წიგნის "სიყვარული"
ანოტაცია
სიყვარულის მრავალგანზომილებიანი სამყარო მ. ე. წიგნში წარმოდგენილია ენციკლოპედიური ყოვლისმომცველობით და ლირიკული შთაგონებით. ავტორი უკიდურესი გულწრფელობით საუბრობს ეროტიკულისა და სექსუალურის ბუნების შესახებ, გრძნობადი ფანტაზიების, ხორციელი ცოდნის საიდუმლოებებზე. წიგნი მდიდარია სიყვარულის გრძნობის სხვადასხვა ნიუანსის აფორისტული განმარტებით. ავტორი განიხილავს სურვილს, სიამოვნებას, ცდუნებას, შთაგონებას, სინაზეს, ტკივილს, ეჭვიანობას, მიმართავს დიალოგიური და სტრუქტურული პოეტიკის, ეგზისტენციალური ფსიქოლოგიის, ფილოსოფიური ანთროპოლოგიის იდეებს. დიდი ყურადღება ეთმობა სიყვარულის ენის ანალიზს.
ავტორის თანამოსაუბრეებს შორის არიან პლატონი და სპინოზა, ფროიდი და გ. მარკუზე, ი. ბუნინი და ვ. ნაბოკოვი, მ. ბულგაკოვი და მ. პრიშვინი, რ. ბარტი და ი. ლოტმანი. წიგნი განკუთვნილია მკითხველისთვის, რომელიც ეძებს სიყვარულის გაააზრებას თანამედროვე ჰუმანიტარული აზროვნების კონტექსტში.
სექსუალობა - ეროტიკა - სიყვარული
შემოგთავაზებთ კიდევ ერთ ნაწყვეტს წიგნიდან „სიყვარული“, რომელიც ამჯერად უფრო ფილოსოფიასთან არის დაკავშირებული, ვიდრე ლირიკასთან: რა განასხვავებს ერთმანეთისგან ეროტიკულსა და სექსუალურს, ხოლო სიყვარულს ორივესგან.
ეროსთან დაკავშირებით შესახებ, როგორც წესი, ორ დონეს გამოყოფენ: სექსი - და ეროსი, ან სქესი - და სიყვარული. ნიკოლაი ბერდიაევი, მაგალითად, წერდა: „მე ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ აუცილებელია განსხვავება ეროსსა და სექსს შორის, სიყვარულ-ეროსსა და სქესის ფიზიოლოგიურ მნიშვნელობას შორის“. სინამდვილეში, ამ სფეროს სტრუქტურა ორსაფეხურიანი არ არის, მინიმუმ სამსაფეხურიანია. ეროტიკა წარმოადგენს პიროვნებათშორის ურთიერთობების განსაკუთრებულ, საშუალო დონეს, რომელიც უნდა გამოირჩეოდეს სექსუალობისა და სიყვარულისაგან.
• სექსუალობა არის სახეობების გამრავლება ინდივიდების სქესობრივი კავშირის გზით.
• ეროტიკა არის ინდივიდის მოკვდავობა, მისი სურვილი ყველაფერი ჰქონდეს თავისი თავისთვის.
• სიყვარული არის ინდივიდის უკვდავება და მისი უნარი სხვისთვის გახდეს ყველაფერი.
ცხოველებმა არ იციან რა არის ეროტიკა, რადგან მათთვის ცნობილი არ არის მათი მოკვდავობის შესახებ და არ ცდილობენ ჩაატიონ რაც შეიძლება მეტი სიამოვნება სიცოცხლის მოკლე დროში. ჟორჟ ბატაის თქმით, „მისთვის [მაიმუნისთვის] ეროტიკა უცნობია იმდენად, რამდენადაც მას აკლია სიკვდილის შესახებ ცოდნა. და, პირიქით, იმის გამო, რომ ჩვენ ვართ ადამიანები, იმის გამო, რომ ჩვენ ვცხოვრობთ სიკვდილის შემაშფოთებელ მოლოდინში, ჩვენთვის ცნობილია ეროტიზმის გააფთრებული, სასოწარკვეთილი, მძაფრი ძალადობა“.
ადამიანი „სიცოცხლესაც ჩქარობს და გრძნობასაც“. ეროტიკა არის ინტენსიური, ნებისა და ცნობიერების მიერ მრავალჯერ გაძლიერებული განცდა იმისა, თუ რა ხდება სექსში სპონტანურად. ეროტიკა ეყრდნობა მისი მოკვდავი „მე“-ს შეგრძნებას, რომელიც სიამოვნების გახანგრძლივებას, სქესობრივი კავშირის დამხმარე ფუნქიის გადაჭარბებას ცდილობს.
აქედან გამომდინარე, უდიდეს სიამოვნებას ჩვენი მოკვდავება და საკუთარი თავის სხვებში რეპროდუცირების აქტი გვანიჭებს, რომელსაც თვით სიამოვნების რეპროდუცირების აქტად გარდავქმნით. სიშიშვლე შეიძლება დაიფაროს, მიზიდულობა შენელდეს, შეიქმნეს მრავალი აკრძალვა, რაც, თავის მხრივ, იწვევს ცდუნებებს. ამიტომ იზრდება ეროტიკის სფერო, რომელშიც სწრაფი სექსუალური განმუხტვა ადგილს უთმობს დაახლოებისა და გაუცხოების მრავალსაფეხურიან თამაშს. მოკვდავობის გაცნობიერება ეროტიკულ დაძაბულობას აძლიერებს: მიზიდულობა უფრო სასოწარკვეთილი ხდება, სხეულები უფრო მჭიდროდ ეკვრიან ერთმანეთს, ღრმად აღწევენ ერთმანეთში მომავალი არარსებობის ზღვარზე. თითქოს, როდესაც ერთმანეთს ჩაებღაუჭებიან ან ჩაეჭიდებიან, შეძლებენ თავის შემაგრებას ამ უფსკრულის ზღვარზე. ასეთია ეროტიკული შეპყრობილობის ზღვარი, რომელსაც ამძაფრებს აღსასრულის შიში.
მაგრამ საკუთარი მოკვდავობის გაცნობიერებას თან ახლავს ინდივიდუალური უკვდავების იმედი, იმედი იმისა, რომ გარკვეული მნიშვნელობით იარსებებ ყოველთვის. ეს იმედი ყოველთვის არ გამოიხატება რელიგიური სარწმუნოების ენაზე ... ასეა თუ ისე, საკუთარი მოკვდავობის გაცნობიერებას არ შეიძლება არ მოჰყვეს, თუნდაც, სუსტი და შორეული პერსპექტივის სახით, უკვდავების შესაძლებლობა. ჩვენ რომ არ გვცოდნოდა რაღაც უკვდავების შესახებ, ჩვენ არც ჩვენი მოკვდავობის შესახებ გვეცოდინებოდა რამე: საზღვარი სიკვდილსა და უკვდავებას შორის ერთ და იგივე ცოდნას აქვს გავლებული, რომელიც აერთიანებს ემპირიკასა და მისტიკას.
ეროტიკულობისა და მოკვდავობის საზღვრის გადალახვა სიყვარულის მეშვეობით ხდება. ეროტიკა არსებობს სქესობრივი აქტის გაუცხოებით და გადავადებით, დაახლოვება-დაშორების თამაშით, მაგრამ ამ თამაშის მეორე მხარეს, ზოგჯერ იშვიათად, ზოგჯერ კი - არასდროს, ჩნდება ერთმანეთისადმი აბსოლუტური კუთვნილების განცდა, ისეთი ურღვეობის განცდა, რომელსაც სიკვდილიც ვერ მოერევა. თუ სექსუალობა საკუთარი სიცოცხლის შთამომავლობაში ბიოლოგიური გაგრძელების საშუალებას წარმოადგენს, ხოლო ეროტიკა - სიამოვნების საშუალებას საკუთარ თავსა და მის გარეთ, რეპროდუქციული მიზნის გარეშე, ამ შემთხვევაში სიყვარული უკვდავების გრძნობაა იმ ერთადერთი თვალსაზრისით, რომელიც აკავშირებს ორს. როგორც ეროტიკა მოიცავს სექსუალობას, ასევე სიყვარულიც მოიცავს ეროტიკას, მაგრამ არ შემოიფარგლება ამით ...
შემდეგი თარგმანი იქნება ფილოსოფიური წიგნი "სიყვარული"
===
M.F.L 06.18
(C)
http://concepture.club/post/obrazovanie/filosofija-i-seks-tri-tochki-zrenija-na-otnoshenija-mezhdu-polami
"РОКОВАЯ ДУРА
Пора уже заводить отдельный тег -"что злит и раздражает в кризис". Помимо богемных тусовок вообще, самым раздражающе смешным персонажем становится тип "роковая женщина". Это вообще комический тип для 21-ого века, онтологически фриковый. Впрочем, роковая женщина была фриком всегда. Её романтизировал целый отряд дур (недороковых), альфонсов и опрометчиво-талантливых писателей. Роковая женщина была дурой всегда. Тогда. Здесь и сейчас. И даже до своего рождения. Была она дурой в роли Бовари. Но и в роли Карениной, бросившись на рельсы от несубъектности (вечноженского!) она осталась дурой, правда буйной и обрусевшей.
Роковая женщина была дурой не только тогда, здесь-и сейчас, она была ей даже до своего рождения. Оставьте надежду её вразумлять, дурой она будет и потом.
Но вернёмся к актуализировавшемуся типу - "Р.Ж. В Кризис". Сей типаж часто мелькает в ленте, он удивительно статичен (статичная дурость) и легко узнаваем. Р.Ж. фетишистка. Шпильки, цитаты из Ницше (где про плеть, конечно) - всё это маркеры, часто одна борьба. Местная Р.Ж. имеет в качестве ориентира какую-нибудь Ренату Литвинову (кстати, абсолютно сталинский, но не "арийский", как может показаться тип. Советская актриса, но слегка по-богемному не в себе, как было модно в 90-х, но уже давно не.) На Литвинову Р.Ж. ориентируются совершенно зря. В отличии от сетевых Р.Ж. - актриса достаточно богата. Сетевая же - нища как церковная мышь и всё, что она может привлечь самодемонстрацией - это в лучшем случае альфонс, в худшем же и наиболее вероятном - городской сумасшедший (маньяк). Альфонсу, конечно, она не нужна. Но тут возможен типический альянс, так популярный на местности - альянс двух идиотов и социалистический рай - "тот самый" рай в шалаше, заваленном евразийской макулатурой."
http://ardentlight.com/ministry/the-deliberate-dumbing-down-of-humanity/
Ici vit un homme libre. Personne ne le sert".
--- Albert Camus / René Char, La Postérité du Soleil (1986)
" здесь живет свободный человек. Никто не служит ".Ему никто не служит
---- Альберт Камю / Рене Шар, потомки солнца (1986)
Французский поэт Рене Шар сказал: «Если вы можете пребывать в одном мгновении, вы откроете вечность». Превратите каждый момент в повод жить глубоко, счастливо, умиротворенно. Каждое мгновение — возможность помириться с миром, сделать счастье доступными для всех. Мир нуждается в нашем счастье.
To unite your physical lives, your material interests, to become partners in order to face together the difficulties and successes, the defeats and victories of life that is the very foundation of marriage, but you already know that it is not enough.
To be united in your sensations, to have the same aesthetic tastes and enjoyments, to be moved in common by the same things, one through the other and one for the other that is good, that is necessary, but it is not enough.
To be one in your deeper feelings, to keep a mutual affection and tenderness that never vary in spite of all the blows of life and can withstand every weariness and irritation and disappointment, to be always and on every occasion happy, extremely happy, to be together, to find in every circumstance tranquillity, peace and joy in each other that is good, that is very good, that is indispensable, but it is not enough.
To unite your minds, to harmonise your thoughts and make them complementary, to share your intellectual preoccupations and discoveries; in short, to make your sphere of mental activity identical through a widening and enrichment acquired by both at once that is good, that is absolutely necessary, but it is not enough.
Beyond all that, in the depths, at the centre, at the summit of the being, there is a Supreme Truth of being, an Eternal Light, independent of all the circumstances of birth, country, environment, education; That is the origin, cause and master of our spiritual development; it is That which gives a permanent direction to our lives; it is That which determines our destinies; it is in the consciousness of That that you must unite. To be one in aspiration and ascension, to move forward at the same pace on the same spiritual path, that is the secret of a lasting union."
- The Mother Mirra Alfassa
“Love does not consist of gazing at each other, but in looking outward together in the same direction.”
- Antoine de Saint-Exupéry
https://margot-quotes.livejournal.com/20260.html
https://artsandculture.google.com/exhibit/HQKi7r1-aH8dIw
Secret Handshake
What makes Canadians uniquely Canadian? In a world made increasingly accessible and porous through travel and the internet, cultural identity is a concept that is more difficult to define than ever, but one that Coupland has investigated for years in his work. This section of the exhibition continues Coupland’s investigation utilizing such cultural triggers as images of Terry Fox's leg, landscape prints from the 1940s, a narwhal tusk, and paintings by Emily Carr and the Group of Seven. By using imagery and objects laden with symbolic meaning for Canadians, Coupland has created a “secret handshake” not easily understood by others.
===
https://archive.org/stream/HumanCommunicationJosephA.DeVito/Human%20Communication%20-%20Joseph%20A.%20DeVito_djvu.txt
http://soperedi.blogspot.com/2014/03/138-communication-is-inevitable.html?m=0
Notice that you can reverse the processes of only some
systems. For example, you can turn water into ice and
then the ice back into water. And you can repeat this
reversal process as many times as you wish. Other sys-
tems, however, are irreversible. You can turn grapes
into wine, but you can't turn the wine back into
grapes— the process can go in only one direction.
Communication is such an irreversible process. Once
you say something, once you press the send key on
your e-mail, you can't uncommunicate it. You can of
course try to reduce the effects of your message by say-
ing, for example, "I really didn't mean what I said" or
"I was so angry I couldn't think straight." But regard-
less of how you try to negate or reduce the effects of a
message, the message itself, once it has been sent and
received, can't be reversed.
Because of irreversibility (and unerasability in
the case of much electronic communication), be care-
ful not to say things you may be sorry for later. Espe-
cially in conflict situations, when tempers run high,
avoid saying things you may later wish to withdraw.
Commitment messages— "I love you" messages and
their variants— also need to be monitored.
And in group and public communication
situations, when messages are received
by many people, it's crucial to recognize
their irreversibility. Similarly, online
messages (whether e-mail, blog posts, or
Facebook photos) that could be inter-
preted as sexist, racist, homophobic, or
ageist, which you thought were private
or erased from your computer, may later
be recalled and retrieved by others, cre-
ating all sorts of problems for you and
your organization.
ანოტაცია
სიყვარულის მრავალგანზომილებიანი სამყარო მ. ე. წიგნში წარმოდგენილია ენციკლოპედიური ყოვლისმომცველობით და ლირიკული შთაგონებით. ავტორი უკიდურესი გულწრფელობით საუბრობს ეროტიკულისა და სექსუალურის ბუნების შესახებ, გრძნობადი ფანტაზიების, ხორციელი ცოდნის საიდუმლოებებზე. წიგნი მდიდარია სიყვარულის გრძნობის სხვადასხვა ნიუანსის აფორისტული განმარტებით. ავტორი განიხილავს სურვილს, სიამოვნებას, ცდუნებას, შთაგონებას, სინაზეს, ტკივილს, ეჭვიანობას, მიმართავს დიალოგიური და სტრუქტურული პოეტიკის, ეგზისტენციალური ფსიქოლოგიის, ფილოსოფიური ანთროპოლოგიის იდეებს. დიდი ყურადღება ეთმობა სიყვარულის ენის ანალიზს.
ავტორის თანამოსაუბრეებს შორის არიან პლატონი და სპინოზა, ფროიდი და გ. მარკუზე, ი. ბუნინი და ვ. ნაბოკოვი, მ. ბულგაკოვი და მ. პრიშვინი, რ. ბარტი და ი. ლოტმანი. წიგნი განკუთვნილია მკითხველისთვის, რომელიც ეძებს სიყვარულის გაააზრებას თანამედროვე ჰუმანიტარული აზროვნების კონტექსტში.
სექსუალობა - ეროტიკა - სიყვარული
შემოგთავაზებთ კიდევ ერთ ნაწყვეტს წიგნიდან „სიყვარული“, რომელიც ამჯერად უფრო ფილოსოფიასთან არის დაკავშირებული, ვიდრე ლირიკასთან: რა განასხვავებს ერთმანეთისგან ეროტიკულსა და სექსუალურს, ხოლო სიყვარულს ორივესგან.
ეროსთან დაკავშირებით შესახებ, როგორც წესი, ორ დონეს გამოყოფენ: სექსი - და ეროსი, ან სქესი - და სიყვარული. ნიკოლაი ბერდიაევი, მაგალითად, წერდა: „მე ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ აუცილებელია განსხვავება ეროსსა და სექსს შორის, სიყვარულ-ეროსსა და სქესის ფიზიოლოგიურ მნიშვნელობას შორის“. სინამდვილეში, ამ სფეროს სტრუქტურა ორსაფეხურიანი არ არის, მინიმუმ სამსაფეხურიანია. ეროტიკა წარმოადგენს პიროვნებათშორის ურთიერთობების განსაკუთრებულ, საშუალო დონეს, რომელიც უნდა გამოირჩეოდეს სექსუალობისა და სიყვარულისაგან.
• სექსუალობა არის სახეობების გამრავლება ინდივიდების სქესობრივი კავშირის გზით.
• ეროტიკა არის ინდივიდის მოკვდავობა, მისი სურვილი ყველაფერი ჰქონდეს თავისი თავისთვის.
• სიყვარული არის ინდივიდის უკვდავება და მისი უნარი სხვისთვის გახდეს ყველაფერი.
ცხოველებმა არ იციან რა არის ეროტიკა, რადგან მათთვის ცნობილი არ არის მათი მოკვდავობის შესახებ და არ ცდილობენ ჩაატიონ რაც შეიძლება მეტი სიამოვნება სიცოცხლის მოკლე დროში. ჟორჟ ბატაის თქმით, „მისთვის [მაიმუნისთვის] ეროტიკა უცნობია იმდენად, რამდენადაც მას აკლია სიკვდილის შესახებ ცოდნა. და, პირიქით, იმის გამო, რომ ჩვენ ვართ ადამიანები, იმის გამო, რომ ჩვენ ვცხოვრობთ სიკვდილის შემაშფოთებელ მოლოდინში, ჩვენთვის ცნობილია ეროტიზმის გააფთრებული, სასოწარკვეთილი, მძაფრი ძალადობა“.
ადამიანი „სიცოცხლესაც ჩქარობს და გრძნობასაც“. ეროტიკა არის ინტენსიური, ნებისა და ცნობიერების მიერ მრავალჯერ გაძლიერებული განცდა იმისა, თუ რა ხდება სექსში სპონტანურად. ეროტიკა ეყრდნობა მისი მოკვდავი „მე“-ს შეგრძნებას, რომელიც სიამოვნების გახანგრძლივებას, სქესობრივი კავშირის დამხმარე ფუნქიის გადაჭარბებას ცდილობს.
აქედან გამომდინარე, უდიდეს სიამოვნებას ჩვენი მოკვდავება და საკუთარი თავის სხვებში რეპროდუცირების აქტი გვანიჭებს, რომელსაც თვით სიამოვნების რეპროდუცირების აქტად გარდავქმნით. სიშიშვლე შეიძლება დაიფაროს, მიზიდულობა შენელდეს, შეიქმნეს მრავალი აკრძალვა, რაც, თავის მხრივ, იწვევს ცდუნებებს. ამიტომ იზრდება ეროტიკის სფერო, რომელშიც სწრაფი სექსუალური განმუხტვა ადგილს უთმობს დაახლოებისა და გაუცხოების მრავალსაფეხურიან თამაშს. მოკვდავობის გაცნობიერება ეროტიკულ დაძაბულობას აძლიერებს: მიზიდულობა უფრო სასოწარკვეთილი ხდება, სხეულები უფრო მჭიდროდ ეკვრიან ერთმანეთს, ღრმად აღწევენ ერთმანეთში მომავალი არარსებობის ზღვარზე. თითქოს, როდესაც ერთმანეთს ჩაებღაუჭებიან ან ჩაეჭიდებიან, შეძლებენ თავის შემაგრებას ამ უფსკრულის ზღვარზე. ასეთია ეროტიკული შეპყრობილობის ზღვარი, რომელსაც ამძაფრებს აღსასრულის შიში.
მაგრამ საკუთარი მოკვდავობის გაცნობიერებას თან ახლავს ინდივიდუალური უკვდავების იმედი, იმედი იმისა, რომ გარკვეული მნიშვნელობით იარსებებ ყოველთვის. ეს იმედი ყოველთვის არ გამოიხატება რელიგიური სარწმუნოების ენაზე ... ასეა თუ ისე, საკუთარი მოკვდავობის გაცნობიერებას არ შეიძლება არ მოჰყვეს, თუნდაც, სუსტი და შორეული პერსპექტივის სახით, უკვდავების შესაძლებლობა. ჩვენ რომ არ გვცოდნოდა რაღაც უკვდავების შესახებ, ჩვენ არც ჩვენი მოკვდავობის შესახებ გვეცოდინებოდა რამე: საზღვარი სიკვდილსა და უკვდავებას შორის ერთ და იგივე ცოდნას აქვს გავლებული, რომელიც აერთიანებს ემპირიკასა და მისტიკას.
ეროტიკულობისა და მოკვდავობის საზღვრის გადალახვა სიყვარულის მეშვეობით ხდება. ეროტიკა არსებობს სქესობრივი აქტის გაუცხოებით და გადავადებით, დაახლოვება-დაშორების თამაშით, მაგრამ ამ თამაშის მეორე მხარეს, ზოგჯერ იშვიათად, ზოგჯერ კი - არასდროს, ჩნდება ერთმანეთისადმი აბსოლუტური კუთვნილების განცდა, ისეთი ურღვეობის განცდა, რომელსაც სიკვდილიც ვერ მოერევა. თუ სექსუალობა საკუთარი სიცოცხლის შთამომავლობაში ბიოლოგიური გაგრძელების საშუალებას წარმოადგენს, ხოლო ეროტიკა - სიამოვნების საშუალებას საკუთარ თავსა და მის გარეთ, რეპროდუქციული მიზნის გარეშე, ამ შემთხვევაში სიყვარული უკვდავების გრძნობაა იმ ერთადერთი თვალსაზრისით, რომელიც აკავშირებს ორს. როგორც ეროტიკა მოიცავს სექსუალობას, ასევე სიყვარულიც მოიცავს ეროტიკას, მაგრამ არ შემოიფარგლება ამით ...
შემდეგი თარგმანი იქნება ფილოსოფიური წიგნი "სიყვარული"
===
M.F.L 06.18
(C)
Пора уже заводить отдельный тег -"что злит и раздражает в кризис". Помимо богемных тусовок вообще, самым раздражающе смешным персонажем становится тип "роковая женщина". Это вообще комический тип для 21-ого века, онтологически фриковый. Впрочем, роковая женщина была фриком всегда. Её романтизировал целый отряд дур (недороковых), альфонсов и опрометчиво-талантливых писателей. Роковая женщина была дурой всегда. Тогда. Здесь и сейчас. И даже до своего рождения. Была она дурой в роли Бовари. Но и в роли Карениной, бросившись на рельсы от несубъектности (вечноженского!) она осталась дурой, правда буйной и обрусевшей.
Роковая женщина была дурой не только тогда, здесь-и сейчас, она была ей даже до своего рождения. Оставьте надежду её вразумлять, дурой она будет и потом.
Но вернёмся к актуализировавшемуся типу - "Р.Ж. В Кризис". Сей типаж часто мелькает в ленте, он удивительно статичен (статичная дурость) и легко узнаваем. Р.Ж. фетишистка. Шпильки, цитаты из Ницше (где про плеть, конечно) - всё это маркеры, часто одна борьба. Местная Р.Ж. имеет в качестве ориентира какую-нибудь Ренату Литвинову (кстати, абсолютно сталинский, но не "арийский", как может показаться тип. Советская актриса, но слегка по-богемному не в себе, как было модно в 90-х, но уже давно не.) На Литвинову Р.Ж. ориентируются совершенно зря. В отличии от сетевых Р.Ж. - актриса достаточно богата. Сетевая же - нища как церковная мышь и всё, что она может привлечь самодемонстрацией - это в лучшем случае альфонс, в худшем же и наиболее вероятном - городской сумасшедший (маньяк). Альфонсу, конечно, она не нужна. Но тут возможен типический альянс, так популярный на местности - альянс двух идиотов и социалистический рай - "тот самый" рай в шалаше, заваленном евразийской макулатурой."
http://ardentlight.com/ministry/the-deliberate-dumbing-down-of-humanity/
--- Albert Camus / René Char, La Postérité du Soleil (1986)
" здесь живет свободный человек. Никто не служит ".Ему никто не служит
---- Альберт Камю / Рене Шар, потомки солнца (1986)
Французский поэт Рене Шар сказал: «Если вы можете пребывать в одном мгновении, вы откроете вечность». Превратите каждый момент в повод жить глубоко, счастливо, умиротворенно. Каждое мгновение — возможность помириться с миром, сделать счастье доступными для всех. Мир нуждается в нашем счастье.
„Измены нет. Женщины любят ведь не мужчин, а Любовь. Потому никогда не изменяют. Измены нет, пока её не назовут изменой. «Неназванное не существует. «Муж» и «любовник» — вздор. Тайная жизнь — и явная. Тайная — что может быть слаще?..“
„Женщины любят не мужчин, а Любовь, мужчины — не Любовь, а женщин. Женщины никогда не изменяют. Мужчины — всегда.“Из записных книжек и тетрадей. (16-го марта 1919
"Чтобы люди друг друга понимали, надо, чтобы они шли или лежали рядом…“
„Женщины любят не мужчин, а Любовь, мужчины — не Любовь, а женщин. Женщины никогда не изменяют. Мужчины — всегда.“Из записных книжек и тетрадей. (16-го марта 1919
"Чтобы люди друг друга понимали, надо, чтобы они шли или лежали рядом…“
===
Цветаева же еще раз убедилась, что Аля выросла не ее дочерью. Марина Ивановна ненавидела парады, шествия — все, что нивелирует личность. Особенно возмутила ее фраза о расправе с изменой. Аля, ее Аля, в детстве такая жалостливая, приветствует расстрельные приговоры! Большей низости Цветаева не могла себе представить...
Цветаева же еще раз убедилась, что Аля выросла не ее дочерью. Марина Ивановна ненавидела парады, шествия — все, что нивелирует личность. Особенно возмутила ее фраза о расправе с изменой. Аля, ее Аля, в детстве такая жалостливая, приветствует расстрельные приговоры! Большей низости Цветаева не могла себе представить...
Кто создан из камня, кто создан из глины, —А я серебрюсь и сверкаю!Мне дело — измена, мне имя — Марина,Я бренная пена морская.--------
На вопрос, верит ли в Бога, всегда отвечала: «Я не верующая — знающая»
.И с вызовом писала: «мне дело — измена». .... Пока ты поэт, тебе гибели в стихии нет, ибо не гибель, а возвращение в лоно».
Цветаева,Пастернаку,февраля. ... Борисом он был, пока никто этого не знал. ... Я в жизни своей отсутствую, меня нет дома. ... Измена — чудесное слово, вроде: разлука
Цветаева без глянца» — Павел Фокин ... « Высокая» измена – в которой и тени предательства нет, где только – самоотдача.
Не в нашей власти
Возвращение в жизнь — не обман, не измена.
Пусть твердим мы: «Твоя, вся твоя!» чуть дыша,
Все же сердце вернется из плена,
И вернется душа.
Пусть твердим мы: «Твоя, вся твоя!» чуть дыша,
Все же сердце вернется из плена,
И вернется душа.
Эти речи в бреду не обманны, не лживы,
(Разве может солгать, — ошибается бред!)
Но проходят недели, — мы живы,
Забывая обет.
(Разве может солгать, — ошибается бред!)
Но проходят недели, — мы живы,
Забывая обет.
В этот миг расставанья мучительно-скорый
Нам казалось: на солнце навек пелена,
Нам казалось: подвинутся горы,
И погаснет луна.
Нам казалось: на солнце навек пелена,
Нам казалось: подвинутся горы,
И погаснет луна.
В этот горестный миг — на печаль или радость —
Мы и душу и сердце, мы все отдаем,
Прозревая великую сладость
В отрешенье своем.
Мы и душу и сердце, мы все отдаем,
Прозревая великую сладость
В отрешенье своем.
К утешителю-сну простираются руки,
Мы томительно спим от зари до зари…
Но за дверью знакомые звуки:
«Мы пришли, отвори!»
Мы томительно спим от зари до зари…
Но за дверью знакомые звуки:
«Мы пришли, отвори!»
В этот миг, улыбаясь раздвинутым стенам,
Мы кидаемся в жизнь, облегченно дыша.
Наше сердце смеется над пленом,
И смеется душа!
Мы кидаемся в жизнь, облегченно дыша.
Наше сердце смеется над пленом,
И смеется душа!
To unite your physical lives, your material interests, to become partners in order to face together the difficulties and successes, the defeats and victories of life that is the very foundation of marriage, but you already know that it is not enough.
To be united in your sensations, to have the same aesthetic tastes and enjoyments, to be moved in common by the same things, one through the other and one for the other that is good, that is necessary, but it is not enough.
To be one in your deeper feelings, to keep a mutual affection and tenderness that never vary in spite of all the blows of life and can withstand every weariness and irritation and disappointment, to be always and on every occasion happy, extremely happy, to be together, to find in every circumstance tranquillity, peace and joy in each other that is good, that is very good, that is indispensable, but it is not enough.
To unite your minds, to harmonise your thoughts and make them complementary, to share your intellectual preoccupations and discoveries; in short, to make your sphere of mental activity identical through a widening and enrichment acquired by both at once that is good, that is absolutely necessary, but it is not enough.
Beyond all that, in the depths, at the centre, at the summit of the being, there is a Supreme Truth of being, an Eternal Light, independent of all the circumstances of birth, country, environment, education; That is the origin, cause and master of our spiritual development; it is That which gives a permanent direction to our lives; it is That which determines our destinies; it is in the consciousness of That that you must unite. To be one in aspiration and ascension, to move forward at the same pace on the same spiritual path, that is the secret of a lasting union."
- The Mother Mirra Alfassa
“Love does not consist of gazing at each other, but in looking outward together in the same direction.”
- Antoine de Saint-Exupéry
==
Some people in the New Age, particularly those who have dabbled in Eastern practice, have swung with the pendulum of enatiadromia to a new extreme or one-sideness. They will monotonously insist on the oneness of everything no matter what is being discussed, and use this obvious reality as a way of leveling all difference, distinction and discernment.
This point of view can be even more limiting than the tunnel vision of the reductive thinker, since at least the reductive thinker is still thinking about and investigating something, no matter how much they miss the infinite, interelated context of the something. This type of New Ager, however, takes oneness as a truism that relieves them of the need for thinking, discrimination and discernment and pulls oneness out of a hat, like the most tired of magician’s rabbits, whenever any issue requiring discernment appears.
Recognizing that individuals or groups that are in conflict are part of the same oneness is crucial, but it is also crucial to recognize their individual differences and what sets them apart. The great American pioneer psychologist William James wrote more than a century ago that besides the oneness of things, anyone who glances at the phenomenal world should also be struck by the eachness of things.
We see a world of unique individual trees and people, for example, and not an homogenous mass of treeness or undifferentiated pool of humanity. The dynamic paradoxicalist recognizes that there is both oneness and eachness, these are the two poles of the paradox that must be held in mind to understand both interrelation and individuality."
~ Jonathan Zap
==========
https://margot-quotes.livejournal.com/20260.html
https://artsandculture.google.com/exhibit/HQKi7r1-aH8dIw
Secret Handshake
What makes Canadians uniquely Canadian? In a world made increasingly accessible and porous through travel and the internet, cultural identity is a concept that is more difficult to define than ever, but one that Coupland has investigated for years in his work. This section of the exhibition continues Coupland’s investigation utilizing such cultural triggers as images of Terry Fox's leg, landscape prints from the 1940s, a narwhal tusk, and paintings by Emily Carr and the Group of Seven. By using imagery and objects laden with symbolic meaning for Canadians, Coupland has created a “secret handshake” not easily understood by others.
===
https://archive.org/stream/HumanCommunicationJosephA.DeVito/Human%20Communication%20-%20Joseph%20A.%20DeVito_djvu.txt
http://soperedi.blogspot.com/2014/03/138-communication-is-inevitable.html?m=0
Notice that you can reverse the processes of only some
systems. For example, you can turn water into ice and
then the ice back into water. And you can repeat this
reversal process as many times as you wish. Other sys-
tems, however, are irreversible. You can turn grapes
into wine, but you can't turn the wine back into
grapes— the process can go in only one direction.
Communication is such an irreversible process. Once
you say something, once you press the send key on
your e-mail, you can't uncommunicate it. You can of
course try to reduce the effects of your message by say-
ing, for example, "I really didn't mean what I said" or
"I was so angry I couldn't think straight." But regard-
less of how you try to negate or reduce the effects of a
message, the message itself, once it has been sent and
received, can't be reversed.
Because of irreversibility (and unerasability in
the case of much electronic communication), be care-
ful not to say things you may be sorry for later. Espe-
cially in conflict situations, when tempers run high,
avoid saying things you may later wish to withdraw.
Commitment messages— "I love you" messages and
their variants— also need to be monitored.
And in group and public communication
situations, when messages are received
by many people, it's crucial to recognize
their irreversibility. Similarly, online
messages (whether e-mail, blog posts, or
Facebook photos) that could be inter-
preted as sexist, racist, homophobic, or
ageist, which you thought were private
or erased from your computer, may later
be recalled and retrieved by others, cre-
ating all sorts of problems for you and
your organization.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised