თეორიული ფსიქოლოგია: პრობლემები და მოგვარების გზები
ადამიანის ერთიანი თეორია? https://nrpsy.ru/teoria_problemi_shemet.html
ი.შემეტი/ ინტერვიუ მეორე კონფერენციის „ინდივიდუალობის ფსიქოლოგია“ შესახებ, 2008
2008 წლის ნოემბერში სახელმწიფო უნივერსიტეტში „ეკონომიკის უმაღლესი სკოლა“ გაიმართა მე-2 სრულიად რუსეთის სამეცნიერო კონფერენცია „ინდივიდუალობის ფსიქოლოგია“. კონფერენციის მთავარ თემებსა და შედეგებზე ჟურნალის „სპორტული ფსიქოლოგის“ მთავარი რედაქტორი ვლადიმერ ნიკოლაევიჩ ნეპოპალოვი ესაუბრება კონფერენციის მონაწილეს, ფსიქოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორს, რუსეთის ფიზიკური კულტურის, სპორტის, ახალგაზრდობისა და ტურიზმის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფსიქოლოგიის კათედრის პროფესორს ირინა სერგეევნა შემეტს.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: ირინა სერგეევნა, ეს უკვე მეორე კონფერენციაა. პირველი როდის ჩატარდა? როგორ გაჩნდა ამ თემაზე კონფერენციის ჩატარების იდეა?
ირინა სერგეევნა: 2006 წელს სახელმწიფო უნივერსიტეტის „ეკონომიკის უმაღლესი სკოლის“ ფსიქოლოგიის ფაკულტეტმა ჩაატარა პირველი კონფერენცია ამ თემაზე, რითაც გამოიკვეთა მეცნიერების და პრაქტიკის ყველაზე მნიშვნელოვანი მიმართულება, რომელიც დღემდე ჩრდილში იმყოფებოდა, ფსიქოლოგიის პერიფერიაზე. კონფერენციის პროგრამის კომიტეტი შედგება გამოჩენილი მეცნიერებისგან, რომელთა სახელები შედის ყველა სახელმძღვანელოში: ვ.დ. შადრიკოვი (თავმჯდომარე), კ.ა. აბულხანოვა, ვ.პ. ზინჩენკო, ვ.ვ. რუბცოვი, მ.ა. ხოლოდნაია, ა.ბ. ორლოვი, ვ,ა, პეტროვსკი. კონფერენციის მუშაობაში მონაწილეობა მიიღეს დ.ა. ლეონტიევმა, დ.ბ. ბოგოიავლენსკაიამ, ა.ნ. პოდიაკოვმა, დ.ვ. უშაკოვმა, ტ.ს. ლევიმ, ვ.ა. შტროომ, ე.ბ. სტაროვოიტენკომ, ა.კ. ბოლოტობამ და სხვა გამოჩენილმა მეცნიერმა მოსკოვიდან, სანქტ-პეტერბურგიდან, იარლოსლავლიდან, პერმიდან და რუსეთის სხვა ქალაქებიდან.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: იყვნენ თუ არა უცხოელი მონაწილეები?
ირინა სერგეევნა: დიახ, ბელორუსიიდან და უკრაინიდან ჩვენი მეზობლების გარდა, კონფერენციაში აქტიური მონაწილეობა მიიღეს პროფესორმა ლენგლიმ ვენიდან (ავსტრია) და მისმა კოლეგებმა ლონდონიდან.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: რა მიმართულებებით მუშაობდა კონფერენცია?
ირინა სერგეევნა: მიმართულებები ძალიან განსხვავებულია, სულ ცხრა სექცია მუშაობდა, ინდივიდუალობის შესწავლის მეთოდოლოგიიდან დაწყებული, სხეულებრიობის ფსიქოლოგიით დამთავრებული.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: რაში გამოიხატება ინდივიდუალობის ფსიქოლოგიის პრობლემა და რატომ გაჩნდა იგი ახლა?
ირინა სერგეევნა: იმიტომ, რომ გამოვლიბდა უზარმაზარი შეუსაბამობა აკადემიურ მეცნიერებასა და პრაქტიკული ფსიქოლოგიის საჭიროებებს შორის. აკადემიური მეცნიერება გამიზნულია საყოველთაო, უნივერსალურ მოვლენებზე, კანონზომიერებების ძიებაზე. ამ მიზნით შემუშავებულია როგორც მეთოდები, ასევე ტესტები. ყველაფერი, რაც ინდივიდუალურია, განსაკუთრებით დაახლოებულია ნორმასთან. კონკრეტულ ადამიანს მეცნიერება ვერ ხედავს, ის უყურებს ადამიანს იმ სიმაღლიდან, სადაც ფრინველი დაფრინავს. პრაქტიკას კი სჭირდება შემეცნების და კორექციის საშუალებები, რომლებიც გამოიყენება ცალკე აღებული ადამიანისთვის. ფსიქოლოგს დახმარებისთვის კონკრეტული ადამიანი ადამიანი მიმართავს, და არა აბსტრაქტული სქემა.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: იგივე შეუსაბამობა არსებობს სპორტის ფსიქოლოგიაში; მწვრთნელი ითხოვს კონკრეტულ რჩევას, ფსიქოლოგს კი ყოველთვის არ შეუძლია ამის გაკეთება.
ირინა სერგეევნა: ამიტომ შეიკრიბნენ გამოჩენილი მეცნიერები და ფსიქოლოგები, რათა ერთმანეთთან დაეახლოვებინათ მეცნიერება და პრაქტიკა, გაეხადა ის უფრო ადეკვატური თანამედროვე ამოცანებისთვის.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: ირინა სერგეევნა, თქვენ პირადად დიდი ხანია მუშაობთ ამ პრობლემაზე?
ირინა სერგეევნა: ოც წელზე მეტია. ჩემი ორივე დისერტაცია ინდივიდუალურ განვითარებას ეძღვნება. სადოქტორო ნაშრომის თემას ეწოდება „ფსიქიკის ინტეგრაციის მეთოდები“. იგი ეძღვნება იმ კონცეფციებისა და მეთოდების შემუშავებას, რომლებიც კონკრეტულ ადამიანს საშუალებას აძლევს იპოვოს სრულყოფის საკუთარი ინდივიდუალური გზა. აქვე შემუშავდა პრაქტიკული მეთოდების შეფასების სამეცნიერო კრიტერიუმები. და რადგან აკადემიური მეცნიერებისათვის ეს ინოვაცია იყო, საჭირო იყო ფსიქიკის ინტეგრირების მეთოდების როგორც ფილოსოფიური, ისე მეთოდოლოგიური საფუძვლების შემუშავება. ჩემმა ერთმა ოპონენტმა, აკადემიკოსმა ვ. ა. პეტროვსკიმ თქვა, რომ ჩემი დისერტაცია არის „ურთიერთობის საშუალება“: „პიროვნების აკადემიური ფსიქოლოგია“ – „პრაქტიკული ფსიქოლოგია“. ასე რომ, ჩატარებული კონფერენცია პირდაპირ შეესაბამება ჩემს სამეცნიერო და პრაქტიკულ გამოკვლევებს. ინდივიდუალობის პრობლემა ის ქვეკუთხედია, რომელიც იძლევა პრინციპული მეთოდოლოგიური განსხვავებების გამოვლენა ფსიქოლოგიის დარგებს შორის.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: განუმარტეთ ეს გასხვავებები ჩვენს მკითხველს.
ირინა სერგეევნა: ინდივიდუალობა არის ადამიანი, რომელიც აღებულია ფსიქიკური და ფიზიკური თვისებების ერთიანობასა და მრავალფეროვნებაში. ინდივიდუალობის ეფექტური შესწავლისთვის საჭიროა არა მხოლოდ ამ თვისებების სტრუქტურისა და ფუნქციების გამოვლენა, არამედ მათი თავისებურებების, აგრეთვე ამ თავისებურებების წარმოქმნის წყაროების. მხოლოდ ამ შემთხვევაშია შესაძლებელი ადამიანის ერთიანი ფსიქოლოგიური დახასიათების შექმნა, რომელიც მოიცავს ქცევის პროგნოზს სხვადასხვა სიტუაციებში და ზემოქმედების ადეკვატურ საშუალებებს. ფსიქოლოგიური მეცნიერებისა და პრაქტიკის საგანია ადამიანის ფსიქიკა - რთული და მრავალგანზომილებიანი სისტემა. სამეცნიერო, ცხოვრებისეულ და პრაქტიკულ ფსიქოლოგიაში გამოიყენება შემეცნების და ზემოქმედების სხვადასხვა მეთოდი. სამეცნიერო ფსიქოლოგია, როგორც შემეცნების მეთოდი, იყენებს რაციონალური მოდელების შექმნას, რომლებიც გადაეფარება შემეცნების საგანს და გარდატეხს მას ამა თუ იმ ასპექტში. თავად მოდელები ცნობიერების პროდუქტია და, ამის გამო, პრინციპულად ნაკლებია სიმწყობრე, ვიდრე შესასწავლი საგანი. ამაში მდგომარეობს ამ მეთოდის ნაკლი. ფსიქოლოგიის საგნის წარმოდგენის ამგვარი გამარტივებული გზის უპირატესობა არის მიღებული ცოდნის გაუცხოება და აღდგენა, რის შედეგსაც წარმოადგენს სამეცნიერო სკოლების არსებობა. საერთოდ, შემცნობის და შესაცნობის ურთიერთქმედების გზა მეცნიერულ ფსიქოლოგიაში შეიძლება აღინიშნოს, როგორც თანა-ცოდნა. სამეცნიერო ფსიქოლოგიაში ფსიქოლოგიური ზემოქმედების მეთოდები შემუშავებულია შექმნილი მოდელების საფუძველზე და ფარგლებში, რაც ასევე იძლევა მათი გაუცხოების და პრაქტიკული სკოლების არსებობის საშუალებას. ამ გზით შექმნილი ზემოქმედების მეთოდების უარყოფითი მხარეა შედეგების არასაიმედოობა, ვინაიდან ეს მეთოდი გამოიყენება არა მოდელის, არამედ მრავალგანზომილებიანი ფსიქიკის მიმართ. ნაკლი ასევე არის შემეცნების ციკლის ხანგრძლივობა - ზემოქმედება. სამეცნიერო ფსიქოლოგიური შემეცნების მწვერვალია ტიპოლოგია, სამეცნიერო პრაქტიკის მწვერვალია ტესტირება, ანუ ინდივიდუალობების ტიპოლოგიამდე მიყვანა.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: თქვენ გინდათ თქვათ, რომ ეს ყველაფერი არ გამოდგება ინდივიდუალობების შესასწავლად?
ირინა სერგეევნა: სრული სიმართლეა. მეცნიერული მეთოდოლოგიის გამოყენებისას, პრინციპში შეუძლებელია კონკრეტული ადამიანის შემეცნება და შესწავლა მისი თვისებების ერთიანობასა და მრავალფეროვნებაში. ინდივიდუალობა ხდება მასალა სხვადასხვა სამეცნიერო სკოლის ინტერპრეტაციისთვის, არცერთი მათგანი არ მოიცავს მთლიანობას, არამედ მხოლოდ პროეცირებს ადამიანზე თავის შეზღუდულ სქემას. ამ თვალსაზრისით, სამეცნიერო ფსიქოლოგიის განვითარება სულ უფრო განზომილებიანი მოდელების შექმნის მიმართულებით ხდება, ასევე უფრო კომპაქტური, ვიდრე მეცნიერული, ტერმინების, მნიშვნელობების დაფიქსირების მეთოდების გამოყენება: მეტაფორების, სახეების, მითების. ხდება დრეიფი ადამიანის შეცნობის ლიტერატურული გზის მიმართულებით, რომელსაც აქვს პრინციპულად განსხვავებული მეთოდოლოგიური საფუძველი, კერძოდ, ცხოვრებისეულ ფსიქოლოგიას.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: რით განსხვავდება ყოველდღიური ცხოვრების შემეცნება სამეცნიეროსგან? ფსიქოლოგიის სახელმძღვანელოებმა შთაგვაგონა, რომ ყოველდღიური ცხოვრების ფსიქოლოგია არის რაღაც პრიმიტიული.
ირინა სერგეევნა: სრულებითაც არა. ცხოვრებისეულ ფსიქოლოგიას აქვს იგივე საგანი, როგორც სამეცნიეროს, მაგრამ მეთოდი, რომელსაც ანალოგი ვუწოდეთ, არსებითად განსხვავებულია. ერთი ადამიანის ცხოვრებისეული შეცნობის საწყისი ტენდენცია დასულია იქამდე, რომ თითოეულ შემეცნებად ადამიანს აქვს იგივე ფსიქიკა, როგორც შემმეცნებელს, ამიტომ ადამიანს შეუძლია გამოიყენოს საკუთარი ფსიქიკა, როგორც შემეცნების და ზემოქმედების ანალოგური ინსტრუმენტი. ამასთან ერთად, შემეცნების აქტი მიმდინარეობს არაცნობიერად. ამ მეთოდის უპირატესობები: სწრაფი მოქმედება, არაპირდაპირობის არარსებობა, უნივერსალურობა, მაღალი საიმედოობა - გამომდინარეობს იქიდან, რომ შემეცნების ობიექტს და სუბიექტს აქვს გაზომვების შესაბამისი რაოდენობა. შემეცნების ანალოგური მეთოდის ნაკლია მისი გაუუცხოებლობა, აგრეთვე შედეგის დამოკიდებულება ანალოგის ხარისხზე. პირადი გამოცდილება მნიშვნელოვნად მოქმედებს შემეცნების შედეგზე, ამიტომ შემეცნების მეთოდის განვითარება ყოველდღიური ცხოვრების ფსიქოლოგიაში მდგომარეობს ობიექტისადმი მრავალფეროვანი და ადეკვატური ცხოვრებისეული გამოცდილების შეძენაში, ამრიგად, არსებობს ანალოგის მუდმივი გაუმჯობესების შესაძლებლობა. ანალოგური მეთოდის ადეკვატურობას ინდივიდუალურობის შეცნობაში ადასტურებს მხატვრული ლიტერატურა, რომელმაც შექმნა ბრწყინვალე ინდივიდუალური სახეები, რომელთაგან შემდგომ მრავალი გახდა ტიპაჟი, ხოლო თავად მწერლებმა განიმტკიცეს ადამიანის სულის დიდი მცოდნეების რეპუტაცია.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: ეს შემეცნების საშუალებაა. ზემოქმედების საშუალებაც განსხვავებულია?
ირინა სერგეევნა: ზემოქმედების მეთოდი ცხოვრებისეულ ფსიქოლოგიაში შეიძლება შეფასდეს, როგორც თანა-გრძნობა, თანა-გამოცდილება, თანა-მონაწილეობა, ანუ თანა-ცხოვრება, თანა-მონაწილეობა. ზემოქმედების ამ მეთოდს ასევე აქვს პროფესიონალური წარმოდგენილობა ხელოვნებაში: სამსახიობო ოსტატობა მდგომარეობს იმაში, რომ მსახიობი მოიყვანოს გმირისადმი ანალოგიურ მდგომარეობაში, და ეს მდგომარეობა გადაეცეს მაყურებელს, აიძულოს იგი თანაუგრძნოს გმირის გრძნობების ანალოგიით. ბოლო ათწლეულის განმავლობაში სწრაფად ვითარდება პრაქტიკული ფსიქოლოგია, რომელიც, მართალია, მეცნიერულიდან წარმოიქმნა, ანუ იყენებს განზოგადებულ სქემებს, მაგრამ უმეტესად აწყდება მათ შეზღუდულობას ინდივიდუალობის შემეცნებაში. პრაქტიკულ ფსიქოლოგს რეალურ ადამიანებთან აქვს საქმე, მათ ისტორიებთან, გრძნობებთან, რომლებიც იშვიათად ჯდება, განსაკუთრებით დასავლეთში, განსაკუთრებით ასი წლის წინ შექმნილ კონცეფციებში. მშობლიური პრაქტიკული ფსიქოლოგი ინდივიდუალობის შეცნობაში ინსტრუმენტარის გარეშე აღმოჩნდება და იძულებულია იმუშაოს ყოველდღიური ფსიქოლოგიის მეთოდებით: ემპათიის გამოყენებით, საკუთარი ფსიქიკური რესურსების დაძაბვით, კლიენტისთვის ემოციური დახმარების გაწევით. მიღებულ ინტუიციურ ვარაუდს პრაქტიკული ფსიქოლოგი გამოხატავს ფსიქოლოგიურ ტერმინებში, მათვე იყენებს საკუთარის, არსებითად ცხოვრებისეული რეკომენდაციების დასაბუთებისთვის. თავის პროფესიულ ოსტატობას კონსულტანტი იძენს გამოცდილების საშუალებით, პრაქტიკულად აუმჯობესებს თავის ფსიქიკას, როგორც ანალოგს - ისევე, როგორც მწერალი ან მსახიობი.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: სხვაგვარად მას „ინტუიციას“ უწოდებენ. ის ძალიან მნიშვნელოვანია სპორტული ფსიქოლოგისთვის.
ირინა სერგეევნა: შემეცნების ანალოგური მეთოდი ფართოდ გამოიყენება სპორტის ფსიქოლოგიაში, როდესაც ყოფილი სპორტსმენები და მწვრთნელები ხშირად უკეთესად აცნობიერებენ ინდივიდუალობას და აანალიზებენ ფსიქოლოგიურ პრობლემებს, ვიდრე პროფესიონალი ფსიქოლოგები. ვადასტურებ, რომ ადამიანის ინდივიდუალობის ადეკვატური საზომია მხოლოდ სხვა ადამიანის ინდივიდუალობა და სწორედ ამიტომ არსებობს წინააღმდეგობა ფსიქოლოგიის გამოყენებულ დარგებში ინდივიდუალობის შეცნობის აუცილებლობასა და შესაბამისი სამეცნიერო ინსტრუმენტების არარსებობას შორის.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: როგორ შემოგვთავაზებთ ამ შეუსაბამობის გადალახვას?
ირინა სერგეევნა: ჯერჯერობით, ეს შეუსაბამობა ივსება შემეცნების მეცნიერული (გამოვლენადი) და ცხოვრებისეული (ჩამწვდომი) მეთოდების ინტეგრირების გზით, რომლებსაც პრაქტიკული ფსიქოლოგები სპონტანურად, გაუცნობიერებლად ახორციელებენ. არსებობს ამ წინააღმდეგობიდან გამოსვლის მეთოდოლოგიური გზა? მას გვთავაზობს ინტეგრაციული ფსიქოლოგია. ინტეგრაციული ფსიქოლოგია პრეტენზიას აცხადებს ადამიანის ფსიქიკის მთლიან და ამავე დროს სამეცნიერო წარმოდგენაზე მისი ყველა განზომილებით, ანუ იდეალური მოდელის შექმნაზე, რომლებიც შესასწავლი საგნის ადეკვატურია სირთულისა და სისტემურობის თვალსაზრისით. ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის შემეცნებითი მეთოდი აერთიანებს სამეცნიერო და ანალოგურ მეთოდებს: შემეცნება ხორციელდება სუბიექტური ანალოგიით, ად წარმოდგენილია სამეცნიერო ტერმინებით. პრინციპულია ის, რომ შემეცნების ეს მეთოდი მოითხოვს განსაკუთრებულ ანალოგს: ფსიქიკას, რომელიც აცნობიერებს საკუთარ თავს ყველა განზომილებაში, ანუ ინტეგრაციულ ფსიქიკას, რომელსაც გააძნია ზესისტემური თვისებები: ყოვლისმცოდნეობა, ყოვლისხედვა და ა.შ. ამ მხრივ, ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის წარმომადგენლების უზარმაზარი ძალისხმევა მიმართულია არა ადამიანების შეცნობასა და არა კონცეპტუალიზაციისკენ, არამედ სხვადასხვა მეთოდების შექმნასა და პირადი გამოყენებისკენ, რომლებიც ზრდის ფსიქიკის მთლიანობას, სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, საკუთარი ფსიქიკის ინტეგრაციულ განვითარებაზე, საკუთარი თავის უფრო მაღალი ხარისხის ანალოგურ ინსტრუმენტებად გარდაქმნაზე. ამაში მდგომარეობს ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის მეთოდის კონცეპტუალური განსხვავება სამეცნიერო ფსიქოლოგიასა და, ზოგადად, მეცნიერებისგან, რომლებიც არ აყენებენ მეცნიერების წინაშე თვითტრანსფორმაციის მოთხოვნებს. ამითვე აიხსნება ახალგაზრდა ფსიქოლოგთა გატაცება ტრენინგებით, შამანიზმით, მაგიით და სხვა ფსიქოტექნოლოგიებით, რომლებიც მეცნიერებისგან ძალიან განსხვავდება.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: მეცნიერთაგან ვინ მიეკუთვნება ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის მიმართულებას? როგორ არის ის ორგანიზებული?
ირინა სერგეევნა: ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის არსებობის ორგანიზაციული ფორმაა ჟურნალი „ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის მაცნე“, რომელიც გამოიცემა ფსიქოლოგიის მეცნიერებათა საერთაშორისო აკადემიის მიერ. ამ მიმართულების მეცნიერები, რომლებსაც მე ვეკუთვნი, 2003 წლიდან იკრიბებიან იაროსლავლში ყოველწლიურ კონფერენციაზე ინტეგრაციული ფსიქოლოგიაში. ამ მიმართულების ლიდერია პროფესორი ვ.ვ. კოზლოვი. თვითონ მიმართულება გაჩნდა 80-იანი წლების ბოლოს, დიფუზურად არსებობდა ტრენინგების, სემინარების სახით. 1994-1996 წლებში კოსტრომაში მოვაწყვე და ჩავატარე სამი სამეცნიერო-პრაქტიკული კონფერენცია „ინტეგრაციული ფსიქოტექნოლოგიები სოციალურ მუშაობაში“.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: რა უპირატესობა აქვს ინტეგრაციულ ფსიქოლოგიაში გამოყენებული ზემოქმედების მეთოდს?
ირინა სერგეევნა: ზემოქმედება ინტეგრაციულ ფსიქოლოგიაში ასევე ინტეგრირებს ცნობიერებას და მოვლენას, და წარმოადგენს ერთობლივი არსებობის საერთო ცნობიერებას: მოვლენების შეცნობას, ამავე დროს მოვლენა ინტეგრაციის უსასრულო პროცესს წარმოადგენს. თვით შემეცნების და ზემოქმედების პროცესი ახლოსაა, ხელოვნებასთან, ენა კი პოეზიას ჰგავს. ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის მეთოდის უპირატესობა სწრაფ მოქმედებაშია, შედეგის საიმედოობაში, ასევე როგორც ინტეგრაციის მეთოდის, ასევე შემეცნების ენის გაუცხოებაში. ნაკლოვანებას წარმოადგენს სწავლის ძალიან ხანგრძლივი პროცესი და მკვლევარების მიერ თავიანთი ტექნოლოგიების გაუცხოების არნდომა, რაც იწვევს ინტეგრაციული ფსიქოლოგიის განვითარების პოტენციალის შემცირებას.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: როგორია ჭეშმარიტების კრიტერიუმები?
ირინა სერგეევნა: ფსიქოლოგიური შემეცნების ჩამოთვლილი მეთოდებისთვის მნიშვნელოვნად განსხვავდება ჭეშმარიტების ცნება. სამეცნიერო ფსიქოლოგიაში: სიმართლე დიალოგში იბადება. ცხოვრებისეულ ფსიქოლოგიაში: რამდენი ადამიანია, იმდენი მოსაზრებაცაა. ინტეგრაციულ ფსიქოლოგიაში ჭეშმარიტება ერთია. ინდივიდუალობის შეცნობის მიმართ ეს ასე გამოიყურება: სამეცნიერო ფსიქოლოგიაში ინდივიდუალობის შეცნობისთვის უნდა შეიქმნას საექსპერტო კომისია. პრაქტიკულ ფსიქოლოგიაში: თუ ჩემი აზრით არ ხართ კმაყოფილი, მიმართეთ სხვა კონსულტანტს. ინტეგრაციულ ფსიქოლოგიაში: რაც უფრო მაღალია შემცნობის ფსიქიკის ინტეგრაციის დონე, მით უფრო ახლოს არის იგი ჭეშმარიტებასთან.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: ეს ყველაფერი ძალიან მაცდუნებლად ჟღერს. და რა პერსპექტივები აქვს სპორტის ფსიქოლოგიაში შემეცნების და ზემოქმედების ამ ინტეგრაციული მეთოდების დანერგვას?
ირინა სერგეევნა: რაც შეეხება კონკრეტულ დანერგვას, როგორც ინდივიდუალური, ისე ჯგუფური მეთოდები უკვე აპრობირებულია სპორტსმენებზე, შედეგები ძალიან კარგია.
ვლადიმირ ნეპოპალოვი: მადლობა ინტერვიუსთვის. ვიმედოვნოთ, რომ ინდივიდუალობის შეცნობის ახალი მეთოდები ხელს შეუწყობს რუსული სპორტის განვითარებას.
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised