პერვერსიული ნარცისისტები, ფსიქოპათები აბიუზი „ქრისტიანულად“

პერვერსიული ნარცისისტები, ფსიქოპათები    აბიუზი „ქრისტიანულად“

როდესაც აბიუზერები ჩვენში იწვევენ დანაშაულის გრძნობას, თანამზრახველად მოუწოდებენ... ღმერთს. დამახინჯებული სახით, მათთვის ხელსაყრელი მნიშვნელობით ისინი ინტერპრეტაციას აძლევენ რელიგიურ ტექსტებს, შთააგონებენ მსხვერპლს, რომ ის ვალდებულია აპატიოს, იყოს მორჩილი, დაემორჩილოს თავის ბედს. შემიძლია მხოლოდ წარმოვიდგინო, როგორ დამთრგუნველად მოქმედებს მსგავსი მანიპულაციები მორწმუნე ადამიანებზე ...
  ამ პოსტის კომენტარებში, რომელიც მორწმუნე მკითხველის მიერ არის დაწერილი, სხვა საკითხებთან ერთად, მე ვთხოვდი ეცნობებინათ იმის შესახებ, თუ როგორ ეწინააღმდეგებოდნენ აბიუზერის მცდელობას სპეკულირება მოეხდინათ რელიგიურ თემებზე, და რა სახის მანიპულირებას ახორციელებდნენ ისინი.
  „მე ვარ მორწმუნე ადამიანი, მართლმადიდებელი ქრისტიანი. არაერთხელ მაქვს წაკითხული მასალები ამ ბლოგიდან, ასევე ვაკვირდებოდი სასიცოცხლო სიტუაციებს და ვამჩნევდი, რომ ტოქსიკური პიროვნებები ხშირად იყენებენ ქრისტიანულ პრინციპებს, რათა უფრო მეტად გაანადგურონ თავისი მსხვერპლი. მაგრამ, მე ხომ ვხედავ, რომ ეს პრინციპები არის უკიდურესად დამახინჯებული. ამიტომ მინდა მათი ახსნა, გაშიფრვა, ამისათვის ვიყენებ არა საკუთარ, არამედ წმინდა მამათა ინტერპრეტაციას.
ეს პოსტი არ წარმოადგენს რელიგიურ პროპაგანდას და „ქრისტიანობის გამართლებას“ მის ოპონენტთა თვალში. ზოგადად, ის ქრისტიანობის მოწინააღმდეგეებისკენ არ არის მიმართული, ამიტომაც გთხოვთ თავი შევიკავოთ რელიგიური ბატალიებისგან. ის მიმართულია აბიუზის მსხვერპლისკენ, რომელიც ქრისტიანობის მიმართ პატივისცემას გამოხატავს, და ამ პატივისცემას „იყენებენ“ დესტრუქციული პიროვნებები, რათა უფრო მეტად დაიმორჩილონ მსხვერპლი.
ამ უკანასკნელს კი, თავის მხრივ, არ გააჩნია საკმარისი ცოდნა, რომ შეეპასუხოს აბიუზერს, თუნდაც გულში, და არ მიაჩნია თავი მართალ ადამიანად არა მხოლოდ მის წინაშე, არამედ რელიგიის თვალსაზრისითაც. აქედან გამომდინარე, მე ვთავაზობ აბიუზერთა მთავარი „ქრისტიანულად ორიენტირებული თავდასხმების“ განხილვას, და რეალურად, თუ როგორი ვითარებაა ქრისტიანობაში.
ჩემი გამოცდილება გვიჩვენებს, რომ „ქრისტიანი აბიუზერები“ იყოფა ორ ბანაკად. პირველს მიეკუთვნებიან ისინი, ვინც არ არის ქრისტიანი, თუ ეკლესიაში დადის, ისიც იშვიათად და ფორმალურად, სამაგიეროდ უყვარს თავისი თავის გამართლება და მსხვერპლის დადანაშაულება რელიგიის პოზიციიდან. მეორეს მიეკუთვნებიან ისინი, ვისაც გულწრფელად სწამე ღმერთი, მიუხედავად ამისა, მისი ახლობლების მდგომარეობა ამის შედეგად არ იცვლება  უკეთესობისკენ, ზოგჯერ პირიქითაც ხდება.
 ჯერ განვიხილოთ პირველნი. მათთან დაკავშირებით ყველაფერი შედარებით მარტივია  (თუ საერთოდ შეიძლება ეწოდოს დესტრუქციულ ურთიერთობებს მარტივი). ქრისტიანობის შესახებ მათ ბევრი რამ არ იციან, ამიტომ წინააღმდეგობა მათ სიტყვებსა და ქცევაში საკმარისად არის.


პატიების უნარი

პირველი ადგილი მათ შორის უკავია პატიების უნარს. პატიება საფრთხობელა კი არ არის, არამედ მეგასაფრთხობელაა: რაც არ უნდა გააკეთოს აბიუზერმა,  მსხვერპლმა მას უნდა აპატიოს „შვიდჯერზე შვიდჯერ“ ... რადგან თავად ქრისტემ დაგვიტოვა ეს ანდერძად.
       ასეც არის - ანდერძად დატოვა. მაგრამ, პირველ რიგში, მიტევება კარგია მისთვის, ვინც პატიებს, და არა ვისაც პატიობენ. ანუ, თუ არ პატიობთ, თქვენთვის არის უფრო უარესი (და ასეც არის, ამაშია ჩადებული ღრმა სიბრძნე, მაგრამ საქმე  ახლა ამაში არ არის).
      მეორე, პატიება არ გულისხმობს ურთიერთობების აღდგენას! თქვენ შეგიძლიათ აპატიოთ მას, ვინც გაწყენინათ, არ დაიმძიმოთ სული ბოროტებით მის მიმართ, მაგრამ, ამავე დროს, თქვენ არ ხართ ვალდებული შეინარჩუნოთ მასთან ურთიერთობა. ეს არსად არ არის ნათქვამი. უბრალოდ ბოროტებას ნუ ჩაიდებთ გულში, იცხოვრეთ ცალკე, ან სხვა ადამიანთან, რომელთანაც უფრო ჯანსაღი ურთიერთობა გექნებათ!

მორჩილება

          მეორე ადგილზეა მორჩილება. თქვენ უნდა იყოთ მორჩილი. ამის შესახებ დავასაც არ დავიწყებ. მაგრამ მორჩილება ნიშნავს იმის მიღებას, რის შეცვლაც არ შეიძლება. არსებობს ცნობილი ლოცვა: „უფალო, მომეც სიმშვიდე მივიღო ის, რის შეცვლაც არ შემიძლია, მომეცი გამბედაობა შევცვალო ის, რაც შემიძლია შევცვალო. და მომეცი სიბრძნე, რათა განვასხვავო ისინი ერთმანეთისგან“. ანუ, ქრისტიანობა არ უარყოფს ცვლილებების შესაძლებლობას და წაახალისებს კიდეც კარგ ცვლილებებს ცხოვრებაში. თქვენ არ უნდა შეეგუოთ იმას, რაც შეგიძლიათ შეცვალოთ. თქვენ შეგიძლიათ თავიდან აირიდოთ ტოქსიკური ურთიერთობები. აბიუზერი კი თავად დაემორჩილოს თქვენს წასვლას.

