ყველა რელიგია იყენებს ჰიპნოზს

ყველა რელიგია იყენებს ჰიპნოზს

            მინდა ოდნავ ავხადო ფარდა იმ ფაქტს, თუ როგორ ახდენს ყველა სექტა მორწმუნეთა ზომბირებას ცნობიერების ჩატვირთვის მეთოდით. ღვთაებრივისადმი ზიარების მსურველთა ანკესზე წამოგების  უამრავი მეთოდი არსებობს. მაგრამ მე მთავარს წარმოგიდგენთ, დანარჩენი მეორეხარისხოვანია. ამ მეთოდს ეწოდება „ცნობიერების ბოლომდე ჩატვირთვა“. მისი არსი იმაში მდგომარეობს, რომ მორწმუნემ (ზომბირებულმა) გათიშოს თავისი ცნობიერება და გახსნას ქვეცნობიერება. ეს იმისათვის არის საჭირო, რომ გურუს მიერ მიწოდებული ინფორმაცია მთლიანად იქნას აღქმული ყოველგვარი კრიტიკის გარეშე.
      არა, რა თქმა უნდა, დასაწყისში ნეოფიტი ცდილობს „ჭკვიანურად“ ნათქვამის გაცნობიერებას, მაგრამ როდესაც აქტიური სიტყვიერი ზეწოლის შედეგად პირველი ორი წუთის განმავლობაში თავის ტვინის ხვეულები გადაიტვირთება, ის ხარბად იწყებს გურუს აბდაუბდა ნათქვამის აღქმას, ამასთან ცდილობს არაფერი არ გამორჩეს. შედეგად, ის ვერაფერს ვერ იგებს, მაგრამ მტკიცედ აქვს გაცნობიერებული, რომ მის წინაშე, მინიმუმ, გურუა, მაქსიმუმ - ღმერთი.
       მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რომ ღმერთი ჯერ არავის უნახავს. არასოდეს არ უნახავს. რელიგიები სწორედ ამაზე პარაზიტიზირებენ, და ყველა თავის „ლიცენზირებულ“ ღმერთს სთავაზობს.
        მე შორს არ წავსულვარ, შესაფერისი მაგალითი N ფორუმზე მოვძებნე, ავტორია ვინმე ფრანკენშტაინი. როგორ ხდება ეს? კითხულობენ ორ-სამ ჭკვიან წიგნს მოცემულ თემაზე. შემდეგ გადაადგილებენ სიტყვებს, შენიღბული ფორმით, ისე, რომ არავის ეჭვი არ შეეპაროს პლაგიატში. უფრო მეტად დასარწმუნებლად, შეიძლება სულელური თეორიების ზოგიერთი წარმოსახვითი ასპექტის ეჭვქვეშ დაყენება. ფრანკენშტაინი წერს (ნაწყვეტი, სადაც იგი ამტკიცებს სამყაროს წარმოშობას და, აქედან გამომდინარე, ჰიპერბორეის არსებობას):
       „სამყარო - საკრალური ფორმის მოდელი საკრალური გეომეტრიის და ფრაქტალურობის პრინციპის კანონებით - „ოქროს კვეთის“, ფიბონაჩის „ოქროს შუაგულის“ კანონით“.
       „სამყარო, როგორც ენერგეტიკული „ობიექტი“, საკუთარ თავში თვითშემდგარი და იმპლოზიის (და არა ექსპლოზიის) გზით საკუთარი ენერგიის თვითგამომმუშავებელი საკუთარ ტორსიულ ველში ... და საკუთარი ტორსიული ველით“.
         „იცით თუ არა, რომ საკრალურ გეომეტრიაში ... და, ზოგადად, ერთ-ერთი საინტერესო მათემატიკური ფაქტი ის არის, რომ შვიდი ექვსკუთხედი (ჰექსაგონე, ჰიპერკუბი) შეიძლება განთავსდეს (შეესაბამებოდეს) ტორუსზე (ფუნჩულაზე, ბლითზე) ისე, რომ ერთი ევსკუთხედის თითო მხარე შეეხოს ყოველი მეორე ექვსკუთხედის მხარეს? მათემატიკურად ეს მიანიშნებს იმაზე, რომ შვიდი ჰიპერკუბი (ჰეკგსაგონი-ექვსკუთხედი) „გაშლილი“ სახით წარმოადგენს ტორუსს (ბლითს), - ეს ასევე არის ფიზიკური ტორუსი (ბლითი) საკრალური გეომეტრიის კანონების მიხედვით“.
         ეს ყველაფერი წარმოდგენილია ფერადი სურათების სახით, რომელსაც ხელში შემოგვაჩეჩებენ და გვეუბნებიან: „ხომ ხედავთ, ეს ამტკიცებს ჩემს სიმართლეს“. შემდეგ გურუს შეუძლია ნებისმიერი სისულელის ლაპარაკი. ნებისმიერი, ყველაზე არაპროგნოზირებადი დასკვნების გაკეთების შემდეგ თქვენი სუნთქვა მის სუნთქვას შეუერთდება, და თქვენ დაიწყებთ პირფერულად მის მიერ წარმოთქმული ნებისმიერი რეპლიკების მიღებას.
        დარწმუნებული ვარ, რომ საშუალო სტატისტიკური ადამიანი ნახევარსაც კი ვერ გაიგებს, მაგრამ ამის თქმას ვერ გაბედავს, რომ არ გამოამჟღავნოს თავისი „უცოდინარობა“. ეს ლიტონი სიტყვები არ არის. ამის დასამტკიცებლად, ჩემს მაგალითს მოვიყვან. თუმცა ბევრს არ ვილაპარაკებ. რადგან თქვენც არ აგერიოთ გონება. მაგალითი.
        ბევრი შინნაზარდი გურუს ვერიფიკაცია წარმოდგენილია აბსტრაქტულ ვერლიბრში. თავის იდეებს ისინი წარუდგენენ ზაზუნებს, როგორც ჰეპენინგს. თუმცა მათი იდიომა არ არის სრულყოფილი, ის იმპონირებს ყველა აქტიურად ზომბირებულ ზაზუნას. მათი მონოლოგის პირველი წესია -  არავითარი უზუალობა. ოკაზიანალურობა კი მოწოდების სიმაღლეზეა. ამ გზით აბერაცია უკეთესად გამოდის. უმაღლესი პილოტაჟია, თუ ისინი ზაზუნების იატროგენიას მიაღწევენ. ამ შემთხვევაში მათი ნარცისიზმი ცეკვავს მაკაბრს.
             ასე ნებისმიერ თემაზე შეიძლება საუბარი, უბრალოდ უნდა გესმოდეთ „სწავლების“ არსი. რადგან თითქმის ყველა „გურუ“ საკუთარ თავზეა შეყვარებული და ფლეიმს ვერ იტანს.
          იყავით თვითკმარი. ნუ გაიმეორებთ სხვის აზრებს, ნუ აყვებით სარდაფის ტიპის  პირდაპირობას. თქვენი გზით იარეთ.  ისინი სიცრუეს მუდამ სიმართლით აზავებენ, ასე უფრო მეტად დამაჯერებელია.
           მოვიყვან კიდევ ერთ მაგალითს იმის შესახებ, თუ როგორ მოქმედებს ადამიანზე სიტყვებით გულუბრყვილო ჟონგლირება და როგორ აღმოჩნდება იგი ნებისმიერი შთაგონების გავლენის ქვეშ. ჩვენ ვკითხულობთ, ვაკვირდებით, ვცდილობთ გავიგოთ. დაახლოებით ასეთი წესით არის აგებული ყველა ქადაგება.
         ადამიანებში შეიძლება ავტომატიზმის გამოწვევა. სინამდვილეში, შეიძლება ითქვას, რომ სწორედ ავტომატიზმია ადამიანი. ჩვენ ჩვენი ემოციები გვმართავს. ჩვენ დინებას მივყვებით, იქიდან გამომდინარე, თუ რა გვსურს და რა არ გვსურს და რა გველის.
       ავიღოთ ნებისმიერი საგანი, თუნდაც ფორთოხალი. მაგრამ ცნობიერება უარყოფს მრგვალ ნარინჯისფერ ფორთოხალს. ის პარადოქსულად აღიქვამს მას, როგორც კვადრატულს. კარგი, ავიღოთ  რაღაც სხვა.
         მაგრამ ჩვენ უკვე მივეწებედ ამ ფორთოხალს, მის სქელ ხორკლიან ქერქს. ფორთოხალს ბევრი ასოციაცია უკავშირდება, და მათი უმრავლესობა ბანალურია. აუცილებელი იქნება იმ ნივთების ნუსხის შედგენა, რომლებთანაც დასაშვებია ფორთოხლის ასოცირება.
         არავითარი ფორთოხალი და მექანიკური ფორთოხალი! ფორთოხალს ძალიან თვალსაჩინო ადგილი უკავია.
         ავიღოთ ფორთოხალი. ჩვენ უკვე ავიღეთ ფორთოხალი საკმარისი რაოდენობით. ფორთოხალი პლაცებოა, ანუ გონებისათვის უვნებელი წამალი. რატომ არ შეიძლება ავიღოთ რაღაც უფრო მნიშვნელოვანი? რაღაც ისეთი, რომლის წარმოდგენა მარტივად და თვალსაჩინოდ შეიძლება, რამაც შეიქძლება ბევრი ახალი სიუჟეტი შექმნას.
       მაგრამ უფრო არსებითი რამ ძალიან არეულია. ეს არსებითი რამ წრეზე დადის და საბოლოოდ ფორთოხალს მიადგება. გარდა ამისა შეიძლება უსიამოვნებას გადააწყდეს. ამიტომ უკეთესი იქნება, თუ ფორთოხალს დავუბრუნდებით.
          ავიღოთ ფორთოხალი. ავიღოთ სწრაფად, მან რომ არ მოასწროს ჩვენი სწრაფად აყვანა. ფორთოალის სამყარო არასაკმარისად არის შესწავლილი, აქ ჯერ კიდევ ბევრი რამ არის გაუგებარი.
        განვიხილოთ ფრანკენშტაინისა და ფორთოხლის თემა. ფრანკენშტაინი მრავალი წლის მანძილზე ნაკლებად ფიქრობდა ფორთოხალზე.  ყოველ შემთხვევაში, ასე გამოიყურება. მაგრამ ჩვენ ვიცით, რომ გარკვეული რამის არარსებობა მის არსებობას გულისხმობს.
       ამდენად, ჩვენ შეგვიძლია დავამტკიცოთ ფორთოხლის არსებობა ფრანკენშტაინის ცნობიერებაში, და აქედან დავიწყოთ სხვა ურთიერთდამოკიდებულების დასაბუთება.
        ერთი რამ ნამდვილად შეგვიძლია ვთქვათ: ფრანკენშტაინს არასდროს არ გაუცნობიერებია მისი უარყოფითი სწრაფვა ფორთოხლისკენ. ფრანკენშტაინი და ანტიფორთოხალი. ფორთოხალი და ანტი-ფრანკენშტაინი.
          მიუხედავად ამისა, ჩვენს მსჯელობას საფუძვლად არ უნდა დაედოს უბრალო დაპირისპირება,  რადგან ეს შეცდომა იქნებოდა.
         ფრენკენშტაინის უკიდურესად განსაზღვრული უყურადღებობა ფორთოხლის მიმართ შეიძლება არ გულისხმობდეს დაპირისპირებულობას.
         სავარაუდოდ, აქ უნდა გამოვიყენოთ სიტყვის ფიგურა, რომელიც აერთიანებს ორ დაპირისპირებულობას.
        აუცილებელი არ არის შეუსაბამობა ორმხრივი იყოს. აქ კი ის დაკარგულია.
         ასეა, ჩემო მეგობრებო. ყველაფერი მარტივია. გარკვეული დროის  განმავლობაში მე  თქვენს გონებაზე ვახდენდი ზემოქმედებას. და თუ თქვენ ყურადღებით წაიკითხეთ და აითვისეთ ნათქვამი, სრული უფლებით შეგიძლიათ ჩათვალოთ თავი ფორთოხლის შესახებ ჩემი სწავლების თანმიმდევრად.
          ფრანკენშტაინის მსგავსად, მე ერექსონის ჰიპნოზის მეთოდები გამოვიყენე. ვიმეორებ, დაახლოებით ასეთი მსჯელობის სახით ყველა რელიგიის მიერ არის წარმოდგენილი მათი ღმერთი. მნიშვნელოვანია პრინციპის ცოდნა, დეტალები უკვე მეორეხარისხოვანია.
        მცირე სექტა მსხვილი კონფესიისგან მხოლოდ იმით განსხვავდება, რომ მას არ აქვს ძალაუფლება, შესაბამისად მას არ შეუძლია სახელმწიფო რესურსის გამოყენება ტელევიზიის, რადიომაუწყებლობის ან პრესის სახით.
==
რელიგია და ჰიპნოზი
ნებისმიერი რელიგია ზებუნებრივის რწმენაა. სიკვდილის შემდეგ სულის არსებობა, სავალდებულო ზეგონება ღმერთის სახით, ანგელოზები, დემონები და ა.შ. ნებისმიერი რელიგიური ქმედება, ფაქტობრივად, მაგიური რიტუალია. უცვლელია ჰიპნოზი და ნეირო-ლინგვისტური პროგრამირება. ეს აშკარად გამომდინარეობს რელიგიური ადამიანების ქცევისგან. მაგალითად, კონკრეტულ ქმედებაზე დაპროგრამებულ ადამიანს არ შეუძლია ახსნას თავისი ქმედებების მიზეზი და კითხვებს, რომლებიც ჩიხში ამწყვდევენ, პირდაპირი აგრესიით პასუხობენ. ანალოგიურად, „ძალიან მორწმუნე“ ადამიანიც მარტივად კარგავს მოთმინებას, თუ მას უსვამენ კითხვებს, რომელზეც მის რელიგიას არ შეუძლია  პასუხის გაცემა. გამოდის, რომ მართალი იყო ბელადი (ვ.ი. ლენინი), როდესაც  ამტკიცებდა, რომ რელიგია ოპიუმია ხალხისთვის. თუმცა, ეშმაკობდა ამხანაგი ... რადგან საყოველთაო თანასწორობისა და ძმობის რწმენა ასევე თავისებური  რელიგიაა.
 ასე რომ, რელიგია, რომელიც ახდენს მაგებისა და ექსტრასენსების დემონიზირებას, თვითონ წარმოადგენს მაგიურ ქმედებას. ბუნებრივია, ყველაფერი ისე იყო მოწყობილი, რომ ჩვეულებრივმა სამწყსომ არ იცოდა ამის შესახებ. ბევრი ლოცვა შეიცავს პირდაპირ შთაგონებას (თუ ყველა არა). გარდა ამისა, თავად ცერემონიამაც უნდა შეიყვანოს ადამიანი ტრანსში (ცნობიერების განსაკუთრებული მდგომარეობა). ყველა ჰიპნოტიზიორმა იცის, რომ რაც უფრო მეტმა ადამიანმა იცის მისი პროფესიის შესახებ, მით უფრო დიდია შთაგონებულთა და ჰიპნაბელურთა პროცენტი. რელიგია საუკუნეების განმავლობაში ახდენდა თავისი თავის დემონსტრირებას. ბუნებრივია, მორწმუნეთა პროცენტული რაოდენობა განსაკუთრებით არ მცირდება, რთულ პერიოდში იზრდება კიდეც. ჩვეულებრივ ცხოვრებაში სრულიად „ურწმუნო“ ადამიანებს თავის ურწმუნოებაში ეჭვი ეპარებათ. და მხოლოდ ყოველ შემთხვევისთვის, ღმერთს ახსენებენ. იქნებ რამეში გამოადგეს? თუმცა ამას ფარულად აკეთებენ. მრავალი თაობის განმავლობაში რელიგია იმდენად ჩაიბეჭდა ადამიანთა გონებაში, რომ ძალიან რთულია არ ამხილო საკუთარი თავი ჩვეულებრივ ცრურწმენაში. ჩემი აზრით, ასეთი ადამიანები ერთეულები არიან.
 ღირს იმ ფაქტის აღიარება, რომ მასობრივი შთაგონება გარკვეულ პირობებში თავის ნაყოფს იძლევა. მაგალითი. თქვენ შეგიძლიათ ადამიანს უთხრათ ასეთი ფრაზა: „მნიშვნელობა არ აქვს, გჯერათ ჩემი თუ არა, მაგრამ მაინც მოხდება ესა და ეს, იმიტომ, რომ მე თქვენთვის ვილოცებ“.  მორჩა. ეჭვის თესლი ადამიანში უკვე ჩათესილია.  და თუ უახლოეს მომავალში ამ ადამიანის ოცნება აუხდება ან ის დაავადებისგან განიკურნება, ის თავის ქვეცნობიერებაში ამას აუცილებლად დაგიკავშირებთ თქვენ და თქვენს შთაგონებას. ასე რომ მოგვიანებით მას შეუძლია მოვიდეს თქვენთან და გთხოვოთ: „ილოცე ჩემთვის“. თუ ავადმყოფმა ეკლესიაში მისვლის შემდეგ უკეთესად იგრძნო თავი, ის ამას აუცილებლად მიაწერს თავის რელიგიას, მაგრამ არა მის რწმენას. ამიტომაც ყველა რელიგიას ასე სჭირდება სასწაულები. ამიტომ გამოაქვს მას დემონსტრაციულად ყველას დასანახად  წმიდა ნაწილები, ატრიბუტები, წმინდა და სალოცავი ადგილები.

https://ria.ru/20180712/1524380644.html

http://newsland.com/community/1058/content/religiia-i-gipnoz/826154

https://psyfactor.org/lib/zelinski2-07.htm

https://www.e-reading.club/bookreader.php/1027143/Rozhnov_-_Gipnoz_i_religiya.html


https://mediatorshop.blogspot.com/2018/04/blog-post_61.html

даже при всем своем развитии человечество за последнее время деградировало до системы диких джунглей - у какой обезьяны больше дубина тот и сильнее...И то, что ты не растерял человеческих ценностей и облик, это не их недоработка, а твоя заслуга. Естественно обезьяны, которые бегают вокруг хотят тебя ударить этой дубиной или поставить палку в колеса... страна как полигон...монополизм все поглощает..."

For I am the first and the last,
I am the venerated and despised,
I am the wife and the virgin,
I am the mother and the daughter
I am the arms of my mother,
I am barren and my children are many,
I am the married woman and the spinster,
I am the woman who gives birth and she who never procreated,
I am the consolation for the pain of birth,
I am the wife and the husband,
And it was my man who created me,
I am the mother of my father,
I am the sister of my husband,
And he is my rejected son,
Always respect me,
For I am the shameful and the magnificent one

This hymn was written at a time when the Goddess was not only acknowledged but was loved and venerated. At a time when the women in Egypt and most parts of Africa were the heads of the household, the mother’s name was passed on to her daughter and her daughter’s name to hers. Women courted men and were in charge of their property. It was at a time when patriarchy was a foreign concept brought about my the foreigners from the North. At a time when sex and love were not vilified as human weaknesses and a time when the worship of the Goddess and a woman’s strength were not equated to devil worship. You do not have to subscribe to my spiritual beliefs to appreciate this hymn and its message. I am sharing this with you so you can find some sort of inspiration to be strong and magnificent. To not fear your passion but to embrace it. To not despise your strength or individuality but to own them. To not be ashamed of your sensuality but to bask in its pleasure. A lot of us think we know all this but we only know what we have been taught. What society deems to be strengths. The same society that has made passion the tool of a wanton and it dictates what is sensual and what is not. No one can tell any woman what all these things mean to her as an individual. Not your father, not your aunt, not your friend, not the TV or fashion magazines, not your priest/ pastor and not even me. Only you, the you buried deep inside can tell you. The you that is protected or even supressed by layers of flesh, bone, clothes and societal constructs and ideologies. Only you can release that inner self that only you can hear. Only you can understand Her language and so it is up to you to find Her. To learn from Her and to become One with Her so that you will one day be the “magnificent one” you were born to be.
"-----
"The way you treat the other is how you are treating a projected part of yourself seen on the other
სხვისი და ვინმესი ილუზიაა, ცრუა, ერთია მხოლოდ მე
ესაა ნამდვილი სიბრძნე, ერთისა და მთლიანის გაცნობიერება, აღქმა და რეალიზაცია...
შენ" არ არსებობს, შენ მე ვარ... დასაბუთება მართლა არ სჭირდება, გაცნობიერება სჭირდება..
შენი" არ არსებობს, არც „ჩემი", ყველა და ყველაფერი ვარ მე...
მე უცვლელია და მუდმივცვალებადი, მე ყველაა და არავინ...
მე ვარ ყველა და ყველაფერი, გაგება და გაუგებრობა

რამეთუ მე ვარ პირველი და მევე — უკანასკნელი,
მე ვარ პატივცემული და მოძულებული,
მე ვარ მრუში და წმინდანი,
მე ვარ ცოლი და ქალწული,
მე ვარ დედა და შვილი,
მე ჩემი დედის ხელები ვარ,
მე ბერწი ვარ, მაგრამ უთვალავი შვილი მყავს,
მე ბედნიერი ვარ ქორწინებაში და არ ვარ გათხოვილი,
მე ის ვარ, ვინც შვილებს აჩენს და ის, ვინც ვერასოდეს
მოგვცემს შთამომავლობას,
მე ვამსუბუქებ მშობიარობის ტკივილებს,
მე ვარ ქმარი და ცოლი
და სწორედ მე გავაჩინე ჩემი ქმარი....
მე მამაჩემის დედა ვარ,
მე ჩემი ქმრის და ვარ...
თაყვანი მეცით მარად,
რამეთუ მე ავზნიანი ვარ და დიდსულოვან.... "

ჰიმნი ქალღმერთ ისიდასადმი ნაპოვნი ნაგ-ჰამადიში, 1947 წელს.
დაწერილი ჩვენს წელთაღრიცხვამდე IV - III საუკუნეში.

http://ruskolan.com/tolpa/relig.htm 

РЕЛИГИОЗНАЯ АДДИКЦИЯ КАК ВИД НЕХИМИЧЕСКОЙ ЗАВИСИМОСТИ: ПСИХОЛОГИЧЕСКИЕ УСЛОВИЯ И ФАКТОРЫ ПРОФИЛАКТИКИ И ПРОЦЕССА ВЫЗДОРОВЛЕНИЯ

Источник: telepovs.ru. Автор: Телепова Н.Н., доктор психологических наук, доцент, зав.кафедрой педагогической и прикладной психологии Самарского филиала Московского городского педагогического университета. 05.04.2014г.

Аддиктивное поведение – – одна из форм деструктивного поведения, выражающаяся в стремлении уйти от реальности, изменив свое психическое состояние [7]. На нейропсихологическом уровне это проявляется образованием генератора патологически усиленного возбуждения, что ведет к компульсивности влечения. Другими словами, аддикция представляет собой набор поступков, типов поведения, которые включают не только потребление химических веществ, но и совершение действий, вызывающих нейрохимические изменения.

https://sputnik-georgia.com/people/20180607/240777699/koleqtiuri-fsiqozi-frederik-perlzi-Perls.html

"Верующая публика – это всегда молоденькая дурочка, которая ищет впечатлений поярче. А реакция «больших» религий на оккультизм или сектантство – это обычное брюзжание старика-импотента, возмущенного темпераментом любовника своей вечно юной жены.
veris ani intersi», что переводится как «истина неподтертого зада».
"Массовость религиозной веры не доказывает ее обоснованности или нужности. Можно взять 200 000 000 уток и выучить их одновременно крякать при виде надувного шарика. Утиное единодушие, конечно, произведет шоковое впечатление. Но оно будет не доказательством необычайных свойств шарика, а, скорее, характеристикой уток."

"Изучение жизни по новостям СМИ – это попытка определить сорт пармезана по вкусу кала того, кто этот пармезан съел.

"Во всем этом нет никакой трагедии и никакого посягательства на личность. Ведь если мировоззрение человека сформировано телевизором, это значит, что его никогда у него и не было."

". В чем же причина той эпидемии злобы, которая называется «патриотическим подъемом»? На первый взгляд все очень просто. Существует ясная взаимосвязь: чем ниже уровень интеллекта особи, тем выше ее потребность ощущать свою принадлежность к сильной и многочисленной стае. Это нормальное свойство homo, унаследованное от тысяч предковых поколений. Чем стая свирепее и бесстыднее, тем сопричастность к ней становится слаще. Возникает культ стаи, разоблачать который бессмысленно. Отметим, что к слову «стая» мы можем подобрать любой эпитет: «народ», «нация», «отечество». Суть от этого не изменится."

"Дело в том, что религиозность не есть врожденное и неизбежное свойство человека. ДНК не занимается такими пустяками, как передача конфессиональной принадлежности. Вера – это всегда результат внушения, научения или подражания. Она всегда обусловлена условиями среды обитания и обстоятельствами. Точно так же обстоят дела и с «оскорблением чувств». Если верующего не выучить оскорбляться, то он никогда и не будет этого делать."
" Оценивая «великие имена», не следует забывать, что за каждым Микки-Маусом прячется обычная мышь."

Строго говоря, прекрасное понятие «родина» является чистым надувательством. Никакой «родины» ни у кого никогда не существовало. Была лишь последовательность режимов, которые распоряжались населением к своему собственному благу. Чтобы «жить долго и счастливо», режимы ткали нужную им мифологию и пропитывали ее ядом патриотической романтики. Этой паутиной и обволакивалось поколение за поколением.
Публицистика – это пулеметное гнездо на колокольне. Она дает возможность с разумной высоты расстреливать кого угодно, а также устраивать любые фейерверки, при этом ни за что не отвечая.
Понятие «народ» – это всего лишь часть примитивной агитки, сочиненной режимом. Как попы вещают от имени «бога», так и режимы от имени «народа». А упоминание властью этого скользкого понятия говорит лишь о том, что она делает ставку на самые примитивные свойства населения

Диктаторы и президенты – это лишь тамбурмажоры, которые с помощью «жезла власти» задают ритм конвульсиям злобы и восторга, возникающим в массах естественным образом. Если жезл опустится или будет отброшен, «оркестрик» играть не перестанет.

"Но, как выяснилось, национальное величие – редкостно бессмысленная штука, не имеющая никакого практического применения и смысла. Оно не способно ни одеть, ни прокормить, ни вылечить. Оно годится только для того, чтобы выдавить слезы восторга из физиономий изборских черносотенцев, празднующих победу над инакомыслием и презервативами.""

'"Аналитики сами переморочили себе головы своими причитаниями про «отечество», «народ», «мораль», etc. Эти обременения, конечно, милы, но именно они лишают возможности ясно мыслить. Именно от них следует избавляться в первую очередь. Впрочем, как и от любых политических взглядов и пристрастий. Публицист, нагруженный данными понятиями, напоминает анатома, который ходит в прозекторскую не резать, а рыдать.
Политика была, есть и будет прекрасным материалом для отработки навыков глумления."

"Чем к большему количеству людей обращается пропаганда, тем элементарнее должен быть ее идейный уровень» (А. Гитлер. Моя борьба).
Прошу отметить, что я ни к чему не призываю. Более того, мне бы не хотелось, чтобы мои взгляды кто-либо разделял. Массовое должно оставаться массовым, а штучное – штучным. Есть набор представлений, который ни в коем случае не должен становиться общепринятым.
До сих пор существует наивная уверенность, что религия учит какому-то «добру». Эта иллюзия может быть основана только на невежестве или на умышленном игнорировании истории церквей, вер, конфессий и народов.Последние две тысячи лет «вера» только этим и занималась, заливая мир кровью, озаряя его кострами и генерируя ненависть людей друг к другу «по признаку отношения к тому или иному божеству». Разденьте любую религию – и под сусальными покровами словес о «любви» и «смирении» вы в первую очередь обнаружите непримиримую злобу ко всем, кто осмеливается думать иначе, чем предписано «верой».
Религиозная вера сегодня – явление чисто декоративное. Конечно, она еще пригодна как повод для доносов, погромов и хамства, но само ее содержание самим же «верующим» абсолютно безразлично.
Возьмем ближайшее к нам масштабное историческое событие – Вторую мировую войну. Даже здесь мы увидим, что большая часть фактов уже успешно и непоправимо деформирована. Мясники и мародеры превращены в великих полководцев, реальные герои подменены удобными, а важнейшие причины победы аккуратно забыты.
Оценивая «великие имена», не следует забывать, что за каждым Микки-Маусом прячется обычная мышь. Особенно хорошо это видно на еще «теплых» примерах Наполеона, Гитлера, Сталина, Мао или им подобных фигур. На них списывается вся кровь и глупость, хотя данные фигуранты были лишь «вишенками на тортах» своих эпох и народов. Вся Германия была Гитлером, а СССР – Сталиным. В произошедших трагедиях личные качества вождей не имели никакого особенного значения.
Настоящий патриот никогда не откажется от своей уверенности в том, что кролики живут в шляпе фокусника.
Православие выдохлось. Ничего удивительного. Даже смертоносный уран со временем трансмутирует в химически скучный свинец.

Именно официальная наука Ватикана и считалась настоящей ученостью, а такие, как Бруно, Коперник, Галилей и Везалий, имели репутацию «фриков», экзотических прыщиков, вскочивших на благородном носу подлинного знания.

Конечно, никто не посягает на священное право оставаться дураком

Конечно, есть территории, избравшие своим уделом интеллектуальную деградацию или не имеющие никаких амбиций развития. Их список известен: Бангладеш, Россия, Нигерия, Афганистан и другие державы, ориентированные на самобытность и духовность. Там законы, защищающие «чувства верующих», разумеется, используются и применяются." A. N.

http://stupeni.org/2014/05/29/religioznyj-fanatizm-ili-religioznaya-addikciya-2/?fbclid=IwAR2sGVhHyddJK5tVxGqlU-ilV9MfwQdAXeOhtAX7WXsIVNHM792QBHVSh6k