სიყვარულის შერჩევის ობიექტი. არაცნობიერი ვ. გრიზდაკი

 ვ. გრიზდაკი
სიყვარულის ობიექტის არჩევა. არაცნობიერი

ეს პოსტი არ არის პიკაპის ტენდენციის შესახებ, მით უმეტეს, რომ  თემა დარდენისა და მისი უნივერსალური ფორმულის შესახებ ჩვენ უკვე განვიხილეთ, და ფრაზა „იყავი კონგრუენტული და ყველა შეგიყვარებს“ უკვე  აღარ უფორიაქებს გონებას ზრდასრულ ადამიანებს ... თუ ვცდები? 
ეს არის პოსტი სიყვარულის ობიექტის არაცნობიერი არჩევანის შესახებ და რა განსაზღვრავს ამ არჩევანს. სინამდვილეში, ეს არის საკუთარ თავში ჩახედვის, ზღაპრული უფლისწულებისა და მეფის ასულების ბავშვური მეგალომანიის უარყოფის, სასიყვარულო ბედისწერის მძიმე აბჯარის მოხსნის და საკუთარი ბედის არჩევის მოკრძალებული მცდელობა.
ჩვენ ადამიანი კი არ გვიყვარს, არამედ ობიექტთა ურთიერთობები (უფრო სწორად, ისინი აყალიბებენ აღქმას). რა არის ეს?
ობიექტთა ურთიერთობები თანამედროვე ფსიქოანალიზში წარმოადგენს სამყაროს მიმართ სუბიექტის დამოკიდებულებას, როგორც პიროვნების გარკვეული ორგანიზაციის რთულ და განუყოფელ შედეგს, როგორც ობიექტების გარკვეული აღქმის შედეგს, რომელიც გარკვეულწილად დაკავშირებულია ფანტაზიასთან და დაცვის არჩეული საშუალებებით.
 შეიძლება საუბარი ობიექტთა ურთიერთობების შესახებ რომელიმე სუბიექტთან, განვითარების რომელიმე ეტაპთან (მაგალითად, ორალური ტიპის ობიექტთა ურთიერთობები) ან ფსიქოპათოლოგიურ მოვლენებთან (მაგალითად, მელანქოლიური ტიპის ობიექტთა ურთიერთობები) მიმართებაში.
სიყვარული ჩემი გაგებით (როგორც ადრე დავწერე) ობიექტთა ურთიერთობების წონასწორობის წერტილია კონფლიქტში შერწყმასა (ინფანტილური დამოკიდებულება) და სეპარაციას შორის. უკიდურეს მარცხენა პოზიციაში ჩვენ გვაქვს ბავშვისა და დედის სიმბიოზური სიყვარული, რომელშიც ობიექტები შეერთებული არიან და  ინდივიდუალურობისთვის ადგილი აღარ რჩება. უკიდურეს მარჯვენა პორიზიაში სრული სეპარაციაა, რაც ინდივიდუუმისთვის სიკვდილის ტოლფასია (ეს პოზიციები დაბადებიდან არის ჩადებული და მოქმედებს მთელი ცხოვრების მანძილზე, გამოიხატება სიკვდილის შიშის სახით). შეყვარება - ეს არის წონასწორობის წერტილების ურთიერთგადაადგილების მდგომარება ერთმანეთის მიმართულებით, მაგრამ, რადგან მოქმედებს შერწყმის და ინდივიდუალობის დაკარგვის შიში, ორი პიროვნება „ვიწროდ“ გრძნობს თავს და ისინი სეპარირდებიან. 
როგორ ხდება პარტნიორის არჩევა. ბავშვობაში პიროვნების ინტროეცირებულ ობიექტთა ურთიერთობების საფუძველზე.  დედის მიმართ მისი დამოკიდებულება დიადაში და მამასთან ტრიადაში განსაზღვრავს ობიექტთა ურთიერთობების იმ მნიშვნელოვან გამოვლინებებს, რომლებიც გაააქტიურებს მიდრეკილებას. ფიზიკური თვისებები განსაზღვრავენ მხოლოდ გარკვეულ ობიექტურ ურთიერთობების გამოხატვას,  ამავე დროს სუპერ ეგოს ქმედებას შეუძლია გამოიწვიოს კონფლიქტი მიდრეკილებებთან და ამბივალენტური გრძნობები პარტნიორის მიმართ. ადრეული ინფანტილური ურთიერთობები შეიძლება გამსჭვალული იყოს რისხვის, შურის გრძნობებით, მაზოხისტური ტენდენციებით ..., რომლებიც მოგვიანებით შეასრულებენ პარტნიორთან მიზიდვის აქტივატორების როლს. 
პარტნიორის სქესის განსაზღვრა ეკუთვნის გენდერულ იდენტურობას, რომელიც ყალიბდება ოედიპალურ პერიოდში. სექსუალური იდენტურობის განსაზღვრა ასევე ეკუთვნის ოედიპალურ ეტაპს და დამოკიდებულია ოიდეპალური კონფლიქტების მოგვარებაზე. არსებითად, ჩვენ ვერ შევძლებთ პარტნიორის არჩევის უნივერსალური ფორმულის ჩამოყალიბებას, თუ არ გაგვაჩნია სრული ინფრომაცია მის ინფანტილურ ობიექტთა ურთიერთობების ამ ინტროეცირებულ ურთიერთობათა ინტრაფსიქიკური კონფლიქტების შესახებ. ობიექტთა ურთიერთობები, არსებითად, მოიცავენ არა მარტო მნიშვნელოვანი პირის სახეს, არამედ მთელ მის გარემოცვასაც. ნებისმიერი ფორმულა ან ერთეული, რომელიც პრეტენზიას აცხადებს უნივერსალურ ურთიერთობებზე, აღმოჩნდება თითოეული პიროვნების ინდივიდუალობის პირისპით. შეუძლებელია ერთი ფორმულით გამოხატვა იმისა, რომ ტკივილი და მაზოხიზმი ყოველთვის არ არის მიმზიდველი თვისება პარტნიორში, ან შეუძლებელია იმის თქმა, რომ მსხვერპლის გაღება და ურთიერთობებისთვის ყველაფრის გაღება ასევე მიიზიდავს  კონკრეტული პირის გათვალისწინების გარეშე. 
ქარაქტეროლოგიურ თვისებათა კომპლემენტარულობა სულ უფრო მნიშვნელოვან როლს ითამაშებს, ვიდრე პარტნიორის იდეალური სახე,  პიროვნებაში ჩამოყალიბებული სოციუმი. ურთიერთობები, რომელშიც წონასწორობის წერტილები რომელიმე მხარეს არის გადახრილი, აგებულია გარკვეულ ქარაქტეროლოგიურ პრობლემებზე. ურთიერთობების პროცესში კი ეს ქარაქტეროლოგიური პრობლემები იღებენ კომპენსაციის შესაძლებლობას. ქარაქტეროლოგიური თვისებების კომპლემენტარულობას ასევე ახლავს თავისი სირთულეები, რადგან ერთი კატეგორიის თვისებათა ფარგლებში ჩვენ შეგვიძლია დავინახოთ დინამიური ამბივალენტური რეაქციები (შიზოიდური, ნარცისული ...). იმ დროს, როდესაც თვისებების ერთიკატეგორია დომინირებს, იქმნება აქცენტუაცია, ხოლო  როდესაც აქცენტუაცია ქმნის დეზადაპტიურ პატერნს - პათოლოგია. თავის უკიდურეს პათოლოგიურ გამოვლინებაში პიროვნება ვერ შეძლებს გრძელვადიანი ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებას. ძირითადი მახასიათებლების კლასიფიკაციის საფუძველზეც კი შეუძლებელია ხასიათების კომპლემენტარულობის ფორმირება, მაგრამ ურთიერთობების განვითარების დინამიკის ანალიზის შემდეგ შესაძლებელია სწორედ ამ ურთიერთობების კანონზომიერების ჩამოყალიბება და პრობლემური თვისებების გამოყოფა, რომლებიც ხელს უშლის ურთიერთობების განვითარებას, თუ მიზანი არის ურთიერთობების შენარჩუნება (კლიენტის მიზანი).

Nаступающим Новым годом


"А счастье катится, как обруч золотой,
Чужую волю исполняя,
И ты гоняешься за легкою весной,
Ладонью воздух рассекая".

Недавно мне довелось наблюдать похожий образ счастья на берегу самого большого - "Великого" - океана. На светлом песке добрый волшебник взмахами рук создает из пены радужные миры, за которыми гоняются дети, отражаясь в их переливчатых оболочках. Поймаешь пузырь - он лопается. Не поймаешь - он улетает в небо, унося твое отражение. Пузырей столько, что хватит на всех детей и на множество жизней, ведь рядом океан, и даже лопнувшие пузыри в него же возвращаются.
"Как-то так".
M. Ep.


http://drawingandillusion.blogspot.com/2016/02/the-secret-history-of-snowdrops.html