საქორწინო კავშირის სიწმინდე

         მესამე ადგილი უკავია საქორწინო კავშირის სიწმინდეს. არა ერთხელ შემიმჩნევია, თუ როგორ დაჟინებით მიუთითებდა აბიუზერი ოჯახის სიწმინდეზე, ამტკიცებდა, რომ განქორწინება არის ცოდვა და ა.შ., ამიტომ იცხოვრე ჩემთან ერთად, ამიტანე, სანამ ძალას არ წაგართმევ და ჩვარივით არ მოგისვრი (და ჩემთვისაც სულერთი გახდება ოჯახური კავშირის სიწმინდე).
       მთავარი აბსურდი ისაა, რომ ხშირად ამის შესახებ ისეთი ადამიანები საუბრობენ, რომლებიც არა თუ არ ქორწინდებიან (რომ აღარაფერი ვთქვათ ჯვრისწერაზე), არამედ პირდაპირ აცხადებენ, რომ ჯერ არ აპირებენ „დაქორწინებას“. და, დიახ,  ისინი ღალატობენ თავის „მეორე ნახევარს“. ცოლ-ქმრული ღალატი  კი,  მიუხედავად ქრისტიანული კანონის სიმკაცრისა, განქორწინების საფუძველია.
       უთხარით მას: თუ განქორწინდება - ეს მისი ცოდვა იქნება, თავად კი განიწმინდებით ტანჯვით. უთხარით და დააკვირდით რეაქციას - როგორც ჩანს, ეს საინტერესო იქნება. სხვათა შორის, არსებობენ მღვდლები, რომლებიც აძლევენ განქორწინების უფლებას ფიზიკური და/ან ფსიქოლოგიური ოჯახური ძალადობის სიტუაციაში.

არამომხვეჭელობა

         ასევე თავგანწირვა, არამერკანტილურობა, რომლითაც აბიუზერები ამართლებენ თავის ალფონსიზმს. მათ არ აქვთ ვალის დაბრუნების სურვილის, ამასთან ერთად მოითხოვენ, რომ დღედაღამე უვლიდნენ, მხარს უჭერდნენ მათ და ა.შ. ეს ზოგადად რთული საკითხია, რომლის წინაშე დგას  თითქმის ყველა ქრისტიანი ეკლესიაში ყოფნის დროს - მისცეს თუ არა  უსახლკაროს ფული, რომელიც ამ ფულს მაინც სასმელში დახარჯავს. აქ უნდა გავიხსენოთ ქრისტე (მათ შორის, მისი ყველაზე მნიშვნელოვანი „დახმარება“ - მისი მსხვერპლი), რომლის დახმარება ყველასთვის იყო განკუთვნილი, მაგრამ მიიღეს მხოლოდ მათ, ვინც სულით სუფთა აღმოჩნდა. მსხვერპლშეწირვა არ ნიშნავს იყო „კეთილი“.
         არსებობს წმიდა მამათა სიტყვები (მაქსიმე აღმსარებლის, პაისი სვიატოგორეცის და ა.შ.), რომ ყველაზე დიდი სათნოებაა მსჯელობა, რადგან მსჯელობის გარეშე, თუ ძალა არ შეგწევს და ის დროული არ იქნება, არც მარხვა, არც ლოცვა, არც მოწყალება და არც სხვა სათნოება არ მოუტანს ადამიანს სარგებლობას. ამიტომ დაფიქრდით,  მოგაქვთ თუ არა თქვენ სარგებლობა აბიუზერის სულისთვის, როდესაც ხელს უწყობთ მის სურვილს არ იმუშაოს და მოახდინოს ადამიანთა მანიპულირება. არა, არ მოგაქვთ. ასე რომ, არ არის საჭირო რაიმე გააკეთოთ მისთვის.

მიზოგინია

თითქოს მიზოგინიას შეიძლება ჰქონდეს საფუძველი ქრისტიანობაში. ეს სიცრუეა, რადგან, ქრისტიანული სწავლების თანახმად, ყველა ადამიანი ცოდვილია. ყველა, გარდა ერთი ადამიანისა - წმიდა ღვთისმშობლისა. რელიგია, რომელიც ერთადერთ უცოდველ ადამიანად ქალს მიიჩნევს და დღეში რამდენჯერმე ადიდებს მას, არ შეიძლება იყოს მიზოგენური!
ყველა ფრაზა, რომლის წარმოთქმაც უყვართ აბიუზერებს, რომ ცოლს უნდა ეშინოდეს ქმრისა (სხვათა შორის, კი არ უნდა ეშინოდეს, არამედ პატივი უნდა სცეს),  რომ ქმარი ცოლზე მაღლა დგას, მიმართულია მამაკაცებისკენ და მათი მიზანია მოუწოდოს მამაკაცებს პასუხისმგებლობკენ ოჯახის, ცოლის მიმართ.  სრული ვერსია ასეთია: „ასევე ყოველ თქვენგანსაც თავისი თავივით უყვარდეს ცოლი, ხოლო ცოლს ეშინოდეს ქმრისა“. უყვარხართ აბიუზერს, როგორც საკუთარი თავი? არა? შეგიძლიათ  არ სცეთ მას პატივი, ბიბლია ამის უფლებას იძლევა.
      ალბათ ეს არის მთავარი, რომ უნდა იცოდეთ, რომ წინააღმდეგობა გაუწიოთ ცრუ ქრისტიან-დესტრუქტივისტთა „ქრისტიანულ აბიუზს“.
          ქრისტიანული გადახრის მქონე დესტრუქციული ურთიერთობების მეორე ტიპი სიცრუეს არ გულისხმობს. ისინი არიან გულწრფელად მორწმუნე ადამიანები, ისინი არ ღალატობენ ცოლებს, არ წვებიან მათთან მარხვის დროს, და, ზოგადად, წესიერი ადამიანები არიან ... ნამდვილად სურთ, რომ ჰქონდეთ ძლიერი ოჯახი. იმხო - ეკუთვნიან იმ ადამიანებს, რომლებიც ყალბ ქრისტიანებზე უარესები არიან, რადგან  ისინი ცბიერნი არიან, ესენი კი გულწრფელნი, არ იტყუებენ თავს, უბრალოდ  თავისი საყვარელი ადამიანების ცხოვრებას კოშმარად აქცევენ და სჯერათ, რომ ამგვარად მათი სულების გადარჩენას ცდილობენ.
         ასეთი ადამიანები არიან, როგორც „ჯიუტ“ მართლმადიდებელთა შორის, ასევე, სამწუხაროდ, სხვადასხვა დონის ეკლესიის ხელმძღვანელთა შორის: პროტოდიაკონიდან დიდი მონასტრის იღუმენიამდე. მათ კარგად იციან ბიბლია, მაგრამ თავისებურად გადააკეთებენ მას, იღებენ იქიდან ყველაზე მნიშვნელოვანს - სიყვარულს, რადგან მხოლოდ სიყვარულით შეიძლება დაეხმარო ადამიანს გათავისუფლდეს ცოდვისგან.
მაგრამ სიყვარულს „საქმეს ვერ მიაკერებ“, ძალიან დელიკატური საქმეა, ასე რომ ყველაფერი ღირსეულად გამოიყურება, ფაქტობრივად კი, ეს არის საყვარელი ადამიანების დამცირება და შეურაცხყოფა. მათ ავიწყდებათ, რომ ცოდვა - ადამიანის პრობლემაა, გარკვეულწილად, მისი დაავადება, ამიტომ თქმა იმისა, რომ „შენ ცოდვას ჩადიხარ“, „შენ ხარ ცოდვილი“, „სად არის შენი მორჩილება?“, „შენ ახლა არღვევ ამ მცნებას“ - ეს იგივეა, რაც ინვალიდს მიუთითო მის ნაკლზე.
  ჭეშმარიტი ქრისტიანი ჯერ თავის ცოდვებს ხედავს, შემდეგ კი სხვისას. თავისას ის ინანიებს, სხვის ცოდვების შესახებ კი დუმს. გარდა ამისა, ასეთ ადამიანებს აქვთ დადანაშაულების ძალიან დიდი პოტენციალი: სკამი ისე არ დგას, მორჩილება არ არის სათანადოდ გამოხატული, სადილმა ხუთი წუთით დაიგვიანა - ე.ი. ცოლი პატივს არ სცემს ქმარს ...  ძალიან სწრაფად ხომ არ განსჯით? ნუთუ ქრისტემ გასწავლათ ასეთი ყოფილიყავით?
    გასაგებია, რომ ყველაფერი გარკვეულწილად უფრო რთულად არის, ვიდრე მე აღვწერე, რომ რეალური ურთიერთობები და კონკრეტული სიტუაცია (როგორც წესი, გაზლაითით შეზავებული) ხშირად არ იძლევა აბიუზერის სიტყვების და მოქმედებების გაანალიზების შესაძლებლობას. მაგრამ არსებობს მომენტები, როდესაც მსხვერპლი მოულოდნელად ფიქრობს იმაზე, თუ რა ხდება? ნამდვილად ყველაფერი ისეა, როგორც ჩემი პარტნიორი ადასტურებს? და მაშინ, იმედი მაქვს, რომ ჩემი მსჯელობა ვინმეს ხელს შეუწყობს“.
Why is it important for you to understand the subject of the Hegelian Dialectic? Because it is the process by which all change is being accomplished in society today. More importantly, it is the tool that the globalists are utilizing to manipulate the minds of the average American to accept that change, where ordinarily they would refuse it. The Hegelian Dialectic is, in short, the critical process by which the ruling elite create a problem, anticipating in advance the reaction that the population will have to the given crisis, and thus conditioning the people that a change is needed. When the population is properly conditioned, the desired agenda of the ruling elite is presented as the solution. The solution isn't intended to solve the problem, but rather to serve as the basis for a new problem or exacerbate the existing one. When the newly inflamed difficulty reaches the boiling point of a crisis, it becomes the foundation upon which arguments may again be made for change. Hence, the process is repeated, over and over, moving society toward whatever end the planners have in mind. It's also important to understand that as this process is being driven, arguments are created both for and against certain measures of change. All arguments are controlled. The presented solutions — each with varying levels of unadornment — are "debated" publicly by the manipulators or their minions. This is done until a perceived compromise has been reached on the best measure to take in route to solving the crisis. Then, the outcome of the "debate" — which purportedly weighs the concerns of the public with the mandate to do something — is enacted as public policy.

https://www.philosophytalk.org/shows/psychology-cruelty

“At every turn, the synthetic culture of Empire implores us to throw our hearts and minds into unconscious polarization. It wants us to radicalize ourselves to either patriot or terrorist, believer or atheist, white or black, liberal or conservative, strong or weak, and then embark on an endless crusade to reform, condemn, or destroy the other side. This one-way polarization renders all participants impotent, regardless of which side they pick. This subtle but devastating trick deactivates our will and we automatically forfeit our capacity to rule ourselves. Lost in unconscious polarization, we serve Empire. Mass culture is a control mechanism that devalues the individual. It is aimed solely at promoting collectivism. It seeks to enforce the dependence of the individual human on a collective group and the priority of group ideologies over individual life paths. It is, at the base level, the very heart of socialism, communism, fascism and totalitarianism. It employs nationalistic impulses to setup polarities of antagonism that exclusively benefits a set of ruling elites. At the top level, the elites fully comprehend that there are no distinct nations, ideologies or cultural imperatives to speak of. To them, there is only power and no power.” ~ Neil Kramer
Empire specializes in grooming collectivist ideologues to propagate its ethos of dehumanization and despiritualization. It heavily targets ages 3 to 25 through school & media, conditioning them to devalue spirit, morality, and self-determination. From then on, they're lost. "Ideologue: a blindly partisan advocate of a particular ideology; an impractical and dogmatic idealist". With generations of violent imperial programming, most people you ever lay eyes on - of any age - are imperial ideologues. They are not in command of their own faculties. They cannot be reasoned with. They damned themselves. Not irreversible, but bloody hard work. Now, thank God, this atrocity is gradually being dismantled. The old institutions of mainstream education and media are crumbling. It aint pretty, but it's good. The fucked-up mainstream schools, colleges, universities, TV stations, social media, newspapers - they gotta go. Are you ready to start making new ones?

“For those whose lives are relentlessly structured, there can be a deep exhaustion in the body which is barely satisfied by a full night’s sleep. That exhaustion is less of a need for rest than it is the bone-deep dispiritedness that comes from our slavery to schedules and directedness. In such cases, it’s best to follow the exhaustion, despite how much has yet to be done, and give yourself wholly to it. It’s only when you get off the treadmill that you can see how it is not actually getting you anywhere meaningful.”

Toko-pa Turner, from “Belonging: Remembering Ourselves Home” (belongingbook.com)



I don't do homeschooling but I do contribute to unschooling my children. Compulsory blanket teaching programming is detrimental to a child's natural intelligence and their own will to learn. It also drives a deliberate wedge between parent and child - for example a schoolteacher telling the child 'your parent must sign this, that and the other'. Teacher usurps the parent's authority from the off and begins to create the problem-causing 'generation gap' and 'surly teenager' that has manifested within society since schooling. Because the teacher, school and state has taken over from the parent, who is basically relegated to providing home comforts and meals. Obvious and logical if we stop to think logically about it rather than blind 'acceptance' that school must serve a good purpose because we had to go. Proof it doesn't serve many children or families particularly well is all around.

https://www.cosmo.ru/psychology/psychology/prizma-patriarhata-pochemu-vse-chto-my-delaem-delaetsya-dlya-muzhchin/#part0

Призма патриархата: почему все, что мы делаем, делается для мужчин

You all know that you have not only a physical body, but also various subtle bodies, each representing something different. You also know that your thoughts have definite spiritual forms, and that such forms are created not only by thoughts, but also by feelings, since a feeling is really just an “unthought thought” not yet made conscious. Although thought creates a different form than a feeling does, nevertheless, both create very definite and substantial forms. Each subtle body, as well as the physical body, has an aura: the vibration and emanation of that body. Thought-forms or feeling-forms reflect their image in the aura. These forms really do exist in the spirit. The auras, therefore, are not the images themselves, only reflections of the images. These forms create the spheres in the spirit world and, according to the intensity of the thoughts or feelings, are vague and weak, or definite, strong, and durable. In other words, all these forms fluctuate and change since everything in spirit is in perpetual motion.

The aura of the physical body shows physical sickness or health, and all other conditions of the physical being. The emotional, intellectual, or spiritual reactions show in the aura of the respective subtle body. the higher self or divine spark is the finest and most radiant of the subtle bodies, with the quickest frequency of vibration, because the higher the spiritual development, the quicker the vibration. The higher self surrounded itself slowly and gradually with various layers of denser matter, not quite as dense as the physical body, but infinitely denser than the higher self. Thus did the lower self come into existence.

The aim of spiritual development is to eliminate the lower self so that the higher self becomes free again of all outer layers it has acquired. In your own life, you will be able to sense quite easily, with yourself or others, that certain parts of the higher self are already free, while other parts are still hidden. How much is free or hidden, and how thickly it is hidden depends on the overall development of the respective person. The lower self consist not only of the common faults and the individual weaknesses that vary with each person, but also of ignorance and laziness. It hates to change and conquer itself; it has a very strong will that may not always manifest itself outside, and wants its way without paying the price. It is very proud and selfish, and always has a great deal of personal vanity. It is the ego with all its manifestations. All these characteristics are generally part of the lower self, regardless of other individual faults.

We can determine very well which thought-forms come from the higher self, and which from the lower self. We can also determine which wishes and endeavors of the higher self may be mixed in with tendencies from the lower self, the original shade twisted, colored, or dirtied.

When messages from the higher self are tainted with lower-self motives, a disorder is created in the soul that makes its bearer emotionally ill. All the various tendencies have different colors and, in many cases different tones and scents. For example, a person may want something selfish and because he or she does not want to admit that this is selfishness, begins to rationalize the selfish desire and fool himself or herself about it. We can see all this very clearly, and, indeed, this kind of self-deception is very common among human beings. The forms of the higher self have an entirely different character than those of the lower self.

There is another layer that is, unfortunately, not yet recognized sufficiently among human beings for its full significance, and that is what I might term the mask self. The mask self is created in the following way: When you recognize that you may get into conflict with your surroundings by giving in to your lower self, you may still not be ready to pay the price for eliminating the lower self. This would mean first of all that you would have to face it as it really is, with all its motives and drives, since you can conquer only that which you are fully aware of. This means taking the narrow path, the spiritual path. Many people do not want to think that deeply; instead they react emotionally without thinking about facing the lower self. The subconscious feels it necessary to present a different picture of the self in order to avoid certain difficulties, unpleasantness, or disadvantages of all sorts. Thus people create another layer of the self which has nothing to do with reality, either with that of the higher self, or with the temporary reality of the lower self. It is what you might call phony or false; it is unreal.

I will return to the above example. The lower self dictates to the person to be quite ruthless about a selfish desire. It is not difficult for anyone of even the most limited intelligence to realize that by giving in to this desire he or she will be ostracized, or disliked by others—an outcome no one wants. Instead of overcoming selfishness by the slow process of development, people often act as though they were already unselfish. But they actually are selfish, and feel the selfishness. They hate the pressure of their higher selves to act contrary to the desires of their lower selves, but feel compelled to put on an act, which disturbs their inner peace, since it does not agree with their still predominant lower-self feelings. Their giving and their generosity are just a sham. In other words, the right act is entirely unsupported by the unpurified feelings, and therefore the person is at war within.

The proper act becomes an act of necessity, of compulsion, instead of free choice. With such superimposed goodness does not count in the real sense. While you may give something, you may hate the idea. Not only do people remain convinced that they need to be selfish, but are also untrue to their nature, violating their reality and living a lie. I am by no means suggesting that it is advisable to give in to one’s lower nature; one must fight for enlightenment and strive for development in order to purify one’s feelings and desires. But if this is not accomplished, there should at least be no self-deception. One should have at least a clear and true picture about the discrepancy between feelings and actions. In this way, no mask self can form.

However, too often people try to believe in their own unselfishness and in that way fool themselves about their real feelings and motives by not showing them, and not wanting to look at them. After a while the evil will sink into the subconscious where it will ferment and create forms that have their effect and cannot be eliminated, because the person is unaware of them. The example of selfishness is merely one instance; there are many other traits and tendencies that go through the same process, my friends.

When people are emotionally sick, it is always a sign that in one way or another a mask self has been created. They do not realize they are living a lie. They have built a layer of unreality that has nothing to do with their real being. Thus they are not being true to their real personality. As I said before, being true to oneself does not mean that you should give in to your lower self, but that you should be aware of it. Do not fool yourself if you still act according to the necessity to protect yourself and not out of enlightened vision and inner conviction.

Be aware that your feelings are still unpurified in this or that respect. Then you have a good basis from which to start. It will be easier for you to face yourself in this manner when you realize that underneath the layers of your lower self lives your higher self, your ultimate and absolute reality which you must eventually reach. In order to reach it, you must first face your lower self, or your temporary reality, instead of covering it up, because that puts an even greater distance between you and absolute reality, or your own higher self. To face the lower self you must at all costs tear down the mask self. You can bring yourself to do so when you visualize the three selves I am presenting here.

To lie to oneself and not think about one’s emotions and true motives at all, but merely let the emotions react without thinking, may appear at times adequate, but it is not. The person who wants to become happy, healthy, and at peace inwardly, needs, in order to truly fulfill this present life and be in harmony with God and thus with the inner self, to find the answer to these questions once and for all: What is the actual me? What is my higher self? What is my lower self? Where may there be a mask, a falsehood?

Many, many people wear a mask, at least in some respects. This mask self presents to us a very ugly color, my dear friends. It is not dark, black, or sinister as are the trends of the lower self in different variations; the colors of the mask self are sickeningly sweet.

It is important for all of you to try to train your inner eye to see yourselves and other human beings from that point of view. The more you become spiritually awake, the easier it will be for you to accurately perceive yourselves and others. When you come in contact with the higher self once your intuition has awakened through your personal spiritual development, you will feel a distinct difference between the mask and the higher self. You will feel the nauseating manifestations of the mask self, first of all of your own, no matter how pleasant the mask may appear to be.

What then remains to be accomplished is to penetrate the subconscious layers of the personality with these truths as well, so that all inner resistance will be overcome. This can be done only by the person himself.

If you want to walk this path and be cured of your emotional sicknesses, it is important for you to understand all this. You have to face the lower self, which exists in every human being, and also know that this lower self, unpleasant as it may be, is not the ultimate “I” or true self, and that the higher self, which is perfection, waiting to grow out of these layers of imperfection, is the true self."

- Eva Pierrakos, The Higher Self, the Lower Self, and the Mask