ბუნებრივი და არაბუნებრივი
მე აქ პოსტის გამო ვარ სამშობიაროებში მშობიარე ქალების ბუნებრივი და არაბუნებრივი ქცევის შესახებ. პასუხის გაცემა დავიწყე კომენტარებში, შემდეგ გავაცნობიერე, რომ მრავალი მოსაზრება არსებობს, და გადავწყვიტე ცალკე პოსტის შექმნა.
უმეტეს ჩვენთაგანს სხვაგვარად აღზრდიდნენ და ზრდიდნენ. როგორ იყო ჩემს შემთხვევაში (33 წლის ვარ), არ მახსოვს, დედას უნდა ვკითხო. ერთადერთი, რაც ვიცი, ის ჩემთან ერთად იყო 4 წლამდე, უბრალოდ არ მუშაობდა. მახსოვს, რომ ჩემს 26 წლის ძმას საათების მიხედვით კვებავდნენ. მას ცალკე ეძინა და დღის უმეტეს ნაწილს საწოლში ატარებდა, მიუხედავად იმისა, რომ 2 კვირის ასაკში მან მძიმე ოპერაცია გადაიტანა მუცლის ღრუს არეში. თითქოს, სულელი არ არის, არც დებილი, ქცევის პრობლემაც არ აქვს. იგივეს ვიტყვი ჩემს შესახებ.
საბჭოთა კავშირში ნორმად ითვლებოდა ცალკე ძილი, კვება საათების მიხედვით და ა.შ. და ა.შ., რაც ახლა არაბუნებრივად გამოიყურება. მერე რა? მოდით, ფხიზელი თვალით შევხედოთ ჩვენ, მიტოვებულმა თაობამ? ჩვენ რა, მორალური მახინჯები ვართ? თუ რა?
ჩემი აზრით, ყველა დედა თავისთვის ირჩევს ქცევის სტილს, რომელიც მისთვის და მისი შვილისთვის მოსახერხებელი იქნება. საკუთარი თავის დედობის სამსხვერპლოზე დადება - ყველაზე საშინელი სისულელეა, რომლის მოფიქრებაც შეიძლება. როგორც ნათქვამია: „ჯანმრთელი დედა - ჯანმრთელი შვილი“, ასე არ არის? მე ვეთანხმები ამას. ახლა მე ვგეგმავ შვილის კვებას მხოლოდ მოთხოვნის შემდეგ და სლინგში ტარებას, ისიც მთელი დღე არა, არამედ ცოტა დროით. ვიმშობიარებ, ვნახავ, როგორ იქნება. როგორი იქნება ბავშვი. ახლა ის მუცელშია, ძალიან მოუსვენარია: ფეხებს მირტყავს, უკვე მთელი მუცლის ღრუ მტკივა.
მართალი გითხრათ, ბევრი რამ, რაც ახლა მოდურია, უნდა გაიყოს 25-ზე და გათვალისწინებული იქნას, პირველ რიგში, ჩვენი აღზრდა და ჩვენი კლიმატი. ავიღოთ იგივე კომაროვსკი. უკრაინაში მაინც უფრო თბილა. პუნქტი პლიუს 18-ის შესახებ ჩვენს წვიმიან და ნესტიან პეტერბურგში, განსაკუთრებით ქალაქის ცენტრში, საერთოდ მიუღებელია. და კიდევ ბევრი რამ, რაც, თუნდაც, იგივე სირსებს აქვთ, რომლებიც ასევე ცხოვრობენ უფრო თბილ კლიმატში.
ასევე უფრო სასარგებლოა დააკვირდე ახლობელ ადამიანებს, თუ როგორ ზრდიან ისინი შვილებს, და როგორები ხდებიან ისინი. ჩემს ძმისშვილს რძალი დაბადებიდანვე ხელით ატარებდა. საპირფარეშოშიც კი მასთან ერთად მიდიოდა სლინგში. ბავშვი ახლა 1.3 წლისაა, და ხელიდან არ ჩამოდის. მამისთანაც კი უხალისოდ მიდის და მუდამ ყოველთვის დედისკენ მიდის. ჩემი აზრის, ეს ნორმალური არ არის.
P.S. არ ვიცი, რომელი ტეგები დავსვა... ესენი შევარჩიე...
მე აქ პოსტის გამო ვარ სამშობიაროებში მშობიარე ქალების ბუნებრივი და არაბუნებრივი ქცევის შესახებ. პასუხის გაცემა დავიწყე კომენტარებში, შემდეგ გავაცნობიერე, რომ მრავალი მოსაზრება არსებობს, და გადავწყვიტე ცალკე პოსტის შექმნა.
უმეტეს ჩვენთაგანს სხვაგვარად აღზრდიდნენ და ზრდიდნენ. როგორ იყო ჩემს შემთხვევაში (33 წლის ვარ), არ მახსოვს, დედას უნდა ვკითხო. ერთადერთი, რაც ვიცი, ის ჩემთან ერთად იყო 4 წლამდე, უბრალოდ არ მუშაობდა. მახსოვს, რომ ჩემს 26 წლის ძმას საათების მიხედვით კვებავდნენ. მას ცალკე ეძინა და დღის უმეტეს ნაწილს საწოლში ატარებდა, მიუხედავად იმისა, რომ 2 კვირის ასაკში მან მძიმე ოპერაცია გადაიტანა მუცლის ღრუს არეში. თითქოს, სულელი არ არის, არც დებილი, ქცევის პრობლემაც არ აქვს. იგივეს ვიტყვი ჩემს შესახებ.
საბჭოთა კავშირში ნორმად ითვლებოდა ცალკე ძილი, კვება საათების მიხედვით და ა.შ. და ა.შ., რაც ახლა არაბუნებრივად გამოიყურება. მერე რა? მოდით, ფხიზელი თვალით შევხედოთ ჩვენ, მიტოვებულმა თაობამ? ჩვენ რა, მორალური მახინჯები ვართ? თუ რა?
ჩემი აზრით, ყველა დედა თავისთვის ირჩევს ქცევის სტილს, რომელიც მისთვის და მისი შვილისთვის მოსახერხებელი იქნება. საკუთარი თავის დედობის სამსხვერპლოზე დადება - ყველაზე საშინელი სისულელეა, რომლის მოფიქრებაც შეიძლება. როგორც ნათქვამია: „ჯანმრთელი დედა - ჯანმრთელი შვილი“, ასე არ არის? მე ვეთანხმები ამას. ახლა მე ვგეგმავ შვილის კვებას მხოლოდ მოთხოვნის შემდეგ და სლინგში ტარებას, ისიც მთელი დღე არა, არამედ ცოტა დროით. ვიმშობიარებ, ვნახავ, როგორ იქნება. როგორი იქნება ბავშვი. ახლა ის მუცელშია, ძალიან მოუსვენარია: ფეხებს მირტყავს, უკვე მთელი მუცლის ღრუ მტკივა.
მართალი გითხრათ, ბევრი რამ, რაც ახლა მოდურია, უნდა გაიყოს 25-ზე და გათვალისწინებული იქნას, პირველ რიგში, ჩვენი აღზრდა და ჩვენი კლიმატი. ავიღოთ იგივე კომაროვსკი. უკრაინაში მაინც უფრო თბილა. პუნქტი პლიუს 18-ის შესახებ ჩვენს წვიმიან და ნესტიან პეტერბურგში, განსაკუთრებით ქალაქის ცენტრში, საერთოდ მიუღებელია. და კიდევ ბევრი რამ, რაც, თუნდაც, იგივე სირსებს აქვთ, რომლებიც ასევე ცხოვრობენ უფრო თბილ კლიმატში.
ასევე უფრო სასარგებლოა დააკვირდე ახლობელ ადამიანებს, თუ როგორ ზრდიან ისინი შვილებს, და როგორები ხდებიან ისინი. ჩემს ძმისშვილს რძალი დაბადებიდანვე ხელით ატარებდა. საპირფარეშოშიც კი მასთან ერთად მიდიოდა სლინგში. ბავშვი ახლა 1.3 წლისაა, და ხელიდან არ ჩამოდის. მამისთანაც კი უხალისოდ მიდის და მუდამ ყოველთვის დედისკენ მიდის. ჩემი აზრის, ეს ნორმალური არ არის.
P.S. არ ვიცი, რომელი ტეგები დავსვა... ესენი შევარჩიე...
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised