ბერძნული კულტურა, ცხოვრების წესი, სახელმწიფო წყობილება, არქიტექტურა და ლიტერატურა, მაგრამ სძულდათ თვითონ ბერძნები. უფრო მეტიც, მათ ძალიან სურდათ რომის მოქალაქეები ყოფილიყვნენ, ესარგებლათ სამოქალაქო თავისუფლებებით და დაცვით, მაგრამ, ამავე დროს, დარჩენილიყვნენ ებრაელები. ეს კი შეუძლებელი იყო. რომი აგებულია ტოლერანტობასა და დემოკრატიაზე, იუდაიზმი - თეოკრატიასა და ქსენოფობიაზე. სხვა ხალხებისადმი სიძულვილი არ აძლევდა ებრაელებს იმის გაკეთების საშუალებას, რასაც ბერძნები აკეთებდნენ.  დემოკრატიას და ტოლერანტობას სხვა ღმერთებისა და კულტურათა მიმართ მათ გარემოში არ შეეძლო აღმოცენება. სკვითებს, რომლებიც რომის იმპერიაში მნიშვნელოვან როლს ასრულებდნენ, ებრაელები უბრალოდ გაანადგურებდნენ ან სკვითები გაანადგურებდნენ მათ. ამაშია მთელი განსხვავება.
 აბსოლუტურად იგივე ხდება რუსეთში. ნოვოდვორსკაია, მაგალითად, იფიცებს სიყვარულს ქვეყნისა და კულტურის მიმართ, განსაკუთრებით რევოლუციამდელის, მაგრამ საშინლად სძულს ის ფუნდამენტი, რომელმაც შექმნა ეს კულტურა. არ შეიძლება კულტურის შენარჩუნება, თუ გაანადგურე ის ერი, რომელმაც ეს კულტურა შექმნა. რუსული ლიტერატურის გამოყენება ებრაულ გარემოში შეუძლებელია. ჯერ  ეს ძალიან სასაცილო იქნება, როგორც ოდესაში, შემდეგ სამწუხარო და, ბოლოს, მოსაწყენი და ვულგარული. მთვრალ რუს გლეხში უფრო მეტი რუსული კულტურაა, ვიდრე ათ ფხიზელ ნოვოდვორსკაიაში. ეს გასაგებია ებრაელებისთვის?  ყველაზე ლამაზი ყვავილები რომ ნაკელზე იზრდება - ესეც გასაგებია? მაშინ ამით შემოვიფარგლოთ, ვინაიდან ნაკლებად სავარაუდოა, რომ დეფექტურ-აგრესიული ფსიქიკა შეძლებს განსხვავებული მოსაზრებების აღქმას.
ყურადღება გავამახვილოთ ლიტერატურულ და იდეოლოგიურ განსხვავებებზე ებრაელთა და რომაელთა (ბერძენთა) კულტურებს შორის. „ჰომეროსიდან დაწყებული, ბერძნულ ლიტერატურულ ნაწარმოებებში ქადაგებდნენ  სათნოებას, სილამაზეს და გარკვეული ტიპის აზროვნებას; ებრაული ტექსტები კი გამოირჩეოდნენ ... პროპაგანდისტული განწყობით, პოლემიკური ტონით და აშკარა ქსენოფობიით, ამავე დროს განსაკუთრებით მტრული დამოკიდებულება მიმართული იყო ბერძნების მიმართ ... სიტუაცია, როდესაც ებრაელები შეძლებდნენ შერიგებოდნენ ბერძნულ კულტურას, შესაძლებელი იქნებოდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ შეძლებდნენ მის გადაღებას, რის გაკეთებაც ბოლოს და ბოლოს მათ მოახერხეს ქრისტიანობის სახით“.
 მხოლოდ ერთი შენიშვნა: არა ქრისტიანობის „სახით“, არამედ „დახმარებით“; და კი არ გადაიღეს, არამედ დაიმორჩილეს, თავს მოახვიეს რომს იუდაიზმის ვერბალურ-ფსიქოლოგიური ინფექცია.
ქრისტიანობა ალბათ ვერ გახდებოდა ამგვარი ინფექციის საწინააღმდეგო თავისებური ვაქცინაცია. „თუ გადაწყვეტ ემსახურო მათ ღმერთებს (უცხო ღმერთები - ნ.ო.), შენთვის ეს იქნება მახე, - ასწავლიდა ებრაელებს მათი ღმერთი. იგივეა არაებრაელების მიმართ. ისრაელის ღმერთის სამსახური მახეა არაებრაელისთვის, ეს სამსახური ხელს უწყობს ისრაელის შვილებს მათ პერმანენტულ ბრძოლაში ძალაუფლებისა და ფულისთვის. ებრაელები რომ „წმინდა  ერი“ ყოფილიყვნენ და ღმერთის რჩეული ერი, გასაგები იქნებოდა, მაგრამ ისინი ხომ სპეკულანტი ერის წარმომადგენლები არიან, რომლებიც მანიპულირებენ ცნობიერებით, რომლებიც ფარისევლები არიან და მასობრივ მკვლელობებს სჩადიან. მათ მიერ კაცობრიობისთვის დაგებული მახე სასიკვდილოა.
ბერძნულ-რომაულ კულტურას არ სურდა ებრაელთა ენისა და დესტრუქციული მსოფლმხედველობის მიღება. რისთვის უნდა დასჭირვებოდათ ეს რომაელებს? ისინი ხომ გამარჯვებულები იყვნენ, ეს იყო მათი ფაქტობრივი კულტურა, თავისი უპირატესობა ლიტერატურაში მათ არ დაუმტკიცებიათ. მაგრამ ებრაელები ასე არ ფიქრობდნენ, რადგან მათი მთავარი იარაღი დემაგოგია იყო, რომელსაც ჯერ კიდევ არ ეთქვა თავისი ბოლო სიტყვა. ძლიერ კულტურებს შიგნიდან ანადგურებენ. ამავე დროს, თავად იუდეაში, ფარისეველთა აშკარად ფაშისტური ხელისუფლების ყულფი სულ უფრო მჭიდროდ ჰქონდა მოხვეული კისერზე უბრალო ხალხს, რომელიც „მხსნელს“ ელოდებოდა.
სწორედ ამისთვის იყო საჭირო მაცხოვარი. ამ ჭრილში ქრისტეს მოძღვრება იუდაიზმის ანტიპოდია, დიამეტრალურად საპირისპირო და არანაკლებ მაქსიმალისტური, პროტოკომუნისტური მოძღვრება, რომელიც საბოლოო ჯამში რომის პლებსმა მოითხოვა თავისი კულტურის განადგურების პერიოდში. ამ იმპერიის ნანგრევებმა რუსეთამდეც მოაღწია ისევე, როგორც ებრაელებმა (და არა მხოლოდ ემბაელებმა) მიაღწიეს ეგვიპტეს შემდეგ „აღთქმულ ქვეყნამდე“.
ქრისტიანული იდეოლოგიის მიღება არ ათანაბრებს ადამიანებს და ერებს, და ამ თვალსაზრისით მან უკან გადადგა  ნაბიჯი ბერძნულ დემოკრატიასთან მიმართებაში. ქრისტიანობაში ებრაელების მიმართ ისეთი დამოკიდებულებაა შენარჩუნებული, როგორც საბჭოთა კავშირში პარტიულების მიმართ - „ჯერ იუდეველი და შემდეგ ელინი“. „პარტიის წევრის ერთადერთი უპირატესობაა, - აუწყებდა საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტია, -  პირველმა გაწიროს სიცოცხლე სოციალისტური სამშობლოსათვის“. სიტყვა იგივეა და მუსიკაც. შემსრულებლებიც იგივენი არიან. სამშობლოსთვის კი სხვები იღუპებიან.
თავდაპირველად იესო უკრძალავდა თავის მოწაფეებს წარმართებთან ურთიერთობას, ეუბნებოდა მათ, რომ „ექიმი ავადმყოფებს სჭირდება და არა ჯანმრთელებს“, და ამით ადასტურებდა ჩვენი წინაპრების დამოკიდებულებას იუდაიზმის მიმართ. არაებრაელი-ძაღლების „გადარჩენის“ შესახებ, რა თქმა უნდა, საუბარი არასოდეს ყოფილა. თავად წინასწარმეტყველს არაერთხელ უთქვამს, რომ მხოლოდ იუდეველებთან არის გაგზავნილი, ამიტომ არ არის კარგი წაართვა პური ისრაელის შვილებს და ძაღლებს მიუგდო (მათე. 15:24-27). ჩვენ შეგვიძლია იესოს სიტყვები პირდაპირი მნიშვნელობით გავიგოთ.
რელიგია არის ღვთის ხალხის არსებობა, ისევე როგორც საარსებო პურის. ეს არის გადარჩენის სისტემა. ამასთანერთად , იუდაიზმი არის ხალხის ხარჯზე ელიტის გადარჩენა, ხოლო ქრისტიანობა - ღვთის ხალხის გადარჩენა დანარჩენების  ხარჯზე.
მოციქული იოანე იესოს შემდეგ სიტყვებს მიაწერს: „თქვენ არ იცით, რას ეთაყვანებით, ხოლო ჩვენ ვიცით, რასაც ვცემთ თაყვანს, ვინაიდან ხსნა იუდეველთაგან არის“  (იოანე. 4:22). მართლმადიდებელ მღვდელს უთქვამს, რომ ხსნა ღვთისგან არის? ეს მან გადააჭარბა და სასურველი წარმოგვიდგინა როგორც რეალური, ან მას ნამდვილად არ ესმის, რა სწამს. ეს სიტყვები სრულად განსაზღვრავენ ქრისტიანობის არსს. ეს არ არის ხსნა იუდეველთა დახმარებით, არამედ უფრო მათი ხსნაა ქრისტიანობის დახმარებით, და არა სადღაც ზეცაში, არამედ აქ, სრულიად რეალურ და მატერიალურ სამყაროში.
ორთოდოქს იუდეველებს (ისინი განსაზღვრავენ საერთო ებრაულ იდეოლოგიას), ქრისტიანებისაგან განსხვავებით, არასოდეს უღიარებიათ იესო ებრაელად - ეს მათთვის შეურაცხმყოფელად ჟღერს. ეს მართალიც არის: ებრაელი არა მხოლოდ სისხლია, არამედ იდეოლოგიაც. მაგრამ ქრისტიანები იესოს თავს ახვევენ იუდეველებს, როგორც ნათესავს, არ სურთ იმის გაგება, რომ იესო მათთვის ჰიტლერზე უარესია, თუმცა ჰიტლერს თანამოაზრეთ მაინც მიიჩნევენ. დოიჩლანდ იუბერ ალეს,  ებრაელი კი უფრო მაღლა დგას.
„თქვენ მამათქვენის - ეშმაკისაგან ხართ და მამათქვენის სურვილთა აღსრულება გსურთ. დასაბამითვე კაცის მკვლელი იყო იგი და ჭეშმარიტებაში ვერ დაემკვიდრა, ვინაიდან ჭეშმარიტება არ არის მასში, და როცა სიცრუეს ამბობს, თავისისას ამბობს, ვინაიდან ცრუ არის და სიცრუის მამა“ (იოანე. 8:44), – მიმართავდა იესო იუდეველებს. თავად კი ბერძნული კულტურის ეთიკური სამოსით შემოსა ებრაელთა ტომის ღმერთი.
თუმცა, კუდის, რქების, ჩლიქების, „რასობრივი ინსტიქტის“ დამალვა შეუძლებელი აღმოჩნდა. ქრისტიანობის ფორმა ეწინააღმდეგება მის შინაარსს.
ერთ-ერთმა ებრაელმა წინასწარმეტყველმა სედეკიამ მოამზადა თავისთვის ორი რკინის რქა, „ღმერთთან“ უკეთესი კავშირისთვის, ასე ვთქვათ, მის ხატად და მსგავსად, თუმცა ამას ხელი არ შეუშლია ღმერთისთვის „მატყუარა სულის“ მეშვეობით ეს წინასწარმეტყველიც მოეტყუებინა და ის მეფე, ვინც მის წინასწარმეტყველებას უსმენდა. აღსანიშნავია, რომ  სედეკიას რქებს არავითარი პროტესტი არ გამოუწვევია ებრაელებში. შეგახსენებთ, რომ „ღვთაებრივი“ არქიტექტურის მიხედვით, „რქები“ მოჩანდა სამსხვერპლოს კუთხეებიდან, სადაც ხორციელდებოდა ყველა დაწვა სკინიაში. და ვინ იქნება იმის თავდები, რომ ებრაელებთან გულახდილი იყო ღმერთი და არა მისი „ცრუ სული“? შეიძლება დაუჯერო რქიანს? იმას, ვინც თავისი სიცრუისგან გადარეული ერით ცდილობს გაანადგუროს სამყარო? მას, ვიზეც ლოცულობენ მართლმადიდებლები? მაგრამ რქიან ღმერთს ოსირისსაც უწოდებენ, თუმცა ის არ არის ასოცირებული ეშმაკთან. ტყუილად არ უთქვამს იესოს: „თქვენ არ იცით, ვის ეთაყვანებით“.
იდეოლოგიას, რომელმაც მოკლა ღმერთი, არ აქვს მორალური შეზღუდვა ადამიანების მიმართ. ეს მკვლელობა ეროვნული ფსიქიკის ჩამოყალიბების კანონზომიერი ეტაპია, რომელმაც დასაწყისი აიღო ეგვიპტეში, ხოლო უფრო ადრე - ისრაელში. თანამედროვე იუდაიზმი განაგრძობს „წმიდა საქმეს“, დაუვიწყარი მღვდელმთავრის კაიაფას საქმეს. მასში ისევე თანაარსებობენ ფარისევლები და სადუკეველნი, და ისინი ზუსტად ისევე, როგორც მათი წინამორბედები, იბრძვიან ხალხზე ძალაუფლებისთვის და ზუსტად ასევე უსაზღვრო სიძულვილით სძულთ ის ხალხი და კულტურა, რომელთა შორისაც ცხოვრობენ.
 ისინი უფრო ძლიერი და გამოცდილები გახდნენ, იყენებენ თავისი მიზნებისთვის არაებრაელთა სახელმწიფო სტრუქტურებს, როგორც მღვდელმსახურები იყენებდნენ იუდეის პროკურატორს პილატე პონტოელს, რომელიც, თავის მხრივ, უფრო ჭკვიანი და უფრო პატიოსანი იყო, ვიდრე თანამედროვე მოხელეები - იუდას მორალური მემკვიდრეები. ისინი ჭეშმარიტებას ანადგურებენ ნებისმიერი სახით, რადგან მათი ძალაუფლება დაფუძნებულია წყვდიადზე, უმეცრებაზე, სიმახინჯეზე, ქაოსზე, ნგრევაზე და სიცრუეზე. ისინი წარმოადგენენ მხოლოდ საკუთარ თავს და ეგვიპტურ მაგიას. ხოლო ხალხის მასა, მდაბიონი, ებრაელები და, უფრო მეტიც, ნებისმიერი სხვა „პლებსი“ არასოდეს ყოფილა მათ მიერ გათვალისწინებული.
მაგრამ არსებობს კიდევ ერთი სამოქმედო სიბრტყე. იესომ, რომელიც იოანე ნათლისმცემლის ნათესავი იყო, თავისი „მსახურება“ დაიწყო მას შემდეგ, რაც ებრაელთა მეფემ ჰეროდემ, ქალების მოთხოვნა შეასრულა და თავი მოჰკვეთა (სიკვდილით დასაჯა) იოანეს. ანუ იესოს ქმედებებს საფუძვლად დაედო ბუნებრივი შურისძიება ნათესავის გამო. ის ცდილობდა აჯანყების პროვოცირებას, მან ღარიბთა ფენა, ანტისოციალური ელემენტები და ახალგაზრდობა დაუპირისპირა რელიგიურ და საერო ხელისუფლებას. ყოველ შემთხვევაში, სწორედ ასე შეიძლებოდა მისი გაგება.
პრინციპში, ეს ქცევა შეესაბამებოდა იუდეველთა აგრესიულ და „რევოლუციურ“ ანტირომაულ მისწრაფებებს, ამიტომ თავდაპირველად ისინი დიდ ყურადღებას არ აქცევდნენ მის საქმიანობას. მხოლოდ მაშინ, როდესაც ისინი მიხვდნენ, თუ რა საფრთხე მოჰქონდა ახალ იდეოლოგიას და ახალ რელიგიას, ებრაელთა ახალი კულტურის მაუწყებელს, მხოლოდ მაშინ დაიწყეს არასასურველი და საშიში  წინასწარმეტყველის თავიდან მოცილების შესაძლებლობების ძებნა.
იესოს თქმით, იოანე ნათლისმცემელის შემდეგ „ცათა სასუფეველი ძალით იღება, და ძალისმხმეველნი მიიტაცებენ მას“ (მათე. 11:12). გაითვალისწინეთ, ქრისტიანებო და მართლმადიდებლებო, არა სიყვარულით და თავმდაბლობით! არც იესოს ქცევაში ყოფილა „თავმდაბლობა“. გაკვირვებული მოციქულები აღნიშნავდნენ: ის საუბრობდა, როგორც ძალაუფლების მქონე. და როგორ ელაპარაკება ხელისუფლება ხალხს? აგდებულად, ცინიკურად და ქედმაღლურად, საკუთარი უპირატესობისა და დაუსჯელობის გრძნობით. შორს არის ძალაუფლება იმ კრავისთვის, რომელიც „მოტეხილ ლერწამს ვერ გადატეხავს“. კრავს არ შეუძლია მგელივით ლაპარაკი.
სახარების ტექსტები ორმაგ შთაბეჭდილებას ტოვებენ. ერთის მხრივ, იესო წარმოჩენილია, როგორც იუდეველთა რწმენისა და ტრადიციების ქომაგი, რადგან ხსნა მათგან მოდის, ხოლო, მეორე მხრივ, მან უფროსი თაობა მკვდრებად გამოაცხადა და პირდაპირ განაცხადა, რომ „შვილები აღდგებიან მშობლების წინააღმდეგ და დახოცავენ მათ“ (მათე. 10:21). და ეჭვი რომ არ შეჰპარვოდათ, თუ ვისგან მოდის ეს, დასძენდა: „ნუ გგონიათ, თითქოს მოვედი, რათა მშვიდობა მომეტანა ამ ქვეყნად; მშვიდობის მომტანად კი არ მოვედი, არამედ მახვილისა“.
და ისევ ახალი არაფერი გამოუგონია მაცხოვარს. „ფული და რევოლუცია ჩაწერილია ამ მდაბიო ხალხის სჯულის ფიცარზე“, - გავიმეოროთ იესოს თანამედროვეს, რომის იმპერატორის ვესპასიანეს სიტყვები. სწორი იქნება, თუ ვიტყვით: ფული რევოლუციის მეშვეობით. კარგ საქმეს რევოლუციას, ანუ დეგრადაციას არ უწოდებენ. და მაინც, რევოლუცია იუდაიზმში ქრისტეს მიხედვით, - ერთადერთი რევოლუციაა, რომელიც ბოლომდე უნდა მიეყვანათ - ამით, ალბათ, (თუმცა ფაქტი არ არის) თავიდან აიცილებდნენ მრავალი მილიონი ადამიანის მკვლელობას.
და თუ იესომ ვერ შეძლო აჯანყების მოწყობა, და, ალბათ, მას ასეთი მიზანი არც ჰქონია, მისი მოძღვრების ფართოდ გავრცელებამ  იუდაიზმის დესტაბილიზაცია გამოიწვია. დადგა საკითხი ზოგადად იუდაიზმის შენარჩუნების შესახებ, ხოლო მასების უკმაყოფილება და ბუნტარული განწყობა „მართლმორწმუნე იუდეველებმა“ 66-135 წლების აჯანყების შედეგად ჩაახშეს, რომლის დროსაც მოხდა ქრისტიანობის და იუდაიზმის საბოლოო გამოყოფა მისი ფარისევლური ფორმით. თვითონ აჯანყება კი მსოფლიოს მომავალი სოციალური კატაკლიზმების პირველსახეა, იუდაიზმის შიგნით ძალაუფლებისათვის დაძაბული ბრძოლის გამოძახილია, მისი მარაზმში გადასული ფსიქიკური ავადმყოფობის და სიბერის ნიშანი. ამიტომ იუდაიზმი და ომი სინონიმებია.
ამ ბრძოლის შედეგად ფაშიზმმა იუდაიზმში საბოლოოდ გაიმარჯვა. რელიგიურმა დაპირისპირებამ მიიღო იუდეველთა ქრისტიანულ, მოგვიანებით კი მუსულმანურ სამყაროსთან ბრძოლის ხასიათი. ევროპისა და აზიის გზებს დაადგნენ მოციქულები და ის აგრესიული იუდეველები, რომლებსაც არ ერგოთ ადგილი ახალ ებრაულ ავტორიტარულ-რელიგიურ მთავრობაში. მათ მთელ მსოფლიოს აცნობეს „სასიხარულო ამბავი“ წინააღუდგომლობის, სიყვარულისა და თავმდაბლობის, ზოგადად ბოროტების მიმართ ტოლერანტობის შესახებ და იუდეველთა მიმართ, კერძოდ, რაც, პრინციპში, ეწინააღმდეგება მოძღვრებას, რადგან ქრისტე (და ღმერთი) დაუპირისპირდა ებრაულ ფაშიზმს და მკვდარ კულტურულ დოგმებს. და რადგან იუდეველები არასდროს ყოფილან „ტოლერანტულები“ არც ქრისტეს და არც ქრისტიანობის მიმართ, იესო იყო უკანასკნელი ქრისტიანი ამ პლანეტაზე.
იუდაიზმის ქრისტიანულ ნარჩენს ან დისიდენტ ფარისეველთა და სადუკეველთა ჯგუფს ხელისუფლებისათვის და ებრაელთა სულისათვის მათ ბრძოლაში სჭირდებოდათ წინარეისტორია ძველი აღთქმის სახით, რომლის გარეშეც ქრისტიანობას არ შეეძლო ებრაელთა შორის ფესვების გადგმა. ქრისტიანობა, რომელიც ეყრდნობოდა ძველ აღთქმას - ებრაელთა რელიგიაა. მას სინამდვილეში გააჩნია  სრულყოფილებაც და გარკვეული ისტორიული სარჩული, მაგრამ ეს მოძღვრება არაებრაელებისთვის არ ყოფილა; ყველა ერს საკუთარი წინარეისტორია აქვს და საკუთარი წინასწარმეტყველი ჰყავს, მაშინაც კი, თუ ღმერთი ერთია ყველასთვის. ფაშიზმთან მემკვიდრეობითობის შენარჩუნების მცდელობამ გამოიწვია მასთან შერიგება, იუდაიზმის შენარჩუნება და განვითარება, შედეგები, რომლებიც ეწინააღმდეგებოდა ქრისტეს მოძღვრებას.
ასეთ დასკვნებს იწვევს საღვთო წერილის შესწავლა. ასევე, აბსოლუტურად დამაჯერებლად, საღვთო წერილზე დაყრდნობით შესაძლებელია საპირისპიროს დამტკიცება. ღვთის ძეს არ შეუქმნია წერილობითი წესები, იმიტომ კი არა, რომ არ იცოდა წერა, არამედ იმიტომ, რომ დაწერილის  მნიშვნელობა და სული კი არა, არამედ მისი მფლობელი და ინტერპრეტატორი ხდება ღმერთი, ხელისუფლება, რომელსაც ღვთისგან ბოძებული ძალა აქვს, მონათმფლობელიც, დამნაშავეც, და, საბოლოო ჯამში, მათი მკვლელიც კი, ვისაც სწამდა მისი და ემორჩილებოდა მას, მაგრამ რეალურად სწამდათ ადამიანის და ემორჩილებოდნენ რელიგიური ძალაუფლების მქონე ადამიანს.
ამ ლეგიტიმური ხელისუფლების დადასტურება მხოლოდ ღმერთს შეუძლია. თუ ის ამ პროცესში არ იღებს მონაწილეობას, მაშინ არამზადების ბუნებრივ შერჩევას, რომლებიც ოპერირებენ რწმენის კანონით, ისევე როგორც გველის ძველი ტყავით, ყოველთვის და ყველგან ძალაუფლების პირდამიდის მწვერვალზე აჰყავს ყველაზე დაუნდობელი, არაპრინციპული და ამორალური ცხოველი. და რელიგიური ძალაუფლებაც არ არის გამონაკლისი, არამედ მუსულმანური ტერორით და ქრისტიანთა იერარქების გარშემო გაჩაღებული სექსუალური სკანდალებით დადასტურებული წესია.
ბიზანტიის უძველეს პატრიარქებს ირჩევდნენ სასწაულმოქმედნი, და არა მოხელეები, ანუ სამეცნიერო საბჭო, პრაქტიკოსი მეცნიერები და ლაბორანტები და არა სამეურნეო ნაწილის გამგეები, დამნაშავეები, მომხვეჭელები და ძალაუფლების მოყვარულები, ვისთვისაც რელიგია არის ძალაუფლების ინსტრუმენტი მორწმუნეებზე. და ბიზანტიაც აყვავებული იყო მანამ, სანამ ეს ასე იყო. უფრო მეტიც, იუდეველთა ადგილი იქ არ იყო. სწამს ადამიანს თუ არა და როგორ სწამს - ეს ადამიანისა და ღმერთის პირადი საქმეა, და არც ერთ თაღლითს ან შუამავალს არ აქვს უფლება ჩაერიოს ამ ურთიერთობაში. ყოველ შუამავალს თავისი ეკონომიკური, ანგარებიანი და ხშირად დანაშაულებრივი მიზნები აქვს.
რელიგია ზოგადად შუამავლობის და, შესაბამისად, ღმერთით სპეკულაციის სისტემაა. ღმერთი და სპეკულაცია მჭიდროდაა დაკავშირებული, ხოლო სპეკულანტები ბუნებრივი გზით გახდნენ „ღვთის ხალხი“. „დიახ, - ეთანხმებიან იუდეველები, - ჩვენ ვაჭრების შვილები ვართ. მაგრამ წინასწარმეტყველთა შთამომავლები“. ეს მთლად მართალი არ არის. რელიგიას და სპეკულაციას ვერ გაყოფ კავშირით „მაგრამ“, ისევე, როგორც კვერცხსა და ქათამს. „ქარით ვაჭრობა - დიდი ხელოვნებაა“, - თქვა ესპანელმა მღვდელმა და მწერალმა გრაციანმა. ღმერთით ვაჭრობა კიდევ უფრო მომგებიანია - ეს არის ხალხზე ძალაუფლების პირდაპირი გზა.
რელიგია, ისევე როგორც ადამიანების ნებისმიერი სხვა გაერთიანება, საბოლოო ჯამში ძალაუფლების, ქალების, ოქროს ან სხვა მატერიალური ნივთებისათვის ბრძოლაში გამოიყენება, მიუხედავად იმისა, რომ იდეოლოგიის დამფუძნებელი წინასწარმეტყველი, ღვთის ძე ან თავად ღმერთია. ადამიანური და არაადამიანური მოქმედებების ნებისმიერი ნაყოფი ყოველთვის არამზადების ხელში აღმოჩნდება - ეს ნაპოლეონის მიერ პოსტულირებული კანონია. გონივრულს, სიკეთეს და მარადიულს თესავენ შემოქმედები. იმკიან მტაცებლები, მაგრამ არა თვითონ ისინი (თვითონ არასოდეს არაფერს არ ქმნიან, ფეკალიების გარდა), არამედ იგივე შემოქმედები, თავმდაბლად, როგორც ქრისტიანები ასწავლიდნენ, მაგრამ უკვე ბორკილებში, და თავისთვის არა. რაც ოფიციალური რელიგიებისთვის არის დამახასიათებელი, უფრო მეტად რელიგიურ სექტებს ახასიათებს.
მთელი ეს ფსევდორელიგიური, სოციალურად საშიში სისულელე აუცილებლად უნდა იყოს გაძევებული ცივილიზებული ურთიერთობების ჩარჩოებიდან, რადგან ის თავიდანვეა დანაშაულებრივი. იგი ეფუძნება რელიგიური და ნაციონალური შოვინიზმის იდეოლოგიას, ფიზიკურ ძალას და ძალადობას, სისხლს და სპეკულაციას, და არა ღმერთს. ნებისმიერი რელიგია (განსაკუთრებით იუდაიზმი, როგორც მათი წყარო და პირველმიზეზი) უნდა განიხილებოდეს როგორც არაფორმალური პოლიტიკური პარტია, რომელსაც ნებისმიერ დროს შეუძლია გამოიყენოს წინასწარ მომარაგებული „არა მშვიდობა, არამედ მახვილი“, რაც მუდმივად ხდება. ადამიანის ავხორცობის, სიძულვილის, შურის და სისულელის ყოველ რეციდივს თან ახლდა მითითება ღმერთზე, მაგრამ არასოდეს ყოფილა მის მიერ დადასტურებული. რელიგია, რომელმაც შეინარჩუნა ღმერთის ფორმალური სიმბოლოები, მაგრამ არ ესმოდა ისინი და მიუღებელი იყო მისთვის, ისევე კანონზომიერად გადაიქცევა სატანიზშმი, როგორც კულტურა ცივილიზაციაში, ხოლო სიცოცხლე  სიკვდილში.
ბიბლია არ არის არავითარი განსაკუთრებული ღვთაებრივი მნიშვნელობის მატარებელი, გარდა მხოლოდ ერთისა: ღმერთი ერთია, მაგრამ ეს ებრაელების ღმერთია. ებრაელები ღვთის ხალხია და მათი დანიშნულებაა ყველა სხვა ხალხის განადგურება, ხოლო ის ერები, რომლებიც ჯერ კიდევ ცოცხლები არიან, მკვლელობაში ებრაელთა გასაწვრთნელად არიან დატოვებული. სხვა დანარჩენი მხოლოდ ქცევის წესების, ბუნების აღწერილობის, ისტორიული ჩანართების, მაგრამ ძირითადად სისულელეების ნაკრებია, ანუ ურთიერთგამომრიცხავი რაციონალური ფრაზების და აზრებისა, რომლებიც ერთმანეთს შეესაბამებიან და გაერთიანებული არიან ერთი ლოგიკური საწყისი წერტილის ფარგლებში. ამოიღეთ იქიდან სიტყვა ღმერთი, და არაფერი დარჩება, ფაშიზმის და ბაბილონურ-ეგვიპტური მაგიის გარდა, რომლის დაუფლებას, პრინციპში, ყველა მკითხველი შეძლებს.
არის ამ აბსურდში ლოგიკა? დიახ, არის. ბიბლია არ არის მხოლოდ დემაგოგიის სახელმძღვანელო. ის ნეიროლინგვისტური პროგრამირების, შთაგონების და უძველესი დროიდან ცნობილი ჰიპნოზის ძირითადი ელემენტია. „მჯერა, რადგან  აბსურდია“. მე ვენდები მატყუარას, კარს ვუღებ ქურდს და იარაღს ვაგდებ  მკვლელის წინაშე. და ეს ლოგიკური იქნებოდა, წყალს რომ აღმა დინება შეძლებოდა, ხეები ფესვებით მზისკენ გაზრდილიყვნენ, ხოლო ცეცხლს გაგრილება შეძლებოდა.
ბიბლია, რომელიც შექმნეს სპეკულანტმა-„შუამავლებმა“, გამოცანა-ხაფანგია. მისი გადაწყვეტა არ ხდება რაციონალური აზროვნების სფეროში, მაგრამ სხვაგვარად აზროვნება ადამიანს არ შეუძლია, თუმცა თავად კომპლექსური არსებაა. ადამიანის ტვინი უპირისპირდება გადაუჭრელ დილემას. მაგალითად, როგორ შეიძლება დაუკავშირდეს მისი ქმნილებისადმი ღმერთის სიყვარული ამ ქმნილების დაუსაბუთებელ განადგურებას? ან ღმერთის სიწმინდე და ნაძირლების მისი აშკარა მფარველობა? ან როგორ შეიძლება ადამიანი გამართლდეს ღვთის განაჩენის წინაშე? ბიბლია იძლევა შემდეგ პასუხს: საქმით, სიტყვით, რწმენით, ასევე არანაირად, რადგან ღმერთს ვიცი გამართლებაც სურს, მას ამართლებს, მიუხედავად იმისა, თუ რა გააკეთა, რას ფიქრობდა და რას ამბობდა ადამიანი.
ძალიან ლოგიკური და ჭკვიანი პასუხებია, განსაკუთრებით ბოლო. ერთის მხრივ, დამტკიცებულია, რომ გადარჩება მხოლოდ ის, ვინც ჩაწერილია დაბადების წიგნში და ვერ მივა ღმერთთან მისი ნების გარეშე, მეორეს მხრივ, მთელი პასუხისმგებლობა იმისა, რომ ადამიანი ცხოვრობს ღმერთის გარეშე, თავად ადამიანს ეკისრება. ერთის მხრივ, ადამიანს დაკარგული აქვს ნების თავისუფლება და არჩევანის უფლება - ყველაფერი წინასწარ განსაზღვრულია სამყაროს შექმნიდან, მეორეს მხრივ, - მას არ აქვს დაკარგული პასუხისმგებლობა არჩევანის გამო, რომელიც მის მაგივრად სხვამ გააკეთა.
ბიბლიის მეშვეობით ამ პრობლემების გადაჭრის მცდელობა ქმნის სხვა, არა ნაკლებ საკამათო კითხვებს, რომლებზეც პასუხის მოძებნა, თითქოს, მხოლოდ რელიგიაში შეიძლება. ცნობიერება „დაციკლულია“, რადგან გამოცანის ამოხსნა მხოლოდ ღმერთს შეუძლია, მაგრამ ის დუმს. ტვინი, რომელსაც არ შეუძლია ერთდროულად შეითავსოს მსხვერპლის და მკვლელის იდეოლოგია, ჰიპნოტური ტრანსის მდგომარეობაში აღმოჩნდება, სადაც ებრაელი იღებს აგრესიულ განწყობას, არაებრაელი - წინაღუმდგომლობის და მორჩილების იდეას, გონებისა და ნების დამბლის ერთგვარ მაგომარეობას. კარგია, თუ ეს ტრანსი არ დამთავრდება სიგიჟით, რითაც ხშირად მთავრდებოდა ჭეშმარიტად მორწმუნე ადამიანების მცდელობა გაეზრებინათ ღმერთი  დაწერილის და იუდეველთა  - იესოს განმარტებით, ეშმაკის ძეების, ასევე სპეკულანტი და თაღლითი იაკობის შთამომავლების, ნაამბობის გზით.
მკვეთრი კონტრასტი ქრისტიანობის ძველი აღთქმისეული არსისა და რუსულ ეროვნულ თვითშეგნებას შორის აღნიშნა დანიილ ანდრეევმა: „გასაოცარია ... ერთი თავისებურება, რომელიც, ალბათ, განსაკუთრებით მკაფიოდ გამოიხატა ვასილი ნეტარის ტაძარში: კონტრასტი ექსტერიერსა და ინტერიერერს შორის. გადამდებია და უნებურად ღიმილს იწვევს მთელი ეს სიხალისე აჭრელებული და ამობურცული სვეტებისა, ამ კედლებისა, რომელიც გულუბრყვილო და მხიარულმა მოხატულობამ წარმოაჩინა როგორც ზღაპრული ბაღი ... შედიხარ შიგნით, და თითქოს სხვა კულტურაში აღმოჩნდები, თუმცა, როგორი შეუძლებელიც არ უნდა იყოს ეს, თითქმის იგივე  რუსულში: გისოსიანი ფანჯრები, ვიწრო კარიბჭე, დაბალი თაღები, მძიმე ფუნდამენტი, მკაცრი სახეები, ბინდბუნდი. გარეთ გაძევებული სუპერხალხის მითია, რომელიც ამავე დროს საკუთარ თავს სამყაროს უპირისპირებს, ქმნის შიდა სივრცეს, თვითკმარი და შეუწყნარებელი ქრისტიანული მითია. პრარუსულობა და მართლმადიდებლობა. არა სინთეზი, და არც ნარევი, არამედ მოქმედების სფეროების თითქმის მექანიკური გამიჯვნა. ხოლო თუ ვისაუბრებთ რაიმე დიალექტიკის შესახებ, მაშინ - თეზა და ანტითეზა“.
 ძალიან ახლოსაა, მაგრამ არ არის მთლიანად ზუსტი. კიდევ ერთ ციტატას მოვიყვანთ. სტეფან ცვაიგმა დიდ ნარკვევში ასე აღწერა ჰიპნოტიზიორის ფრანც მესმერის სამედიცინო სეანსი:
„უკვე თავად შენობა, მისი უჩვეულო გარემო, მოქმედებს მომსვლელებზე შემაშფოთებლად და ამგზნებად. ფანჯრები დაფარულია და ჩამობნელებულია ფარდებით, რათა შეიქმნას რბილი სიბნელე, მძიმე ხალიჩები იატაკზე და კედლებზე ახშობენ ნებისმიერ ხმას, სარკეები ყველა მხრიდან ირეკლავენ ოქროსფერ სინათლეს,  ვარსკვლავების უცნაური სიმბოლური ნიშნები ცნობისმოყვარეობას აღძრავენ, მაგრამ არ აკმაყოფილებენ მას. გაურკვევლობა ყოველთვის იწვევს მოლოდინის გრძნობის უფრო მეტად გამწვავებას, იდუმალება აძლიერებს დაძაბულობას, დუმილი და სიჩუმე ხელს უწყობს მისტიკურ განწყობილებას; ამიტომ მესმერის ჯადოსნურ ქსენონში ყველა გრძნობა - მხედველობა, სმენა და შეხება - დაძაბულია და გააქტიურებულია ყველაზე დახვეწილი გზით. დიდი დარბაზის შუაგულში დგას ჭასავით ფართო „ჯანმრთელობის გოვზა“. ღრმა სიჩუმეში, თითქოს ეკლესიაში, ამ მაგნეტური საკურთხევლის გარშემო მოთავსებულან სულგანაბული ავადმყოფი პაციენტები, ვერავინ ბედავს განძრევას ან სიტყვის თქმას, რათა არ დაარღვიონ იქ გამეფებული დაძაბულობა ... ამ ღრმა სიჩუმეში, რომელსაც არღვევს მხოლოდ მსუბუქი ოხვრა, მეზობელი ოთახიდან ისმის  უხილავი კლავესინის აკორდები ან გუნდის ჩუმი სიმღერა“.
ორივე აღწერილობა - ანტურაჟია, რომელიც ჰიპნოტიზმის სისტემის შემადგენელ ნაწილს წარმოადგენს. მანიპულატორებთან გავლენის ქვეშ აღმოჩენილი ადამიანების ცნობიერება გამოირჩევა გაზრდილი შთაგონებით, განსაკუთრებით, თუ გამოიყენება კოდური სიტყვები - მართვის სიმბოლოები, მაგალითად: ღმერთი, წინასწარმეტყველი, მოსე, აბრაამი, ეშმაკი, სამოთხე, ჯოჯოხეთი და ა.შ. იუდაიზმის ჰიპნოტური ზემოქმედების ვერბალური სისტემა იგივეა, რაც ქრისტიანობაში. ამიტომ, ქრისტიანი ექვემდებარება იუდეველს, ის მისი მონაა. წარმართობა იმიტომ დამარცხდა  იუდაიზმთან (იუდეა-ქრისტიანობასთან), რომ წარმოადგენდა პრაქტიკულ მაგიას, მეცნიერებას და არა მასების ცნობიერების ჰიპნოტური მანიპულირების სისტემას.
სიონიზმს, რომელიც იუდაიზმიდან წარმოიშვა, „გააჩნია  სრულიად ნორმალური და განათლებული ადამიანების გამოსულელების საშუალებები“, - ადასტურებს დუგლას რიდი. ამაში არ არის არავითარი ღმერთი და მისტიკა. არსებობენ მხოლოდ ძველი დროიდან კარგად ცნობილი ძალაუფლების, დამორჩილების და დათრგუნვის ტექნოლოგიები მსხვერპლთა ცნობიერების და ფსიქიკის მანიპულირების გზით, და ამ მსხვერპლს უმთავრესად წარმოადგენენ არაებრაელები და ებრაელები. შემთხვევითი არ არის, რომ შუა საუკუნეებში ქრისტიანული ეკლესიის ხელმძღვანელები უკრძალავდნენ ბიბლიის წაკითხვას არა მხოლოდ ერისკაცებს, არამედ სამღვდელოების დაბალ კლასებსაც. ამავდროულად, თავად ხელმძღვანელობა იქცეოდა იმდენად ამორალურად, რომ უნებლიეთ ჩნდებოდა ცნობისმოყვარეობა: რა წაიკითხეს მათ ასეთი  ბიბლიაში?
არაფერი „ისეთი“ მათ არ წაუკითხავთ, თუმცა გარყვნილების და მკვლელობების საზიზღრობა ბიბლიაში საკმარისზე მეტადაა. შეუძლებელია არ დაუჯერო ბიბლიას, რადგან იგი ეფუძნება „ზოგადსაკაცობრიო ფასეულობებს“, მაგრამ მისი დაჯერებაც ასევე შეუძლებელია, რადგან ამ ღირებულებებს მხედველობაში არ აქვთ კაცობრიობის კეთილდღეობა. ამავდროულად, ჰიპნოზის დამოუკიდებლად გადალახვის მცდელობა, იდეოლოგიის კომპენსაციის ან შეცვლის გარეშე, რომელიც ქმნის ცნობიერების სტრუქტურას, ანადგურებს პიროვნებას და, შესაბამისად, ეთიკური ქცევის ძირითად პრინციპებს. შეუძლებელია დაუსჯელად იუდაიზმთან კავშირის გაწყვეტა - ის დაბრუნდება, მაგრამ ყველაზე ამაზრზენი და გაუკუღმართებული სახით.
იმისათვის, რომ ადამიანმა დაიჯეროს ტყუილი,  ის უნდა იყოს გრანდიოზული. თუ ცრუობ, მაშინ ეს ტყუილი ღმერთისგან უნდა მოდიოდეს. „ის, რაც ადამიანისგან მოდის, შეურაცხყოფს მას“, - თქვა იესომ და ამით აღნიშნა, რომ ფარისევლობა, როგორც ადამიანის უზნეო ქმნილენა, უღირსია ადამიანისთვის და ღმერთისთვის მიუღებელია. „ეს  ადამიანია“, თქვა იესოს შესახებ პილატე პონტოელმა, იუდეის პროკურატორმა. იესო დუმდა.
                                                     უცხოები
„მხოლოდ ერთი ზეადამიანი და მხოლოდ ერთი ზენაცია არის ადამიანთა მოდგმის საუკეთესო ნაწილი და მიზანი; დანარჩენი შეიქმნა იმისათვის, რომ ემსახუროს ამ მიზანს, შეასრულოს კიბის ფუნქცია, რომლის საშუალებითაც შეიძლება მწვერვალზე ასვლა“.
                                         -- ახად გაამი
ზნეობრივი და კულტურული გაყოფა იუდეველებსა და სხვა ხალხებს შორის, იზოლაცია და აგრესიულობა დაფიქსირდა ევოლუციის პროცესში მემკვიდრეობითი თვისებების სახით, რომლებიც მუდმივად რეპროდუცირებადია. ეს ერი ისტორიულად უკავშირდება იმ ქვეყნების დამარცხებას და განადგურებას, სადაც ისინი ბინადრობენ. „თუ განადგურება უკვე იგულისხმება, ეს აჩქარებს მას. პოლონეთში რომ არ ყოფილიყო იუდეველთა ძლიერი გავლენა, ის ასე სწრაფად არ დაეცემოდა. სადაც სახელმწიფო დაშლის სიმპტომებს გამოავლენს, იუდეველები უმალ იქ ჩნდებიან, მიძვრებიან განსაკუთრებით დახავსებულ ადგილებში.
ისინი ასევე მოქმედებენ წოდებებთან და პარტიებთან მიმართებაში“, - წერდა ე. დიურინგი. პოლონეთმაა „შური იძია“ რუსეთზე „ებრაული პრობლემის“ ოკუპაციისთვის. სწორედ ამ მომენტიდან იწყება იმპერიის დაშლა, რომელიც საკმაოდ ზუსტად ასახა ა. სოლჟენიცინმა წიგნში „ორასი წელი ერთად“.
სახელმწიფოთა დაშლის ისტორიული მაგალითები იწვევს იუდეველთა მიმართ, რბილად რომ ვთქვათ, ფრთხილ დამოკიდებულებას. საზოგადოების სისუსტის ან ავადმყოფობის გამოყენება მისი განადგურების მიზნით მხოლოდ მტერს შეუძლია. ბუნებაში ამას, როგორც წესი, მტაცებლები აკეთებენ. მაგრამ ეს მტაცებელი განსაკუთრებულია - ის, როგორც ინფექცია, მსხვერპლშია და ამავე დროს მის გარეთ. უფალიც ხომ, ისრაელის ღმერთი, გავაფრთხილებდა: „რადგან ბოლოს მოვუღებ ყველა ხალხს, რომელთა შორისაც მყავხარ გაფანტული“ (იერ. 30:11). შეიძლება არ დაუჯერო ადამიანებს, მაგრამ ღმერთს, მამა ზეციერს არ შეიძლება არ დაუჯერო. იტყვის: „მოგიკლავ  შვილებსო“, და ასეც იქნება. ამიტომ უფრო დეტალურად განვიხილოთ „ღმერთის ხატების და მსგავსების“ განადგურების პროცესი.
   იუდეველთა „ასიმილაცია“ მათი ადგილსამყოფელი ქვეყნის ეროვნული კულტურისადმი იწვევდა და იწვევს მათი ნაციონალური ელიტის სწრაფ ჩანაცვლებას და განდევნას. ამ ფაქტის აღნიშვნის შედეგად ებრაელები მიიჩნევენ მას მათი ერის მაღალ ინტელექტად. ინტელექტი მართლაც განსხვავდება ევროპულისგან, მაგრამ არა საუკეთესო კუთხით. თუმცა საკითხი იმდენად ინტელექტში არ არის, რადგან მისი ვერბალური მახასიათებლები უკანასკნელ როლს არ თამაშობენ. ყველა დროის გარკვეულწილად შესამჩნევი დამნაშავეები და ხალხი არ გამოირჩეოდნენ იდიოტიზმით, არამედ პირიქით. სამაგიეროდ ისინი კარდინალურად განსხვავდებოდნენ ნორმალური ან ჩვეულებრივი ადამიანებისგან საკუთარ ქცევაზე სოციალური პასუხისმგებლობის გრძნობის გათვალისწინებით.
განსხვავება ეროვნული ელიტასა და ებრაულ ინტელიგენციას შორის მათი მიზნების მისაღწევად და მეთოდების გამოსაყენებლად ძალიან მნიშვნელოვანია. ებრაული ინტელიგენციის მიზანია გადარჩენისთვის ბრძოლა, რომელიც არსებული ურთიერთობების და იუდაიზმის იდეოლოგიის ფარგლებში წარმოადგენს იუდეველთა ბრძოლას გარემოსთან, რომელსაც მიეკუთვნებიან არაებრაელები, მათი სახელმწიფო და კულტურა. ძალაუფლება მხოლოდ შუალედური მიზანია, რომლის მიღწევა შეიძლება მკვიდრი ხალხის კულტურული დეგრადაციისა და ლუმპმენიზაციის, მისი ორიენტირების გზით რევოლუციურ ტრადიციებსა და იუდეველთა ფსევდოკულტურაზე მედიისა და ებრაული „საერთაშორისო“ კაპიტალის საშუალებით.
როდესაც ებრაელთა ფსევდოკულტურის შესახებ ვსაუბრობთ, ჩვენ არ ვგულისხმობთ იუდაიზმის იდეოლოგიას, არამედ „ღირებულებათა“ სისტემას, რომელიც წარმოიქმნება როგორც ერთადერთი შესაძლო ხიდი საპირისპირო კულტურებს შორის. ეს ანტიკური კულტურა ეფუძნება ადამიანთა ცხოველურ ინსტინქტებს და უკიდურეს პრაქტიკულობას, რომელიც მთლიანად გამორიცხავს კულტურების ფუნდამენტურ მორალურ ღირებულებებს, რაც უკავშირდება იუდეველთა თანდაყოლილ მიდრეკილებებს ქცევის და ინტელექტის გარკვეული ტიპის მიმართ, რომელიც არ შემოიფარგლება მხოლოდ სოციალური პასუხისმგებლობით. „ახალი კულტურის“ ელიტის მნიშვნელოვანი ნაწილის ეს თავისებურებები დე ფაქტო გახდა ქცევის საერთო ეტალონი. არაებრაელი ებრაელები, ანუ ემანსიპაციის პროცესში იუდაიზმს გამოყოფილი ებრაული თემის ნაწილი, გახდა ამგვარი „კულტურის“ სოციალური ბაზა და მამოძრავებელი ძალა, მისი ბუნებრივი, შეიძლება ითქვას,  ჭეშმარიტი ლიდერი.
 ე.წ. არაებრაელ ებრაელებს ასევე უნდა მიეკუთვნონ მამით ებრაელები, რომლებიც, იუდაიზმის წესის თანახმად, არ ითვლებოდნენ ებრაელებად. ეს ებრაელთა ტომის ყველაზე რევოლუციური ნაწილია, მისი გვერდითი შტო, რომელიც ნაწყენი დარჩა იმის გამო, რომ ღვთის მიერ არ არის რჩეული, ერთის მხრივ, და გარკვეული ნეგატივიზმი არაებრაელების მხრიდან, რომლებიც მათ ებრაელებს მიაკუთვნებენ,  მეორეს მხრივ. სწორედ ამ გარემოში შეიძლება ხშირად შეგვხვდნენ კულტურის, ოჯახის, ერის, სახელმწიფოს განადგურების იდეოლოგები. და ეს გასაგებია ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით. ისინი ანტიიუდეველები არიან, და გაბრაზებული ფუტკრებივით კბენენ ყველაფერს, რაც კი გზაზე შეხვდებათ, ეს კი, როგორც წესი, გოების სოციალური სისტემებია. ამაში ისინი იუდეველთა მხარდაჭერას იღებენ.
თუ „წეს-ჩვეულებების მიხედვით ებრაელებს“, რომლებმაც საკმარისად აიგდეს აბუჩად არაებრაელთა კულტურა და დაკმაყოფილდნენ საკუთარი გამანადგურებელი „მუშაობის“ შედეგებით, ჯერ კიდევ შეუძლიათ მივიდნენ თავის ნათესავებთან ქვითინით „მიმიღეთ ისევ ებრაელად“, მამით ებრაელებს ასეთი „ბედნიერება“ არ აქვთ. ისინი კულტურულ-ეთნიკურად გარიყულები და ნებისმიერი ერის ბუნებრივი მოკავშირეები არიან იუდო-ფაშიზმის წინააღმდეგ ბრძოლაში. მაგრამ მოკავშირე უკიდურესად არასაიმედო, რადგან არა მარტო ინტელექტუალური ღირსების მატარებელია, არამედ მაქსიმალურად ამ ტომის მანკიერებისა. აუცილებელია ამ არაეთნიკური ჯგუფის პრობლემების და თვისებების გააზრება. მათ, დამნაშავეების მსგავსად, არ აქვთ ეროვნება და, შესაბამისად, არც მორალური შემზღუდველი. ისინი ხშირად მორალურად შეურაცხადები არიან, ეს კი საშიში სიმპტომია, განსაკუთრებით იუდაიზმის ფსიქოგენეტიკურ აბერაციებთან კავშირში.
ჯერ კიდევ ზ. ფროიდი მიუთითებდა „შენარჩუნების პრობლემაზე“ და აღნიშნავდა, რომ ძველი ცოდნა არ დაკარგავს თავის ძალას, რომელიც ოდესმე ყოფილა ჩამოყალიბებული ერის ფსიქიკურ ცხოვრებაში, ვერ გაქრება, ყველაფერი, ასე თუ ისე, გარკვეული სახით, მაგრამ შემონახულია. იუდაიზმის კულტურის არსია გეტო ან საკონცენტრაციო ბანაკი, ისინი იუდაიზმის გარეთაც საკონცენტრაციო ბანაკებს აშენებენ, მაგრამ არა იმიტომ, რომ ებრაელებად მიაჩნიათ თავი. ბეღურა დარჩება ბეღურად მიუხედავად იმისა, რომ ის სხვა გუნდში დაფრინავს, ხოლო პასპორტში მას ჩაწერილი აქვს „გულწითელა“. სხვის ბუდეში მიგდებული გუგულის ბარტყიც გუგული დარჩება, მიუხედავად იმისა, თუ რომელმა დედამ გამოკვება ის. ამ დედის შვილები მისი ძმები არ არიან. რატომ ფიქრობთ, რომ ადამიანები სხვაგვარად უნდა იქცეოდნენ? აკადემიკოს ამოსოვის აზრით, ადამიანი ხომ მხოლოდ 25% (max) ექვემდებარება გონებას, დანარჩენი კი ინსტინქტი, ქვეცნობიერებაა. სინამდვილეში არაცნობიერის გავლენა ადამიანის ცნობიერებასა და ქცევაზე არის განმსაზღვრელი. რაც შეეხება მასებს, ადამიანთა ჯგუფის მიერ დემოკრატიულად მიღებული გადაწყვეტილებები, რომელთაც არ აქვთ საერთო მიზანი და იდეოლოგია, საერთოდ არ შეიძლება იყოს გონივრული.
უნდა აღინიშნოს, რომ ოქტომბრის რევოლუცია რუსეთში ხალხს კი არ ეყრდნობოდა, არამედ ანტისოციალურ ელემენტებს, ლუმპენებს, კრიმინალებს, ორგანიზებულ დამნაშავეობას. „ბნელი“ ხალხი აღმოჩნდა არასაკმარისად „მოკლებული კულტურას“ ან ბნელი ამისათვის. რა აქვს საერთო ამ სოციალურ ნარჩენს რუსულ ინტელიგენციასთან? ებრაელებს კი დამნაშავეობასთან საერთო გააჩნდათ. იდიშიც კი - ისრაელის ერთ-ერთი ოფიციალური ენა - ენა კი არ არის, არამედ დამახინჯებული გერმანული კრიმინალური ჟარგონი. ერის ენა ასახავს მის არსს იმდენადვე, რაც რელიგია. „კომუნისტებთან ალიანსში შედიან ყველაზე გამოცდილი ბიზნესმენები და საკუთრების მანიპულატორები; ყველაზე უჩვეულო და გამორჩეული ადამიანები მოქმედებენ მხარდამხარ საზოგადოების ქვედა ფენის არამზადებთან ერთად“, - აფრთხილებდა დირელი. დოსტოევსკიმ კი დასძინა: „ისინი სოციალისტები კი არა, თაღლითები არიან“. იგივე შეიძლება ითქვას "პერესტროიკის" ავტორებისა და შემსრულებლების შესახებ.
დომინირება უცხო ეროვნულ გაერთიანებულ ინტელიგენციათა საზოგადოების ელიტარულ ფენებში, რომელსაც გააჩნია საკუთარი ეროვნულ-კულტურული თავისებურებები და ინტერესები და რომლებიც არ არის დაკავშირებული ადგილმდებარეობის ქვეყნის ინტერესებთან, ყოველგვარი შეთქმულების გარეშე იწვევს მთელი სისტემის დესტაბილიზაციას, ეთნოსის შემდგომი ფაქტობრივი დაქვემდებარებით იუდეველთა მმართველებისადმი. ებრაული ელიტის ქვეშ მყოფი ეროვნული ძალაუფლების ფანტომი შეიძლება არსებობდეს მხოლოდ დაქვემდებარებული სახით, ისევე როგორც მამასახლისი ბარაკში ან კაპო საკონცენტრაციო ბანაკში.
სოციალური ორგანიზმის ანალოგიის ადამიანის ორგანიზმთან ჩატარების შედეგად, შეიძლება ითქვას, რომ ომი, რევოლუცია ან არჩევნები, როგორც ბიფურქციის წერტილები, გარკვეულწილად შეესაბამება ე.წ. სასაზღვრო მდგომარეობას, როდესაც ორგანიზმი  ჰიპერმგრძნობელობის მდგომარეობაში იმყოფება სუსტი ზემოქმედების მიმართ, რომელიც ნორმალურ მდგომარეობაში იგნორირებულია მის მიერ. და იმას, რაც ჩვეულებრივ ითვლება ღმერთის პრეროგატივად, სოციალურ სისტემებში, ებრაელები ასრულებენ, რომელთა მიზნები და ამოცანები იუდაიზმის იდეებს შეესაბამება.
ებრაელებს, მაშინაც კი, თუ გამორიცხული იქნება ყოველგვარი ორგანიზებულება და ბოროტგანზრახულობა, თავისი სოციალური ორგანიზაციის და ინტელექტუალურ-ფსიქოლოგიური თავისებურებების შედეგად, გააჩნიათ ექსტრემალურ პირობებში ადაპტაციის გაზრდილი უნარი  და ამისგან იღებენ გარკვეულ სარგებელს. შესაბამისად, ეს ექსტრემალური პირობები გახდება პროვოცირების საბაბი. და საერთოდ არ აქვს მნიშვნელობა აკეთებენ ისინი ამას შეგნებულად, ორგანიზებულად თუ  სტიქიურად. ისინი ამას აკეთებენ. ჯერ კიდევ ლენინი ასწავლიდა ეკონომიკური ინტერესების ძიებას ნებისმიერ სოციალურ-პოლიტიკურ პროცესში. მან იცოდა, რას ამბობდა. ფული, ებრაელები, რევოლუციები, ნგრევა და სოციალური კატაკლიზმები ურთიერთდაკავშირებულია.
უპირატესობა, რომელიც რეალურად გააჩნიათ ებრაელებს, მდგომარეობს არა მხოლოდ წმინდა სპეკულაციურ უნარში ზემოქმედება მოახდინონ მასების ფსიქოლოგიასა და სოციალურ სისტემებათა კულტურაზე, არამედ იმაში, რომ ნებისმიერი სოციალური ორგანიზაციის ნებისმიერი სოციალური კატაკლიზმის შემთხვევაში ებრაელთა არც შიდა სტრუქტურა და არც კულტურა არ დაექვემდებარება დეფორმაციას. ეს არის ხანძარი სხვის სახლში და ეს სხვისი უბედურებაა, რომელზეც შეგიძლია ხელი მოითბო. ისინი ამას აკეთებენ.
შეიძლება იმასაც კი დათანხმდე, რომ ხანძარს აჩაღებენ ერთნი, ხოლო ხელებს ითბობენ მეორენი. მაგრამ ორივე ებრაელები არიან. ამიტომ არიან ებრაელები კოლექტიური პასუხისმგებლობის წინააღმდეგ. ამბობენ, რომ ერთი საქმეა ბოლშევიკი ებრაელი, მეორე კი კაპიტალისტი. მაგრამ ეს აბსოლუტურად ერთი და იგივე მაფიოზურად ორგანიზებული საქმეა“. და მხოლოდ სოციალისტები როდი არიან თაღლითები. ამ მხრივ დემოკრატები არაფრით არიან უკეთესი. ანუ როგორც სოციალისტურ ბანაკს, ისევე  „თავისუფალ“ სამყაროს მართავენ საერთაშორისო თაღლითები.
და თუ სოლჟენიცინი წერს, რომ „ჩვენი მიზნები, ჩვენი ინტერესები, ჩვენს გადაწყვეტილებებზე იმპულსების ცნებები ჩვენ დავუქმედებარეთ მათ ცნებებს. ჩვენ მივიღეთ მათი თვალსაზრისი ჩვენს ისტორიაზე და მისგან გამოსვლის გზებზე“, - ეს იმას ნიშნავს, რომ მან აბსოლუტურად ვერაფერი ვერ გაიგო და ამიტომ, ალბათ, არც კი შეიძლება ჩაითვალოს რუს ინტელიგენტად, მიუხედავად მისი ენის  ფსევდორუსული უცნაურობისა.
ეს იგივეს ნიშნავს, რომ შენი კაპიტალი გააერთიანო თაღლითის კაპიტალთან. თუმცა, იგივე შეცდომები ახასიათებს რევოლუციამდელ რუსულ ინტელიგენციას, რაც მას ძვირი დაუჯდა.
არ არსებობს პატივი ებრაელებისთვის „დახმარების“ გაწევაში. ისინი ყოველთვის ეძებდნენ საყრდენს არამზადებსა და მეძავეებს შორის, რადგან სწორედ ეს გარემოა ყველაზე მეტად მზად ღალატისთვის, ხოლო ეროვნული კულტურის არარსებობა და, შესაბამისად, სინდისისა, აქცევს მათ მორჩილ იარაღად აგრესორის ხელში. გარდა ამისა, ქრისტიანულ ბიბლიაშიც კი წერია, რომ მეძავი რაავი, რომლის დახმარებით ებრაელმა ჯაშუშებმა ქალაქში შეღწევა და გამოსვლა მოახერხეს, და ამით მან დაღუპა თავისი ხალხი, ამ გზით ცოდვისგან განიწმინდა. ანუ მეძავი, რომელიც ებრაელებს დაეხმარა თავისი ხალხის  განადგურებაში, „რუსული ინტელიგენციის“ გადარჩენის გზაა. ასე არ არის, ალექსანდრ ისაკოვიჩ?
რუსული ინტელიგენციის მხრიდან ეროვნული კულტურის განადგურებაში იუდეველთა როლის გაუაზრებლობამ გამოიწვია ის, რომ „ებრაელები, ფაქტობრივად, განაგებდნენ იმ ხალხის კულტურას, რომლებიც უარყოფდნენ მათ ამ უფლებას“. ეს არ ნიშნავს, რომ „ჩვენ ჩავაბარეთ“. სოლჟენიცინს განდიდების მანია აქვს. თუ რუსულმა ინტელიგენციამ, რაღაც „ჩააბარა“, ეს არის რუსეთი, მისი ხალხი და კულტურა. ებრაელებს რევოლუციური წარმატება ჰქონდათ მხოლოდ იმიტომ, რომ რუსულ დასავლეთზე ორიენტირებულ ელიტასა და ხალხს შორის იყო კულტურული უფსკრული, რეფორმატორთა ხელისუფლება აღმოჩნდა მემამულეებთან ოპოზიციაში, ხოლო თვითონ ინტელიგენციას მაშინ განსაკუთრებული ღირებულება არ გააჩნდა და არც ახლა გააჩნია.
ჯერ კიდევ დოსტოევსკი აფრთხილებდა: „ინტერნაციონალმა ბრძანება გასცა, რომ ებრაული რევოლუცია დაიწყოს რუსეთში. და დაიწყება კიდეც ... რადგან ჩვენ არ გვაქვს მისი საიმედო მოგერიების უნარი, არც მმართველ ორგანოებში, არც საზოგადოებაში. აჯანყება დაიწყება ათეიზმიდან და ყველა სიმდიდრის ძარცვიდან.  დაიწყებენ რელიგიის დამხობას, ტაძრების ნგრევას და მათ ყაზარმებად, ცხენების სადგომებად გარდაქმნას; მთელ მსოფლიოს სისხლი წალეკავს ... ებრაელები დაღუპავენ რუსეთს და სათავეში ჩაუდგებიან ანარქიას. ებრაელი და მისი თემი - ეს შეთქმულებაა რუსების წინააღმდეგ. მოსალოდნელია საშინელი, კოლოსალური სტიქიური რევოლუცია, რომელიც შეძრავს მსოფლიოს ყველა სამეფოს და შეცვლის სამყაროს სახეს. მაგრამ ამისთვის საჭირო იქნება ასობით მილიონი ადამიანის სიცოცხლის მსხვერპლად შეწირვა. მთელ მსოფლიოს სისხლში წალეკავს“. ცხადია, რომ სოლჟენიცინი მწერალია, და არა მკითხველი, განსაკუთრებით  დოსტოევსკისა.
ფიოდორ მიხაილოვიჩის თანამედროვეებიც კი უფრო მეტად ორიენტირებული იყვნენ ებრაული და გაებრაელებული დასავლეთის მედიის ინტელექტუალურ და მორალურ სტრიპტიზზე, ვიდრე საკუთარ საღად მოაზროვნე ინტელიგენციაზე.
თუმცა ჯ, სოროსი, როგორც იუდაიზმის იდეების ჭეშმარიტი მიმდევარი, ამტკიცებს, რომ ჭეშმარიტება საერთოდ არ არსებობს, ამიტომ საღი აზრი არ შეიძლება არსებობდეს. ის ებრაელია, ის სპეკულანტია, მან უფრო უკეთ იცის. მაგრამ თუ ჭეშმარიტება არ არსებობს, მაშინ ჭეშმარიტება - სიმართლის ნიღაბს ამოფარებული შეურიგებელი, აგრესიული და უკომპრომისო ტყუილია, უკანონობა „კანონის“ რანგში. ასეთია იუდაიზმი და ყველა მისი წარმოებული, მათ შორის „არაებრაელ ებრაელთა“ იდეოლოგია, ამ იდეოლოგიის ფარგლებში შექმნილი „ჩვენი“ ძალაუფლება, „ჩვენი“ სასამართლოები და „ჩვენი“ კანონები.
ჭეშმარიტების სწორედ ასეთი გაგება იწვევს იმას, რომ ხალხთა კულტურის განადგურება და ძველის ქურდულად დატაცება  ებრაელებს შეუძლიათ, ხოლო ახალი სახელმწიფო სტრუქტურების შექმნა - არა. ამის გაკეთება არ შეეძლოთ არც მოსეს და არც იესოს. არც მარქსი იძლეოდა სოციალური მშენებლობის „სააფთიაქო რეცეპტებს“. ამიტომ „რევოლუციონერებმა“ ვერ შეძლეს ძალაუფლების შენარჩუნება, განსაკუთრებით არაძალადობრივი მეთოდებით, რაც თავის მხრივ უარყოფს სოროსის მოსაზრებას. რაც უფრო შორს ვართ ჭეშმარიტებისგან, მით უფრო ბევრი სისხლი და სიკვდილია, სიბნელე და ქაოსი, სიმახინჯე და სიგიჟე. ეს ის რამდენიმე მაჩვენებელია, რომელთაც შეუძლიათ განსაზღვრონ სოციალური სისტემის „დაცემის  კუთხე“.
ეს გაგება სრულად ასახავს იუდაიზმის, იუდო-კომუნიზმის და იუდო-ქრისტიანობის ყველა ექსცესს რუსეთში. თუმცა ყველაფერი, რის წაღებაც შეიძლებოდა რუსეთიდან, წაღებულია. ამიტომაც „ჭკვიანი“ კაპიტალისტები მხარს უჭერდნენ თავის შეშლილ თანამოძმე კომუნისტებს. რუსეთის, როგორც საწარმოს,  ღირებულება და, შესაბამისად,  ებრაელების ინტერესი მის მიმართ შეიძლება განისაზღვროს 1913 წელს მსოფლიო სიონისტური ორგანიზაციის შემოსავლების მიხედვით:
გერმანული მარკების ქვეყანა
რუსეთი
237 284 83
ავსტრია
144 133 27
ჩრდილო ამერიკა
143 740 50
გერმანია
107905 17
კანადა
37 583 50
სამხრეთ აფრიკა
2076697
ინგლისი
1886214
და ა.შ.
რუსეთიდან თითქმის იმდენივე ფული შემოდიოდა, როგორც ინგლისიდან, გერმანიიდან და ჩრდილო ამერიკიდან ერთად აღებული, რაც ახასიათებს არა მხოლოდ რუს ებრაელთა აქტიურობას და მათ რიცხვს, არამედ მათ ფინანსურ შესაძლებლობებს. ამ თვალსაზრისით, რუსეთში ებრაელები სულაც არ ცხოვრობდნენ ცუდად. მაგრამ ძალიან უნდოდათ უკეთესად ცხოვრება, მით უმეტეს, რომ ასეთ სურვილს წინააღმდეგობას არ უწევდა არც საზოგადოება, არც რუსული ბურჟუაზია და არც ინტელიგენცია.
 სახელმწიფოთა დაშლის გზები ხელისუფლების მიტაცების გზით სააქციონერო საზოგადოების გაკოტრების იდენტურია, რაოდესაც სწორედ ამ მიზნებისთვის ეკონომიკური პარაზიტების ჯგუფი იძენს საწარმოთა აქციების მცირე პაკეტს. შეთანხმებული ქმედებების შედეგად, როგორც კომპანიის შიგნით, ასევე სავაჭრო პარტნიორებთან, საზოგადოება მიჰყავთ გაკოტრებამდე, ხელში იგდებენ მის მართვას, და საწარმო ნაწილ-ნაწილ იყიდება. მუშებზე, რა თქმა უნდა, არავინ ფიქრობს. თუმცა, ზოგჯერ მათ ეკონომიკურ მოთხოვნებს გაფიცვების გზით საწარმოს საბოლოო დესტაბილიზაციისთვის იყენებენ.
აღსანიშნავია, რომ რიგ შემთხვევებში ებრაელები ეყრდნობიან სახელმწიფო მენეჯმენტს და ეროვნულ „ინტელექტუალურ“ ელიტის ნაწილს, რომელთანაც ისინი ფსიქოლოგიურად არიან დაკავშირებული. ანუ სახელმწიფო მართვის სისტემა ებრაელთა დახმარებით ახდენს სახელმწიფოს მფლობელის დაძლევას, რომელმაც შექმნა, მაგრამ ებრაული ტრადიციის თანახმად, რომელსაც არ აქვს უფლება მის მიერ შექმნილ ქონებაზე, მიუხედავად იმისა, რომ ეს ეროვნული ქონებაა, რომელსაც ისეთივე დამოკიდებულება აქვს ებრაელებთან, როგორც დიასახლისის არაჟანს კატასთან.
სახელმწიფოს რთული ხასიათის აქვს, და  ყველაფერი მასში, როგორც ოჯახში, არ რეგულირდება ეკონომიკის და კანონის მიერ. როგორც ეკონომიკური სისტემა, რუსეთი არაკონკურენტუნარიანია. თუმცა მან მოახერხა არა მარტო გადარჩენა, არამედ მნიშვნელოვანი როლის შესრულება მსოფლიო კულტურაში, პოლიტიკასა და ეკონომიკაში, მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა სწორედ ხალხის “არაპრაქტიკულობის“ და „ირაციონალიზმის“ გამო. ყველაფერი ურთიერთდაკავშირებულია. უფრო პრაქტიკულ ერს არ ექნებოდა არც ტერიტორიის შენარჩუნების და არც იმპერიის შექმნის შანსი. რაც უფრო მეტს გასცემდა რუსი, მით უფრო მეტს იძენდა სახელმწიფო. მაგრამ, რა შუაში არიან აქ ებრაელები?
სახელმწიფო მენეჯმენტს (შუამავალ მმართველს) „ლიბერალურ“ გარემოში, რომელიც თავისუფალია საზოგადოების წინაშე ინდივიდის ზნეობრივი პასუხისმგებლობისაგან და არ განიხილავს საკუთარ თავს, როგორც ეროვნული ოჯახის ნაწილს, ხოლო სახელმწიფოს განიხილავს, როგორც საწარმოს, მის ეფექტურობას კი პირადი მოგების მეტად რაციონალური პრიზმაში, შეუძლია გააკოტროს და გაანადგუროს ეს საწარმო, რომ არაფერი ვთქვათ ხალხზე. ერთობლივი გადარჩენის, კულტურისა და კომუნიკაციის რთული სისტემა დამოკიდებული ხდება ერთ და ერთადერთ სულელ „პრეზიდენტზე“ - მორალურ დეგენერატზე და პოტენციურ დამნაშავეზე, რადგან ხელისუფლებაში სხვა ადამიანები - არ არიან, არ იყვნენ და არც იქნებიან,  განსაკუთრებით სპეკულაციურ-„დემოკრატიულ“ ხელისუფლებაში.
ერებს, რომლებიც საუკუნეების მანძილზე ძალ-ღონეს არ იშურებდნენ იმისთვის, რომ შენარჩუნებული და განვითარებულიყო  სახელმწიფოები და სოციალური სისტემები, რომლებიც მათი კულტურის ნაწილს წარმოადგენდნენ, საკუთარი ინტერესები გააჩნიათ და მიზნად ისახავენ თვითგადარჩენას. ამისთვის იქმნებოდა სახელმწიფოები, და ეს ინტერესები საოცარ წინააღმდეგობაში მოდის ხელისუფლების და გამანადგურებელ ხაბირუს ინტერესებთან, რომლებიც პარატიზირებენ ამ სოციალურ სისტემებზე. პარაზიტებისთვის მნიშვნელოვანია სისტემის ეკონომიკური ეფექტურობა, თუნდაც ამისთვის დასჭირდეს თბოელექტროსადგურის ღუმელის გახურება ადამიანების სიცოცხლის ხარჯზე.
ერებს, რომლებმაც შექმნეს სახელმწიფოები, აქვთ უფლება განსაზღვრონ, ვისთან შეუძლიათ და სურთ, და ვისთან არ შეუძლიათ და არ სურთ ამ ქონების და კულტურის გაზიარება. ეს ქონება, ისევე როგორც სხვა, ხელშეუხებელია. და თუ ეს მიუღებელია რუსებისთვის რუსეთში, მაშინ არ შეიძლება  ისრაელის არსებობა ებრაელებისთვის. არავითარი ორმაგი სტანდარტები. რუსების როლის ნებისმიერი დამცირება, რომელსაც ახორციელებს ხელისუფლება, მეტყველებს რეჟიმის დანაშაულსა და ანტიხალხურობაზე.
ნებისმიერ სოციალურ სტრუქტურას აქვს თავისი ეკონომიკური ინტერესები, ხოლო ებრაელთა შემთხვევაში ეს ინტერესები (როგორც წესი) არ ემთხვევა უმრავლესობის და იმ სახელმწიფოების ინტერესებს, სადაც ისინი ცხოვრობენ. ებრაელები ყოველთვის იცავენ სხვა სახელმწიფოს და სხვა ეროვნულ-პოლიტიკური დაჯგუფებების ინტერესებს, თუნდაც ისინი იყვნენ რუსეთის ქვეშევრდომები და ითვლებოდნენ მის მოქალაქეებად.
და მხოლოდ ერთ შემთხვევაში დაიცავენ ისინი რუსეთს, როგორც სისტემას (მაგრამ არა ხალხს): როდესაც მათი კაპიტალი დაცულია და მისი ინვესტიციები აქ უფრო ეფექტურია, ვიდრე სხვაგან.
ეს კი იმას ნიშნავს, რომ სახელმწიფო ძალაუფლება რუსეთში, ისევე როგორც აშშ-ში, უნდა ეკუთვნოდეს ამ კაპიტალს. ამ ძალაუფლების შედეგები საკმაოდ პროგნოზირებადია. კაპიტალს, ზოგადად, სხვადასხვა მიზეზების გამო, რომლებსაც შემდეგ განვიხილავთ, არ შეუძლია რუსეთში ეფექტურად ფუნქციონირება, ასე რომ, ის „უღალატებს“ ამ ქვეყანას და ხალხს. და რაც კაპიტალისთვის დამახასიათებელია ზოგადად, უფრო მეტად ებრაული კაპიტალისთვის არის  დამახასიათებელი, რომელსაც არ აქვს და არ შეიძლება ჰქონდეს მორალური პასუხისმგებლობის  გრძნობა იმ ხალხის და ქვეყნის წინაშე, სადაც ის ცხოვრობს. ზნეობა წამგებიანი და ირაციონალურია, ებრაელი კი მიჩვეული არ არის ფული ქარს გაატანოს.
ეთიკა კულტურის ფენომენია. კანონი ცივილიზაციის ნორმატიული აქტი. ცივილიზებული ადამიანი და კულტურული ადამიანი სხვადასხვა არსებები არიან. ადამიანი საერთოდ ეთიკური ცნებაა. ცივილიზებულ ჰომინიდს სხვა განმარტება სჭირდება. ამ არსების,  როგორც გონივრულის, კვალიფიცირება რთულია, რადგან გონება მის უმაღლეს გამოვლინებაში ირაციონალური ან ზეგონივრულია, ხოლო ეთიკა ზეგონების ერთ-ერთი გამოვლინებაა. „ცივილიზებული ადამიანი“ გონივრული და უკიდურესად ეგოისტური არსებაა, ევოლუციის ჩიხია, რომელიც თავისი გადაშენებით სამყაროს გაანადგურებს.
 იუდაიზმის საკანონმდებლო ნორმები არაებრაელების (აკუმების) მიმართ არ მოქმედებენ - ეს ავტომატურად არა მარტო იუდაიზმიდან გამომდინარეობს, არამედ მათი დამოკიდებულებიდან სახელმწიფოსა და სახელმწიფოებრიობის მიმართ. რაც შეეხება ზნეობრივ  ნორმებს, ისინი ისევე განსხვავდებიან, როგორც იუდაიზმი განსხვავდება ქრისტიანობისგან. მათი ნარჩენები შეიძლება შემორჩა იუდაიზმში, მაგრამ არაებრაელებთან მიმართებაში ისინი იმდენად არის გამოყენებადი, რამდენადაც ეს შესაძლებელია მტრის მიმართ.
კანონი აბსოლუტურად აუცილებელია სოციალურ გარემოში, სადაც დაკარგული ზნეობრივი ორიენტირებია, სადაც არ არის საზღვარი სიკეთესა და ბოროტებას შორის, ან ეს ცნებები საერთოდ არ არსებობს. კანონი მეორეხარისხოვანი იყო ეგვიპტესა და ჩინეთში, მაგრამ ის სასიცოცხლო აუცილებლობას წარმოადგენდა ჰაბირუს ტომისთვის, ისრაელის შთამომავლებისთვის. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ისინი ვერ შეძლებდნენ გადარჩენას, როგორც ხალხი. ამიტომ „ქრისტიანული“ ეთიკის გაიგივება იუდაიზმთან არ არის მხოლოდ მიუღებელი, ეს დანაშაულია, ანდა, მინიმუმ, უმეცრების ნიშანი. რაც ქრისტიანებისთვის თავისთავად ნიშნავდა ქცევის ნორმას, ებრაელებისთვის კანონის სახით არსებობდა. რაც ქრისტიანებისთვის სხვა სასჯელს არ იმსახურებდა, საზოგადოებრივის გარდა, ებრაელებში სიკვდილით ისჯებოდა. ებრაელები წარმოადგენდნენ  ამორალური და დიდად სახიფათო ცივილიზაციის თანამედროვე ნიღაბს უკვე მაშინ, როდესაც სხვა ქვეყნები (ვის ხარჯზეც ისინი გადარჩნენ და ახლაც ახერხებენ ამას) ჯერ კიდევ კულტურის ფაზაში იმყოფებოდნენ.
ეთიკის შესახებ მსჯელობა ებრაელთა გარემოში შეეძლოთ მხოლოდ სპინოზას მსგავს გაძევებულთ. მოსეს კანონზე დაყრდნობით, იუდეველებმა შექმნეს ეგვიპტის პირამიდების ტოლდიდი კანონთა სისტება. ამ ქმნილების გარდაქმნა  შეუძლებელია. ამ შენობის სახურავის ქვეშ ჩამოყალიბდა (შეიკრიბა) ხალხი, რომლისთვისაც სხვა საცხოვრებელი გარემო მტრული და მიუღებელია. ეს არ არის უბრალოდ მხოლოდ სხვა ერი - ეს არის განსხვავებული ცივილიზაცია - სინდისგაწყვეტილთა ცივილიზაცია .
ეს ცივილიზაცია შეუთავსებელია ნებისმიერ სხვა ცივილიზაციასა და კულტურასთან ამ პლანეტაზე, განსაკუთრებით კი სლავურთან, რადგან „სლავური ხალხები (ებრაელთაგან განსხვავებით - ნ. ო.) ბუნებით კონტრრევოლუციონერები არიან“ (კ. მარქსი). ისინი არ ეძებენ სარგებელს არც მკვლელობებში, არც ხელისუფლებაში, არც კანონში. პირადი სარგებელი  მეორეხარისხოვანია, მიუღებელია მორალის, სოციალური პასუხისმგებლობის  გარეშე, რომელიც კანონზე უფრო მაღლა დგას, ანუ  არ არის მატერიალური.
ნიცშე აღნიშნავდა: „სამართლიანობა ... წარმოდგება, როგორც თანაბარ ძალთა მქონე ადამიანთა კეთილი ნება, რათა  მათ შეძლონ ერთმანეთთან „მოლაპარაკება“ გარიგების გზით, რაც შეეხება ნაკლებად ძლიერებს, - აიძულონ მათ ერთმანეთთან  გარიგება.
თუმცა ფილოსოფოსს არ უთქვამს, რომ ეს იმდენად სამართლიანობა კი არ არის, რამდენადაც კანონია. სწორედ ასე იქმნება ის. სამართლიანობა, ჭეშმარიტების მსგავსად, ადამიანისგან დამოუკიდებლად არსებობს.  ეს არის გრძნობა, რომელიც სათავეს იღებს ქვეცნობიერში და გენეტიკურ სტრუქტურებში, და არ წარმოადგენს შეთქმულების შედეგს. სამართლიანობა ან გაცნობიერებულია, ან არა.
არავითარი შუალედური მდგომარეობა აქ არ არსებობს. გრძნობებთან დაკავშირებით კამათი  უაზრობაა, როგორი უაზროც არის ღმერთთან კინკლაობა. თუმცა, პოლიტიკურად და ეკონომიკურად ხელსაყრელია სამართლიანობის ფანტომების შექმნა დემაგოგიის დახმარებით. სწორედ ამით არიან დაკავებული თანამედროვე ცრუ წინასწარმეტყველნი. მათი შრომის ნაყოფიც მათ მაგივრად მეტყველებს. სამყაროს ჩუმი, აბსოლუტურ სიჩუმეში ძლივს გასაგონი ხმა, მთლიანად არის დახშული მექანიზირებული და ელექტროფიცირებული იდიოტების ყვირილით.
ნებისმიერი კანონი იქმნება ადამიანებს შორის კონფლიქტის დროს, რომელიც დაკავშირებულია საკუთრების უფლებასთან და განამტკიცებს ძლიერის უფლებებს. ანუ, ის შეზღუდულია და არ ითვალისწინებს „მესამე მხარეთა“, მაგალითად, ბუნების, კულტურის, ნოოსფეროს ან ღმერთის მოსაზრებებს, არც პირობითად პასიური გარემოს, რომელშიც კონფლიქტის მხარეები მოქმედებენ. მაგრამ ეს პასიურობა დროებითია. კანონის შეუსაბამობა ძირითად ზნეობრივ ღირებულებებთან, რაც იწვევს  სოციალურ-გენეტიკური და კულტურული დეფორმაციის მუდმივად დაგროვებას, აუცილებლად გამოვლინდება ყველაზე კატასტროფული გზით.
აქ არ არსებობს რაიმე რადიკალური და გონივრული  გადაწყვეტილებები და რეკომენდაციები, კულტურების ძირითადი ფასეულობების ხელშეუხებლობის, ანუ, კაცობრიობის თვითგადარჩენის გარდა. ამიტომ საზოგადოება ევოლუციონირებს „შემოწმების და შეცდომის“ გზით, რაც ასახვას ჰპოვებს განვითარების ციკლურობაში, პერიოდულ გადახრებში „მარჯვნივ და მარცხნივ“, შეზღუდულ „სამართლიანობის განცდაში“. მაგრამ თავად ძებნა და განვითარების ოპტიმალური ტრაექტორია უნიკალურია თითოეული ეთნიკური ჯგუფისთვის. თუმცა, სოციალური ოპტიმუმის ეს ბუნებრივი ძიება ებრაელებს აჰყავთ მაქსიმალისტურ იდიოტიზმამდე, რაც ზოგადად დამახასიათებელია ვერბალური ინტელექტისთვის, რომელიც არ არის გართულებული იუდაიზმის მიერ.
განვიხილოთ სოციალური სისტემის პირობითად ოპტიმალური ტრაექტორია. აღსანიშნავია ის ფაქტი, რომელიც უდავო არ არის, რომ ოპტიმალური ტრაექტორიდან გადახრებს გარკვეული პერიოდულობა გააჩნიათ და დაკავშირებულია როგორც თაობების ცვლასთან, ასევე ზოგიერთ ენერგეტიკულ პროცესთან.
(აქ გრაფიკი უნდა იყოს)
 ეკონომიკურმა განვითარებამ უკვე გამოიწვია ძალაუფლების კონცენტრაცია ფინანსურ სპეკულანტთა ხელში, რაც, თავის მხრივ, ბლოკავს განვითარების ჭეშმარიტი „ტრაექტორიის“ ძიებას, ხოლო მუდმივად დაგროვებადი გადახრა აუცილებლად გამოიწვევს გლობალურ კატასტროფას. მაშინ ჯორჯ სოროსის მსგავსი იდეოლოგები, ალბათ, მიხვდებიან, რომ ჭეშმარიტება მაინც არსებობს, კაცობრიობა კი იმდენად „რეფლექსიური“ არ არის, რომ ღმერთების მსგავსად რეალობა შეცვალონ ვერბალური  და ვირტუალურ-ეკონომიკური ქიმერებით. გადაგვარება თავხედობის და თავდაჯერებულობის საფასურია.
კანონი, რომელიც არეგულირებს ურთიერთობებს ხელისუფლებას, საზოგადოებას და სოციალურ ჯგუფებს შორის, როგორც მინიმუმ, უნდა ეყრდნობოდეს საერთო მიზნებს, რომლებიც, საბოლოო ჯამში, უკავშირდებიან საერთო ისტორიულ ტრაექტორიას. კაცობრიობასთან ან კონკრეტულ ნაციასთან საერთო მიზნები იუდაიზმში არ არსებობს.  მათ, ვისაც ეჭვი ეპარება, შეუძლიათ დაუბრუნდნენ ამ თავის ეპიგრაფს. ამიტომ ებრაელები, რომლებსაც აქვთ მნიშვნელოვანი  პოლიტიკური ძალა და რომლებიც ლიბერალური დემოკრატიის საფუძველზე წარმოადგენენ განმსაზღვრელ მხარეს სოციუმის კანონების ფორმირებაში, დესტრუქციულ გავლენას ახდენენ კანონების შექმნაზე (მაგრამ თავისთვის - კონსტრუქციულად), ანადგურებენ გადარჩენის სფეროს, რომელიც ყოველმა კონკრეტულმა ერმა, ანუ სახელმწიფომ, თავისთვის და თავისი შვილებისთვის შექმნა.
თუ სახელმწიფოს კონსტიტუციაში არ არის განსაზღვრული სახელმწიფოს არსებობის მიზანი, არ არის ჩამოყალიბებული მისი მიღწევის მეთოდები და შესაძლო შეზღუდვები, არ არსებობს ეროვნული იდეოლოგია და კულტურა, მაშინ სახელმწიფოებრიობის შესახებ ლაპარაკი არ შეიძლება. აღსანიშნავია, თუ როგორ არიდებს თავს რუსეთის მთავრობა ორიენტირს და მკაფიო ფორმულირებებს, რაც არა მარტო ამორალურია, არამედ ხშირად უკანონოც არის. ამიტომ ხალხი ვერ აკონტროლებს ხელისუფლებას. ამ თვალსაზრისით რუსეთი არ არის სახელმწიფო, არამედ პოლიტიკური სისტემაა, აგრესიული, მტაცებლური და გაერთიანებული უმცირესობის ხელისუფლების სისტემაა პასიურ და დაქსაქსულ უმრავლესობაზე. ეს არის და ეს. ამიტომ აბსოლუტურად სულერთია, ვინ არის ხელისუფლებაში: კომუნისტური პარტია, დემოკრატები, თუ „ჰომოსექსუალები“. ნებისმიერ ასეთ სისტემაში, ხალხი მონაა. განსხვავება მხოლოდ საყელოს ფერშია: წითელიდან ცისფერამდე. მეპატრონე ერთია: საერთაშორისო სპეკულაციური კაპიტალი. ის განსაზღვრავს კანონს.
იუდეველებს კანონის აბსოლუტური ცოდნა აქვთ და მხოლოდ ამით ხელმძღვანელობენ, რადგან კანონი მათი ქმნილებაა. და თუ არაებრაელი კანონს არღვევს ხშირად უცოდინრობის გამო, ებრაელი ამას ყოველთვის განზრახ აკეთებს. იმ შემთხვევაში, თუ არაებრაელმა ვერ განჭვრიტა კანონთან დაპირისპირება, როგორც წესი, მას არ შეუძლია არც შედეგების განჭვრეტა, ებრაელი კი „თივას აფენს“ და კანონისგან თავდასაცავად ემზადება. არც კანონია არაებრაელებისთვის შექმნილი, ამიტომ ის ებრაელის, როგორც კაპიტალის წარმომადგენლის, მიმართ უფრო ლმობიერია, კანონი გამოხატავს მის ინტერესებს. ამიტომ  მოპარული ქათმის გამო აპატიმრებენ და, როგორც წესი, დიდი ხნით. მოპარული მილიონებისთვის, როგორც წესი, ამნისტიით ათავისუფლებენ, ზოგჯერ  აჯილდოებენ კიდეც. სხვაობა ქცევაში არაებრაელებისთვის კატასტროფულია, რადგან, თუ დანაშაული თანაბარია, ის უფრო მეტად დაზარალდება, ვიდრე ებრაელი. ამიტომ  რუსები (და ზოგადად მშრომელი ადამიანები) უფრო მეტად ციხეში არიან, ხოლო ებრაელები ოლიგარქებს შორის იმყოფებიან.
თვითონ ებრაელები ამბობენ, რომ ქრისტიანები დანაშაულს ფიზიკურად სჩადიან, იუდეველები - თავით. ამავე დროს, გაზეთის მეფეს, ებრაელს უოლტერ ლიპმმანს გონივრულად მიაჩნია, რომ „ებრაელთა შეცდომების მიმართ დამოკიდებულება უფრო მკაცრი უნდა იყოს, ვიდრე სხვა ერების შეცდომების მიმართ“. „მე არ მივიჩნევ ებრაელებს უდანაშაულო მსხვერპლად, - განაცხადა მან. მათ აქვთ „ბევრი უსიამოვნო პირადი და სოციალური ჩვევა, რომლებიც წარმოიშვა მწარე ისტორიის დროს სელექციის შედეგად და გაძლიერდა ფარისევლური ღვთისმეტყველების ზემოქმედების ქვეშ“.
ჩვენ თითქმის იგივეს არ ვამბობთ სიტყვასიტყვით?
მაგალითის სახით შეიძლება განვიხილოთ ნებისმიერი ებრაელი ოლიგარქის მიმართ დამოკიდებულება რუსეთში. დასაშვებად მიმაჩნია, რომ მას არ დაურღვევია კანონი. აბსოლუტურად დასაშვებად მიმაჩნია, რომ არ შეიძლება მისი სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მიცემა. მაგრამ უმრავლესობის თვალში ის არამზადაა.
მას არც კი ესმის რატომ, და, ალბათ, მის ებრაულ წარმომავლობას მიაკუთვნებს.
არ ღირს უცხოელისთვის რუსეთის ეროვნული ინტერესების დაცვის დავალება. ეს ეხება არა მარტო ებრაელებს, მაგრამ ებრაელებს ეხება განსაკუთრებით. დაახლოებით 50 წლის წინ პოპულარული იყო სიმღერა, რომელშიც ახალგაზრდა გოგონაში შეყვარებულმა ყმაწვილმა თავის უახლოეს მეგობარს დაავალა მისთვის სიყვარული აეხსნა. შუამავლის „მუშაობის“ შედეგი იყო პროგნოზირებადი.
საკმაოდ პროგნოზირებადად მოიქცა სსრკ-ს ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი შევარდნაძე, რომელმაც ხელი მოაწერა ხელშეკრულებას, რომელმაც ბერინგის ზღვა ამერიკას სასარგებლოდ გაყო. მისთვის სულ ერთი იყო - საქართველოს ხომ არ ჰქონდა საზღავრი აშშ-სთან. ეს არის იმპერიის ხელისუფლებაში მყოფი თითქმის ნებისმიერი „უცხოელის“ ჩვეულებრივი ქცევა: რაც უფრო უარესად გრძნობს თავს „სატიტულო ერი“, მით უფრო უკეთესად არის „უმცირესობა“. სამართლიანობისთვის უნდა ითქვას, რომ ამ „შეთანხმების“ მომზადება არ მოხდებოდა აშშ-ს დიდი მეგობრის, სსრ კავშირის კომუნისტების ლიდერის და მეფე დავითის ორდენოსანის მ. გორბაჩოვის გარეშე. უკრაინის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის პირველმა მდივანმა ნ.ს.. ხრუშჩოვმა უკრაინას ყირიმი ისე აჩუქა, რომ საერთოდ არავისთვის უკითხია რჩევა. ვიმეორებთ: არასოდეს, არაფერი და არავის არ უნდა გადაეცეს უსასყიდლოდ - ეს აღიქმება როგორც სისუსტე და სისულელე.
მოსახლეობის უმრავლესობის მიმართ რუსეთში პოლიტიკური და ბიზნეს ელიტა იქცევა აბსოლუტურად უზნეოდ, ანუ, როგორც მტერი. მხოლოდ ომის დროს და მხოლოდ მტრის მიმართ არის ყველაფერი ნებადართული, რაც არ არის აკრძალული. და რადგან ებრაელები ამ ელიტაში წარმოდგენილი არიან არაპროპორციული უმრავლესობით, დაახლოებით ისევე როგორც საბჭოთა რესპუბლიკის ხელისუფლებაში რევოლუციის შემდეგ, მათ მიმართ დამოკიდებულებაც განსაკუთრებულია. ამისთვის განსაკუთრებული მადლობა უნდა ვუთხრათ ბერეზოვსკის, გუსინსკის, ჩუბაისს, აბრამოვიჩს და ელცინს ... რუს ხალხს ჯერ კიდევ შეუძლია სხვადასხვა რთული და ჭკვიანი სისტემის მსხვრევა. ამასაც რომ გადააჩვიონ, მიღებულ იქნა კანონი „ექსტრემიზმის“ გამოვლინების წინააღმდეგ ბრძოლის შესახებ. „ექსტრემიზმში“ იგულისხმება განვითარების საკუთარ ტრაექტორიაზე დაბრუნების  ნებისმიერი მცდელობა, მეტად ანგარებიანი შუამავლებისგან გათავისუფლება, რომლებიც მიეჩვიენ იმით სპეკულირებას, რაც მათ არ ეკუთვნით.
ოლიგარქებს შორის ერთ-ერთმა ყველაზე „სუფთამ“, ბატონმა გუსინსკიმ მიიღო ჯილდო ელცინის მხარდაჭერისთვის, რომელიც ოლიგარქებისა და დასავლეთის გარეშე ერთ დღესაც ვერ შეინარჩუნებდა ძალაუფლებას. ის ნამდვილად არ არის ექსტრემისტი. მაგრამ მხოლოდ ჯილდოებით არ უსწორებდა ანგარიშს ეს სრულიად რუსეთის ჰემოროი თავის ძმობილებს, არამედ პრივილეგიებით, გარანტიებით და ა.შ. და ა.შ. ამ მაღალი მფარველის გარეშე ისინი დარჩებოდნენ ისეთები, როგორიც სინამდვილეში იყვნენ: წვრილმანი სპეკულანტები ან ერთობ უღიმღამო, კომპილაციით დაკავებული მეცნიერ თანამშრომლები. და ვერც „ნტვ“-ს ვერ შექმნიდა გუსინსკი ხელისუფლებისა და „თანამემამულეების“ მხარდაჭერის გარეშე.
ბერეზოვსკიმ „საწყისი კაპიტალი“ ჩეჩნეთის კრიმინალური სტრუქტურების საფარქვეშ შექმნა, და მისი გზა რუსეთის ეკონომიკაში სისხლიანი კვალით არის აღბეჭდილი. მაგრამ არა მხოლოდ ბორის აბრამოვიჩმა ნახა სარგებელი ამ კავშირით. მათი „დაცვის ქვეშ“ მყოფის ანგარიშებზე გადარიცხული თანხების ხარჯზე ბანდიტებიც ძლიერდებოდნენ. ჩეჩნეთი დიდწილად ბერეზოვსკის ქმნილებაა. თუმცა, ამ საეჭვო დიდების მნიშვნელოვანი ნაწილი რუსეთის ხელისუფლებასაც ეკუთვნის, რომელშიც ბორის აბრამოვიჩიც იმყოფებოდა და რომელსაც ექსტრემიზმთან არავითარი კავშირი არ აქვს. ექსტრემისტია ის გაძარცული, ვინც წინააღმდეგობის გაწევა გაბედა.
1994 წელს თანამზრახველებმა მისცეს ბერეზოვსკის შესაძლებლობა „სასარგებლო ყოფილიყო“ ბორის ნიკოლაევიჩ ელცინისთვის, და წიგნის „პრეზიდენტის ჩანაწერების“ გამოქვეყნების პროცესში მიეცათ „მოუსყიდველი“ ავტორისთვის ქრთამი გამოცემული წიგნიდან მიღებული  შემოსავლის სახით.
მას შემდეგ მან მტკიცედ  დაიმკვიდრა ადგილი საპრეზიდენტო გუნდში, ჩეჩენ ყაჩაღთა დაცვა კრიმინალურ ხელისუფლებაზე გაცვალა. უნდა აღინიშნოს, რომ ყველა თანამედროვე ქონება რუსეთში შექმნილია ან ბანდიტების, ან სახელმწიფოს, ან ბანდიტებისა და სახელმწიფოს დახმარებით, რომლებმაც ხალხის ძარცვაში იშვიათი ერთსულოვნება გამოავლინეს. არც ეს არ არის ექსტრემიზმი?
რას აკეთებდა ფრიად განათლებული ებრაელი ბორის აბრამოვიჩი რუსულ ეკონომიკაში? იგივეს, რასაც ყველა სპეკულანტი აკეთებს ყველა დროში: ქმნიდა პარაზიტულ საშუამავლო ფირმებს მწარმოებელთა ფულის ნაკადზე. პარაზიტების უაღრესად სამეცნიერო ენაზე ამას უწოდებდნენ „მოგების პრივატიზაციას“. ამისათვის საჭირო იყო საწარმოს ან ქვეყნის ხელმძღვანელის სხეულზე წვდომა, რომლის ფულია „პრივატიზაციას“ მიმდინარეობდა.
ხელმძღვანელს ყიდულობენ ან ჩართავენ ამ „საქმიანობაში“ მოტყუების, შანტაჟის და მუქარის გზით. ეს „ნორმალური“ პრაქტიკა „საშუამავლო“ ბიზნესისთვის, სადაც „ბიზნესმენი“ ნამდვილი შუამავლის როლს ასრულებს, მხოლოდ სხვა ადამიანების ფულსა და თავის საფულეს შორის. ვინც თანახმა არ არის და განსაკუთრებით პრინციპული აღმოჩნდება, მათ თავიდან იცილებენ, მათ შორის - ფიზიკურადაც. ამისათვის, რა თქმა უნდა, საჭიროა სამეცნიერო დარბაისლობა და ინტელექტი. ხომ არ დადგა დრო იმისათვის, რომ გაიხსნას სპეკულაციების მსოფლიო უნივერსიტეტი, სადაც მოამზადებენ „დიპლომირებულ“ „სპეციალისტებს“, და არ გადავცეთ ეს საქმე გამოსასყიდად მხოლოდ ეროვნულ იდეოლოგიას?
შემთხვევითი არ არის, რომ იგივე მეთოდებს პოლიტიკაში ებრაელებმა უწოდეს მეცნიერული ტერორიზმი, ხოლო ქვეყნების აბსოლუტურ უმრავლესობას ისევე იყენებენ, როგორც ბერეზოვსკი იყენებდა სამრეწველო საწარმოებს, ანუ ხდება მთელი ერების საქმიანობის შედეგების პრივატიზება. ეს ყველაფერი სავსებით კანონიერია, რადგან კანონები „მოგების პრივატიზატორების“ მიერ არის დაწერილი. ტერორისტი კი ის არის, ვინც ეწინააღმდეგება მისი ქონების პრივატიზაციას.
ბერეზოვსკი, უნდა ითქვას, მარტო არ არის. მაგალითად, გაზპრომში ქურდობის მასშტაბები კიდევ უფრო შთამბეჭდავია. პუტინმა ერთხელ აღნიშნა: როგორ ხდება, რომ  „გაზპრომი“ ყიდის გაზს 3-4-ჯერ უფრო იაფად, ვიდრე მას იღებს დასავლეთის მომხმარებელი? მაშინ, რისთვის არის საჭირო „იტერას“ კომპანიები? სწორედ აქ ილექება განსხვავება. იქვე, ბარტერული ოპერაციების ხარჯზე, იგი მრავლდება და იქიდან მიდის საზღვარგარეთ.
შედეგად, უკრაინას თითქოს რუსეთის გაზის ვალი აქვს. მაგრამ სინამდვილეში, უკრაინას თუ რამე ვალი აქვს, ეს თაღლითი კერძო შუამავლის, და არა სახელმწიფოს და არც გაზპრომის. ვინ გაგვცემს პასუხს, რატომ ზრუნავს ასე რუსეთის პრეზიდენტი თაღლითებისთვის? ისინი იმდენად უკრაინას კი არ ძარცვავენ, რამდენადაც რუსეთს, და საბოლოო ჯამში, გადასახადის გადამხდელებს, ანუ ჩვენ. და თუ აუცილებელია საპენსიო რეფორმის ჩატარება, ეს უნდა მოხდეს მას შემდეგ, რაც დაბრუნებული იქნება ხალხისთვის მოპარული მილიარდერები და გადაკეტილი იქნება ახალი ქურდობის არხები.
თუ ეს არ გაკეთდა, არათუ პენსიები არ იქნება, არამედ 5-7 წლის შემდეგ (და უფრო ადრეც) სრულიად გაცვდება პრივატიზებულ საწარმოთა, ჭაბურღილების, ნავთობისა და გაზის მილსადენების, ხალხის ფულით აშენებული თბოელექტროსადგურების ძირითადი ფონდები, და დადგება საერთო და საბოლოო „კაპუტის“ დრო, რადგან აღარ იქნება სახელმწიფოსგან იმ მიზერის მიღების შესაძლებლობაც, რომელიც მას აქვს საექსპორტო გადასახადების და ენერგომატარებლების გატანით მიღებული გადასახადებიდან. აღარ იქნება არც სითბო და არც ელექტროენერგია. რუსეთი ხომ ზემო ვოლტა არ არის, და მარადი გაყინულობა აფრიკული სავანა არ არის.
ეს კარგად ესმით ოლიგარქებს, რომლებმაც მოახდინეს რუსეთის პრივატიზება და გაძარცვეს ის. ხოდორკოვსკიმ, მსოფლიოში ერთ-ერთმა უმდიდრესმა ადამიანმა, რომელმაც თავისი ქონება რუსეთში დააგროვა, პირდაპირ განაცხადა, რომ აუცილებელია მრეწველობის აღდგენის სახელმწიფო პროგრამა. მრეწველობაში ის, რა თქმა უნდა, გულისხმობდა კერძო კომპანია „იუკოსს“, ხოლო სახელმწიფო პროგრამის ქვეშ - დამატებით საგადასახადო და საბაჟო პრივილეგიებს და შეღავათიან კრედიტებს. ანუ ებრაელთა კერძო საკუთრების აღდგენა უნდა მოხდეს რუსი „ექსტრემისტების“ საერთო ძალისხმევის შედეგად.
თუმცა ხოდორკოვსკის დიდი სურვილის აქვს იყოს ებრაელი და სპონსირებს კიდეც რეკ-ს (რუსულ ებრაულ კონგრესს), მაგრამ ის მხოლოდ მამით არის ებრაელი, და მას ზღურბლს იქით არ უშვებენ. წარმოიდგინეთ, როგორი ძლიერი უნდა იყოს ეს ორგანიზაცია და რა ფსონი არის დადებული ებრაელთა თამაშში, თუ მხოლოდ უფლებისთვის იდგეს არაებრაელთა სათამაშო მაგიდასთან ნახევრად ებრაელმა და კომერსანტმა ხოდორკოვსკიმ გადაიხადა რამდენიმე ათეული მილიონი დოლარი. რა თქმა უნდა, ებრაელებს, რომლებიც აკონტროლებენ რუსულ და მსოფლიო ფინანსებს, რუს ვეტერანებისგან განსხვავებით, ძალიან სჭირდებათ ეს ფული. სად შოულობენ ამ ფულს? ნავთობიდან, რა თქმა უნდა.
როგორც ბულატ სტოლიაროვი ამტკიცებს, მსოფლიოში ნავთობის ფასი შეადგენს ბარელზე 30 დოლარს, ხოლო ჰოლდინგური კომპანია, მაგალითად, ხოდორკოვსკის „იუკოსი“ (და არა მხოლოდ „იუკოსი“, არამედ ყველა, და არა მხოლოდ ნავთობ-ექსპორტიორები), უხდის სამთო შვილობილ კომპანიას, მაგალითად, „იუგანსკნავთობგაზს,“ 2.9 დოლარს ბარელზე, რის შემდეგაც ნავთობპროდუქტებს უფრო ძვირად მიჰყიდის საკუთარ საზღვარგარეთ არსებულ ოფშორულ კომპანიას, მაგალითად, „Rautenhold“-ს, რომელიც კიდევ ჰყიდის მას, მაგრამ უკვე მსოფლიო ფასებით. „ასეთია ოჯახის საქმეები“.
ამრიგად, იღებენ ბარელზე 12 (ან მეტი) დოლარის ოდენობით სუფთა შემოსავალს, გადასახადებს კი იხდიან 3-5 დოლარიდან, ისიც სახელმწიფოს ზეწოლის შედეგად, ანუ, დაახლოებით ერთ მესამედს, ხოლო შემოსავლის 2/3, ანუ თითქმის ორი სახელმწიფო ბიუჯეტი, საზღვარგარეთ რჩება. ამიტომ გაზვიადებულად არ არის მიჩნეული ზოგიერთი ეკონომისტის აზრი, რომ პერესტროიკის წლებში რუსეთიდან გაიტანეს 500 მილიარდ დოლარზე მეტი. ეს ის ზოდორკოვსკები, ფრიდმანები, აბრამოვიჩები, ბერეზოვსკები, ელცინის შთამომავლები და მემკვიდრეები არიან, რომლებიც მოითხოვენ სახელმწიფოსგან (ფაქტიურად, ხალხისგან) მათ მიერ და მათი დახმარებით მოპარულის აღდგენას; წინააღმდეგ შემთხვევაში, ამბობენ ისინი, ქვეყანა დაიღუპება. უნდა ითქვას, რომ ჭეშმარიტებას ღაღადებენ. სახელმწიფო მართლაც მიდის დაღუპვოსკენ დიდი ნაბიჯებით.
ფული, რომელიც ხალხს მოპარეს, პირდაპირ მიდის იმ ორგანიზაციების ჯიბეებში, რომელთა მთავარი ამოცანაა გაძარცვული ხალხის ანტისემიტიზმის წინააღმდეგ ბრძოლა. მთავარი ისაა, რომ ყველას საქმე აქვს, ზოგიერთს კი ფულიც: ვიღაც იპარავს, გაქურდულები  პროტესტს გამოხატავენ, ხოლო რუსული ებრაული კონგრესი და მისი მსგავსი ორგანიზაციები ებრძვიან „მეამბოხეებს“ და ლობირებენ შესაბამისი კანონების მიღებას. სახელმწიფო კი, როგორც ეს უნდა ხდებოდეს, უზრუნველყოფს კანონების შესრულებას. იტს ო’კეი ? ია, ია, ნატურლიხ .
იმის გამო, რომ ხელისუფლებაში ანტისოციალური და აშკარად კრიმინალური ელემენტები არიან მოკალათებული, ქვეყანა, რომელმაც უნიჭო მმართველობისა და ნიჭიერი ქურდობის მიუხედავად, შეინარჩუნა თავისი პოზიციები ლიდერთა ჯგუფში პროდუქციის ძირითად სახეობებში, როგორიცაა ბუნებრივი აირი, ელექტროენერგია, ნავთობი, თუჯი, ფოლადი და ა.შ., მთლიანი შიდა პროდუქციით მესამე ათეულში აღმოჩნდა. როგორ შეიძლება იმ ფაქტის ახსნა, რომ რუსეთში ოცი უმსხვილესი ინდუსტრიული კომპანიების მიერ პროდუქციის რეალიზაცია (ძალიან დაბალ ფასებში) იძლევა მთლიანი შიდა პროდუქციის მხოლოდ 75%-ს? ის, რაც უნდა  გათვალისწინებულიყო, როგორც მთლიანი შიდა პროდუქცია, გათვალისწიანებულია შუამავალ ქვეყნებში, სადაც ოფშორული ფირმები „მუშაობენ“. ამიტომ არიან ბალტიის ქვეყნები (და არა მარტო) მსოფლიო ექსპორტის ლიდერთა შორის, თუმცა, რუსეთისგან განსხვავებით,  აბსოლუტურად არაფერს არ მოიპოვენ და ნაკლებად თუ აწარმოებენ რამეს.
ანალოგიურ ფირმას სახელწოდებით „East Coast Petroleum“, რომელიც იჯდა კაპიტალის გატანის სქემაში „სიბნავთობის“  მონაწილეობით, სათავეში ედგა ბორის ელცინის სიძე ალექსეი დიაჩენკო. კიდევ ერთხელ აღვნიშნავთ იმ ფაქტს, რომ ებრაელები  და მათთან დაკავშირებული ადამიანები, აგრეთვე ყოფილი სსრკ-ში მცხოვრები ზოგიერთი ეროვნების ადამიანი, რბილად რომ ვთქვათ, იღებენ „არაპროპორციულად დიდ მონაწილეობას“ ეკონომიკურ და, შესაბამისად, პოლიტიკურ დანაშაულებებში, ისევე როგორც პერესტროიკასა და ოქტომბრის რევოლუციაში. ისინი სახელმწიფოს ძარცვისა და დაშლის პროცესის ყველაზე აქტიური მონაწილეები არიან. და საერთოდ არ აქვს მნიშვნელობა: ეს კეთდება ზედმეტი ჭკუის, თანდაყოლილი უნამუსობის, თუ სოციალური დეფექტების გამო.
ამ თვალსაზრისით საინტერესოა „სლავნავთობის“ ახალი ხელმძღვანელის დანიშვნის (კომპანიის სახელი ძალიან სიმბოლურია, ხოლო კანდიდატის სახელი არ მოგვყავს, რადგან ეს ხდება ყველგან) ამბავი. სახელმწიფომ, რომელსაც აქვს „სლავნავთობის“ საკონტროლო პაკეტი, მოხელეთა ძალისხმევით, რომლებიც აკონტროლებდნენ ნავთობისა და გაზის კომპლექსს და სახელმწიფო ქონებას, ყველა ღონეს ხმარობდა იმისათვის  (სახელმწიფო!), რათა გადაეცა ხელმძღვანელობა ისეთი ადამიანისთვის, რომელიც გაწვრთნილია ზემოაღნიშნულ ოპერაციებში და რომლის წინააღმდეგაც უკვე აღძრულია სისხლის სამართლის საქმე. ხელისუფლებას სჭირდება თაღლითი, განსაკუთრებით „დემოკრატიული“ არჩევნების წინ.
მაგრამ, როდესაც მოპარული ფულით ყიდულობ ძალაუფლებას, ე.ი. ამ ძალაუფლებასაც იპარავ. ეს არ არის დანაშაული? რომელი ტილიანი ექსტრემისტი შეედრება რუსეთის ხელისუფლების უნარს დაანგრიოს და გაანადგუროს? თუ ტერორისტულმა აქტმა აშშ-ს მსოფლიო სავაჭრო ცენტრში, რომელსაც მხოლოდ არაბებს მიაწერდნენ, რამდენიმე ათასი ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა, რუსეთში ითვლიან ათობით მილიონს. იქ არ ვეძებთ მკვლელებს. სიტყვა რუსეთის „პრეზიდენტი“ უკვე ელცინის, და თუნდაც, გორბაჩოვის მმართველობიდან, უნდა იწერებოდეს პატარა ასოებით და ბრჭყალებში.
დანაშაულის შემადგენლობა, როგორც ყოველთვის, არ არსებობს: რატომღაც არასდროს არ არის, თუ საქმე ეხება ფართომასშტაბიან ძარცვას და მოსახლეობის გენოციდს, რომელსაც ახორციელებს სახელმწიფო, მისი სტრუქტურები და კრიმინალურ-პოლიტიკური „ელიტა“. ეს ქვეყანაც დანაშაულებრივი ჯგუფის წევრებმა დაანგრიეს, მაგრამ ისე, რომ არ დაურღვევიათ კანონი და განკარგულებები, არამედ მათი გათვალისწინებით. მათ კანონიერი ქურდობის უფლება შეისყიდეს სახელმწიფოს ჯიბიდან იმ მოსახლეობის ფულით, რომლის გაძარცვის საშუალებასაც შემდგომში აძლევენ, მაგრამ უკვე კანონის ან განკარგულების შესაბამისად. გადასახადი გაქურდვის უფლებაზე, როგორც გვახსოვს, ქსეროქსის ყუთებით დაჰქონდათ.
შუამავლებს, რომლებიც ყიდულობდნენ ძარცვის უფლებას, აჯილდოებდნენ, მოგვიანებით კი, როგორც სახელმწიფო ჯილდოს მქონეს, ამნისტიას უცხადებდნენ. თუ უნდა გასამართლდეს გუსინსკი ან ბერეზოვსკი, მაშინ ელცინიც უნდა გასამართლდეს. ეს ერთი ბანდაა, რადგან ისინი ერთმანეთის მომსახურებით სარგებლობდნენ და ერთმანეთს ეხმარებოდნენ თავისი პირადი მიზნების მისაღწევად, დემოკრატიის დემაგოგიას ამოფარებული. მაგრამ, რადგან ელცინი დაიცვეს დევნისგან, აზრი არ ჰქონდა ოლიგარქებისთვის „ძირის გამოთხრას“, საერთოდ არ ჰქონდა აზრი ვინმესთვის „ძირის გამოთხრას“. თუმცა, როგორც ჩანს, მხოლოდ ეს რჩება. მაგრამ ეს პოლიტიკური ექსტრემისტების შიდა-მაფიოზური გარჩევებია.
სავარაუდოდ, ოლიგარქების დევნით, ვიღაცას სურს ელცინს მიწვდეს, მაგრამ ნაკლებად სავარაუდოა, ხელისუფლება უფრო ძალაუფლების იმიტაციას ახდენს. ორდენი „სამშობლოს წინაშე დამსახურებისათვის“, ისიც პირველი ხარისხის, რომელიც მას გადასცა მისმა მემკვიდრემ ვ.ვ. პუტინმა, საპირისპიროს მეტყველებს. რომელი  სამშობლოს წინაშე გამოიჩინა თავი ელცინმა - ეს საიდუმლოა რუსების უმრავლესობისთვის. „დროებითი საოკუპაციო რეჟიმის“ მიერ - ასე უწოდეს ხალხში ელცინის რეჟიმს - 10 მილიონზე მეტი განადგურებული რუსი - ეს არის მაღალი ჯილდოს ფასი. მომდევნო კანდიდატია ჩუბაისი, რომელიც, ელცინის აზრით, „ყველაფერშია დამნაშავე“.
ელცინის ჯილდო ადასტურებს ხელისუფლების სრულ მემკვიდრეობითობას ქვეყნის დაშლაში, რომელიც ბრწყინვალედ დაადასტურა „სლავნავთობის“ ირგვლივ ატეხილმა სკანდალმა. პუტინმა ფაქტობრივად მოიწონა საბჭოთა კავშირის არაკონსტიტუციური და, შესაბამისად, დანაშაულებრივი დაშლა, რომელიც აშკარად ექსტრემისტულ ხასიათს ატარებდა, რადგან საკავშირო რეფერენდუმზე მის წინააღმდეგ ხმა მოსახლეობის უმრავლესობამ მისცა. პუტინმა ასევე მოიწონა პარლამენტის მისამართით სროლა, შეიარაღებული ძალების, მრეწველობის დაშლა, მოსახლეობის განადგურების პოლიტიკა, ეროვნული სიმდიდრის გაქურდვა, დანაშაულებრივი, თითქმის უპრეცედენტო პრივატიზაცია და ქვეყნიდან 500 მილიარდი დოლარის გატანა, ანუ ყველაფერი ის, რისთვისაც სათათბირო, რომელიც დღეს უკვე „პრივატიზებულია“ „პრეზიდენტის“ ძალაუფლებით, არაერთხელ ცდილობდა ელცინისთვის „იმპიჩმენტის“ გამოცხადებას.
მართალია, მოგვიანებით მისი მემკვიდრე გონს მოეგო და თავი ისე მოაჩვენა, რომ ელცინს მისცა ორდენი მკვდრადშობილი დსთ-ს ორგანიზაციის გამო. თუმცა მთლად ნათელი არ არის, პირველი ორდენია, თუ მეორე? მაგრამ მაინც, რაღაც სრულიად უსარგებლო რამე მაინც არ შეუქმნია ამ მოღვაწეს. თუმცა სარგებელი ეჭვს იწვევს. ეს დაახლოებით იგივეა, რომ დოქის გამტეხი დააჯილდოვო იმისთვის, რომ მან უხეიროდ დააწება რამდენიმე ნატეხი. ეს, რა თქმა უნდა, გმირობაა. განსაკუთრებით „პერესტროიკის“ ასეთი „სამუშაოთა მწარმოებლისთვის“.
პუტინი ჩუბაისის კრეატურაა და სობჩაკის მარჯვენა ხელი (ჩუბაისი დასავლეთის კრეატურაა), ანუ, პირველი დემოკრატი-დემაგოგისა, რომლებმაც, მათივე სიტყვებით, გაცვალეს ხალხის საკუთრება ხალხზე ძალაუფლების მოსაპოვებლად, ანუ გაიმეორეს პირველი სპეკულანტისა და პირველი თაღლითის იაკობ-ისრაელის პრიმიტიული ხერხი. მაგრამ, რადგან საკუთრება მათ ეკუთვნოდა, მათი ძალაუფლებაც უკანონო იყო და უკანონო  დარჩა.
რადგან თაღლითისთვის ფული არასდროს არის სამყოფი, „დროებითი საოკუპაციო რეჟიმის“ შენარჩუნებისთვის მუდმივად იღებდნენ კრედიტებს ყოფილ მტრებისგან. და ამ კრედიტების გადახდა კიდევ დიდხანს მოუწევთ ... მაგრამ არა ელცინს და მის კამარილიას - მადლიერი სახელმწიფოსგან მათ კარგი სარჩო მიიღეს - არამედ გაძარცვულ ხალხს. ეს ისრაელსაც კი არ მოსვლია აზრად. ელცინს და К°, რომელმაც ძალაუფლება კრედიტით მიიღო და კრედიტი არ გადაუხდია, ეს ძალაუფლება მოპარეს. ანუ ძალაუფლება ორჯერ არის უკანონო, და თუ გავიხსენებთ ტყვიებით ნაიარევ პარლამენტს, ხელისუფლება თავიდანვე იყო კრიმინალური.
ვ.ვ. პუტინი ერთგულად ემსახურებოდა კრიმინალურ ოჯახს 1996 წლიდან. ელცინის (და სობჩაკის) დაცვით ის თავის თავს იცავს. ელცინის დაჯილდოებით, ის თავის „მუშაობასაც“ იწონებს. ნუთუ მემკვიდრეს არ ესმოდა, რას აკეთებდა და ვის ემსახურებოდა? როდის არ ესმოდა, მაშინ თუ  ახლა? ახლა ის ხვდება ვის ემსახურება, თუ, როგორც ადრე, მხოლოდ ზემდგომ უფროსთა ბრძანებებს ასრულებს? მაგრამ რადგან ამ უფროსობას ხალხი არ წარმოადგენს, მაშინ ის დაკავშირებულია ჩუბაისთან,  ჩუბაისი კი „მედასავლეეთებთან“ არის დაკავშირებული, სადაც, თითქოს მიწებებული იყოს, მიისწრაფის  „პრეზიდენტი“. მაშასადამე, „ალეს კაპუტ“? „Ja, naturlich!“. ტყუილად არ ამბობენ, რომ ოპტიმისტი სწავლობს ინგლისურ ენას, პესიმისტი - ჩინურს, რეალისტი კი კალაშნიკოვის ავტომატს. ის რომ გამოადგება, ამას „მედასავლეთეებიც“  ადასტურებენ.
„ჩვენხალხის წინააღმდეგ წავალთ, - აცხადებს „დემოკრატი“ და ზოოლოგიური „ჰუმანისტი“ ნოვოდვორსკაია თავის წიგნში „სასოწარკვეთის მეორე მხარე“. -  ჩვენ მისი არაფერი გვმართებს ... აქ ცივილიზებული დასავლეთი არ არის. ჩვენ ულმობელ წყვდიადში დავეხეტებით და ძალიან მნიშვნელოვანია ვისწავლოთ პირველმა გასროლა, მოკვლა ... მე ელცინის მადლობელი ვარ იმის გამო, რომ მან ნგრევას ხელი არ შეუშალა“.  რუსულ თარგმანში ნოვოდვორსკაიას სიტყვები ასე ჟღერს: „ჩვენ ყურებამდე საკუთარ განავალში ვართ და ეს ძალიან მოგვწონს, ამიტომ დავიწყებთ მათ მოკვლას, ვინც ჩვენს გარშემოა“. ეს ლოგიკურია,  როგორც ყველაფერი, რაც მოდის ებრაელებისგან, რომლებიც ყველა სახის ექსტრემიზმის მოწინააღმდეგეები არიან, გარდა ებრაულისა. უნდა აღინიშნოს, რომ ელცინის დახმარებით ნოვოდვორსკაიას მიერ განადგურებული კომუნიზმი, მტკიცე დემოკრატი ქალბატონის თანატომელთა და ერთმორწმუნეთა ქმნილებაა.
როგორ თუ: „არაფერი გვმართებს“? მას, როგორც ჩანს, მეხსიერება ღალატობს. და ასი მილიონი რუსი, რომელიც გაანადგურდეს ნოვოდვორსკაიას  თანამემამულეთა დახმარებით და მონაწილეობით? როგორ წერია ბიბლიაში: „დაეცნენ ლაიშში წყნარ და უზრუნველ ხალხს, მახვილით მოსრეს და ცეცხლს მისცეს ქალაქი“ (მსაჯულები 18: 7-10, 27-28). ან თუნდაც უფრო უკეთესი: „ გმირთა ხორცს შეჭამთ და ქვეყნის მთავართა სისხლს შესვამთ, როგორც ბაშანში გამოკვებილ ვერძების და თიკნების, თხებისა და ხარების სისხლს... გაძღომამდე შეჭამთ ქონს და თრობამდე შესვამთ სისხლს“ (იეზეკ. 39. 18-19). ე.ი. ვერ დათვრენ. თუ უკვე ნაბახუსევს არიან? და, სხვათა შორის, სროლაც მოუნდათ, განსაკუთრებით მათ მისამართით, ვისაც ეს ვალი არ ავიწყდება.
ისიც არის აღსანიშნავი, რომ ამის შესახებ ლაპარაკობს იმ ერის წარმომადგენელი, რომელსაც შეუძლია სრულიად შეცვალოს ნებისმიერი ეთნოსის ცნობიერება, რაც მათ არაერთხელ დაუმტკიცებიათ, მათ შორის რუსეთში. მათ ჯერ ხალხის მასებს მოუწოდეს ნათელი კომუნისტური მომავლისთვის ბრძოლისკენ, შემდეგ მის განადგურებისკენ და არანაკლებ ნათელი კაპიტალისტური მომავლის შენებისკენ. ებრაელებმა მასებისგან შექმნეს „არაფრის მაქნისი  ცხოველი“, და ამ გარემოებით უკიდურესად აღშფოთებულნი არიან და აპირებენ გამოასწორონ საქმე საკუთარი ქმნილების განადგურების გზით. როგორ არ არის ღვთის ხალხი? ვერც ყოვლისშემძლე ხედავდა სხვა გამოსავალს. მკვლელობა ისრაელის ღმერთის მიერ განსაზღვრული „ღვთის ხალხის“ ფსიქიკის საფუძველია. და ისინი თავადაც არ შეჩერდებიან. აუცილებელია მათი შეჩერება.
 მაგრამ წარმოიდგინეთ ებრაელებისთვის ანტაგონისტური რელიგიის შექმნა (რაც ბუნებრივია, რადგან იუდაიზმი ანტაგონისტურია ყველა არაებრაელის, მათი რელიგიის, კულტურის და სახელმწიფოების მიმართ) წინასწარმეტყველი არაებრაელის შემდეგი სიტყვებით: „და შეჭამთ ისრაელთა შვილების ხორცს და შესვამთ მათ თავადთა სისხლს. გაძღომამდე შეჭამთ ხორცს და დათრობამდე შესვამთ სისხლს. მოათავსეთ ისინი ხერხების, რკინის სალეწი მანქანის, რკინის ნაჯახის ქვეშ, შეყარეთ გამოსაწვავ  ღუმელში, დახოცეთ ხმლებით, ხოლო მათ სინაგოგებს ცეცხლი მიეცით, და არავინ გადარჩება! ... გარდა გოგონებისა (არა უმეტეს 10 წლის ასაკისა), რომლებსაც თქვენთვის წაიყვანთ“. ყველაფერი ბიბლიიდან არის, სიტყვასიტყვით. თუმცა უმჯობესი იქნებოდა, თუ გოგონების შესახებ წინასწარმეტყველი არაფერს იტყოდა: გოგონებს ძირითადად უცნაურობები ახასიათებთ, როგორც ნოვოდვორსკაიას, მათი შვილებისგან ხეირსაც ვერ ნახავ.  ყველაფერი დანარჩენი ებრაელთა იდეოლოგიას და მათი ღმერთის სიტყვებს ემთხვევა. და რადგან რელიგიურ ბოდვას ვერ გაასამართლებ, არც  ახალი წინასწარმეტყველი და ახალი რელიგია გასამართლდება.
მაგრამ, შეხედეთ, - კაიაფამ გაიღვიძა, ატოკდა, მოემზადა პროტესტისთვის და წინასწარმეტყველის პასუხისგებაში მისაცემად, პონტიუს პილატესთან, ჰეროდესთან, ნებისმიერთან, ოღონდ გაანადგუროს, აიძულოს გაჩუმება, ჩამოახრჩოს, სარზე ჩამოაგოს. შეხედეთ - ხელებით დაიწყო საფულის ძებნა, სადაც ოცდაათი ვერცხლი აქვს, ხოლო იუდები მასმედიიდან უკვე მის  კართან დგანან და გაჰყვირიან: „მე მომეცი“, - „მე უკეთესი ვარ“, „მე განსაკუთრებით უპრინციპო ვარ“, „მე უფრო უნამუსო ვარ“, „მე უფრო მაღალი რეიტინგი მაქვს!“.
მაგრამ არა, რომი აღარასოდეს გამეორდება. პროკურატორი პილატე პონტოელი სიბერისგან გამოჩერჩეტდა, ქრთამს მეძავეებით იღებს, თითო-თითოს კი არა - წყვილ-წყვილად. პლებსი ლოთობს ფარისეველთა ხარჯზე - იქ დღეს ხმას აძლევდნენ ჰეროდე დიდს, საქვეყნოდ, როგორც წესია. მოციქულები  მარიამ მაგდალინელთან ერთად შეფერხდნენ მორიგი  პორნოგრაფიული ფილმი-ვესტერნის ჩვენებაზე სათაურით „იესო - პოპ-ვარსკვლავი“; სცენარი და იესო ებრაელებისაა, ფული და ვარსკვლავიც მათია, ხოლო მღვდელთან დაკავშირებით კრიტიკოსები დღესაც დაობენ. მღვდლები სეანსის წინ მოზარდებში ნარკოტიკებით და პრეზერვატივებით ვაჭრობენ, მათთან ერთად არიგებენ მთაზე ქადაგების ტექსტს. ყველაფერი რიგზეა, ყველა საქმით არის დაკავებული. მთავარი ის არის, რომ ყველამ ისწავლა ფულის შოვნა. ეკლესიამაც. მადლობა ღმერთს!
ფსიქოლოგები ამტკიცებენ, რომ აზროვნების ეს ტიპი შეესაბამება ეროვნულ სპეციალიზაციას. და ნოვოდვორსკაიაც სრულიად ახასიათებს მის თანამოაზრეებს, რადგან ყველა, ვისაც არ სურს ან არ შეუძლია ებრაული კანონების მიხედვით ცხოვრება, უნდა განადგურდეს. თუმცა, ვინც თანახმაა იცხოვროს დადგენილი წესით, მაინც განადგურდება. ახალი რამ შევიტყვეთ ებრაელების შესახებ? ნოვოდვორსკაია ისეთივე მოჯახედია, როგორც ბასაევი ან ბენ ლადენი, მხოლოდ იარაღი აქვს სხვა. ჯერ-ჯერობით. „ულმობელ წყვდიადში ხეტიალი“ ერების კულტურის გამანადგურებლებისთვის ახალი არ არის, რადგან მტაცებლები სწორედ ისინი არიან. და წყვდიადიც - ისინი არიან. არ გჯერათ? წაიკითხეთ ლევ შესტოვი ან ბიბლია, იქ პირდაპირ არის ნათქვამი, „მოსე მიადგა ნისლს, სადაც ღმერთი იყო“ (გამოსვლა. 20:21).
მაგრამ თუ ებრაელები, როგორც ისინი ამტკიცებენ, არ არიან  ხალხის წინაშე ვალდებული, ხალხი მით უმეტეს არ არის მათ წინაშე ვალდებული. ხოლო პირველად მოკვლა და გასროლა ყველაზე მარტივი მეცნიერებაა და, რაც მთავარია, სრულიად „დემოკრატიული“ და „სამართლიანი“. მართლაც, იარაღი ყველას გაათანაბრებს. ამიტომ ვალერია ნოვოდვორსკაიას სიტყვების შემდეგ, ჩვენ დაჟინებით მოვითხოვთ იარაღის თავისუფლად გაყიდვას და ხალხისთვის მისი ტარების უფლების მიცემას (მათ შორის იდეოლოგიური იარაღის): ეყოფათ მტაცებლებს უიარაღო ადამიანების ხოცვა.  „რუსეთის მთავრობის“ „მადლობელიც“ ვართ, თუმცა თავისებურად, ისე დემოკრატიულად არა, როგორც ნოვოდვორსკაია ან ელცინის მემკვიდრე პუტინი.
მაგრამ როდესაც 1, 2 ან 3% პირველები აპირებენ ესროლონ 97, 98 ან 99%, და აიძულებენ ამ უმრავლესობას არანორმალურ-ამორალურ ცხოვრებას და აზროვნებას, მაშინ ეს, რა თქმა უნდა, დემოკრატიაა, და ეს უმნიშვნელო პროცენტები კი არ არიან „ექსტრემისტები“, არამედ ვისთვისაც სროლას აპირებენ და ესვრიან კიდეც. შემთხვევით არ აქვს კომუნიზმს გამდგარი ფესვები ფაშიზმსა და იუდაიზმში. იქვეა დემოკრატიის წყაროები ებრაული წესით. ნოვოდვორსკაია რომ ლენინის თანამედროვე ყოფილიყო, იგი არა მარტო შეუერთდებოდა რევოლუციას, არამედ კონკურენციასაც კი გაუწევდა ტროცკის ან ძერჟინსკის. მათ მხოლოდ ერთი მტერი ჰყავს - რუსი ხალხი, ხოლო ხელისუფლების მიმართ ოპოზიცია იმიჯისთვის, რეიტინგისთვის, „პონტისთვის“ სჭირდებათ. რუსების მიმართაც დამოკიდებულება დღეს საკმაოდ მარტივია: ხელისუფლება ქმნის პირობებს, სადაც შეუძლებელია ნორმალურად ცხოვრება და მუშაობა, ხოლო ცხოვრების და მუშაობის  უუნარობის გამო  მათ კლავენ. ტროცკი ისვენებს.
ზუსტად იმიტომ, რომ რუსები ყოველთვის ეჭვის თვალით უყურებდნენ ხელისუფლებას, ნოვოდვორსკაიას მსგავსი ადამიანები მათ შორის წარმატებით სარგებლობდნენ. მაგრამ, თუ რუსებს აქვთ ხელისუფლების კრიტიკის უფლება სახელმწიფოში, რომელიც მათ ფორმალურად ეკუთვნით, მაშინ „სტუმრები“ მოკრძალებულად უნდა იქცეოდნენ, რადგან რუს ხალხს და მომთაბარეებს განსხვავებული მიზნები და ამოცანები აქვთ. ნებისმიერი სახელმწიფოს ხელისუფლების და ხალხის კრიტიკა ნებისმიერი იუდეველის მხრიდან - ეს სახელმწიფოს და ხალხის შიდა საქმეებში ჩარევაა. თუ ებრაელთა დიდმა ოქტომბრის რევოლუციამ რუს ხალხს ვერაფერი ასწავლა, მაშინ იქნება ისევ გვამები, იქნება ისევ მკვლელობა, იქნება ბანაკები „მიმოწერის უფლების გარეშე“. ოღონდ „ნათელი მომავალი“ ყველასთვის სამყოფი არ იქნება. სახელმწიფო და სოციალური „ბოლივარი ორ მხედარს ვერ გაუძლებს“.
ნოვოდვორსკაია საინტერესოა არა მისი აგრესიული განცხადებებით, არამედ მხოლოდ როგორც თვალსაჩინო მაგალითი იმისა, თუ როგორ გადაგვარდება შუამავალი პარაზიტად, რომელიც არ ეგუება პირობებს, არამედ მოითხოვს (იარაღით ხელში) პირობების შეცვლას კომფორტის მისი პრიმიტიული გაგების შესაბამისად. ის და მისი მსგავსი ადამიანები შეიძლება არსებობდნენ მხოლოდ დეგრადირებული ეროვნული კულტურის მქონე სოციალურ გარემოში, რასაც ყველა მხრივ უწყობენ ხელს. ტყუილად ხომ არ ამბობენ, რომ „სისულელის ლაპარაკი ადვილია“, ეს იმ დროს, როცა სისულელე და კულტურა შეუთავსებელია, მაგრამ სისულელეს უფრო მაღალი ფასი აქვს, ვიდრე ფიზიკურ შრომას. ისინი არასდროს ყოფილან და არც იქნებიან დემოკრატები. თავისი არსით ისინი ფაშისტები და ექსტრემისტები არიან. შემთხვევითი არ არის, რომ კომუნიზმსა და თანამედროვე დასავლურ ფსევდოდემოკრატიას იგივე წყარო და იგივე იდეოლოგიები ჰყავს - სისულელეების ოსტატები.
თითქოს და, რა უნდა გესაქმებოდეს შენთვის უცხო ქვეყნისა და ერის ცხოვრებასთან. შენ რა გიშლიან ცხოვრებას და მუშაობას, მაგალითად, მეეზოვედ, ზეინკალ-სანტექნიკოსად, ფერმერად, ექიმად ან მასწავლებლად, რაბინად ან მეცნიერად? არ მოგწონს აქ - წადი აშშ-ში, ისრაელში, ინგლისში. არა, არ გიშლიან. წასვლას მაინც და მაინც არ გინდა. გინდა „გიყვარდეს რუსეთი“. ძალით. ძალიან გინდა „გიყვარდეს“, ენით, მათრახით, ძალის გამოყენებით. სისხლიც გწყურია. რა არ გყოფნის ამ გარყვნილებისთვის? ძალაუფლება! „გვისმინეთ, - ამბობენ ებრაელები, როგორც კი ფეხს მოიკიდებენ რომელიმე ქვეყანაში. - თქვენ ისე არ ცხოვრობთ, როგორც საჭიროა, იცით თუ არა, რომ ეს ყველაფერი ებრაულ ყაიდაზე არ არის. მოდით ერთად ავაშენოთ ნათელი ებრაული მომავალი.  რა თქმა უნდა, ჩვენი ხელმძღვანელობით, იმიტომ, რომ ჩვენ ვართ ჭკვიანები და პირველებმა მოვიფიქრეთ ეს. მხოლოდ დაახლოებით ასი მილიონი ვერ შეძლებს იქ მოხვედრას - ისინი ცუდები არიან, ბნელი, აგრესიული და ბოროტი. ალბათ, ანტისემიტები არიან. მოდით, მოვკლათ ისინი, და ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება. გრცხვენიათ? მოგვეცით იარაღი, ჩვენ ვესვრით პირველები“.
როგორ არ უნდა აღვნიშნოთ აქ „რუსი ხალხის ანტისემიტიზმი“, რომელიც, რა თქმა უნდა, არაფერს  არ  ეფუძნება და, უთუოდ, სლავური „სისულელის“  და „სინდისის“ არარსებობის მაჩვენებელია, რომელიც ნოვოდვორსკაიას და მის მსგავსთ ჭარბად გააჩნიათ და მთელ კაცობრიობაას ეყოფა. ამიტომ, მასობრივი სისხლისღვრის და „ეთნიკური სიძულვილის“ თავიდან ასაცილებლად, მოდელი „ჩემოდანი-სადგური-ისრაელი“ შეიძლება აღიარებულ იქნას როგორც ყველაზე ჰუმანური რუსი ხალხისა და ებრაელების ურთიერთობებში. ბიბლიაშიც არის ნათქვამი, რომ მოვა დრო, როდესაც ებრაელები დააპირებენ ისრაელში დაბრუნებას, და ვინც არ მოისურვებს, მას ღმერთი აიძულებს. დრო დადგა. მაცნე ჭიშკართანაა. დროა. შეასრულეთ უკანასკნელად სიმღერა „სემ-სოროკი“ და „შორი გზა, მრავალი წლით გამოთხოვება“. ნუ შეეწინააღმდეგებით თქვენი ღმერთის სურვილს.
თითქოს რამდენიმე ასეული (მეტი არც არის - დანარჩენი ბალასტია) უაღრესად განათლებული ინტელექტუალის დაკარგვა პირდაპირი ზიანს მოუტანს რუსეთს. არ იქნება ჭკვიანი მწვრთნელი ნიჭიერ მოთამაშეს გუნდიდან არ გააგდებს. და თუ ამ ფეხბურთელს მაინც თხოვენ წასვლას, მისი შესაძლებლობების მიმართ შურის გამო კი არა (შესაძლებლობები მას, რა თქმა უნდა, აქვს, სხვაგვარად ლაპარაკიც არ ღირდა), არამედ იმიტომ, რომ მას ნებისმიერ მომენტში შეუძლია დარტყმა „საკუთარი“ კარის მიმართ განახორციელოს ან უბრალოდ შეუძლია შეიცვალოს მაისური კონკურენტი კლუბის მაისურზე, რადგან იქ უფრო მეტი  გადაუხადეს. და როგორ კარგად და ნიჭიერად არ უნდა თამაშობდეს ის, ყველას ბედის ერთი ადამიანის ფსიქიკაზე დაქვემდებარებას აზრი არ აქვს.
ეს პირველ რიგში ეხება სახელმწიფო მოხელეებს, მედიის, კულტურისა და განათლების მუშაკებს. ებრაელი არავის უღალატებს. ის აკეთებს იმას, რაც უნდა გააკეთოს ებრაელმა, იუდაიზმის ნორმების შესაბამისად. მაგრამ რაც სასარგებლოა მისი ერისთვის, როგორც წესი, სასიკვდილოა არაებრაელებისთვის. მაგალითად, უკიდურეს იდიოტიზმამდე მიყვანილი იგივე ეკონომიკური ეფექტურობა, გრძელვადიან პერსპექტივაში მოგვიბრუნდება განადგურების და დაშლის სახით. მაგრამ ვინ შეიძლება დაადანაშაულოს ებრაელი მენეჯერი ეკონომიკურ, კულტურულ და ეთნიკურ ექსტრემიზმში? ჩუბაისი აბსოლუტურად ლოგიკური და რაციონალურია, მაგრამ ის მტერია.
ოღონდ არ არის საჭირო იმაზე ლაპარაკი, რომ რუსებს არ უყვართ ებრაელები. უყვართ. როგორც ნოვოდვორსკაიას - რუსეთი. და კიდევ უფრო ძლიერ, მხოლოდ თითოეული ინდივიდუალურად, და არა ყველა ერთად, და უყვართ ადამიანი, და არა იუდეველი. მაგრამ იმისათვის, რომ სიყვარული არ ჩაქრეს, ის უნდა გააძლიეროს დრომ და მანძილმა. „დიდი ჩანს მანძილზე, პირისპირ სახეს ვერ დაინახავ“. უფრო მეტიც, არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება ებრაელებიდან სესხის აღება თქვენი შრომის, საკუთრების, და, განსაკუთრებით, ნდობის, ყურადღების ან თანაგრძნობის საფასურად. კრედიტორები სძულთ. ხომ არ დავუშვებთ, რომ ებრაელებს ჩვენს მიმართ ცუდი გრძნობები გაუჩნდეს? როგორ შეუძლია „მოყვასის“ ცდუნებაში შეყვანა? ეს არ არის ქრისტიანული, ეს დანაშაულია, ბოლოს და ბოლოს.
„რუსულ ხელისუფლებასთან და ებრაელებთან მჭიდრო კავშირში მოაბიჯებს „რუსული მართლმადიდებლური ეკლესიის“ ხელმძღვანელობა. „რუსული ეკლესიის ამოცანაა, - ღრმააზროვნად მიმართა ყალბი ხმით პატრიარქმა ალექსი II-მ რაბინებს აშშ-ში, - დაეხმაროს ჩვენს ხალხს (არა ნოვოდვორსკაიას, არა ებრაელებს, არა ისრაელს, არა ამერიკელებს და არა „ოქროს მილიარდს“- ნ.ო.) დაამარცხოს იზოლირების, ეთნიკური მტრობის, იზოლაციის, ვიწრო ეგოისტური ნაციონალ-შოვინიზმის ბოროტება. ამ რთულ, მაგრამ ყველა ჩვენგანისთვის წმინდა საქმეში, ჩვენ გვაქვს ჩვენი ებრაელი ძმებისა და დების გაგების და დახმარების იმედი. ერთობლივი ძალისხმევით (ნოვოდვორსკაიასა და ტროცკისთან ერთად - ნ.ო.) ჩვენ ავაშენებთ ახალ საზოგადოებას“.  ჭეშმარიტად, „აიძულე სულელს ლოცვით მიმართოს ღმერთს, და თავი გაუტყდება“. მაგრამ თავისი არა. რიდიგერი ისეთი სულელი არ არის, როგორიც ნოვოდვორსკაია, რომელთანაც ერთად მღერიან.
მაგრამ როგორც კი „ძმურმა კათოლიკურმა ეკლესიამ“ „ახალი საზოგადოების“ მშენებლობის პროცესში დააპირა ეკლესიის შემოსავლების და გავლენის ხელყოფა და შეეცადა ხელში ჩაეგდო მხოლოდ „ქრისტეს სამწყსოს“ ნაწილი, რომ რიდიგერი აისეთი მართლმადიდებლური ურა-პატრიოტი აღმოჩნდა“, რომ  სრულიად დაავიწყდა „იზოლაციის ბოროტებაც“ და „ვიწრო ეგოისტური შოვინიზმიც“. „როგორ თუ ასე, - გასძახა მან „სასტიკ წყვდიადს“, - გვძარცვავენ ხალხის თვალწინ, დღისით-მზისით,  და რაც განსაკუთრებით შეურაცხმყოფელია, - დაუკითხავად!“ სად იყავი მაშინ, მტარვალო, როცა ხალხს ძარცვავდნენ? რატომ იყავი ჩუმად, იუდა, როცა მოხუცებს ხოცავდნენ? რატომ არ ყვიროდი შენ, „სრულიად რუსეთის პატრიარქი“, როცა ახალგაზრდებს ხრწნიდნენ და ართმევდნენ ქვეყანას მის მომავალს? თუ მთლიანად იზიარებდი ებრაელთა შეხედულებებს ამ „რთულ და წმინდა საქმეში“? ახლა კი წინააღმდეგი ხარ? რატომ? თუ ეკლესია იგივე მეძავია ებრაელი ღმერთისა, როგორც ხელისუფლება, ანუ, თუ უყვარს, მხოლოდ ფულის გამო?
„არ უყვართ ამქვეყნად „ებრაელი ძმები“, - წუხდა ი.ა. რაბინოვიჩი. და არც ეყვარებათ ... ისინი (ანტისემიტები) თავისი კანონიერად არჩეული ხელმძღვანელების ყველა ცოდვასა და ეკონომიკურ წარუმატებლობაში მაინც ებრაელებს დაადანაშაულებენ“.
 ეს ისე უნდა გვესმოდეს, რომ ადანაშაულებენ სრულიად უსაფუძვლოდ. და, ვინც ადანაშაულებს, არის მატყუარა, და, შესაბამისად, დამნაშავე. კარგი იქნებოდა, თუ მივიღებდით კანონს ანტისემიტიზმის შესახებ, რომლის საშუალებითაც ხალხს ვაიძულებდით შეეყვარებინათ ებრაელები, ხოლო ისინი, ვინც შეეწინააღმდეგება ამ ძალადობრივ სიყვარულს, დახვრიტონ, უკეთესი იქნება, თუ ყოველგვარი გასამართლების გარეშე, ჩეკას ტიპის მსგავსი ებრაული ორგანოდ გადაწყვეტილებით, რისთვისაც ნოვოდვორსკაიას დასჭირდა, რომ მას პირველს გაესროლა და მოეკლა. ის, როგორც ნებისმიერი იდეოლოგიურად ინფიცირებული და ფსიქიკურად დაავადებული დებილი აგრესორი, დარწმუნებულია თავის სიმართლეში, მიუხედავად იმისა, რომ როგორც თავად ებრაელები აცხადებენ, არ არსებობს ჭეშმარიტება ადამიანის ცოდნაში. მით უმეტეს, არ არის ის ებრაელთა მრწამსში.
“არის რუსული მთავრობა - ელცინი, კირიენკო, ფედოროვი, სტეპაშინი, - დაუფარავად წერს ებრაელი ე. ტოპოლი ებრაელს ბორის აბრამოვიჩ ბერეზოვსკის, რითაც უარყოფს  ზემოთ მოყვანილ ებრაელის რაბინოვიჩის სიტყვებს, - მაგრამ მთავარს, ვინც თოჯინებს ათაბასებს, ძალიან გრძელი ებრაული გვარი აქვს -  ბერეზოვსკო-გუსინსკო-სმოლენსკო-ხოდარკოვსკი და ა.შ. , ანუ ...  რეალური ძალაუფლება გვაქვს ამ  ქვეყანაში“.
 (საგანგებოდ არის მონიშნული ი. რაბინოვიჩისთვის, თორემ შეიძლება გამორჩეს - ნ.ო.).
შემდეგ ავტორი სრულიად სამართლიანად აღნიშნავს, რომ რუსეთში მომავალი დარბევები სწორედ გრძელი ებრაული გვარის მატარებლის მიერ არის მომზადებული. ნოვოდვორსკაია დარბევების მომხრეა? იქნებ ის რუსული ფაშიზმის მომხრეც არის? რადგან ყველაფერი, რაც დღეს ხდება რუსეთში, გამეორება იმისა, რაც მოხდა გერმანიაში 1918-1933 წლებში და, შესაბამისად, შედეგიც შეიძლება იყოს იდენტური. ნათელია, რომ ებრაელები არაფერ შუაში არ არიან. და ბერეზოვსკო-გუსინსკო-სმოლენსკო-ხოდარკოვსკი ებრაელები არ არიან, და ხელისუფლება რუსეთში აბსოლუტურად დემოკრატიულია, ანუ ეს არის ხალხის ხელისუფლება, ხალხის სახელით და ხალხისთვის. ეს ისე უნდა იყოს გაგებული, რომ ან ტოპოლი ცრუობს, ან რაბინოვიჩი.
თუ რამდენად კანონიერად იყო არჩეული ეს მარიონეტული მთავრობა და რა როლს ასრულებდნენ ამ არჩევნებში ისინი, ვისაც „გრძელი ებრაული გვარი აქვს“ და ვინც ამ არჩევნებს წარმართავდა, ეს საკითხი არაერთხელ განიხილებოდა და მათი ვინაობაც დადგენილია. მაგრამ, რადგან ხელისუფლება დამნაშავეთა ხელში რჩებოდა, ასეთ გამოსვლება რეაგირება არ მოჰყოლია. დამნაშავეებად ჩათვალეს ისინი, ვინც გაბედა და მიუთითა ხელისუფლების არალეგიტიმურობაზე. „პრეზიდენტის“ შეცვლით არაფერი შეცვლილა, რიტორიკის გარდა.
შემსრულებლის დაჯილდოება ნიშნავს ხელმძღვანელის დაჯილდოებას. შესაბამისად, როდესაც პუტინი ელცინს გადასცემდა ჯილდოს, ის აჯილდოებდა ბერეზოვსკის, გუსინსკის, ნოვოდვორსკაიას და სხვ. ხოლო შეძახილები ქურდი ოლიგარქების შესახებ, უბრალოდ ფასონისთვის იყო. თუ ხალხი მოითხოვს, რატომ არ შეიძლება ამის შესახებ ყვირილი? კიდევ გინდათ? ისევ დაიყვირებენ, ხოლო მოხელეები ბანს მისცემენ (გვაპატიეთ, ბორის აბრამიჩ, ჩურჩულით მიმართავენ ისინი, ასეთი სამსახური გვაქვს. მაგრამ თუ დაგჭირდით, მხოლოდ სტვენით მოგვიხმეთ, საკმარისი იქნება ...).
 ხელისუფლება რომ „წაეჩხუბა“ ზოგიერთ ებრაელ ოლიგარქს, ამაში უჩვეულო არაფერია. შიდა გარჩევების დროს, განსაკუთრებით მაშინ, თუ აუცილებელი იყო ძალიან დამოუკიდებელი და „ზნეობრივ პრინციპებს მოკლებული“ ებრაელი კომერსანტის დაშოშმინება და სამწყსოში დაბრუნება, ებრაელები ყოველთვის მიმართავდნენ ხელისუფლების დახმარებას. და გოების ხელისუფლება მორჩილად ასრულებდა იმას, რაც იყო საჭირო ებრაელი ლიდერებისთვის, ანუ მოქმედებდნენ და მოქმედებენ ებრაული შოვინიზმისა და ფაშიზმის გაძლიერების მიმართულებით ისეთი ეფექტურობით, რომელიც არ დასიზმრებია სხვა „ჯიუტ“ ანტისემიტს. მთელ მსოფლიოში ანტისემიტებს არა აქვთ იმ შესაძლებლობების მცირე ნაცილიც კი, რაც ებრაელებს აქვთ. და თუ მათი, ვისაც არ შეუძლია ებრაელების შეყვარება თუნდაც ფულის გამო, ასე ძალიან ეშინიათ, მაშინ ჭეშმარიტება არ არის ებრაელების მხარეზე.
„ებრაელებმა უარი განაცხადეს არსებობისთვის ბრძოლაზე, ჩამოშორდნენ ცხოვრებისეულ წვრილმანებს, „სიმდიდრის მიმართ ზიზღი საერთოდ იყო მათი მთავარი თვისება, - წერდა სოლომონ ლურიე, - ნაცვლად ამისა ... მთლიანად მიუძღვნეს სიცოცხლე მათთვის განკუთვნილ ისტორიულ მისიას, საკუთარი თავის საზიანოდ და სხვების სასარგებლოდ“. რომელი ებრაელების შესახებ არის აქ საუბარი? იაკობ-ისრაელის შესახებ, რომელმაც ღვიძლი ძმა გაძარცვა? იოსების შესახებ, რომელმაც ეგვიპტის ხალხი დაიპყრო? კაიაფას შესახებ, რომელმაც იესო მოკლა? იუდეველთა შესახებ ხაზარეთსა ან ესპანეთში? როტშშილდსა და К° შესახებ, რომელიც აფინანსებდა ევროპულ ომებს და ოქტომბრის რევოლუციას? ტროცკის შესახებ კრიმინალ ებრაელების კომპანიასთან ერთად? თუ აბრამო-ბერეზოვსკო-გუსინსკო-სმოლენსკო-ხოდორკოვსკის შესახებ, რომლებმაც გაზარძვეს რუსეთი? ეს ინტეგრალური ებრაელი ნამდვილად მოქმედებს საკუთარი თავის საზიანოდ და სხვების სასარგებლოდ? იქნებ საკმარისია ებრაული ანეკდოტები ებრაელთა უანგარობობისა და ზნეობის შესახებ? უკვე აღარ არის სასაცილო.
„საუბარი იმის შესახებ, რომ ებრაელები ყიდიან რუსეთს, რომ მათ სურთ მისი განადგურება, მხოლოდ გონებრივად უნარშეზღუდული ადამიანებისთვისაა. ნუთუ ადამიანებს, რომლებიც ცხოვრობენ ქვეყანაში და არ აპირებენ არსად წასვლას (?), შეიძლება სურდეთ უბედურება ამ ქვეყნისთვის? ასეთი არგუმენტების გამოყენება შეუძლიათ მხოლოდ იმ ადამიანების, რომლებსაც აღენიშნებათ გონებრივი შესაძლებლობების ან სინდისის ნაკლებობა. ჩვენ ისევე ცუდად ვგრძნობთ თავს, როგორც ყველა. ყველა ებრაელი ბავშვი, რომელმაც არცთუ დიდი ხნის ისწავლა წერა-კითხვა და აზროვნება, ესმის, რომ ის არ შეიძლება კარგად გრძნობდეს თავს ქვეყანაში, თუ კარგი რუსი არ იქნება“, - ამაში ეჭვიც კი არ შეჰქონდა „გონებრივად სრულყოფილ“ რუსეთის ყოფილ მთავარ ებრაელს შაევიჩს (რაბინოვიჩის თქმით). როგორც ჩანს, ამიტომ შეცვალეს იგი ორთოდოქსი ებრაელით, რომელიც ასეთ სისულელეებს არ ლაპარაკობდა.
შაიევიჩის თანახმად, ბერეზოვსკი და მისი მსგავსი ან ებრაელები არ არიან, ან ჯერ კიდევ უსწავლიათ „წერა-კითხვა და აზროვნება“, ან შაიევიჩი, რბილად რომ ვთქვათ, ცდება, და სრულიად უკარგავს რუსებს გონებრივ შესაძლებლობებს და სინდისს. სრულ სიმართლეს შეესაბამება ის, რომ ვინც „პირველი აპირებს სროლას“, ნამდვილად არსად არ აპირებს წასვლას. მას მიაჩნია, რომ წავა მოწინააღმდეგე. სასაფლაოზე. და იქ  ძალიან კარგად და მყუდროდ იგრძნობს თავს, რაც სრულიად შეესაბამება მართლმადიდებლურ მსოფლმხედველობას. სანამ რუსები თავს არ იგრძნობენ  ძალიან კარგად, როგორც 1917 წელს და შემდეგ, „მედასავლეთეები“ არ დამშვიდდებიან. თუ რა უნდათ ებრაელებს რუსეთში, ამის შესახებ ისტორიამ დიდი ხნის წინ გასცა სრული და ამომწურავი პასუხი, და ეს პასუხი არ იცის მხოლოდ მან, ვისაც არ სურს რაიმეს ცოდნა, ანუ, ბუნებით მონამ.
ამიტომ ყიდიან ისინი რუსეთს, მაგრამ არა სხვაზე, არამედ მხოლოდ საკუთარ თავზე. ებრაელები, რომლებიც აკონტროლებენ ხელისუფლებას, ყიდიან რუსეთს ებრაელებზე, რომლებიც აკონტროლებენ ბიზნესს, ხშირად ერთი და იგივე ებრაელია, მაგალითად, ბერეზოვსკი. და ყველაფერი რიგზეა. ოღონდ ერთმანეთში ნუ აგვერევა ქვეყანა, როგორც ხელისუფლებას, ტერიტორიას და საკუთრებას, ხალხთან. ტერიტორია და მთამადნეული ებრაელებს ძალიან უყვართ. გარდა ამისა მათ ძალიან მეძავი „რუსი ინტელიგენტები“, რომლებმაც თავისი მიზნები და ამოცანები დაუკავშირეს ებრაელების მიზნებს და ამოცანებს“. კაენ, სად არის შენი ძმა აბელი, ვისაც სიყვარულს ეფიცებოდი რევოლუციამდე? თუ შენ არ ხარ შენი ძმის მცველი?
დამნაშავეა ერი, თუ მას ჰყავს ბერეზოვსკები, როტშილდები თუ ნოვოდვორსკები? დამნაშავე არიან გერმანელები, რომ მათ ჰყავდათ ჰიტლერი? არ თქვათ ოღონდ, რომ შედარება არაკორექტულია. ზუსტად როტშილდმა პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ, რომელიც 30 მილიონზე მეტი გოის სიცოცხლე იმსხვერპლა, ზე განაცხადა: „ეს ჩემი ომია!“ რით არის ის ჰიტლერზე უკეთესი? მას ენაზე არავინ ეწეოდა. ფორდი სამართლიანად უწოდებდა როტშილდების ოჯახს „ომების გენიოსებად“, ხოლო მათ ფინანსებს - „სისხლიან ფულს“.
მაშინაც კი, თუ ჩავთვლით, რომ ადამიანის ან ხალხის ნაკლოვანებები მისი ღირესებების გაგრძელებაა, ანუ, როგორც ესენინმა თქვა თავის შესახებ: „თუ შენს სულში ეშმაკი ბუდობდა, ეს იმას ნიშნავს, რომ ანგელოზებიც ცხოვრობდნენ“, მაშინ ღირსება ან „ანგელოზები“ პრაქტიკულად არ სცილდება ერის ჩარჩოებს, ხოლო „ეშმაკებს“ ებრაელები მეტად გულუხვად უზიარებენ გოებს. ან, უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, ებრაელს, ორისახოვანი იანუსის მსგავსად, ქცევის ერთი მოდელი აქვს აქვს გოებისთვის, მეორე კი თავისიანებისთვის. ხომ არ იქნება უპრიანი ამ შემთხვევაში ღირსებების და ნაკლოვანებების ერთი სახელმწიფოს ფარგლებში მოქცევა, მაგალითად, ისრაელის, და ამით მოვახდინოთ ებრაელების და გოების მარადიული ოცნების რეალიზება?
ამის იმედი ჰქონდათ სახელმწიფოთა ლიდერებს, როდესაც, საღი აზრის საწინააღმდეგოდ, ქმნიდნენ ებრაულ სახელმწიფოს არაბულ ტერიტორიებზე. რა თქმა უნდა, ოცნება ყველას შეუძლია, მაგრამ საკითხის ამ კუთხით განხილვას, პირველ რიგში, ებრაელები არ ეთანხმებიან, ამიტომ ისრაელში ისინი იმდენი არ არიან, როგორც ჩვენ გვსურს. უფრო მეტიც, „ღირსეული“ ებრაელები, რომლებიც „აღთქმული მიწაზე“ ცხოვრობენ, არ არიან მაინც და მაინც აღფრთოვანებულები ახლად ჩამოსულ ებრაელთა მორალური თვისებებით. სჭირდება ამას ახსნა?
თუ იუდეველები განასახიერებენ ბოროტებას გოების მიმართ, გამოდის, რომ ანტისემიტიზმი სიკეთეა. იმისათვის, რომ ანტისემიტიზმი მიჩნეული იყოს როგორც მანკიერება, აუცილებელია იმის დამტკიცება, რომ იუდეველებს არავითარი კავშირი არ აქვთ ბოროტებასთან. ამის გასაკეთებლად ებრაელებმა ისტორია გააყალბეს და ეწინააღმდეგებიან ნებისმიერ გამოძიებას და მათი „საქმიანობის“ შესწავლას და გამოძიებას. როგორც ჰენრი ფორდი აღნიშნავს: „ომის გაჩაღებაზე (პირველი მსოფლიო ომის - ნ.ო.) პასუხისმგებლობის გამოძიების კომიტეტის თავმჯდომარე იუდეველი იყო, ხოლო მისი საქმიანობის შედეგი - მნიშვნელოვანი დოკუმენტების გაუჩინარება იყო“. მაქინაციების, გაყალბების, დაფარვისა და სისტემატური სიცრუის შედეგად, ბოროტება დაკანონებულია. იქ, „სადაც ფული ლაპარაკობს, ჭეშმარიტება დუმს“, და რადგან ფული ებრაელებს აქვთ, არაებრაელებს არ აქვთ ხმის  უფლება, არა მხოლოდ საკუთარ ქვეყანაში, არამედ, ხშირ შემთხვევაში, ოჯახშიც. იმიტომ, რომ „დემოკრატიაა“.
ებრაელმა ბანკირებმა დააფინანსეს რევოლუცია რუსეთში და შემდეგ ოფიციალურად აღიარეს მასში ჩამოყალიბებული ტოტალიტარული რეჟიმი, რომლითაც ახლა ყველაზე ხმამაღლა გამოთქვამენ აღშფოთებას.  და არავითარ  პასუხისმგებლობას არ იღებენ ებრაელი  კომუნისტების ქმედებებზე. ახლა ისინი ებრაელი დემოკრატები არიან, ხოლო მოინანიებენ რუსები, რასაც მათ მუდმივად აიძულებენ. ებრაელებისთვის, არაებრაელებისგან განსხვავებით, კოლექტიური პასუხისმგებლობა არ არსებობს.
მკითხველმა თუ იცის, რომ 1917 წლის შემდეგ, მსოფლიო კომუნისტური რევოლუციის ოპოზიცია განიხილებოდა როგორც  ანტისემიტიზმი? ანუ ანტისემიტიზმი იყო არაებრაელთა „მასების“ ბუნრიბი რეაქცია კომუნიზმზე, ბოლშევიზმზე და ამ ცნებებთან დაკავშირებულ სოციალურ ექსცესებზე, რომლებიც ახლა ებრაელების მიერ დაგმობილია. ეს ისე ხომ არ უნდა გავითავისოთ, რომ დღეს ებრაელები მთლიანად ანტისემიტები არიან ებრაელი რევოლუციონერების მიმართ?
შემთხვევითი არ არის, რომ ისინი ცდილობენ აიძულონ რუსები ცოდვები მოინანიონ 1917 წლის და შემდგომი სისხლიანი მოვლენების გამო. თითქოს, თქვენ  მაშინ აურ-დაურიეთ, და კიდევ სამოცდაათი წელი მთელ მსოფლიოს აფორიაქებდით. კარგია, რომ გამოვჩნდით ჩვენ, ჭკვიანი ებრაელები, და დაგაბრუნეთ თქვენ, სულელები, ცივილიზაციის წიაღში. რისთვისაც ვალდებული ხართ სიცოცხლის ბოლომდე  დიდი მადლობა გვიხადოთ. ზედმეტად თავისუდალი სინდისი ხომ არ აქვთ? სხვაგვარად ვთქვათ: ზედმეტად დაცული ხომ არ არის ეს სინდისი სოციალური პასუხისმგებლობისგან?
ანტისემიტიზმი დღეს ლიბერალურ-დემოკრატიული უკიდურესობისა და გლობალიზაციისადმი წინააღმდეგობის გაწევას წარმოადგენს, რაც გამოიწვევს პლანეტის მოსახლეობის მასობრივ განადგურებას, ისევე როგორც კომუნისტური ტერორი. დროა შეჩერდეს იუდეველთა ექსპერიმენტები კაცობრიობაზე. ექსპერიმენტები საკუთარ თავზე ჩაატარონ, შეცვალონ თავისი ცხოვრება ისე, როგორც მათ მოესურვებათ. მაგრამ კატეგორიულად უნდა შეწყდეს ნებისმიერი მათი მცდელობა ჩაერიონ სხვა ერების კულტურასა და სოციალურ სისტემებში. ეს მათთვის პროფესიების აკრძალვის ტოლფასი უნდა იყოს.
ამას შეიძლება დაემატოს მხოლოდ ერთი რამ: თუ ერთ ადამიანს არ უყვარხართ, ეს მისი საქმეა, თუ ბევრს, მაშინ უნდა დაფიქრდეთ თქვენი ხასიათისა და ქცევის შესახებ, მაგრამ თუ ყველას არ უყვარხარ, ე.ი. დიდი დანაშაული მიგიძღვით, რადგან  მოახერხეთ ყველასთვის მტკივნეულ ადგილზე შეხება. თუ სხვაგვარად ფიქრობთ, თუ დამნაშავედ მიიჩნევთ ყველას საკუთარი თავის გარდა, მაშინ ეს ფსიქიკური დაავადების პირველი ნიშანია, რომელიც სხვა არაფერს ნიშნავს, თუ არა რეალობის არაადეკვატურად აღქმას, რომელიც თანდაყოლილი და გაძლიერებულია „ფარისევლური ღვთისმეტყველებით“. ობიექტური თვითშეფასების უუნარობა ფსიქიკური დაავადების და გონების ნაკლებობის მკაფიო ნიშანია, რაც საბოლოო ჯამში იწვევს იდენტურ შედეგებს.
ინგლისელი ჟურნალისტი ჰობსონი წერდა, რომ ებრაელი „თითქმის მოკლებულია სოციალურ მორალს“, რომელსაც „უმეტესად კეთილგონივრული ინტელექტი აქვს, რომელიც წარმოადგენს  ეროვნულ მემკვიდრეობას“, იყენებს „ იმსაზოგადოების ყველა სისუსტეს, სისულელეს და ცოდვას, რომელშიც ცხოვრობს“.
მხოლოდ უნდა დაემატოს, რომ იმ საზოგადოების სისულელე, სისუსტე და ცოდვა, რომელშიც ებრაელები ცხოვრებენ, თავად ებრაელების მიერვეა კულტივირებული. და არავითარი „ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებები“, მით უმეტეს, არაებრაელ ხალხთა კეთილდღეობა, რა თქმა უნდა, არ იდევნება.
ჯ. პიტმენი  და ზ. მაკაბი აღნიშნავდნენ, რომ „თავისი კლასობრივ-პოლიტიკური ბუნებით ანტისემიტიზმი და სიონიზმი  მონათესავე მოვლენებია, რომელსაც ასაზრდოებს ბურჟუაზიული ნაციონალიზმი მისი განსხვავებული ექსტრემისტული ფორმებით“.
ფორმულის ორი ნაწილი, რომელიც აღწერს ქმედებას და უკუქმედებას, ნამდვილად გაერთიანებულია ტოლობის ნიშნით. სწორედ ამ ნიშანს ხედავენ ა. სოლჟენიცინი და თეორეტიკოსი კომუნისტები. მაგრამ მათემატიკური ნიშნებით მანიპულირება ფორმულის ფიზიკური და ისტორიული არსიდან მოწყვეტით, თაღლითობის ყველაზე ცუდი ვარიანტია, რადგან ეს თაღლითობა ფსევდომეცნიერულია, რომელიც არ გამოარჩევს მიზეზს და შედეგს მხოლოდ იმისთვის, რათა შეცვალოს მათი ადგილები და გამოაცხადოს აგრესორად ის, ვინც თავს იცავს.
ებრაელთა მიმართ ნეგატივიზმი მსოფლიოს ყველა ერის მხრიდან ებრაელთა სოძულვილის მხოლოდ სუსტი გამოხატულებაა, რომელსაც ისინი იღებენ თავის რელიგიიდან და რომლის ახსნას თავისი ხალხისთვის ცდილობდა ებრაელი ფილოსოფოსი ბ. სპინოზა, რისთვისაც, ბუნებრივია, დაწყებლილი იქნა მისი ბელადების მიერ. სპინოზა არ არის ერთადერთი ებრაელი, რომელიც დაზარალდა თავის თანამემამულეებისგან მცდელობისათვის მიეთითებინა ანტისემიტიზმის მარადიულ წყაროზე. „არ ღირს სარკისთვის დაბრალება, თუ სიფათით არ გამოხვედი“.
 „სხვების შეცვლის საუკეთესო გზაა საკუთარი თავის შეცვლაა. ამით თქვენ შეცვლით თქვენს ურთიერთობებს, და ადამიანებიც იძულებული იქნებინ შეიცვალონ. ზოგჯერ ჩვენ დიდ დროს ვხარჯავთ იმისთვის, რომ ვინმე შევცვალოთ, თუმცა თვითონ ისე ვიქცევით, რომ ვეწინააღმდეგებით ამ ცვლილებებს“, - ამტკიცებენ სპეციალისტი ფსიქოლოგები. ეს ეხება არა მხოლოდ ებრაელებს. მაგრამ ისინი, როგორც თავად ამტკიცებენ, უფრო ჭკვიანები არიან, ვიდრე სხვები, ისინი კაცობრიობის ზნეობრივი ლიდერები არიან. მათ უნდა დაიწყონ ურთიერთობების შეცვლის პროცესი, ხოლო „სულელები“ და „ჯენტილები“ შეუერთდებიან.
მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ ისრაელის პრემიერ-მინისტრმა ბენ-გურიონმა პრეტენზიები წაუყენა გერმანიას და განაცხადა: „ჩვენი ხალხის მკვლელები არ უნდა გახდნენ მათი მემკვიდრეები!“, რაშიც ჩვენ, მას, რა თქმა უნდა, მხარს ვუჭერთ და იგივეს ვაცხადებთ ისრაელის რუსი მემკვიდრეების სახელით. მაგრამ, როგორც ბიბლიიდან ხდება ცხადი, იუდეველს არ დაუთესიათ ის, რასაც იმკიდნენ, და მემკვიდრეობას იღებდნენ ისე, რომ არც კი დაფიქრებულათ მათი მსხვერპლის ბედზე. გერმანელებისგან განსხვავებით, ისინი არ აძლევდნენ მემკვიდრეებს სარჩელის შეტანის საშუალებას, ძირფესვიანად ანადგურებდნენ მათ ქალებთან და ბავშვებთან ერთად. ხანდაზმულებზე არც კი ვსაუბრობთ: მათი მოკვლა იუდაიზმისთვის ნორმაა.
იუდაიზმის და ბიბლიის გამართლების თვალსაზრისით შეიძლება ითქვას, რომ ეს იყო დიდი ხნის წინ, როდესაც ადამიანები არ იყვნენ ცივილიზებული და სასტიკი. თუმცა იდეოლოგიები არ ბერდებიან, მით უმეტეს, არ ბერდება სიძულვილის იდეოლოგია. ამ სიძულვილის  პროვოცირებას ანტისემიტები არ ახდნენ - ის არსებობდა დიდი ხნით ადრე და შემდგომშიც იარსებებს, ის არსებობს მანამ, სანამ ცოცხალი იქნება ბოლო იუდეველი. იდეოლოგია იმდენ ხანს ცოცხლობს, რამდენ ხანსაც არსებობენ ადამიანები, რომლებიც მზად არიან აღიქვან ისინი.
ურწმუნოთთვის ბიბლია ზღაპარი ან მითია, რომელიც სერიოზულ ყურადღებას არ იმსახურებს. ასეთი დამოკიდებულება ანტიჰუმანური იდეოლოგიის მიმართ უფრო მეტია, ვიდრე დაუდევრობა. „ებრაელები კონცენტრირებული არიან ისტორიულ ანალოგიებზე“, - მიიჩნევს პოლ ჯონსონი. იუდეველთა  რელიგიური ლიტერატურა (თორა, თალმუდი, შულხან-არუხი და სხვ.) იუდეველთათვის უფრო ავტორიტეტული წიგნებია, ვიდრე ჰიტლერის „მაინ კამპდი“ გერმანელებისათვის ფაშიზმის პერიოდში. მაგრამ, ჰიტლერის იდეებისგან განსხვავებით, ებრაელთა იდეოლოგია მოქმედებს პირველწყაროსგან მოწყვეტითაც,  ებრაელთა გენეტიკისა და ქვეცნობიერის საშუალებით, რადგან იგი არა მხოლოდ განსაზღვრავდა ებრაელთა განვითარების გარემოს (კონტექსტს), არამედ მრავალი თვალსაზრისით იყო ამ ერის უკვე არსებული თვისებების ანარეკლი. სანამ იუდაიზმი აკრძალული არ არის, არ უნდა იყოს აკრძალული ნებისმიერი ფაშიზმი და მისი ნებისმიერი ინტერპრეტაცია. სისტემის წინააღმდეგ მარტო ბრძოლას აზრი არ აქვს. ეს ეხება როგორც ადამიანებს, ისე მთელ ერს.
იუდაიზმის და გერმანული ფაშიზმის იდეოლოგიის ცოდნა აუცილებელია შედარებისთვის (დანართი # 4). ამ წყაროებისადმი ხელმისაწვდომობის შეზღუდვის მცდელობები, ცოდნის შუამავლის აზრით შეცვლა, თავისთავად ცხადყოფს ყველაფერს. იუდეველებს ძალიან ეშინიათ, რომ ადამიანებს შეექმნებათ ბუნებრივი და აბსოლუტურად სწორი ასოციაციები. თუმცა, ბიბლია არის ებრაული იდეოლოგიის შერბილებული, კასტრირებული და დამახინჯებული გადმოცემა, რომლის მიხედვითაც ჯერ კიდევ შეიძლება სავარაუდო დასკვნების გამოტანა მათი ფსიქიკის შესახებ. ბიბლიის წაკითხვაც არ არის რეკომენდებული, განსაკუთრებით დამოუკიდებლად.
ამიტომ ხელისუფლება (და ებრაელები, რაც, როგორც წესი, ერთი და იგივეა) არასდროს დაუშვებს ანტისემიტიზმისა და ფაშიზმის იდეოლოგიების რეალურ (არა თეატრალურ-დეკორირებულს) განხილვას. და რადგან სათქმელიც არაფერია, ამ იდეოლოგიების მიმდევრები კვალიფიცირებული არიან, როგორც ნაძირლები, არამზადები, ფაშისტი ღორები და ა.შ., რომლებთანაც ბრძოლის ერთადერთი გზაა რეპრესიები. ხელისუფლება ასეც მოქმედებს, სკკპ-ს მეთოდებით. მაგრამ ეს არა მხოლოდ იწვევს დაპირისპირების პროვოცირებას, არამედ მიჰყავს ტერორისტულ ჩიხში, რადგან საკითხი, რომელიც მოლაპარაკებების მაგიდასთან არ მოგვარდება, აუცილებლად გადაწყდება ძალის გამოყენებით. ვინ არის დამნაშავე? „არაებრაელი“, იტყვიან ებრაელები. და რადგან მათ იერიქონულ ყვირილში სხვის ხმას ვერ გაიგონებენ, ეს იქნება „სიმართლე“! ასე იქმნება ის.
  რუსეთში მომხდარ ყველა ფაშისტურ და ნაციონალისტურ ექსცესშის დანაშაულის დიდი წილი ხელისუფლებას მიუძღვის. თუ იმ ქვეყანაში, რომელმაც დაამარცხა ფაშიზმი, ჩნდება ფაშისტური ორგანიზაციები, ეს მხოლოდ იმიტომ, რომ ამ ხალხს უპირიდპირდება რაღაც უფრო უარესი, ვიდრე გერმანული ნაციონალ-სოციალიზმი, და ორი უბედურებიდან ის ირჩევს ნაკლებს. და რომ ასარჩევია ზუსტად ბოროტება, ეს იუდა დემოკრატებმა ასწავლეს. „ორი უბედურებიდან“ არჩევანი ადამიანისა და საზოგადოების მანიპულირების ერთ-ერთი მთავარი ელემენტია.
იუდაიზმი  იმდენად რელიგია არ არის, რამდენადაც გენეტიკურად ფიქსირებული მსოფლმხედველობა, რომელიც რამდენიმე ათასი წლის იზოლაციის და რასიზმის შედეგად წარმოიშვა. იუდაიზმი რელიგიით პროვოცირებული ფსიქიკური დაავადებაა, დაავადება მემკვიდრეობითი, ხოლო იუდეველი - დიაგნოზია. ებრაელთა მნიშვნელოვანი ნაწილი, მათ შორის „არაებრაელი ებრაელი“, ამ დაავადების მკაფიო ნიშნების მატარებელია. მართლმადიდებლისგან განსხვავებით, ეს საზოგადოება არ არის მშვიდად შეშლილი ჭკუაზე. იუდაიზმის ისტორიკოსები რბილად კვალიფიცირებენ ფსიქიკის ასეთ მდგომარეობას, როგორც ქსენოფობიას, მაგრამ ეს ქსენოფობია აგრესიული და უკომპრომისოა.
მაღალი რელიგიურობა, სოციალურად-სასარგებლო შრომის უუნარობა, შფოთვის მდგომარეობა, აგრესიულობა, ეგომიზმი და ეგოცენტრიზმი თავისთავად არის ფსიქიკური დაავადების და პიროვნების დეფორმაციის ნიშნები, რომლებიც დაკავშირებულია თავის ტვინის სხვადასხვა წილის მუშაობის დარღვევასთან. ეს ფსიქობიოლოგიური აბერაცია გამოვლინდება სათანადო რელიგიურ გარემოში და არა მხოლოდ არ აღმოიფხვრება, არამედ ძლიერდება და გენეტიკურად ფიქსირდება. ებრაელთა შორის ფსიქიკური გადახრების ამ გადახრების შედეგების შესახებ გარშემო მყოფთათვის არა ერთხელ უსაუბრია  გრიგორი კლიმოვს, რომელიც პირდაპირ აყენებს კითხვას: „შეუძლიათ თუ არა მართონ მსოფლიო შეშლილებმა?“
ეს იმას ნიშნავს, რომ ყველაფერი უცხო (არაებრაული) უნდა იყოს და იქნება განადგურებული, რასაც დაჟინებით მოითხოვენ ბიბლია და წინასწარმეტყველები. ვერავითარი „ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებები“ ვერ დაიცავენ მსხვერპლს განადგურებისგან - იუდეველებს არა აქვთ ზოგადსაკაცობრიოს  - სხვაგვარად არ იქნებოდა ქსენოფობია.
ხაზართა მეფე ეუბნებოდ ებრაელებს: „... თქვენი თავმდაბლობა ნებაყოფლობითი რომ ყოფილიყო. მაგრამ ის არ არის ნებაყოფლობითი და, ძალა რომ გქონდეთ, მოკლავდით“, - მან კიდევ ერთხელ დაადასტურა, რომ ძველი ხალხი, ჩვენი „ხელისუფლებისგან განსხვავებით, სულაც არ ყოფილა სულელი. მაგრამ ამის გააზრებაც არ დაეხმარა ხაზარებს. გაგებას თან უნდა დაერთოს შესაბამისი ქცევა. შემწყნარებლობამ ან ტოლერანტობამ მებრძოლი ქსენოფობიის მიმართ ისტორიულად დაადასტურა თავისი უსუსურობა. აგრესიულ ქსენოფობიას რომ დავამატოთ განდიდების და დევნის მანია, თქვენ მიიღებთ იუდაიზმის ფსიქოლოგიურ პორტრეტს.
ზოგადად, ებრაელთა ინტელექტი არ განსხვავდება ევროპულისგან. მაგრამ ევროპელების ინტელექტის მაქსიმალური ინდექსი აღინიშნება  აბსტრაქტულ-სივრცულ სფეროში, ხოლო ებრაელების - ვერბალურში. პირველებს ახასიათებთ სხვადასხვა ხარისხის ენაჩლუნგობა და სივრცით წარმოსახვასთან დაკავშირებული საინჟინრო პროფესიები, მეორეებს - ენის შესაძლებლობების მაქსიმალური გამოყენება დემაგოგიის დონეზე, ანუ სიტყვის გამოყენება მასების ცნობიერების მანიპულირებისთვის და სიცრუის გამოყენება, როგორც უკიდურესად ეფექტური იარაღის.
დემაგოგია ცნობიერებით მანიპულირების მთავარი ელემენტია. ეს არის ფაქტების განზრახ დამახინჯებაზე დაფუძნებული ზემოქმედება  გრძნობებზე, ინსტინქტებზე (ძირითადად - სულმდაბალზე), ადამიანების ცნობიერებაზე, ვნებათაღელვის გაღვივება, როგორც წესი, საკუთარი პოლიტიკური მიზნების მისაღწევად. სამწუხაროდ, რუსები თავისდა საზიანოდ, გამოირჩევიან სიტყვისადმი მგრძნობელობით იმდენად, რამდენადაც ებრაელები - ლაყბობით. ამიტომაც ერთი არის - ღვთის ერი, მეორე კი წმინდა; ერთი ლაპარაკობს და იძენს, მეორე უსმენს და იხდის. იხდის საკუთრების, კულტურის, სახელმწიფოს და სიცოცხლის ხარჯზე - თავისი და თავისი შვილების.
 რაც შეეხება ფსიქიკას, ებრაელებში ჭარბობს მანიპულაციური ტიპი: თვალთმაქცი მსახიობი, ხელმძღვანელი, ვაჭარი, იურისტი, ჟურნალისტი, მევახშე და, რა თქმა უნდა, დამნაშავე - ყველა მათგანი ვალდებულია იყოს თვალთმაქცი. სხვაგვარად გადარჩენა შეუძლებელია. ანუ ერის მახასიათებლები გადანაცვლებულია იმ მიმართულებით, რომელიც ნორმალურ ევროპულ საზოგადოებაში მიჩნეულია, როგორც ბუნების მანკიერების ნიშანი.
აღსანიშნავია ადამიანის  კიდევ ერთი ანალოგიური ფენომენი - არაბები. ამ მხრივ არაბები (არაბი სემიტები) ებრაელთა პირდაპირი ნათესავები არიან:  სიტყვების კომბინატორიკას მათთვის აქვს დიდი მნიშვნელობა, ვიდრე ევროპელებისთვის, რომელთათვისაც  უფრო მნიშვნელოვანია სწავლების ლოგიკური ფორმულაა, მისი ფიზიკური მნიშვნელობა. ტყუილად არ უთქვამს მოჰამედს, რომ წინასწარმეტყველებს მოაქვთ ხალხისთვის ჭეშმარიტი რწმენა უფრო გასაგები და მისაღები ფორმით. ინტელექტის თითოეული ტიპისთვის  ცალ-ცალკე. და ის, რაც შეიძლება „მოიცვას“ ვიზუალური ტიპის ინტელექტმა, შეიძლება აღმოჩნდეს მიუწვდომელი ვერბალური ინტელექტისთვის, და პირიქით.
ვაჭრობა და სპეკულაცია წარმოქმნის ვერბალურ ინტელექტს,  ის კი - ღმერთს. ამ წარმოქმნის მიზეზი არა მხოლოდ პროფესიილი ინსტრუმენტის საჭიროება, რომელიც გამოიყენება ადამიანთა ცნობიერების მანიპულირებისთვის, არამედ ფსიქიკის თვითგამართლება, ინტელექტის თანდაყოლილი არასრულყოფილების გამართლება. ანალოგიურად, ეს ინტელექტი, რომელიც ვერ გამოარჩევს ნახევარტონებს, ფერებს და დროს, იხრება აგრესიული მაქსიმალიზმის და რელიგიური ტოტალიტარიზმის მხარეს, და უპირატესობას ანიჭებს სხვადასხვა ტიპის ტერორს. ტერორიზმის ფესვები არა მხოლოდ სოციალურ პრობლემებშია, არამედ ინტელექტისა და რელიგიის ტიპში,  ისინი კი წინაპრების ცხოვრების წესს ახასიათებენ.
აბსოლუტურად არ არის შემთხვევითი, რომ ყურანს აქვს პოეტური ფორმა. ევროპელი განსხვავებულად აღიქვამს ყურანს, ვიდრე, მაგალითად, არაბი, არა მარტო თარგმანის გამო, არამედ ინტელექტის ტიპში განსხვავების გამო დაზვერვის. ევროპელისთვის ყურანი მნიშვნელობით არის მიუღებელი. მნიშვნელობა იქ პრაქტიკულად იგივეა, რაც ქრისტიანობაში. მიუღებელია გადმოცემის ტიპით. ეს ისევე მარტივია, როგორც ის, რომ ორ თანაბარი აკადემიური მოსწრების სტუდენტებისთვის ხშირად უფრო მოსახერხებელი და გასაგებია სხვადასხვა ავტორების მიერ ერთ და იმავე საგანში დაწერილი სახელმძღვანელოები. მაგრამ სტუდენტები ამის გამო არ აწყობენ სისხლიან გარჩევებს.
„დასაწყისში იყო სიტყვა, და სიტყვა იყო ღმერთი“, ღმერთი, რომელმაც შექმნა და სრულყო ვირტუალური „რეალობა“, კიდევ  ერთი ფანტომური განზომილება, რომელშიც არსებობს კაცობრიობა. ეს განზომილება შეიძლება იყოს მატერიალურ სამყაროზე უფრო ნათელი და ქმედითი. იქ არსებობს თავისი კანონები და ურთიერთობები, რომლებსაც ხშირად არ აქვთ პირდაპირი კავშირი რეალობასთან. ამავდროულად, არც „არტეფაქტები, არც მოქმედება არ არსებობს იზოლირებულად, პირიქით, ისინი ერთმანეთთან და იმ ადამიანთა სოციალურ სამყაროსთან არის მჭიდროდ დაკავშირებული, რომელთათვისაც ის ასრულებს შუამავლის როლს ურთიერთობების ფართო ქსელში“.
  „სიტყვების დახმარებით ადამიანი ქმნის ახალ სამყაროს, იდეებისა და ფილოსოფიების სამყაროს. ამ სამყაროში, ადამიანი ცხოვრობს ისევე ჭეშმარიტად, როგორც მისი შეგრძნებების ფიზიკურ სამყაროში. ამ სამყაროში იძენს ისეთ მემკვიდრეობითობას და ისეთ ურყებობას, რომელიც შეგრძნებათა გარე სამყაროს შეიძლება არასდროს არ ჰქონდეს. ის არ შედგება მხოლოდ დღევანდელობისგან, არამედ შედგება წარსულისა და მომავლისგან“.
შეიძლება ითქვას, რომ სამყაროს შექმნის ათვლა იწყება რელიგიური იდეოლოგიის შექმნიდან, რადგან „დასაწყისში იყო სიტყვა“. მაგრამ, იუდაიზმის კულტურა,, რომელმაც იკისრა შუამავლის როლი ადამიანის მიერ რეალობის აღქმაში, დაამახინჯა ეს აღქმა - იუდეველს არ შეეძლო აღექვა რეალობა, როგორც ასეთი, ის გარდატეხილი იყო იუდაიზმის მრუდე სარკეში, ხოლო რეალური შეგრძნებების არ მქონე ადამიანი, როგორც წესი, ჭკუიდან იშლება. იგივე გარკვეულწილად ეხება ყველა რელიგიის ყველა მორწმუნეს.
საკუთარი თავის შექმნით, კულტურული ქიმერა ხელს უწყობს რეალობის რეფორმირებას, რომელიც ნაკლებად რეალურია, ვიდრე მოძღვრება. იგი არა მხოლოდ რეფორმირებს დღევანდელობას, არამედ შეცვლის წარსულს. „პოლიტიკა, - როგორც ეს ესმით ებრაელებს, - არ არის მხოლოდ სასტიკი ფიზიკური ბრძოლა დღევანდელობაზე, და, შესაბამისად, მომავალზე კონტროლისათვის, არამედ არის ინტელექტუალური ბრძოლა შესაძლებლობისათვის კონტროლი დააწესოს ისტორიული წარსულის რეგისტრაციაზე“.
მაგრამ ქრისტიანობა, ისლამი და, ფაქტობრივად, კომუნიზმი თანამედროვე დემოკრატიით მხოლოდ იუდაიზმის ნაირსახეობაა, რომელსაც აქვს საერთო ისტორიული ფესვი და დააინტერესებულია მის „რეგისტრაციაში“. სიტყვამ განდევნა ისტორიული ფაქტი და თავად გახდა ეს ფაქტი. ამიტომ კაცობრიობის ისტორიაში სიმართლე თითქმის არ დარჩა. ადამიანები არიან სიცრუეში მცხოვრები არსებები და თავის თავს ამის გარეშე ვერ მოიაზრებენ. სიცრუე კი არა, ჭეშმარიტება ითვლება ამორალურად, დაგმობილია და კანონით ისჯება!
ს. პარკინსონს ბიუროკრატიის თავის კვლევაში მოჰყავს ვაკანტურ თანამდებობებზე კანდიდატების შერჩევის მაგალითი, სადაც ყველა სხვა თანაბარ ღირსებასთან ერთად უპირატესობით სარგებლობს ის, ვინც უფრო დამაჯერებლად იცრუებს. მართლმადიდებლობაც კი იდეოლოგიურად ასაბუთებს ფორმულას „სიცრუე გადარჩენისთვის“. ეს იმაზე მიუთითებს, რომ ქრისტე-მაცხოვარისთვის არ ყოფილა უცხო სიცრუე, რაც, ბუნებრივია, რადგან იუდაიზმის ცრუ ფუნდამენტზე შეუძლებელია  ჭეშმარიტების  აშენება.
სიტყვა ებრაელებს გაღმერთებული ჰქონდათ, მისი მნიშვნელობის და წყაროს მიუხედავად. პოეტი ი. ბროდსკი კონკრეტული ხალხის ევოლუციას კი არ ხედავდა, არამედ სიტყვის, ენის, სრულიად ემორჩილებოდა მის რიტმს და ვერბალურ შინაარსობრივ კონსტრუქციებს. მაგრამ ყველაფერი სიმართლე არ არის, რაც ლამაზად ჟღერს, როგორც ყველაფერი ოქრო არ არის, რაც ბრწყინავს. ეს შინაარსისა და ფორმის, ცნობიერებისა და ქვეცნობიერების, აღქმისა და საგანთა, სახეთა, სიტყვათა ფარული არსის უძველესი პრობლემაა; არსისა, რომლის დანახვას და გაგებას მეტად ეფექტურად ცდილობენ გადაგვაჩვიონ. სიტყვა, ისევე როგორც მათემატიკური ფორმულა, ვალდებულია ადეკვატურად ასახოს რეალობა, მაგრამ არ ასახავს. ამიტომ მათგან შემდგარი კონსტრუქციები წარმოადგენენ სიმახინჯის, ქაოსის და განადგურების ფანტომებს.
  რელიგია მიიჩნევს ქმნილებას ლოგოსის მიერ ქაოსის გადალახვად, სადაც ლოგოსში თავდაპირველად იგულისხმებოდა სიტყვის და ფიზიკური მნიშვნელობის ერთიანობა, ანუ ჭეშმარიტება. იქ, სადაც მნიშვნელობა დეფორმირებული და შეცვლილია, სიტყვა არ ემსახურება შექმნას, ის ემსახურება განადგურებას. უფრო მეტიც, სიტყვები და დებულებები, რომელთა მნიშვნელობა არ არის განსაზღვრული, ადამიანზე მოქმედებენ გამანადგურებლად. ასეთია მაგალითად, „დემოკრატიის“, „ანტისემიტიზმის“, „ფაშიზმის“, „ღია საზოგადოებია“ და ა.შ. და ა.შ. ცნებები. ეს ყველაფერი სიტყვებია, რომელთა ჭეშმარიტი  მნიშვნელობა მასებისთვის უცნობია: „პირუტყვს“ არ უნდა ესმოდეს დემოკრატიული „ნახირის“ მართვის სიმბოლოები, რადგან კონტროლის სიმბოლოს გაგება ანადგურებს სიტყვის ჰიპნოზს.
რელიგია ქმნის და ინარჩუნებს განსაკუთრებული კულტურის ვირტუალურ სამყაროს, რაღაც მეხუთე განზომილებას, აიძულებს მის მატარებლებს მუდმივად გაიმეორონ თქმულებებში დაფიქსირებული ურთიერთობები, შეფასებები, ქცევის სქემები. განსაკუთრებული პოზიცია რელიგიას უკავია განუვითარებელი მატერიალური კულტურის მქონე ერებში, წარმოადგენს სოციალური ცხოვრების, აღზრდის  და განვითარების ერთადერთ საფუძველს. ეს სოციალური გენეტიკური მეხსიერებაა, რომელიც გავლენას ახდენს ადამიანის ევოლუციაზე და წარმართავს მას, წარმოადგენს რეალობასთან მისი ურთიერთობის ინსტრუმენტს, ხშირ შემთხვევაში კი გარე გარემოს, მისი არსებობის კონტექსტს.
მაშინაც კი, როდესაც ადამიანი უარყოფს რწმენას, ის თავის თავში ატარებს ცხოვრების არეალის გენეტიკურ კვალს, თავისი ქცევით სრულად ახასიათებს მის არსს. ის არის  არსება სხვა სამყაროდან და განზომილებიდან. და ძალიან ხშირად ამ სამყაროდან ახალმოსული ისევ უკან ბრუნდება. ამისათვის მატერიალური მიზეზები არსებობს.
თავად ებრაელები აღიარებენ, რომ მიუხედავად იმისა, რომ „ებრაელები ხდებოდნენ ავსტრიის, შემდეგ კი პოლონეთის თანაბარუფლებიანი მოქალაქეები, ვერ წყვეტდა დიასპორის ორი ათასწლიანი ისტორიის მანძილზე დაგროვილ პრობლემებს ... არც ევროპული კულტურული ღირებულებების მიღება არ წყვეტდა ებრაულ პრობლემებს ... ებრაელები ებრაელებად რჩებოდნენ, ყოველ შემთხვევაში მათი მენტალიტეტის მიხედვით“.
მაგრამ, პირველ რიგში, „მენტალობის“ შესახებ. მის გარეშე აზრი არ აქვს ლაპარაკს ადამიანისა თუ ერის შესახებ, რადგან ადამიანი  მენტალიტეტის გარეშე იგივეა, რაც სხეული ჩონჩხის გარეშე. მენტალიტეტი არის ადამიანი. ამიტომ მენტალობის მიმართ ფრაზის გამოყენება „უკიდურეს შემთხვევაში“, მინიმუმ არაგონივრულია.
მეორე რიგში, არა ორი ათასწლეულის განმავლობაში, არამედ ბევრად უფრო მეტი. და მესამე,  - გულახდილად უნდა ვაღიაროთ, რომ ეს წმინდა ებრაული პრობლემებია. ხალხთა უმრავლესობამ ყველაფერი გააკეთა, ზოგჯერ კი უფრო მეტი, რათა ებრაელების მაგივრად გადაეწრათ მათი პრობლემები. ამის გაკეთება არ ღირდა. ბეჰემოტს ჭაობი ურჩევნია. „ებრაელთა აბსოლუტური უმრავლესობა სასტიკად მწვავე წინააღმდეგობას უწევდა მათი მდგომარეობის გაუმჯობესების ყველა მცდელობას“, - აღნიშნავდა ისტორიკოსი კასტეინი. და წინააღმდეგობა იყო არა მხოლოდ პასიური და არა იმდენად პასიური, რაც შესამჩნევია რუსეთის მაგალითზე.
როგორც რაბინოვიჩი წერს, ებრაელებს თავად უნდა გადაეწყვიტათ თავისი თვითგამორკვევის საკითხი და გაეკეთებინათ არჩევანი იმაზე, თუ ვინ არიან ებრაელები - „ხალხი, რელიგიური ჯგუფი, თუ მათი საცხოვრებელი ქვეყნის მოქალაქეები?“. თავად საკითხის დასმა სრულად ადასტურებს ჩვენს მიერ ნათქვამს ებრაელების შესახებ. ებრაელები არც ერია, არც რელიგიური ჯგუფი და არც მოქალაქეები. მათ ჯერ-ჯერობით ვერ გადაუწყვეტიათ, და ვერასოდეს გადაწყვეტენ, მით უმეტეს თვითონ და სწრაფად. გენეტიკა არ იცვლება ადამიანის მოთხოვნის მიხედვით - ეს ძალიან ხანგრძლივი და მტკივნეული პროცესია, მიუხედავად იმისა, რომ არ არსებობს იუდაიზმის გარემო, რომელიც მხარს უჭერს და იცავს ამ გენეტიკას.
ერთადერთი, რაც იუდეველებს შეუძლიათ გადაწყვიტონ არის ის, სურთ თუ არა მათ საერთოდ შეცვლა? არ არის აუცილებელი იყო ებრაელი, ხომ უარყოფითად ოპასუხო ამ კითხვას - ფაშიზმი ძალიან მიმზიდველია, განსაკუთრებით დემოკრატიულ გარემოში, რადგან იქ უსაფრთხოდ გრძნობენ თავს. და უნდა იყო ებრაელი, რომ კითხვაზე კითხვით უპასუხო: „თქვენ რა გააკეთეთ ჩვენთვის, რომ ჩვენ შევიცვალოთ?“. მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია რაღაცის გაკეთება?
                                     პოლიტიკური ანთროპოლოგია
„ყვადაღებული დამაკავშირებელი რგოლი მაიმუნსა და ცივილიზებულ ადამიანს შორის, რომელიც აკლია, - ეს ჩვენ ვართ“.
                                                    - კონრად ლორენცი
ვიცით თუ არა ჩვენ, რა არის ადამიანი? ალბათ, არა. ჩვენ ნაკლებად გვაქვს მიდრეკილება იმის შესასწავლად, რაც ჩვენს გვერდითაა, და მივისწრაფით შორეული გალაქტიკებისკენ, რომელთაც კაცობრიობას ვერ მოახერხებს მიაღწიოს უახლოეს მომავალში და რომელთანაც ჩვენ, ფაქტობრივად, არაფერი გვესაქმება. მაშინ რა არის ადამიანი, რომელიც „ამაყად ჟღერს“ და რომელიც „დაბადებულია ბედნიერებისთვის ისევე, როგორც ფრინველი ფრენისთვის“?
არსებობს რამდენიმე თეორია. ყველაზე გავრცელებული მიიჩნევს, რომ ადამიანი მაიმუნის ახლო ნათესავია. და აქვე ჩნდება კითხვა:
„ნამდვილად წარმოიშვა უკვე ადამიანი მაიმუნისგან?“. ამაზე არსებობს გარკვეულწილად მოულოდნელი პასუხი:
„ის ჯერ კიდევ მაიმუნია ჭეშმარიტ გონებას მოკლებული. გვაიმედებს ის, რომ მაიმუნის მსგავს ადამიანებს შორის არიან მაინც გონივრული ადამიანები“ (ა. ლიუბიშჩევი).
 ოდნავ განსხვავებული თეორიის ავტორი ბ. დიდენკო, პროფ. ბ.მ. პორშნევის შრომებზე დაყრდნობით მიიჩნევს, რომ ეთიკური „შიდასახეობრიბი“უფრო ღრმად განასხვავებენ ადამიანებს, ვიდრე რასობრივი ნიშნები. უფრო მეტიც, „კაცობრიობა ... არ წარმოადგენს ერთ სახეობას, არამედ ოთხი სახეობისგან შემდგარ ოჯახს, რომელთაგან ორი უნდა აღიარებული იქნას როგორც მტაცებლური, და ეს მტაცებლური ბუნება (უკიდურესი აგრესია) მიმართულია სხვა ადამიანებზე, მათ შორის, რაც არაბუნებრივია, მათი სახეობების წარმომადგენლებზე“.
პორშნევის მიმდევრებზე ადრე ფრანგი მწერალი და მორალისტი ფრანსუა ლაროშფუკო ამასთან დაკავშირებით წერდა: „ცხოველთა მსგავსად, ადამიანები იყოფა მრავალ სახეობაზე, რომლებიც განსხვავდებიან ერთმანეთისგან ისევე, როგორც განსხვავდებიან სხვადასხვა ჯიშისა და სახეობის ცხოველები. რამდენი ადამიანი საზრდოობს იმით, რომ უდანაშაულოთა სისხლ ღვრიან და კლავენ მათ! ზოგი მათგანი ჰგავს ვეფხვს, ყოველთვის მრისხანეს და სასტიკს, სხვები - ლომს, რომელიც სულგრძელობის იერს ინარჩუნებს, ზოგი - დათვს, უხეშს და ხარბს, ზოგი - მგელს, სასტიკს და დაუნდობელს, ზოგი - მელას, რომელიც არსებობს ცბიერებით  და მოტყუებით.
და რამდენი ადამიანი ჰგავს ძაღლს! ისინი ერთმანეთს ჭამენ, სანადიროდ მიდიან მხოლოდ მათ საამებლად, ვინც კვებავს მათ, ყველგან დაყვებიან პატრონს ან იცავენ მის სახლს ... არსებობენ მაიმუნები, ანთარები - სასიამოვნონი ურთიერთობაში, გონებამახვილებიც კი, მაგრამ ამავე დროს ძალიან

არიან ფრინველები, რომლებიც იზიდავენ ჭრელი შეფერილობით და სიმღერით. რამდენი თუთიყუშია ქვეყანაზე, რომელიც შეუჩერებლივ ლაყბობს, მაგრამ არ იცის რას; კაჭკაჭი და ყვავი, რომლებიც თავს მოშინაურებლად მიიჩნევენ, რათა შიშის გარეშე მოიპარონ. არსებობენ მტაცებელი ფრინველები, რომლებსაც ძარცვით გააქვთ თავი; არსებობენ მშვიდობისმოყვარე და თვინიერი ცხოველები, რომლებიც მტაცებელი ცხოველებისთვის საჭმელს წარმოადგენენ!
არიან კატები, ყოველთვის ცბიერი, ფრთხილი და ცვალებადი, მაგრამ მათ შეუძლიათ ხავერდოვანი თათებით მოფერება; შხამიანი ენის მქონე ასპიტები. დანარჩენი სასარგებლოც კი არის: ობობები, ბუზები, ბაღლინჯოები, რწყილები, აუტანელი და ამაზრზენი; შიშის მომგვრელი გომბეშოები, თუმცა ისინი უბრალოდ შხამიანები არიან; ბუები, რომლებსაც სინათლის ეშინიათ. რამდენი ცხენია, რომელმაც უამრავი სასარგებლო სამუშაო შეასრულა, ხოლო სიბერის ჟამს მიტოვებული აღმოჩნდნენ პატრონების მიერ; რამდენი ხარია, რომელმაც ნებაყოფლობით დაიდგა უღელი და ემსახურებოდა მათ, ვინც ეს უღელი დაადგა; რამდენი ჭრიჭინაა, რომელსაც არაფერი ეხერხება სიმღერის გარდა; რამდენი კურდღელია, რომელიც შიშისგან ცახცახებს; რამდენი ბოცვერია, რომელსაც ეშინია და მაშინვე ავიწყდება ეს შიში; რამდენი ღორი ატარებს ნეტარებაში ცხოვრებას სიბინძურესა და სისაძაგლეში!
რამდენი გადამფრენი ფრინველია, რომელიც ქვეყნის ერთ მხარეს მეორეზე ცვლის, ცდილობს გაექცეს სიკვდილს და უამრავ საფრთხეს აწყდება! რამდენი მერცხალია - ზაფხულის უცვლელი თანმხლები, მაისის ხოჭო, წინდაუხედავი, და უდარდელი; რამდენი ფარვანაა, რომელიც ცეცხლზე მიფრინავს და ცეცხლში იღუპება! რამდენი ფუტკარია, რომელიც თაყვანს სცემს თავის დედა ფუტკარს და შოულობს საკვებს ასეთი რუდუნებით; რამდენი მამალი ფუტკარია, მუქთახორა, ზარმაცი მაწანწალა, რომელიც ცდილობს იცხოვროს ფუტკრების ხარჯზე; რამდენი წინდახედული, მომჭირნე ჭიანჭველა, რომრლმაც ამის გამო არ იცის გასაჭირი; რამდენი ნიანგია, რომელიც ცრემლებს ღვრის, რათა გული მოულბოს მსხვერპლს, რომ შემდეგ შესანსლოს ის! რამდენი ცხოველია დამონებული მხოლოდ იმიტომ, რომ  არ ესმით, რამდენად ძლიერია!
ყველა ეს თვისება ადამიანს ახასიათებს, და ის მისთანების მიმართ ზუსტად ისევე იქცევა, როგორც ის ცხოველები იქცევიან ერთმანეთის მიმართ, რომელთა შესახებაც ახლახანს  ვსაუბრობდით“.
ასე რომ გარეგნობა და კანის ფერი კი არ განსაზღვრავს ადამიანის თვისებებს, თუმცა ეროვნული თუ რასობრივი კუთვნილება ზოგიერთ შემთხვევაში მათი ზუსტი პროგნოზირების საშუალებას იძლევა. და ადამიანებიც არ არიან ისე თანაბარნი, როგორც ეს გარეგნული დათვალიერებით ჩანს.
კიდევ უფრო კატეგორიულია ბ. დიდენკო, რომელიც აღნიშნავს, რომ „უსასრულო სისასტიკეს, რომელსაც ასე ნათლად და გულუხვად დემონსტრირებს კაცობრიობა, არ აქვს ანალოგი უმაღლეს ცხოველთა სამყაროში. მაგრამ ამავე დროს, უცნაურად და პარადოქსულად შეესაბამება - ზედმიწევნითი დამთხვევით - იმ ზნე-ჩვეულებებს, რომელიც გაბატონებული იყო იმ არსებების ცხოვრებაში, რომლებიც ძალიან შორს არიან ქცევის რაციონალური ფორმებიდან... „გონივრული ადამიანი“ ქილაში მყოფ ობობზე უფრო „ჭკვიანურად“ როდი იქცევა“.
 და თუ ეს ადამიანის მსგავსი ობობები იყენებენ „ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებებს“,  მხოლოდ და მხოლოდ ქსელის გასამყარებლად ან მსხვერპლის პარალიზების მიზნით.
არსებობს სხვა თეორიებიც, რომლებიც მეტ-ნაკლებად ახლოსაა ამ თეორიასთან, მაგრამ მათი უმრავლესობა ერთ რამეზეა შეჯერებული: კანონისა და მორალის გარეშე ადამიანთა გუნდი რეგულირდება იმავე კანონებით, რაც მაიმუნების, მგლების, ვირთხების გუნდი.
 ზოგადად, ნებისმიერი სოციუმის აღწერა ხორციელდება განტოლებათა სისტემით „მტაცებელი-მსხვერპლი“, სახელმწიფო- სამართლებრივი რეგულირების ძალიან პირობით საზღვრებში. ამასთან, კანონებს ასრულებს, ძირითადად, მსხვერპლი, რომელიც უკვე ზედმეტად რეგულირებულია მორალური შეზღუდვებით.
 ამერიკელი მეცნიერების მიერ ჩატარებული ბოლო კვლევები აჩვენებს მათემატიკური შესაძლებლობების დამოკიდებულებას თავის ტვინის სხვადასხვა წილის განვითარებაზე. ეს განსაკუთრებით უნდა აღნიშნოს, ვინაიდან ამ გამოკვლევებს შეაქვთ კორექტივები დიანეტიკის და საენტოლოგიის ფუძემებლის, ლ. რონ ჰაბარდის დასკვნებში, იმ ადამიანების სრული იდენტურობის შესახებ, რომლებიც განსხვავდებიან მხოლოდ ფსიქიკური გადახრებით ან დამახინჯებით (აბერაციებით).
როგორც კვლევებმა აჩვენა, მათემატიკურ შესაძლებლობებს თანდაყოლილი ხასიათი აქვს, ისევე როგორც თანაგრძნობაზე, ადამიანის გაგებაზე, მის ადგილზე საკუთარი თავის დაყენების უნარზე დაფუძნებული ზნეობრივ შესაძლებლობებს. ისინი არა ნაკლებ რთულია, ვიდრე მათემატიკური შესაძლებლობები, და აქ ასევე ადგილი აქვს ადამიანების მნიშვნელოვან დიფერენციაციას განსაკუთრებული მგრძნობელობიდან სრულ ზნეობრივ შეურაცხადებამდე.
მაგრამ, თუ მათემატიკური შესაძლებლობები სერიოზულ გავლენას არ ახდენენ სოციალურ ურთიერთობებზე, მაშინ ეთიკური შესაძლებლობები წარმოადგენს ამ ურთიერთობების საფუძველს, ურთიერთობის, კოოპერაციის და სოლიდარობის თავისებურ  კანონს, რომლის გარეშეც საზოგადოებას არ შეუძლია ეფექტურად ფუნქციონირება, განსაკუთრებით, გრძელვადიან პერსპექტივაში.
დამნაშავეებად, გავრცელებული აზრის საწინააღმდეგოდ, იმდენად არ ხდებიან, რამდენადაც იბადებიან. ეს დადგენილია, მაგალითად, ერთკვერცხიან ტყუპებზე დაკვირვების შედეგად, რომლებიც ერთმანეთისგან ცალკე იზრდებოდნენ. და არა მხოლოდ ტყუპები ადასტურებენ მემკვიდრეობითობს გავლენას: ჩიქატილო-შვილმა გაიარა მანიაკი მამის დანაშაულებრივი გზა. და თუ ერი რეგულარულად შობს ჩიკატილოებს, განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს მის კულტურას და გენეტიკას, და არ დევნიდნენ ანტიჩიკატილისტებს .
გადახრები ადამიანების ფსიქიკაში - დანაშაულის წინაპირობაა, და არა საფუძველი. „იცით, მე ერთ საკანში ვიჯექი ჩიკატილოსთან, - ყვებოდა ეკლესიის მღვდელი მანუილი. - როდესაც ის დილა მშვიდობისას მისურვებდა, მე უნებურად შევკრთებოდი. იმიტომ კი არა, რომ მე გულს მიმძიმებდა მის მიერ ჩადენილი ცოდვის სიმძიმის გაცნობიერება, არამედ ის, რომ ეს ადამიანი იყო  აბსოლუტურად ნორმალური (გონივრული - ნ.ო.)“.
ეს არის კაცობრიობის ცივილიზაციის დასასრული იუდაიზმთან დაკავშირებით. რამდენიმე მილიარდი ჩიკატილო, დაბადებიდან მკვდარი და ყველაზე თავზეზელაღებული მათ შორის - არამზადების მეფე - ქმნილების გვირგვინი - დედამიწაზე ებრაელი ღმერთის პირადი წარმომადგენელი. ვინც ვის დაიჭერს, იმას შეჭამემ. დემოკრატია. თავისუფლება, თანასწორობა და ძმობა.
კანის ფერი, ეროვნება ისტორიულად უკავშირდება ზნეობრივი ნორმების კონკრეტულ ნაკრებს; და ქცევის გარკვეული ტიპისკენ მიდრეკილება ათასწლიანი ევოლუციის შედეგია, ამიტომ რომელიმე ეთნიკური ჯგუფისადმი კუთვნილება ბევრ რამეში განაპირობებს ადამიანის ზნეობრივ პარამეტრებს და შესაძლებლობებს. რაც ერთ საზოგადოებაში მიეკუთვნებოდა დანაშაულის კატეგორიას, მეორეში მიჩნეული იყო გმირობად. ერები ერთმანეთზე არც უარესი და არც უკეთესი არიან. ისინი უბრალოდ განსხვავებული არიან, ზნეობრივად ახლოს ან შორს, მაგრამ განსხვავებული.
ის, რაც ეთნოსში დიდწილად განსაზღვრულია და განმტკიცებულია კულტურის მიერ, რასაში უკვე გენეტიკურ დონეზეა. ერები, და, მით უმეტეს, რასები იმდენად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, რომ ხშირად არ შეუძლიათ არსებობა ერთიანი კანონის სივრცეში, რაც შეინიშნება ერთი და იგივე რელიგიური კანონების აღქმასა და ინტერპრეტაციაში. ჩვენ გვინდა, რომ ეს არ იყოს, რომ სამყარო შედგებოდეს „ერთნაირებისა და თანასწორებისგან“? მაგრამ ყველაფერი არ არის დამოკიდებული ჩვენს სურვილზე, და ეს სურვილი სისულელის, მშიშრობის და სიზარმაცის ნაზავია.
ჩავატაროთ გონებრივი ექსპერიმენტი. დავისვათ ორ, გვერდიგვერდ მდგომ და აბსოლუტურად იდენტურ კომპიუტერებს სხვადასხვა ამოცანები. და შევაფასოთ მათი ეფექტურობა ამოცანების გადაჭრის სიჩქარის და ამ ამოცანის ამოხსნაზე დახარჯული ენერგიის მოცულობის მიხედვით. გარკვეული დროის შემდეგ ჭარბი ელექტრული სქემები და ქვეპროგრამების განშტოებები, რომლებიც არ გამოიყენება ამოხსნაში, შეიძლება დაიშალოს ან გაითიშოს. ეს არავითარ გავლენას არ მოახდენს ამოხსნის პროცესზე, მაგრამ ენერგიის მოხმარება შემცირდება, ანუ გაიზრდება ეფექტურობა და გამძლეობა.
გამოვრთოთ არასაჭირო მოწყობილობები, მოვაცილოთ „ზედმეტი“ მეხსიერება ან დავამატოთ, რომელიც აკლია, რადგან ზუსტად ასე ხდება ბუნებაში. კომპიუტერები კიდევ უფრო სპეციალიზებულია. გარკვეული დროის შემდეგ, კომპიუტერების ურთიერთშენაცვლება შეიძლება იმდენად შემცირდეს, რომ მათ პრაქტიკულად არ შეეძლებათ „სხვა ამოცანის“ მოგვარება. ტოლფასი და მსგავსი დარჩება კორპუსი და სხვა „რკინა“. ამ კომპიუტერებზე ერთი და იმავე ამოცანის ამოხსნის მცდელობა აჩვენებს იმ მოწყობილობის აშკარა უპირატესობას, რომელიც ამოხსნის ამოცანას ალგორითმით, რომელიც ახლოსაა მის სპეციალიზაციასთან.
ხანგრძლივი ყოფნა მუდმივი პარამეტრების მქონე სისტემაში აფიქსირებს მათ გენეტიკურად და ადამიანი უკვე მნიშვნელოვნად აყალიბებს სოციალური სისტემის ხასიათს გარე ზემოქმედების არარსებობის მიუხედავად, რაც ჩანს რუსეთის მაგალითზე. მისი მახასიათებლები განსხვავდება ადამიანისგან, რომლის გენეტიკა სხვა პირობებში ჩამოყალიბდა. მაგრამ ერთი და მეორე არსებაც ადამიანები არიან. და ეთნიკური კონფლიქტების თავიდან აცილების მიზნით, არ ღირს განსხვავებების მიჩქმალვა, უმჯობესი იქნება მათი არსებობს და აუცილებლობის ახსნა. მრავალფეროვნებაშია ცხოვრება.
შეიძლება საუბრის გაგრძელება, მაგალითად, მამაკაცებისა და ქალების თანასწორობის შესახებ. მაგრამ მხოლოდ საუბარი. რეალური თანასწორობა მიუწვდომელია ბუნებრივი მიზეზის გამო, რომელიც წინასწარ განსაზღვრულია მამაკაცისა და ქალის სხვადასხვა დანიშნულებით, განსხვავებული მახასიათებლებით. მაგრამ მამაკაცსა და ქალს შორის ანტაგონისტური წინააღმდეგობები არ არსებობს. ანალოგიურად, ისინი არ უნდა არსებობდეს ერებსა და რასებს შორის. ჭეშმარიტება პრობლემების მიჩქმალვაში არ არის, ხსნა იძულებით და ყალბ თანასწორობაში არ არის. უცოდინარობას არასდროს არავინ არ გადაურჩენია. იქ, სადაც საიდუმლოა, იქ არის დანაშაული, ხოლო, სადაც სიცრუეა, იქ სატანაა. შემწყნარებლობა ან ტოლერანტობა შესაძლებელია მხოლოდ ცნობილისა და გასაგების მიმართ.
ნებისმიერი ერის ნებისმიერი დაგმობაში, იქნებიან ეს რუსები, ებრაელები, ჩეჩნები თუ ამერიკელები, ჭეშმარიტების მნიშვნელოვანი მარცვალია. ეროვნული მანკიერება  და ნაკლოვანებები ისევე ბუნებრივად არსებობენ, როგორც ცალკე პირების ნაკლი. „ვინც თქვენს შორის უცოდველია, პირველად იმან მესროლოს ქვა“. მაგრამ „მანკიერების“ აღმოსაფხვრელად თავს ვერ მოაჩვენებ, რომ ის არ არსებობს. მით უმეტეს, ყველა ამ გადახრას, ისევე როგორც ადამიანის მრავალ დაავადებას, ფსიქოლოგიური ხასიათი აქვს და დუმილი არ განიკურნება. არ შეიძლება დაავადების იგნორირება, წინააღმდეგ შემთხვევაში ის ქრონიკულ ხასიათს იძენს. ამ მიმართულებით პირველი ნაბიჯია იმ რეალური ფაქტის აღიარება, რომ ჩვენ ყველა განსხვავებული ვართ და ასეთი უნდა დავრჩეთ.
შეიძლება ქარის იგნორირება და არაფრად ჩაგდება. მაგრამ ეს იდიოტიზმის ისეთივე გამოვლინებაა, როგორც ფორმალური თანასწორობა მისი რეალიზაციის სხვადასხვა შესაძლებლობების პირობებში. სოციალური უთანასწორობის ყველაზე პრიმიტიული და თვალსაჩინო მაგალითია დემოკრატიული უთანასწორობა, როდესაც „დემოკრატიის“ სიკეთე და თავისუფლება, მათ შორის, ხელისუფლებისა და მედიაზე გავლენის შესაძლებლობა, ასევე კანონის წინაშე პასუხისმგებლობა, მთლიანად განისაზღვრება კაპიტალის სიდიდით. ამასთან ერთადმ ადამიანები შეიძლება აბსოლუტურად იდენტურები იყვნენ, ტყუპები, მაგრამ მათ შორის დემოკრატიული სხვაობა ისეთივეა, როგორც უფლისწულსა და მათხოვარს შორის. და ეს ერთადერთი უთანასწორობაა, რომელიც მოითხოვს აღმოფხვრას, რადგან ის არაბუნებრივია.
თანამედროვე „თანასწორობისათვის მებრძოლებსაც“ კი აღმოაჩნდათ საკმარისი გონება, თუ არ აეკრძალათ ქალთა კრივი, ყოველ შემთხვევაში არ გამოეყვანათ მოკრივე ქალი მამაკაცის წინააღმდეგ და არ შეეყვანათ ქალი მამაკაცთა ჰოკეის გუნდში. რატომ? იმიტომ, რომ ბუნებაში, ანუ სამყაროში არ არის თანასწორობა. შეიძლება ის სულში იყოს? პირველ ხანებში ქრისტიანობაც ამაზე მიუთითებს, რომ ღვთის წინაშე არ არსებობს არც იუდეველი და არც ელინი... მაგრამ იქვე დასძენს: იუდეველი (ებრაელები) უფრო თანაბარი არიან, და ხსნაც მათგან მოდის და არა ღვთისაგან, რომელიც, არსებითად, მათი ქმნილებაა, მათი მსახური, მონა.
ნებისმიერი სახის თანასწორობის, მაგალითად, ცეცხლის და წყლის, მომხრეებმა უნდა მიმართონ მათი ძალისხმევა უფრო პრაქტიკულ კალაპიტში: ადამიანის ისეთი ცრურწმენის წინააღმდეგ ბრძლოლისკენ, როგორიც არის მამაკაცებისა და ქალების ტუალეტების ცალ-ცალკე გამოყენება. სხვათა შორის, მხოლოდ ქალებს რატომ შეუძლიათ ტამპექსის გამოყენება? ყველა მამაკაცმა, რომელიც პატივს სცემს თანასწორობას, თან უნდა ატაროს მოდური საცობის მთელი პაკეტი, თუნდაც იმისთვის, რომ ამოუკეტოს  პირის ღრუ თანასწორობის მომხრეთაგან ტვინშერყეულებს, მხოლოდ ჰიგიენური მოსაზრებების გამო. უნდა აღინიშნოს, რომ იძულებითი გათანაბრება ერის  დამანგრეველთაგან მოდის, რომლებიც თითქოს ახალ სამყაროს აშენებენ.
სიმართლე არც „დემოკრატიულ“ იდეოლოგიაშია და არც რელიგიაში. ხოლო სისულელე თავში ადამიანებს აქვთ. და უფრო მეტი, ვიდრე საჭიროა შთამომავლობის წარმოებისთვის. მოხმარების თანამედროვე „კულტურამ“, ქალი - ბავშვების აღმზრდელი, ერის კულტურის მცველი, ეროვნული ღმერთის იდენტური არსება - გადაიქცა საშუალო სქესის უღიმღამო მამაკაცის მსგავს არსებად, ფიზიკურ და სულიერ მეძავად. როგორ არ შემცირდება შობადობა და არ დაიზრდება დანაშაული.
არასდროს და არსად ბუნების კანონების დარღვევას არ მოუცია დადებითი შედეგები ხოლო ბუნებასთან დაპირისპირების წყარო ისრაელის შვილებია. ესეც დაფიქსირებულია სახელში, თუ ჩვენ გვესმის ღმერთი, როგორც ბუნება, მათ შორის თავად ადამიანის ბუნება. და ღმერთზე გამარჯვება იზრაელს შეუძლია მხოლოდ სიბნელის და უმეცრების, ქაოსის და სიმახინჯის გზით.
თუმცა მარადიული ებრაელი იმიტომ არის მარადიული, რომ არ ხელმძღვანელობს თავისი შთამომავლობის „ბრძნული“ თეორიებით. რუსებს კი, რომლებიც გაგებით ეკიდებიან საერთაშორისო დემაგოგები და დამნაშავეთა უბადრუკ იდეოლოგიას, შვიდი ომი გადახდათ თავს, ამდენივე გადატრიალება, სამი რევოლუცია და გასული საუკუნის მანძილზე ასი მილიონი დაღუპული. და თუ გავაგრძელებთ სიმახინჯის გაღმერთებას, მაშინ ცხოვრება „კიდევ უფრო უკეთესი და მხიარული გახდება“. და მართალი არ არის, რომ „ამაზეუკეთესი არ არსებობს“. არსებობს.
ვინ არის დაინტერესებული ამ ფორმალური თანასწორობით, რომლითაც გვასულელებენ? მხოლოდ ის, ვინც აცნობიერებს საკუთარ უთანასწორობას და უპირატესობას ადამიანთა შორის ურთიერთობების ერთ-ერთ ელემენტში, და სურს მისი გამოყენება შეზღუდვების გარეშე. საუბარი ეხება მომეტებულ ლაყბობას ინტელექტის ცალმხრივი განვითარების გამო ნაკლებად განვითარებული ან სრულიად არარსებული ეთიკისა და ღია რასისტული ნაციონალისტური იდეოლოგიის, გაძლიერებული ფაშისტური სოციალური ორგანიზაციის შემთხვევაში.
ერები და რასები იმდენად განსხვავდებიან, რომ ისინი  სხვაგვარად რეაგირებენ თამბაქოსა და ალკოჰოლზე, სხვადასხვა დაავადებების გამომწვევებზე. საყურადღებო ის არის, რომ ზუსტად ის დაჯგუფებები, რომლებიც ყველაზე ხმამაღლა გაჰყვირიან თავისუფლების, ძმობისა და თანასწორობის შესახებ, იყენებენ სხვადასხვა რასის ამ უკანასკნელ თვისებას განადგურების ბიოლოგიური სისტემების შესაქმნელად ამ რასისა და ხალხის განადგურებისათვის, რომლებიც მათ მიერ  არასასურველად არის მიჩნეული. ამასთან ერთად, გადარჩენისთვის ამ ერების ბრძოლის ნებისმიერი მცდელობა ხასიათდება და დახასიათდება, როგორც ექსტრემიზმი.
  თუ დავუბრუნდებით ისტორიულად ჩამოყალიბებულ ეროვნულ განსხვავებებს, უნდა აღინიშნოს, რომ კულტურა და კულტურის დამცველი ზნეობა სოციალური კომუნიკაციისა და შეზღუდვების კარგად ჩამოყალიბებული და მემკვიდრეობით მიღებული სისტემაა. იმისათვის, რომ ბიო- და ფსიქოსისტემები თავსებადი აღმოჩნდეს, საჭიროა განვითარებისა და შერჩევის რამდენიმე ათასწლეული იდენტურ კულტურულ, ტექნოლოგიურ, სოციალურ და ბუნებრივ პირობებში.  ადამიანების ეს ინკუბატორი არა მხოლოდ შეუძლებელია ფიზიკურად, არამედ საინტერესოც არ არის. არამსგავსება კაცობრიობის გადარჩენის საფუძველია. მაგრამ ეს თვითმყოფადობა არ შეიძლება შენარჩუნდეს სხვა ერების და სოციალური ჯგუფების ხარჯზე, მათი „არამსგავსების“, განადგურების ხარჯზე.
არსებობენ „არამსგავსი“ მტაცებელი ინდივიდები, რომლებსაც აქვთ ნეგატიური (სოციუმთან მიმართებაში) მორალი, რომლებიც სიამოვნებას იღებენ ადამიანის მკვლელობით, მისი ფიზიკური ან ფსიქიკური ტანჯვით. ფსიქიკის ასეთი მდგომარეობა შეიძლება შეფასდეს, როგორც ზნეობრივი სიმახინჯე, მაგრამ ზუსტად ის უდევს საფუძვლად უფრო მკაფიოს, ვიდრე  ერს, ენას ან კანის ფერს ადამიანების დაყოფას. ზნეობრივი  მონსტრები, ფიზიკური მონსტრებისგან განსხვავებით, გარეგნულად ჩვეულებრივი ადამიანებისგან არაფრით არ განსხვავდებიან.
ჩინელებმა, „მსოფლიო საზოგადოების“ პროტესტის მიუხედავად, ხელოვნურად მოახდინეს 50 მილიონზე მეტი ადამიანის სტერილიზაცია, რომლებიც საშიშროებას უქმნიდნენ ერის გენოფონდს. უმრავლესობისთვის ეს გადახრები განვითარებაში შესამჩნევი იყო. ნეგატიური ფსიქიკის სიმახინჯე უხილავია. უფრო მეტიც, ეს სიმახინჯე ხშირად უქმნის ინდივიდს დამატებით მხარდაჭერას, რადგან ხსნის დიდი რაოდენობით შიდა შეზღუდვებს, „ადამიანი“ სოციალურად საშიში ხდება და გამოირჩევა ხალხის. მახინჯები გარეგნულად ისეთებივე არიან, როგორც ჩვენ, მაგრამ ბევრად უფრო საშიში. მაგრამ კიდევ უფრო სახიფათოა ის, რომ  მორალურად მახინჯები და აგრესორები უფრო მიდრეკილი არიან გაერთიანებებს, არაფორმალური და ფორმალური ორგანიზაციების, ლიგების, კავშირების, კონგრესების, პარტიების, მასონური ლოჟების შექმნისკენ ძალაუფლებისა და გადარჩენისთვის ბრძოლაში დამატებითი სარგებლის მიღების მიზნით. ადამიანებს მანკიერება  და დანაშაული აერთიანებს. დამნაშავეები გუნდურად ესხმიან თავს.
პროფესორი ბ. პორშნევი განიხილავდა მრავალი ველური ტომისთვის დამახასიათებელ კანიბალიზმს, როგორც კაცობრიობის ბუნებრივ მდგომარეობას, სადაც ადამიანის მსგავსნი  დაყოფილი იყვნენ მათზე, ვინც ჭამდა, და ვისაც ჭამდნენ. და ეს შეხედულებას სულ უფრო მეტ დადასტურებას იღებს. ნახევრადსახუმარო ცნებას „მტაცებლები და ბალახის მჭამელები“, შესაძლოა, უფრო ღრმა ისტორიული ფესვები ჰქონდეს და სცილდება ბუნებაში არსებულ ბუნებრივ შიდასახეობრივ გრადაციას და უთანასწორობას.
ამ თეორიის თვალსაზრისით, ენა ვითარდებოდა არა როგორც კომუნიკაციის საშუალებაა, არამედ როგორც ფსიქოლოგიური გამორჩილების და დათრგუნვის, როგორც ჰიპნოზის იარაღი, რომელსაც მსხვერპლი მოჰყავდა დაზარალებულს უმწეო მდგომარეობაში. ეს დღეს ენის ერთ-ერთი ფუნქციაა. დასაწყისში იყო სიტყვა. და სიტყვა იყო ღმერთი. ღმერთი კი იყო კანიბალი. და, თუ გავითვალისწინებთ ბიბლიას და მისი მოძღვრების გამოყენების შედეგებს, ასეთად დარჩა. ბიბლია არ არის რწმენა ან რელიგია, ის სიტყვის ჰიპნოზია, რომლის უკან კანიბალები დგანან. ისინი დღეს იქ არიან, მიუხედავად იმისა, თუ ისინი იქ არ იყვნენ თავდაპირველად.
ფსიქიკის ანალიზისთვის შეიძლება ადამიანის ორი თვისების განხილვა: შთაგონების და აგრესიულობის. არ უნდა ჰქონდეს ადგილი ადამიანის კატეგორიებად დაყოფის მცდელობას. ადამიანი ნებისმიერ სქემაზე ბევრად უფრო ფართო და დინამიურია, მაგრამ თვალსაჩინოების გარკვეული დონის გარეშე, რომელსაც ეს სქემები იძლევიან, მკვლევარებს გაუჭირდებათ.
ასეთი დაყოფის გარეშე ანალიზი საერთოდ არ არის შესაძლებელი. ხოლო ანალიზის შესაძლებლობის უარყოფა ნიშნავს მეცნიერული მეთოდის გამოყენების უარყოფას კაცობრიობის შესწავლის და ადამიანის თვითშეგნების მიდგომის საკითში. საზოგადოების ელემენტების აბსოლუტური იდენტურობა, რაზედაც, სიცხადის მიუხედავად, დაჟინებით მიუთითებენ თანამედროვე დემაგოგები მეცნიერებიდან, მიმართულია ამ საკითხში გარკვევის ნებისმიერი მცდელობის თავიდან აცილებაზე.
მაგრამ ღობეები და კედლები ცარიელ ადგილზე არ ჩნდება, მის უკან ყოველთვის ვიღაც დგას. ეს ვიღაც არის ის, ვისთვისაც სასარგებლოა მასობრივი არცოდნა. თავად მან უკვე დიდი ხანია ყველაფერი გაიგო და ყველაფერი იცის, წინააღმდეგ შემთხვევაში არ ექნებოდა ეკონომიკური მნიშვნელობა ასეთი ძვირადღირებული დაბრკოლებების აღმართვას. მაგალითად, როგორ შეიძლება შეფასდეს ჰიტლერის და მისი გარემოცვის შემოქმედების აკრძალვა? რუსებს არ აქვთ უფლება იცოდნენ, თუ რას იბრძოდნენ? რატომ? მათ მიიჩნევდნენ და მიიჩნევენ უგუნურ პირუტყვებად და მონებადბულობაში ცოდნის შეზღუდვას ნიშნავს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, უნდა იყოს აღიარებული, რომ სიმართლე ჰიტლერის მხარეზეა და „დემოკრატიული“ ხელისუფლება მას აბსოლუტურად ვერაფერს დაუპირისპირებს, ინფორმირებულობაში სიცრუისა და შეზღუდვების გარდა, რომელიც სიცრუის ნაირსახეობაა. ძალაუფლება ეს ისაა, რაც არისადამიანურობის, „ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებების“ და იდეოლოგიის ლაკმუსის ქაღალდი.
ბ. პორშნევის თეორიაზე დაფუძნებული დიდენკოს კლასიფიკაციის მიხედვით, ვინც აგრესიულია, მაგრამ არ არის შთაგონებადი, მიეკუთვნება ყველაზე სახიფათო - „სასტიკ ჰომინიდებს“ან სუპერანიმალებს (სუპერცხოველებს, კრიმინალურ სამყაროში - „ავტორიტეტებს“; ხშირად ჰიპნოტური შესაძლებლობები აქვს). ნორმალური ადამიანისთვის ამგვარი საფრთხის გასააზრებლად, შეიძლება საფრთხის შედარება, რომლის მუდმივი წყაროც ისინი არიან, საფრთხესთან, რომელიც მოდის ალკოჰოლური ზემოქმედების ქვეშ მყოდი ადამიანისგან, როდესაც მთლიანად გამორთულია მორალური მუხრუჭი, სრულიად იგნორირებულია ქცევის სოციალური შედეგები. საერთოდ არ გააჩნია ის, რასაც ჩვენ ვუწოდებთ სინდისს, რაც ძალაუფლების წყურვილთან ერთად ძალიან საშიშია. როგორც წესი, ისინი არიან ჰომოსექსუალები და სადისტები.
 მეორე სახეობა - სუგესტორები - ფსევდოადამიანები და ფსევდოსუპერ ცხოველები, მანიპულატორები გამოირჩევიან აგრესიულობით და შთაგონებადობით, შთაგონების უნარით, საჭიროების შემთხვევაში იმიტირებენ სუპერანიმალების ქცევას (შემსრულებელთა ცნობიერებით მანიპულირება, ავტორიტეტულ ადამიანზე ფსიქოლოგიური დამოკიდებულება). ისინი, როგორც წესი, სიტყვის, თვალთმაქცობის და არტისტიზმის ოსტატები არიან. ხელისუფლებაში ისინი იდეოლოგები არიან, რომლებიც მოქმედებენ სუპერანიმალებთან სიმბიოზში და მათი დაცვის ქვეშ. აქვთ ჰომოსექსუალობის, სადიზმის ან მაზოქიზმის მიდრეკილება.
მესამე სახეობაა - დიფუზური - არა აგრესიული, მაგრამ შთაგონებადი. ისინი შემსრულებლები არიან. მორჩილი, მიმნდობი, რომლებსაც არ გააჩნია ან რომლებიც არ ავითარებენ საკუთარ დაცვას „ავტორიტეტული“ ადამიანის და მანიპალუტორის ფსიქოლოგიური ზეწოლისაგან, რომელთაც შეუძლიათ თავიანთი ქცევითი პროგრამის შეცვლა მეტ-ნაკლებად დიდი დროის მანძილზე. სულელები ყველგან არიან. ხელისუფლებაში ისინი განტევების ვაცები არიან. უნდა აღინიშნოს, რომ შთაგონებადობა შეიძლება განვითარდეს, და  ასეთი "განვითარების" ერთ-ერთი ძლიერი იარაღია ჯარი. სავალდებულო სამხედრო სამსახური, თანაც გენეტიკურად მონურ ქვეყანაში, გარდაქმნის მთელ მამრობით მოსახლეობას ადვილად მართვად და შთაგონრბად სამწყსოდ.
მეოთხე სახეობაა - ნეოანთროპები - არა აგრესიული, ფსიქოლოგიური ზეწოლისა და შთაგონებისგან მაღალი ხარისხის დაცვის მქონენი, დამოუკიდებელი (საკუთარი აზრი, მკაფიო მორალური ფასეულობები, თვითპროგრამირება და თვითკონტროლი). ხალხისთვის ბედნიერებაა, თუ ხელისუფლებას ახორციელდება ეს ფსიქოლოგიური ტიპი, მაგრამ მისი მმართველობა, როგორც წესი, ხანმოკლეა. მხეცებისმგავსი უფრო ძლიერი, უფრო შეკრული, უფრო თავხედი და უპრინციპო. ზუსტად ისინი იმარჯვებენ.
ღრმად შესვლა არ იქნება საჭირო, თუ გავიხსენებთ, რომ ცხოველთა სამყაროში, მაგალითად, მგლების ხროვაში, არსებობს ქცევის მსგავსი მოდელები, და ისინი ზუსტად ოთხია. ადამიანის ქცევა გართულებულია მისი ფსიქიკით და ცხოვრებისეული გარემოთი, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ცხოველთა სამყაროს მსგავსი გრადაციის ხილვა ადამიანთა საზოგადოებაშიც შეიძლება, სადაც ალფა კატეგორიის ინდივიდუუმები პრეტენზიას აცხადებენ ლიდერების როლზე, მაგრამ ბუნებაში ლიდერები არ კლავენ თავის მსგავვ და ისინი არ არიან ჰომოსექსუალურები.
შთაგონება ახასიათებს კოლექტიური მოქმედებებისადმი თანდაყოლილ უნარს, ანუ ადამიანის კომუნიკაბელურობას, პარტნიორთან მისი ადაპტირების უნარს, რაც, რა თქმა უნდა, შეიძლება მიეკუთვნოს დადებით თვისებებს. მაგრამ მსგავსი ფსიქიკის მქონე ადამიანი დაუცველია აგრესიის წინაშე, ვინაიდან შთაგონება განსაზღვრავს „ავტორიტეტის“ ან მანიპულატორის დომინირების ხარისხს შიდა განწყობაზე და შთაგონებადი ადამიანის დამცავ სისტემებზე.
აგრესია რესურსების მითვისების გაცნობიერებული ან ინსტინქტური სწრაფვაა, რომელიც არ ეკუთვნის ინდივიდს, და ეფუძნება მოწინააღმდეგის პიროვნების ფსიქოლოგიურ და ფიზიკურ დათრგუნვას (დეზორგანიზაციას). ინდივიდის აგრესიის ხარისხი მისი უზნეობისა და სიცრუის ეკვივალენტურია, რადგან სიტყვა და ინტელექტი გამოიყენება, როგორც აგრესიის იარაღი და ფსიქიკის დაცვა.
 აღსანიშნავია, რომ მტაცებელ და არამტაცებელ ინდივიდებს შორის რიცხობრივი თანაფარდობა განისაზღვრება გარკვეული ჯგუფის ან ერის არსებობის პირობებით. მტაცებელთა კუთრი წილის ზრდა სოციალურ გარემოში იწვევს „პასიონარულობის“ აფეთქებას, სოციუმის მკვიდრობის არეალის გაფართოებას ნაკლებად აგრესიული ეთნიკური ჯგუფების ხარჯზე. ჰომოსექსუალიზმი და სექსუალური გადახრები, ზოგადად, ერთის მხრივ, „ცივილიზაციის“ ნიშანია, მეორეს მხრივ, ადამიანთა  თვითრეგულირების სისტემაა: მტაცებელი შემოიფარგლება თავისი მსგავსის რეპროდუცირებით. ჰომოსექსუალიზმი და სექსუალური გადახრები ზოგადად, სიმპტომია, რომელიც ახასიათებს სოციალური სისტემის აგრესიულობას, და მისი მნიშვნელობის გაზვიადება ან შემცირება საჭირო არ არის.
განსხვავებული ფსიქოლოგიური ტიპებისა და სუბკულტურების სიმბიოზი ერთი კულტურის ფარგლევში შეიძლება იყოს სასარგებლო და საჭირო კიდეც ერთობლივი გადარჩენისა და განვითარებისათვის, ისევე როგორც შრომის ბუნებრივი განაწილება. ეს კი  შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ არსებობს საერთო მიზნები და ამოცანები, რომლებიც არ ეწინააღმდეგებიან თითოეული მოკავშირე ერის ქვეყნების სასიცოცხლო ინტერესებს და მათ ძირითად კულტურას. ერების ამ პოლიკულტურულ გარემოში ანტაგონისტური კულტურის არსებობა მიუღებელია.
ამ თვალსაზრისით ებრაული ეთნოსი საშიშია ისევე, როგორც მოხეტიალე დათვი. მას გააჩნია შეუთავსებელი კულტურა და გაზრდილი „მტაცებლურობა“, საზოგადოების მაღალ ფენებში თითქოს ძალიან დიდ ერს წარმოადგენს, მაგრამ სინამდვილეში ის თითქმის მთლიანად ეკუთვნის მტაცებელთა წარმომადგენლობას, ამავე დროს ფლობს სოციალური სისტემის, იდეოლოგიისა და ორგანიზაციას, რომელსაც შეუძლია ადვილა ჩაახშოს წინააღმდეგობის დაქსაქული კერები. ამ მტაცებლის კულტურას არაფერია აქვს საერთო ყველა იმ ქვეყნის კულტურასთან, რომლებიც შედიან სოციალურ სისტემაში, ამიტომ მათ მიერ შექმნილი ხელისუფლება სოციალური ქიმერა ან აპარტეიდია. ეს განსაკუთრებით ნათლად ჩანს მონოეთნიკურ სოციალურ სისტემებში, ამიტომ ისინი მტაცებლისთვის არასასურველია. მისი არსებობის გარემოა პოლიეთნიკური „დემოკრატია“.
შეიძლება ადამიანთა სახეობების განხილვა, როგორც იძულებულების იცხოვრონ ერთად, მაგალითად, მომთაბარე ჭიანჭველები, და ფერმერი ჭიანჭველები. ამ სახეობებს არსებობის სხვადასხვა წყარო აქვთ, მაგრამ მსგავსი გარეგნულად, მათ შორის სოციალური ურთიერთობები აგებულია ჭიანჭველების თანასწოროოსა და თანაბარუფლებიანობის პრინციპებზე. მაგრამ რეალური თანასწორობა ამ შემთხვევაში შეუძლებელია, ვინაიდან ფერმერ ჭიანჭველას გენეტიკურად არ შეუძლია ძარცვის „უფლების“ გამოყენება, რომელიც მომთაბარის განუყოფელი „უფლებაა“ და რომელსაც აბსოლუტურად არ სჭირდება ფერმერთან თანაბარი შრომის უფლება. აგრესიის გამოვლინება სოციალური მწერების ასეთ ხელოვნურ გარემოში შეიძლება აღიქმებოდეს გარეშე დამკვირვებლის მიერ, როგორც ბუნებრივი ევოლუციური შიდასახეობრივი აგრესია, როგორც ევოლუციის აუცილებელი ელემენტი, მაგრამ ეს მხოლოდ ერთი შეხედვით ჩანს ასე.
 ადამიანთა სოციალურ სისტემებში აშკარად გამოირჩევა ტიპები, რომლებიც ცხოვრობენ ბუნების გარდაქმნის და გამოყენების ხარჯზე, და ტიპები, რომლებიც ცხოვრობენ ამ გარდამქმნელთა ხარჯზე. ეს უკანასკნელნი ყოველთვის არ არიან პარაზიტები, მაგრამ მათ სიჭარბეს ან ეთნიკურ შეუთავსებლობას, რა თქმა უნდა, მივყავართ პარაზიტულობამდე, აგრესორებს შორის კონფლიქტებამდე „სასიცოცხლო სივრცის გამო“, რომელსაც წარმოადგენენ ადამიანები და მათი ურთიერთობები.
როგორც პაველ ფლორნესკიმ აღნიშნავდა: „საბოლოო ჯამში, არსებობს მსოფლიოს მხოლოდ ორი გამოცდილება - ზოგადსაკაცობრიო გამოცდილება და „სამეცნიერო“ გამოცდილება, ანუ, კანტის, ისევე როგორც არსებობს ორი დამოკიდებულება სიცოცხლის მიმართ - შიდა და გარე, როგორც არსებობს ორი ტიპის კულტურა - პასიურ-შემოქმედებითი და მტაცებლურ-მექანიკური. ყველაფერს მივყავართ გარკვეული გზის არჩევისკენ...“. ეს არის ორი ურთიერთგამომრიცხავი თვითგამორკვევა.
ამიტომ რუსულმა, „მტაცებლურ- მექანიკურმა“ ხელისუფლებამ, რომელიც გარე კონტროლის ქვეშაა, „გამორიცხა“ რუსი ხალხი.
ლევ ტოლსტოი, სამწუხაროდ, ცდებოდა, როდესაც მოუწოდებდა ყველა ადამიანს მიეხედათ საკუთარი ცხოვრებისა და საკუთარი პრობლემებისთვის, და არა საზოგადოების გარდაქმნისა ან სხვა ადამიანების ცხოვრებისთვის. იგი მიიჩნევდა ადამიანს, როგორც გონიერ ქმნილებას, არამტაცებელს, განცალკევებით მყოფს გენეტიკური მახასიათებლებისა და ინსტინქტებისგან. მისი საკუთარი ცხოვრება, მათ შორის მეუღლესთან ურთიერთობებმა, აჩვენა, რომ ეს ასე არ არის. მნიშვნელოვან და სულ უფრო მზარდ ნაწილს ე.წ. ადამიანებისა არ შეუძლია არ იყოს დაკავებული ვერ სხვა ადამიანების პრობლემებით. ადამიანებს შორის ურთიერთობები და ადამიანის საქმიანობის შედეგებია მათი მასაზრდოებელი გარემო. და მათ სხვაგვარად ცხოვრება არ შეუძლიათ, ისევე როგორც მომთაბარე ჭიანჭველებს არ შეუძლიათ გახდნენ ფერმერები. ისინი გენეტიკურად არიან ჩამოყალიბებული სხვადასხვა ღირებულებათა სისტემაზე. ხოლო გენეტიკური ცვლილებები ძალიან ხანგრძლივი პროცესია და რთულია მისი მომწყვდება ერთი ცივილიზაციის ჩარჩოებში.
სოციალური აგრესიის გასამართლებლად ნებისმიერი მოტივი გამოიყენება - ნებისმიერი ურთიერთობებისთვის ბრძოლით დაწყებული, რომელიც, როგორც წესი, არ შეიძლება დაუყოვნებლივ იყოს რეალიზებული რეალურ სოციალურ სისტემაში,  მორალური ღირებულებების გამოგონილი ბოროტმოქმედებისგან ისტერიული დაცვით დამთავრებული. აბსოლუტურად ისევე, როგორც ჭაბუკი ან გოგონა, რომელიც სქესობრივი ჰორმონების გავლენის ქვეშ იმყოფებიან, არწმუნებენ თავს „მარადიულ სიყვარულში“, ასევე აგრესიის გონება ეძებს აგრესიის შესაფერის მიზეზს,  ასეთი მიზეზები კი ყველა, ყველაზე სრულყოფილ საზოგადოებაშია და ნებისმიერ ადამიანს აქვს, შეუბღალავი რეპუტაციის მქონესაც კი. და რაც არ უნდა გააკეთოთ შექმნილი დაძაბულობის განსამუხტავად, არაფერი არ დაგეხმარებათ. უფრო მეტიც, წინააღმდეგობის შერბილების, ხელის გამართვის ნებისმიერი თქვენი მცდელობა აღიქმება როგორც თქვენი დანაშაულის მტკიცებულება და განამტკიცებს ფსიქიკურად ავადმყოფ „სამართლიანი საქმისთვის“ „მებრძოლს“ მის „სიმართლეში“.
 თვითონ სახელმწიფო, რომლის წინააღმდეგაც მიმართულია მორალურად შეურაცხადი და აგრესიულ სხვისტომელთა - „ხალხის ბედნიერებისთვის“, ასევე თავისუფლების, თანასწორობის, ძმობის, სამართლიანობისთვის და ა.შ. და ა.შ. „მებრძოლთა“ - აგრესია, იქმნება როგორც აგრესორის ან მტაცებლის ძალაუფლების სისტემა, ანუ, არსებისა, რომელსაც აქვს პრინციპულად განსხვავებული, ვიდრე მასებს, აგრესორის მეტაბოლიზმთან მსგავსი სოციალური მეტაბოლიზმი. მაშინაც კი, თუ მხედველობაში არ იქნება გათვალისწინებული პროფესორ ბ. პორშნევის თეორია, კაცობრიობის განვითარებას უნდა გამოევლინა ადამიანთთა მსგავსთა აღნიშნული ჯგუფები ან სახეობები, მოეხდინა ამ ჯგუფების სპეციალიზება და გაეძლიერებინა სოციალური სპეციალიზაცია ბუნებრივი ევოლუციური შერჩევის, ფსიქიკის ბუნებრივი ევოლუციის და სოციალური ჯგუფების, ზოგჯერ კი მთელი ერების იდეოლოგიის შედეგად.
მაგრამ თუ მტაცებელთა და სუგესტორთა ყოფნა არაებრაულ ერებში შემოიფარგლებოდა მათი არსებობის პირობებით და ეროვნული კულტურით, ებრაელთა შორის ამ კატეგორიამ უპირატესობა მოიპოვა განვითარებაში, რაც ასევე აიხსნება არსებობის პირობებით და კულტურით, რომლის საფუძველი გახდა რელიგია. უფრო მარტივად ვთქვათ: მზარდი რელიგიურობა აუცილებელია იმისთვის, რომ ის ეთნოსი, რომელშიც დომინირებს მტაცებლური კომპონენტი, ბუნებრივად არ გადაშენდეს.
სოციალური მწერებისგან განსხვავებით, ადამიანთა შორის უცხო აგრესორის არსებობას თან ახლავს ანტიკულტურის, სოციალური შხამის ევოლუცია, რის ხარჯზეც აგრესორი ახდენს საზოგადოების დესტრუქტურიზაციას. დესტრუქციის პროცესს თან ახლავს უცხოელთა სოციალური, ზნეობრივი და ფიზიკური დეგრადაცია (ინვოლუცია), რომელიც ამცირებს მათი თავდაცვისა და თვითმმართველობის უნარს. აგრესორი ბლოკავს იდეოლოგიური, საინფორმაციო და "სამართლებრივი" მეთოდით ეფექტური ერთობლივი დაცვის ორგანიზაციას. ბუნებრივია, მტაცებლის მიერ ინიცირებული კანონები ასახავენ აგრესორის სასიცოცხლო ინტერესებს. მსხვერპლს ისინი ისევე იცავენ,  როგორც ცხვრის ფარას მაკში: მთავარია არ გაიქცნრნ, დროზე ადრე არ დაიხოცონ და არ აღმოჩნდნენ სხვა მტაცებლის (სახელმწიფოს, რელიგიის და ა.შ.) გავლენის სფეროში.
ნებისმიერი სოციალური ჯგუფი კანონისა და მორალური ნორმების ფარგლებს გარეთ ყოველთვის ქმნის კრიმინალურის მსგავს სტრუქტურას, რომლის სათავეშიც აგრესორია. ეს მტაცებელი ფსიქოლოგიურად იმორჩილებს ჯგუფს, ამცირებს მასში და „საკუთარზე დაბლა“ დაჰყავს ზნეობრიობის საერთო დონე, რადგან ჯგუფის წევრები ან ხალხი, თავდაცვის მიზნით, იმიტირებს ლიდერი აგრესორის ქცევას. ეს არაცნობიერი იმიტირება ჯერ კიდევ მაიმუნის წინაპრებიდან მოდის და გადადის საყოველთაო სიგიჟეში, როდესაც ხალხის რიცხვი გარკვეულ რაოდენობას აღწევს.
არ ჰგავდე მოთავე სუპერანიმალს ან სუგესტორს, რომელიც ახდენს სუპერანიმალის იმიტირებას, მათ შორის იდეოლოგიურად და მორალურად - ძალიან საშიშია. ვინც მტაცებლისგან ქცევით განსხვავდება, მის მიერ განიხილება, როგორც მსხვერპლი. ეს ეხება ეთიკასაც, რომელიც მტაცებლის თვალში მსხვერპლის სისუსტის ნიშანია, მისი დაუცველობის, და შესაბამისად, აგრესიის პროვოცირებას იწვევს. თუკი აგრესორის ცდუნებასაც დაიწყებენ და ორივე ლოყას მიუშვერენ, მაშინ ბევრი „მიღწევაა“ შესაძლებელი. მტაცებელთა ეს ჯგუფი უზნეოა, და თუ მას საზოგადოებაში წამყვანი პოზიციები უკავია, ის იძლევა მასობრივი არაბუნებრივი და ამორალური ქცევის მაგალითს. ასე რომ, რუსულ კორუფციას მთავრობაში აქვს ფესვები გადგმული.
ადამიანები განსხვავდებიან ცხოველებისგან მხოლოდ იმით, რომ გონივრული მტაცებელი ან სუგესტორი თვითონ არ ახორციელებს მართვას. ის მხოლოდ თოჯინებს ათამაშებს. და ამაშია მისი კოლოსალური უპირატესობა მისი ველური ანალოგის წინაშე. მართული მასოების უკმაყოფილებამ შეიძლება აიძულოს მთავრობის თოჯინების ან სოციალური სისტემის დეკორაციების შეცვლა, მაგრამ არა მისი, ვინც თოჯინებს ამოძრავებს. ის მარადიულია. და ის, უდავოდ, პარაზიტია მის მიერ „კურირებული“ სოციალური გარემოს მიმართ.
პირველი და მეორე ტიპის ინდივიდები, „სუპერანიმალები“ და „სუგესტორები“ აიძჲლებენ მასებს ბრმად დაიცვან იდეოლოგიური მითითებები, იდეოლოგიური სიმბოლოები, შეასუსტონ ამით მათთვის წინააღმდეგობის გაწევის ნება. აბსოლუტურად იგივე ხდება რელიგიასა და ეროვნულ მოძრაობაში. იდეოლოგია წარმოადგენს აგრესიის ინსტრუმენტს, აგრესიული ქცევის საფუძველსა და ახსნას, რომელთა სათავე ბიოლოგიასა და ფსიქიკაშია. მაგრამ მსხვერპლი დამნაშავეა მხოლოდ იმაში, რომ მტაცებელს მოშივდა.
აგრესიის ეს ქცევა არ არის შემთხვევითი ან ცუდი ჩვევა, არამედ ბიოლოგიური და ფსიქოლოგიური საჭიროებაა. მგელი ვერ გახდება ცხვარი თქვენი სურვილის მიხედვით. ეს არის სასწაული, თქვენ კი სასწაულმოქმედი არ ხართ, ყოველ  შემთხვევაში მანამ, სანამ არ ისწავლით წყალზე სიარულს, მკვდრების გაცოცხლებას და ხუთი პურით ხუთი ათასი ადამიანის დაპურებას ზედიზედ, ისე, რომ ამ სადილის ნარჩენები სამყოფი აღმოჩნდეს კიდევ ორი ათასი ადამიანისთვის.
საკონსტიტუციო სასამართლოში ბრალდებების თავიდან აცილების მიზნითმ კომუნისტური პარტიის წარმომადგენლები აცხადებდნენ: „პარტია, როგორც მილიონობით ადამიანის ორგანიზაცია, არასოდეს ყოფილა დანაშაულებრივი. პარტიაში შესული ხალხის აბსოლუტური უმრავლესობა ხალხის კეთილდღეობისკენ მიისწრაფოდა,  მუშაობდნენ, იბრძოდნენ, არ იშურებდნენ ძალღონეს და სიცოცხლეს. მთლიანად პარტიას არასდროს ჰქონია არაკონსტიტუციური მიმართულება, და მას არ შეუძლია პასუხისმგებლობის აღება 30-50-წლების დანაშაულზე, რადგან ათასობით პარტიის წევრი თავად იყო მათი მსხვერპლი“.
რაც საჭიროა, იმაზე არ ვსაუბრობთ, ბატონებო-ამხანაგებო. პარტია არ არის „მილიონობით ადამიანის“ ორგანიზაცია, მისმა აღიარებულმა ბელადმა და იდეოლოგმა ვ.ი. ლენინმა მკაფიოდ დაამყარა გრადაცია: „ბელადები, პარტია, კლასი, მასები“. და „მასები" მართლაც ბევრად უფრო ნაკლებად არიან დამნაშავენი, ვიდრე ბელადები. ნებისმიერი იდეოლოგია (და სკკპ-ს შემთხვევაში - სახელმწიფო იდეოლოგია) კონტროლის, კანონისა და პასუხისმგებლობის ფარგლებს გარეთ ბუნებრივი პროცესის გარდაუვალობით ქმნის ხელისუფლების დანაშულებრივ სტრუქტურას მტაცებელით სათავეში.
თავად კომუნისტური მოძღვრება, პარტიული ორგანიზაცია და სახელმწიფოებრიობა მხოლოდ გარემოა, რომელშიც აგრესორები მოქმედებენ; გარემო, რომელიც იძლევა პასუხისმგებლობის თავიდან აცილების შესაძლებლობას და იცავს დამნაშავეს იმის ნაცვლად, რომ დაიცვას ხალხი, მისი კულტურა და სახელმწიფო. მიუხედავად იმისა, თუ რა კეთილშობილური იდეებითაც არ უნდა ეხელმძღვანელად ადამიანებს თავდაპირველად, შედეგად აშენდება ბოროტების იმპერია. უცხოური ინფექცია მხოლოდ ამძიმებს პრობლემას.
ეს თანაბარწილად ეხება იუდაიზმს. ამ იდეოლოგიის საფუძველზე დანაშაული ჩრდილავს ყველაფერს, რაც ოდესმე შექმნა კაცობრიობამ. მაგრამ იუდაიზმი ისივე არაგანსჯადია, როგორც კომუნიზმი საბჭოთა კავშირში. იმიტომ, რომ ის ძალაუფლებაა. ის ამ ძალაუფლებას ის არ ნებაყოფლობით არ მისცემს - არც კომუნისტებს, არც დემოკრატებს, არც ნაციონალისტებს, არც, განსაკუთრებით, ფაშისტებს. ამიტომ ნებისმიერი, ვინც ხელყო ხელისუფლებაში მყოფი მტაცებელი, სასტიკად დაისჯება კანონით, რომელიც დამნაშავემ საკუთარი დაცვის მიზნით შექმნა. იქ, სადაც არის იუდაიზმი და მისი წარმოებულები, არ არსებობს არც თავისუფლება, არც თანასწორობა, არც ძმობა, არც, რა თქმა უნდა, დემოკრატია. არის  დემაგოგების მიერ შექმნილი ილუზიები, „ოქროს სიზმარი“, რომელიც კაცობრიობას შთააგონეს რელიგიურმა შეშლილებმა.
აბსოლუტურად ანალოგიური პროცესები მიმდინარეობს რელიგიურ მოძრაობებში, განსაკუთრებით ებრაელთა გარემოში. და რადგან იუდაიზმი უკვე შეიცავს აგრესიის მარცვალს, ეს აგრესია დაჩქარებული ტემპით „ევოლუციონირებს“ ფაშიზმამდე. ზუსტად იგივე ხდება და მოხდება ნებისმიერ საპრეზიდენტო გუნდში. უკონტროლობა და ყველაფრის ნებადართულობა შეუქცევადად ქმნის ბუნებრივ იერარქიულ სტრუქტურას, და მასში ხელისუფლებას ყოველთვის ხელთ იგდებს ინდივიდი, რომელსაც სრულიად არ გააჩნია მორალური შეზღუდვები და, რა თქმა უნდა, აგრესიული (არ არის აუცილებელი, რომ ეს იყოს თავად პრეზიდენტი). ის იმორჩილებს თავის ნებაზე ჯგუფს და სრულიად ცვლის მის ცნობიერებას. დამოუკიდებლებ და ყველაზე „არასაჭირო“ შემსრულებლებს ანადგურებენ ან აძევებენ.
„დროშების, ჰერბების, ლოზუნგების გარეგნული ცვლილებების მიუხედავად, ყოფილი კომუნისტური ხელისუფლების მთავარი თვისება - ხალხისგან ჩაკეტილობა და სრული უპასუხისმგებლობა ჩადენილის გამო - დღევანდელ რეჟიმსაც არა ნაკლებ ახასიათებს“, - აცხადებს სოლჟენიცინი.
ხელისუფლების არსი კი არ შეცვლილა, შეიცვალა მხოლოდ მოსახლეობის დათრგუნვის მეთოდი: ძალისმიერი და ინფორმაციული შეზღუდვებიდან გადავიდნენ პიროვნების განადგურების საინფორმაციო-ფსიქოლოგიურ მეთოდზე. ნებისმიერ შემთხვევაში, „ბალახის მჭამელთა“ მასას არც კი უნდა გაუჩნდეს ფიქრი  პროტესტის შესახებ, თუმცა ამ ფსიქიკური მდგომარეობის მიღწევა სხვადასხვა გზით შეიძლება. დასავლეთი მეორე მეთოდს უფრო ჰუმანურად მიიჩნევს. მაგრამ ეს მეთოდი მასიური სახით ქმნის არაადამიანებს, და, შესაბამისად, ის ორჯერ უფრო უარესია, ვიდრე „უბრალო“ მკვლელობა.
თუ მტაცებლის ღირებულებებს ვიღებთ, ჩვენ უნდა მივიღოთ მანკიერ თვისებათა სრული პაკეტი, რომლებიც არ არის დასავლური ცივილიზაციის გვერდითი მოვლენა, არამედ მისი ორგანული ნაწილია, რომლის გარეშეც ამ ცივილიზაციის არსებობა შეუძლებელია. თუმცა, ჩვენ უნდა გავაცნობიეროთ ვიცოდეთ, რომ ეს ბოროტება უკანასკნელი ზარია კატასტროფის წინ. როდესაც ადამიანს ამრთმევენ მის თანდაყოლილ სოციალურ და ზნეობრივ თვისებებს, ჩნდება სხვა არსება - მანქურთი, რომელიც არ შეიძლება კვალიფიცირებული იყოს, როგორც ადამიანი, კანონის სრულყოფის მიუხედავად, რომელიც ზღუდავს მას.
„ჩვენ, ამერიკელები, სექსზე ვართ შეშლილები, მაგრამ არა აუცილებლობის, არამედ დაკომპლექსების და სიხარბის გამო. სექსისადმი ისეთივე დამოკიდებულება გვაქვს, როგორც ავტომობილისა და სახლის მიმართ, რომ გვქონდეს ისეთივე, „როგორიც ჯონსებს აქვთ“, ან უფრო უკეთესი. მაგრამ ჯონსები, რომლებისგანაც ჩვენ ვიღებთ მაგალითს, არ არიან რეალური ადამიანები, არამედ კინოგმირები და სპორტის ვარსკვლავები არიან. რადგან ჩვენ მათ ვერ მივწვდებით, ჩვენ ონანიზმით ვართ დაკავებული, თავს მოვაჩვენებთ, თითქოს ისინი ვართ“, - ამბობენ აშშ-ის მოქალაქეები და აღნიშნავენ, რომ სამოხმარებლო სტიქიამ უკვე გადააბიჯა დასაშვებ ზღვარს, რადგან ნაკადურ სისტემაზე დააყენა „მანკურთთა“ წარმოება და კულტურის განადგურება.
ადამიანის პირუტყვად გარდაქმნას, რომელიც მუდმივად იღეჭება,  მხოლოდ ერთ შემთხვევაში აქვს აზრი: როდესაც მასები და რეალური ძალაუფლება განსხვავდება ეროვნულად, ეთიკურად, კულტურულად და ბიოლოგიურად კი; აქვთ განსხვავებული რწმენა და არსებობის ეკონომიკური ბაზა; აქვთ განსხვავებული საბოლოო მიზნები, რადგან პლებს, რომელიც თავს იკლავს უფლებისათვის ჰყავდეს კიდევ ერთი მეძავი, ნარკოტიკული დოზა, ანუ ნებისმიერი ადამიანის მსგავსი ქმნილების „განუყოფელი უფლებისათვის“ სოციალურ, ბიოლოგიურ, ეკონომიკურ და პოპ-სამომხმარებლო ონანიზმზე მომავალი არც ერთი ფორმით არ აქვს: არც ფიზიკური, არც, მით უმეტეს, სულიერი სახით.
მხოლოდ ამ შემთხვევაში ბრბოს, პლებსის ან ოხლოსის ზნეობრივი და მასთან დაკავშირებული ფიზიკური დეგრადაცია არ მოახდენს ზეგავლენას ხელისუფლებაში მყოფ ელიტაზე, რომელიც არ უკავშირებს საკუთარ თავს, თავის ბედს და მომავალს კონკრეტულ ქვეყანას და ერს, და, ფაქტობრივად, დამპყრობლები ან მომთაბარები არიან. მათთვის განადგურების გარეშე არ არსებობს არსებობა. ამ სისტემას აქვს კარგად განსაზღვრული სახელი - აპარტეიდი.
„მინდა ვიფიქრო, - წერდა ზიგმუნდ ფროიდი, - რომ შეიძლება შესაძლებელი იყოს ადამიანის საზოგადოების გარკვეული რეორგანიზაცია, რის შემდეგაც ... კულტურა უარს იტყვის მიდრეკილებების იძულებასა და ჩახშობაზე, ასე რომ ადამიანები შეძლებენ სულიერი უთანხმოები გარეშე მოიპოვონ კეთილდღეობა და დატკბენ ამით... მაგრამ, როგორც ჩანს, ნებისმიერი კულტურა იძულებულია აგებული იქნას მიდრეკილებების იძულებასა და აკრძალვაზე ... ჩემი აზრით, უნდა გავივალისწინოთ ის ფაქტი, რომ ყველა ადამიანს აქვს დესტრუქციული, ანუ ანტისაზოგადოებრივი  და ანტიკულტურული ტენდენციები, და რომ დიდი რაოდენობით ადამიანებს საკმაოდ აქვს ძალა, რომ განსაზღვრონ მათი საქციელი ადამიანთა საზოგადოებაში“.  ეს „დიდი რაოდენობა“ განსაზღვრავს დემოკრატიულ სოციალურ წესრიგს, ხოლო დემოკრატია ვერ იარსებებს ამ ხალხის გარეშე“.
კეთილდღეობით მიღებულ სიამოვნებასთან დაკავშირებით ფროიდი, რა თქმა უნდა, ცდება, რადგან ის, როგორც ყველა ებრაელი, აიდეალებს გონებას, რომელიც არ არის დამოუკიდებელი მოვლენა, არამედ სოციალური პირობებისა და კულტურის ევოლუციის თვისებების პროდუქტია. მაგრამ ის სწორად აკავშირებს კულტურას შეზღუდვებთან, აკრძალვებთან და იძულებასთან, რაც იუდაიზმისთვის დამახასიათებელია. მაგრამ იუდეველთა მიერ შექმნილი დასავლური სოციალური წყობილება თუ ქმნის კულტურას, ეს არის მოხმარების იძულების ძალზედ თავისებური კულტურა მასიდან „დიდი რაოდენობის“ ანტისაზოგადოებრივი ფსიქიკის და ელიტის აბსოლუტური ამორალურობის ბაზაზე.
ასევე უნდა აღინიშნოს, რომ ეკონომიკური განვითარების კეინსის კანტოლებაში მოხმარება შედის, როგორც ძირითადი ელემენტი, ანუ ეკონომიკური განვითარება, რომელიც არ არის შეზღუდული გონებით და ზნეობრივი ნორმებით, და შეუზღუდავი მოხმარება ერთმანეთთან არის დაკავშირებული და ეროვნული კულტურის განადგურების პირდაპირ პროპორციულია.
კულტურა ვალდებულია უზრუნველყოს სოციალური სისტემის თითოეული წევრი განვითარების თავისი „დერეფნით“ ან „გასასვლელების“ სისტემით, რომლის დასასრულს ადამიანი ხედავს „თავისი ოცნების სინათლეს“. მაგრამ განვითარებისა და მიზნების მიმართულებები არ უნდა ეწინააღმდეგებოდეს, როგორც სისტემას, ასევე ცოცხალი არსების, როგორიც არის ადამიანი, ფსიქობოლოგიური ორგანიზაციის ძირითად პრინციპებს, ცხოვრების იმ ფუნდამენტურ პრინციპებს და პრიორიტეტებს, რომლებიც საფუძვლად დაედო ადამიანის ევოლუციას. ანუ ზნეობრივ და ფიზიკურ დეგენერატებს არ უნდა ჰქონდეთ განვითარების საფუძველი.
მაგრამ „განვითარებული ინდუსტრიული, კორპორაციების მიერ მართული საზოგადოების პირობებში, რომელსაც ახასიათებს მონოპოლია წარმოების სფეროში, საკუთრების კონცენტრაცია და ანარქია განაწილებასა და მოხმარებაში, მატერიალური და კულტურული ცხოვრების უკიდურესი დამახინჯება გაუსაძლის ზღვარს აღწევს ... ე.წ. „უკუპრიორიტეტების“ პრობლემა ავადმყოფი საზოგადოებისთვის ყოველთვის იყო დამახასიათებელი“.
ეს კი სოციალური სისტემის განადგურების და ადამიანის თვითგამანადგურების ნიშანია. უკუპრიორიტეტები, სხვა საკითხებთან ერთად, ასევე ნიშნავს იმას, რომ სიკეთე და ბოროტება, რომლის არსის გააზრებაზე შეიქმნა სოციალური ორგანიზმი, ადგილებს ცვლიან. სოციალური ორგანიზმი თვითმკვლელობის შხამს გენერირებს და წამლად მიაჩნია ის.
აქედან გამომდინარე, კულტურის თავდაცვისუნარიანობა სახელმწიფოს ეკონომიკური განვითარების უკუპროპორციულია, რაც ამ განვითარებას ბუნებრივ ზღვარს უწესებს. კაპიტალდაბანდების ეკონომიკური ეფექტურობის გაზრდის მიზნით ებრაელები ვალდებულნი არიან დააჩქარონ სხვა ხალხის კულტურის დაშლა, მით უმეტეს, რომ მოსახლეობის ცნობიერების გათავხედების პროცესი არ არის წამგებიანი და შეესაბამება თავად გამანადგურებელთა ფსიქიკას და ამოცანებს. გარდა ამისა „ცივილიზაციის კეთილდღეობისგან“ სიამოვნების მიღება ძალების უკიდურესი დაძაბვის და მისი მიღწევის შესაძლებლობის გარეშე - თვიმკვლელობის ტოლფასია.
კულტურის წინმსწრაფი კოლაფსი, რომელიც ზრდის მოხმარების ზრდას, აჩქარებს ეკონომიკურ ზრდას. მაგრამ ეს პროცესი, რომელიც „მედასავლეთეების“ მიერაა ინიცირებული, აყენებს სოციალური გარემოს განსხვავებულად ორიენტირებულ ელემენტებს არათანაბარ პირობებში, სადაც სოციალური პარაზიტიზმის იდეოლოგიით გაერთიანებული ანტიკულტურის მტაცებლურ-მექანიკური, დენენერატიული ტიპი იმარჯვებს და გადარჩება კონკურენტულ ბრძოლაში შემოქმედებითად მწარმოებლურ, ზნეობრივად ორიენტირებულ ტიპთან. სპეკულანტი ანადგურებს მწარმოებელს და მის კულტურას, მაგრამ მწარმოებელთან ერთად სახელმწიფოც ნადგურდება და შემდგომში კაცობრიობაც.
 თქვენ ხედავთ, რომ ეს ბუნებრივი პროცესია, რომ ყველა ცივილიზაციამ გაიარა ზრდის, სტაბილურობისა და გაქრობის ფაზები. მაგრამ დღეს ეს პროცესი დაჩქარებულია უმეტეს ქვეყნებში კულტურის განადგურების ვირუსის არსებობით. უძველესი ცივილიზაციები არ იღუპებოდნენ ბრძოლის გარეშე, თვითგაცნობიერების მცდელობის გარეშე, და თუ იღუპებოდნენ, სტიმულს აძლევდნენ ახალი კულტურის შექმნას, ზოგჯერ კი - რამდენიმეს. ამავდროულად, ცივილიზაციათა ასინქრონული ხასიათი არა მხოლოდ განაპირობებდა ომებს, არამედ მთელ კაცობრიობას იცავდა. დღეს დადგა ცივილიზაციათა და კულტურების იძულებითი სინქრონიზაციის დრო მათ ბოლო, დეგენერაციულ ფაზაში.
წარსულში ფარისევლებს არ კრძალავდნენ საერთო სასაფლაოზე. ძველ სამყაროში მსახიობი ერთ-ერთი ყველაზე ზიზღის მომგვრელი პროფესია იყო, რადგან დაფუძნებული იყო თვალთმაქცობაზე. რა დაემართა კაცობრიობას, როგორ შეიცვალა მისი შეხედულება სამყაროზე და ადამიანებზე, თუ ნაძირალა გმირი გახდა? და ეს, რა თქმა უნდა, ანტისოციალური ტიპია, რადგან ფალსიფიკაციის შექმნა მისი სიცოცხლის არსია, ხოლო ღალატი - ფსიქიკის საფუძველი. მატყუარამ ღმერთის ადგილი დაიკავა, მეძავმა წინასწარმეტყველება დაიწყო, ხოლო „პიპლ ამას ყველაფერს იღებს“, “იღებს“ თაღლითების დარიგებას, რომელიც ძარცვავს ამ „პიპლს“, რაც ხელს უწყობს უფრო ეფექტურად მოპარვაში.
 „იესოზე არ გადმოსულა  სულიწმიდა, რადგან ის ჯერ კიდევ არ ყოფილა დიდებით შემოსილი“, - ამბობს ბიბლია. რას ნიშნავს ეს? დიდება ახდენს სხვების ყურადღების ფოკუსირებას, აძლევს ყველაზე ჩვეულებრივ სიტყვებს უჩვეულო სიტყვებზეც, რომელიც უჩვეულო წონადობას, რაც საშუალებას აძლევს ადამიანს, რომელიც ყურადღების ცენტრში იმყოფება, აკონტროლოს  ხალხი და მოახდინოს მასების ფსიქიკის მანიპულირება. თუ ადამიანს აქვს გარკვეული „ქარიზმა“ და შთაგონების და მასობრივი ჰიპნოზის უნარი, მაშინ ეს უნარი იზრდება უსასრულოდ. ადამიანის დიდებას წინასწარ განსაზღვრავს მისი უნარი და კულტურაზე ზემოქმედების შესაძლებლობები, რაც კიდევ ერთხელ ახდენს ღმერთის, როგორც კულტურის, იდენტიფიცირებას.
 იგივე შესაძლებლობები ჩნდება ძვრების, სოციალური ექსცესების, მასობრივი კატასტროფების მომენტებში. კაცობრიობის მასობრივი ცნობიერების ვექტორის შესაცვლელად, აუცილებელია სულ ცოტა მსოფლიო სავაჭრო ცენტრის ორი კოშკის გადაწვა პერსონალის ნაწილთან ერთად. რაც სესრულდა კიდეც. ამიტომ მოხდა ამ კატასტროფის როგორც თეატრალური წარმოდგენის ტრანსლირება. შემთხვებითი არ არის, რომ ფილოსოფოსებმა ძველი კულტურის შესწავლა თეატრით და დრამით დაიწყეს.
 სახელი, მაყურებლის ყურადღება, არა მარტო ადამიანთა აზრებსა და გრძნობებზე, არამედ ისტორიის მსვლელობაზე, სოციალურ პროცესებზე გავლენის მოხდენის, სოციალური "სასწაულების" შექმნის უნარი გმირიდან გადავიდა მსახიობზე, თაღლითზე, სპეკულანტზე, დემაგოგზე, მატყუარასა და ადამიანის მკვლელზე. ცხოველი გახდა ღმერთი, რომელმაც შექმნა ადამიანი თავის ხატად და მსგავსად. „ტერაქტები“ აშშ-ში - კაცობრიობის დასასრულის დასაწყისია, აპოკალიფსის ნიშანი.
როგორც კენტის უნივერსიტეტის სოციოლოგიის პროფესორი კ. კუმარი აღნიშნავს: „არავითარ სოციალურ სისტემას არ შეუძლია არსებობა მორალის არარსებობის პირობებში. კაპიტალიზმს, რომელსაც არ გააჩნიათ საკუთარი, სესხად იღებს, ხარჯავს ტრადიციული რელიგიისა და მორალურ ფილოსოფიის კაპიტალს“.
ამიტომ აღარ იბადებიან დასავლეთში ახალი შექსპირები და მოცარტები, ხოლო კანტი, ფოიერბახი და ჰეგელი მოდურმა „პოპსამ“ შეცვალა. აშშ-ში სამეცნიერო ელიტაში მკვიდრი მოსახლეობის წარმომადგენელი იშვიათია, ისევე, როგორც რუსეთში. გვიანია სინანული მორალის დაკარგვის გამო, როდესაც დაკარგულია ერის კულტურა, რაც განსაზღვრავდა მის სიცოცხლისუნარიანობას და აქტიურობას. მორალი მხოლოდ კულტურის დაცვის ინსტრუმენტია. ეს ის შემთხვევაა, „როდესაც ადამიანს თავს მოჰკვეთენ, თმებზე ტირილი დაგვიანებულია“. აზრი არ აქვს.
იგივე თემა განაგრძო ჯორჯ სოროსმა, რომელიც თავის წიგნში „მსოფლიო კაპიტალიზმის კრიზისი“ აღნიშნავდა, რომ შიდა ეთიკური ორიენტირების გარეშე „წარმომადგენლობით დემოკრატიას ფუნქციონირების უნარი არ შესწევს“. ეს ბევრად უფრო სერიოზულია, ვიდრე დაკარგული ზნეობრივი იდეალებისა და ერის გადაგვარების შესახებ ტირილი. ეს მტაცებელთა კულტურის ინვოლუციის კანონზომიერი შედეგია, რომლებიც ყველა ღონეს ხმარობენ იმისათვის, რომ შეინარჩუნონ და გააძლიერონ მათ მიერ შექმნილი საერთაშორისო ძარცვის სისტემა. მაგრამ მან უკვე ამოწურა თავისი თავი.
სოროსს „დაავიწყდა“ იმის აღნიშვნა, რომ ეს დემოკრატია დიდი ხანია აღარ არსებობს, და მას ამის შესახებ არ შეიძლება არ სცოდნოდა. დემოკრატია ყველგან შეცვალა ორგანიზებული საერთაშორისო კაპიტალის, სპეკულაციურ-მევახშური ელიტის არაფორმალურმა ხელისუფლებამ. ამავდროულად, საბაზრო ღირებულებები მთლიანად შეცვალა სოციალურმა ღირებულებებმა, „თუმცა ამ ფუნქციის შესრულებას ისინი ვერ ახერხებენ“, - ამბობს თავად სოროსი და ადასტურებს, რომ დემოკრატია არის ფიქცია.
როგორც ერთ-ერთი წიგნის გმირი ამტკიცებდა, „ამერიკელები საუკეთესო ხალხია, მაგრამ არსებობს ერთი მომენტი, რომელიც მათ ძალიან სწყინთ. არ უნდა უთხრათ მათ, რომ ისინი გვამები არიან“.
სოროსს სურს ამ გვამებს მეორე სიცოცხლეს მისცეს. ის ხედავს სისტემისა და ცივილიზაციის ხსნას კეთილ ნებაში და მტაცებელთა ზნეობრივ თვისებებში, რომლებმაც უდიდეს წარმატებას მიაღწიეს კონკურენციაში და თავის მსგავსთა განადგურებაში. შესაძლებელია, რომ მგლებმა ჭამონ ბალახი და კურდღლებთან იმეგობრონ? ეს რიტორიკული შეკითხვაა. სოროსი ამ კითხვას არც სვამს. და არც კურდღლებს ჰკითხავს, რადგან უფრო მნიშვნელოვანი მგლების თანხმობის მიღებაა. მისი მთელი წიგნი - ეს არის მცდელობა გამოიყენოს სახელის და კაპიტალის მაგია მორიგი ყალბი სოციალური თეორიის შესაქმნელად.
მტაცებელმა შეიძლება უარი თქვას კონკურენციასა და კაპიტალზე მხოლოდ აბსოლუტური ძალაუფლების სანაცვლოდ, ეს კი კომუნიზმია. კომუნიზმი რუსეთში ასევე დამყარდა ებრაელი ფინანსისტების დახმარებით. მაგრამ კომუნიზმი ებრაელ სოროსს, რომელიც ციტირებს ებრაელებს მარქსსა და ენგელსს, არ მოსწონს, და ის ცდილობს მას სხვა სახელი მოუძებნოს, მაგალითად, „ღია საზოგადოება“, და აცხადებს, რომ მონოპოლიურ-კომუნისტური ხელისუფლება, რომელიც ამგვარად შეიქმნება, ღია იქნება ცვლილებებისა და ევოლუციისთვის. ლოზუნგები იგივეა, რაც კომუნიზმის დროს, რომელიც წარმოდგენილი ჰქონდათ როგორც კაცობრიობის იდეალი და „გათავისუფლებული შრომის“ სამოთხე. ჩვენთვის ყველაფერი ცხადია.  იდეალებიც ცნობილია და თავისუფლებაც.
პრობლემა ისაა, რომ ერთხელ მიშვებული პროცესი შეიძლება მისი შემქმნელის კონტროლიდან გამოვიდეს, ხოლო „ცვლილებების ღია საზოგადოება“ დაიხუროს. ასეც იქნება. როგორც ჩანს, ასე მოხდა მოსეს შემთხვევაში ებრაელებთან. პროცესი გახდა უმართავი და შეუქცევადი. ეს არ არის ბირჟა, სადაც, მიუხედავად ზარალისა, შეიძლება თამაშიდან გასვკა. თამაშიდან გაიყვანენ  და საიქოშიც გაისტუმრებენ.
 „ებრაელთა ბატონობა მსოფლიოში მიღწეული იქნება ადამიანთა ყველა რასის გაერთიანების, საზღვრების და მონარქიების განადგურების შედეგად ... და ერთიანი მსოფლიო რესპუბლიკის გამოცხადების გზით“, - ასე წერია მარქსის ინტიმური მეგობრის ბარუხა ლევის წერილში, რომელიც 1925 წელს გამოაქვეყნა ფრანგულმა ჟურნალმა „რევიუ დე მონდმა“.
 „კაცობრიობის ახალ ორგანიზაციაში მიმმართველი საწყისი, ნებისმიერი სახის ოპოზიციის არარსებობის შემთხვევაში, გახდება ებრაელი ხალხი,  განსაკუთრებით, თუ ის წარმატებულად შეძლებს მშრომელი მასების ხელმძღვანელობის გადაცემას თავისი ერთგული ქვეშევრდომების ძლიერ ხელებში. მთელი კერძო საკუთრება ფაქტობრივად აღმოჩნდება ებრაელთა ხელში, რადგან ყველა სამთავრობო ინსტანცია ებრაულთა სრილი კონტროლის ქვეშ იქნება“, - განაგრძო მან.
ასე რომ სოროსს ახალი არაფერი უთქვამს.
ზუსტად ისევე, როგორც კომუნისტური მიწიერი სამოთხის მშენებლობისას, რომელიც ბოროტების იმპერიად იქცა და რომელსაც თავად სოროსი გაექცა (იქ ის იყო მონა), ის გვთავაზობს მოვითმინოთ და დავემორჩილოთ ძალის გარდაუვალ გამოყენებას „ღია საზოგადოების“ ახალი მსოფლიო ბატონობის დასამკვიდრებლად, სადაც სოროსი იმედოვნებს გახდეს ერთ-ერთი ბატონი. როგორც აღმოჩნდა, ამ საზოგადოების ერთ ქვეყანაში არსებობა შეუძლებელია. მას, კომუნიზმის მსგავსად, მთელი მსოფლიო სჭირდება, აბსოლუტურ ძალაუფლება სჭირდება მხოლოდ იმისთვის, რომ თავიდან აიცილოს საზოგადოების შეცვლის ნებისმიერი მცდელობა, რომელიც „ღიაა ცვლილებებისთვის“. სოროსის „ღია საზოგადოება“ დემოკრატია არ არის. მას სხვა სახელი ჰქვია.
„ღია საზოგადოების“ ძალაუფლების კონტროლირება შეუძლებელია, მისი შეცვლა ქვევიდან თითქმის არ შეიძლება, რადგან ამ შემთხვევაში ექსპერიმენტი კარგავს თავის მნიშვნელობას. უკონტროლო ხელისუფლება აბსოლუტური თვითნებობაა, ხოლო აბსოლუტური ძალაუფლება - აბსოლუტური კაპიტალია. არავითარ სიმდიდრეს და ფული არ აქვს არავითარი მნიშვნელობა ძალაუფლების გარეშე, მაგრამ აბსოლუტური ძალაუფლება არ საჭიროებს კაპიტალს თავისი არსებობისთვის, რადგან ყველაფერი მას ეკუთვნის.
 ის არ დაუშვებს თავის შეცვლას თუნდაც იმიტომ, რომ არ იქნება ძალა, რომელიც მას ამის გაკეთებას. ამასთან დაკავშირებით ზინოვიევი წერს: „აქ გამომუშავებულია განსაკუთრებული „მართვის კულტურა“, რომელიც დროთა განმავლობაში კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე დესპოტურ ძალად იქცევა“. წითელი ტერორი, სტალინი, ჰიტლერი, ებრაელები პალესტინაში - ეს არაფერია. კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე სისხლიანი ჯერ კიდევ წინ არის. და ვინც ტუჩებს იბრეცს „რუსული აზიურობის“ გამო, ნამდვილი აზიურობა მას ჯერ არ უნახავს. მაგრამ ნახავს. ძალიან მალე.
 ზუსტად ასეთი საზოგადოების შესაქმნელად სოროსი გვთავაზობს აქტიურ ჩარევას სხვა სახელმწიფოების შიდა საქმეებში, მათ შორის ძალის გამოყენებით. ანუ ხალხს მივუტანოთ „ბედნიერება“ მსოფლიოში ერთადერთი სამართლიანი სახელმწიფოს ჯარის ხიშტებზე - ამერიკის შეერთებული შტატების, რომელიც მსოფლიო ცივილიზაციის, პროგრესის და ბანდიტიზმის და, როგორც ახლა გაირკვა, ნეოკომუნიზმის მთავარი საყრდენის შუქურაა. ამავდროულად, თავად სოროსი აღიარებს, რომ ყველა სოციალური თეორია და მისიც - მცდარია. მაგრამ ცრუ იდეოლოგიას აქვს ფასი, რადგან ის იძლევა მოკვლის საშუალებას.
 სოროსი არც ისე გულუბრყვილოა, რომ ეს შეიძლება მოეჩვენოს მკითხველს, თუმცა აღიარებს, რომ დასავლელი ეკონომისტები დასცინიან მის თეორიას, რომლითაც ცალსახად შეიძლება მისი თეორეტიკოსის ეროვნების განსაზღვრა. მაგრამ „კარგად იცინის ის, ვინც ბოლოს იცინის“. ხოლო ბოლოს,  როგორც წესი, იცინიან „წინასწარმეტყველთა ერის“ წარმომადგენლები, რადგან „ცივი ომის“ შედეგად „თავისუფალმა სამყარომ“ კი არ გაიმარჯვა, რადგან  ის ზნეობრივად განადგურებულია, არამედ ნეოკომუნიზმმა. ჩვენ გულწრფელად ვულოცავთ ამას დასავლეთის დემოკრატიებს. მაგრამ ამჯერად, ყველა ტრადიციისა და ცრურწმენის დარღვევით, გაიცინებენ რუსები.
 ამბობენ, რომ ნაპოლეონის ჯარისკაცები ესროდნენ ეგვიპტურ სფინქსს სახეში იმიტომ, რომ მას ძალიან სლავური ნაკვთები ჰქონდა. არსებობს ეგვიპტური თქმულებაც, რომ როდესაც სფინქსი გაიცინებს, სამყარო დაიღუპება. იქით მივდივართ. მხოლოდ სამყარო დაიღუპება, მიუხედავად იმისა, გაიცინებს თუ არა სლავური სფინქსი. სიცილი არ არის სამყაროს დაღუპვის მიზეზი, არამედ პარტიისა და სახელმწიფო ფუნქციონერების საკმაოდ სერიოზული სახეები,  ადამიანებისა, რომელთა ბუნებრივი საცხოვრებელი ადგილი შეიძლება იყოს მხოლოდ ციხე, საგიჟეთი ან მხეცების ვოლიერი.
 დემოკრატებმა ჯერ კიდევ არ გაითავისეს, რომ დასავლურ დემოკრატიას, რომელიც კომუნისტური ტოტალიტარიზმის ანტიპოდი იყო, ჰქონდა არსებობის შესაძლებლობა და უფლება, სანამ არსებობდა მოწინააღმდეგე. პარადოქსია, მაგრამ ის იყო ამ სისტემის სისუფთავის და ზნეობრიოვის მეურვე. მისი დამარცხება დემოკრატიის დამარცხებაა, რომელიც ეტაპობრივად დაიწყებს ადამიანისა და მოქალაქის „უფლებებისა და თავისუფლებების“ გაუქმებას, და ამის მიზეზი მოიძებნება ან უხვად იქნება შექმნილი, მათ შორის პროვოკაციებისა და სიცრუის მეშვეობით.
ამიტომ, როდესაც დ. სოროსი წერს იმის შესახებ, რომ „ჩვენ ჩამოგვართვეს სამყაროს შენარჩუნების და ფინანსური ბაზრების ექსცესებისადმი წინააღმდეგობის გაწევის შესაძლებლობა. ამ პროცესებზე კონტროლის გაწევის გარეშე მსოფლიო ეკონომიკამ შეიძლება განიცადოს კრახი“, მან, მისი მკითხველებისგან განსხვავებით, იცის, რის შესახებაც წერს. ზუსტად ფინანსური სპეკულანტები, რომლებიც დაინტერესებულნი არიან საფინანსო ბაზრების დესტაბილიზაციით კაპიტალის დაგროვების ეტაპზე, დაგროვილი კაპიტალის შენარჩუნების თვალსაზრისით, მოითხოვენ კონტროლს და მსოფლიო ძალაუფლებას. ანუ ფინანსური მონოპოლიზმი ჩვენს თვალწინ გადადის პოლიტიკურ მონოპოლიზმში.
„ნუ დამალავთ თქვენს ფულს ქილებსა და კუნჭულებში“. ბრძენი სოროსი-იოსები თანამებრძოლებთან ერთად მოგიწყობთ კიდევ ერთ გლობალურ ეკონომიკურ კრიზისს, ეპიდემიებს და ლოკალურ ომებს, სანამ თქვენ თქვენი საკუთარი კეთილდღეობისთვის არ დათანხმებით თქვენი უფლებამოსილების ნაწილის გადაცემაზე. შემდეგ კი - როგორც ეგვიპტეში, მაგრამ ქურუმების გარეშე. „წინასწარმეტყველები“ ორჯერ იმავე ფოცხს ფეხს არ დაადგავენ, რუსებისგან განსხვავებით. კულტურა არ იძლევა საშუალებას.
ანალოგიურ დასკვნებამდე მივიდა ა. ზინოვიევი, რომელიც დასავლეთს განიხილავს ქვემოდან, სოროსისგან განსხვავებით, რომელიც თეორიულ საკითხებზე ზემოდან მსჯელობს. ზინოვიევის ლოგიკური კონსტრუქციების შედეგად ჩვენ ვიღებთ მოსეს კონსტრუქციასთან მსგავს რაღაცას: კომუნისტური ტიპის ცხოველების მსგავსი ზესპეციალიზებულ სოციალურ მექანიზმს.
განსხვავებას საბჭოთა და დასავლეთის კომუნიზმს შორის მეცნიერი ხედავს საზოგადოების სიმდიდრის სხვადასხვა დონეს შორის, რომელიც, მისი აზრით, გამოიწვევს განსხვავებულ შედეგებს. თუმცა, ორივე შემთხვევაში, დომინანტური როლი ექნება პარტიულ აპარატს და სხვადასხვა დონის ბიუროკრატებს.
ცნობილია, თუ როგორი სიმდიდრე დარჩება მოსახლეობას, თუ ბიუროკრატს უკონტროლო ძალაუფლების შესაძლებლობას მისცემენ. როგორც აშშ-ს პრეზიდენტმა ჯერალდ ფორდმა განაცხადა, „მთავრობა, რომელიც საკმარისად დიდი და ძლიერია იმისათვის, რომ ყველაფერი მოგცეთ, რასაც ითხოვთ, საკმარისად დიდია იმისთვისაც, რომ ყველაფერი წაგართვათ, რაც გაქვთ“. ანუ პროცესი, რომელიც დაიწყო სხვადასხვა საწყისი პოზიციიდან, იდენტურად დასრულდება: საყოველთაო სულიერი, მატერიალური სიღარიბით და უკანონობით, გენეტიკურ დონეზე მონური თვითცნობიერების მასობრივი წარმოებით.
ზინოვიევის აზრით, სუპერსაზოგადოება განსხვავებული იქნება უფრო მაღალი ხარისხის ორგანიზაციით და, შესაბამისად, მოქალაქეთა უფლებებისა და თავისუფლებების მაქსიმალური შეზღუდვით, რომლებიც მიიღებენ ფსიქიკის ფორმირებისთვის ყველა საჭირო ინფორმაციას, მათთვის უმაღლესი ხელისუფლების მიერ განსაზღვრული პროფესიის შესაბამისად, და არც მეტი, და არც ნაკლები, რომ ადგილი არ ჰქონდეს დემოკრატიული ცდუნებას და სულელურ აზრებს, არამედ იყოს მხოლოდ ბედნიერება იმის გაცნობიერებით, რომ ეკუთვნი ყველაზე ადამიანურ საზოგადოებას. ამ სისტემასთან შედარებით, სსრკ არის პიონერული ბანაკი, თუმცა, რა თქმა უნდა, მაინც ბანაკი.
და ექნება ადამიანებს ბედნიერება, ბედნიერება საუკუნო“. ხოლო იმ „ჯენტილებს“, ვინც არ გამოხატავს სურვილს იყოს ბედნიერი, აიძულებენ. ძალით. მათ, ვინც ეწინააღმდეგება გარდაუვალ ბედნიერებას, - გაანადგურებენ. უფრო სწორი იქნება, თუ ვიტყვით, რომ მოკლავენ, ან ჩაქოლავენ, შეიძლება ნიჩბებითაც. მათ შორის ყველა დღევანდელ ნებაყოფლობით ან არანებაყოფლობით მოკავშირეს და თანამოაზრეს. გამოცდილება აქვთ. გაიხსენეთ 1917 წელი, რუსი ინტელიგენციის და ზოგიერთი კაპიტალისტის სავალალო ბედი, რომლებმაც მხარი დაუჭირეს ებრაელებს მათ პრეტენზიაში ხელისუფლებაზე. არც პოლ პოტს არ გამოუგონია „მართვის კულტურა“, მან გამოიყენა მზა, მოსეს მოძღვრების შესაბამისად შექმნილი. რატომ, როდესავ ვგმობთ მასობრივ მკვლელობებს, გვავიწყდება მათი მასწავლებლების შესახებ? იმის გამო, რომ არ გვაქვს გაგების კულტურა. მონებს ის არ სჭირდება.
ზინოვიევი ქმნის თავის სუპერსაზოგადოებას ჭიანჭველებისა და ჭიანჭველების ბუდის ანალოგიით. „მშრომელი ფუტკრების“ სიმბოლო უკვე გამოყენებულ იქნა მსოფლიოში ყველაზე განვითარებული და ჰუმანური სოციალისტური სკის მშენევლობის დროს, რომელმაც ვერ შეძლო უამრავი მუქთახორას გამოკვება, და გაანადგურა საკუთარი თავი გადაგვარებული და ამიტომ ჭკუიდან შეშლილი გენერალური დედა-ფუტკრების შემდეგ. იგივე მოელის დასავლეთს.
ანალოგიურად, ჭიანჭველების ფუნქციონირებადი უზენაესი ძალაუფლება, მისი საოცარი სიბრძნიდან და სამართლიანობიდან გამომდინარე განსაზღვრავს კაცობრიობის ევოლუციის გზებს. მაგრამ მონოპოლიურ ხელისუფლებას რაში სჭირდება ასეთი თავის ტკივილი, მეცნიერმა არ იცის.  სოროსმაც ადრე თქვა, რომ საზოგადოების მართვის ნებისმიერი ადამიანური  თეორია - ეს სისულელეა. აქედან გამომდინარე, არა მარტო ერთიაი ძალაუფლება კაცობრიობისთვის არის სისულელე, არამედ ის თეორიებიც, რომელსაც ეს ძალაუფლება აპირებს მიჰყვეს. ამიტომაც „ღია საზოგადოება“ ცხოვრებაში იხელმძღვანელებს ბიდვითი ხელისუფლების მითითებებით, რომლებიც კვადრატში აყვანილი ბოდვაა. აი ასეთი პროგრესია ასეთი ევოლუცია, რომელსაც დააგვირგვინებს ბოდვითი ადამიანი, მაგრამ „საშინლად ნორმალური“, ქმნილება, რომელზეც „ადამიანის“ ცნება არ ვრცელდება.
უფრო მეტიც, გაუგებარია, რატომ არის, რომ პრაქტიკულად 100% ავტომატიზაციისა და წარმოების რობოტიზაციის პირობებში მოხმარებისა და მომხმარებლის მკვეთრი შემცირებით (რადგან მხოლოდ ეს მიზანი ამართლებს გლობალიზაციასა და მონოპოლიზაციას), ამ ხელისუფლებას საერთოდ დასჭირდა გარკვეული სახის ეკონომიკა და ადამიანები, რომლებიც მას ემსახურებიან, და შესაბამისად, მითითებები, რას გარკვეულწილად ამცირებს „მეასავლეთელთა“ ვარდისფერი ოცნების კრეტინიზმის გრადუსს. მაგრამ ხელისუფლება მაინც ხელისუფლებად რჩება.
ეს პარტიული ხელისუფლება უდავოდ იქნება „მედასავლეთელთა“ უმაღლესი ხარისხის ხელისუფლება. უნდა აღინიშნოს, რომ მბრძანებლობას დაიწყებს იდეოლოგიურად გაერთიანებული ჯგუფი, ესენი კი, ბუნებრივია, ებრაელები არიან; მაგრამ, რა თქმა უნდა, ყველა არა და არც უმრავლესობა. ეს ხელისუფლება, მშრომელი ჭიანჭველებისა ან ადამიანებისგან განსხვავებით, იქნება მემკვიდრეობითი ხელისუფლება, რომლისკენაც მიისწრაფოდა ხელისუფლება სსრკ-ში და რასაც, საბოლოო ჯამში, მიაღწია. აი ასეთი დემოკრატიაა. მაგრამ ადამიანის, საზოგადოების და მთლიანად სისტემის დეგრადაცია მხარდამხარ მიდიან, რაც ასევე ჩანს სსრკ-ს მაგალითზე.
სუპერსაზოგადოების დამახასიათებელი თვისებაა (თითქმის ყველა სოციოლოგის მტკიცებით)  ზეცენტრალიზაცია და ხელისუფლების უკიდურესი ბიუროკრატიზაცია შემსრულებელთა უკიდურესი სპეციალიზაციის და ზესპეციალიზაციის პირობებში. მტკიცებულება იმისა, რომ ბიუროკრატია და პროგრესი შეუთავსებელია, საკმარისზე მეტია. მაგრამ ინდივიდთა სუპერსპეციალიზაცია ნიშნავს არა მარტო მათი ბუნებრივი ზნეობრივი თვისებების ნაკლებობას, არამედ წინასწარ განსაზღვრავს მათ გადაგვარებას. „სპეციალიზაცია იწვევს პარალიზებას, ულტრასპეციალიზაცია კლავს“, - თქვა შარდენმა.
ყველა ებრაული სოციალური რეფორმატორის საერთო შეცდომა (თუ ამას შეიძლება შეცდომა ეწოდოს) არის ის, რომ ისინი ადამიანს და ადამიანთა საზოგადოებას განიხილავენ, როგორც მექანიზმს, და ცდილობენ გააუმჯობესონ ის როგორც მექანიზმი, რისთვისაც მთლიანად გამორიცხავენ სოციალური სისტემიდან ბიოლოგიას, ფსიქოლოგიას, ანთროპოლოგიას და კულტურას. მაგრამ ადამიანი არ არის მექანიზმის არც ხრახნი და არც გორგოლაჭი, თუმცა აქვს მის მიმართ გარკვეული დამოკიდებულება. ამ არაცხადი ფაქტის უგულებელყოფა სისტემების დაშლას იწვევს, ასევე დაიშლება ისიც, რის შექმნასაც აპირებენ „მედასავლეთეები“ საკუთარი თავის გადასარჩენად.
ასეთ „უახლეს“ პრინციპებზე აგებული საზოგადოება მიაღწევს იმავე „უპრეცედენტო სიმაღლეებს“, როგორც რუსეთი, მაგრამ ეს გასაგები იქნება, თუ „თქვენს ხელთ არის სოციოლოგიური თეორია, რომელიც აკმაყოფილებს ლოგიკის და მეცნიერების მეთოდოლოგიის კრიტერიუმებს“, - ამტკიცებს ზინოვიევი. დანარჩენები, ვისაც არ აქვს მეცნიერების მეთოდოლოგია, რომელიც აკმაყოფილებს „მედასავლეთეებს“, შეიძლება მშვიდად იყვნენ. "ზადადაიდს", ვერ იტანჯება. ნათელი მომავალი ახლო წარსულისა და დღევანდელობიდან ახლოს არის.
თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ მეცნიერების ლოგიკისა და მეთოდოლოგიის კრიტერიუმები, განსაკუთრებით სოციალურ პროცესებთან მიმართებაში, უკიდურესად არასანდო რამ არის, და, როგორც ნებისმიერი დოგმატური „მეცნიერება“, ძალიან რეაქციონულია. ნებისმიერი, ყველაზე გენუალური ადამიანი ან ადამიანთა ჯგუფი, რომელიც შეიარაღებული უახლესი მოწინავე მეთოდოლოგიითა და უნაკლო ლოგიკით, ვერ შეძლებს წინასწარ გამოიცნოს მომავალი ისევე, როგორც ვერც ერთი გენიალური ადამიანი ან ადამიანთა ჯგუფი, რომელიც შეიარაღებულია ყველაზე ძლიერი კომპიუტერებით, ვერ შეძლებს წინასწარ გამოიცნოს ხვალინდელი საბირჟო კოტირება, ეს კი მრავალკერ ბევრად უფრო მარტივი დავალებაა. ნებისმიერი პოლიტიკური მოღვაწე, რომელიც განაცხადებს, რომ მან იცის, რა და როგორ უნდა გააკეთოს, სულ ცოტა, ცდება მაინც. სოციალური თეორიები ვარგა მხოლოდ იმისთვის, რომ გაასულელოს დოყლაპია ადამიანები, რომლებსაც არ აქვთ დემაგოგების ნეიტრალიზების „მეთოდოლოგია“.
თუ რა აერთიანებს ამ ორ თეორეტიკოსს, გამჭრიახი მკითხველი უკვე ხვდება -  ეს არის ერი, რომლის ფილოსოფოსები, კოშმარულ სიზმარში, ბოდვის ან ნარკოტიკული ხუთვის დროსაც კი ვერ წარმოიდგენენ ადამიანთა საზოგადოებას რეფორმირებული ეგვიპტის კომუნისტური მონათმფლობელობის სისტემის გარეთ. ან მონა, ან ნაციონალ-პარტიული („მედასავლეთე“, მტაცებელი, ქურუმი და ა.შ., მაგრამ გამნაწინებელთან, საკვებურის გვერდით) - სხვა კატეგორია ადამიანისთვის მათ არ აქვთ. ორივე ავტორს გააჩნია მომთაბარე-ჭიანჭველას თანდაყოლილი ფსიქოლოგია, უმორჩილებს მას ადამიანის ინტელექტსა და სოციალურ სტრუქტურებს. ორივე მათგანი უარყოფს დემოკრატიას, როგორც გადმონაშთს, რომელიც ხელს უშლის დასავლეთის საზოგადოების „სტაბილურ“ განვითარებას.
და ეს სწორია. „მედასავლეთელთა“ ფსიქიკა და დემოკრატია შეუთავსებელია. დემოკრატია გამოყენებული იქნა მათ მიერ მხოლოდ „დედამიწაზე ყველაზე დემოკრატიული საზოგადოების" შესაქმნელად, კერძოდ, იუდო-კომუნისტურის. მონოპოლიზებული (ერთმანეთთან დაკავშირებული პირების ერთი ჯგუფის ფარგლებში) კაპიტალი და დემოკრატია ასევე შეუთავსებელია. თავსებადია კაპიტალი და კომუნიზმი სახელმწიფო ტერორის სახით. მარქსს „კაპიტალი“ არ დაუწერია არაებრაელებისა და პროლეტარებისთვის, როგორც მას არაერთხელ უთქვამს. ამგვარად, მისი სწავლების გამოყენებამ არაებრაელების მიმართ იგივე შედეგები გამოიღო, როგორიც ქრისტიანობამ, რომელიც ასევე იუდეველებისთვის იყო განკუთვნილი.
სოროსი და ზინოვიევი ყველაზე რეალურად მოაზროვნე იუდეველი-მარქსისტები არიან. თუმცა,  არც ერთი და არც მეორე შეგიძლიათ არ წაიკითხოთ. „სიონის უხუცესთა ოქმებთან“ ან ილუმინატთა ორდენის დოკუმენტებთან შედარებით, ია არ არის აბსოლუტურად არაფერი ახალი. იგივე ეხება მარქსს. ამ ოქმების ან მათი წარმოშობის ნამდვილობის განხილვას აზრი არ აქვს. შეიძლება მათი განხილვა, თუნდაც როგორც თეორიის. მაგრამ ეს თეორია სრულად დადასტურებულია პრაქტიკული გამოცდილებით და, შესაბამისად, ის მართალია. ეს აბსოლუტურად რაციონალური და მეცნიერული დასკვნაა, რომელიც არ ეწინააღმდეგება „მედასავლეთეთა“ „მეცნიერების მეთოდოლოგიას“. გსურთ ჩაიხედოთ თქვენს მომავალში? - წაიკითხეთ „ოქმები“.
სახელმწიფო მოწყობის ფორმების მრავალფეროვნება შეიძლება დაყვანილი იქნას საწარმოთა ფორმებისა და მათი საკუთრების ფორმებამდე. რასაკვირველია, არსებობს ეროვნული საწარმოები, სადაც მესაკუთრე ამავე დროს შრომითი კოლექტივის წევრია. მაგრამ ისინი არ ჭარბობენ თანამედროვე სამყაროში, არამედ „ოფშორული“ ორგანიზაციები, სადაც მესაკუთრე საგულდაგულოდ არის შენიღბული. თუ ავიღებთ მრავალ  რუსულ ფირმას, რეალურ მესაკუთრეებს  მათი აქციონერთა ან მესაკუთრეთა სიაში ვერ ნახავთ.
ეს ასევე ეხება რუსეთს, როგორც სახელმწიფოს. რუსეთის რეალური მესაკუთრეა არა რუსი ან თუნდაც „მრავალეროვნული“ საზოგადოება, არამედ საკმარისი ფინანსების, ორგანიზაციისა და ინფორმაციის მქონე დაჯგუფება, რომელსაც შეუძლია ზეწოლა მოახდინოს (მათ შორის შანტაჟის ან ტერორის სახით) ნებისმიერ „დემოკრატიულად“ არჩეულ ან ლობირებულ ხელისუფლებაზე. ისევე, როგორც მრავალი საწარმოს რეალური მესაკუთრეები არიან არა მათი აქციონერები, არამედ კრიმინალური დაჯგუფები, რომლებიც ამყარებენ კონტროლს ამ საწარმოს საუკეთესო მენეჯერებზე.
სახელმწიფო ხელისუფლების, ისევე, როგორც საწარმოო მენეჯმენტის  პოლიტიკა, მიმართულია სისტემის მაქსიმალურ ეკონომიკურ ეფექტურობაზე ამ „მესაკუთრეს“ ინტერესებიდან გამომდინარე. ამიტომ სახელმწიფოს რეალური მესაკუთრის საკითხს განმსაზღვრელი მნიშვნელობა აქვს მის დახასიათებასა და პოლიტიკაში. მაგრამ უფრო მეტად - ხალხის ბედში. რადგან სახელმწიფო, რომელიც გახდა არაფორმალური „მესაკუთრის“ საწარმო, ძალადობს და ანადგურებს ხალხს, რომელიც კლასიფიცირებულია როგორც მონა, ან, საუკეთესო შემთხვევაში, როგორც დროებითი მუშა ძალა, მოჯამაგირე. ნადგურდება თავად სახელმწიფოც.
ფარული მონამფლობელობის სისტემის არსებობა არ ვარაუდობს ადამიანის არავითარ ბუნებრივ და კანონიერ უფლებებს, არავითარ დემოკრატიას. უფრო სწორად, ეს ყველაფერი არსებობს, მაგრამ თავისუფლებისა და დემოკრატიის დონეზე, რომელიც არსებობს ჯოგში. დაშვებულია მთავარი ყოჩის „დემოკრატიული“ არჩევა, მაგრამ მხოლოდ ჯოგის გასაძღოლად ის, სადაც ეს მწყემსს სჭირდება. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ამ ყოჩ-პრეზიდენტს ძმურად გაამწესევენ მწვადზე. ეს შეიძლება ჩაითვალოს წინასწარმეტყველებად პუტინის მიმართ. „მსოფლიოში ყველაზე დემოკრატიული ქვეყნის“ ისტორიაშიც კი, როგორც ამერიკის შეერთებულ შტატებში მიაჩნიათ, ასეთი შემთხვევები საკმარისზე მეტი იყო. იშვიათი ამერიკელი პრეზიდენტი კვდებოდა თავისი სიკვდილით, ეს კი ბევრი რამეზე მეტყველებს. როგორც კი პრეზიდენტი კონტროლიდან გადიოდა, მის მიმართ იყენებდნენ „სანქციებს“.
კ. მარქსი და ფ. ენგელსი განიხილავდნენ სახელმწიფო ხელისუფლებას, როგორც ეკონომიკურად გაბატონებული კლასის ხელისუფლებას. მაგრამ იგივე მარქსმას ბრწყინვალედ დაამტკიცა, რომ კაპიტალისტური განვითარების პროცესში, სულ მცირე, მუშათა კლასის შედარებითი გაღატაკება ხდება. აქედან გამომდინარე, როგორც კლასი, ის აბსოლუტურად ეკონომიკურად უსუსურია ხელისუფლებისთვის ბრძოლაში. კომუნიზმის აჩრდილი მატერიალიზაციის გარეშე კაპიტალის დახმარების გარეშე, აჩრდილად დარჩება.
მეორეს მხრივ, იგივე წყარო ამტკიცებდა, რომ მუშათა კლასს არ შეუძლია საკუთარი იდეოლოგიის შექმნა; იგი შემოდის გარედან. ანუ კომუნიზმის რეალური იდეოლოგები და სულისჩამდგმელები იყვნენ კაპიტალი და ინტელიგენცია. ინტელიგენციას, ძირითადად შეადგენდნენ ებრაელები და მასონები, ისევე როგორც კაპიტალს. ახლა კი კიდევ ერთი კითხვა: ვის გულისთვის მოხდა რევოლუცია? ნუთუ რუსი მუშების გულისთვის? რა ესაქმება მათთან ებრაელ-მევახშეს, რომელმაც დააფინანსას სახელმწიფო გადატრიალება, ან ებრაელი ინტელიგენტს, რომელიც ამ ებრალ მევახშესთან მუშაობს?
 უნდა აღინიშნოს, რომ ნებისმიერ სოციალურ-ეკონომიკურ განვითარებას თან ახლავს უფსკრულის ზრდა განსხვავებული ეკონომიკური ბაზის მქონე ადამიანების შესაძლებლობებს შორის, სოციალურ გარემოზე გავლენის მათ შესაძლებლობებში რწმენა. ეს არის ე.წ. თანასწორობა. ამავე დროს, „დაბალი კლასები“ რჩება თითქმის პრიმიტიულ დონეზე, ელიტის შესაძლებლობები გიგანატურად იზრდება, პრაქტიკულად ღვთაების დონემდე. სახელმწიფო არ შეიძლება არ გარდაიქმნას ამ ოლიგარქიის მორჩილ მსახურად, და გარდაიქმნება კიდეც. დემოკრატია ხდება ფიქცია, ღარიბების გასართობი, და არ ხდება მისი ლიკვიდაცია მხოლოდ იმიტომ, რომ მასებს აძლევს თავისუფლების ილუზიას, შესაძლებლობას და უფლებას შექმნან იაფფასიანი და საიმედო თვითდაპყრობის სისტემები. მაგალითად, იუგოსლავიაში, ხალხთა მასობრივი დასჯა, რომლებსაც ხელმძღვანელობდნენ „დაუმორჩილებელი ლიდერები“, მაგალითად იუგოსლავიაში, ამას ადასტურებს.
რადგან მუშათა კლასმა ვერ შეძლო საკუთარი იდეოლოგიის შექმნა, ე.ი. მას არ შეუძლია საკუთარი პოლიტიკის გატარება. მაგრამ, რადგან იდეოლოგია „გარედან“ შემოდის, პოლიტიკასაც განსაზღვრავენ ის ადამიანები, რომლებმაც „შემოიტანეს“ იდეოლოგია. ამ შემთხვევაში, ჩვენ არ ვსაუბრობთ კაპიტალზე - ის შირმის უკან არის. ზოგადად, ნებისმიერ სახელმწიფო თეორიაში, ნებისმიერი სახელმწიფოს სახელმწიფო დოკუმენტში სიტყვა „ხალხი“ უნდა იქნეს გაგებული, როგორც „ელიტა“, ხოლო იმისგან, ვისაც ელიტა ემორჩილება, და რას წარმოადგენს ეს ელიტა, დამოკიდებულია ხალხის ცხოვრება და კეთილდღეობა.
კომუნისტებს ახლაც აქვთ ხელისუფლებაში მოსვლის შესაძლებლობა, თუ მათ მხარს დაუჭერს საერთაშორისო კაპიტალი. მაგრამ ეს უკიდურესი შემთხვევაა და ის შეიძლება განხორციელდეს ეროვნული ვარიანტის შესაბამისად მოვლენების შესაძლო განვითარების თავიდან ასაცილებლად. ამ შემთხვევაში კომუნისტები ისევ გამოეწყობიან ინტერნაციონალისტურ ტანსაცმელში, ხოლო ანტისემიტებს მაკაშოვს და შანდიბინს დახვრეტენ. კომუნიზმი კაპიტალისთვის ნაკლები ბოროტებაა. მეორეს მხრივ, დასავლეთს მტერი სჭირდება. მაგრამ არსებობს უფრო საშიში რამ, ვიდრე კომუნიზმი? ასე რომ კომუნისტურ ვარიანტს რუსეთში აქვს განხორციელების ყველა შანსი. ამიტომ რუსი ადამიანი ქვეცნობიერად, ინსტინქტის დონეზე გრძნობს ზიზღრს იუდო-დემოკრატიის და იუდო-კომუნიზმის მიმართ. ყველგან, სადაც იუდაიზმია, იქ -  მონობაა.
კომუნიზმს, დეგენერაციულ კაპიტალიზმს და გლობალიზაციას - იგივე წყარო აქვს და ერთ მიზანს ემსახურებიან. ეს მიზანია მევახშეთა ერის აბსოლუტური ძალაუფლება. „კომუნისტური პარტიის მანიფესტი“ არის „მუყაოს სისულელე“, რომლის დანიშნულებაა ხელისუფლებაზე ნამდვილი პრეტენდენტის შენიღბვა. ის დგას მუშის და დემოკრატიული მოძრაობების უკან, გააჩნია საკმარისი კაპიტალი ძალაუფლების ხელში ჩასაგდებათ და ნებისმიერი სოციალური ქიმერის მატერიალიზაციისათვის. ამ ქიმერებს კი წარმოქმნის გენეტიკურად არასრულყოფილი გონების მქონე „წინასწარმეტყველთა ერი“ და ქვეცნობიერი, რომელსაც აგრესიის და მასობრივი ტერორის მიდრეკილება აქვს.
ანტიმონოპოლური კანონები ვრცელდება მხოლოდ სამრეწველო კაპიტალზე და ხშირად გამოიყენება ჩუსტების ან ტუალეტის ქაღალდის წარმოების რეგულირებისთვის. მაგრამ ისინი არ ეხება საბანკო და კერძო კაპიტალს, მასმედიას, სადაც ცენტრალიზაცია და მონოპოლიზაცია ბევრად უფრო სახიფათოა, ვიდრე საწარმოო მონოპოლია, ვინაიდან ძირს უთხრის დემოკრატიული ხელისუფლების საფუძველს. სპეკულაციური კაპიტალის ერთ ხელში ან იმ ადამიანთა ხელში მოხვედრა, რომლებიც ერთმანეთთან დაკავშირებულია ეროვნული, რელიგიური ან არაფორმალურო ნიშნებით, იწვევს დასავლური ქვეყნების დემოკრატიული წყობის ფაქტობრივ ლიკვიდაციას, და, კერძოდ, ამერიკის შეერთებულ შტატებში, როგორც ამას ა. ზინოვიევი აღნიშნავს.
ამიტომაც, „ახალი მემარცხენე იდეა“, რომლის არარსებობის გამო კომუნიზმის დამარცხების შემდეგ უკმაყოფილებას გამოთქვამდნენ მარცხენა ძალები, შეიძლება მდგომარეობდეს მონოპოლისტური სამრეწველო, სპეკულაციურ-საფინანსო და ეროვნული კაპიტალის შეზღუდვაში, მათ შესაძლებლობაში გავლენა მოახდინონ დემოკრატიული ხელისუფლებასა და კულტურაზე, იუდაიზმის იზოლაციაში სოციალური არაებრაული სისტემებიდან. არ არსებობს უფრო კეთილშობილური და პროგრესული იდეა, რომელიც იძლევა კაცობრიობის სტაგნაციისა და რეგრესიის თავიდან აცილების საშუალებას, ამავე დროს მკვეთრად ამცირებს ტერორის გამოვლინებებს. ტერორი და ექსტრემიზმი მხოლოდ ვირტუალური იუდო-დემოკრატიის დაავადების სიმპტომებია, მისი რეალობასთან შეუსაბამობის. ხოლო სიმპტომის და დაავადების კანონით აკრძალვა შეუძლებელია.

http://antimatrix.org/Convert/Books/Ostrovsky/Inner_Enemy/Ostrovsky_Inner_Enemy.html

Страх всегда находит свою жертву»
Для меня, религия, навсегда останется хорошим манипулятором сознанием людей. Движение масс, охваченных религиозными идеями всегда приводят к краху социальные системы, внося в них смуту и страх. В девяностых годах, страх перед подпольными сатанинскими сектами был настолько всеобъемлющим, что ему даже дали название — «сатанинская паника». На этой волне все, кому не лень, приписывали убийствам или другим тяжким преступлениям религиозный подтекст. Массовая религиозная истерия стала синонимом начала девяностых в Соединенных штатах Америки.

“And as imagination bodies forth
The forms of things unknown, the poet’s pen
Turns them to shapes and gives to airy nothing
A local habitation and a name”
- Shakespeare

Many vegetarian and vegans are no longer posting about their concerns around the meat industry or even their own compassion and grief around the issues. They feel reluctant to express these concerns as the pro meat bloggers are latching on to the the so called 'militant Vegans's ' over blown reputation as food nazis who are being intolerably moralistic by 'enforcing' their beliefs by publishing them on social media. Any yet on many a vegetarian/vegan post I witness counter comments that have more than a slight whiff of triggered defensive outrage. In my opinion I would say 98% (if not more) of those who post pro vegetarian /vegan information are doing so from a sincere heart space. To offer information that will improve the life and the health of people as well as for the animals they respect as sentient tortured beings. And it is more often not about 'diet'...it is about the sanctity of life

On the other hand if you put up an anti fluoride or vaccine post you are entirely aligned with acceptable trending concerns. Vegetarianism is also speaking of a poisonous substance. I was counselled the other day that my last post on eating meat probably put people off of the Template and we may have even lost some bookings for our up coming workshops. And they are possible correct. I see a lot of people offer workshops with homogenised version of what they are actually aware of in order not to spook the horses. It's a slippery slope for sure. When any artist begins to express themselves according to what is deemed acceptable, how they are seen and judged or what may bite into their ability to financially support themselves they lose their gift. If you are striving for approval or verification of your worth you are speaking TO your audience, speak from your soul and you speak FOR your audience

There are many artists who have changed the course of artistic expansion in face of extreme persecution and ridicule and have impacted the possible spectrums of conscious awareness. Quite a few have left this world unknown and penniless. The most powerful art is transformational. I am a quantum poet and I am never wrong... or right

⭐️⭐️⭐️

THE TIME OF SLAUGHTER

When the time of slaughter draws near the animal knows death is close. The abattoir environment is riddled with entities that feed on negative emotions which are drawn in as a result of the brutality, the fear, the smell of blood, the disempowerment. Those who wait for death and hear the screams of animals that have died before them are in a state of deep psychotic disassociation, similar to a child who cannot escape inevitable abuse. The animal will move into fight or flight mode. It will not be able to escape or defend itself. The adrenaline meant for muscular reaction is trapped in the body. The dread, panic and horror is such that relief is found only in disengagement from awareness, opening the way to invasion by entities that feed on such levels of suffering. Those who engage in this mass murder as their chosen profession are inevitably afflicted and impaired by this miasma of abominable despair – as will be those who consume the end product of flesh, tidily offered up in neat little packages.
Consuming flesh creates a potent physiological cognitive bias that depresses the instinct of compassion that not only perpetuates the act but renders it an addiction.

Everything we consume has an effect on our chemistry and emits bio-informational signals that recalibrate behavioral responses. Memory carried in the DNA and blood plasma and the adrenal toxicity trapped in the muscular flesh caused by the extreme fear of the threatened animal has a psychopathological effect. Ingesting flesh and blood constitutes a powerful form of psychic exchange of negative experiences, propensities, proclivities, that can affect your own cognitive processes. This includes the depression of the function of the pineal and intuitive perception. Consuming flesh, blood and bone marrow fractures identity and feeds the reptilian brain to reinforce a rationale of hierarchy that promotes acceptance of hostile domination and reduces every form of life to a position in the food chain. In the act of cannibalism the meat and bones were boiled to remove memory.
Juliet J Carter
Picture: Madmen and Lovers From Life Of Brian


Most people seem to be absorbed in their little world of family, work, hobbies and looking into sources that back their particular background of social class, race, sex, religion,...THEIR particular HERD. Most people also seem to abandon political interest and activity, bar the once every 4 years voting ritual. Hardly ANYONE seems to do any research or talk in defence of other races, religions,...When you try to point out the global genocide and the state their own country and neighbourhood is, a glossy Babylon West ghetto, people show NO interest. I, more often than not, feel increasingly like in the middle of a Monty Python sketch, wherever I go, the funny bit(s) missing.


There are SO many quotes attributed to famous people circulating here on FB. Einstein seems the favourite. Just say anything and attribute it to Einstein and people UNQUESTIONINGLY swallow it hook, line and sinker. One quote which I like and agree with (that has been attributed to quite a few people) is: "5% of people THINK. 10% BELIEVE they think. 85% of people would rather DIE than think". I have been wondering how to get people to THINK. Most people never question ANYTHING, switch on the TV and let some people in ties, make-up, white coats and titles tell them what to think. Try to tell people ANYTHING outside their little bubble and they almost hit you for trying to make them think. 'Conspiracy Theory' seems a favourite wird that they have been drumned into, labeling everything else. This will cost them dearly on the long run!!! History repeating over and over and over again and again and again because people do REFUSE to think and learn. Just appeal to their small animalistic part of the brain (cerebellum), covering security and sex and voila. Abracadabra, magically regurgitating shit that enslaves them. Try to free people and they fight you. Look up to sone Fuehrer, slime at work for promotion to buy things they don't need to impress people they don't like, most likely spend money they don't have. Go to church to be told: Stand up, sit down, go on your knees, sing this hymn, give your money, repent your suns to a child abusing priest abd you go to heaven and live happily ever after. That's humans for you. SMH.


People love to join the masses, whether it is a brutal regime they refuse to recognize or some controlled opposition. 'Funnily', for GOOD reasons and purposes, people rarely do. Let mainstream media tell them about an other race, religion, sex,...and they swallow it unquestiongly hook, line and sinker. Tell them about the shit that is carried out in the name of their race, religion, sex,...and without a moment's hesitation label it 'conspiracy theory'. Commemoration of the French Revolution. So many people now joining the Gilets Jaune movement, thinking French Revolution yet again. Does anyone question it and wonder whether they are controlled opposition? Like Extinction Rebellion in the UK, getting attention and playing right into the hands of the controllers. Now, these 'revolutionaries' acting like mainstream folks do, labeling everything they don't want to hear 'conspiracy theory'. Would people TODAY storm prisons to free those that have been squashed/silenced by the regime? Oh no, post selfies on FB. That's what TODAY'S 'revolutionaries' do. (cry) Gosh, the controllers having a HUGE laugh. People don't seem to WANT to think. Sieg Heil patriots. What a farce!


Just imagine a world full of fake polarities as left/right, socialism/capitalism, belief/science,... whereby each claims to be THE answer, the other one the rogues but BOTH sides drawing up some fatalistic scenario and both sides controlled by a tiny minority. Look into the fatalistic language of Agenda 21/2030, with the psychopathic billionaire 'philanthropists' in charge, in the name of science. Don't you feel that that makes supporters of either of the doomsday scenarios look like blind followers? (wink) Did you know that the Big Bang theory came from a Belgian Jesuit cosmologist, George Lemaitre, NOT Einstein!? Catholics controlling BOTH sides, religious AND scientific. Clever, eh? (wink)

Political debate is now a form of mass media entertainment while real public polices are being drafted and implemented by people you don't know or never heard off.


The problem with revolutions is that people tend to think 'Game over now, we have had 1 day of success to go into history books'. What happened in the wske of the revolution? Fascist dictator Napoleon got into power. I mean, what is the point of revolting when you go back to sleep the day after? Of course everything goes back to the old game of oppression. People power needs to be all through the year. The moment people stop, that's the moment when oppressors start to take over. As simple as that!


https://slate.com/technology/2011/09/does-evil-exist-neuroscientists-say-no.html


https://mindbendingtruth.com/2015/07/26/the-end-of-all-evil-jeremy-locke/

გააკეთეთ რამე

მას შემდეგ რაც დაიბადეთ თითოეული თქვენგანი ჩაკეტილია განმეორებად ყოველდღიურ რუტინაში. ყველაფერი დადგენილია და ცნობილი, დადგენილია ყველასათვის, ერთნაირად. ჯერ იქნება დაბადება, სიხარული, მერე ზრდის ხანგრძლივი და მწვალებლური პროცესი, შემდეგ თინეიჯერული დრო და აქაც აღმავალი და დაღმავალი მოვლენები, ტკივილი და სიხარული, მერე ოჯახი - ფულის დევნის და თვითდამკვიდრების ხანა ისევ წვალება, მერე ხანში შესვლა ჯანმრთელობის პრობლემები, მერე სიბერე და სიკვდილი. ეს არის ზოგადი მატრიცა მეტ ნაკლები გადახრებით. ეს პროგრამა დაბადებიდანვე იტვირთება თქვენში და მხარდაჭერილია მთელი დარჩენილი ცხოვრების მანძილზე. ეს არის თქვენი ციხის კედლები და გისოსები, ამის მიღმა გასვლა აკრძალულია. ასე ცხოვრობს ყოველი თქვენგანი ციხეში და თავი თავისუფალი ჰგონია რადგან ვერ ხედავს გისოსებს. გალიაში დამწყვდეულ ლომს ადგომაც კი ეზარება. თუ ლომი დარჩა მხოლოდ ცხოველად ის ვერასოდეს გამოვა გალიიდან, მაგრამ რა იქნება იმ შემთხვევაში თუ ლომი წარმოუდგენელი ძალისხმევის შედეგად განიცდის სწრაფ ევოლუციას, მუტაციას და განვითარებით დაეწევა ადამიანს? ეს ლომის ერთადერთი შანსია თავისუფლებისაკენ - სხვა შანსი არ არსებობს რადგან ადამიანი არასოდეს გაუშვებს მას. ადამიანი გალიაშია გამომწყვდეული და რამდენი ინკარნაციაც არ უნდა განვლოს მან - მას არავინ გაუშვებს. ერთადერთი შანი არის სწრაფი ევოლუცია, მუტაცია. მეციხოვნეებთან გათანაბრება და მათი გასწრება.
როდესაც თავის მედიტაციაში ლომის ცნობიერება გაფართოვდება და ის დაინახავს სრულ სურათს თავისი ცხოველური ბუნების მიღმა, ჭამისა და გამრავლების, ბრაზიანი ბრღვინვის მიღმა, ის მიხვდება, რომ ადამიანი ერთი სუსტი და ეგოისტი არსებაა და მთელი მისი ძლევამოსილება მითია და მეტი არაფერი.
ადამიანებო გააკეთეთ რამე, გასცდით თქვენს საცოდავ შეზღუდულობას, ლეშს, გამრავლებას, სიბრაზეს, გააკეთეთ რამე თორემ მუდამ გალიაში დარჩებით.
ზოოპარკში გალიას აწერია ცხოველთა მეფე.
ადამიანი კი არის "ბუნების გვირგვინი" , "შემოქმედების მწვერვალი" და ა.შ. ამ "შემოქმედების მწვერვალს" ვერ გაურკვევია ვინ არის, საიდან, აქ რა უნდა, რა უნდა აკეთოს და რისთვის..... არ გეჩვენებათ რომ აქ რაღაც ვერ არის წესრიგში?
ივარჯიშეთ იოგა, იმედიტირეთ, შეისწავლეთ ცნობიერების გაფართოვების საშუალებები, ყველაზე უცხო და წარმოუდგენელი სწავლებები, ივარჯიშეთ მაგიური პასები, სიზმარხილვა, სიყვარულის პრაქტიკა, ტაი ჩი ან კიდევ რამე, გასცდით საკუთარ საზღვებს, ჩვენ მხოლოდ ერთი შანსი გვაქვს - სწაფი ევოლუცია!
გააკეთეთ რამე, გაექეცით ყოველდღიურ რუტინას, ერთიდაიგივეობას, გახევებას, გაყინვას, ინერტულობას, სიზარმაცეს, გააკეთეთ ნებისმიერი რამ, რამე მაინც რათა არ დარჩეთ გალიაში, ზოო პარკში წარწერით - "ბუნების გვირგვინი".
ნუ ელოდებით სხვას, გააკეთეთ რამე, ეხლა მაინც, ამდენი ინკარნაციის მერე მაინც აწიეთ ერთი ადგილი და იბრძოლეთ თავისუფლებისათვის.
თავისუფლება ისე არ მოდის, თავისუფლება გმირთა ხვედრია. გეყოთ საკუთარი თავის შეცოდება... იყავით დაუნდობელი სასტიკი და მიუტევებელი საკუთარი სისუსტეების მიმართ, დაძლიეეთ ეჭვები და შიშები, ამის დრო არ გვაქვს.
წამოდექით - გააკეთეთ რამე!
G.K.
http://agmdgenivarjishebi.ru/
http://olmek.ru
https://www.facebook.com/giorgi.olmek
http://olmek.ge

#არჩევანი
ადამიანების უმრავლესობა ცხოვრებაში არასდროს აკეთებს არჩევანს. გადაწყვეტილების მიღების შიში არის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი შიში, რომელიც დაკავშირებულია საკუთარ ცხოვრებაზე და საკუთარ თავზე სრული პაუხისმგებლობის აღებასთან. ამის გამო ადამიანი არასდროს აკეთებს არჩევანს. გაცნობიერებული ცხოვრებისთვის ადამიანმა უნდა გააკეთოს არჩევანი და აირჩიოს ის რაც უნდა და რაც უყვარს, რაც უხარია. თუმცა ძირითადად ეს ასე არ ხდება- უმრავლესობამ არც იცის რა უნდა, მეორე უმრავლესობას კი ჰგონია რომ იცის...
ამასობაში ცხოვრება მიდის, -თან ეს თან ის. ადამიანი მსხვერპლია სოციუმის დოგმების. ბავშვობიდან მას უნერგავდნენ მიზანს- იშოვნო ფული, გქონდეს სექსი! გქონდეს სტაბილური სამსახური! შექმნა ოჯახი! გყავდეს შვილი! არის ორი მხარე : 1. რაც შენ გინდა და რაც შენ სულს უნდა. 2. რაც გგონია რომ გინდა, ანდა აუცილებლად თვლი(ფული,სექსი,"გართობა", კარიერა). ადამიანი ცდილობს ეს ორი დააბალანსოს ,ჰგონია რომ ამას შეძლებს, და გამუდმებით იტყუებს თავს, რადგან სინამდვილეში მხოლოდ მეორე მხარეს მისდევს .
არის არჩევანი: ან იყო სოციუმის საყვარელი წევრი, კარგი ოჯახის წევრი, კარგი თანამშრომელი, კარგი ქმარი/ცოლი, კარგი მოქალაქე, კარგი მეგობარი, კარგი ნათესავი ან... ან შეიძლება იყო ის, ვინც გინდა იყო. ან შეიძლება ყველაფერი არაჩვეულებრივ მოგზაურობად აქციო. ან შეიძლება გაჰყვე შენი სული ძახილს. ან შეიძლება ნახო სიცოცხლე მთელი მისი სიდიადით და მრავალფეროვნებით. ან შეიძლება იმდენად კმაყოფილი იყო ყოველი შენი გატარებული წუთით, რომ მზად იყო ნებისმიერ წუთას სიკვდილისთვის! ან შეიძლება ყოველი დღე, და განსაკუთრებით ღამე იყოს ერთმანეთისგან განსხვავებული.
სიცოცხლე ორივე ვარიანტს გვთავაზობს. არჩევანი კი თქვენზეა!


Is ‘spiritual narcissist’ the modern-day translation of ‘guru?’ Because it appears as though the role of guru is a perfect place for covert narcissists to hang out.

When did ‘spirituality’ become a performance, a platform of self-importance versus genuine service to others? I wish people who were focused on serving the guru could take all that devotion and focus it on helping the suffering everyday people on this prison planet.

Otherwise- it appears as though association to these gurus just fuels one’s sense of self-importance and the illusion that one is transcending or becoming enlightened or whatever....... while the gap between ‘spirituality’ and ‘reality’ grows that much wider, and the high and mighty preaching and performance begins. Welcome to Las Vegas spirituality, a sizzling action packed show for profit of who is more right and who is wearing the right spiritual clothes!

This couldn’t be farther from the Service-to-Others mindset and compassion-in-action that a real spiritual teacher naturally embodies..... without much (if any) fanfare.

Besides- legit spiritual teachers lead by example, ie action over preaching, and/or genuinely give a shit about the lives of their students.

Including an article of Covert Introverted Narcissicim in the comments. Rant over. Namascray. 🙏



From a higher perspective there are no accidents, mistakes, random encounters, and things don't happen by chance. This is entirely Divinely orchestrated.. meaning, this was all created by us, for us, prior to/beyond time and space. To an aspect of yourself, nothing that occurs in your life is unexpected.. which is what intuition proves to us. You have an intuition about something prior to it occurring within your reality, because a part of you already knows what is ahead. The soul is a unique, individuated expression of Source energy and is eternal. It is not bound by and is beyond the illusions of time and space, both of which were developed for our experience of growth and the evolution of our consciousness. We are in the ongoing evolutionary process of integrating our soul with our human self. Our souls exist in unity consciousness and always have, so in that sense we are paradoxically becoming that which we already are. While incarnated within the dream of time, we are experiencing our growth as a person, while simultaneously coexisting as our higher Self, which guides and watches over us from a higher dimension/level of consciousness. We're already in heaven and yet we chose to incarnate during the most exciting period in human evolution to experience the unveiling of the heaven that's always been here.
https://bdsmn.livejournal.com/1167714.html

… Дружелюбие или враждебность и разрушительность,
жажда власти и стремление к подчинению,
отчужденность, тенденция к самовозвеличению,
скупость, тяга к чувственным наслаждениям или страх
перед ними — все эти и многие другие стремления
и страхи, которые можно обнаружить в человеке,
развиваются как реакции на определенные условия
жизни. <…> Ни одна из таких склонностей не является
изначально присущей человеку. <…> Образ жизни,
обусловленный особенностями экономической системы,
превращается в основополагающий фактор,
определяющий характер человека, ибо властная
потребность самосохранения вынуждает его принять
условия, в которых ему приходится жить.

Эрих Фромм


Эрих Фромм: Наше общество — это
общество хронически несчастных людей...


25 пронзительных цитат выдающегося психолога
о любви, счастье, свободе и одиночестве


Выдающийся психолог немецкого происхождения Эрих Фромм в своих книгах приоткрывает тайны души, помогает обрести свою свободу и счастье. Его высказывания словно прохладный дождь в изнуряющую жару, словно панацея для израненного сердца.

Именно Фромм утверждал, что агрессия и соперничество не являются частью нашего естества. Он много писал о том, как важны любовь и развитие личности. Он предсказал будущее нашего общества на несколько поколений вперед. Поэтому при прочтении его книг не покидает ощущение, что Фромм описывает проблемы, трудности и поиски смыслов дня сегодняшнего.

Предлагаем 25 цитат Эриха Фромма, наполненных особым смыслом.

1. Главная жизненная задача человека – дать жизнь самому себе стать тем, чем он является потенциально. Самый важный плод его усилий – его собственная личность.

2. Мы не должны никому давать объяснения и отчитываться, пока наши действия не причиняют боль или не посягают на других. Сколько жизней было разрушено этой необходимостью «объяснять», которая обычно подразумевает, чтобы вас «поняли», то есть оправдали. Пускай судят по вашим поступкам, и по ним — о ваших истинных намерениях, но знайте, что свободный человек должен объяснять что-либо лишь самому себе — своему уму и сознанию — и тем немногим, у которых есть право требовать объяснения.

3. Без веры невозможна жизнь человека. Вопрос в том, какой будет вера будущих поколений: рациональной или иррациональной. Будет ли это вера в вождей, машины, успех; или это будет непоколебимая вера в человека и его силы, основанная на опыте собственной плодотворной деятельности.

4. Человек строит машины, действующие как люди, и создает людей, действующих как машины.

5. Если человек может жить не в принуждении, не автоматически, а спонтанно, то он осознает себя как активную творческую личность и понимает, что у жизни есть лишь один смысл – сама жизнь.

6. Для многих из нас проблема любви заключается в том, что мы хотим быть любимыми, но сами не умеем любить. И в этом вся проблема человечества — в эгоизме, который приводит нас к страданиям.

7. Счастье — не какой-то божий дар, а достижение, какого человек добивается своей внутренней плодотворностью.

8. Для человека все важно, за исключением его собственной жизни и искусства жить. Он существует для чего угодно, но только не для самого себя.

9. Наше общество — это общество хронически несчастных людей, мучимых одиночеством и страхами, зависимых и униженных, склонных к разрушению и испытывающих радость уже от того, что им удалось «убить время», которое они постоянно пытаются сэкономить.

10. Несчастная судьба многих людей – следствие несделанного ими выбора. Они ни живые, ни мертвые. Жизнь оказывается бременем, бесценным занятием, а дела – лишь средством защиты от мук бытия в царстве теней.

11. Любовь начинает проявляться, только когда мы любим тех, кого не можем использовать в своих целях.

12. Знать свои подлинные желания гораздо труднее, чем кажется большинству из нас; это одна из труднейших проблем человеческого бытия. Мы отчаянно стараемся уйти от этой проблемы, принимая стандартные цели за свои собственные.

13. Я уверен, что никто не может «спасти» своего ближнего, сделав за него выбор. Все, чем может помочь один человек другому – это раскрыть перед ним правдиво и с любовью, но без сантиментов и иллюзий, существования альтернативы.

14. Каждый новый шаг может окончиться неудачей – вот одна из причин, заставляющих людей бояться свободы.

15. Если детская любовь исходит из принципа: «Я люблю, потому что любим», то зрелая любовь исходит из принципа: «Я любим, потому что я люблю». Незрелая любовь вопит: «Я люблю тебя, потому что я нуждаюсь в тебе!». Зрелая любовь рассуждает: «Я нуждаюсь в тебе, потому что я люблю тебя».

16. Человек нуждается в драматизме жизни и переживаниях; и если на высшем уровне своих достижений он не находит удовлетворения, то сам создает себе драму разрушения.

17. Большинство людей уверены, что любовь зависит от объекта, а не от собственной способности любить. Они даже убеждены, что, раз они не любят никого, кроме «любимого» человека, это доказывает силу их любви. Здесь проявляется заблуждение — установка на объект. Это похоже на состояние человека, который хочет рисовать, но вместо того, чтобы учиться живописи, твердит, что он просто должен найти достойную натуру: когда это случится, он будет рисовать великолепно, причем произойдет это само собой. Но если я действительно люблю какого-то человека, я люблю всех людей, я люблю мир, я люблю жизнь. Если я могу сказать кому-то «я люблю тебя», я должен быть способен сказать «я люблю в тебе все», «я люблю благодаря тебе весь мир, я люблю в тебе самого себя».

18. Характер ребенка — это слепок с характера
родителей, он развивается в ответ на их характер.

19. Если человек способен полноценно любить,
то он любит и себя; если он способен любить только
других, он не может любить вообще.

20. Принято считать, что влюбленность — это уже вершина любви, в то время как на самом деле — это начало и только возможность обретения любви. Принято считать, что это результат таинственного и влечения двух людей друг к другу, некое событие, совершающееся само собой. Да, одиночество и сексуальные желания делают влюбленность легким дело, и здесь нет ничего таинственного, но это тот успех, который так же быстро уходит, как и пришел. Случайно любимыми не становятся; твоя собственная способность любить вызывает любовь так же, как и заинтересованность делает человека интересным.

Collective Psychosis - Curse. Paul Levy 
Best-selling author, philosopher and self described "wounded healer" Paul Levy discusses the epidemic virus that's described as "wetiko." What is this malevolent force? Why are human's plagued with it and what do we have to do with it's running rampant within the collective of humanity? The answers may surprise you!
.

Wetiko . . .
an Algonquin word for a cannibalistic spirit that is driven by greed, excess, and selfish consumption.

"Wetiko works its black magic through the projective tendencies of the mind. As if dreaming, we all project unconscious contents onto the inkblot of the waking dream, which instantaneously—in no time whatsoever—shape shifts and reflects back our projection, offering us all the evidence we need to confirm our viewpoint. In a self-generated and self-reinforcing feedback loop in which we become entranced by the creative powers of our own mind, we think/misperceive that our projections (whose source is inside of our minds) actually exist objectively, outside of ourselves. Instead of being awake to the dreamlike nature of reality—where we would we see ourselves reflected in everything—we then react to and become conditioned by our own projections. Weaving a cocoon around ourselves fashioned by our own mind, we become imprisoned into an unnecessarily limited—and seemingly problematic—identity, as we fall under the spell of wetiko." ~ Paul Levy

 Меня никто не понимает!

Почему люди воспринимают нас не так, как нам хочется, и что с этим делать

Информация от издательства

Почему нас видят не такими, какие мы есть? Ведущий специалист в области социальной психологии Хайди Грант Хэлворсон познакомит вас с типичными ошибками восприятия, искажающими линзами, которые носят окружающие, и объяснит, какие проблемы возникают из-за этого в разных областях нашей жизни. На множестве примеров автор подскажет, как избежать предвзятости и заставить людей взглянуть на нас объективно. На русском языке публикуется впервые.

https://libking.ru/books/psy_personal/669399-hajdi-grant-helvorson-menya-nikto-ne-ponimaet-pochemu-lyudi-vosprinimayut-nas-ne-tak-kak.html

При капитализме мы теряем в себе человека. Он переходит в производство стоимости. Капитализм рассматривает отдельного человека как придаток к машине.
https://bdsmn.livejournal.com/1167714.html?fbclid=IwAR1CeTBXuLK2alSjbw8Zv-9doZkVNXaBclEYxssNjxrGJ5nx9Js-9E_AN0A

https://www2.deloitte.com/.../2018/introduction.html...http://www.kontrudar.com/lekcii/tradicionalizm-i-profanizmhttps://culturico.com/2019/03/01/the-spreading-process-of-social-atomization/?fbclid=IwAR3BIryPPbQ3XLKUBlDycQRHme3TQa_C4Gd03cyowcQlQYsQOCerANeeLpE

http://www.li.ru/interface/pda/?jid=4396385&pid=197200605&redirected=1&page=0&backurl=%2Fusers%2F4396385%2Fpost197200605%2F&fbclid=IwAR02APqSYNBMNE356Sz3gVztK44BnT3KnbZ1y7dFDbZN3MD7bagUqD7R8cc

При капитализме мы теряем в себе человека. Он переходит в производство стоимости. Капитализм рассматривает отдельного человека как придаток к машине.

http://www.li.ru/interface/pda/?jid=4396385&pid=197200605&redirected=1&page=0&backurl=%2Fusers%2F4396385%2Fpost197200605%2F&fbclid=IwAR02APqSYNBMNE356Sz3gVztK44BnT3KnbZ1y7dFDbZN3MD7bagUqD7R8cc

https://www.b17.ru/art.../entropy_of_love_and_relationships/

Нынешняя степень разделённости индидов уже стала притчей во языцех. Это обсуждают все — от простых обывателей до интеллектуалов всех мастей. Под разговоры и воспоминания о том, что раньше молодёжь уступала место, а сосед помогал соседу, общество, воплощённое в отдельных его представителях, стремительно атомизируется. Кое-где разрыв настолько велик, что для обычных дружеских объятий требуется пройти над пропастью продажи своей рабочей силы. Например, Южная Корея и Япония стали печально известными из-за сервисов наёмных друзей и наёмных подруг, создающих вам иллюзию дружбы за ваши кровно заработанные деньги.

Для массового общества характерно другое понимание времени, себя и пространства. Массовое основано на принципе атомизированной индивидуальности, возникающей в современности вследствие «бегства от свободы». В нашей части мира атомизация начинается после Отечественной войны (не Второй мировой, а именно Великой отечественной как культурного события, травмы, фундирующей нашу культуру второй половины ХХ века). Наши прадеды были гораздо более вовлечены в социальные связи, чем мы с вами… Почему, скажем, Украина – мировой лидер по количеству законов? Потому что мы не доверяем себе настолько, что нам нужны законы как описания правил (которые мы все равно не выполняем). И эта логика перепроизводства законов объясняется растущей атомизацией, разрывом связей, истончающимся единством коллективов.

Массовое общество надпространственно, и оно же – общество страшного настоящего и жуткого будущего

http://studrespublika.com/chas-mas-korotka-istoriya-masovogo-suspilystva/

Энтропия"

Стрела времени Вселенной находится в движении
И ничто уже не сможет повернуть её обратно
Так из прошлого в будущее идут часы
Которые отмеряют каждый день безвозвратное

Из моего сборника стихотворений "Вне времени"

Что делать?
Надо бороться. Хотя буржуазное общество и воспитывает в людях культуру борца-одиночки, террориста или эдакого супергероя способного в одиночку спасти Нью-Йорк от метеорита, но, как мы знаем из истории, преобразование осуществляет не герой и идущая за ним толпа, а только народные массы, не желающие жить по-прежнему и действующие как организованный субъект по преобразованию действительности. Однако корни борьбы не растут исключительно лишь из нашей воли или воли масс. Необходимы определённые условия для того, чтоб произошёл вообще подъём масс, чтоб некогда оторванные друг от друга фрилансеры, бухгалтеры, фрезеровщики и шахтёры осознали что у них есть один враг, что они-то в действительности являются определённым производящим нынешнее богатство классом общества и что только они могут настолько преобразовать действительность и построить новое общество на основе такой организации производства, когда труд будет не убивать человеческое, а наоборот укреплять и развивать его.

В своей борьбе необходимо выдвигать требования и действовать выходя за пределы капиталистического способа производства. Не подкрашивая капитализм, не перераспределяя (временно!) общественное богатство в пользу тех, кто был беднее, а устраняя вообще всякие основы того общества, где возможны богатые и бедные, работающие и неработающие.

https://www.liveinternet.ru/.../frozen_amigo/post216029064/

https://aitrus.info/node/3495

Re-atomization
Or, the deliberate devaluation of social capital

if you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together. – AFRICAN PROVERB

https://www.scmp.com/magazines/post-magazine/long-reads/article/2177621/our-loveless-world-selfishness-preoccupies-your

Our loveless world: the selfishness that preoccupies Your Name filmmaker Genki Kawamura

If you love yourself too much, then loving others is just annoying … If you love the UK so much, you don’t care about Europe,’ Japanese writer and director says

Surviving Our Loveless World

https://www.thetrumpet.com/4185-surviving-our-loveless-world

Why are humans becoming incapable to cooperate as social communities? This article analyses the most evident symptoms of the ongoing collapse of our collective dimension.

https://culturico.com/2019/03/01/the-spreading-process-of-social-atomization/

Nowadays, we have lost a comprehensive vision. The growing complexity of our civilization has demanded our attention to be dedicated daily to sectorial aspects of reality, such as politics, theology, economy, science or technology. Given the currently high specialization of these disciplines, they relate to each other with extreme difficulty (Fig. 1B). This cultural fragmentation is mainly explained by two observations. First of all, supporters of distinct disciplines are persuaded that their discipline will solve global questions. As one of the reasons for this behaviour, we could point to the unjustified and extreme trust placed in science after the Scientific Revolution of the 16thcentury. Secondly, distinct disciplines are now fighting against each other for the detention of truth: the famous dispute between evolutionists (scientists) and creationists (mainly theologians) on the origin of species is a clear example.

Perhaps, at this point we can already identify a first critical issue: the ongoing fragmentation of knowledge cannot easily recapitulate the original desire for universal comprehension.
And doubtless – as concrete bearers of such fragmentation process – we are mainly becoming highly competent officials of distinct apparatuses.

We should now clarify what we mean by “competent officials of distinct apparatuses”.
As an example, we will now have a deep look into how contemporary science is approached.
Every young scientist, regardless of the academic formation, becomes quickly specialized into a fixed field of competences. This sphere of notions is so specific that makes a conscious contact between broader scientific realities almost impossible. Thus, the original philosophical intention to capture a wide vision of the world is completely ignored.
In fact, while individual carriers of precise but tiny knowledge cannot consider themselves as interconnected parts of an integrated scientific community, this illusion of solidity results from random association of isolated pieces of knowledge on digital platforms. The actual interaction between distinct fields mainly arises from users’ queries of keywords in online search engines, where all these detailed pieces of knowledge are stored in the form of published articles.
Following this logic, we clearly meet a paradox: although the overall scientific machinery appears solid and integrated, it is undeniable that individual scientists from different disciplines cannot easily understand each other, impeding the broadening of their horizons of knowledge.
The scientific progress is therefore expanding, but we feel dispersed into a structural solitude.

In line with Zygmunt Bauman‘s vision, we should now picture modern individuals as people unable to put down roots to step on, always seeking for the novelty they never find, always doubting that what they find is what they are looking for, but with the certainty that anything they may find will never stop them from searching further.*2

As we have seen, the fragmentation of knowledge, the loss of a comprehensive vision of our culture and the rapid obsolescence of public customs are just few symptoms of the alarming process of social atomization.

If we wish to keep ourselves together, we must reinvent our way to approach the world.

As first steps in the near future, it is extremely urgent to rediscover a comprehensive vision of our wonderful world and to pose new solid values to build upon.

*1More information on the matter can be found in any manual of ancient philosophy [As an example, see (1)]

https://www.eurozine.com/re-atomization/

https://www.socialcapitalresearch.com/understanding-the-impact-of-your-social-capital/?fbclid=IwAR3tBBFWtUWUVMhlgcCeiMa16WlS5W1r9ihl40Asb62a702IQkxdXD3RXkg

Любви связующая нить, Все гораздо сложнее

Making Love Real: In a loveless world

In essence this book is a journey back to love, our original state of being. The fundamental impulse behind every action is to unite with love. This is because when in love there is no desire to take, only to give; for love completes man and woman as a state of fulfilment.

===========

“When you want to escape from the world as it is, you can be a musician, or a
philosopher, or mathematician. But how can you escape it as a sociologist? Some
people manage to. You just have to write some mathematical formulae, go through a
few game-theory exercises, a bit of computer simulation. To be able to see and
describe the world as it is, you have to be ready to be always dealing with things that
are complicated, confused, impure, uncertain, all of which runs counter to the usual
idea of intellectual rigour.”
Pierre Bourdieu (1991:259)

https://www.socialcapitalresearch.com/understanding-the-impact-of-your-social-capital/?fbclid=IwAR3YpmcdVvwJQP-CJe7RUqTwekCVDRxnBdpkR7KmMb1asi3Jf5Sm90kbVHM

comment Религия не помогает напротив еше силнее атомизирует обшество- -профанация общности без свабод без индивидуации.-штази
Помогает гармония с природой- религия
против познания природы
-----------
АТОМИЗАЦИЯ ОБЩЕСТВА 

Террор в борьбе за атомизацию общества стремиться любыми средствами отделить людей друг от друга, прежде всего сея ужас перед настоящим человеческим общением и перед жизнью:

1. именно поэтому так много денег выделяется на виртуальное общение, псевдообщение

2. именно поэтому все делается для того, чтобы люди боялись обсуждать серьезные проблемы и вопросы, отстаивать свои убеждения – для этого насаждается упрощенный взгляд на жизнь, попса, плюрализм, толерантность

3. именно поэтому создают страх перед доносом (доносчиков уже давно предлагают поощрять), что ведет напрямую к культу секретности и замкнутости, усиливается страх перед отпадением от вождя-тотема с целью оставить каждого наедине с вождем.

4. террор нацелен на превращение каждого в "чистую доску", что должно обеспечить возможность для бюрократа-просветителя формировать новые отношения, нового человека. Для создания “чистых досок” введён ЕГЭ.

5. лишение здорового общества возможностей для продолжения потомства через криптоевгенику и ювенальную юстицию.

Атомизация, если она одновременно не сопровождается изменением содержания факторов, определяющих комфортное состояние, усиливает деградацию человека, разрывая его исторически сложившиеся связи. Однако, этот же процесс может стимулировать рост самосознания личности, что рано или поздно может, остановить атомизацию, парализовать разрушительное действие авторитаризма.

Для того, чтобы самосознание у личности не выросло, нужно сделать так, чтобы сама личность перестала существовать – нужно размыть личность

:2. Культивирование сознания собственной беспомощности, навязывание чувства зависимости, психологии рабского почитания, неуверенности в себе, страх перед будущим, который сковывает человека. Страх перед будущим - через нагнетание паники в СМИ и шоковую терапию, свободный рынок, управляемый хаос. Психика людей изматывается внушаемыми гипнотизерами всевозможными видениями, снами, голосами – отраженными через разные воздействия, будь то СМИ или плеер, который люди часто слушают, не вникая в смысл – на автопилоте – т.е. вся информация попадает в подсознание, минуя сознание.

Философ Эрих Фромм в ставшей уже классической книге «Бегство от свободы» обращал внимание на то, что индивидуализация человека в обществе имеет две стороны. Люди осознают себя самостоятельными социальными субъектами, действующими независимо от традиционных коллективных структур – общин, групп, кланов и иных сообществ. В то же самое время, происходит ослабление сложившихся веками социальных связей, которые основаны, в том числе, и на взаимопомощи. Эти сложные и противоречивые явления в принципе характерны для современного индустриально-капиталистического общества.– Современного «массовое общество, точнее - его члены, как замечал Андре Горц, действуют как хаотически движущиеся частицы в термодинамике: «их действия приобретают известную связность через внешнюю результирующую, которая устанавливается в ходе рыночного процесса; но эта связность – результат случая. Она основана... на чисто статистических законах и тем самым не имеет ни смысла, ни цели».

В потенциале эта тенденция ведет к разрушению общества как комплекса формализованных социальных связей, основанных на взаимопомощи. Это признается и даже приветствуется апологетами рыночной экономики. Так, Фридрих Хайек предлагал вообще не употреблять термин «общество» применительно к современности. «Товарищество индивидов, поддерживающих тесные личные контакты, и структура, формируемая миллионами, связанными только через сигналы, исходящие от длинных и бесконечно разветвленных цепочек обмена , – образования совершенно разного типа, и одинаковое их наименование не только является фактической ошибкой, но и почти всегда мотивировано подспудным желанием создать расширенный порядок по образцу любезного нашим сердцам братского содружества». Хайек особо подчеркивал, что в такой структуре всеобщего рынка нет места для «маленьких архаических общин» и для коллективов людей, по-прежнему связанных узами некоммерческой взаимопомощи.

https://www.liveinternet.ru/community/frozen_amigo/post216029064/

https://narzur.ru/ob-atomizacii-obshhestva/

https://ushastyi.livejournal.com/146811.html

https://religion.wikireading.ru/211393

АТОМИЗАЦИЯ ИНДИВИДОВ ПРИ КАПИТАЛИЗМЕ

Свобода человечества

https://ansari75.livejournal.com/1072432.html?fbclid=IwAR02Nwhm22haFiZk49IUtT0VXazGMY2nPm-FF-YwtkTLV5TE-ZfCZTl36rw

Importance of understanding social capital
Having an awareness of social capital reminds us of the importance and value of being prosocial in a modern culture that systematically disconnects us from this fundamental truth. It brings it into our consciousness and allows us to change our attitudes, behaviours and decisions accordingly. We may know that social relationships are important and beneficial, and we may even believe it, but this does not necessarily fully align with our actions.

Information, knowledge, and actions are often not aligned. We can possess information without really understanding and believing it – information can be memorised and recalled without being understood or believed. Information can become knowledge when we understand it in the context of our existing knowledge, when it meets our internal standard for evidence and validity, and when we incorporate it into our value system such that we believe it to be true.

Even when we know something it may still not align with our actions. For example, I know that plastics are an ecological catastrophe, yet I use plastic bags in my rubbish bin. There is a disparity between my knowledge and my actions. This seems illogical – stupid even. Why would my actions be contrary to my knowledge and values?

This happens because all our thoughts and actions are based on assumptions, habits, and taken-for-granted ideas and ways of being. In a complex world we are not capable of constantly analysing and evaluating every thought and action so we mostly operate on background assumptions.

We can never be fully aware of these background assumptions or “preunderstandings”. They provide the inescapable context of knowing and acting in everyday life. These background assumptions are developed over a lifetime and dynamically influenced by the nature of every event, action, and interaction.

We may know that social relationships are important and beneficial, and we may even believe it, but this does not necessarily fully align with our actions.

This context can be referred to as our habitus (Pierre Bourdieu) or lifeworld (Jürgen Habermas). It provides the foundation for how we think, interpret and act. Without it, life would be exhausting and confusing since we would need to think, analyse and calculate the appropriate and most desirable action in every circumstance. Instead, our background assumptions allow us to go about our life almost on autopilot – when someone opens a door you thank them, when someone asks how you are you say good, when someone cuts you off in traffic you yell at them, etc. based on your existing presuppositions.

When a person carrying a heavy box approaches a closed door you open it for them, but this decision likely required no consideration, it’s just what you do in that situation. It’s a habit, assumption, and a taken-for-granted way of being. If you were to reflect on the reasons for this action you may conclude that it is the right thing to do, that it is socially expected and not doing so may result in social sanctions, perhaps it’s near your workplace and you don’t want to be judged if a colleague were to see, and you may be able to identify numerous other reasons.

https://www.socialcapitalresearch.com/understanding-the-impact-of-your-social-capital/?fbclid=IwAR3YpmcdVvwJQP-CJe7RUqTwekCVDRxnBdpkR7KmMb1asi3Jf5Sm90kbVHM

https://echo.msk.ru/blog/shelya/1737716-echo/

Приличия — это то, что прилагается к личности для удобного выхода в свет. Когда света вкомнате нет приличия неудобны"

http://www.egoist-generation.ru/2004/9_2004/razvrat.php?fbclid=IwAR1lkpJA3IONMMWzLXKwkGk6PuUC3fb94o6wUzoQQDpR382W5VKYwzbqftI

Если эта статья покажется вам неприличной, не читайте ее в свете. Есть отличное слово «интимность», корень которого «тьма» — скрытая сторона личности...Только в случае постоянно растущей интимности — т. е. доверия и эмоциональной близости — снимаются новые и новые механизмы защиты — самоконтроля,

Есть две мирные формы насилия:
Закон и приличия.
Гете.
Человек, властвуя над другими,
Утрачивает собственную свободу.
Фрэнсис Бэкон.

Приличная женщина - это та, про которую никто не знает, как не прилично она себя может вести...

https://theheartysoul.com/led-lights-can-cause-irreversible-eye-damage/?utm_source=THS&fbclid=IwAR24A-GJ0rxt9uuDSDm4NsIWQaWOU7RTV9gPhJc1i9xRnS4-drPHn64CUMk

Why Yogi Remembers Past Life

Leading physicists today accept that the universe has an origin and that is supreme consciousness, which is unfathomable. Soul is a part of that supreme consciousness. Along with the mind and subtle body, soul transmigrates from one body to the another. Mind evolves in each birth, whereas soul remains unchangeable. Soul conserves all the information, which ultimately become a part of the supreme consciousness. I am not able to dig that information because my mind is separated from the soul. The individuals who are soul-conscious, achieve the union of mind and soul (yog) and they are also aware of all the past births.