ჯაშუშური რომანი. როგორ გამოაქვეყნა პასტერნაკმა „ექიმი ჟივაგო“
23 ნოემბერს 60 წელი სრულდება ბორის პასტერნაკის ცნობილი რომანის „ექიმი ჟივაგოს“ პირველი პუბლიკაციიდან.
„ექიმი ჟივაგოს“ გამოქვეყნებასთან დაკავშირებული ამბავი ჯაშუშურ თრილერს წააგავს, თუმცა თავდაპირველად ამას არაფერი არ მოასწავებდა. პასტერნაკი წერდა თავის რომანს თითქმის ათი წელი. ის, რომ რომანზე მუშაობდა, არავისთვის იყო საიდუმლო. ჯერ კიდევ წერის დროს ამ ნაწარმოების ცალკეულ თავებს ეცნობოდნენ მწერლის მეგობრები და ნაცნობები. უფრო მეტიც, 1954 წელს, როდესაც რომანი უკვე დასრულების ეტაპზე იყო, ლექსები ამ რომანიდან დაიბეჭდა ჟურნალში „ზნამია“. დაბოლოს, 1955 წელს პასტერნაკმა დაამთავრა რომანზე „ექიმი ჟივაგო“ მუშაობა და გააგზავნა იმ დროის მთავარ ლიტერატურულ ჟურნალებში: „ნოვი მირსა“ და იმავე „ზნამიაში“. გადიოდა თვეები, მაგრამ ამ გამოცემების რედაქციების მხრიდან არანაირი რეაქცია არ ყოფილა. რედაქტორები უბრალოდ დუმდნენ. როდესაც თითქმის ორი წელი გავიდა, პასტერნაკისთვის ნათელი გახდა, რომ მისი რომანი არ დაიბეჭდებოდა. მწერალს ეს მდგომარეობა უკიდურესად თრგუნავდა. იგი მიხვდა, რომ შეიძლებოდა თავისი მთავარი ლიტერატურული ქმნილების პუბლიკაციას ვერც კი მოსწრებოდა.
იტალიელის თავგადასავალი რუსეთში
ისე მოხდა, რომ ხრუშჩოვის დათბობის შემდეგ, მოსკოვში სულ უფრო მეტი უცხოელი ჩამოდიოდა, რომლებიც საბჭოთა კავშირში ცხოვრებას აღიქვამდნენ, როგორც დიდ საიდუმლოებას. 1957 წლის მაისში მწერალთა დასახლებაში, პერედელკინოში, რუსი ჟურნალისტის თანხლებით ჩამოვიდა იტალიური რადიოს თანამშრომელი სერჯიო დ’ანჯელო. რასაკვირველია, პასტერნაკმა მასაც აცნობა მის ნაწარმოებთან დაკავშირებული ვითარების შესახებ, რაზეც მან მიიღო მოულოდნელი შეთავაზება „ექიმი ჟივაგო“ გამოქვეყნებულიყო იტალიაში. ამ იდეამ მწერალი სერიოზულად დააფიქრა. ერთის მხრივ, მას ესმოდა, რომ ამგვარი ნაბიჯის გადადგმამ მას შეიძლება სერიოზული პრობლემები მოუტანოს. მეორეს მხრივ, მან იმისთვის კი არ დაწერა თავისი რომანი, რომ ხელნაწერი რედაქტორის თაროზე დარჩენილიყო. დაბოლოს მან გარისკა და გადასცა „ექიმი ჟივაგოს“ ხელნაწერი იტალიელ ჟურნალისტს. დაიწყო მუშაობა რომანის თარგმნაზე.
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის PR-კამპანია
ხელნაწერის გადაცემიდან სამი თვის შემდეგ პარტიის ცენტრალურ კომიტეტში ცნობილი გახდა პასტერნაკის საქციელის შესახებ. ხელმძღვანელობა გაცოფებული იყო. მწერალზე დოსიე გაიხსნა. დაიწყო პასტერნაკის დევნა პრესაში. პარტიის ხელმძღვანელობამ ღიად განაცხადა, რომ ყველაფერს გააკეთებს იმისათვის, რომ ანტისაბჭოთა რომანი უცხოეთში არ დაიბეჭდოს. პასტერნაკი აიძულეს მიეწერა იტალიელი გამომცემლისთვის შემდეგი სახის დეპეშები: „ამ სახით მე გიკრძალავთ რომანის გამოქვეყნებას, ხელშეკრულებას ვწყვეტ. მოვითხოვ ხელნაწერის დაწვას“. მაგრამ ეს ყველაფერი ორმაგი თამაში იყო. ჯერ კიდევ რომანის გადაცემის ეტაპზე პასტერნაკი, რომელიც ელოდა მოვლენების ანალოგიურ განვითარებას, მოელაპარაკა იტალიურ მხარეს, რომ მისგან ყველა ნამდვილი წერილი მხოლოდ ფრანგულად ენაზე იქნებოდა დაწერილი და გადაეცემოდა ნდობით აღჭურვილი პირების მეშვეობით. იმავე ნდობით აღჭურვილი პირების საშუალებით მწერალმა, რომელიც აცნობიერებდა, რომ ამაზე უარესი აღარაფერი მოხდებოდა და დასაკარგი აღარაფერი ჰქონდა, მისცა წიგნის პუბლიკაციის ნებართვა საფრანგეთსა და ინგლისში. რასაკვირველია, ეს გადაწყვეტილება ძალიან არ მოეწონა იტალიელ გამომცემელს. პირველები რომ ყოფილიყვნენ, იტალიელებმა რომანის თარგმნა სამმაგი გულმოდგინებით დაიწყეს. გაჩერება უკვე შეუძლებელი იყო.
პარტიულმა ორგანოებმა პასტერნაკზე ზეწოლა გააძლიერეს. მისი დევნა პრესაში გადაიზარდა რეალურ კამპანიაში სახელმწიფო დონეზე. მის რომანს მხოლოდ ანტისაბჭოთა პასკვილს უწოდებდნენ. დაბოლოს, 1957 წლის 23 ნოემბერს „ექიმმა ჟივაგო“ იტალიის წიგნების მაღაზიების თაროებზე გამოჩნდა. პასტერნაკისთვის ეს მოვლენა ნამდვილი დღესასწაული იყო. ქვეყნის ხელმძღვანელობისთვის კი - სამარცხვინო დამარცხება. სულ ორიოდ წელი დასჭირდა, რომ რომანს მთელი ევროპა დაეპყრო. წიგნი ათობით ენაზე ითარგმნა, გამუდმებით იბეჭდებოდა. რომანის ფენომენალურმა წარმატებამ განაპირობა ის, რომ პასტერნაკს მიენიჭა ნობელის პრემია ლიტერატურაში. როგორც ცნობილია, მწერალი აიძულეს უარი ეთქვა ამ პრემიაზე. მაგრამ ხმაურმა, რომელიც ატყდა „ექიმ ჟივაგოს“ გარშემო, საპირისპირო ეფექტი გამოიწვია: რომანი სწრაფად გავრცელდა მთელს საბჭოთა კავშირში ხელნაწერების სახით. ბევრმა, ვინც წაიკითხა, გაკვირვება ვერ დამალა და იმედგაცრუებაც კი იგრძნო იმის გამო, რომ წიგნში კრამოლური ვერაფერი ნახა. ისინი კი ხომ რეალურად რისკავდნენ თავისი თავისუფლებით!
თავად მწერალი ნამდვილად იმედოვნებდა, რომ ძალიან მალე ნახავდა თავისი ნაწარმოების ოფიციალურ გამოცემას რუსულ ენაზე. ვერ მოესწრო. ავტორის სამშობლოში რომანი გამოიცა მხოლოდ 1988 წელს. მისი დაწერიდან 33 წელი გავიდა. მას შემდეგ „ექიმი ჟივაგო“ ჩვენთან 60-ჯერ გამოვიდა. ასევე არაერთხელ დაიდგა სცენაზე და ეკრანიზირებული იყო. ამის შესახებ ოცნებობდა ყველაზე მეტად თავის ცხოვრებაში ბორის ლეონიდოვიჩ პასტერნაკი.
P.S. მე არ ვიცი, ვინ დაგმო ეს რომანი ისე, რომ არც კი წაუკითხავს, მე ეს არ გამიკეთებია. უბრალოდ, ძალიან რთული გზებიღ შევძელი რომანის სამიზდატის შოვნა, გავაკეთე მისი ასლი, თან მუდმივად იმის შიში მქონდა, რომ გერმანელები დამიჭერდნენ (მაშინ გერმანულ ფირმაში ვმუშაობდი), რადგან ამას სამუშაო საათებში ვაკეთებდი, რაც არ დაიშვებოდა! შემდეგ დავიწყე მისი კითხვა სიამოვნების მოლოდინში. ღმერთი მოწმეა, რომ დიდხანს და ყურადღებით ვკითხულობდი, მაგრამ ... ნახევარი წავიკითხე და მივატოვე. ამაზე მოსაწყენი რომანი ცხოვრებაში არ წამიკითხავს! უკეთესი იქნებოდა ლექსების წერა გაეგრძელებინა! მაგრამ ეს ჩემი პირადი აზრია!
===========
“They loved each other because everything around them willed it, the trees, and the clouds, and the sky over their heads, and the earth under their feet. Perhaps their surrounding world, the strangers they met in the street, the landscapes drawn up for them to see on their walks, the rooms in which they lived and loved, were even more pleased with their love than they were themselves.”
—Boris Pasternak, from Dr. Zhivago
Единственным, совершенно бескорыстным другом человека в этом корыстном мире, другом, который никогда не покинет его, который никогда не бывает неблагодарным и не предаст его, является — СОБАКА.
СОБАКА останется рядом с человеком в богатстве и бедности, во здравии и болезни.
СОБАКА будет спать на холодной земле, где дуют холодные ветры и яростно метет снег, только бы быть рядом с хозяином.
СОБАКА будет целовать ему руку, даже если эта рука не может дать ей воды; она будет зализывать раны и царапины – результат столкновений с жестокостью окружающего мира.
СОБАКА охраняет сон своего нищего хозяина так же ревностно, как если бы он был принцем.
Когда уходят все остальные друзья – этот остается.
Когда все богатства улетучатся и все разваливается на куски, СОБАКА так же постоянна в своей любви, как солнце, шествующее по небу.»
Сенатор Джордж Вест, 1870 г
“I don’t know what makes these August evenings so beautiful…Still, they don’t make you feel happy, they make you want to lie down in the high grass and become part of the gentle tenderness of the golden hour.”
– Hermann Hesse, Lulu, A Youthful Escapade
ზომბებად ადამიანები იქცეოდნენ მაშინ, როდესაც უკუაგდებდნენ ყოველგვარ მცდელობას გაეაზრებინათ საკუთარი ქმედება და მიდიოდნენ მდგომარეობამდე, როცა შეეძლოთ მიეღოთ ნებისმიერ რამ, რაც გარედან მომდინარეობდა. ისინი, ვინც გადარჩნენ, მიხვდნენ იმას, რასაც ადრე ვერ ხვდებოდნენ: ისინი ფლობენ უკანასკნელ, მაგრამ, შესაძლოა, ყველაზე მნიშვნელოვან ადამიანურ თავისუფლებას – ნებისმიერ გარემოებაში აირჩიო შენი დამოკიდებულება ცხოვრებისეულ ხდომილებათა მიმართ. იქ, სადაც არ არის პირადი დამოკიდებულება, იწყება ზომბი.
ბრუნო ბეტელჰაიმი - "გასხივოსნებული გული"
უდიდესი პარადოქსია, მაგრამ თავის გადარჩენის, ანუ სიცოცხლის შენარჩუნების ინსტინქტს ადამიანში, ყველაზე ხშირად, სწორედ – სიცოცხლის განცდის უნარი და სულის ცოცხალი მდგომარეობები ეწირება.
რ. ქ. ჩანაწერები
Писатель всегда уязвим. Жалеть его не стоит, свой выбор он сделал сам. Но он действительно открыт всем ветрам, некоторые из которых ледяные.
Гарольд Пинтер
8 июля – День семьи, любви и верности. 💕
Команда Арнейс поздравляет вас с этим замечательным праздником.
Мы помним, что на свете нет ничего важнее человеческих отношений.
...
"Любовь - это теорема, которую нужно доказывать каждый день"
Отрывок к/ф "Тот самый Мюнхаузен"
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%BE%D0%BC%D0%BA%D0%B0:_%D0%B0%D0%BC%D0%B5%D1%80%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D0%BF%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BC%D0%B8%D1%8F_%D0%B2%D0%BD%D0%B5%D0%B7%D0%B0%D0%BF%D0%BD%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%B8%D0%B7%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%BB%D0%B8%D1%87%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B8
Ломка: американская эпидемия внезапного изменения личности» (англ. Snapping: America’s Epidemic of Sudden Personality Change) — известная антикультовая книга Фло Конуэя и Джима Сигельмана, вышедшая в США в 1978 году. Книга была написана с позиции теории «промывания мозгов». Авторы представили в ней свою теорию религиозного обращения, названную ими «ломкой». По представлению авторов, «ломка» — это привлечение в ряды деструктивных культов и других новых религиозных движений новых членов с использованием техник манипуляции сознанием. В книге авторы также описывают и рекомендуют, по их мнению, действенные методы выхода из НРД: депрограммирование и консультирование по выходу. В книге содержится интервью с Тедом Патриком — известным деятелем антикультового движения и родоначальником депрограммирования.
23 ნოემბერს 60 წელი სრულდება ბორის პასტერნაკის ცნობილი რომანის „ექიმი ჟივაგოს“ პირველი პუბლიკაციიდან.
„ექიმი ჟივაგოს“ გამოქვეყნებასთან დაკავშირებული ამბავი ჯაშუშურ თრილერს წააგავს, თუმცა თავდაპირველად ამას არაფერი არ მოასწავებდა. პასტერნაკი წერდა თავის რომანს თითქმის ათი წელი. ის, რომ რომანზე მუშაობდა, არავისთვის იყო საიდუმლო. ჯერ კიდევ წერის დროს ამ ნაწარმოების ცალკეულ თავებს ეცნობოდნენ მწერლის მეგობრები და ნაცნობები. უფრო მეტიც, 1954 წელს, როდესაც რომანი უკვე დასრულების ეტაპზე იყო, ლექსები ამ რომანიდან დაიბეჭდა ჟურნალში „ზნამია“. დაბოლოს, 1955 წელს პასტერნაკმა დაამთავრა რომანზე „ექიმი ჟივაგო“ მუშაობა და გააგზავნა იმ დროის მთავარ ლიტერატურულ ჟურნალებში: „ნოვი მირსა“ და იმავე „ზნამიაში“. გადიოდა თვეები, მაგრამ ამ გამოცემების რედაქციების მხრიდან არანაირი რეაქცია არ ყოფილა. რედაქტორები უბრალოდ დუმდნენ. როდესაც თითქმის ორი წელი გავიდა, პასტერნაკისთვის ნათელი გახდა, რომ მისი რომანი არ დაიბეჭდებოდა. მწერალს ეს მდგომარეობა უკიდურესად თრგუნავდა. იგი მიხვდა, რომ შეიძლებოდა თავისი მთავარი ლიტერატურული ქმნილების პუბლიკაციას ვერც კი მოსწრებოდა.
იტალიელის თავგადასავალი რუსეთში
ისე მოხდა, რომ ხრუშჩოვის დათბობის შემდეგ, მოსკოვში სულ უფრო მეტი უცხოელი ჩამოდიოდა, რომლებიც საბჭოთა კავშირში ცხოვრებას აღიქვამდნენ, როგორც დიდ საიდუმლოებას. 1957 წლის მაისში მწერალთა დასახლებაში, პერედელკინოში, რუსი ჟურნალისტის თანხლებით ჩამოვიდა იტალიური რადიოს თანამშრომელი სერჯიო დ’ანჯელო. რასაკვირველია, პასტერნაკმა მასაც აცნობა მის ნაწარმოებთან დაკავშირებული ვითარების შესახებ, რაზეც მან მიიღო მოულოდნელი შეთავაზება „ექიმი ჟივაგო“ გამოქვეყნებულიყო იტალიაში. ამ იდეამ მწერალი სერიოზულად დააფიქრა. ერთის მხრივ, მას ესმოდა, რომ ამგვარი ნაბიჯის გადადგმამ მას შეიძლება სერიოზული პრობლემები მოუტანოს. მეორეს მხრივ, მან იმისთვის კი არ დაწერა თავისი რომანი, რომ ხელნაწერი რედაქტორის თაროზე დარჩენილიყო. დაბოლოს მან გარისკა და გადასცა „ექიმი ჟივაგოს“ ხელნაწერი იტალიელ ჟურნალისტს. დაიწყო მუშაობა რომანის თარგმნაზე.
საბჭოთა კავშირის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის PR-კამპანია
ხელნაწერის გადაცემიდან სამი თვის შემდეგ პარტიის ცენტრალურ კომიტეტში ცნობილი გახდა პასტერნაკის საქციელის შესახებ. ხელმძღვანელობა გაცოფებული იყო. მწერალზე დოსიე გაიხსნა. დაიწყო პასტერნაკის დევნა პრესაში. პარტიის ხელმძღვანელობამ ღიად განაცხადა, რომ ყველაფერს გააკეთებს იმისათვის, რომ ანტისაბჭოთა რომანი უცხოეთში არ დაიბეჭდოს. პასტერნაკი აიძულეს მიეწერა იტალიელი გამომცემლისთვის შემდეგი სახის დეპეშები: „ამ სახით მე გიკრძალავთ რომანის გამოქვეყნებას, ხელშეკრულებას ვწყვეტ. მოვითხოვ ხელნაწერის დაწვას“. მაგრამ ეს ყველაფერი ორმაგი თამაში იყო. ჯერ კიდევ რომანის გადაცემის ეტაპზე პასტერნაკი, რომელიც ელოდა მოვლენების ანალოგიურ განვითარებას, მოელაპარაკა იტალიურ მხარეს, რომ მისგან ყველა ნამდვილი წერილი მხოლოდ ფრანგულად ენაზე იქნებოდა დაწერილი და გადაეცემოდა ნდობით აღჭურვილი პირების მეშვეობით. იმავე ნდობით აღჭურვილი პირების საშუალებით მწერალმა, რომელიც აცნობიერებდა, რომ ამაზე უარესი აღარაფერი მოხდებოდა და დასაკარგი აღარაფერი ჰქონდა, მისცა წიგნის პუბლიკაციის ნებართვა საფრანგეთსა და ინგლისში. რასაკვირველია, ეს გადაწყვეტილება ძალიან არ მოეწონა იტალიელ გამომცემელს. პირველები რომ ყოფილიყვნენ, იტალიელებმა რომანის თარგმნა სამმაგი გულმოდგინებით დაიწყეს. გაჩერება უკვე შეუძლებელი იყო.
პარტიულმა ორგანოებმა პასტერნაკზე ზეწოლა გააძლიერეს. მისი დევნა პრესაში გადაიზარდა რეალურ კამპანიაში სახელმწიფო დონეზე. მის რომანს მხოლოდ ანტისაბჭოთა პასკვილს უწოდებდნენ. დაბოლოს, 1957 წლის 23 ნოემბერს „ექიმმა ჟივაგო“ იტალიის წიგნების მაღაზიების თაროებზე გამოჩნდა. პასტერნაკისთვის ეს მოვლენა ნამდვილი დღესასწაული იყო. ქვეყნის ხელმძღვანელობისთვის კი - სამარცხვინო დამარცხება. სულ ორიოდ წელი დასჭირდა, რომ რომანს მთელი ევროპა დაეპყრო. წიგნი ათობით ენაზე ითარგმნა, გამუდმებით იბეჭდებოდა. რომანის ფენომენალურმა წარმატებამ განაპირობა ის, რომ პასტერნაკს მიენიჭა ნობელის პრემია ლიტერატურაში. როგორც ცნობილია, მწერალი აიძულეს უარი ეთქვა ამ პრემიაზე. მაგრამ ხმაურმა, რომელიც ატყდა „ექიმ ჟივაგოს“ გარშემო, საპირისპირო ეფექტი გამოიწვია: რომანი სწრაფად გავრცელდა მთელს საბჭოთა კავშირში ხელნაწერების სახით. ბევრმა, ვინც წაიკითხა, გაკვირვება ვერ დამალა და იმედგაცრუებაც კი იგრძნო იმის გამო, რომ წიგნში კრამოლური ვერაფერი ნახა. ისინი კი ხომ რეალურად რისკავდნენ თავისი თავისუფლებით!
თავად მწერალი ნამდვილად იმედოვნებდა, რომ ძალიან მალე ნახავდა თავისი ნაწარმოების ოფიციალურ გამოცემას რუსულ ენაზე. ვერ მოესწრო. ავტორის სამშობლოში რომანი გამოიცა მხოლოდ 1988 წელს. მისი დაწერიდან 33 წელი გავიდა. მას შემდეგ „ექიმი ჟივაგო“ ჩვენთან 60-ჯერ გამოვიდა. ასევე არაერთხელ დაიდგა სცენაზე და ეკრანიზირებული იყო. ამის შესახებ ოცნებობდა ყველაზე მეტად თავის ცხოვრებაში ბორის ლეონიდოვიჩ პასტერნაკი.
P.S. მე არ ვიცი, ვინ დაგმო ეს რომანი ისე, რომ არც კი წაუკითხავს, მე ეს არ გამიკეთებია. უბრალოდ, ძალიან რთული გზებიღ შევძელი რომანის სამიზდატის შოვნა, გავაკეთე მისი ასლი, თან მუდმივად იმის შიში მქონდა, რომ გერმანელები დამიჭერდნენ (მაშინ გერმანულ ფირმაში ვმუშაობდი), რადგან ამას სამუშაო საათებში ვაკეთებდი, რაც არ დაიშვებოდა! შემდეგ დავიწყე მისი კითხვა სიამოვნების მოლოდინში. ღმერთი მოწმეა, რომ დიდხანს და ყურადღებით ვკითხულობდი, მაგრამ ... ნახევარი წავიკითხე და მივატოვე. ამაზე მოსაწყენი რომანი ცხოვრებაში არ წამიკითხავს! უკეთესი იქნებოდა ლექსების წერა გაეგრძელებინა! მაგრამ ეს ჩემი პირადი აზრია!
===========
“They loved each other because everything around them willed it, the trees, and the clouds, and the sky over their heads, and the earth under their feet. Perhaps their surrounding world, the strangers they met in the street, the landscapes drawn up for them to see on their walks, the rooms in which they lived and loved, were even more pleased with their love than they were themselves.”
—Boris Pasternak, from Dr. Zhivago
Единственным, совершенно бескорыстным другом человека в этом корыстном мире, другом, который никогда не покинет его, который никогда не бывает неблагодарным и не предаст его, является — СОБАКА.
СОБАКА останется рядом с человеком в богатстве и бедности, во здравии и болезни.
СОБАКА будет спать на холодной земле, где дуют холодные ветры и яростно метет снег, только бы быть рядом с хозяином.
СОБАКА будет целовать ему руку, даже если эта рука не может дать ей воды; она будет зализывать раны и царапины – результат столкновений с жестокостью окружающего мира.
СОБАКА охраняет сон своего нищего хозяина так же ревностно, как если бы он был принцем.
Когда уходят все остальные друзья – этот остается.
Когда все богатства улетучатся и все разваливается на куски, СОБАКА так же постоянна в своей любви, как солнце, шествующее по небу.»
Сенатор Джордж Вест, 1870 г
“I don’t know what makes these August evenings so beautiful…Still, they don’t make you feel happy, they make you want to lie down in the high grass and become part of the gentle tenderness of the golden hour.”
– Hermann Hesse, Lulu, A Youthful Escapade
ზომბებად ადამიანები იქცეოდნენ მაშინ, როდესაც უკუაგდებდნენ ყოველგვარ მცდელობას გაეაზრებინათ საკუთარი ქმედება და მიდიოდნენ მდგომარეობამდე, როცა შეეძლოთ მიეღოთ ნებისმიერ რამ, რაც გარედან მომდინარეობდა. ისინი, ვინც გადარჩნენ, მიხვდნენ იმას, რასაც ადრე ვერ ხვდებოდნენ: ისინი ფლობენ უკანასკნელ, მაგრამ, შესაძლოა, ყველაზე მნიშვნელოვან ადამიანურ თავისუფლებას – ნებისმიერ გარემოებაში აირჩიო შენი დამოკიდებულება ცხოვრებისეულ ხდომილებათა მიმართ. იქ, სადაც არ არის პირადი დამოკიდებულება, იწყება ზომბი.
ბრუნო ბეტელჰაიმი - "გასხივოსნებული გული"
უდიდესი პარადოქსია, მაგრამ თავის გადარჩენის, ანუ სიცოცხლის შენარჩუნების ინსტინქტს ადამიანში, ყველაზე ხშირად, სწორედ – სიცოცხლის განცდის უნარი და სულის ცოცხალი მდგომარეობები ეწირება.
რ. ქ. ჩანაწერები
Писатель всегда уязвим. Жалеть его не стоит, свой выбор он сделал сам. Но он действительно открыт всем ветрам, некоторые из которых ледяные.
Гарольд Пинтер
8 июля – День семьи, любви и верности. 💕
Команда Арнейс поздравляет вас с этим замечательным праздником.
Мы помним, что на свете нет ничего важнее человеческих отношений.
...
"Любовь - это теорема, которую нужно доказывать каждый день"
Отрывок к/ф "Тот самый Мюнхаузен"
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D0%BE%D0%BC%D0%BA%D0%B0:_%D0%B0%D0%BC%D0%B5%D1%80%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D0%BF%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BC%D0%B8%D1%8F_%D0%B2%D0%BD%D0%B5%D0%B7%D0%B0%D0%BF%D0%BD%D0%BE%D0%B3%D0%BE_%D0%B8%D0%B7%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F_%D0%BB%D0%B8%D1%87%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B8
Ломка: американская эпидемия внезапного изменения личности» (англ. Snapping: America’s Epidemic of Sudden Personality Change) — известная антикультовая книга Фло Конуэя и Джима Сигельмана, вышедшая в США в 1978 году. Книга была написана с позиции теории «промывания мозгов». Авторы представили в ней свою теорию религиозного обращения, названную ими «ломкой». По представлению авторов, «ломка» — это привлечение в ряды деструктивных культов и других новых религиозных движений новых членов с использованием техник манипуляции сознанием. В книге авторы также описывают и рекомендуют, по их мнению, действенные методы выхода из НРД: депрограммирование и консультирование по выходу. В книге содержится интервью с Тедом Патриком — известным деятелем антикультового движения и родоначальником депрограммирования.
ერთს მეორეთი ვერასოდეს
ჩაანაცვლებ.
არ დაემთხვევა:
ან ღიმილი
ან ვნება და
ან გულგრილობა...
გიორგი ლობჟანიძე
მკვდრებთან ლაპარაკი კი მეხერხება
და, მაინც, რა უნდა გითხრა?
ნახმარი სიტყვები მომიხშირდა
ლექსიკონში, შენთან დაკავშირებით:
მძიმეა ეს, მიჭირს ის, ვერ ვერევი
თავს, მეხსიერებას, შემოდგომას...
ლია სტურუა
ყოველ შემთხვევაში,
ადამიანი,
თუ ერთი წიგნი არა,
ერთი სიტყვა მაინც არის
და ძალაუნებურად,
იმასთან, ვისაც ამ სიტყვის მნიშვნელიბა ესმის,
უცნაური კავშირი უმყარდება....
ალი შარიათი
მთარგმნელი: გიორგი ლობჟანიძ
ისეთი დრო მოვიდა,
ძაღლი სულ თან უნდა იყოლიო,
პურის ნაცვლად
სიტყვას მაინც გადაუგდებ და
იმას გაღეჭავს,
სიტყვა – სიტყვად და
შენ შენად დარჩები,
გზას ორნი გაუყვებით,
ხანდახან მოგეჩვენება, რომ
გისმენს
"Notice inhabitants of the Earth are oblivious to the existence of other worlds until moving beyond self-centredness and assumed limits of linear time. Incoming Light does not simply hit Earth and empty space surrounding it. Cosmic Light hits myriad realms of life intelligence that grow accessible upon raising vibration. Being mindful, living in integrity with impeccability, and taking responsibility all implies living consistently from the heart. Growing conscious of and being willing to let go of false realities also helps to activate the Merkaba. It does not travel between planets but within an all-embracing energy field made of magnetic, electromagnetic, and other energetic domains. This merkaba vehicle travels faster than conventional speed of light and interconnects higher intelligence operating in many universes within the unified field. Direct experience of the body of Light reveals Earth is but a small part of a more expansive Reality. Awakening is about the willingness to accept and be integrated with a universal intelligence." - Liara Covert
"In this moment, the Universe wants you to know the flow of synchronicity only seems to dissipate, not because you aren’t aligned, but to give you a direct view into your relationship with stillness.
• Does it feel like time is moving slower than ever?
• Are you bumping up against edges you thought you already worked out and moved beyond?
• Does it seem as if people are nearly going out of their way to overlook or disappoint you?
• Are you more frustrated and agitated than usual?
If so, you’re certainly not alone. While not everyone is feeling this intense invitation into greater abiding stillness, so many of you on the front lines of Ascension are being grounded even deeper into your physical bodies and the process for many is grueling and rigorous. In order to manifest your desires into form, you must be completely grounded in your body to receive all the magnificent gifts you were created to receive. Often times, just before profound levels of energetic harvest, it is common to experience the agonizing frustration of feeling like you are moving through pools of molasses or like an exhausting uphill battle.
If this has been your experience over the past few days or weeks, not to worry. It is merely the Universe purposefully slowing you down to help you ground into the Earth, where your energy can anchor into place and expand around you.
Whether it feels like synchronicities have accelerated in your life, or are seeming astonishingly absent, this is an ideal time to focus attention on the process of grounding.
The sacred practice of being grounded occurs as we spend time:
1. Breathing slowly at the first sign or discord, conflict, or agitation.
2. Setting aside tendencies to figure out when everything is going to change.
3. Loving the one who doesn’t know how to just be as you are.
4. Honoring the one who feels unsafe when things aren’t flowing.
5. Drinking plenty of purified water and exercising daily.
6. Making sure you are getting enough quality sleep.
7. Spending time being grateful for all you have and less concerned with what’s up ahead.
8. Giving voice to the part of you who waits for the next loss or tragedy to strike.
9. De-clutter your home of things that stagnate your energy instead of excite you.
10. Meditate with your eyes open, even for just a few minutes, as often as possible.
The more time is spent aligning and allowing, the less fear permeates your system. The less you identify with fear, the easier it is for your energy field to ground into position and help you further along the transmutation process. As each day becomes an opportunity to align and allow, the process of grounding your energy field will get so much easier, with waves of inspiration, passion, clarity, and joy replacing all the panic, frustration, sadness, exhaustion, and agitation that was only created to help slow you down into greater energetic alignment.
Whether you need to go in to the woods and have a good scream, or are able to find serenity in the most unsuspecting moments, on behalf of the Universe, I am here with you every step of the way. Let us breathe. Let us love. Let us align. Let us allow." - Matt Kahn
А что непонятного? Апездол Петро открьіл секту, где люди продавали свои дома и другое имущество, и несли ему деньги . А сами оставались на пожизненньій пансион в деревне под Йерусалимом. Правда, жили там не долго, как показал пример Анании и Сапфирьі, убитьіх сразу же, после отдачи денег.
В конце концов, идиотьі в Йерусалиме закончились, пришлось открьівать филиальі в других городах.
При императоре Константине, последователи сектьі допетрали наконец, что надо поддерживать власть и наставлять бьідло на служение императору. Император за єто поставил секту на государственньій уровень. Но через несколько веков, на территории бьівшего Рима, тоже закончились идиотьі, пришлось вести крестовьіе походьі, а заодно и ввести инквизицию. Инквизиция отбирала недвижимость у своих жертв насильно. Вот так и дожили до двадцать первого века.
ღმერთმა ხომ იცის,
სულაც არ მიფიქრია მისი შეყვარება.
საერთოდ არავის შეყვარება არ მიფიქრია.
თუმცა, ამასაც ხედავს ღმერთი,
რომ შემიყვარდა.
ჰემინგუეი
Swipe 👈See full presentation “Secrets of ALL Religions” (patrons only!) link in bio! https://buff.ly/2MmF7zR
“For the Canaanites and the ancient Levantine region as a whole, Ēl or Il was the supreme god, the father of mankind and all creatures.
Ēl is called again and again Tôru ‘Ēl ("Bull Ēl" or "the bull god"). He is bātnyu binwāti ("Creator of creatures"), ’abū banī ’ili ("father of the gods"), and ‘abū ‘adami ("father of man"). He is qāniyunu ‘ôlam ("creator eternal"), the epithet ‘ôlam appearing in Hebrew form in the Hebrew name of God ’ēl ‘ôlam "God Eternal" in Genesis 21.33. He is ḥātikuka ("your patriarch"). Ēl is the grey-bearded ancient one, full of wisdom, malku ("King"), ’abū šamīma ("Father of years"), ’El gibbōr ("Ēl the warrior"). He is also named lṭpn of unknown meaning, variously rendered as Latpan, Latipan, or Lutpani ("shroud-face" by Strong's Hebrew Concordance).
"El" (Father of Heaven / Saturn) and his major son: "Hadad" (Father of Earth / Jupiter), are symbolized both by the bull, and both wear bull horns on their headdresses.."
#ISRAEL means “STRUGGLES WITH #GOD!” in hebrew.
“The ancient mediterranean tradition of "fighting the bull" or Minoan and Cretan "bull leaping" extends directly from a cosmological and astronomical gnosis of enacting the story ascribed to the heavens during the astrological age of Taurus, where the one who "tames the bull" or "grabs the bull by horns," attains a legendary status, or conversely, gets his own ass TORn open for being a complete idiot and immoral fool, for BULLYING, TORmenting, and TORturing the TOROS, while going for the bULLSEYE while the bull is seeing red. You mess with the bull, you get the horns! Quite frankly, these men, deserve every bit of violence they inflict. “ © Cullen Smith
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised