პატრიარქატის პრიზმა: რატომ არის ისე, რომ ყველაფერი, რასაც ვაკეთებთ, მამაკაცებისთვის კეთდება
ფემინისტებსა და პატრიარქალურ ურთიერთობათა მხარდამჭერებს შორის რეგულარულად ერთ და იმავე საკითხზე იწყება დავა: ვისთვის ცხოვრობენ ქალები? პირველთა აზრით, ურთიერთობების ტრადიციული მოდელი გულისხმობს, რომ ქალები მამაკაცებისთვის ცხოვრობენ. მეორენი, რა თქმა უნდა, ირწმუნებიან, რომ ყველაფერს საკუთარი თავისთვის აკეთებენ, „იმიტომ, რომ ჩვენ ასე მოგვწონს“. მაგრამ სინამდვილეში, ჩვენ ყველას ზოგჯერ ეჭვიც კი არ გვეპარება, რომ საკუთარ ცხოვრებას პატრიარქატის პრიზმაში ვუყურებთ. ამიტომაც სურათი ძალიან დამახინჯებულია.
მოდით ჩამოვყალიბდეთ: არა აქვს მნიშვნელობა, ვინ ხართ - ტრადიციული ურთიერთობების მხარდამჭერი, რადიკალური ფემინისტი ან ქალი, რომელიც დარწმუნებულია, რომ გენდერთაშორის ურთიერთობებში მთავარი ჩვეულებრივი საღი აზრია. შენ, ნებისმიერ შემთხვევაში, დაიბადე, იზრდებოდი და გაიზარდე იმავე საზოგადოებაში, როგორც ყველა ჩვენგანი, ეს საზოგადოება კი დღემდე სთავაზობს ქალებს განიხილონ თავისი ცხოვრება პატრიარქატის პრიზმაში. და თქვენ აუცილებლად იცნობთ თქვენს თავს თუნდაც ერთ პუნქტში. და სავარაუდოდ, არა მხოლოდ ერთში. იმის გამო, რომ ყველა ჩვენგანს, პრაქტიკულად დაბადებიდან, გვასწავლიდნენ გვეცხოვრა არა საკუთარი თავისთვის, არამედ მამაკაცებისთვის.
ძირითადი მოთხოვნილებები: საკვები
პარადოქსია, მაგრამ ფაქტი: რომანის „ქარწაღებულნის“ გმირის, მამის ფრაზა, დღემდე მიგვანიშნებს ჩვენ, თავისუფალ ქალებს, როგორ უნდა ვიცხოვროთ: „მე მითქვამს და ახლაც ვამბობ, ნამდვილი ლედი ხალხში ჩიტივით მიირთმევს, თითქოს იკენკებაო!“ ჩვენ გვეშინია, რომ შეიძლება ნამდვილი ლედის შთაბეჭდილება არ დავტოვოთ, ამიტომ პაემანის დროს არ ვუკვეთავთ გარეული ღორის შემწვარ მუხლს და ლიტრა ნახევარს გაუფილტრავი ლუდისა, რომელიც გვიყვარს, არამედ მოკრძალებულად ვუკვეთავთ ბოსტნეულის სალათს, მსუბუქ დესერტს და ბრიუტის ბოკალს.
უფრო მეტიც, ურთიერთობების დროსაც გვეშინია ულამაზოდ ჭამა: ბორშში ნიორწასმული პურის ნაჭრის ჩალბობა, როგორც ამას ბავშვობაში ვაკეთებდით? ეს ხომ შეუძლებელია! ღამით პელმენების მოხარშვა? არასოდეს! ძეხვის „დოქტორსკაიას“ ბატონის მოკბეჩა მხოლოდ ფლირტის სახით შეიძლება: რა კარგია, როგორი უშუალო ვარ! კატეგორიულად აკრძალულია იმავე „დოქტკორსკაიას“ ნახევარი ბატონის „თამაშის ან სერიალის ყურების დროს“ მირთმევა - ეს ქალისთვის შეუფერებელია! ამავე დროს, საკვები მკაფიოდ არის დაყოფილი: საკვები, რომელიც განკუთვნილია „მამაკაცებისთვის“ და „ქალებისთვის“: მამაკაცებისთვის - ხორცი და პური, ქალებისთვის - მსუბუქი იოგურტი და ტკბილეული. და მაშინაც კი, თუ თქვენ სტეიკის ფანატი ხართ, ეს მისატევებელია, ოღონდ არ უნდა ჭამოთ წკლაპუნით. ხომ გახსოვთ, გოგონები, როგორც ლედი უნდა ჭამდნენ?
ჩვენ ვმალავთ ჩვენს ჭეშმარიტ მადას და მშივრები ვრჩევით მხოლოდ ერთი მიზეზით: ლედი უნდა ჩიტივით იკენკებოდეს. ჩვენ გვინდა, რომ ლედი ვიყოთ.
ძირითადი მოთხოვნილებები: სექსი
თითოეულ ჩვენგანს ცხოვრებაში ერთხელ მაინც იმიტირებული აქვს ორგაზმი, მხოლოდ იმიტომ, რომ არ დავაზარალოთ სუსტი მამაკაცური ეგო. და არასდროს დავფიქრებულვართ იმაზე, თუ რატომ არის მისი ეგო სუსტი. ეს აქსიომა აკვიატებული გვაქვს: თუ ვერ გაათავე, ე.ი. შენი ბრალია. ცუდი სექსუალური პარტნიორი, რომელიც თითოეულ ჩვენგანს მაინც ჰყოლია, მხოლოდ ცეცხლზე ნავთს ასხავს: „ჩემთან ყველა ათავებდა, ეს შენ გაქვს პრობლემები“. არა, ძვირფასო, შენთან ყველა თავს მოაჩვენებდა, იმიტომ, რომ არ გვასწავლეს სექსუალური თავისუფლება, მაგრამ გვასწავლეს თავის მოჩვენება: თუ საწოლში უგრძნობი იქნები, სხვას იპოვის!
შედეგად, ჩვენ ათწლეულების მანძილზე ვითმენთ ცუდ სექსს, ხოლო როცა მორალურად მოვმწიფდებით, რათა პირდაპირ განვაცხადოთ ჩვენი სურვილის შესახებ, ჩვენ ვაწყდებით თეზისს: „ვის სჭირდები, ბებერო, ჩამოკიდებული ძუძუებით, გიხაროდეს, რომ ვიღაც შეგაჯდა“. ეს დახშული წრეა, საიდანაც გამოსავალს ბედნიერები იშვიათად პოულობენ: ისინი, ვისაც გაუმართლა და შეხვდა კარგ სექსუალურ პარტნიორს ახალგაზრდა ასაკში; ვისაც გაუმართლა და ვისაც აქვს ძლიერი სექსუალური კონსტიტუცია და, შესაბამისად, უნარი მიიღოს სიამოვნება უღიმღამო პარტნიორთანაც კი; ვისთვისაც პრინციპში სექსი საინტერესო არ არის, არ არის საჭირო და რაც ნაკლებად აქვს, მით უკეთესი.
დანარჩენნი სამუდამო ფრუსტრაციისათვის არიან განწირული: წიგნები, ჟურნალები და საიტებზე ქალებს ასწავლიან მამაკაცებისთვის სიამოვნების მინიჭებას, მაგრამ არავინ არ ასწავლის მამაკაცებს, როგორ ასიამოვნონ ქალებს.
ძირითადი მოთხოვნილებები: ყოველდღიური ცხოვრება
გუშინ, ერთ-ერთ ქსელში დისკუსიის დროს მამაკაცმა განაცხადა, რომ არ არსებობს არავითარი ყოველდღიური დისკრიმინაცია, რადგან, მაგალითად, ის „მზად არის გარეცხოს უნიტაზი, თუ ეს საჭიროა“. დაფიქრდით: მას აზრადაც არ მოსვლია, რომ უნიტაზი ყოველდღიურად უნდა გარეცხო შიგნიდან და სასურველია კვირაში ერთხელ გარედან. მან დაწერა „საჭიროების შემთხვევაში“. ეს არასასიამოვნო მოვალეობა იმდენად არის ქალებზე დაკისრებული, რომ მამაკაცები სერიოზულად გამოხატავენ გაკვირვებას აინტერესებთ: რატომ არ ეუბნებიან, რომ ეს საჭიროა, ხომ შეიძლება ეს სიმართლე იყოს?
მარტოხელა ახალგაზრდა ქალის ყოველდღიური ცხოვრება და ქალის ყოველდღიური ცხოვრება, რომელიც მამაკაცთან ერთად ცხოვრობს, მნიშვნელოვნად განსხვავდება ერთმანეთისგან და, სამწუხაროდ, მეორე შემთხვევაში მას სამჯერ მეტი ძალისხმევა სჭირდება. არა იმიტომ, რომ თქვენი კომფორტის კრიტერიუმები მოულოდნელად იცვლება, არამედ იმიტომ, რომ „ქალიკარგი დიასახლისი უნდა იყოს“. ეს ყველაფერი იწყება სადილით, რომლითაც თქვენ გინდათ ასიამოვნოთ საყვარელ მამაკაცს, და მთავრდება იმით, რომ ყველა საყოფაცხოვრებო საკითხი - პროდუქტების შეძენიდან დაწყებული რემონტის დაგეგმვით დამთავრებული - თქვენ გეკისრებათ. და რაც მთავარია: შენ ამის კარგად გაკეთებას ყველანაირად ცდილობ. იმის გამო, რომ „ქმარს არ ეყვარება ცუდი დიასახლისი“.
ბიუტი-პრაქტიკა, როგორც დამოკიდებულება
ბიური-პრაქტიკა - მტკივნეული ადგილია ყველა ფემინისტისა და პატრიარქალურობის მიმდევარი ქალისთვის: ვისთვის ვიღებავთ თმას, ვიკეთებთ მაკიაჟს სახეზე, ვისთვის ვიკეთებთ მანიკურს - მათთვის თუ ჩვენთვის?
პასუხი ნათელია მათთვის, ვინც წაიკითხა ალენ კარას წიგნი „მოწევის მიტოვების მარტივი გზა“: ავტორი აღნიშნავს, რომ მას ძალიან უყვარს ლობსტერები, მაგრამ არ განიცდის პანიკას, თუ კი ჯიბეში მუდმივად არ აქვს ოცამდე ეს ფეხსახსრიანი. მაგრამ თუ ჯიბეში სიგარეტი არ აქვს, ის პანიკაში ვარდება, როგორც ყველა მწეველი.
ალენ კარა საუბრობდა დამოკიდებულების შესახებ, და ჩვენც, პრინციპში, ამის შესახებ ვსაუბრობთ: შენი პირადი კოსმეტიკური ჩანთა შეიძლება არ მოთავსდეს ჩემოდანში, მაგრამ თუ ვერ შეძლებ გარეთ გასვლას, სანამ წამწამებს არ გაიზრდი, საკუთარ თავს პატრიარქატის პრიზმაში უყურებ: ვინმეს რომ მოუვლელი ვეგონო? საშინელებაა!
ვისთვის გინდა სინამდვილეში იყო ლამაზი?
ვისთვის იყინები ლამაზ, მაგრამ მოუხერხებელ ტანსაცმელში, ვისთვის ისახიჩრებ ფეხებს მაღალქუსლიან ფეხსაცმელში?
და რატომ ეხება „კარგად მოვლილი ქალის“ ცნება არა ჯანმრთელობას, არამედ პლასტიკურ ოპერაციებს?
კარგად აღზრდილი გოგონა
მეორეს მხრივ, ჩვენ ვცდილობთ, რომ უფრო ნაკლებად მიმზიდველი ვიყოთ იმ მამაკაცებისთვის, რომლებიც არ გვაინტერესებს. თუმცა ამავე დროს, ჩვენ თითქოს დანაშაულის გრძნობას განვიცდით. და როდესაც ვცდილობთ მოვიგერიოთ ტაქსის მძღოლის თავსმოხვეული ყურადღება, ჩვენ არ ვეუბნებით მას „მოკეტე და საჭეს მიხედე“, არამედ საუბარს ვაგრძელებთ მასთან, რადგან გვეშინია, რომ მან შეიძლება სადმე გადაუხვიოს, ბუჩქებში შეგვითრიოს, მოგვკლას და ტყეში გადაგვაგდოს? ჩვენი თავაზიანობა ჩვენთვის უსაფრთხოების ნიშანია. მაგრამ ჩვენ გულწრფელად გვჯერა, რომ ეს მხოლოდ თავაზიანობაა. რომ ჩვენ კარგად აღზრდილები ვართ.
თვითსრულყოფა: მისთვის საინტერესო რომ ვიყოთ
დიახ, და კიდევ ეს: ქალის განათლება და ინტერესები ასევე მხოლოდ ერთი მიზნით განიხილება: „ეს ყველაფერი მამაკაცებისთვისაა“. იგულისხმება, რომ თქვენ უნდა შექმნათ თქვენი განსაკუთრებული „ურთიერთობების ატმოსფერო“ არა მარტო ფსიქოლოგიური კლიმატის, არამედ ინტერესების ჭრილში. თქვენ რაღაც უნდა შეიტყოთ ახლის შესახებ (ისე, რომ ამაზე დიდი დრო არ დახარჯოთ, მამაკაცს დრო უნდა დაუთმო!), ამ ახალმა უნდა გაგიტაცოთ და შემდეგ უნდა შეეცადოთ, რომ ამ ახალმა ისიც გაიტაცოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, რაზე შეიძლება ის ესაუბროს ასეთ კრუხს?
მეუღლის, როგორც გარდაცვლილის, შესახებ
შეგიძლიათ კარგი თქვათ ან საერთოდ არაფერი თქვათ. ჩვენ მხრებზე გვაწვება არა მხოლოდ ურთიერთობებზე ზრუნვა, არამედ სოციუმის მამაკაცის მიმართ დამოკიდებულებაზე ზრუნვა. ისეთი ქალი უნდა იყო, რომ მამაკაცის შეშურდეთ. ისე უნდა მოიქცე, რომ ჩრდილი არ მიაყენო მის რეპუტაციას. იმის თქმა, რომ „ჩემი ქმარი კრეტინია“ შეგიძლია მხოლოდ ქალებთან, ზოგადად კი შენ ცდილობ ხმამაღლა გამოხატო აღფრთოვანება მისი მისამართით.
არჩევანი, რომელიც არ გაქვს
ამავდროულად თქვენ, ფაქტობრივად, არ გაქვთ არჩევანის საშუალება. უფრო სწორად, თქვენ გაქვთ მისი ილუზია: მითი უფლისწულის შესახებ, რომელსაც თითქოს ქალები ელოდებიან. ეს მითი მამაკაცების მიერ არის შექმნილი. სინამდვილეში, შენ, როგორც ყველა ჩვენგანს, გასწავლიდნენ „არ დაგეწყო საქმროების შერჩევა“. არ შეიძლება მამაკაცისთვის უარის თქმა მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ლოთია/არ უხდის ბავშვებს ალიმენტებს/ პრინციპულად უმუშევარია, მაგრამ კარგი ადამიანია, უნდა შეეცადო და დაეხმარო მას, ბედნიერი გახადო! ისევ შენ უნდა დაიხარჯო ბოლომდე, რომ მამაკაცმა კარგად იგრძნოს თავი. შენ არა. მან
თუ რაღაც ისე არ არის - თქვენი ბრალია
იმიტომ, რომ თვითონ იდანაშაულებ თავს ამაში: შენ არასაკმარისად კარგი ქალი იყავი. კარგად არ ცდილობდი. უვარგისი, უსარგებლო ქალი ხარ! და იცით რატომ? იმიტომ, რომ არა მხოლოდ საკუთრ ცხოვრებას უყურებთ პატრიარქატის პრიზმაში. არამედ საკუთარ თავსაც ხედავთ ამ პრიზმაში.
თარგმანი
01.2019
https://www.cosmo.ru/psychology/psychology/prizma-patriarhata-pochemu-vse-chto-my-delaem-delaetsya-dlya-muzhchin/
Настоящая любовь- это не " я люблю тебя за то, что ты самая красивая, умная и добрая ", а "я люблю тебя, несмотря на то, что ты сучка неуравновешенная, психопатка и злючка". Это не " я с тобой, потому что ты офигенный, идеальный, сногсшибательный ", а " хочу быть рядом всегда потому, что без тебя, говнюка, вообще невозможно". Настоящая любовь не слепа и она прекрасно видит все недочёты, трещинки и шероховатости не только твоего тела, но и души. Она не идеализирует, водружая человека на немыслимой высоты пьедестал, она принимает. Принимает со всеми твоими какашками, которое, как ни крути, но есть у каждого. Настоящая любовь- это не только поэзия и витиевато написанные письма, орошённые духами. Это проза жизни, куда входит забота о совсем неидеальном человеке и стремление подарить ему как можно больше счастья и радости. Настоящая любовь- это не красивые слова и обещания, это каждодневный труд, море терпения и умение прощать..
Mужчины убиваuт женщин природу , если не физически, то как личность.
Только любовь к самой себе и выращенная на ней любовь к другим женщинам, к природе способна возвысить женщину."
Men and Women so called "friendship" is not sacred, is not selfless, both using each other., its not real friendship
Eros and Thanatos are not friends, as man and women will never be friends, they will never understand each other. as Men cannot create nature, as he cannot create women, They are gifts
The traps of spiritual bypassing & spiritual superiority are especially evident in a person’s views on sexuality. There’s a puritanical tendency by some “spiritual” people to cling to lofty, esoteric concepts of what sex “should be”, thereby belittling what doesn’t match their exalted "pure" image of sex. Anything else is seen as an unhealthy distortion of sexual energy - either just wasting qi, supporting the “false ego”, or feeding your life-energy to parasitic spiritual entities. Believing this results in neurotically trying to force what would otherwise be a free-flowing expression to fit a rigidly preconceived image. Ironically, trying to “do it right” is what creates a false personality and disconnects us from our wholeness.
Sex isn’t something you do. Sex is a space you connect with inside yourself, with someone else. At the heart of our erotic desires, we all have a language we seek to express. What parts of yourself do you connect with during sex? What does your sexuality allow you to express? Is it a place for transcendence and spiritual union? Is it a place for naughtiness? To be safely aggressive? To dominate? Is it a place where you can just surrender and not take responsibility for everything? To be submissive. Is it a place where you can express your infantile wishes? To be worshipped and adored?
The feeling of loneliness serves as a warning that we are disconnected from ourselves, from our divine source, and need to take time with ourselves to get re-centered. Missing someone or grieving the loss of someone is not loneliness. When we feel lonely, we seek outside ourselves to find a feeling of inner completion and connection through someone else. Only when you can truly love being alone with yourself can you be with others without using them as a means of escape.
We don’t really change, we just become more and more ourself. Life spawns us at the center of our labyrinth, and, often mistaking it for the outside, we journey further outward thinking we’re getting closer to the center, but instead we find out everything we are not and face our darkest shadows. Some of us get stuck in the outer realms for a while, and fight to accept what we are not as ourselves and thus live in a constant battle against our true nature, attempting to grasp a solid position in a world of illusions. Eventually we see the inversion of our seeking and allow ourselves to sacrifice our illusory self for our true Self and we are naturally pulled back towards the center. None of this is right or wrong. It might just be in and out. And we need people going in and out, holding lanterns, hiding golden eggs, and reminding us of the way home.
It’s crucial to explore the facets of your subconscious mind that relate to early formation of your self-concept, so you aren’t disconnected from traumatic childhood experiences and, in turn, from your authenticity, or true-self. Such disconnection can manifest in many ways, including reliving or reenacting aspects of early traumas, subconsciously trying to normalize them or somehow resolve them. Mostly subconscious defense mechanisms such as dissociation, repression, rationalization, and denial hinder conscious practices of being honest, transparent, and vulnerable that foster intimate connection, enriching relationships, and happiness. So, as Nathaniel Branden noted, self-concept is destiny, which is why raising your awareness about developmental experiences and being attuned to your subconscious processes (e.g., "speaking the unspokens") are so foundational to self-knowledge and integrated, healthy functioning
"It is important to be able to identify abusers, liars, predators and psychopaths as people traumatized by terrible pain, soul fragmentation and spiritual disconnection. When people are utterly controlled by negative ego dysfunction and have no impulse control and they live in self-deception. A person who is deceiving themselves has no other alternative but to deceive others because they have little to no clarity.
Abuse Spiritual Principles to Reject Soul: Abuse spiritual principles in all forms of social control that isolate and disconnect that structure and its people from feeling their natural co-existence with unified spiritual consciousness. Intend to groom self-hatred and hatred for that which is most sacred in the spiritual principles of God. Condition people to unconsciously commit grave harm to themselves and to others without feelings of remorse or taking responsibility for personal actions. Introduce and reinforce a variety of anti-Soul ideological beliefs into the public. SRA mind control is used to agitate people to get them to feel rejected, angry, and victimized, to desire retaliation against their oppressors (or others they blame), which sets them up for the bondage loop of consciousness enslavement.
Disassociate, Fragment and Dehumanize People: When people experience extreme pain and trauma abuse, (especially, when trauma events are repeated and never given the ability to heal) they will disassociate from their body and the reality to get relief. At the moment of disassociation, they fragment in their mind, emotional layers and spiritual body. This disconnects their Lightbody layers and the functions between the mind and soul, which results in an energetically fractured, dehumanized and extremely fragile self. Abused and abusive people have no sense of emotional coherence, personal boundaries or self-respect, which allows for them to be easily mind controlled and prepared for further dark infiltration and consciousness enslavement. The individuals are purposely dehumanized to think of themselves as animals and to behave as animals (or even less than, generally, animals do not torture for sport). Dehumanized, they are easily fragmented, weakened and confused.
ფემინისტებსა და პატრიარქალურ ურთიერთობათა მხარდამჭერებს შორის რეგულარულად ერთ და იმავე საკითხზე იწყება დავა: ვისთვის ცხოვრობენ ქალები? პირველთა აზრით, ურთიერთობების ტრადიციული მოდელი გულისხმობს, რომ ქალები მამაკაცებისთვის ცხოვრობენ. მეორენი, რა თქმა უნდა, ირწმუნებიან, რომ ყველაფერს საკუთარი თავისთვის აკეთებენ, „იმიტომ, რომ ჩვენ ასე მოგვწონს“. მაგრამ სინამდვილეში, ჩვენ ყველას ზოგჯერ ეჭვიც კი არ გვეპარება, რომ საკუთარ ცხოვრებას პატრიარქატის პრიზმაში ვუყურებთ. ამიტომაც სურათი ძალიან დამახინჯებულია.
მოდით ჩამოვყალიბდეთ: არა აქვს მნიშვნელობა, ვინ ხართ - ტრადიციული ურთიერთობების მხარდამჭერი, რადიკალური ფემინისტი ან ქალი, რომელიც დარწმუნებულია, რომ გენდერთაშორის ურთიერთობებში მთავარი ჩვეულებრივი საღი აზრია. შენ, ნებისმიერ შემთხვევაში, დაიბადე, იზრდებოდი და გაიზარდე იმავე საზოგადოებაში, როგორც ყველა ჩვენგანი, ეს საზოგადოება კი დღემდე სთავაზობს ქალებს განიხილონ თავისი ცხოვრება პატრიარქატის პრიზმაში. და თქვენ აუცილებლად იცნობთ თქვენს თავს თუნდაც ერთ პუნქტში. და სავარაუდოდ, არა მხოლოდ ერთში. იმის გამო, რომ ყველა ჩვენგანს, პრაქტიკულად დაბადებიდან, გვასწავლიდნენ გვეცხოვრა არა საკუთარი თავისთვის, არამედ მამაკაცებისთვის.
ძირითადი მოთხოვნილებები: საკვები
პარადოქსია, მაგრამ ფაქტი: რომანის „ქარწაღებულნის“ გმირის, მამის ფრაზა, დღემდე მიგვანიშნებს ჩვენ, თავისუფალ ქალებს, როგორ უნდა ვიცხოვროთ: „მე მითქვამს და ახლაც ვამბობ, ნამდვილი ლედი ხალხში ჩიტივით მიირთმევს, თითქოს იკენკებაო!“ ჩვენ გვეშინია, რომ შეიძლება ნამდვილი ლედის შთაბეჭდილება არ დავტოვოთ, ამიტომ პაემანის დროს არ ვუკვეთავთ გარეული ღორის შემწვარ მუხლს და ლიტრა ნახევარს გაუფილტრავი ლუდისა, რომელიც გვიყვარს, არამედ მოკრძალებულად ვუკვეთავთ ბოსტნეულის სალათს, მსუბუქ დესერტს და ბრიუტის ბოკალს.
უფრო მეტიც, ურთიერთობების დროსაც გვეშინია ულამაზოდ ჭამა: ბორშში ნიორწასმული პურის ნაჭრის ჩალბობა, როგორც ამას ბავშვობაში ვაკეთებდით? ეს ხომ შეუძლებელია! ღამით პელმენების მოხარშვა? არასოდეს! ძეხვის „დოქტორსკაიას“ ბატონის მოკბეჩა მხოლოდ ფლირტის სახით შეიძლება: რა კარგია, როგორი უშუალო ვარ! კატეგორიულად აკრძალულია იმავე „დოქტკორსკაიას“ ნახევარი ბატონის „თამაშის ან სერიალის ყურების დროს“ მირთმევა - ეს ქალისთვის შეუფერებელია! ამავე დროს, საკვები მკაფიოდ არის დაყოფილი: საკვები, რომელიც განკუთვნილია „მამაკაცებისთვის“ და „ქალებისთვის“: მამაკაცებისთვის - ხორცი და პური, ქალებისთვის - მსუბუქი იოგურტი და ტკბილეული. და მაშინაც კი, თუ თქვენ სტეიკის ფანატი ხართ, ეს მისატევებელია, ოღონდ არ უნდა ჭამოთ წკლაპუნით. ხომ გახსოვთ, გოგონები, როგორც ლედი უნდა ჭამდნენ?
ჩვენ ვმალავთ ჩვენს ჭეშმარიტ მადას და მშივრები ვრჩევით მხოლოდ ერთი მიზეზით: ლედი უნდა ჩიტივით იკენკებოდეს. ჩვენ გვინდა, რომ ლედი ვიყოთ.
ძირითადი მოთხოვნილებები: სექსი
თითოეულ ჩვენგანს ცხოვრებაში ერთხელ მაინც იმიტირებული აქვს ორგაზმი, მხოლოდ იმიტომ, რომ არ დავაზარალოთ სუსტი მამაკაცური ეგო. და არასდროს დავფიქრებულვართ იმაზე, თუ რატომ არის მისი ეგო სუსტი. ეს აქსიომა აკვიატებული გვაქვს: თუ ვერ გაათავე, ე.ი. შენი ბრალია. ცუდი სექსუალური პარტნიორი, რომელიც თითოეულ ჩვენგანს მაინც ჰყოლია, მხოლოდ ცეცხლზე ნავთს ასხავს: „ჩემთან ყველა ათავებდა, ეს შენ გაქვს პრობლემები“. არა, ძვირფასო, შენთან ყველა თავს მოაჩვენებდა, იმიტომ, რომ არ გვასწავლეს სექსუალური თავისუფლება, მაგრამ გვასწავლეს თავის მოჩვენება: თუ საწოლში უგრძნობი იქნები, სხვას იპოვის!
შედეგად, ჩვენ ათწლეულების მანძილზე ვითმენთ ცუდ სექსს, ხოლო როცა მორალურად მოვმწიფდებით, რათა პირდაპირ განვაცხადოთ ჩვენი სურვილის შესახებ, ჩვენ ვაწყდებით თეზისს: „ვის სჭირდები, ბებერო, ჩამოკიდებული ძუძუებით, გიხაროდეს, რომ ვიღაც შეგაჯდა“. ეს დახშული წრეა, საიდანაც გამოსავალს ბედნიერები იშვიათად პოულობენ: ისინი, ვისაც გაუმართლა და შეხვდა კარგ სექსუალურ პარტნიორს ახალგაზრდა ასაკში; ვისაც გაუმართლა და ვისაც აქვს ძლიერი სექსუალური კონსტიტუცია და, შესაბამისად, უნარი მიიღოს სიამოვნება უღიმღამო პარტნიორთანაც კი; ვისთვისაც პრინციპში სექსი საინტერესო არ არის, არ არის საჭირო და რაც ნაკლებად აქვს, მით უკეთესი.
დანარჩენნი სამუდამო ფრუსტრაციისათვის არიან განწირული: წიგნები, ჟურნალები და საიტებზე ქალებს ასწავლიან მამაკაცებისთვის სიამოვნების მინიჭებას, მაგრამ არავინ არ ასწავლის მამაკაცებს, როგორ ასიამოვნონ ქალებს.
ძირითადი მოთხოვნილებები: ყოველდღიური ცხოვრება
გუშინ, ერთ-ერთ ქსელში დისკუსიის დროს მამაკაცმა განაცხადა, რომ არ არსებობს არავითარი ყოველდღიური დისკრიმინაცია, რადგან, მაგალითად, ის „მზად არის გარეცხოს უნიტაზი, თუ ეს საჭიროა“. დაფიქრდით: მას აზრადაც არ მოსვლია, რომ უნიტაზი ყოველდღიურად უნდა გარეცხო შიგნიდან და სასურველია კვირაში ერთხელ გარედან. მან დაწერა „საჭიროების შემთხვევაში“. ეს არასასიამოვნო მოვალეობა იმდენად არის ქალებზე დაკისრებული, რომ მამაკაცები სერიოზულად გამოხატავენ გაკვირვებას აინტერესებთ: რატომ არ ეუბნებიან, რომ ეს საჭიროა, ხომ შეიძლება ეს სიმართლე იყოს?
მარტოხელა ახალგაზრდა ქალის ყოველდღიური ცხოვრება და ქალის ყოველდღიური ცხოვრება, რომელიც მამაკაცთან ერთად ცხოვრობს, მნიშვნელოვნად განსხვავდება ერთმანეთისგან და, სამწუხაროდ, მეორე შემთხვევაში მას სამჯერ მეტი ძალისხმევა სჭირდება. არა იმიტომ, რომ თქვენი კომფორტის კრიტერიუმები მოულოდნელად იცვლება, არამედ იმიტომ, რომ „ქალიკარგი დიასახლისი უნდა იყოს“. ეს ყველაფერი იწყება სადილით, რომლითაც თქვენ გინდათ ასიამოვნოთ საყვარელ მამაკაცს, და მთავრდება იმით, რომ ყველა საყოფაცხოვრებო საკითხი - პროდუქტების შეძენიდან დაწყებული რემონტის დაგეგმვით დამთავრებული - თქვენ გეკისრებათ. და რაც მთავარია: შენ ამის კარგად გაკეთებას ყველანაირად ცდილობ. იმის გამო, რომ „ქმარს არ ეყვარება ცუდი დიასახლისი“.
ბიუტი-პრაქტიკა, როგორც დამოკიდებულება
ბიური-პრაქტიკა - მტკივნეული ადგილია ყველა ფემინისტისა და პატრიარქალურობის მიმდევარი ქალისთვის: ვისთვის ვიღებავთ თმას, ვიკეთებთ მაკიაჟს სახეზე, ვისთვის ვიკეთებთ მანიკურს - მათთვის თუ ჩვენთვის?
პასუხი ნათელია მათთვის, ვინც წაიკითხა ალენ კარას წიგნი „მოწევის მიტოვების მარტივი გზა“: ავტორი აღნიშნავს, რომ მას ძალიან უყვარს ლობსტერები, მაგრამ არ განიცდის პანიკას, თუ კი ჯიბეში მუდმივად არ აქვს ოცამდე ეს ფეხსახსრიანი. მაგრამ თუ ჯიბეში სიგარეტი არ აქვს, ის პანიკაში ვარდება, როგორც ყველა მწეველი.
ალენ კარა საუბრობდა დამოკიდებულების შესახებ, და ჩვენც, პრინციპში, ამის შესახებ ვსაუბრობთ: შენი პირადი კოსმეტიკური ჩანთა შეიძლება არ მოთავსდეს ჩემოდანში, მაგრამ თუ ვერ შეძლებ გარეთ გასვლას, სანამ წამწამებს არ გაიზრდი, საკუთარ თავს პატრიარქატის პრიზმაში უყურებ: ვინმეს რომ მოუვლელი ვეგონო? საშინელებაა!
ვისთვის გინდა სინამდვილეში იყო ლამაზი?
ვისთვის იყინები ლამაზ, მაგრამ მოუხერხებელ ტანსაცმელში, ვისთვის ისახიჩრებ ფეხებს მაღალქუსლიან ფეხსაცმელში?
და რატომ ეხება „კარგად მოვლილი ქალის“ ცნება არა ჯანმრთელობას, არამედ პლასტიკურ ოპერაციებს?
კარგად აღზრდილი გოგონა
მეორეს მხრივ, ჩვენ ვცდილობთ, რომ უფრო ნაკლებად მიმზიდველი ვიყოთ იმ მამაკაცებისთვის, რომლებიც არ გვაინტერესებს. თუმცა ამავე დროს, ჩვენ თითქოს დანაშაულის გრძნობას განვიცდით. და როდესაც ვცდილობთ მოვიგერიოთ ტაქსის მძღოლის თავსმოხვეული ყურადღება, ჩვენ არ ვეუბნებით მას „მოკეტე და საჭეს მიხედე“, არამედ საუბარს ვაგრძელებთ მასთან, რადგან გვეშინია, რომ მან შეიძლება სადმე გადაუხვიოს, ბუჩქებში შეგვითრიოს, მოგვკლას და ტყეში გადაგვაგდოს? ჩვენი თავაზიანობა ჩვენთვის უსაფრთხოების ნიშანია. მაგრამ ჩვენ გულწრფელად გვჯერა, რომ ეს მხოლოდ თავაზიანობაა. რომ ჩვენ კარგად აღზრდილები ვართ.
თვითსრულყოფა: მისთვის საინტერესო რომ ვიყოთ
დიახ, და კიდევ ეს: ქალის განათლება და ინტერესები ასევე მხოლოდ ერთი მიზნით განიხილება: „ეს ყველაფერი მამაკაცებისთვისაა“. იგულისხმება, რომ თქვენ უნდა შექმნათ თქვენი განსაკუთრებული „ურთიერთობების ატმოსფერო“ არა მარტო ფსიქოლოგიური კლიმატის, არამედ ინტერესების ჭრილში. თქვენ რაღაც უნდა შეიტყოთ ახლის შესახებ (ისე, რომ ამაზე დიდი დრო არ დახარჯოთ, მამაკაცს დრო უნდა დაუთმო!), ამ ახალმა უნდა გაგიტაცოთ და შემდეგ უნდა შეეცადოთ, რომ ამ ახალმა ისიც გაიტაცოს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, რაზე შეიძლება ის ესაუბროს ასეთ კრუხს?
მეუღლის, როგორც გარდაცვლილის, შესახებ
შეგიძლიათ კარგი თქვათ ან საერთოდ არაფერი თქვათ. ჩვენ მხრებზე გვაწვება არა მხოლოდ ურთიერთობებზე ზრუნვა, არამედ სოციუმის მამაკაცის მიმართ დამოკიდებულებაზე ზრუნვა. ისეთი ქალი უნდა იყო, რომ მამაკაცის შეშურდეთ. ისე უნდა მოიქცე, რომ ჩრდილი არ მიაყენო მის რეპუტაციას. იმის თქმა, რომ „ჩემი ქმარი კრეტინია“ შეგიძლია მხოლოდ ქალებთან, ზოგადად კი შენ ცდილობ ხმამაღლა გამოხატო აღფრთოვანება მისი მისამართით.
არჩევანი, რომელიც არ გაქვს
ამავდროულად თქვენ, ფაქტობრივად, არ გაქვთ არჩევანის საშუალება. უფრო სწორად, თქვენ გაქვთ მისი ილუზია: მითი უფლისწულის შესახებ, რომელსაც თითქოს ქალები ელოდებიან. ეს მითი მამაკაცების მიერ არის შექმნილი. სინამდვილეში, შენ, როგორც ყველა ჩვენგანს, გასწავლიდნენ „არ დაგეწყო საქმროების შერჩევა“. არ შეიძლება მამაკაცისთვის უარის თქმა მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ლოთია/არ უხდის ბავშვებს ალიმენტებს/ პრინციპულად უმუშევარია, მაგრამ კარგი ადამიანია, უნდა შეეცადო და დაეხმარო მას, ბედნიერი გახადო! ისევ შენ უნდა დაიხარჯო ბოლომდე, რომ მამაკაცმა კარგად იგრძნოს თავი. შენ არა. მან
თუ რაღაც ისე არ არის - თქვენი ბრალია
იმიტომ, რომ თვითონ იდანაშაულებ თავს ამაში: შენ არასაკმარისად კარგი ქალი იყავი. კარგად არ ცდილობდი. უვარგისი, უსარგებლო ქალი ხარ! და იცით რატომ? იმიტომ, რომ არა მხოლოდ საკუთრ ცხოვრებას უყურებთ პატრიარქატის პრიზმაში. არამედ საკუთარ თავსაც ხედავთ ამ პრიზმაში.
თარგმანი
01.2019
https://www.cosmo.ru/psychology/psychology/prizma-patriarhata-pochemu-vse-chto-my-delaem-delaetsya-dlya-muzhchin/
Только любовь к самой себе и выращенная на ней любовь к другим женщинам, к природе способна возвысить женщину."
Men and Women so called "friendship" is not sacred, is not selfless, both using each other., its not real friendship
Eros and Thanatos are not friends, as man and women will never be friends, they will never understand each other. as Men cannot create nature, as he cannot create women, They are gifts
The traps of spiritual bypassing & spiritual superiority are especially evident in a person’s views on sexuality. There’s a puritanical tendency by some “spiritual” people to cling to lofty, esoteric concepts of what sex “should be”, thereby belittling what doesn’t match their exalted "pure" image of sex. Anything else is seen as an unhealthy distortion of sexual energy - either just wasting qi, supporting the “false ego”, or feeding your life-energy to parasitic spiritual entities. Believing this results in neurotically trying to force what would otherwise be a free-flowing expression to fit a rigidly preconceived image. Ironically, trying to “do it right” is what creates a false personality and disconnects us from our wholeness.
Sex isn’t something you do. Sex is a space you connect with inside yourself, with someone else. At the heart of our erotic desires, we all have a language we seek to express. What parts of yourself do you connect with during sex? What does your sexuality allow you to express? Is it a place for transcendence and spiritual union? Is it a place for naughtiness? To be safely aggressive? To dominate? Is it a place where you can just surrender and not take responsibility for everything? To be submissive. Is it a place where you can express your infantile wishes? To be worshipped and adored?
The feeling of loneliness serves as a warning that we are disconnected from ourselves, from our divine source, and need to take time with ourselves to get re-centered. Missing someone or grieving the loss of someone is not loneliness. When we feel lonely, we seek outside ourselves to find a feeling of inner completion and connection through someone else. Only when you can truly love being alone with yourself can you be with others without using them as a means of escape.
We don’t really change, we just become more and more ourself. Life spawns us at the center of our labyrinth, and, often mistaking it for the outside, we journey further outward thinking we’re getting closer to the center, but instead we find out everything we are not and face our darkest shadows. Some of us get stuck in the outer realms for a while, and fight to accept what we are not as ourselves and thus live in a constant battle against our true nature, attempting to grasp a solid position in a world of illusions. Eventually we see the inversion of our seeking and allow ourselves to sacrifice our illusory self for our true Self and we are naturally pulled back towards the center. None of this is right or wrong. It might just be in and out. And we need people going in and out, holding lanterns, hiding golden eggs, and reminding us of the way home.
It’s crucial to explore the facets of your subconscious mind that relate to early formation of your self-concept, so you aren’t disconnected from traumatic childhood experiences and, in turn, from your authenticity, or true-self. Such disconnection can manifest in many ways, including reliving or reenacting aspects of early traumas, subconsciously trying to normalize them or somehow resolve them. Mostly subconscious defense mechanisms such as dissociation, repression, rationalization, and denial hinder conscious practices of being honest, transparent, and vulnerable that foster intimate connection, enriching relationships, and happiness. So, as Nathaniel Branden noted, self-concept is destiny, which is why raising your awareness about developmental experiences and being attuned to your subconscious processes (e.g., "speaking the unspokens") are so foundational to self-knowledge and integrated, healthy functioning
"It is important to be able to identify abusers, liars, predators and psychopaths as people traumatized by terrible pain, soul fragmentation and spiritual disconnection. When people are utterly controlled by negative ego dysfunction and have no impulse control and they live in self-deception. A person who is deceiving themselves has no other alternative but to deceive others because they have little to no clarity.
Abuse Spiritual Principles to Reject Soul: Abuse spiritual principles in all forms of social control that isolate and disconnect that structure and its people from feeling their natural co-existence with unified spiritual consciousness. Intend to groom self-hatred and hatred for that which is most sacred in the spiritual principles of God. Condition people to unconsciously commit grave harm to themselves and to others without feelings of remorse or taking responsibility for personal actions. Introduce and reinforce a variety of anti-Soul ideological beliefs into the public. SRA mind control is used to agitate people to get them to feel rejected, angry, and victimized, to desire retaliation against their oppressors (or others they blame), which sets them up for the bondage loop of consciousness enslavement.
Disassociate, Fragment and Dehumanize People: When people experience extreme pain and trauma abuse, (especially, when trauma events are repeated and never given the ability to heal) they will disassociate from their body and the reality to get relief. At the moment of disassociation, they fragment in their mind, emotional layers and spiritual body. This disconnects their Lightbody layers and the functions between the mind and soul, which results in an energetically fractured, dehumanized and extremely fragile self. Abused and abusive people have no sense of emotional coherence, personal boundaries or self-respect, which allows for them to be easily mind controlled and prepared for further dark infiltration and consciousness enslavement. The individuals are purposely dehumanized to think of themselves as animals and to behave as animals (or even less than, generally, animals do not torture for sport). Dehumanized, they are easily fragmented, weakened and confused.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised