გონებანაკლულობა, როგორც აზროვნების ტექნიზაციის შედეგი
არ არის საჭირო წუხილი და ოხვრა იმის თაობაზე, თუ როგორი ცუდია ტექნოლოგიური ცივილიზაცია, რადგან ადამიანების საწინააღმდეგო ქმედებებს ახორციელებს.
„ტექნიკური ცივილიზაცია“, ერთის მხრივ, არის აბსტრაქტული, თუნდაც, ერთი შეხედვით, „კოსმოსური“ პროგრამა, რომლის დანერგვას და მოქმედებას დედამიწაზე დღეს არავინ აკონტროლებს. „პროგრესორებიც“ კი მხოლოდ დროებით სარგებელს იღებენ, რამდენსაც შეძლებენ, მაგრამ სრულად სიტუაციას ვერ აკონტროლებენ.
ამავდროულად, „ტექნიკური ცივილიზაცია“ იმდენად კონკრეტულია, რომ მასში პრაქტიკულად მონაწილეობას იღებს ყველა, ვინც დღეს ტექნოლოგიურ საზოგადოებაში ცხოვრობს. იგი იწყება ისეთი უმნიშვნელო მომენტებით, როგორიცაა ავტომობილის ან კომპიუტერის, სარეცხი მანქანის ან მაცივრის ყიდვა. არავინ დაობს, რომ ჩვენი ცხოვრება ისე ეშმაკურად არის ორგანიზებული, რომ მათ გარეშე, თითქოს იოლად ვერ გახვალ. ამიტომ ის ადამიანები, რომლებიც გამოდიან ტექნიკის დომინირების წინააღმდეგ, იძულებულნი არიან შეეგუონ მას. და არა მხოლოდ შეეგუონ. არამედ სურვილიც გამოთქვან. უკვე მრავალი თაობა აღიზარდა ტექნიკაზე, და მათ არა მხოლოდ არ სურთ უარი თქვან ტექნიკაზე, არამედ გულწრფელად უჭერენ მას მხარს. სწორედ ასეთ „მტკიცედ თავდაჯერებულ“ ადამიანებზე დგას დღეს ტექნიკური ცივილიზაცია და ტექნოკრატიული საზოგადოებები.
იმისათვის, რომ უმტკივნეულოდ გადავიტანოთ ტექნიკის არქონა, ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრება სხვაგვარად უნდა იყოს ორგანიზებული. ეს კი ორ დღესა და ორ წელიწადში არ ხდება. თუ ტექნიკური ცივილიზაცია სტაბილურად ინერგებოდა რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში, მისი განადგურებით და ტექნიკურ საშუალებებზე უარის თქმით ვერაფერს მივაღწევთ. აქედან გამომდინარე, დღეს აზრი არ აქვს საყოფაცხოვრებო ტექნიკაზე უარის თქმას ან მის განადგურებას. იმის გამო, რომ ადამიანები უკვე დამოკიდებული არიან ტექნიკაზე და ტექნიკურ ცივილიზაციაზე. ნარკომანს არ შეუძლია ნარკომანიის წინააღმდეგ ბრძოლა. ტექნიკაზე დამოკიდებულსაც არ შეუძლია ტექნიკის წინააღმდეგ ბრძოლა.
ამიტომ, ჩვენ არ ვართ ტექნიკის განადგურების ან უბრალოდ მასზე უარის თქმის მომხრეები. რატომ უნდა დავთმოთ ის, რაც ჩვენი ცხოვრების ნაწილი გახდა? ეს იგივეა, რომ ინვალიდს პროთეზი წაართვა, რომლის გარეშეც მას ცხოვრება გაუჭირდება.
ტექნიკური ცივილიზაციის ბუნებრივ მდგომარეობაში ტრანსფორმაცია ხანგრძლივი და თანდათანობითი პროცესია, რომელსაც ახორციელებენ საკუთარ თავსა და პლანეტაზე პასუხისმგებელი ადამიანები. ადამიანებს ძალიან ბევრი რამის ცოდნა აქვთ დაკარგული.
უფრო მეტიც. ახლა იმის აღდგენა იმ სახით, რაც ადრე იყო, თუნდაც ე.წ. „ოქროს“ ან თუნაც „ბრინჯაოს“ ეპოქაში, შეუძლებელია. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ დღეს ჩვენ ვცხოვრობთ „ქვის“ ხანაში.
ამიტომ ჩვენ შეგვიძლია საუბარი მხოლოდ იმის შესახებ, რომ შევქმნათ რაღაც ახალი, რაც ხელს შეუწყობს დაკარგული შესაძლებლობების აღორძინებას და ბოლო ათასწლეულის განმავლობაში მიღებული გამოცდილების გამოყენებას.
ამისათვის ცხოვრება უნდა წავრმართოთ არა ხელოვნური კანონების მიხედვით, როგორიცაა არარსებული „თანასწორობა“, არამედ ბუნებრივის.
იმისათვის რომ გვესმოდეს ბუნებაში მიმდინარე მოვლენების მნიშვნელობა, უნდა დავიბრუნოთ ის „ნათელი ცოდნა“, რასაც ადრე ეწოდებოდა „რწმენა“ («Вера») (Ве – „ცოდნა“, ра – „სინათლე, მზე“) და რომელსაც არანაირი კავშირი არ ჰქონდა ტექნიკური ცივილიზაციის სხვადასხვა რელიგიასთან, სადაც რელიგიები წარმოდგენილია, როგორც წინა ჰოლისტიკური ცოდნის დამახინჯებული ნარჩენი. ისინი კვლავ აღიარებული არიან „გრძნობებით და ემოციებით“, ყოველგვარი გააზრების გარეშე, რაც ადრე, ბუნებრივი ცივილიზაციის დროს, არ მომხდარა.
ბუნებრივ ცივილიზაციებში რელიგიები არ არის წარმოდგენილი, რადგან მათში ყველაფერი ემყარება რეალურ ცოდნას.
როდესაც სურთ ადამიანთა შეჩერება აღმავლობის ევოლუციურ გზაზე, მათ უკეტავენ გზას გონებისკენ.
როდესაც სურთ ადამიანთა ცნობიერების გაუბრალოება, მათ, პირველ რიგში წაართმევენ და გაუნადგურებენ რწმენას და მას რელიგიით შეუცვლიან. დღესაც უბრალო ადამიანებისთვის სიტყვა "რწმენა" და "რელიგია" ერთსა და იგივეს ნიშნავს, მიუხედავად იმისა, რომ თავისი ბუნებით ეს - სრულიად საპირისპირო რამ არის. უნდა იყო ძალიან პრიმიტიული არსება, რომ მნიშვნელობა სიტყვებისა „გქონდეს არსებითი ცოდნა, შინაგანად და, მთლიანად, სამყაროს წესრიგის შესაბამისად“, გაუთანაბრო მნიშვნელობას „თაყვანი სცე რაღაც ზებუნებრივს, როგორც ველურმა“. სიტყვას „რელიგია“ ძველ სამყაროში ჰქონდა მხოლოდ ყოფითი მნიშვნელობა, როგორიცაა „წინაპრების ხსოვნა“, მაგრამ ის არ გამხდარა არც კულტი და არც საზოგადოებრივი ინსტიტუტი. ამიტომ, თითქოსდა „ჭკვიან“ და ინტელიგენტ ადამიანებს, რომლებიც ცოდნის მომხრენი იყვნენ და გამოდიოდნენ თანამედროვე რელიგიურობის წინააღმდეგ, ხშირად ეშლებათ ერთმანეთში სიტყვები „რწმენა“ და „რელიგია“: ისინი არ გრძნობენ და არ ესმით, როგორ არის ეს სიტყვები ერთმანეთთან დაკავშირებული, მხოლოდ თეორიულად მსჯელობენ და თავის სიმპათიას გამოხატავენ, ყოველგვარი გააზრების გარეშე. თეორიულად მსჯელობენ იმის შესახებ, თუ, მათი აზრით, თითქოსდა როგორ შეიძლება ეს იყოს „სწორად“.
როდესაც დაკარგულია რწმენა, როგორც სამყაროს გააზრების სისტემა, უკვე შესაძლებელია ადვილად თავს მოახვიო ადამიანებს ყველა სახის რელიგია, უბრალო მატერიალური და ყოველდღიური საჭიროებები, რომლებიც მარტივი არითმეტიკული მოქმედებებით არის გათვლილი. და ასეთ გულიბრყვილო ადამიანებს არ ექნებათ ფიქრის დრო და არც ის, რითაც უნდა იფიქრონ. როგორ და რით უნდა იფიქრო, როდესაც „ტვინი“ „ათასი წვრილმანით არის“ გამოტენილი?
გარდა ამისა, შეიძლება ტვინის გადაიტვირთოს სხვადასხვა სახის ეკონომიკით და ბიზნესით, თითქოს შეუძლებელია ამის გარეშე ცხოვრება. ხოლო „საგიჟეთი“ იწყება მაშინ, როდესაც ეს ყველაფერი იღებს სპეკულაციურ, წარმოსახვით ხასიათს, და ადამიანები ვეღარ განასხვავებენ, რა არის რეალური და რა ვირტუალური.
ადამიანთა უმრავლესობა დღესაც ასე არსებობს - ფსიქიატრიის, სხვადასხვა სტრესის და სასაზღვრო მდგომარეობის ზღვარზე.
და ყველაფრის მიზეზი და საფუძველია ... გონებანაკლულობა, რომელსაც განსაკუთრებულად აღზრდილი ადამიანები, როგორც უზნეო ბავშვები, არასოდეს აღიარებენ. პირველ რიგში, სპეციალურად შთაგონებული ამბიციები ხელს უშლის რეალობის აღქმაში. მეორეც, ძალიან ხშირად ადამიანები ვერც კი ამჩნევენ, რომ გონებანაკლულები არიან.
მათ არა აქვთ გონების კრიტერიუმები. მხოლოდ დამოკიდებულება. და მათთვის ყველაფერი, როგორც ზემოთ აღინიშნა, უბრალოდ „ფარდობითია“!
ტექნიკური ცივილიზაცია ხელს უწყობს მხოლოდ ტექნიკის განვითარებას და ამის შედეგად ცოცხალი ინტელექტის გადაგვარება მასობრივ ხასიათს იღებს.
ადამიანების მართვის ავტომატიზირებული სისტემები
როგორ უნდა მართოთ ხალხის მასები, რომლებიც ინტელექტუალურად მიიყვანეს მცენარეთა მდგომარეობამდე? საკმარისია თვალი გადავავლოთ დონეების ცხრილს, რომ ჩვენთვის ყველაფერი გასაგები გახდეს. აღმოჩნდება, რომ ყველაფერი ძალიან მარტივია.
ალოგიკურად (თავისუფლად) და ემოციურად (სტიმულირებით და გაღიზიანებით).
იმის გამო, რომ ნებისმიერი მოვლენების დროს ამ დონეზე მუშაობს მხოლოდ კვების და ძლიერი ემოციების მოთხოვნილება (არ აქვს მნიშვნელობა, იქნება ეს გაბრაზება თუ სიხარული, ტანჯვა თუ მხიარულება).
მცენარეული სამყარო, როგორც ცნობილია, საძოვრები და სანადირო სივრცეა.
ადამიანები უკვე თავად დიდი ხანია ყურადღებას აღარ აქცევენ, რომ თანამედროვე ცივილიზაციის პრაქტიკულად ყველა საზოგადოებაში დომინირებენ ველური წესები, რომლებიც თვალის ახვევის მიზნით, კანონთა კრებულს არის ამოფარებულნი. ეს, პირველ რიგში, თვალში ძალიან საცემი გახდა, მეორე რიგში კი, დღეს სხვა რამე ადამიანებმა უბრალოდ არ იციან.
გაუბრალოებულმა ადამიანებმა არ იციან არც მათი ამჟამინდელი მდგომარეობა, არც თავისი წარსული. და მათ, ასეთ უბრალოებს, არ შესწევთ რაიმე მომავლის შენების უნარი. ამიტომ ყველგან ლამაზ სიტყვებს ამოფარებულია მოსყიდვა და თაღლითური ხრიკები, აღვირახსნილობა და სადამსჯელო ღონისძიებები. ეს ყველაფერი წარმოადგენს ადამიანთა ძალიან მარტივად მანიპულირების საშუალებას. ლოგიკურად, თუ რთული დასაბუთება არ არის ხელმისაწვდომი გონებისთვის, მაშინ აქცენტი კეთდება მარტივ საჭიროებებზე: ფინანსებსა და სექსზე. და რადგან ისინი ხელს უწყობენ საზოგადოების განადგურებას, არსებობს სექსის შეზღუდვის მცდელობა გარკვეული „ნორმის“ ფარგლებში, და ფინანსების მიმოქცევის წესების დადგენა.
ნებისმიერი გარე კონტროლი ინერგება იმ შემთხვევაში, როდესაც სისტემა თავად ვერ აკონტროლებს თავის თავს. ეს უპირობოა. თუ ვინმეს არ შეუძლია თავისი თავის გაკონტროლება და მისი ცხოვრების ორგანიზება, მას უნიშნავენ მეურვეს ან ხელმძღავანელს. თუ ჯგუფს ან საზოგადოებას არ შეუძლია თავისი თავის გაკონტროლება, მათ უნიშნავენ ხელმძღვანელს ან მმართველს. ასე იქმნება სახელმწიფო და მთავრობა.
თუ ადამიანი ან საზოგადოება საკმარისად ინტელექტუალურად განვითარდა იმისათვის, რომ გაუმკლავდეს მის ცხოვრებას გარე კონტროლის გარეშე, მათთვის, ზოგადად, არანაირი კონტროლი არ არის საჭირო. ეს კი მეტყველებს იმაზე, რომ ინტელექტუალური ადამიანი არ განიცდის გარე კონტროლის საჭიროებას, და რომ გონივრულ საზოგადოებაში არ შეიძლება არანაირი სახელმწიფოს შექმნა.
რაც უფრო პრიმიტიულია საზოგადოება, მით უფრო მკაცრი მმართველობაა მისთვის საჭირო. ინერგება ტოტალიტარული და დესპოტური რეჟიმი. რადგან გონებაშეზღუდულ ადამიანებზე ზემოქმედება შეიძლება მხოლოდ შიმშილით და დაშინებით. წინააღმდეგ შემთხვევაში ქაოსი დაისადგურებს.
ტექნიკური ცივილიზაცია მიზნად ისახავს ისეთი საზოგადოებრივი სისტემის შექმნას, რომელშიც ყველაფერი ფუნქციონირებს „საათივით“, მექანიკურად მკაფიოდ და ზუსტად. ამ შემთხვევაში, ჭიანჭველებივით ფუნქციურად უბრალო ადამიანები უნდა იყვნენ ამ სისტემის „ხრახნი“. მართლაც რომ ნებისმიერი „სუპერჭკვიანი“ პროგრამა უაზროა, ისევე, როგორც ყველა პროგრამა. ჭიანჭველების, ტერმიტებისა და ფუტკრების მცენარეთა მექანიკური "ცივილიზაციების" გაკვეთილი არაფერს ასწავლის. ან, შესაძლოა, პირიქით, მხოლოდ შთააგონებს ექსპერიმენტის გაგრძელებაზე. ახლა პროგრამა გულმოდგინედ "მუშაობს" ადამიანებზე, რათა ისინი ისეთ ფორმაში მოიყვანოს, რომელიც იდეალურად შეესაბამება ავტომატიზირებულ ტექნიკურ ცივილიზაციას. მიუხედავად იმისა, რომ სიტუაცია კონტროლიდან გამოვიდა და გრძელდება კატასტროფულ რეჟიმში.
პროგრამა, რომელიც გარკვეული სახით არსებობს მილიონობით და მილიარდობით ადამიანის ტვინში, ქმნის საშიშროებას, რომ მათი მეშვეობით გარდაიქმნება ცენტრალიზებულ და მექანიზირებულ ხელისუფლებად მართვის პროცესების ავტომატიზაციის შემთხვევაში. პოლიტიკური ცხოვრება ცდილობს მოექცეს კანონის მიწერილობის ჩარჩოებში. ყოველივე ეს შესაძლებელია დაინერგოს არა ძალადობრივი გზით, არამედ ეტაპობრივად, როგორც "საზოგადოების კეთილდღეობის" აუცილებლობა. და მასობრივი სიმარტივე მოიწონებს ყველა ამ "სოციალურად საჭირო" ზომებს, როგორც ძალიან საჭიროს „წესრიგის“ დასამყარებლად.
მაგალითად, ახლა როგორ იწონებენ მოქალაქეები მოსახლეობის კონტროლის ყველა ზომას „საერთაშორისო ტერორიზმთან ბრძოლის“ მიზნით. ვინ უარყოფს ტერორისტული ქმედებების შედეგების ტრაგედიას? მაგრამ, ნუთუ არ არის შესაძლებელი, ნაცვლად იმისა, რომ მუშტები ვაქნიოთ მიღებული შედეგების გამო, მოვახდინოთ იმ სოციალური მიზეზების ლიკვიდირება, რომელიც წარმოქმნის ტერორიზმს? ვინ დაითვალა, რისთვის არის უფრო მეტი რესურსი და ძალა საჭირო? ისედაც ცხადია, რომ მიზეზების ერთხელ ლიკვიდირება გაცილებით იაფია, ვიდრე მუდმივად ებრძოლო შედეგებს მსოფლიო მასშტაბით. რჩება შთაბეჭდილება, რომ „ტერორის თამაშიც“ საფუძვლად უდევს ადამიანის გონების გამარტივების სისტემას ცივილიზაციის მასშტაბით, ისევე, როგორც ომები. რაც უფრო ტრაგიკული და საშიშია, მით უფრო სწრაფად და ადვილად თანხმდებიან ადამიანები ნებისმიერ ზომებს, როგორც ამბობენ, „ოღონდ ომი არ იყოს“ !
უბრალო ადამიანების მართვის ავტომატური სისტემების ყველა კვანძი და მექანიზმი უკვე ათწლობით გამოიყენება გამოთვლითი და კომპიუტერული ტექნიკის სფეროში, ასევე ინფორმატიკაში და საინფორმაციო ტექნოლოგიებში. დღესაც, ერთი მეორის მიყოლებით, ინერგება „გლობალური“ მართვის ავტომატიზირებული სისტემების ცალკეული რგოლები მთელი ტექნიკური ცივილიზაციისათვის, რომელშიც ყველა ცივილიზებული ადამიანი უნდა იყოს შეყვანილი.
ჩვენს დროში განსხვავება პოლიტიკური ხელისუფლების (მთავრობების) აპარატსა და ავტომატიზირებული მართვის სისტემებს შორის სწრაფად მცირდება. ორივე საფუძვლად უდევს მექანიზმი, მანქანა … (ზოვუს გუნდი. 2005წ.)
(ფრაგმენტი წიგნისა: დროის მბრძანებელი-2: გონივრული ცხოვრების ქრონიკები. – რიტმი, 2006.)
არ არის საჭირო წუხილი და ოხვრა იმის თაობაზე, თუ როგორი ცუდია ტექნოლოგიური ცივილიზაცია, რადგან ადამიანების საწინააღმდეგო ქმედებებს ახორციელებს.
„ტექნიკური ცივილიზაცია“, ერთის მხრივ, არის აბსტრაქტული, თუნდაც, ერთი შეხედვით, „კოსმოსური“ პროგრამა, რომლის დანერგვას და მოქმედებას დედამიწაზე დღეს არავინ აკონტროლებს. „პროგრესორებიც“ კი მხოლოდ დროებით სარგებელს იღებენ, რამდენსაც შეძლებენ, მაგრამ სრულად სიტუაციას ვერ აკონტროლებენ.
ამავდროულად, „ტექნიკური ცივილიზაცია“ იმდენად კონკრეტულია, რომ მასში პრაქტიკულად მონაწილეობას იღებს ყველა, ვინც დღეს ტექნოლოგიურ საზოგადოებაში ცხოვრობს. იგი იწყება ისეთი უმნიშვნელო მომენტებით, როგორიცაა ავტომობილის ან კომპიუტერის, სარეცხი მანქანის ან მაცივრის ყიდვა. არავინ დაობს, რომ ჩვენი ცხოვრება ისე ეშმაკურად არის ორგანიზებული, რომ მათ გარეშე, თითქოს იოლად ვერ გახვალ. ამიტომ ის ადამიანები, რომლებიც გამოდიან ტექნიკის დომინირების წინააღმდეგ, იძულებულნი არიან შეეგუონ მას. და არა მხოლოდ შეეგუონ. არამედ სურვილიც გამოთქვან. უკვე მრავალი თაობა აღიზარდა ტექნიკაზე, და მათ არა მხოლოდ არ სურთ უარი თქვან ტექნიკაზე, არამედ გულწრფელად უჭერენ მას მხარს. სწორედ ასეთ „მტკიცედ თავდაჯერებულ“ ადამიანებზე დგას დღეს ტექნიკური ცივილიზაცია და ტექნოკრატიული საზოგადოებები.
იმისათვის, რომ უმტკივნეულოდ გადავიტანოთ ტექნიკის არქონა, ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრება სხვაგვარად უნდა იყოს ორგანიზებული. ეს კი ორ დღესა და ორ წელიწადში არ ხდება. თუ ტექნიკური ცივილიზაცია სტაბილურად ინერგებოდა რამდენიმე ათწლეულის განმავლობაში, მისი განადგურებით და ტექნიკურ საშუალებებზე უარის თქმით ვერაფერს მივაღწევთ. აქედან გამომდინარე, დღეს აზრი არ აქვს საყოფაცხოვრებო ტექნიკაზე უარის თქმას ან მის განადგურებას. იმის გამო, რომ ადამიანები უკვე დამოკიდებული არიან ტექნიკაზე და ტექნიკურ ცივილიზაციაზე. ნარკომანს არ შეუძლია ნარკომანიის წინააღმდეგ ბრძოლა. ტექნიკაზე დამოკიდებულსაც არ შეუძლია ტექნიკის წინააღმდეგ ბრძოლა.
ამიტომ, ჩვენ არ ვართ ტექნიკის განადგურების ან უბრალოდ მასზე უარის თქმის მომხრეები. რატომ უნდა დავთმოთ ის, რაც ჩვენი ცხოვრების ნაწილი გახდა? ეს იგივეა, რომ ინვალიდს პროთეზი წაართვა, რომლის გარეშეც მას ცხოვრება გაუჭირდება.
ტექნიკური ცივილიზაციის ბუნებრივ მდგომარეობაში ტრანსფორმაცია ხანგრძლივი და თანდათანობითი პროცესია, რომელსაც ახორციელებენ საკუთარ თავსა და პლანეტაზე პასუხისმგებელი ადამიანები. ადამიანებს ძალიან ბევრი რამის ცოდნა აქვთ დაკარგული.
უფრო მეტიც. ახლა იმის აღდგენა იმ სახით, რაც ადრე იყო, თუნდაც ე.წ. „ოქროს“ ან თუნაც „ბრინჯაოს“ ეპოქაში, შეუძლებელია. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ დღეს ჩვენ ვცხოვრობთ „ქვის“ ხანაში.
ამიტომ ჩვენ შეგვიძლია საუბარი მხოლოდ იმის შესახებ, რომ შევქმნათ რაღაც ახალი, რაც ხელს შეუწყობს დაკარგული შესაძლებლობების აღორძინებას და ბოლო ათასწლეულის განმავლობაში მიღებული გამოცდილების გამოყენებას.
ამისათვის ცხოვრება უნდა წავრმართოთ არა ხელოვნური კანონების მიხედვით, როგორიცაა არარსებული „თანასწორობა“, არამედ ბუნებრივის.
იმისათვის რომ გვესმოდეს ბუნებაში მიმდინარე მოვლენების მნიშვნელობა, უნდა დავიბრუნოთ ის „ნათელი ცოდნა“, რასაც ადრე ეწოდებოდა „რწმენა“ («Вера») (Ве – „ცოდნა“, ра – „სინათლე, მზე“) და რომელსაც არანაირი კავშირი არ ჰქონდა ტექნიკური ცივილიზაციის სხვადასხვა რელიგიასთან, სადაც რელიგიები წარმოდგენილია, როგორც წინა ჰოლისტიკური ცოდნის დამახინჯებული ნარჩენი. ისინი კვლავ აღიარებული არიან „გრძნობებით და ემოციებით“, ყოველგვარი გააზრების გარეშე, რაც ადრე, ბუნებრივი ცივილიზაციის დროს, არ მომხდარა.
ბუნებრივ ცივილიზაციებში რელიგიები არ არის წარმოდგენილი, რადგან მათში ყველაფერი ემყარება რეალურ ცოდნას.
როდესაც სურთ ადამიანთა შეჩერება აღმავლობის ევოლუციურ გზაზე, მათ უკეტავენ გზას გონებისკენ.
როდესაც სურთ ადამიანთა ცნობიერების გაუბრალოება, მათ, პირველ რიგში წაართმევენ და გაუნადგურებენ რწმენას და მას რელიგიით შეუცვლიან. დღესაც უბრალო ადამიანებისთვის სიტყვა "რწმენა" და "რელიგია" ერთსა და იგივეს ნიშნავს, მიუხედავად იმისა, რომ თავისი ბუნებით ეს - სრულიად საპირისპირო რამ არის. უნდა იყო ძალიან პრიმიტიული არსება, რომ მნიშვნელობა სიტყვებისა „გქონდეს არსებითი ცოდნა, შინაგანად და, მთლიანად, სამყაროს წესრიგის შესაბამისად“, გაუთანაბრო მნიშვნელობას „თაყვანი სცე რაღაც ზებუნებრივს, როგორც ველურმა“. სიტყვას „რელიგია“ ძველ სამყაროში ჰქონდა მხოლოდ ყოფითი მნიშვნელობა, როგორიცაა „წინაპრების ხსოვნა“, მაგრამ ის არ გამხდარა არც კულტი და არც საზოგადოებრივი ინსტიტუტი. ამიტომ, თითქოსდა „ჭკვიან“ და ინტელიგენტ ადამიანებს, რომლებიც ცოდნის მომხრენი იყვნენ და გამოდიოდნენ თანამედროვე რელიგიურობის წინააღმდეგ, ხშირად ეშლებათ ერთმანეთში სიტყვები „რწმენა“ და „რელიგია“: ისინი არ გრძნობენ და არ ესმით, როგორ არის ეს სიტყვები ერთმანეთთან დაკავშირებული, მხოლოდ თეორიულად მსჯელობენ და თავის სიმპათიას გამოხატავენ, ყოველგვარი გააზრების გარეშე. თეორიულად მსჯელობენ იმის შესახებ, თუ, მათი აზრით, თითქოსდა როგორ შეიძლება ეს იყოს „სწორად“.
როდესაც დაკარგულია რწმენა, როგორც სამყაროს გააზრების სისტემა, უკვე შესაძლებელია ადვილად თავს მოახვიო ადამიანებს ყველა სახის რელიგია, უბრალო მატერიალური და ყოველდღიური საჭიროებები, რომლებიც მარტივი არითმეტიკული მოქმედებებით არის გათვლილი. და ასეთ გულიბრყვილო ადამიანებს არ ექნებათ ფიქრის დრო და არც ის, რითაც უნდა იფიქრონ. როგორ და რით უნდა იფიქრო, როდესაც „ტვინი“ „ათასი წვრილმანით არის“ გამოტენილი?
გარდა ამისა, შეიძლება ტვინის გადაიტვირთოს სხვადასხვა სახის ეკონომიკით და ბიზნესით, თითქოს შეუძლებელია ამის გარეშე ცხოვრება. ხოლო „საგიჟეთი“ იწყება მაშინ, როდესაც ეს ყველაფერი იღებს სპეკულაციურ, წარმოსახვით ხასიათს, და ადამიანები ვეღარ განასხვავებენ, რა არის რეალური და რა ვირტუალური.
ადამიანთა უმრავლესობა დღესაც ასე არსებობს - ფსიქიატრიის, სხვადასხვა სტრესის და სასაზღვრო მდგომარეობის ზღვარზე.
და ყველაფრის მიზეზი და საფუძველია ... გონებანაკლულობა, რომელსაც განსაკუთრებულად აღზრდილი ადამიანები, როგორც უზნეო ბავშვები, არასოდეს აღიარებენ. პირველ რიგში, სპეციალურად შთაგონებული ამბიციები ხელს უშლის რეალობის აღქმაში. მეორეც, ძალიან ხშირად ადამიანები ვერც კი ამჩნევენ, რომ გონებანაკლულები არიან.
მათ არა აქვთ გონების კრიტერიუმები. მხოლოდ დამოკიდებულება. და მათთვის ყველაფერი, როგორც ზემოთ აღინიშნა, უბრალოდ „ფარდობითია“!
ტექნიკური ცივილიზაცია ხელს უწყობს მხოლოდ ტექნიკის განვითარებას და ამის შედეგად ცოცხალი ინტელექტის გადაგვარება მასობრივ ხასიათს იღებს.
ადამიანების მართვის ავტომატიზირებული სისტემები
როგორ უნდა მართოთ ხალხის მასები, რომლებიც ინტელექტუალურად მიიყვანეს მცენარეთა მდგომარეობამდე? საკმარისია თვალი გადავავლოთ დონეების ცხრილს, რომ ჩვენთვის ყველაფერი გასაგები გახდეს. აღმოჩნდება, რომ ყველაფერი ძალიან მარტივია.
ალოგიკურად (თავისუფლად) და ემოციურად (სტიმულირებით და გაღიზიანებით).
იმის გამო, რომ ნებისმიერი მოვლენების დროს ამ დონეზე მუშაობს მხოლოდ კვების და ძლიერი ემოციების მოთხოვნილება (არ აქვს მნიშვნელობა, იქნება ეს გაბრაზება თუ სიხარული, ტანჯვა თუ მხიარულება).
მცენარეული სამყარო, როგორც ცნობილია, საძოვრები და სანადირო სივრცეა.
ადამიანები უკვე თავად დიდი ხანია ყურადღებას აღარ აქცევენ, რომ თანამედროვე ცივილიზაციის პრაქტიკულად ყველა საზოგადოებაში დომინირებენ ველური წესები, რომლებიც თვალის ახვევის მიზნით, კანონთა კრებულს არის ამოფარებულნი. ეს, პირველ რიგში, თვალში ძალიან საცემი გახდა, მეორე რიგში კი, დღეს სხვა რამე ადამიანებმა უბრალოდ არ იციან.
გაუბრალოებულმა ადამიანებმა არ იციან არც მათი ამჟამინდელი მდგომარეობა, არც თავისი წარსული. და მათ, ასეთ უბრალოებს, არ შესწევთ რაიმე მომავლის შენების უნარი. ამიტომ ყველგან ლამაზ სიტყვებს ამოფარებულია მოსყიდვა და თაღლითური ხრიკები, აღვირახსნილობა და სადამსჯელო ღონისძიებები. ეს ყველაფერი წარმოადგენს ადამიანთა ძალიან მარტივად მანიპულირების საშუალებას. ლოგიკურად, თუ რთული დასაბუთება არ არის ხელმისაწვდომი გონებისთვის, მაშინ აქცენტი კეთდება მარტივ საჭიროებებზე: ფინანსებსა და სექსზე. და რადგან ისინი ხელს უწყობენ საზოგადოების განადგურებას, არსებობს სექსის შეზღუდვის მცდელობა გარკვეული „ნორმის“ ფარგლებში, და ფინანსების მიმოქცევის წესების დადგენა.
ნებისმიერი გარე კონტროლი ინერგება იმ შემთხვევაში, როდესაც სისტემა თავად ვერ აკონტროლებს თავის თავს. ეს უპირობოა. თუ ვინმეს არ შეუძლია თავისი თავის გაკონტროლება და მისი ცხოვრების ორგანიზება, მას უნიშნავენ მეურვეს ან ხელმძღავანელს. თუ ჯგუფს ან საზოგადოებას არ შეუძლია თავისი თავის გაკონტროლება, მათ უნიშნავენ ხელმძღვანელს ან მმართველს. ასე იქმნება სახელმწიფო და მთავრობა.
თუ ადამიანი ან საზოგადოება საკმარისად ინტელექტუალურად განვითარდა იმისათვის, რომ გაუმკლავდეს მის ცხოვრებას გარე კონტროლის გარეშე, მათთვის, ზოგადად, არანაირი კონტროლი არ არის საჭირო. ეს კი მეტყველებს იმაზე, რომ ინტელექტუალური ადამიანი არ განიცდის გარე კონტროლის საჭიროებას, და რომ გონივრულ საზოგადოებაში არ შეიძლება არანაირი სახელმწიფოს შექმნა.
რაც უფრო პრიმიტიულია საზოგადოება, მით უფრო მკაცრი მმართველობაა მისთვის საჭირო. ინერგება ტოტალიტარული და დესპოტური რეჟიმი. რადგან გონებაშეზღუდულ ადამიანებზე ზემოქმედება შეიძლება მხოლოდ შიმშილით და დაშინებით. წინააღმდეგ შემთხვევაში ქაოსი დაისადგურებს.
ტექნიკური ცივილიზაცია მიზნად ისახავს ისეთი საზოგადოებრივი სისტემის შექმნას, რომელშიც ყველაფერი ფუნქციონირებს „საათივით“, მექანიკურად მკაფიოდ და ზუსტად. ამ შემთხვევაში, ჭიანჭველებივით ფუნქციურად უბრალო ადამიანები უნდა იყვნენ ამ სისტემის „ხრახნი“. მართლაც რომ ნებისმიერი „სუპერჭკვიანი“ პროგრამა უაზროა, ისევე, როგორც ყველა პროგრამა. ჭიანჭველების, ტერმიტებისა და ფუტკრების მცენარეთა მექანიკური "ცივილიზაციების" გაკვეთილი არაფერს ასწავლის. ან, შესაძლოა, პირიქით, მხოლოდ შთააგონებს ექსპერიმენტის გაგრძელებაზე. ახლა პროგრამა გულმოდგინედ "მუშაობს" ადამიანებზე, რათა ისინი ისეთ ფორმაში მოიყვანოს, რომელიც იდეალურად შეესაბამება ავტომატიზირებულ ტექნიკურ ცივილიზაციას. მიუხედავად იმისა, რომ სიტუაცია კონტროლიდან გამოვიდა და გრძელდება კატასტროფულ რეჟიმში.
პროგრამა, რომელიც გარკვეული სახით არსებობს მილიონობით და მილიარდობით ადამიანის ტვინში, ქმნის საშიშროებას, რომ მათი მეშვეობით გარდაიქმნება ცენტრალიზებულ და მექანიზირებულ ხელისუფლებად მართვის პროცესების ავტომატიზაციის შემთხვევაში. პოლიტიკური ცხოვრება ცდილობს მოექცეს კანონის მიწერილობის ჩარჩოებში. ყოველივე ეს შესაძლებელია დაინერგოს არა ძალადობრივი გზით, არამედ ეტაპობრივად, როგორც "საზოგადოების კეთილდღეობის" აუცილებლობა. და მასობრივი სიმარტივე მოიწონებს ყველა ამ "სოციალურად საჭირო" ზომებს, როგორც ძალიან საჭიროს „წესრიგის“ დასამყარებლად.
მაგალითად, ახლა როგორ იწონებენ მოქალაქეები მოსახლეობის კონტროლის ყველა ზომას „საერთაშორისო ტერორიზმთან ბრძოლის“ მიზნით. ვინ უარყოფს ტერორისტული ქმედებების შედეგების ტრაგედიას? მაგრამ, ნუთუ არ არის შესაძლებელი, ნაცვლად იმისა, რომ მუშტები ვაქნიოთ მიღებული შედეგების გამო, მოვახდინოთ იმ სოციალური მიზეზების ლიკვიდირება, რომელიც წარმოქმნის ტერორიზმს? ვინ დაითვალა, რისთვის არის უფრო მეტი რესურსი და ძალა საჭირო? ისედაც ცხადია, რომ მიზეზების ერთხელ ლიკვიდირება გაცილებით იაფია, ვიდრე მუდმივად ებრძოლო შედეგებს მსოფლიო მასშტაბით. რჩება შთაბეჭდილება, რომ „ტერორის თამაშიც“ საფუძვლად უდევს ადამიანის გონების გამარტივების სისტემას ცივილიზაციის მასშტაბით, ისევე, როგორც ომები. რაც უფრო ტრაგიკული და საშიშია, მით უფრო სწრაფად და ადვილად თანხმდებიან ადამიანები ნებისმიერ ზომებს, როგორც ამბობენ, „ოღონდ ომი არ იყოს“ !
უბრალო ადამიანების მართვის ავტომატური სისტემების ყველა კვანძი და მექანიზმი უკვე ათწლობით გამოიყენება გამოთვლითი და კომპიუტერული ტექნიკის სფეროში, ასევე ინფორმატიკაში და საინფორმაციო ტექნოლოგიებში. დღესაც, ერთი მეორის მიყოლებით, ინერგება „გლობალური“ მართვის ავტომატიზირებული სისტემების ცალკეული რგოლები მთელი ტექნიკური ცივილიზაციისათვის, რომელშიც ყველა ცივილიზებული ადამიანი უნდა იყოს შეყვანილი.
ჩვენს დროში განსხვავება პოლიტიკური ხელისუფლების (მთავრობების) აპარატსა და ავტომატიზირებული მართვის სისტემებს შორის სწრაფად მცირდება. ორივე საფუძვლად უდევს მექანიზმი, მანქანა … (ზოვუს გუნდი. 2005წ.)
(ფრაგმენტი წიგნისა: დროის მბრძანებელი-2: გონივრული ცხოვრების ქრონიკები. – რიტმი, 2006.)
ИСКАЖЕНИЯ
Зачастую, человек имеет о самом себе весьма искаженное мнение. Это искажение, как правило, внушается человеку его ближайшим окружением. Что в результате происходит? А то, что человек уверен в том, что он, мягко говоря, хуже, чем все остальные люди. Я встречал умных, симпатичных и талантливых людей, которые считали себя глупыми, некрасивыми и бездарными.
Всякое отклонение от природы, от своего естества, ведет к серьезным нарушениям психики.
Если вы думаете о себе плохо, то есть вам кажется, что вы неудачливы, не умны, некрасивы, застенчивы и тому подобное, - все это ложные, искаженные представления о самих себе, навязанные окружением.
Знайте, что вы - прекрасны, удачливы, умны, открыты для всего нового, и что все вокруг рады вам, и Вселенная готова предоставить вам все, чего бы вы не пожелали! Мы - это то, что мы думаем о себе. Мир такой, каким мы его себе представляем!
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised