წიგნის „ისტორიის დასასრული და უკანასკნელი ადამიანი“ შესახებ
რა ელოდება კაცობრიობას მომავალში, თუ ისტორიის, პოლიტოლოგიის, ფილოსოფიის თვალსაზრისიდან გამომდინარე ვიმსჯელებთ? ბევრი პრობლემა გადაუჭრელი რჩება, ბევრი კი იცვლება ისეთი სიჩქარით, რომ თვალის მიდევნებას ვერ ასწრებ. „ისტორიის დასასრული და უკანასკნელი ადამიანი“ ამერიკელი ფილოსოფოსის ფრენსის ფუკუიამას პირველი ნაშრომია, რომელშიც იგი გვიზიარებს თავის მოსაზრებებს ამ თემაზე. წიგნმა საზოგადოებაში მიიღო უამრავი ურთიერთსაწინააღმდეგო გამოძახილი, მას აკრიტიკებდნენ, ავტორს ადანაშაულებდნენ ლიბერალურ-დემოკრატიული სისტემისადმი გადაჭარბებულ ერთგულებაში. მკითხველი შეიძლება დაეთანხმოს ავტორს, ჰქონდეს განსხვავებული მოსაზრება, მაგრამ ეს წიგნი გვაიძულებს სხვაგვარად შევხედოთ ისტორიას, გადავხედოთ ჩვენს შეხედულებებს.
წიგნში ცნობილი ფილოსოფოსი და პოლიტოლოგი განიხილავს ისტორიის მომავალს, მიაჩნია, რომ შეიძლება ის არც იყოს. მას მხედველობაში აქვს არა მოვლენების, არამედ იდეოლოგიისათვის ბრძოლის არარსებობა. ეს ნიშნავს ომებისა და კონფლიქტების დასასრულს. ავტორი თვლის, რომ მართვის ყველაზე წარმატებული სისტემაა ლიბერალური დემოკრატია, და განმარტავს, თუ რატომ. მას მოჰყავს მაგალითები, მმართველობის სხვა სისტემების ნაკლოვანებები და ამტკიცებს, რომ ლიბერალურ დემოკრატიაზე უკეთესის მოფიქრება შეუძლებელია.
ნაშრომის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი თემაა საზოგადოების განვითარება. ბუნებრივია, რომ ადამიანი ცდილობს სხვებთან შედარებით უფრო მაღლა დადგეს, ხოლო სხვა პერიოდებში თანაბარ პოზიციებზე მაინც. ამან შეიძლება ნეგატიური შედეგები გამოიწვიოს, რადგან ყველას ყურადღება მხოლოდ საკუთარ თავზე აქვს გადატანილი და არა კოლექტიურ ფასეულობებზე. მეორეს მხრივ, ეს განვითარების სტიმულს იძლევა. მაგრამ თუ ახლა საზოგადოება წარმოუდგენლად სწრაფი ტემპებით ვითარდება, თუ ერთ დღეს სურვილი გახდე უკეთესი, გააკეთო უკეთესად შეწყდება, რადგან ადამიანები ყველაფერს მიიღებენ, რისკენაც ისწრაფვოდნენ, რა მოხდება შემდეგ?
ნაშრომი ეკუთვნის ფილოსოფიურ მეცნიერებათა ჟანრს. სოციოლოგია. იგი 1992 წელს გამოქვეყნდა გამომცემლობა „AST“-ს მიერ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised