Le deuil originaire à concept dé Paul - Claude Racamier.
რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი საკუთარი თავის აღმოჩენას და ცხოვრებას თავისი ჭეშმარიტი მე-ს შესაბამისად?
სიმინგტონის მოსაზრებებში დიქოტომია „საღი აზროვნება - უგუნურება“ იძენს ორი არქეტიპული ანტინომიის - ორი ტრანსპერსონალური „ძალის“ დაპირისპირების ნიშნებს, რომელსაც ის „ჭეშმარიტ ღმერთს“ და „ცრუ ღმერთს“ უწოდებს. ჭეშმარიტი ღმერთი ხელს უწყობს პიროვნულ ზრდას და შემოქმედებით საქმიანობას, და ჩვენს ბუნებაში წარმოადგენს აბსოლუტს ან უსასრულობას; ცრუ ღმერთი წარმოადგენს უგუნურების პატერნს, ის ზღუდავს ზრდას და შემოქმედებით შესაძლებლობებს:
„ეს ის ღმერთია, რომელიც ორ ადამიანს შორის დგას და ხელს უშლის მათ ერთმანეთის უკეთ გაცნობაში. ეს ღმერთი იჭრება ჩემს აზრებში, მოითხოვს ჩემგან მისი ბრძანებების შესრულებას; ის მსჯის, თუ დამოუკიდებლად ვაზროვნებ; ის სანქციონირებს ჩემს სადიზმს და წაახალისებს ჩემს მაზოქიზმს. ეს ღმერთი აღვივებს ჩემს სიხარბეს, აძლიერებს ჩემს შურს, აქეზებს ჩემს ეჭვიანობას, ის მეუფლება, ვეზიზღები მას, აგვარებს პრობლემებს მათი განადგურების გზით“. (Symington, 2001: 153)
სიმინგტონი განმარტავს, რომ ასეთი ღმერთი ნარცისული სტრუქტურის მქონე ყველა ადამიანში არსებობს, რომელიც ტრავმის შედეგად წარმოიშვა. „მე მივედი დასკვნამდე, რომ ადამიანებში, რომლებმაც მძიმე ტრავმა გადაიტანეს, ეს სისტემა უფრო მყარად მკვიდრდება“ (Symington, 2001: 106). „პიროვნების ნარცისულმა ნაწილმა ჭრილობა მიიღო. გამოჩნდა ღმერთი, რომელმაც მას მისცა უსასრულო მარცხის გადატანის შესაძლებლობა, და უპირატესობა მოიპოვა პიროვნებაზე. რაც პიროვნებისგან დარჩა, სრულიად დამორჩილებულია ამ დაუმარცხებელი ღმერთის მიერ“ (Symington, 2001: 158).
ცრუ ღმერთისგან განსხვავებით, სიმინგტონის აზრით, ჭეშმარიტი ღმერთი განასახიერებს უსასრულობას ან აბსოლუტს პიროვნებაში. ეს ღმერთი „აზროვნების დიდი ძალისხმევის შედეგადაა გააზრებული - ის არის ღმერთი, რომელიც აზროვნების პროცესის ტრიუმფს წარმოადგენს ... ჭეშმარიტი ღმერთი მიიღწევა ღრმა და უწყვეტი რეფლექსიით რეალობის ბუნების შესახებ“ (Symington, 2001: 159). დ. კალშედი.
როგორც ალქიმია გვასწავლის, ყველაზე ამაზრზენი, ყველაზე ბნელი შინაგანი ფიგურების, ბოროტების პერსონიფიკაციის „დანიშნულებაა იყოს მკურნალი“ (Jung, 1955: para. 148). ამაშია მერკურის ამბივალენტური ფიგურის და ფსიქიკის ყველა ე.წ. „ბოროტი“ პერსონაჟის საიდუმლოება. იუნგი სიცოცხლის განმავლობაში არ მალავდა გაკვირვებას იმ პარადოქსული როლით, რომელსაც თამაშობდა ბოროტება ადამიანის სიბნელისა და ტანჯვისგან განთავისუფლებაში“. დ. კალშედი.
======
Le deuil originaire à concept dé Paul - Claude Racamier.
რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი ჩამოყალიბდეს საკუთარი თავის აუთენტურობის კუთხით? რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი საკუთარი თავის აღმოჩენას და ცხოვრებას თავისი ჭეშმარიტი მე-ს შესაბამისად? პირველად ობიექტთან შერწყმისას, რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი ააწყოს პირადი ცხოვრება? რატომ არ შეუძლია ადამიანს დაარღვიოს ეს შერწყმა?
რატომ არ შეუძლია ადამიანს „გაიძროს მელანქოლიის პირქუში სამოსი“ და გაეხსნას სიცოცხლის ენერგიის ნათელ ნაკადებს? რატომ არ აძლევს ადამიანს მისი გარკვეული ნაწილი უფლებას იყოს ბედნიერი მხოლოდ იმიტომ, რომ დაიბადა? რატომ აქვს ადამიანს ფსიქიკური გადარჩენის ერთადერთი გზა პერვერტული ნარცისიზმის რეგისტრში არსებობის სახით? რატომ არის ფსიქოზურ მდგომარეობაში არ აღმოჩენის და ჭკუიდან არ შეშლის ერთადერთი გზა პერვერტული ნარცისიზმის რეგისტრში არსებობა?
იმიტომ, რომ დედის მიერაა ნარცისულად ცდუნებული. და იმიტომ, რომ მას, მის ნარცისულად ცდუნებულ ფსიქიკას, არ აქვს მწუხარების ძალა.
რაც უფრო მძლავრი და ძლიერია ნარცისული ცდონება პირველადი ობიექტის მხრიდან, მით უფრო სუსტია სუბიექტის ფსიქიკის უნარი გაუკლავდეს დანაკარგს და განაგრძოს წინსვლა განვითარებაში. ანუ, სუბიექტის ფსიქიკის ზრდისა და განვითარების უნარი მცირდება.
ჩვენი მთელი ცხოვრება, დაწყებული პირველი ამოსუნთქვიდან დაბადების დროს, დანაკარგების სერიას წარმოადგენს. ადამიანის ფსიქიკა ბუნების მიერ დაპროგრამებულია იმისათვის, რომ გაუძლოს დანაკარგს და გაუმკლავდეს მას. ადამიანის უნარი განიცადოს მწუხარება და დაივიწყოს დანაკარგის ტკივილი - ფსიქიკური ევოლუციის მამოძრავებელი ძალაა, რადგან ფსიქოსექსუალური განვითარების ყოველ ახალ ეტაპზე გადასვლა, ფაქტობრივად, იგივე დანაკარგია. ფსიქოსექსუალური განვითარების ყოველი ახალი ეტაპი ნიშნავს პირველად ობიექტთან შერწყმის გაწყვეტას და ავტონომიისაკენ მოძრაობას, თავისუფლებისკენ და სიცოცხლის სისრულისკენ მოძრაობას ფსიქიკის განშორების უნარის მეშვეობით.
მაგრამ თუ პირველივე ობიექტი, რომელთან ურთიერთობისას ხორციელდება ფსიქიკის ჩამოყალიბება, არ ათავისუფლებს ნარცისული ცდუნებისგან, სუბიექტის ფსიქიკის უნარი დაიწიწყოს დანაკარგი, ბლოკირებულია.
პოლ-კლოდ რაკამიეს შემოაქვს პირველადი გლოვის კონცეპტი. ეს არის მწუხარება, რომელსაც ადგილი აქვს პირველად ობიექტთან ურთიერთობაში და რომლის დროსაც ხდება ობიექტის აღმოჩენა მასთან შერწყმის დაკარგვის შედეგად. პირველადი გლოვის პროცესის ხასიათი და თავისებურებები განაპირობებენ ფსიქიკის შემდგომ უნარს გაუმკლავდეს დანაკარგს და შექმნას დამაკმაყოფილებელი პირადი ცხოვრება. იმიტომ რომ პირადი ცხოვრების შესაქმნელად აუცილებელია ობიექტის აღმოჩენა. ობიექტის აღმოსაჩენად საჭიროა ილუზიის დაკარგვა იმ ობიექტის შესახებ, რომელსაც ქმნის ფსიქიკა და პროეცირებს სხვაზე. ილუზიის დაკარგვა არის დანაკარგი). ფსიქიკისთვის ეს არის ობიექტის მტკივნეული დანაკარგი, რომელიც იწვევს ყველა ადრინდელი დანაკარგის გახსენებას და, შესაბამისად, იწვევს ბევრ ტკივილს.
„პირველადი გლოვა - პირველი და ამავე დროს ხანგრძლივი გამოცდაა, რომელიც უნდა გაიაროს ეგომ ობიექტის აღმოსაჩენად“, - აცხადებს რაკამიე. „ძირითადი პარადოქსის შესაბამისად, ობიექტს კარგავენ მანამდე, სანამ მას აღმოაჩენენ“, - განაგრძო მან.
პირველადი გლოვა, რომელიც მოძრაობაში მოდის სხვა იმპულსებს შორის, გაზრდის პროცესის და ნარცისული ცდუნების (პირველადი ობიექტის) ცენტრიდანული მიზიდულობის დაპირისპირების მეშვეობით, აღმოაჩენს ეგოში შესაძლებლობებს, რომელიც თავიდანვე იყო მისთვის განკუთვნილი. პირველადი გლოვის განცდა ყოველი მომდევნო გლოვის განცდის ნამდვილად მთავარი პირობაა“, - გამოაქვს დასკვნა რაკამიეს.
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პირველადი გლოვა უპირისპირდება ნარცისულ ცდონებას და აღწევს სუბიექტის ავტონომიას. სწორედ ამ ავტონომიის საფუძველზე ჩნდება გარკვეული დამოუკიდებელი პირადი ცხოვრების და მე-ს გარკვეული აუთენტურობის შექმნის შესაძლებლობა.
პირველადი გლოვის კონცეპტი ძირითადია რაკამიეს კვლევებში. რადგან ამ ნიჭიერი ექიმის, ფსიქიატრის, ფსიქოანალიტიკოსის, მეცნიერის მომდევნო პროგრესული აღმოჩენები არ იქნება გაგებული ამ ძირითადი კონცეპტის გააზრების გარეშე.
თავად რაკამიე ასე აცხადებს:
„ყველაფერი, რასაც ჩვენ შევისწავლით ამ კვლევაში პაციენტებსა და მათ გარემოს შესახებ, რომელიც მხარს არ უჭერს განვითარებას და უგულებელყოფს მას, რომელსაც სძულს სხვების და საკუთარი ავტონომია, არ შეუძლია გაუძლოს ნებისმიერ გლოვას, რომელიც მზად არის გადაიხადოს ნებისმიერი ფასი, წავიდეს ნებისმიერ მსხვერპლზე, ფსიქიკის და ფსიქიკური ცხოვრების ნებისმიერი განცდაზე, რათა თავიდან აიცილოს გლოვის და ზრდის შრომა, მთელი ეს პათოლოგიური ტანჯვა გვიჩვენებს: გლოვის მიმართ ტოლერანტობის გარეშე, მწუხარების სამუშაოს შესრულების გარეშე ავტონომია არ არსებობს, არ არსებობს განვითარება არც სუბიექტის, არც მისი გარემოს, არც მისი შთამომავლობისთვის“.
"Le deuil originaire est donc l’épreuve première – et prolongée – par laquelle passe le moi pour découvrir l’objet ; en vertu d’un paradoxe fondateur, celui-ci est perdu avant que trouvé ; de même le Je ne se trouve qu’en acceptant de se perdre. Propulsé, entre autres poussées, par celle de la croissance, et à l’encontre de l’attraction centrifuge de la séduction narcissique, le deuil originaire ouvre au moi les capacités qui lui sont originellement promises, en particulier celle de faire des deuils ; la traversée du deuil originaire est en effet une des conditions majeures de la faisabilité de tout endeuillement"
Paul - Claude Racamier
„საღი აზროვნება“ (2001)
„ნარცისიზმი. ახალი თეორია“ (1993), შემდეგ „ემოცია და სული“ (1994), „საღი აზროვნება“ (2001) და ბოლოს „უგუნურების პატერნი“ (2002). ყველა ამ ნაშრომში, სიმინგტონი აღწერს გადარჩენის პათოლოგიურ ავტორიტარულ „სისტემას“, რომელიც ძალიან ჰგავს იმას, რასაც მე ვუწოდე „თვითშენარჩუნების სისტემა“, რომელიც ტრავმის შიდა სამყაროსთვისაა დამახასიათებელი. თავდაპირველად სიმინგტონი არ უკავშირებდა ამ სისტემას ტრავმის შემდგომ მდგომარეობას, მაგრამ მოგვიანებით დაწერილ შრომებში მან აღიარა მისი მაღალი პრევალენტობა ზუსტად იმ ადამიანებს შორის, ვინც განიცადა ფსიქიკური ტრავმის შედეგები (Symington, 2001: 106).
„უგუნურების პატერნის“ ან „ნარცისული კონსტელაციის“ აღწერა, რომელიც, მისი აზრით, არის უნივერსალური სისტემა, ჩემი 1996 წლის აღმოჩენების პირდაპირი პარალელია. მისთვის დამახასიათებელ თავისებურ მანერაში მან აღწერა ამ სისტემის ტირანიული, სადისტური ბუნება, როგორ არის პაციენტის ეგო შეპყრობილი ამ ბოროტი ღმერთის მსგავსი არსებით, როგორ ფუნქციონირებს ეს სისტემა, ეწინააღმდეგება ნებისმიერ ცვლილებას ან სიახლეს ცხოვრებაში, როგორ ცდილობს წარუმატებლად სისტემა დაიცვას მე-ს ბირთვი შემდგომი განადგურებისგან (Symington, 2001: 60).
A rare and unusual consideration of the spiritual dimensions of sanity from a psychoanalytic perspective, this transcription of a series of seven lectures delivered at the Tavistock Clinic capture the spontaneity and immediacy of the interplay between one of the world’s most eminent psychoanalysts and an audience of his peers.
============
პლაცებო (ლათ. placebo, ნიშნავს „სასურველი, მოსაწონი“) - ნივთიერებაა, რომელსაც არ აქვს სამკურნალო თვისებები და გამოიყენება სამკურნალო პრეპარატის იმიტაციისათვის კვლევებში, სადაც შესაფასებელი ეფექტი შეიძლება დამახინჯდეს პაციენტის რწმენით პრეპარატის ეფექტურობაში, ან გამოიყენება პაციენტის გუნება-განწყობილების გასაუმჯობესებლად უფრო მოქმედი სამკურნალო პრეპარატის არარსებობის შემთხვევაში. ტერმინით „პლაცებოს ეფექტი“ აღნიშნავენ ადამიანის გუნება-განწყობილების გაუმჯობესებას იმის წყალობით, რომ მას სჯერა გარკვეული ზემოქმედების ეფექტურობის, თუმცა, ფაქტობრივად, ნეიტრალურია. პლაცებო-ეფექტის გამოვლინების ხარისხი დამოკიდებულია ადამიანის შთაგონებადობით და „მკურნალობის“ გარე გარემოებებით. სახელი „პლაცებოს ეფექტი“ შუა საუკუნეებში გაჩნდა დაკრძალვის დროს ჭირისუფლების მიერ შესრულებული სიმღერებიდან, რომლებსაც ფულს უხდიდნენ მიცვალებულის წესის აგებისთვის. ტექსტებში ნახსენები იყო სიტყვები „Placebo Domino“. მიშელ დე მონტენი წერდა 1572 წელს, რომ „არსებობენ ადამიანები, რომლებისთვის მედიცინის მხრიდან ყურადღება უკვე ქმედითია“.
ტერმინს „პლაცებო“ ძალიან საინტერესო ბედი აქვს. მის გარშემო კამათი ლინგვისტებსა და ისტორიკოსებს შორის დღესაც არ წყდება. ყველაზე გავრცელებული ვერსია არის თარჯიმნის შეცდომა. როდესაც ნეტარი იერონიმი (342-420) ბიბლიას თარგმნიდა ლათინურ ენაზე, ის სარგებლობდა თარგმანით ებრაულიდან ძველ ბერძნულზე, ცნობილი სეპტუაგინტით ან „სამოცდაორი უხუცესის თარგმანით“. მაგალითად, ფსალმუნში 116:9 გაჩნდა ფრაზა „Placebo Domino in regione vivorum“ („მადლობას შევწირავ ღმერთს ცოცხალთა ქვეყანაში“). მკვლევარები მიიჩნევენ, რომ ეს ფრაზა ძველი ბერძნულიდან პირდაპირი თარგმანია, ებრაულ ორიგინალში სხვადასხვა ინტერპრეტაციის გათვალისწინების გარეშე. ეს შეუსაბამობა ეხებოდა იმ სიტყვას, რომელიც იერონიმმა თარგმნა, როგორც ზმნა placebo. მნიშვნელობისა და კონტექსტის გათვალისწინებით, ფრაზა უნდა ჟღერდეს, როგორც „მე გავყვები“, სიტყვასიტყვით, როგორც კვალდაკვალ. ვულგატას (ბიბლიის ლათინური ტექსტი, რომლის შედგენაში აქტიური მონაწილეობა იერონიმმა მიიღო) მეორე და მესამე რედაქციაში ეს ფრაზა განსხვავებულად ჟღერდა. თუმცა ეკლესიამ კანონიკურად აღიარა დავითნის მხოლოდ პირველი თარგმანი, და მცდარ ზმნა დამკვიდრდა. ამ ფსალმუნით დაიწყო სულის მოსახსენიებელი წირვა, ფრაზა ხშირად მეორდებოდა რეფრენით. ღატაკები და მათხოვრები, როგორც კი სამგლოვიარო პროცესიას დაინახავდნენ, სწორედ ამ ფსალმუნს მღეროდნენ იმ იმედით, რომ გარდაცვლილის ნათესავებისგან მიიღებდნენ სარგებელს. ასე გაჩნდა ფრაზა „პლაცებოს შესრულება“, ანუ მათხოვრობა, სხვის უბედურებაზე რაიმეს შოვნა. მოგვიანებით სიტყვა „პლაცებო“ გახდა თვალთმაქცობის და პირფერობის სინონიმი. მხოლოდ მოგვიანებით დაიწყეს ტერმინის გამოყენება მედიცინაში.
პლაცებოს ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს, თუ ექიმები მეგობრულად და კომპეტენტურად გამოიყურებიან. ამ დასკვნამდე მივიდნენ მეცნიერები სტენფორდის უნივერსიტეტიდან, რომლებმაც სტატია გამოაქვეყნეს ჟურნალში „Health Psychology“.
ნოცებო (ლათ. nocebo — „ზიანის მიყენება“) პრეპარატია, რომელსაც არ გააჩნია რეალური ფარმაკოლოგიური ეფექტი, მაგრამ იწვევს უარყოფით რეაქციას პაციენტში. ეს ტერმინი გაჩნდა, როგორც პლაცებოს ანტითეზა. ნოცებოს ეფექტს, როგორც ჩანს, ფსიქოფიზიოლოგიური ხასიათი აქვს.
პლაცებო, ნოცებო და დურაცებო.
არსებობს საშინელებათა უამრავი სიუჟეტი, რომელიც ძირითადად ცარიელ ადგილზე შექმნეს (ან, როგორც მინიმუმი, უკიდურესად გაზვიადებული) არაკეთილსინდისიერმა ჟურნალისტებმა და ბლოგერებმა. შეიძლება ითქვას, რომ არსებობს შიშის მთელი „ინდუსტრია“.
ნოცებოს ფენომენი: აზრები ქმნიან დაავადებას. აზრი მატერიალურია.
ალბათ, ნოცებო-ეფექტის ყველაზე ნათელი მაგალითი, რომელიც მხატვრულ ლიტერატურაშია აღწერილი, მოცემულია ჯერომ კ. ჯერომის წიგნში „სამი ნავში და ერთი ძაღლი“. ის აღწერს მთავარი გმირის რეაქციას სამედიცინო ცნობარზე ბრიტანული მუზეუმის ბიბლიოთეკაში. „მე კეთილსინდისიერად შევამოწმე ანბანის ყველა ასო, და ერთადერთი ავადმყოფობა, რომელიც ჩემში აღმოვაჩინე, იყო ცხელება, რომელსაც მელოგინე განიცდის... ამ სამკითხველო დარბაზში შევედი, როგორც ბედნიერი, ჯანმრთელი ადამიანი, და გამოვედი, როგორც საბრალო ბეხრეკი“, - აღწერს ავტორი, ნეგატიური თვითჰიპნოზის ოსტატი, მისი გმირის განცდებს.
სამწუხაროდ, ნოცებოს ეფექტი ჯერ კიდევ ნაკლებად შესწავლილია. მიჩიგანის უნივერსიტეტის მეცნიერები მიიჩნევენ, რომ ეს მოვლენა დაკავშირებულია დოფამინურ და ოპიოიდურ რეცეპტორებთან.
პლაცებო და ნოცებო ერთი მედალის ორი მხარეა. რომელი მათგანი გამოვლინდება თითოეულ კონკრეტულ შემთხვევაში, დამოკიდებულია პაციენტის მოლოდინზე, ანუ, როგორ პროგნოზს გაუკეთებს ის თავის თავს. ამ პროგნოზის ხასიათი დიდწილად ექიმის ცოდნაზეა დამოკიდებული.
რჩევა: შეამცირეთ თქვენი ეჭვიანობის ზღვარი, დაუჯერეთ მხოლოდ ობიექტურ მაჩვენებლებს და ექიმებს, განეწყვეთ უკეთესობისკენ.
===
რასთან არის დაკავშირებული პლაცებოს ეფექტი? როგორც მეცნიერები ამტკიცებენ, პაციენტის პოზიტიურ არაცნობიერ ფსიქოლოგიურ მოლოდინთან. ფსიქოლოგია მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ჩვენს ცხოვრებაში, ყველა ორგანოსა და სისტემის მუშაობაში. უპირველეს ყოვლისა, რა თქმა უნდა, თავის ტვინის, ხოლო იქიდან უკვე ირიბად სხვადასხვა ბიოლოგიური ნივთიერებების საშუალებით - და მთლიანად ორგანიზმის.
როგორც ცნობილია, ყოველ ექიმს ჯეკილს საკუთარი ბატონი ჰაიდი ჰყავს. ჰყავს ის პლაცებოსაც. თუ არსებობს პოზიტიური ფსიქოლოგიური მოლოდინი, რატომ არ შეიძლება იყოს ნეგატიურიც? ტერმინი „ნოცებო“ გაჩნდა 1961 წელს უოლტერ კენედიის წყალობით. ნოცებო მოდის ლათინური noceo-დან და ნიშნავს „ზიანის მიყენებას“, წარმოადგენს პლაცებოს ფენომენის განუყოფელ ნაწილს, მის ტყუპისცალს და ანტითეზას.
საკმაოდ ლოგიკურია: თუ მკურნალობის გჯერა, მისი ეფექტურობა გაიზრდება. თუ არ გჯერა, მტკიცებულებაზე დაფუძნებული მედიცინის მეთოდებით შემოწმებული საშუალებაც არ იმუშავებს. ხოლო თუ გვერდით ეფექტებს ელოდებით, ისინი აუცილებლად გამოჩნდებიან.
მეცნიერებამ ჯერ არ იცის, რატომ გამოიხატება პლაცებოს ან ნოცებოს ეფექტი და როგორ შეიძლება მისი პროგნოზირება კონკრეტულ პაციენტში. ყველაზე კარგად არის შესწავლილი ანალგეტიკული პლაცებო. ჩვენ თავის ტვინში არსებობენ საკუთარი ნარკოტიკები - ენდორფინები. მათი დანიშნულებაა ტკივილის გაყუჩება, ხოლო მათი მოქმედება, როგორც შეიძლება მისი სახელწოდებიდან მიხვდეთ, მორფინის ანალოგიურია.
დილან ივანსი - მკვლევარი ქ. ბატას უნივერსიტეტიდან (დიდი ბრიტანეთი). „პლაცებო. თანამედროვე მედიცინაში ცნობიერება იმარჯვებს მატერიაზე“.
ენამ შეიძლება ტყუილი თქვას, ტვინმა - არასოდეს!
ბოლო დრომდე პლაცებოს ეფექტს უკავშირებდნენ აუტოტრენინგის მსგავს თვითშთაგონებას. ითვლებოდა, რომ ადამიანის ჯანმრთელობა გაუმჯობესდება, თუ მან ირწმუნა ზოგიერთი პრეპარატის ან პროცედურის ეფექტურობა, რომლებიც სინამდვილეში ნეიტრალურია.
შუა საუკუნეებიდან ცნობილი იყო საშინელი წამებისა და სიკვდილით დასჯის ფაქტების, რომლის დროსაც ადამიანს არ აყენებდნენ რეალურ დაზიანებებს. მაგალითად, მსჯავრდებულებს თვალებს აუხვევდნენ და უცხადებდნენ, რომ მათ ყელს გამოჭრიდნენ (ვენებს გადაუჭრიდნენ). შემდეგ ჯალათი გაუსვამდა მითითებულ ადგილზე ბასრ საგანს, ხოლო მისი თანაშემწეები საბრალოს ხელებზე ან ყელზე ასხავდნენ თბილ წყალს, მას რომ ჰგონებოდა, თითქოს სისხლისგან იცლებოდა. წარმოუდგენელია, მაგრამ ასეთი ზემოქმედების შედეგად ადამიანები ხშირად იღუპებოდნენ! ამასთან სიკვდილის სურათი ზედმიწევნით ჰგავდა სიკვდილს სისხლის დაცლისგან. „საზიანო შთაგონების“ ამ ეფექტს მოგვიანებით უწოდეს ნოცებოს ეფექტი.
მაგრამ ცოტა ხნის წინ მეცნიერებმა აღმოაჩინეს პლაცებოსა და ნოცებოს ეფექტის „გაუცნობიერების“ მტკიცებულება. მასაჩუსეტსის მთავარი საავადმყოფოს მეცნიერთა ჯგუფმა ჰარვარდის სამედიცინო სკოლის სპეციალისტებთან ერთად დაამტკიცეს, რომ პლაცებოს ეფექტი ეფუძნება ტვინის გაუცნობიერებელ მუშაობას. მათი სტატია „ტკივილზე პლაცებოსა და ნოცებოს გამოხმიანობის გაუცნობიერებელი აქტივაცია“ (Nonconscious activation of placebo and nocebo pain responses) ცოტა ხნის წინ გამოქვეყნდა ჟურნალში „PNAS“. ტვინი იღებს გადაწყვეტილებას, თუ როგორ იმოქმედებს ჩვენზე გარკვეული პრეპარატი, ჯერ კიდევ მანამდე, სანამ ინფორმაცია ამ წამლის შესახებ ჩვენს მიერ იქნება გააზრებული, ამტკიცებენ მკვლევარები.
გამოდის, რომ პლაცებოს და ნოცებოს მექანიზმი მოქმედებს მიუხედავად იმისა, აცნობიერებს თუ არა კვლევის მონაწილე მის გამომწვევ სიგნალებს. „ეს ავტომატური და უფრო ფუნდამენტური მექანიზმია, ვიდრე რწმენა და შეგნებული მოლოდინი, რომელიც არეგულირებს ჩვენს რეაქციას და ქცევას. ასევე მნიშვნელოვანია, რომ ამ ექსპერიმენტული მოდელის გამოყენებით თავის ტვინის ფუნქციონირების ფუნქციური მრტ-კარტირებასთან ერთად, ჩვენ შეგვიძლია უფრო დეტალურად შევისწავლოთ პლაცებოს ეფექტი“, - მიიჩნევს სტატიის ერთ-ერთი ავტორი კუნ ცზიანი.
მისი დასკვნებს ადასტურებს ბრისტოლის უნივერსიტეტის ბიოლოგის, პეტრე ტრიმერისგან მიღებული ინფორმაცია. ტრიმერის თქმით, პლაცებოს ეფექტის მსგავსი რამ შეინიშნება მრავალ ცხოველში. რა თქმა უნდა, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მათთვის ხელმისაწვდომი იყო ლექციები უახლესი პრეპარატის სარგებლობოსა და გამოჯანმრთელების პერსპექტივების შესახებ!
==========
თქვენი შინაგანი ხმა შეიძლება სხვამ გაიგონოს.
ახლა მეცნიერებს შეუძლიათ გაიგონონ სიტყვები, რომელსაც ჩვენთვის ვლაპარაკობთ. ამ უჩვეულო კვლევაში მონაწილეობისათვის საჭირო იყვნენ ადამიანები, რომლებსაც ელექტროდები პირდაპირ ტვინში ჰქონდათ იმპლანტირებული. რა თქმა უნდა, ასეთი ექსპერიმენტების ჩატარება ჯანმრთელ ადამიანებზე არაადამიანურია, მაგრამ მეცნიერებას დახმარება გაუწიეს ეპილეფსიის დაავადებულებმა პაციენტებმა. მათი წყალობით მკვლევარებმა შეძლეს ჩვენი შინაგანი ხმის ჩაწერა.
კალიფორნიაში ბერკლის უნივერსიტეტის ნეირობიოლოგები მრავალი წლის განმავლობაში ტვინის აუდიტორულ საქმიანობას სწავლობენ. ცოტა ხნის წინ მათ შეძლეს თავის ტვინის აქტივობის გაშიფრვა, როდესაც ელექტროდებით იმპლანტირებული მოხალისეები ისმენდნენ ზეპირ საუბარს. აღქმული ბგერებისა და ტვინის აქტივობის შორის კორელაციის საფუძველზე მკვლევარებმა შეძლეს ჩვენი „შინაგანი ხმის“ რეპროდუცირება და აუდიო ფაილში ჩაწერაც.
===
თარგმანი
04.15.18
(C)
მ.ფ.ლ
https://www.openmindsfoundation.org/
"Psychologists speak of 'fundamental attributions error', where we naturally emphasize our self-perception over our perception of others. If I am late, it is because of circumstances beyond my control, but if you are late, it is a deliberate slight. My self-perception favours me and doubts you. This sense is easily manipulated if a totalist takes over your life. Where members protect the totalist over themselves, they will make the fundamental attributions error with regard to any criticism or threat to the totalist. Critics are presumed to be immoral, so any evidence they offer will be ignored." - Jon Atack; Opening Minds: The Secret World of Manipulation, Undue Influence and Brainwashing
What is Love? perhaps we may find that love is the ability of someone to give us back to us. Maybe love is someone seeing and remembering, handing us back to ourselves just a trifle better than we had dared to hope or dream...”
― Ray Bradbury, I Sing the Body Electric! & Other Stories
in order to save myself, I must destroy first the me I was told to be
You are not like the others. I ve seen a few; I know.When I talk, you look at me. When I said something about the moon, you looked at the moon, last night. The others would never do that. The others would walk off and leave me talking. Or threaten me. No one has time any more for anyone else. You are one of the few who put up with me"Ray Bradbury.
Великие мира сего, помните: не так уж важно то, что вы делайте. Единственный способ вписать себя в Историю — найти хорошего биографа.Будущим поколениям нет дела до реальных подвигов, важен лишь талант рассказывающего о них биографа. Бернар Вербер. Империя ангелов
Эдмонд Уэллс
МЫТЬЁ РУК ОЧИЩАЕТ СОВЕСТЬ
Идиома «умывать руки» вошла во все европейские языки в значении «уклоняться от участия в каком-либо деле; снимать с себя ответственность
В классической литературе данная традиция нашла свое воплощение в шекспировской леди Макбет. Злодейка сомневается, что следы убийства короля исчезнут с её рук: «Что это, неужели больше никогда я не отмою этих рук дочиста? И рука все еще пахнет кровью. Никакие ароматы Аравии не отобьют этого запаха у этой маленькой ручки!» (пер. Б. Пастернака).
В качестве продолжения эксперимента психологи предложили добровольцам вспомнить и рассмотреть с точки зрения морали безукоризненные или сомнительные поступки. После этого испытуемым предложили дополнить буквенный ряд, состоящий из двух латинских литер «w_ _h» так, чтобы получилось цельное слово. Подставляя буквы, как в шоу «Поле чудес», можно было получить английское слово «wash» («мыть») или «wish» («желать»). Результат оказался предсказуемым – люди, испытывавшие муки совести, однозначно составили слово, означающее чистоту.
---». Если вы думаете, что я терзаюсь, как леди Макбет, то ошибаетесь. Я просто раздавил змею, опасную гадюку. Ренальдо никому не принес счастья и заслужил смерть.
беззащитность другого делает беззащитным и нас." – Марина Цветаева.
Каждое поступить есть преступить - чей-то закон: человеческий, божеский или собственный." - Марина Цветаева.
Чтобы развить свою душю, я должен выбрать соответствующее окружение. Это единственная моя свобода выбора.
остальное- отсуствие осведомленности"
Сделай так, чтобы получить то, что ты хочешь, иначе тебе придется любить то, что ты получишь"
Всё зависит, в какой обстановке и в какой среде человек. <…> Всё от среды, а сам человек есть ничто.
Мысль — стрела. Чувство — круг.---"Во взгляде другого человека мы прежде всего ищем собственное отражение. Сперва это взгляд родителей. Потом взгляд друзей. Потом мы отправляемся на поиски единственного зеркала – ориентира. Это означает отправиться на поиски любви, но на самом деле речь идет скорее о поисках собственной личности. Любовь с первого взгляда часто означает находку «хорошего зеркала», которое отправляет нам хорошее отражение нас самих. Тогда стараются любить друг друга во взаимных взглядах. Волшебный момент, когда два параллельных зеркала отправляют друг другу приятные отражения. Впрочем, достаточно поставить два зеркала одно напротив другого, чтобы убедиться, что они отражают изображение сотни раз в бесконечной перспективе. Таким образом, находка «хорошего зеркала» делает нас множественными и открывает бесконечные горизонты. Какое ощущение мощи и вечности!>> Но два зеркала не стоят на месте, они движутся. Двое влюбленных растут, становятся более зрелыми, развиваются. Они были лицом друг к другу вначале, но даже если они развиваются в параллельном времени, они не обязательно движутся с одинаковой скоростью и в одном направлении. Они также не ищут постоянно одинакового отражения самих себя. И тогда наступает разрыв, момент, когда другого зеркала больше нет перед тобой. Это не только конец любви, но и потеря собственного отражения. Человек уже не находит себя во взгя де другого человека. Он больше не знает, кто он.
===
Я был только тем, чего
ты касалась ладонью,
над чем в глухую, воронью
ночь склоняла чело.
Я был лишь тем, что ты
там, снизу, различала:
смутный облик сначала,
много позже - черты.
Это ты, горяча,
ошую, одесную
раковину ушную
мне творила, шепча.
Это ты, теребя
штору, в сырую полость
рта вложила мне голос,
окликавший тебя.
Я был попросту слеп.
Ты, возникая, прячась,
даровала мне зрячесть.
Так оставляют след.
Так творятся миры.
Так, сотворив их, часто
оставляют вращаться,
расточая дары.
Так, бросаем то в жар,
то в холод, то в свет, то в темень,
в мирозданьи потерян,
кружится шар.
I was only that which / you touched with your palm,” he wrote, “over which, in the deaf, raven-black / night, you bent your head. . . . / I was practically blind. / You, appearing, then hiding, / taught me to see.”
"I was only that which
you touched with your palm
over which, in the deaf, raven-black
night, you bent your head...
I was practically blind.
You, appearing, then hiding,
taught me to see." Joseph Brodsky
"Your voice, your body, your name
mean nothing to me now. No one destroyed them.
It's just that, in order to forget one life, a person needs to live
at least one other life. And I have served that portion." Joseph Brodsky
Umuntu ngumuntu ngabantu“
s a Zulu phrase meaning "A person is a person through other persons." We are not made to live alone as individuals;
ჭეშმარიტება არ იბადება და არ არსებობს ცალკე ადამიანის გონებაში, იგი იბადება ადამიანებს შორის, რომლებიც ერთად ეძებენ ჭეშმარიტებას, მათი დიალოგური კომუნიკაციის პროცესში“, - წერს ბახტინი თავის ნაშრომში „დოსტოევსკის პოეტიკის პრობლემები“
https://www.newyorker.com/magazine/2011/05/23/the-gift-keith-gessen
All individual souls are part of the world soul and mirror this process.We are a living mirror, a reflection by and of the Universe. Love itself is sort of a faith in the heavenly gift. The experience is knowing oneself as truth made flesh. Truth is nothing if it cannot live.
Sexual Spirituality
We seek Beloved Imagination. When we seek the Beloved, yearning to return to our spiritual source, we reawaken inner brilliance and wisdom. The divine-self within is an active archetype perceived as the beloved.
Spiritual yearning motivates our personal quest for the wondrous and tragic dimensions of the human psyche. "Thus your soul is your own self in the spiritual world. As the abode of the spirits, however, the spiritual world is also an outer world." (Jung, The Red Book, Page 288.)
In the view of the other person, we are primarily looking for our own reflection. First, this is the view of the parents. Then a look of friends. Then we go in search of a single mirror - a landmark. This means going in search of love, but in fact, it is more about finding a person. Love at first sight often means finding a "good mirror" that sends us a good reflection of ourselves. Then they try to love each other in mutual views. A magical moment, when two parallel mirrors send each other pleasant reflections. However, it is enough to put two mirrors one against the other to make sure that they reflect the image hundreds of times in an infinite perspective. Thus, the find of the "good mirror" makes us plural and opens infinite horizons. What a feeling of power and eternity! >> But the two mirrors do not stand still, they move. Two lovers grow, become more mature, develop. They were facing each other at first, but even if they develop in parallel time, they do not necessarily move at the same speed and in the same direction. They also do not seek for the same reflection of themselves. And then there comes a break, the moment when the other mirror is no more in front of you. This is not only the end of love, but also the loss of one's own reflection. Man no longer finds himself in a cloud of another person. He no longer knows who he is.
- Дао — это как принцип имманентности, так и трансцендентности, внутреннего и внешнего, невидимого и видимого. Дао — это наивысшее состояние бытия в его трансцендентной функции, как недифференцируемая пустота и мать космоса. --
რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი საკუთარი თავის აღმოჩენას და ცხოვრებას თავისი ჭეშმარიტი მე-ს შესაბამისად?
სიმინგტონის მოსაზრებებში დიქოტომია „საღი აზროვნება - უგუნურება“ იძენს ორი არქეტიპული ანტინომიის - ორი ტრანსპერსონალური „ძალის“ დაპირისპირების ნიშნებს, რომელსაც ის „ჭეშმარიტ ღმერთს“ და „ცრუ ღმერთს“ უწოდებს. ჭეშმარიტი ღმერთი ხელს უწყობს პიროვნულ ზრდას და შემოქმედებით საქმიანობას, და ჩვენს ბუნებაში წარმოადგენს აბსოლუტს ან უსასრულობას; ცრუ ღმერთი წარმოადგენს უგუნურების პატერნს, ის ზღუდავს ზრდას და შემოქმედებით შესაძლებლობებს:
„ეს ის ღმერთია, რომელიც ორ ადამიანს შორის დგას და ხელს უშლის მათ ერთმანეთის უკეთ გაცნობაში. ეს ღმერთი იჭრება ჩემს აზრებში, მოითხოვს ჩემგან მისი ბრძანებების შესრულებას; ის მსჯის, თუ დამოუკიდებლად ვაზროვნებ; ის სანქციონირებს ჩემს სადიზმს და წაახალისებს ჩემს მაზოქიზმს. ეს ღმერთი აღვივებს ჩემს სიხარბეს, აძლიერებს ჩემს შურს, აქეზებს ჩემს ეჭვიანობას, ის მეუფლება, ვეზიზღები მას, აგვარებს პრობლემებს მათი განადგურების გზით“. (Symington, 2001: 153)
სიმინგტონი განმარტავს, რომ ასეთი ღმერთი ნარცისული სტრუქტურის მქონე ყველა ადამიანში არსებობს, რომელიც ტრავმის შედეგად წარმოიშვა. „მე მივედი დასკვნამდე, რომ ადამიანებში, რომლებმაც მძიმე ტრავმა გადაიტანეს, ეს სისტემა უფრო მყარად მკვიდრდება“ (Symington, 2001: 106). „პიროვნების ნარცისულმა ნაწილმა ჭრილობა მიიღო. გამოჩნდა ღმერთი, რომელმაც მას მისცა უსასრულო მარცხის გადატანის შესაძლებლობა, და უპირატესობა მოიპოვა პიროვნებაზე. რაც პიროვნებისგან დარჩა, სრულიად დამორჩილებულია ამ დაუმარცხებელი ღმერთის მიერ“ (Symington, 2001: 158).
ცრუ ღმერთისგან განსხვავებით, სიმინგტონის აზრით, ჭეშმარიტი ღმერთი განასახიერებს უსასრულობას ან აბსოლუტს პიროვნებაში. ეს ღმერთი „აზროვნების დიდი ძალისხმევის შედეგადაა გააზრებული - ის არის ღმერთი, რომელიც აზროვნების პროცესის ტრიუმფს წარმოადგენს ... ჭეშმარიტი ღმერთი მიიღწევა ღრმა და უწყვეტი რეფლექსიით რეალობის ბუნების შესახებ“ (Symington, 2001: 159). დ. კალშედი.
როგორც ალქიმია გვასწავლის, ყველაზე ამაზრზენი, ყველაზე ბნელი შინაგანი ფიგურების, ბოროტების პერსონიფიკაციის „დანიშნულებაა იყოს მკურნალი“ (Jung, 1955: para. 148). ამაშია მერკურის ამბივალენტური ფიგურის და ფსიქიკის ყველა ე.წ. „ბოროტი“ პერსონაჟის საიდუმლოება. იუნგი სიცოცხლის განმავლობაში არ მალავდა გაკვირვებას იმ პარადოქსული როლით, რომელსაც თამაშობდა ბოროტება ადამიანის სიბნელისა და ტანჯვისგან განთავისუფლებაში“. დ. კალშედი.
======
Le deuil originaire à concept dé Paul - Claude Racamier.
რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი ჩამოყალიბდეს საკუთარი თავის აუთენტურობის კუთხით? რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი საკუთარი თავის აღმოჩენას და ცხოვრებას თავისი ჭეშმარიტი მე-ს შესაბამისად? პირველად ობიექტთან შერწყმისას, რატომ ვერ ახერხებს ადამიანი ააწყოს პირადი ცხოვრება? რატომ არ შეუძლია ადამიანს დაარღვიოს ეს შერწყმა?
რატომ არ შეუძლია ადამიანს „გაიძროს მელანქოლიის პირქუში სამოსი“ და გაეხსნას სიცოცხლის ენერგიის ნათელ ნაკადებს? რატომ არ აძლევს ადამიანს მისი გარკვეული ნაწილი უფლებას იყოს ბედნიერი მხოლოდ იმიტომ, რომ დაიბადა? რატომ აქვს ადამიანს ფსიქიკური გადარჩენის ერთადერთი გზა პერვერტული ნარცისიზმის რეგისტრში არსებობის სახით? რატომ არის ფსიქოზურ მდგომარეობაში არ აღმოჩენის და ჭკუიდან არ შეშლის ერთადერთი გზა პერვერტული ნარცისიზმის რეგისტრში არსებობა?
იმიტომ, რომ დედის მიერაა ნარცისულად ცდუნებული. და იმიტომ, რომ მას, მის ნარცისულად ცდუნებულ ფსიქიკას, არ აქვს მწუხარების ძალა.
რაც უფრო მძლავრი და ძლიერია ნარცისული ცდონება პირველადი ობიექტის მხრიდან, მით უფრო სუსტია სუბიექტის ფსიქიკის უნარი გაუკლავდეს დანაკარგს და განაგრძოს წინსვლა განვითარებაში. ანუ, სუბიექტის ფსიქიკის ზრდისა და განვითარების უნარი მცირდება.
ჩვენი მთელი ცხოვრება, დაწყებული პირველი ამოსუნთქვიდან დაბადების დროს, დანაკარგების სერიას წარმოადგენს. ადამიანის ფსიქიკა ბუნების მიერ დაპროგრამებულია იმისათვის, რომ გაუძლოს დანაკარგს და გაუმკლავდეს მას. ადამიანის უნარი განიცადოს მწუხარება და დაივიწყოს დანაკარგის ტკივილი - ფსიქიკური ევოლუციის მამოძრავებელი ძალაა, რადგან ფსიქოსექსუალური განვითარების ყოველ ახალ ეტაპზე გადასვლა, ფაქტობრივად, იგივე დანაკარგია. ფსიქოსექსუალური განვითარების ყოველი ახალი ეტაპი ნიშნავს პირველად ობიექტთან შერწყმის გაწყვეტას და ავტონომიისაკენ მოძრაობას, თავისუფლებისკენ და სიცოცხლის სისრულისკენ მოძრაობას ფსიქიკის განშორების უნარის მეშვეობით.
მაგრამ თუ პირველივე ობიექტი, რომელთან ურთიერთობისას ხორციელდება ფსიქიკის ჩამოყალიბება, არ ათავისუფლებს ნარცისული ცდუნებისგან, სუბიექტის ფსიქიკის უნარი დაიწიწყოს დანაკარგი, ბლოკირებულია.
პოლ-კლოდ რაკამიეს შემოაქვს პირველადი გლოვის კონცეპტი. ეს არის მწუხარება, რომელსაც ადგილი აქვს პირველად ობიექტთან ურთიერთობაში და რომლის დროსაც ხდება ობიექტის აღმოჩენა მასთან შერწყმის დაკარგვის შედეგად. პირველადი გლოვის პროცესის ხასიათი და თავისებურებები განაპირობებენ ფსიქიკის შემდგომ უნარს გაუმკლავდეს დანაკარგს და შექმნას დამაკმაყოფილებელი პირადი ცხოვრება. იმიტომ რომ პირადი ცხოვრების შესაქმნელად აუცილებელია ობიექტის აღმოჩენა. ობიექტის აღმოსაჩენად საჭიროა ილუზიის დაკარგვა იმ ობიექტის შესახებ, რომელსაც ქმნის ფსიქიკა და პროეცირებს სხვაზე. ილუზიის დაკარგვა არის დანაკარგი). ფსიქიკისთვის ეს არის ობიექტის მტკივნეული დანაკარგი, რომელიც იწვევს ყველა ადრინდელი დანაკარგის გახსენებას და, შესაბამისად, იწვევს ბევრ ტკივილს.
„პირველადი გლოვა - პირველი და ამავე დროს ხანგრძლივი გამოცდაა, რომელიც უნდა გაიაროს ეგომ ობიექტის აღმოსაჩენად“, - აცხადებს რაკამიე. „ძირითადი პარადოქსის შესაბამისად, ობიექტს კარგავენ მანამდე, სანამ მას აღმოაჩენენ“, - განაგრძო მან.
პირველადი გლოვა, რომელიც მოძრაობაში მოდის სხვა იმპულსებს შორის, გაზრდის პროცესის და ნარცისული ცდუნების (პირველადი ობიექტის) ცენტრიდანული მიზიდულობის დაპირისპირების მეშვეობით, აღმოაჩენს ეგოში შესაძლებლობებს, რომელიც თავიდანვე იყო მისთვის განკუთვნილი. პირველადი გლოვის განცდა ყოველი მომდევნო გლოვის განცდის ნამდვილად მთავარი პირობაა“, - გამოაქვს დასკვნა რაკამიეს.
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, პირველადი გლოვა უპირისპირდება ნარცისულ ცდონებას და აღწევს სუბიექტის ავტონომიას. სწორედ ამ ავტონომიის საფუძველზე ჩნდება გარკვეული დამოუკიდებელი პირადი ცხოვრების და მე-ს გარკვეული აუთენტურობის შექმნის შესაძლებლობა.
პირველადი გლოვის კონცეპტი ძირითადია რაკამიეს კვლევებში. რადგან ამ ნიჭიერი ექიმის, ფსიქიატრის, ფსიქოანალიტიკოსის, მეცნიერის მომდევნო პროგრესული აღმოჩენები არ იქნება გაგებული ამ ძირითადი კონცეპტის გააზრების გარეშე.
თავად რაკამიე ასე აცხადებს:
„ყველაფერი, რასაც ჩვენ შევისწავლით ამ კვლევაში პაციენტებსა და მათ გარემოს შესახებ, რომელიც მხარს არ უჭერს განვითარებას და უგულებელყოფს მას, რომელსაც სძულს სხვების და საკუთარი ავტონომია, არ შეუძლია გაუძლოს ნებისმიერ გლოვას, რომელიც მზად არის გადაიხადოს ნებისმიერი ფასი, წავიდეს ნებისმიერ მსხვერპლზე, ფსიქიკის და ფსიქიკური ცხოვრების ნებისმიერი განცდაზე, რათა თავიდან აიცილოს გლოვის და ზრდის შრომა, მთელი ეს პათოლოგიური ტანჯვა გვიჩვენებს: გლოვის მიმართ ტოლერანტობის გარეშე, მწუხარების სამუშაოს შესრულების გარეშე ავტონომია არ არსებობს, არ არსებობს განვითარება არც სუბიექტის, არც მისი გარემოს, არც მისი შთამომავლობისთვის“.
"Le deuil originaire est donc l’épreuve première – et prolongée – par laquelle passe le moi pour découvrir l’objet ; en vertu d’un paradoxe fondateur, celui-ci est perdu avant que trouvé ; de même le Je ne se trouve qu’en acceptant de se perdre. Propulsé, entre autres poussées, par celle de la croissance, et à l’encontre de l’attraction centrifuge de la séduction narcissique, le deuil originaire ouvre au moi les capacités qui lui sont originellement promises, en particulier celle de faire des deuils ; la traversée du deuil originaire est en effet une des conditions majeures de la faisabilité de tout endeuillement"
Paul - Claude Racamier
„საღი აზროვნება“ (2001)
„ნარცისიზმი. ახალი თეორია“ (1993), შემდეგ „ემოცია და სული“ (1994), „საღი აზროვნება“ (2001) და ბოლოს „უგუნურების პატერნი“ (2002). ყველა ამ ნაშრომში, სიმინგტონი აღწერს გადარჩენის პათოლოგიურ ავტორიტარულ „სისტემას“, რომელიც ძალიან ჰგავს იმას, რასაც მე ვუწოდე „თვითშენარჩუნების სისტემა“, რომელიც ტრავმის შიდა სამყაროსთვისაა დამახასიათებელი. თავდაპირველად სიმინგტონი არ უკავშირებდა ამ სისტემას ტრავმის შემდგომ მდგომარეობას, მაგრამ მოგვიანებით დაწერილ შრომებში მან აღიარა მისი მაღალი პრევალენტობა ზუსტად იმ ადამიანებს შორის, ვინც განიცადა ფსიქიკური ტრავმის შედეგები (Symington, 2001: 106).
„უგუნურების პატერნის“ ან „ნარცისული კონსტელაციის“ აღწერა, რომელიც, მისი აზრით, არის უნივერსალური სისტემა, ჩემი 1996 წლის აღმოჩენების პირდაპირი პარალელია. მისთვის დამახასიათებელ თავისებურ მანერაში მან აღწერა ამ სისტემის ტირანიული, სადისტური ბუნება, როგორ არის პაციენტის ეგო შეპყრობილი ამ ბოროტი ღმერთის მსგავსი არსებით, როგორ ფუნქციონირებს ეს სისტემა, ეწინააღმდეგება ნებისმიერ ცვლილებას ან სიახლეს ცხოვრებაში, როგორ ცდილობს წარუმატებლად სისტემა დაიცვას მე-ს ბირთვი შემდგომი განადგურებისგან (Symington, 2001: 60).
A rare and unusual consideration of the spiritual dimensions of sanity from a psychoanalytic perspective, this transcription of a series of seven lectures delivered at the Tavistock Clinic capture the spontaneity and immediacy of the interplay between one of the world’s most eminent psychoanalysts and an audience of his peers.
============
პლაცებო (ლათ. placebo, ნიშნავს „სასურველი, მოსაწონი“) - ნივთიერებაა, რომელსაც არ აქვს სამკურნალო თვისებები და გამოიყენება სამკურნალო პრეპარატის იმიტაციისათვის კვლევებში, სადაც შესაფასებელი ეფექტი შეიძლება დამახინჯდეს პაციენტის რწმენით პრეპარატის ეფექტურობაში, ან გამოიყენება პაციენტის გუნება-განწყობილების გასაუმჯობესებლად უფრო მოქმედი სამკურნალო პრეპარატის არარსებობის შემთხვევაში. ტერმინით „პლაცებოს ეფექტი“ აღნიშნავენ ადამიანის გუნება-განწყობილების გაუმჯობესებას იმის წყალობით, რომ მას სჯერა გარკვეული ზემოქმედების ეფექტურობის, თუმცა, ფაქტობრივად, ნეიტრალურია. პლაცებო-ეფექტის გამოვლინების ხარისხი დამოკიდებულია ადამიანის შთაგონებადობით და „მკურნალობის“ გარე გარემოებებით. სახელი „პლაცებოს ეფექტი“ შუა საუკუნეებში გაჩნდა დაკრძალვის დროს ჭირისუფლების მიერ შესრულებული სიმღერებიდან, რომლებსაც ფულს უხდიდნენ მიცვალებულის წესის აგებისთვის. ტექსტებში ნახსენები იყო სიტყვები „Placebo Domino“. მიშელ დე მონტენი წერდა 1572 წელს, რომ „არსებობენ ადამიანები, რომლებისთვის მედიცინის მხრიდან ყურადღება უკვე ქმედითია“.
ტერმინს „პლაცებო“ ძალიან საინტერესო ბედი აქვს. მის გარშემო კამათი ლინგვისტებსა და ისტორიკოსებს შორის დღესაც არ წყდება. ყველაზე გავრცელებული ვერსია არის თარჯიმნის შეცდომა. როდესაც ნეტარი იერონიმი (342-420) ბიბლიას თარგმნიდა ლათინურ ენაზე, ის სარგებლობდა თარგმანით ებრაულიდან ძველ ბერძნულზე, ცნობილი სეპტუაგინტით ან „სამოცდაორი უხუცესის თარგმანით“. მაგალითად, ფსალმუნში 116:9 გაჩნდა ფრაზა „Placebo Domino in regione vivorum“ („მადლობას შევწირავ ღმერთს ცოცხალთა ქვეყანაში“). მკვლევარები მიიჩნევენ, რომ ეს ფრაზა ძველი ბერძნულიდან პირდაპირი თარგმანია, ებრაულ ორიგინალში სხვადასხვა ინტერპრეტაციის გათვალისწინების გარეშე. ეს შეუსაბამობა ეხებოდა იმ სიტყვას, რომელიც იერონიმმა თარგმნა, როგორც ზმნა placebo. მნიშვნელობისა და კონტექსტის გათვალისწინებით, ფრაზა უნდა ჟღერდეს, როგორც „მე გავყვები“, სიტყვასიტყვით, როგორც კვალდაკვალ. ვულგატას (ბიბლიის ლათინური ტექსტი, რომლის შედგენაში აქტიური მონაწილეობა იერონიმმა მიიღო) მეორე და მესამე რედაქციაში ეს ფრაზა განსხვავებულად ჟღერდა. თუმცა ეკლესიამ კანონიკურად აღიარა დავითნის მხოლოდ პირველი თარგმანი, და მცდარ ზმნა დამკვიდრდა. ამ ფსალმუნით დაიწყო სულის მოსახსენიებელი წირვა, ფრაზა ხშირად მეორდებოდა რეფრენით. ღატაკები და მათხოვრები, როგორც კი სამგლოვიარო პროცესიას დაინახავდნენ, სწორედ ამ ფსალმუნს მღეროდნენ იმ იმედით, რომ გარდაცვლილის ნათესავებისგან მიიღებდნენ სარგებელს. ასე გაჩნდა ფრაზა „პლაცებოს შესრულება“, ანუ მათხოვრობა, სხვის უბედურებაზე რაიმეს შოვნა. მოგვიანებით სიტყვა „პლაცებო“ გახდა თვალთმაქცობის და პირფერობის სინონიმი. მხოლოდ მოგვიანებით დაიწყეს ტერმინის გამოყენება მედიცინაში.
პლაცებოს ეფექტი შეიძლება გაძლიერდეს, თუ ექიმები მეგობრულად და კომპეტენტურად გამოიყურებიან. ამ დასკვნამდე მივიდნენ მეცნიერები სტენფორდის უნივერსიტეტიდან, რომლებმაც სტატია გამოაქვეყნეს ჟურნალში „Health Psychology“.
ნოცებო (ლათ. nocebo — „ზიანის მიყენება“) პრეპარატია, რომელსაც არ გააჩნია რეალური ფარმაკოლოგიური ეფექტი, მაგრამ იწვევს უარყოფით რეაქციას პაციენტში. ეს ტერმინი გაჩნდა, როგორც პლაცებოს ანტითეზა. ნოცებოს ეფექტს, როგორც ჩანს, ფსიქოფიზიოლოგიური ხასიათი აქვს.
პლაცებო, ნოცებო და დურაცებო.
არსებობს საშინელებათა უამრავი სიუჟეტი, რომელიც ძირითადად ცარიელ ადგილზე შექმნეს (ან, როგორც მინიმუმი, უკიდურესად გაზვიადებული) არაკეთილსინდისიერმა ჟურნალისტებმა და ბლოგერებმა. შეიძლება ითქვას, რომ არსებობს შიშის მთელი „ინდუსტრია“.
ნოცებოს ფენომენი: აზრები ქმნიან დაავადებას. აზრი მატერიალურია.
ალბათ, ნოცებო-ეფექტის ყველაზე ნათელი მაგალითი, რომელიც მხატვრულ ლიტერატურაშია აღწერილი, მოცემულია ჯერომ კ. ჯერომის წიგნში „სამი ნავში და ერთი ძაღლი“. ის აღწერს მთავარი გმირის რეაქციას სამედიცინო ცნობარზე ბრიტანული მუზეუმის ბიბლიოთეკაში. „მე კეთილსინდისიერად შევამოწმე ანბანის ყველა ასო, და ერთადერთი ავადმყოფობა, რომელიც ჩემში აღმოვაჩინე, იყო ცხელება, რომელსაც მელოგინე განიცდის... ამ სამკითხველო დარბაზში შევედი, როგორც ბედნიერი, ჯანმრთელი ადამიანი, და გამოვედი, როგორც საბრალო ბეხრეკი“, - აღწერს ავტორი, ნეგატიური თვითჰიპნოზის ოსტატი, მისი გმირის განცდებს.
სამწუხაროდ, ნოცებოს ეფექტი ჯერ კიდევ ნაკლებად შესწავლილია. მიჩიგანის უნივერსიტეტის მეცნიერები მიიჩნევენ, რომ ეს მოვლენა დაკავშირებულია დოფამინურ და ოპიოიდურ რეცეპტორებთან.
პლაცებო და ნოცებო ერთი მედალის ორი მხარეა. რომელი მათგანი გამოვლინდება თითოეულ კონკრეტულ შემთხვევაში, დამოკიდებულია პაციენტის მოლოდინზე, ანუ, როგორ პროგნოზს გაუკეთებს ის თავის თავს. ამ პროგნოზის ხასიათი დიდწილად ექიმის ცოდნაზეა დამოკიდებული.
რჩევა: შეამცირეთ თქვენი ეჭვიანობის ზღვარი, დაუჯერეთ მხოლოდ ობიექტურ მაჩვენებლებს და ექიმებს, განეწყვეთ უკეთესობისკენ.
===
რასთან არის დაკავშირებული პლაცებოს ეფექტი? როგორც მეცნიერები ამტკიცებენ, პაციენტის პოზიტიურ არაცნობიერ ფსიქოლოგიურ მოლოდინთან. ფსიქოლოგია მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ჩვენს ცხოვრებაში, ყველა ორგანოსა და სისტემის მუშაობაში. უპირველეს ყოვლისა, რა თქმა უნდა, თავის ტვინის, ხოლო იქიდან უკვე ირიბად სხვადასხვა ბიოლოგიური ნივთიერებების საშუალებით - და მთლიანად ორგანიზმის.
როგორც ცნობილია, ყოველ ექიმს ჯეკილს საკუთარი ბატონი ჰაიდი ჰყავს. ჰყავს ის პლაცებოსაც. თუ არსებობს პოზიტიური ფსიქოლოგიური მოლოდინი, რატომ არ შეიძლება იყოს ნეგატიურიც? ტერმინი „ნოცებო“ გაჩნდა 1961 წელს უოლტერ კენედიის წყალობით. ნოცებო მოდის ლათინური noceo-დან და ნიშნავს „ზიანის მიყენებას“, წარმოადგენს პლაცებოს ფენომენის განუყოფელ ნაწილს, მის ტყუპისცალს და ანტითეზას.
საკმაოდ ლოგიკურია: თუ მკურნალობის გჯერა, მისი ეფექტურობა გაიზრდება. თუ არ გჯერა, მტკიცებულებაზე დაფუძნებული მედიცინის მეთოდებით შემოწმებული საშუალებაც არ იმუშავებს. ხოლო თუ გვერდით ეფექტებს ელოდებით, ისინი აუცილებლად გამოჩნდებიან.
მეცნიერებამ ჯერ არ იცის, რატომ გამოიხატება პლაცებოს ან ნოცებოს ეფექტი და როგორ შეიძლება მისი პროგნოზირება კონკრეტულ პაციენტში. ყველაზე კარგად არის შესწავლილი ანალგეტიკული პლაცებო. ჩვენ თავის ტვინში არსებობენ საკუთარი ნარკოტიკები - ენდორფინები. მათი დანიშნულებაა ტკივილის გაყუჩება, ხოლო მათი მოქმედება, როგორც შეიძლება მისი სახელწოდებიდან მიხვდეთ, მორფინის ანალოგიურია.
დილან ივანსი - მკვლევარი ქ. ბატას უნივერსიტეტიდან (დიდი ბრიტანეთი). „პლაცებო. თანამედროვე მედიცინაში ცნობიერება იმარჯვებს მატერიაზე“.
ენამ შეიძლება ტყუილი თქვას, ტვინმა - არასოდეს!
ბოლო დრომდე პლაცებოს ეფექტს უკავშირებდნენ აუტოტრენინგის მსგავს თვითშთაგონებას. ითვლებოდა, რომ ადამიანის ჯანმრთელობა გაუმჯობესდება, თუ მან ირწმუნა ზოგიერთი პრეპარატის ან პროცედურის ეფექტურობა, რომლებიც სინამდვილეში ნეიტრალურია.
შუა საუკუნეებიდან ცნობილი იყო საშინელი წამებისა და სიკვდილით დასჯის ფაქტების, რომლის დროსაც ადამიანს არ აყენებდნენ რეალურ დაზიანებებს. მაგალითად, მსჯავრდებულებს თვალებს აუხვევდნენ და უცხადებდნენ, რომ მათ ყელს გამოჭრიდნენ (ვენებს გადაუჭრიდნენ). შემდეგ ჯალათი გაუსვამდა მითითებულ ადგილზე ბასრ საგანს, ხოლო მისი თანაშემწეები საბრალოს ხელებზე ან ყელზე ასხავდნენ თბილ წყალს, მას რომ ჰგონებოდა, თითქოს სისხლისგან იცლებოდა. წარმოუდგენელია, მაგრამ ასეთი ზემოქმედების შედეგად ადამიანები ხშირად იღუპებოდნენ! ამასთან სიკვდილის სურათი ზედმიწევნით ჰგავდა სიკვდილს სისხლის დაცლისგან. „საზიანო შთაგონების“ ამ ეფექტს მოგვიანებით უწოდეს ნოცებოს ეფექტი.
მაგრამ ცოტა ხნის წინ მეცნიერებმა აღმოაჩინეს პლაცებოსა და ნოცებოს ეფექტის „გაუცნობიერების“ მტკიცებულება. მასაჩუსეტსის მთავარი საავადმყოფოს მეცნიერთა ჯგუფმა ჰარვარდის სამედიცინო სკოლის სპეციალისტებთან ერთად დაამტკიცეს, რომ პლაცებოს ეფექტი ეფუძნება ტვინის გაუცნობიერებელ მუშაობას. მათი სტატია „ტკივილზე პლაცებოსა და ნოცებოს გამოხმიანობის გაუცნობიერებელი აქტივაცია“ (Nonconscious activation of placebo and nocebo pain responses) ცოტა ხნის წინ გამოქვეყნდა ჟურნალში „PNAS“. ტვინი იღებს გადაწყვეტილებას, თუ როგორ იმოქმედებს ჩვენზე გარკვეული პრეპარატი, ჯერ კიდევ მანამდე, სანამ ინფორმაცია ამ წამლის შესახებ ჩვენს მიერ იქნება გააზრებული, ამტკიცებენ მკვლევარები.
გამოდის, რომ პლაცებოს და ნოცებოს მექანიზმი მოქმედებს მიუხედავად იმისა, აცნობიერებს თუ არა კვლევის მონაწილე მის გამომწვევ სიგნალებს. „ეს ავტომატური და უფრო ფუნდამენტური მექანიზმია, ვიდრე რწმენა და შეგნებული მოლოდინი, რომელიც არეგულირებს ჩვენს რეაქციას და ქცევას. ასევე მნიშვნელოვანია, რომ ამ ექსპერიმენტული მოდელის გამოყენებით თავის ტვინის ფუნქციონირების ფუნქციური მრტ-კარტირებასთან ერთად, ჩვენ შეგვიძლია უფრო დეტალურად შევისწავლოთ პლაცებოს ეფექტი“, - მიიჩნევს სტატიის ერთ-ერთი ავტორი კუნ ცზიანი.
მისი დასკვნებს ადასტურებს ბრისტოლის უნივერსიტეტის ბიოლოგის, პეტრე ტრიმერისგან მიღებული ინფორმაცია. ტრიმერის თქმით, პლაცებოს ეფექტის მსგავსი რამ შეინიშნება მრავალ ცხოველში. რა თქმა უნდა, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მათთვის ხელმისაწვდომი იყო ლექციები უახლესი პრეპარატის სარგებლობოსა და გამოჯანმრთელების პერსპექტივების შესახებ!
==========
თქვენი შინაგანი ხმა შეიძლება სხვამ გაიგონოს.
ახლა მეცნიერებს შეუძლიათ გაიგონონ სიტყვები, რომელსაც ჩვენთვის ვლაპარაკობთ. ამ უჩვეულო კვლევაში მონაწილეობისათვის საჭირო იყვნენ ადამიანები, რომლებსაც ელექტროდები პირდაპირ ტვინში ჰქონდათ იმპლანტირებული. რა თქმა უნდა, ასეთი ექსპერიმენტების ჩატარება ჯანმრთელ ადამიანებზე არაადამიანურია, მაგრამ მეცნიერებას დახმარება გაუწიეს ეპილეფსიის დაავადებულებმა პაციენტებმა. მათი წყალობით მკვლევარებმა შეძლეს ჩვენი შინაგანი ხმის ჩაწერა.
კალიფორნიაში ბერკლის უნივერსიტეტის ნეირობიოლოგები მრავალი წლის განმავლობაში ტვინის აუდიტორულ საქმიანობას სწავლობენ. ცოტა ხნის წინ მათ შეძლეს თავის ტვინის აქტივობის გაშიფრვა, როდესაც ელექტროდებით იმპლანტირებული მოხალისეები ისმენდნენ ზეპირ საუბარს. აღქმული ბგერებისა და ტვინის აქტივობის შორის კორელაციის საფუძველზე მკვლევარებმა შეძლეს ჩვენი „შინაგანი ხმის“ რეპროდუცირება და აუდიო ფაილში ჩაწერაც.
===
თარგმანი
04.15.18
(C)
მ.ფ.ლ
"Psychologists speak of 'fundamental attributions error', where we naturally emphasize our self-perception over our perception of others. If I am late, it is because of circumstances beyond my control, but if you are late, it is a deliberate slight. My self-perception favours me and doubts you. This sense is easily manipulated if a totalist takes over your life. Where members protect the totalist over themselves, they will make the fundamental attributions error with regard to any criticism or threat to the totalist. Critics are presumed to be immoral, so any evidence they offer will be ignored." - Jon Atack; Opening Minds: The Secret World of Manipulation, Undue Influence and Brainwashing
― Ray Bradbury, I Sing the Body Electric! & Other Stories
in order to save myself, I must destroy first the me I was told to be
You are not like the others. I ve seen a few; I know.When I talk, you look at me. When I said something about the moon, you looked at the moon, last night. The others would never do that. The others would walk off and leave me talking. Or threaten me. No one has time any more for anyone else. You are one of the few who put up with me"Ray Bradbury.
Великие мира сего, помните: не так уж важно то, что вы делайте. Единственный способ вписать себя в Историю — найти хорошего биографа.Будущим поколениям нет дела до реальных подвигов, важен лишь талант рассказывающего о них биографа. Бернар Вербер. Империя ангелов
Эдмонд Уэллс
МЫТЬЁ РУК ОЧИЩАЕТ СОВЕСТЬ
Идиома «умывать руки» вошла во все европейские языки в значении «уклоняться от участия в каком-либо деле; снимать с себя ответственность
В классической литературе данная традиция нашла свое воплощение в шекспировской леди Макбет. Злодейка сомневается, что следы убийства короля исчезнут с её рук: «Что это, неужели больше никогда я не отмою этих рук дочиста? И рука все еще пахнет кровью. Никакие ароматы Аравии не отобьют этого запаха у этой маленькой ручки!» (пер. Б. Пастернака).
В качестве продолжения эксперимента психологи предложили добровольцам вспомнить и рассмотреть с точки зрения морали безукоризненные или сомнительные поступки. После этого испытуемым предложили дополнить буквенный ряд, состоящий из двух латинских литер «w_ _h» так, чтобы получилось цельное слово. Подставляя буквы, как в шоу «Поле чудес», можно было получить английское слово «wash» («мыть») или «wish» («желать»). Результат оказался предсказуемым – люди, испытывавшие муки совести, однозначно составили слово, означающее чистоту.
---». Если вы думаете, что я терзаюсь, как леди Макбет, то ошибаетесь. Я просто раздавил змею, опасную гадюку. Ренальдо никому не принес счастья и заслужил смерть.
беззащитность другого делает беззащитным и нас." – Марина Цветаева.
Каждое поступить есть преступить - чей-то закон: человеческий, божеский или собственный." - Марина Цветаева.
Чтобы развить свою душю, я должен выбрать соответствующее окружение. Это единственная моя свобода выбора.
остальное- отсуствие осведомленности"
Сделай так, чтобы получить то, что ты хочешь, иначе тебе придется любить то, что ты получишь"
Всё зависит, в какой обстановке и в какой среде человек. <…> Всё от среды, а сам человек есть ничто.
Мысль — стрела. Чувство — круг.---"Во взгляде другого человека мы прежде всего ищем собственное отражение. Сперва это взгляд родителей. Потом взгляд друзей. Потом мы отправляемся на поиски единственного зеркала – ориентира. Это означает отправиться на поиски любви, но на самом деле речь идет скорее о поисках собственной личности. Любовь с первого взгляда часто означает находку «хорошего зеркала», которое отправляет нам хорошее отражение нас самих. Тогда стараются любить друг друга во взаимных взглядах. Волшебный момент, когда два параллельных зеркала отправляют друг другу приятные отражения. Впрочем, достаточно поставить два зеркала одно напротив другого, чтобы убедиться, что они отражают изображение сотни раз в бесконечной перспективе. Таким образом, находка «хорошего зеркала» делает нас множественными и открывает бесконечные горизонты. Какое ощущение мощи и вечности!>> Но два зеркала не стоят на месте, они движутся. Двое влюбленных растут, становятся более зрелыми, развиваются. Они были лицом друг к другу вначале, но даже если они развиваются в параллельном времени, они не обязательно движутся с одинаковой скоростью и в одном направлении. Они также не ищут постоянно одинакового отражения самих себя. И тогда наступает разрыв, момент, когда другого зеркала больше нет перед тобой. Это не только конец любви, но и потеря собственного отражения. Человек уже не находит себя во взгя де другого человека. Он больше не знает, кто он.
===
Я был только тем, чего
ты касалась ладонью,
над чем в глухую, воронью
ночь склоняла чело.
Я был лишь тем, что ты
там, снизу, различала:
смутный облик сначала,
много позже - черты.
Это ты, горяча,
ошую, одесную
раковину ушную
мне творила, шепча.
Это ты, теребя
штору, в сырую полость
рта вложила мне голос,
окликавший тебя.
Я был попросту слеп.
Ты, возникая, прячась,
даровала мне зрячесть.
Так оставляют след.
Так творятся миры.
Так, сотворив их, часто
оставляют вращаться,
расточая дары.
Так, бросаем то в жар,
то в холод, то в свет, то в темень,
в мирозданьи потерян,
кружится шар.
I was only that which / you touched with your palm,” he wrote, “over which, in the deaf, raven-black / night, you bent your head. . . . / I was practically blind. / You, appearing, then hiding, / taught me to see.”
"I was only that which
you touched with your palm
over which, in the deaf, raven-black
night, you bent your head...
I was practically blind.
You, appearing, then hiding,
taught me to see." Joseph Brodsky
"Your voice, your body, your name
mean nothing to me now. No one destroyed them.
It's just that, in order to forget one life, a person needs to live
at least one other life. And I have served that portion." Joseph Brodsky
Umuntu ngumuntu ngabantu“
s a Zulu phrase meaning "A person is a person through other persons." We are not made to live alone as individuals;
ჭეშმარიტება არ იბადება და არ არსებობს ცალკე ადამიანის გონებაში, იგი იბადება ადამიანებს შორის, რომლებიც ერთად ეძებენ ჭეშმარიტებას, მათი დიალოგური კომუნიკაციის პროცესში“, - წერს ბახტინი თავის ნაშრომში „დოსტოევსკის პოეტიკის პრობლემები“
https://www.newyorker.com/magazine/2011/05/23/the-gift-keith-gessen
All individual souls are part of the world soul and mirror this process.We are a living mirror, a reflection by and of the Universe. Love itself is sort of a faith in the heavenly gift. The experience is knowing oneself as truth made flesh. Truth is nothing if it cannot live.
Sexual Spirituality
We seek Beloved Imagination. When we seek the Beloved, yearning to return to our spiritual source, we reawaken inner brilliance and wisdom. The divine-self within is an active archetype perceived as the beloved.
Spiritual yearning motivates our personal quest for the wondrous and tragic dimensions of the human psyche. "Thus your soul is your own self in the spiritual world. As the abode of the spirits, however, the spiritual world is also an outer world." (Jung, The Red Book, Page 288.)
In the view of the other person, we are primarily looking for our own reflection. First, this is the view of the parents. Then a look of friends. Then we go in search of a single mirror - a landmark. This means going in search of love, but in fact, it is more about finding a person. Love at first sight often means finding a "good mirror" that sends us a good reflection of ourselves. Then they try to love each other in mutual views. A magical moment, when two parallel mirrors send each other pleasant reflections. However, it is enough to put two mirrors one against the other to make sure that they reflect the image hundreds of times in an infinite perspective. Thus, the find of the "good mirror" makes us plural and opens infinite horizons. What a feeling of power and eternity! >> But the two mirrors do not stand still, they move. Two lovers grow, become more mature, develop. They were facing each other at first, but even if they develop in parallel time, they do not necessarily move at the same speed and in the same direction. They also do not seek for the same reflection of themselves. And then there comes a break, the moment when the other mirror is no more in front of you. This is not only the end of love, but also the loss of one's own reflection. Man no longer finds himself in a cloud of another person. He no longer knows who he is.
- Дао — это как принцип имманентности, так и трансцендентности, внутреннего и внешнего, невидимого и видимого. Дао — это наивысшее состояние бытия в его трансцендентной функции, как недифференцируемая пустота и мать космоса. --
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised