<!-- Global site tag (gtag.js) - Google Analytics
-->
-->
რა არის კლასობრივი ინტერესები?
თითქმის არავინ და არასოდეს არ ამბობს უარს სიმდიდრესა და ძალაუფლებაზე ნებაყოფლობით. უფრო მეტიც, საწარმოსა ან სახელმწიფოში ნებისმიერი მმართველი ჯგუფი, როგორც წესი, ძალისხმევას არ იშურებს, რათა შეინარჩუნოს ან გააძლიეროს თავისი გავლენა, ზოგჯერ კი, საკმაოდ ხშირად მის გაფართოებას ცდილობს. მას შეუძლია გაცვალოს მისი გავლენა-დომინირება-სიმდიდრე ამ რეგიონში/კომპანიაში გავლენაზე სხვა ადგილას, მაგრამ უარს ნებაყოფლობით არ იტყვის. გამონაკლისი შედარებით იშვიათი და ინდივიდუალურია. რასაკვირველია, ერთი ვაჭარი, მრეწველი და პოლიტიკოსი შეიძლება მონასტერში წავიდეს ან დაურიგოს თავისი ქონება მათ, ვისაც უჭირს, და ასეთი შემთხვევები ცნობილია. მაგრამ ასეთ მოვლენებს, როგორც წესი, არ აქვს მასიური და სისტემური ხასიათი. პირიქით, მმართველი ჯგუფები არასოდეს ამბობენ უარს ძალაუფლებასა და სიმდიდრეზე ნებაყოფლობით. ეს მარტივი და აშკარა ფაქტი საფუძვლად უდევს მსჯელობას კლასობრივი ინტერესების შესახებ.
სხვა საქმეა იმის მტკიცება, რომ დაბალი ფენის (მშრომელი) მოსახლეობა, არამმართველი კლასები „ცალსახად არიან დაინტერესებული კლასობრივი სისტემის ლიკვიდაციაში“. ისინი დაინტერესებული არიან საზოგადოებრივი ქონების მართვაში, რის დამტკიცებასაც ცდილობდა მარქსი კაპიტალისტურ სისტემასა და მუშათა კლასთან მიმართებაში (მაგალითად, „კაპიტალის“ პირველ ტომში). ამის დამტკიცება შეუძლებელია. ისტორია არ ადასტურებს ამას. საკმარისია დავაკვირდეთ დაქირავებულ მუშაკთა უმრავლესობის აბსოლუტურად პასიურ და მორჩილ ქმედებებს კაპიტალიზმის მთელი ისტორიის (მ.შ. მარქსის სიკვდილის შემდეგ გასული თითქმის საუკუნენახევრის) მანძილზე და მოსახლეობის (დაბალი ფენის დაჩაგრული მოსახლეობის) უმრავლესობის ქცევას ყველა ეპოქაში.
აჯანყება და ბუნტი არ არის ძალიან ხშირი მოვლენა, და ისინიც ყოველთვის არ ისახავდნენ მიზნად უთანასწორობის ლიკვიდაციას. დაბალი კლასების გამოსვლები, რომლებიც მიზნად ისახავდნენ საზოგადოებრივი თვითმართვის სისტემის შექმნას მიხაილ ბაკუნინის ანტიავტორიტარული სოციალიზმის იდეების შესაბამისად (საწარმოებსა და ტერიტორიებზე შრომითი კოლექტივების პირდაპირი დემოკრატიის; ასეთი კოლექტივების ნებაყოფლობითი ფედერაციის შექმნას) ზოგადად ძალიან იშვიათია. როგორც ჩანს, ეს მხოლოდ ერთ-ერთი შესაძლებლობაა. მაგალითად, განსაკუთრებულ ინტერესს წარმოადგენს რუსი ანარქისტის ბაკუნინის ანალიზი, როდესაც ის ამბობდა, რომ თემში მცხოვრებ რუს გლეხს (მე -19 საუკუნეში), საზოგადოებრივი მოქმედებებისთვის, სიღატაკესა და უსამართლობაზე რეაგირებისთვის, რომელსაც სჩადიოდნენ მაშინდელი უფროსები, სამი ვარიანტი ჰქონდა: „ეკლესიაში მისვლა, დუქანში წასვლა, ბუნტი“.
მაგრამ ბუნტი სულაც არ ნიშნავს, რომ გაჩნდება შრომითი თვითმმართველობის არაკლასობრივი საზოგადოება. ამ აზრის განვითარებისას ბაკუნინი წერდა: „სასოწარკვეთილი სიღატაკე საკმარისი არ არის სოციალური რევოლუციის წამოსაწყებად, მათ შეუძლიათ მხოლოდ ადგილობრივი ბუნტის დაწყება, მაგრამ არ არია საკმარისი იმისათვის, რომ ხალხის მასები აამოქმედო. ამისთვის ასევე აუცილებელია ზოგადეროვნული იდეალი, ყოველთვის ისტორიულად გამომუშავებული ხალხური ინსტინქტის სიღრმიდან, რომელიც აღზრდილია, გაფართოებული და კურთხეული მთელი რიგი მნიშვნელოვანი მოვლენებით, მძიმე და მწარე გამოცდილებით. როდესაც ასეთი იდეალი და ასეთი რწმენა ჩნდება ადამიანში და შეხვდება სიღატაკეს, რომელმაც ის სასოწარკვეთამდე მიიყვანა, მაშინ სოციალური რევოლუცია გარდაუვალია, მოახლოებული, და ვერავითარი ძალა ვერ აღუდგება მას წინ“.
ამრიგად, შედეგების შეჯამებისას რას მივიღებთ? მმართველი კლასები, როგორც წესი, დაინტერესებული არიან არსებული მდგომარეობის შენარჩუნებაში. ისინი აცნობიერებენ ამას და რაციონალურად მოქმედებენ იმ თვალსაზრისით, რაც ეხება მათი უპირატესობების დაცვას. მაგალითად, როგორც პოლიტიკური რეალიზმის ერთ-ერთი ამერიკელი თეორეტიკოსი, ჯონ მეიერშმაიერი აღნიშნავს, „ყველა სახელმწიფო აპარატი აცნობიერებს გადარჩენის და ძალაუფლების შენარჩუნების სურვილს, და ისინი გონივრულად მოქმედებენ ამ მიმართულებით“. მაგრამ სოციალური ქვედა კლასები შეოძლება სრულიად არ იყვნენ დაინტერესებული იმაში, რომ შეეწინააღმდეგონ შექმნილ ვითარებას. შეიძლება ერთი სირჩა არყის დალევაც. მათი რეაქციები რთული და ცუდად პროგნოზირებადია. ისინი დამოკიდებულნი არიან სხვადასხვა ფაქტორებზე, როგორც ობიექტურზე (ეკონომიკური სიტუაცია), ისე სუბიექტური, ფსიქოლოგიურზე (აუტანელი სიღატაკე ან ჯერ კიდევ ასატანი, ადამიანთა გარკვეული აქტიური ჯგუფების გავლენა ამა თუ იმ მიმართულებით და ა.შ.).
ანარქისტული მოძრაობა
მიხაილ ბაკუნინი
მე სხვაგვარად ვიტყოდი.
ვლადიმირ პლატონენკო
მე სხვაგვარად ვიტყოდი. პირველ რიგში, კლასი, თუ მას განვიხილავთ, როგორც ერთ მთელს (დასაშვებია ეს თუ არა, ცალკე საკითხია, მაგრამ ვთქვათ, რომ დასაშვებია), დაინტერესებულია თვითშენარჩუნებაში და, შესაბამისად, არსებული წესრიგის შენარჩუნებაში. თუ არ იქნება მონობა, არც მონების კლასი იარსებებს. მონას, ვისაც სურს მონად დარჩენა, არ შეიძლება ჰქონდეს მონობის გაუქმების სურვილი. მას სურს თავისი მდგომარეობის გააუმჯობესება მონობის არსებობის პირობებში. უკეთესი კვება, უფრო ადვილი სამუშაო, ნაკლები გაროზგვა ... რა თქმა უნდა, თუ ის ნორმალური ადამიანია, და არა მაზოხისტი. მონობის განადგურების სურვილი შეიძლება ჰქონდეს მხოლოდ მონას, რომელსაც არ სურს იყოს მონა. მას შეიძლება ჰქონდეს მონობის შენარჩუნების სურვილიც, რადგან, თუ მას გაათავისუფლებენ მონობის გაუქმების გარეშე, ის მაინც მონა აღარ იქნება. ან იქნებ, თუ გაუმართლა, თვითონვე ეყოლება მონები. მაგრამ, თუ მას არ შეუძლია გათავისუფლდეს თვითონ, თუ განთავისუფლების ერთადერთი გზაა სხვა მონებთან გაერთიანება და მონობის ჩამოგდებაა, მაშინ ისიც დაინტერესდება ამით.
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პირველ რიგში, უნდა ვისაუბროთ არა კლასის ინტერესების შესახებ, არამედ მისი წარმომადგენლების. მეორეც, იმავე პროლეტარიატის წარმომადგენლების უმრავლესობა დაინტერესებული აღმოჩნდება სისტემის შეცვლაში, თუ მათ, უმეტესწილად არ სურთ პროლეტალები იყვნენ.
მესამეც, მნიშვნელოვანია, რომ ნებისმიერი ადამიანის ინტერესები მრავალფეროვანია. არავინ არის მხოლოდ ერთი რამით დაინტერესებული. და ეს ინტერესები შეიძლება ეწინააღმდეგებოდეს ერთმანეთს. ადამიანს შეიძლება ჰქონდეს ცვლილებების და ამავე დროს, სიმშვიდის, სტაბილურობის სურვილი. ამავე დროს, მასს შეიძლება ეშინოდეს არა მარტო თავის, არამედ მისი ახლობლების გამო. მას შეიძლება ჰყავდეს მეგობრები და მტრები, რომელთა მიმართ დამოკიდებულებას შეიძლება გავლენა ჰქონდეს მის დამოკიდებულებაზე სისტემის ან მისი შეცვლის მიმართ. და ეს ყველაფერი ერთმანეთზეა გადახლართული. ყველაფერს გადაწყვეტს ის, რაც მას ყველაზე ძლიერად სურს. შედეგად ვიღებთ რაღაც შემადგენეკს, ურთიერთსაწინააღმდეგო სურვილების ჯამს, რომელიც იქნება მისი ჯამური ინტერესი. მიუხედავად ამისა, ერთი სოციალური ფენის ადამიანთა უმრავლესობისთვის, ერთი და იგივე დროსა და პირობებში, ის არ იქნება იგივე, არამედ მსგავსი. და ექნებათ საერთო ინტერესი. ვინმეს უფრო ძლიერი ექნება, ვინმე სუსტი, მაგრამ მაინც უმრავლესობას ექნება.
მე, დაახლოებით, ყველაფერს ასე ჩამოვაყალიბებდი.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0891061815000599?via%3Dihub&fbclid=IwAR0Go7YcJYLIOGM957_YUaZ6-7NR7B6BRb5dBWKZ37MEr79HYW2Dra5UXUg
Психическая причинность, также Ментальная каузальность (англ. Mental Causation) — причинно-следственное отношение сознания и физического мира, в частности, влияние сознания человека на его поведение. В повседневной жизни и научной практике взаимодействие между сознанием и физическим миром считается само собой разумеющимся. Влияние психических состояний и процессов на поведение человека признано в качестве установленного факта и в житейской психологии, и в научной психологии, и вфилософии психологии
При этом в современной философии сознания и когнитивной науке проблема психической причинности является предметом обширных дискуссий. Это обусловлено сложностью объяснения взаимодействия нематериального сознания и материи в теоретических рамках, заданных картезианской картиной мира. Хотя подавляющее большинство современных философов и учёных отвергает картезианский субстанциальный дуализм, многие из них сохраняют приверженность картезианской идее о фундаментальном различии между психическим и физическим
Основная сложность решения проблемы психической причинности состоит в том, как непротиворечивым образом совместить принцип каузальной замкнутости физического мира и нередуцируемость психических свойств к физическим свойствам[6]. Психическая причинность является одной из важнейших составляющихпсихофизической проблемы и включает в себя несколько аспектов, в том числе: связь между сознанием и телом; свободу воли; моральную ответственность; проблему каузальной парности; закон сохранения энергии; каузальную замкнутость физического мира и исключение сверхдетерминации[
The Principles of Truth are Seven; he who knows these, understandingly, possesses the Magic Key before whose touch all the Doors of the Temple fly open.
1. The Principle of Mentalism - "THE ALL IS MIND; The Universe is Mental."
2. The Principle of Correspondence - "As above, so below; as below, so above."
3. The Principle of Vibration - "Nothing rests; everything moves; everything vibrates.”
4. The Principle of Polarity - "Everything is Dual; everything has poles; everything has its pair of opposites; like and unlike are the same; opposites are identical in nature, but different in degree; extremes meet; all truths are but half-truths; all paradoxes may be reconciled.”
5. The Principle of Rhythm - "Everything flows, out and in; everything has its tides; all things rise and fall; the pendulum-swing manifests in everything; the measure of the swing to the right is the measure of the swing to the left; rhythm compensates."
6. The Principle of Cause and Effect - "Every Cause has its Effect; every Effect has its Cause; everything happens according to Law; Chance is but a name for Law not recognized; there are many planes of causation, but nothing escapes the Law.”
7. The Principle of Gender - "Gender is in everything; everything has its Masculine and Feminine Principles; Gender manifests on all planes."
⸺ The Kybalion
Mental causation is the idea that our thoughts, feelings, beliefs, attitudes and desires cause other mental or physical states, such as one belief causing another belief to exist, or our decision to move our leg causing our leg to move. For instance, when you move your arm, it wouldn't make sense to say both your mind and your brain caused your arm to move. It could only be one or the other. We know that physical events cause other physical events, so it seems there is "no room" for the mind to cause anything since everything is perfectly explained by physical causes.
Fear is one of the most dangerous mental causation that prevents a person from
thinking and acting as the higher self would prefer
If you dont love truth, truth loves you anyway
http://www.garant.ru/news/1264570/?utm_referrer=https%3A%2F%2Fzen.yandex.com&fbclid=IwAR310hl-eSSaVWnGAYHBrY9VMowEXhgMPqgLZEOuMEXwqm5xBcZKw4E1jvk
http://publication.pravo.gov.ru/Document/View/0001201903110045?index=0&rangeSize=1&fbclid=IwAR0GxV37Tj6fQ2ezEJuZxXdji0a2fCMAuWPSkdyVB9QzxgvL0k2Lf5IwGKA
http://www.elitarium.ru/model-atribucii-percepciya-vospriyatie-povedenie-situaciya-prichina-dejstvie-ocenka-oshibka-ponimanie-postupok-namerenie-rezultat/
https://cyberleninka.ru/article/v/psihicheskaya-prichinnost-kak-vid-informatsionnoy-prichinnosti
http://www.elitarium.ru/course/distancionnyjj_kurs_razvitie_intuiciji_nabljudatelnosti/
https://pptcloud.ru/psihologia/psihologicheskie-teorii-voli-volya-kak-proizvolnaya-motivatsiya-i-kak-dolzhenstvovanie
https://www.twirpx.com/file/690555/
http://cyc.ge/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%9B-%E1%83%97%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%96%E1%83%94-%E1%83%9B%E1%83%94%E1%83%A2%E1%83%98%E1%83%90/?fbclid=IwAR3FRbYpe9sgRZ2GZbDEn3MoZyZI5IZVdW_KH_X5E9XHa894GQnr_7nc-lI
Immanuel Velikovsky called this book the "fulfillment of his oath of Hippocrates - to serve humanity." In this book he returns to his roots as a psychologist and psychoanalytical therapist, yet not with a single person as his patient but with humanity as a whole. After an extremely revealing overview of the foundations of the various psychoanalytical systems he makes the step into crowd psychology and reopens the case of Worlds in Collision from a totally different point of view: as a psychoanalytical case study. This way he shows that the blatant reactions to his theories (which are still going on today) have not been surprising but are actually inevitable from a psychological perspective - which equally holds for those who have defined our view of the world. At the same time he is able to reclassify the theories of Siegmund Freud and of C. G. Jung by finding a common basis for them. A journey through history, religion, mythology and art shows the overall range of the collective trauma and gives us - the patients - a message of extraordinary urgency and importance for the future
https://www.litmir.me/br/?b=535214&p=1
https://trafo.hypotheses.org/18296?fbclid=IwAR1mWmOW9Iycf3ZJrf5R5LJqTmPPIW8Ik1wBcs0n01CVuaP9LB0YIy4N8eM
თითქმის არავინ და არასოდეს არ ამბობს უარს სიმდიდრესა და ძალაუფლებაზე ნებაყოფლობით. უფრო მეტიც, საწარმოსა ან სახელმწიფოში ნებისმიერი მმართველი ჯგუფი, როგორც წესი, ძალისხმევას არ იშურებს, რათა შეინარჩუნოს ან გააძლიეროს თავისი გავლენა, ზოგჯერ კი, საკმაოდ ხშირად მის გაფართოებას ცდილობს. მას შეუძლია გაცვალოს მისი გავლენა-დომინირება-სიმდიდრე ამ რეგიონში/კომპანიაში გავლენაზე სხვა ადგილას, მაგრამ უარს ნებაყოფლობით არ იტყვის. გამონაკლისი შედარებით იშვიათი და ინდივიდუალურია. რასაკვირველია, ერთი ვაჭარი, მრეწველი და პოლიტიკოსი შეიძლება მონასტერში წავიდეს ან დაურიგოს თავისი ქონება მათ, ვისაც უჭირს, და ასეთი შემთხვევები ცნობილია. მაგრამ ასეთ მოვლენებს, როგორც წესი, არ აქვს მასიური და სისტემური ხასიათი. პირიქით, მმართველი ჯგუფები არასოდეს ამბობენ უარს ძალაუფლებასა და სიმდიდრეზე ნებაყოფლობით. ეს მარტივი და აშკარა ფაქტი საფუძვლად უდევს მსჯელობას კლასობრივი ინტერესების შესახებ.
სხვა საქმეა იმის მტკიცება, რომ დაბალი ფენის (მშრომელი) მოსახლეობა, არამმართველი კლასები „ცალსახად არიან დაინტერესებული კლასობრივი სისტემის ლიკვიდაციაში“. ისინი დაინტერესებული არიან საზოგადოებრივი ქონების მართვაში, რის დამტკიცებასაც ცდილობდა მარქსი კაპიტალისტურ სისტემასა და მუშათა კლასთან მიმართებაში (მაგალითად, „კაპიტალის“ პირველ ტომში). ამის დამტკიცება შეუძლებელია. ისტორია არ ადასტურებს ამას. საკმარისია დავაკვირდეთ დაქირავებულ მუშაკთა უმრავლესობის აბსოლუტურად პასიურ და მორჩილ ქმედებებს კაპიტალიზმის მთელი ისტორიის (მ.შ. მარქსის სიკვდილის შემდეგ გასული თითქმის საუკუნენახევრის) მანძილზე და მოსახლეობის (დაბალი ფენის დაჩაგრული მოსახლეობის) უმრავლესობის ქცევას ყველა ეპოქაში.
აჯანყება და ბუნტი არ არის ძალიან ხშირი მოვლენა, და ისინიც ყოველთვის არ ისახავდნენ მიზნად უთანასწორობის ლიკვიდაციას. დაბალი კლასების გამოსვლები, რომლებიც მიზნად ისახავდნენ საზოგადოებრივი თვითმართვის სისტემის შექმნას მიხაილ ბაკუნინის ანტიავტორიტარული სოციალიზმის იდეების შესაბამისად (საწარმოებსა და ტერიტორიებზე შრომითი კოლექტივების პირდაპირი დემოკრატიის; ასეთი კოლექტივების ნებაყოფლობითი ფედერაციის შექმნას) ზოგადად ძალიან იშვიათია. როგორც ჩანს, ეს მხოლოდ ერთ-ერთი შესაძლებლობაა. მაგალითად, განსაკუთრებულ ინტერესს წარმოადგენს რუსი ანარქისტის ბაკუნინის ანალიზი, როდესაც ის ამბობდა, რომ თემში მცხოვრებ რუს გლეხს (მე -19 საუკუნეში), საზოგადოებრივი მოქმედებებისთვის, სიღატაკესა და უსამართლობაზე რეაგირებისთვის, რომელსაც სჩადიოდნენ მაშინდელი უფროსები, სამი ვარიანტი ჰქონდა: „ეკლესიაში მისვლა, დუქანში წასვლა, ბუნტი“.
მაგრამ ბუნტი სულაც არ ნიშნავს, რომ გაჩნდება შრომითი თვითმმართველობის არაკლასობრივი საზოგადოება. ამ აზრის განვითარებისას ბაკუნინი წერდა: „სასოწარკვეთილი სიღატაკე საკმარისი არ არის სოციალური რევოლუციის წამოსაწყებად, მათ შეუძლიათ მხოლოდ ადგილობრივი ბუნტის დაწყება, მაგრამ არ არია საკმარისი იმისათვის, რომ ხალხის მასები აამოქმედო. ამისთვის ასევე აუცილებელია ზოგადეროვნული იდეალი, ყოველთვის ისტორიულად გამომუშავებული ხალხური ინსტინქტის სიღრმიდან, რომელიც აღზრდილია, გაფართოებული და კურთხეული მთელი რიგი მნიშვნელოვანი მოვლენებით, მძიმე და მწარე გამოცდილებით. როდესაც ასეთი იდეალი და ასეთი რწმენა ჩნდება ადამიანში და შეხვდება სიღატაკეს, რომელმაც ის სასოწარკვეთამდე მიიყვანა, მაშინ სოციალური რევოლუცია გარდაუვალია, მოახლოებული, და ვერავითარი ძალა ვერ აღუდგება მას წინ“.
ამრიგად, შედეგების შეჯამებისას რას მივიღებთ? მმართველი კლასები, როგორც წესი, დაინტერესებული არიან არსებული მდგომარეობის შენარჩუნებაში. ისინი აცნობიერებენ ამას და რაციონალურად მოქმედებენ იმ თვალსაზრისით, რაც ეხება მათი უპირატესობების დაცვას. მაგალითად, როგორც პოლიტიკური რეალიზმის ერთ-ერთი ამერიკელი თეორეტიკოსი, ჯონ მეიერშმაიერი აღნიშნავს, „ყველა სახელმწიფო აპარატი აცნობიერებს გადარჩენის და ძალაუფლების შენარჩუნების სურვილს, და ისინი გონივრულად მოქმედებენ ამ მიმართულებით“. მაგრამ სოციალური ქვედა კლასები შეოძლება სრულიად არ იყვნენ დაინტერესებული იმაში, რომ შეეწინააღმდეგონ შექმნილ ვითარებას. შეიძლება ერთი სირჩა არყის დალევაც. მათი რეაქციები რთული და ცუდად პროგნოზირებადია. ისინი დამოკიდებულნი არიან სხვადასხვა ფაქტორებზე, როგორც ობიექტურზე (ეკონომიკური სიტუაცია), ისე სუბიექტური, ფსიქოლოგიურზე (აუტანელი სიღატაკე ან ჯერ კიდევ ასატანი, ადამიანთა გარკვეული აქტიური ჯგუფების გავლენა ამა თუ იმ მიმართულებით და ა.შ.).
ანარქისტული მოძრაობა
მიხაილ ბაკუნინი
მე სხვაგვარად ვიტყოდი.
ვლადიმირ პლატონენკო
მე სხვაგვარად ვიტყოდი. პირველ რიგში, კლასი, თუ მას განვიხილავთ, როგორც ერთ მთელს (დასაშვებია ეს თუ არა, ცალკე საკითხია, მაგრამ ვთქვათ, რომ დასაშვებია), დაინტერესებულია თვითშენარჩუნებაში და, შესაბამისად, არსებული წესრიგის შენარჩუნებაში. თუ არ იქნება მონობა, არც მონების კლასი იარსებებს. მონას, ვისაც სურს მონად დარჩენა, არ შეიძლება ჰქონდეს მონობის გაუქმების სურვილი. მას სურს თავისი მდგომარეობის გააუმჯობესება მონობის არსებობის პირობებში. უკეთესი კვება, უფრო ადვილი სამუშაო, ნაკლები გაროზგვა ... რა თქმა უნდა, თუ ის ნორმალური ადამიანია, და არა მაზოხისტი. მონობის განადგურების სურვილი შეიძლება ჰქონდეს მხოლოდ მონას, რომელსაც არ სურს იყოს მონა. მას შეიძლება ჰქონდეს მონობის შენარჩუნების სურვილიც, რადგან, თუ მას გაათავისუფლებენ მონობის გაუქმების გარეშე, ის მაინც მონა აღარ იქნება. ან იქნებ, თუ გაუმართლა, თვითონვე ეყოლება მონები. მაგრამ, თუ მას არ შეუძლია გათავისუფლდეს თვითონ, თუ განთავისუფლების ერთადერთი გზაა სხვა მონებთან გაერთიანება და მონობის ჩამოგდებაა, მაშინ ისიც დაინტერესდება ამით.
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პირველ რიგში, უნდა ვისაუბროთ არა კლასის ინტერესების შესახებ, არამედ მისი წარმომადგენლების. მეორეც, იმავე პროლეტარიატის წარმომადგენლების უმრავლესობა დაინტერესებული აღმოჩნდება სისტემის შეცვლაში, თუ მათ, უმეტესწილად არ სურთ პროლეტალები იყვნენ.
მესამეც, მნიშვნელოვანია, რომ ნებისმიერი ადამიანის ინტერესები მრავალფეროვანია. არავინ არის მხოლოდ ერთი რამით დაინტერესებული. და ეს ინტერესები შეიძლება ეწინააღმდეგებოდეს ერთმანეთს. ადამიანს შეიძლება ჰქონდეს ცვლილებების და ამავე დროს, სიმშვიდის, სტაბილურობის სურვილი. ამავე დროს, მასს შეიძლება ეშინოდეს არა მარტო თავის, არამედ მისი ახლობლების გამო. მას შეიძლება ჰყავდეს მეგობრები და მტრები, რომელთა მიმართ დამოკიდებულებას შეიძლება გავლენა ჰქონდეს მის დამოკიდებულებაზე სისტემის ან მისი შეცვლის მიმართ. და ეს ყველაფერი ერთმანეთზეა გადახლართული. ყველაფერს გადაწყვეტს ის, რაც მას ყველაზე ძლიერად სურს. შედეგად ვიღებთ რაღაც შემადგენეკს, ურთიერთსაწინააღმდეგო სურვილების ჯამს, რომელიც იქნება მისი ჯამური ინტერესი. მიუხედავად ამისა, ერთი სოციალური ფენის ადამიანთა უმრავლესობისთვის, ერთი და იგივე დროსა და პირობებში, ის არ იქნება იგივე, არამედ მსგავსი. და ექნებათ საერთო ინტერესი. ვინმეს უფრო ძლიერი ექნება, ვინმე სუსტი, მაგრამ მაინც უმრავლესობას ექნება.
მე, დაახლოებით, ყველაფერს ასე ჩამოვაყალიბებდი.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0891061815000599?via%3Dihub&fbclid=IwAR0Go7YcJYLIOGM957_YUaZ6-7NR7B6BRb5dBWKZ37MEr79HYW2Dra5UXUg
Психическая причинность, также Ментальная каузальность (англ. Mental Causation) — причинно-следственное отношение сознания и физического мира, в частности, влияние сознания человека на его поведение. В повседневной жизни и научной практике взаимодействие между сознанием и физическим миром считается само собой разумеющимся. Влияние психических состояний и процессов на поведение человека признано в качестве установленного факта и в житейской психологии, и в научной психологии, и вфилософии психологии
При этом в современной философии сознания и когнитивной науке проблема психической причинности является предметом обширных дискуссий. Это обусловлено сложностью объяснения взаимодействия нематериального сознания и материи в теоретических рамках, заданных картезианской картиной мира. Хотя подавляющее большинство современных философов и учёных отвергает картезианский субстанциальный дуализм, многие из них сохраняют приверженность картезианской идее о фундаментальном различии между психическим и физическим
Основная сложность решения проблемы психической причинности состоит в том, как непротиворечивым образом совместить принцип каузальной замкнутости физического мира и нередуцируемость психических свойств к физическим свойствам[6]. Психическая причинность является одной из важнейших составляющихпсихофизической проблемы и включает в себя несколько аспектов, в том числе: связь между сознанием и телом; свободу воли; моральную ответственность; проблему каузальной парности; закон сохранения энергии; каузальную замкнутость физического мира и исключение сверхдетерминации[
The Principles of Truth are Seven; he who knows these, understandingly, possesses the Magic Key before whose touch all the Doors of the Temple fly open.
1. The Principle of Mentalism - "THE ALL IS MIND; The Universe is Mental."
2. The Principle of Correspondence - "As above, so below; as below, so above."
3. The Principle of Vibration - "Nothing rests; everything moves; everything vibrates.”
4. The Principle of Polarity - "Everything is Dual; everything has poles; everything has its pair of opposites; like and unlike are the same; opposites are identical in nature, but different in degree; extremes meet; all truths are but half-truths; all paradoxes may be reconciled.”
5. The Principle of Rhythm - "Everything flows, out and in; everything has its tides; all things rise and fall; the pendulum-swing manifests in everything; the measure of the swing to the right is the measure of the swing to the left; rhythm compensates."
6. The Principle of Cause and Effect - "Every Cause has its Effect; every Effect has its Cause; everything happens according to Law; Chance is but a name for Law not recognized; there are many planes of causation, but nothing escapes the Law.”
7. The Principle of Gender - "Gender is in everything; everything has its Masculine and Feminine Principles; Gender manifests on all planes."
⸺ The Kybalion
Mental causation is the idea that our thoughts, feelings, beliefs, attitudes and desires cause other mental or physical states, such as one belief causing another belief to exist, or our decision to move our leg causing our leg to move. For instance, when you move your arm, it wouldn't make sense to say both your mind and your brain caused your arm to move. It could only be one or the other. We know that physical events cause other physical events, so it seems there is "no room" for the mind to cause anything since everything is perfectly explained by physical causes.
Fear is one of the most dangerous mental causation that prevents a person from
thinking and acting as the higher self would prefer
http://www.garant.ru/news/1264570/?utm_referrer=https%3A%2F%2Fzen.yandex.com&fbclid=IwAR310hl-eSSaVWnGAYHBrY9VMowEXhgMPqgLZEOuMEXwqm5xBcZKw4E1jvk
http://publication.pravo.gov.ru/Document/View/0001201903110045?index=0&rangeSize=1&fbclid=IwAR0GxV37Tj6fQ2ezEJuZxXdji0a2fCMAuWPSkdyVB9QzxgvL0k2Lf5IwGKA
https://cyberleninka.ru/article/v/psihicheskaya-prichinnost-kak-vid-informatsionnoy-prichinnosti
http://www.elitarium.ru/course/distancionnyjj_kurs_razvitie_intuiciji_nabljudatelnosti/
https://www.litmir.me/br/?b=535214&p=1
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised