„დებილების დღევანდელი თაობა მომავალ თაობას აღზრდის“ მარიეტა ჩუდაკოვა

„დებილების დღევანდელი თაობა მომავალ თაობას აღზრდის“ მარიეტა ჩუდაკოვა

მარიეტა ჩუდაკოვამ დაამთავრა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი, დაახლოებით 20 წელი მუშაობდა ლენინის სახელობის სსრკ სახელმწიფო ბიბლიოთეკის ხელნაწერთა განყოფილებაში. 1985 წლიდან ასწავლის გორკის სახელობის ლიტერატურის ინსტიტუტში. გორბაჩოვის დროს მან საბჭოთა სისტემა გააკრიტიკა, 2000-იანი წლების მეორე ნახევრიდან ეწეოდა პოლიტიკურ მოღვაწეობას, იყო საპრეზიდენტო საბჭოს წევრი, შეწყალების საკითხებთან დაკავშირებული საპრეზიდენტო კომისიის წევრი. 2010 წლის აპრილში მან ხელი მოაწერა რუსეთის ოპოზიციის მიმართვას პუტინის გადადგომის შესახებ და  უკრაინის მხარდასაჭერ ყველა ღია წერილს.

„დებილების დღევანდელი თაობა მომავალ თაობას აღზრდის“

პეტროზავოდსკში, სასტუმროში „სევერნაია“, ცნობილმა რუსმა ლიტერატურულმა კრიტიკოსმა მარიეტა ჩუდაკოვამ 28 თებერვალს ღია ლექცია წაიკითხა მე-20 საუკუნის დასაწყისის რუსეთის ისტორიის  - ლენინის, სტალინის, კერენსკის, ელცინისა და სხვ. შესახებ. ძირითადი ციტატები მისი გამოსვლიდან განხილულია რუბრიკაში „7x7“.

ისტორიის სახელმძღვანელოს შესახებ

—ოქტომბრის რევოლუციის უკვე მე-100 წლისთავი აღინიშნა, მაგრამ მოსწავლეებმა, მოზარდებმა არც კი იციან, რა მოხდა და ზოგადად რას წარმოადგენს ჩვენთვის მე-20 საუკუნე. აბსოლუტურ სიბნელედ და ჩამორჩენად შეიძლება მივიჩნიოთ ის ფაქტი, რომ ორი წლის წინ ზევიდან გასცეს მითითება ისტორიის ისეთი სახელმძღვანელოს შექმნის შესახებ, რომელშიც ნაჩვენები იქნება მხოლოდ ჩვენი გასაოცარი გმირობა რუსეთის მთელი ისტორიის მანძილზე, პატრიოტული სულისკვეთებით აღსაზრდელად.
მაგრამ ადამიანებმა არ იციან, რა არის პატრიოტიზმი. ეს არ არის სამშობლოს სიყვარულით გამოწვეული სიამაყე, სამშობლოს სიყვარული მშობლებისა თუ შვილების სიყვარულის მსგავსია. დიდი შეცდომაა იფიქრო, რომ სახელმძღვანელოს შეუძლია სიამაყის აღზრდა. თუ ისტორიის სახელმძღვანელოს ისტორიული ჭეშმარიტების გარდა ეკისრება არასათანადო ამოცანა, ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ არ გვექნება არც ისტორიული ჭეშმარიტება და არც ის, რაც ჩაიფიქრეს მათ, ვინც ანადგურებს ისტორიას. არც ერთი და არც მეორე. სამშობლოს სიყვარული ოჯახმა უნდა აღზარდოს და არა ისტორიის სახელმძღვანელომ.

საბჭოთა კავშირში სიმართლის შესახებ

—აქ უმრავლესობა ზრდასრული ადამიანები ვართ. დაფიქრდით იმაზე, 1917 წლის შემდეგ ჩვენს ქვეყანაში ოდესმე ხელისუფლება ეკუთვნოდა საბჭოს? თუნდაც ერთ ქალაქში, ერთ სოფელში? ჩვენ, ვინც 40 წელს გადავცდით, ვიცით, რომ ხელისუფლება მხოლოდ მმართველ პარტიას ეკუთვნოდა. არავითარი საბჭოთა ხელისუფლება არ არსებობდა.
სადღაც წავიკითხე, ერთ ჭკვიან ადამიანს ჰქონდა დაწერილი: „სსრკ-ს აბრევიატურაში არც ერთი ზუსტი სიტყვა არ არის“. კავშირი - ძალიან ბევრი ამ კავშირში ძალადობრივი გზით შეიყვანეს. საბჭოთა - ეს ჩემს მიერაა ნათქვამი. სოციალისტური - ვინმეს შეუძლია იმის ახსნა, თუ რა არის სოციალიზმი და არსებობდა თუ არა ის ჩვენთან? რესპუბლიკები - ყველა აქ ზრდასრული ადამიანი ხართ, ყველამ იცით, რა არის რესპუბლიკური მმართველობა: სათავეში პრეზიდენტია, რომელსაც ირჩევენ, ჩვენთან კი ცენტრალური კომიტეტი ნიშნავდა. ხომ უნდა მოეღოს ამას ბოლო.

სასამართლო სისტემის შესახებ

— 1864 წელს რუსეთში საოცარი მოვლენა მოხდა - შეიქმნა ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო სისტემა და იყვნენ ნაფიცი მსჯულები - ადვოკატები. ისეთი ცნობილი ადვოკატების მოსასმენად, როგორებიც იყვნენ [ვლადიმერ] სპასოვიჩი, [სერგეი] ანდრეევსკი, თავადი [ალექსანდრე] ურუსოვი, [ფიოდორ] პლევაკო უამრავი ხალხი დადიოდა სასამართლოში, ყველა სოციალური ფენის წარმომადგენელი.
რაში მდგომარეობდა ადვოკატის ამოცანა? ის არ მიმართავდა მოსამართლეს, არამედ მხოლოდ ნაფიც მსაჯულებს, რათა დაერწმუნებინა ისინი, რომ შეემსუბუქებინად ან გაეუქმინათ სასჯელი მისი კლიენტისთვის - ეს ამოცანა ჰქონდა ადვოკატს. ამიტომ გაითქვეს მათ სახელი მჭერმეტყველებით, ფრაზაც კი გაჩნდა „ადვოკატის მჭევრმეტყველება“.
ყველაზე მოკლე სიტყვა პლევაკომ წარმოთქვა, როდესაც სოფლის მღვდელს იცავდა. სოფლის მღვდლები, როგორც წესი, ძალიან ღარიბები იყვნენ. მათ ბევრი შვილი ჰყავდათ, მრევლი კი მწირი, ისინი  მრევლის ხარჯზე არსებობდნენ, ძალიან ცოტა სახსრები გააჩნდათ, უჭირდათ ოჯახის შენახვა. ამ სოფლის მღვდელმა საეკლესიო ფულის მცირე ნაწილი მიითვისა. მისი დანაშაული დადასტურდა, და დასაცავიც არაფერი იყო.
მამა დიდი სიამაყით მიყვებოდა, რომ პლევაკომ ნაფიც მსაჯულებს მიმართა ყველაზე მოკლე სიტყვით: „ბატონო ნაფიცო მსაჯულებო! რამდენჯერ შეგინდოთ ამ ადამიანმა თქვენი ცოდვები? ერთხელ თქვენც შეუნდეთ“. ნაფიცმა მსაჯულებმა მღვდელი ერთხმად გაამართლეს.
ნაფიც მსაჯულებისგან, როგორც ახლა, ითხოვდნენ არა განაჩენს, არამედ ვერდიქტს. როგორც ამერიკაში: guilty or not guilty  [ინგლი. - დამნაშავეა, ან უდანაშაულო], ასევე იყო ჩვენთან: დამნაშავე ან უდანაშაულო. თუ უდანაშაულო ხარ, დაუყოვნებლივ გათავისუფლებდნენ. თუ დამნაშავე ხარ, საქმე გადაეცემოდა მოსამართლეს, რომელიც შეარჩევდა სასჯელს და ჩამოყალიბებდა სასჯელის ზომას.
რას აკეთებს ლენინი, რომელიც იურიდიულ ფაკულტეტზე სწავლობდა? ის ანადგურებს სასამართლო სამართალწარმოების მთელ სისტემას, რაც  რუსეთმა დიდი ძალისხმევის შედეგად შექმნა. აღარ არიან დამცველები, არც ნაფიცი მსაჯულები. მათ ნაცვლად ის ნიშნავს საგანგებო კომისიას, რომელიც გამოძიებასაც ჩაატარებს, განაჩენსაც გამოიტანოს, სამართალწარმოებასაც განახორციელებს და სისრულეში მოიყვანს განაჩენს.

რუსეთის მიღწევების შესახებ

—[სერგეი] ვიტეს და შემდეგ [პეტრე] სტოლიპინის ძალისხმევამ გამოიწვია ის ფაქტი, რომელშიც ეჭვის შეტანა არ შეიძლება: მე-20 საუკუნის დასაწყისში რუსეთი, პირველ რიგში, სამართლებრივი სახელმწიფო იყო. რა თქმა უნდა, ბევრ უზუსტობას ჰქონდა ადგილი, მაგრამ თუ ადამიანი შეძლებდა სანკტ-პეტერბურგში ჩასვლას ან ხელმძღვანელობასთან შეღწევას, შეიძლებოდა დარწმუნებული ყოფილიყო, რომ ჭეშმარიტებას მიაღწევდა, რაც ადრე წარმოუდგენელი იყო.
მეორე, მე-20 საუკუნის დასაწყისში მსოფლიოში ეკონომიკური კრიზისი  დაძლეული იქნა, და 1913 წელს მსოფლიო ბაზარზე თავისი სამრეწველო პროდუქციის კუთრი წონის მიხედვით, რუსეთი მეხუთე ადგილზე იმყოფებოდა. აქ სხვა არაფერია დასამატებელი. მსოფლიოს დიდი ნაწილი მაქვს შემოვლილი, ძირითადად, როგორც პედაგოგს. არასდროს მინახავს მაღაზიებში პროდუქცია წარწერით  made in Russia.  საერთოდ არაფერი, არა თუ სამრეწველო პროდუქცია.
ზოგჯერ დიდი დრო გვჭირდება ადგილიდან რომ დავიძრათ, მაგრამ, სამაგიეროდ, სწრაფად დავდივართ. ამჯერად სწრაფად 1910-იან წლებში  მივიწევდით წინ.

პატრიოტული სიშმაგის შესახებ

— სტოლიპინს (ის 1913 წელს მოკლეს, მაგრამ მანამდე მან მოასწრო თქმა) ნათქვამი აქვს: „მხოლოდ ომმა შეიძლება შეაჩეროს რუსეთი“. მას ძალიან ეშინოდა ომის. და ნიკოლოზ II, როგორც ამბობენ, უადგილოდ ჩაერთო ომში.
სხვა საქმეა, რომ ყველა აღფრთოვანებული იყო. თქვენ გახსოვთ ახლად შეძენილი ტერიტორიებით გამოწვეული ბოლოდროინდელი ექსტაზი, ორი ან სამი, ახლა ოთხი წლის წინ. სწორედ ასე მოხდა 1914 წლის ზაფხულში, როცა ომი დაიწყო. ხალხი ერთმანეთს ეხვეოდა და კოცნიდა სიხარულისგან.
ფსიქიატრებს უკვე დიდი ხანია აქვთ ამის ზუსტი განმარტება. მას „პატრიოტული გაშმაგება“ ეწოდება. ის ორი თვე გრძელდება, ​​შემდეგ კი გაივლის. ჩვენთან არ იცოდნენ, რა არის მსოფლიო ომი, არც მსოფლიოში არ იცოდნენ. ყველა ჩაერთო, მთელი ევროპა ამ ომში, რადგან ადრე ომები იყო, ჩვეულებრივ, ქვეყნებს შორის ან ძალიან მცირე რაოდენობის ქვეყნებს შორის. მიუხედავად იმისა, რომ 30-წლიანი ომი იყო, ის უფრო ლოკალურ ხასიათს ატარებდა და არ ჰქონდა ასეთი საშინელი მასშტაბი.
უნდა ითქვას რომ ლენინმა ომს [პირველ მსოფლიო ომს] უწოდა იმპერიალისტური სასაკლაო, და ამიტომ ის ჩვენ არ შეგვისწავლია. რა საჭიროა მისი შესწავლა? თუ იმპერიალისტური სასაკლაოა, ისედაც ყველაფერია ნათელი. მისი შესწავლა მხოლოდ 2014 წელს დაიწყეს, ერთი საუკუნის შემდეგ.

სტალინის შესახებ

გზა პარტიაში მე გახსნილი მქონდა. სახლში სამი კომუნისტი მყავდა: მამა და ორი ძმა. ერთი ძმა ომის მონაწილე, როგორც მამა, მოხალისედ წავიდა ომში. მათზე პატიოსანი ადამიანები არ შემხვედრია და, ალბათ, არც შევხვდები.  პატიოსანი და, რაც მთავარია, აბსოლუტურად უშიშარი ამ რთულ დროს.
ჩემთვის ყოველთვის გასაოცარი იყო: სახლში შიშის ატმოსფერო არ სუფევდა. როგორ ახერხებდა ამას [მამა]? როგორც ორი ან სამი წლის ასაკიდან მახსოვს [საოჯახო ფოტოების ალბომი] ბაბუას ფოტოსურათი ოჯახთან ერთად გადაღებული ყოველთვის ადგილზე იყო. როგორც ჩანს, მამაჩემს აზრადაც არ მოსვლია მამის ფოტოსურათის გაანადგურება.
ლენინის სახელობის ბიბლიოთეკის ინვენტარიზაციის განყოფილებაში 13 წლის განმავლობაში ვმუშაობდი. არქივები მოჰქონდათ, მე მე-20 საუკუნის არქივებზე ვმუშაობდი. არა თუ ფოტოსურათებს წვავდნენ, დამწვარი ფოტოების ფერფლსაც კი ანადგურებდნენ.
ხრუშჩოვის უზარმაზარი დამსახურება ისაა, რომ მან სააშკარაოზე გამოიტანა ეს ბოროტი საქმეები. არასდროს დამავიწყდება, როგორ გამოვიდა კრებაზე პარტორგი და გვითხრა: „ახლა წაიკითხავენ სკკპ  ცენტრალური კომიტეტის დოკუმენტს, რომელიც არ ექვემდებარება განხილვას“. არასდროს დამავიწყდება ის, რაც წლების შემდეგ გავაცნობიერე. უკმაყოფილო ხმაური გაისმა მთელ აუდიტორიაში. სტუდენტებს არ მოეწონათ, რომ დოკუმენტი განხილვას არ ექვემდებარებოდა. მაგრამ მხოლოდ მრავალი წლის შემდეგ მივხვდი, რომ სტალინის გარდაცვალებიდან ორი წლის განმავლობაში ცვლილებები ხდებოდა. იმიტომ, რომ სტალინის დროს არავინ ხმას არ ამოიღებდა.
მე, როგორც კეთილსინდისიერმა სტედენტმა, ხრუშჩოვის მოხსენების შემდეგ დავიწყე ლენინის შრომების წაკითხვა. მერწმუნეთ, არაფერი საჭირო არ არის, არც დამატებითი დოკუმენტები, რომლებსაც მალავდნენ და ა.შ., თუმცა ისინი არსებობდნენ. ლენინის სიტყვებიდან ნათელი ხდება: ის პათოლოგიურად მიზანსწრაფული ადამიანი იყო, რომლისთვის მიზანი ამართლებდა საშუალებებს და, რა თქმა უნდა, მისთვის, როგორც მოჭადრაკისთვის, ადამიანები არ არსებობდნენ, მხოლოდ ხისგან დამზადებული ფიგურები.  სტალინი კი მხოლოდ მისი მოწაფეა, მეტი არაფერი. ჯერ კიდევ უცნობია, რა მოხდებოდა ...

პოლიტიკური გადაწყვეტილებების შესახებ

— ჩემთვის დღემდე საიდუმლოებად რჩება, რომ ამ ადამიანს, რომელმაც 1900 წლიდან 1917 წლამდე 17 წელი ევროპაში გაატარა, რომელიც იყო ჩამოხრჩობილი მეფის მკვლელის ძმა და გადასახლებაში იმყოფებოდა, როდესაც ის გაათავისუფლეს და მან გადაწყვიტა ხალხის  ნათელი მომავლისკენ წაყვანა, აზრადაც არ მოსვლია, რატომ უშვებდა მას მეფის მთავრობა საზღვარგარეთ. [ლენინი] ხომ ისეთი საზოგადოების აშენებებას აპირებდა, რომელშიც ამის შესახებ საუბარიც კი შეუძლებელი იქნებოდა.
ლონდონში და ჟენევაში მშვიდად ცხოვრობდა. 1994 წელს ჟენევაში ვასწავლიდი ერთი სემესტრი, იქაურმა კოლეგებმა მითხრეს: „ხედავთ, როგორი მშვიდი ცხოვრება გვაქვს?“ მერწმუნეთ, 1900-იანი წლების დასაწყისშიც იქ იგივე ცხოვრება იყო. როგორ დაინახა მან აქ მსოფლიო რევოლუციის შესაძლებლობა - ეს საიდუმლოებად რჩება.
შეიძლება ითქვას, რომ ის ინტელექტუალური, ვთქვათ, განათლებული ადამიანია. ბევრს ჯერ კიდევ დიდ მოაზროვნედ მიაჩნია, ამიტომ დგას მისი ძეგლები. თუმცა ეს აბსურდია. ადამიანი, რომელმაც დიდი სააზროვნო შეცდომა დაუშვა, არ შეიძლება დიდ მოაზროვნედ ჩაითვალოს. მას სჯეროდა, რომ თუ რუსეთში რევოლუციას მოახდენდა, რევოლუცია მთელს მსოფლიოს მოედებოდა, და ეს აუცილებლად მოხდებოდა. ის აბსოლუტურად დარწმუნებული იყო, რომ ეს იქნებოდა მსოფლიო რევოლუციის დასაწყისი. რას  ეფუძნებოდა მისი რწმენა, ეს საიდუმლოება მან თან წაიღო. ეს ნამდვილი ავანტიურა იყო.

ლენინის შესახებ ქოხში
— ლენინს აცნობეს, რომ მასზე ნადირობდნენ. თანამოაზრეებს მიაჩნდათ, რომ სასამართლოში უნდა წასულიყო და თავი დაეცვა. მაგრამ ლენინი არასდროს იგდებდა თავს საფრთხეში. ის გააფრთხილეს, და, როგორც ცნობილია, სასწრაფოდ გაემგზავრა რაზლივში. ყველამ იცის, რომ მატარებლით გაემგზავრა სესტრორეცკში, ყველამ იცის, რომ იქ იყო მუშა [ნიკოლაი] ემელიანოვი, რომელიც მას დახმარებას უწევდა. ემელიანოვს ჰყავდა შვიდი ვაჟი, 3-დან 17 წლამდე. ყველა, მათ შორის სამი წლის ბიჭი, ეხმარებოდა ლენინს.
უცნობია მთავარი: მასთან ერთად პეტროგრადიდან გაემგზავრა და მასთან ერთად [რაზლივში] ცხოვრობდა ზინოვიევი. მუდმივად. მალევე დაიწყეს ზინოვიევის დევნა. ის პარტიიდან გარიცხეს, შემდეგ ისევ მიიღეს. მას ტროცკისტად მიიჩნევდნენ. უამრავი ნახატი შეიქმნა: „ლენინი მაგიდასთან“. შემდეგ 1947-1948 წლებში გაჩნდა ნახატები „ლენინი და სტალინი რაზლივში“.
როდესაც [ლენინი] ემელიანოვს ემშვიდობებოდა, უთხრა მას: „არასდროს დამავიწყდები, პარტია არასდროს დაგივიწყებს, ორდენსაც მოგცემენ“. დიახ, პარტიამ არ დაივიწყა. მას, და მის მეუღლეს 10 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს [ბანაკში]. ეს არ  აკმარეს. მისი რამდენიმე ვაჟი დახვრიტეს. ერთი ომში წავიდა, ორჯერ დაიჭრა, როდესაც დაბრუნდა, დააპატიმრეს და ბანაკში გაგზავნეს, იქიდან გაიქცა, დაიჭირეს და დახვრიტეს. ერთი გადარჩა, ერთადერთი, რომელიც დროულად გადავიდა მოსკოვში საცხოვრებლად.
80 წლის ემელიანოვი და მისი 75 წლის მეუღლე გადასახლების შემდეგ მშობლიურ მხარეში დაბრუნდნენ. დიდი სირთულეების  შემდეგ ელექტრიკოსად დაიწყო მუშაობა, რომ როგორმე თავი გაეტანათ.
რამ გადაარჩინა? ბოლო ორი წლის განმავლობაში მათ არსებობის შესაძლებლობა მაინც ჰქონდათ, მანამდე ისინი შიმშილობდნენ. 1956 წელს ბროზ ტიტომ [იოსებ ბროზ ტიტო, იუგოსლაველი რევოლუციონერი] გადაწყვიტა ჩვენთან ჩამოსვლა. ჩვენი უფროსები აფორიაქდნენ, რომლებიც ადრეც და ახლაც ცნობილი იყვნენ იგივე თვისებებით. სასწრაფოდ მისცეს ემელიანოვს „ლენინის ორდენი“ და პერსონალური პენსია დაუნიშნეს, ასევე სასწრაფოდ მისცეს მის მეუღლეს „წითელი დროშის ორდენი“. ტიტო არ ჩამოვიდა, ჩამოვიდა მისი მეუღლე, ფოტოსურათიც არსებობს, სადაც ის ქოხს ათვალიერებს.

ოქტომბრის გადატრიალების შესახებ

— როდის ჩაერთო ლენინი ოქტომბრის გადატრიალების მომზადებაში? 24-დან 25 [ოქტომბრის] ღამეს, გააცნობიერეთ, ის პირველად მივიდა სმოლნიში გრიმში, ყბაახვეული, იქ კი ტროცკი და ანტონოვ-ოვსეენკო მოქმედებდნენ. მათ ყველაფერი შეატყობინეს, რომ აიღეს ტელეგრაფი და ასე შემდეგ. მან კი დაუყოვნებლივ დაწერა მოწოდება.
მოგვიანებით ანტონოვ-ოვსეენკოს დახვრეტენ, ტროცკის გააძევებენ ქვეყნიდან, შემდეგ კი მოკლავენ ყინულის სატეხით. სტალინი მკაფიოდ და ნათლად განმარტავს, და ამას ასაწავლიდნენ სკოლებში სხვადასხვა თაობებს, რომ ოქტომბრის რევოლუცია ლენინმა და სტალინმა განახორციელეს. თუმცა ლენინი ბოლო საათებში შეუერთდა რევოლუციას.
ლენინი აღირებდა ერთპიროვნული დიქტატურის დამყარებას და არც მალავდა ამას. ეს სტალინი ცბიერობდა ყოველთვის, ლენინი კი პირდაპირ ამბობდა: „დიქტატურა არის ერთი კლასის ძალადობა მეორეზე, სოციალიზმი კი ამის გარეშე ვერ აშენდება“. ძალადობა, როგორც პრინციპი.

კერენსკის შესახებ

რომ არა ორი ადამიანის, ნიკოლოზ II და [ალექსანდრე] კერენსკის უბედური ხასიათი, მათი სისუსტე, უპირველეს ყოვლისა, რომ არა პათოლოგიური მიზანსწრაფულობა და სხვა ადამიანების სიცოცხლისადმი გულგრილობა და სტალინის ყველასთვის ცნობილი თვისებები, არ მინდა მათ შესახებ საუბარი, რუსეთის ისტორია, და ამის დასაბუთება შემიძლია, სულ სხვაგვარად წარიმართებოდა.
კერენსკის ჰკითხეს:
— შეიძლებოდა ოქტომბრის გადატრიალების, და რაც შემდეგ მოხდა, თავიდან აცილება?
— შეიძლებოდა.
— როგორ?
— ამისათვის საჭირო იყო ერთი ადამიანის დახვრეტა.
—  ვის? ლენინის?
— არა, ჩემი, — თქვა კერენსკიმ.
კორნილოვი იყო ერთადერთი ადამიანი, რომელსაც, მისი პიროვნული თვისებებიდან გამომდინარე, შეეძლო ლენინთან კონკურენცია. ჩვენ არ გვყოლია ასეთი ადამიანი, არ მოიძებნა. კორნილოვმა კი შეძლო. კერენსკის, როგორც ახლა ხშირად სჩვევია ჩვენს ოპოზიციას, როდესაც კორნილოვმა ნათლად განაცხადა, რომ დიქტატორი იქნებოდა, ეს ძალიან არ მოეწონა. პირადი ამბიციები პოლიტიკოსებისთვის ძალიან საშიშია. კორნილოვი კი არ აპირდება დამორჩილებას, დარწმუნებული იყო, და აბსოლუტურად სამართლიანად, რომ რუსეთს დიდი საფრთხე ემუქრება, და გააგრძელა წინსვლა. მაშინ კერენსკიმ, უკეთესი ვერ მოძებნა და  კორნილოვის წინააღმდეგ ლენინთან გაერთიანდა.
მე დაწერილი მაქვს [ჩემს წიგნში]: კერენსკისთვის რომ ეთქვათ: „სამი წუთით სამ წელიწადში სამ ფანაჯარას გაგიხსნით - 1922, 1937 წწ. (და კიდევ, არ მახსოვს, რომელ წელს), შენ კი დააკვირდი. და როდესაც ნახავდა უამრავ ცხედრებს და ტონობით დაღვრილ სისხლს, იგი მომენტალურად გაერთიანდებოდა კორნილოვთან. და თუ კორნილოვი უარს ეტყოდა გაერთიანებაზე, თვით ეშმაკს გაურიგდებოდა. მაგრამ ფანჯარა არ გახნილს.

კამენევის შესახებ

—1934 წელს [ლევ] კამენევი დააპატიმრეს. რის გულისთვის, ვინმე მოკლა? არა. სცემა? არა. იმის გამო, რომ უთანხმოება ჰქონდა პარტიის ხელმძღვანელობასთან, რომელმაც უკვე აიღო ერთპიროვნული მმართველობა. ამ უთანხმოებისთვის გამო მას ჯერ ხუთი წლით ციხე მიუსაჯეს, მომდევნო წელს თანამებრძოლებმა პარტიიდან უკვე 10 წელი მიუსაჯეს, ხოლო 1936 წლის აგვისტოში პარტიის იმავე თანამებრძოლებმა ტყვია დაახალეს კეფაში. მე ყოველთვის ვფიქრობ: 53 წლის იყო, რაოდენ გულსატკენი იქნებოდა მისთვის არაფრის გამო სიკვდილი.
რა ბედი ეწია მის ოჯახს, და რით განსხვავდებოდა ახალი ხელისუფლება მეფის ხელისუფლებისგან, რომელსაც ისინი ასე გააფთრებულად ებრძოდნენ. მისი პირველი მეუღლე, ტროცკის და, 1927 გაშორდა მას, ამის შემდეგ მალევე  დააპატიმრეს, მაგრამ დახვრიტეს მაშინ, როდესაც ომი დაიწყო. 1937 და 1938 წლებში მისი ორი ვაჟი დახვრიტეს, მხოლოდ იმის გამო, რომ ტროცკის შვილები იყვნენ. სტალინმა განაცხადა: „შვილი მამის გამო პასუხს არ აგებს“, ყველა მის სიტყვებს იმეორებდა, გაზეთებშიც იბეჭდებოდა. კემენეევის მეორე მეუღლე 1937 წელს დახვრიტეს. მათი შვიდი წლის ვაჟი ბავშვთა სახლში გაგზავნეს. მხოლოდ 27 წლის ასაკში, 1956 წელს, ვლადიმერ კამენეევი იტყვის:
—27 წლიდან 17 წელი გადასახლებასა და ბანაკებში გავატარე.
ასევე დახვრიტეს კამენევის ძმა, ნიკოლაი, მისი მეუღლე და ვაჟი, მხოლოდ იმიტომ, რომ ხალხის ახლადგამოცხადებული მტრის ნათესავები იყვნენ.
ამის შესახებ ჩვენთან ძალიან ცოტას ფიქრობენ. მეფის რუსეთში, რომელიც ასე გულმოდგინედ დაანგრიეს ლენინმა, კამენევმა და მათმა თანამოაზრეებმა იმისთვის, რომ ხალხისთვის და მთელი სამყაროსთვის მოეტანათ ნათელი მომავალი, ასეთი რამ არა თუ არ მომხდარა, დამიჯერეთ, აზრადაც არ მოუვიდოდათ, რომ ადამიანებს შეიძლება ასე მოექცე. არავის აზრადაც არ მოუვიდოდა.

მრგვალი ციფრების შესახებ

დაიწყო ბუნტი იმის გამო, რომ ხალხს ართმევდნენ ზედმეტ მარცვლეულს. ჩვენი რუსი გლეხი მიჩვეული იყო თავად გადაეწყვიტა, ჰქონდა მას ზედმეტი თუ არა. დიახ, მას არ სურდა მიცემა. აგზავნიან შემზარავ წერილს ამ ადგილას: „აუცილებლად საჯაროდ ჩამოახრჩეთ არანაკლებ 100 კაცისა“. პირველ რიგში, მნიშვნელოვანი მრგვალი ციფრებია. ასე დაწერენ შემდეგ, 1922 წელს: „დაიხვრიტოს მინიმუმ 1000 სასულიერო პირი“. მრგვალი ციფრები მეტყველებენ სრულ გულგრილობაზე ადამიანის სიცოცხლის მიმართ.
მეორე პუნქტია: „ჩამოართვით მთელი ხორბალი“. ოჯახს. შევჩერდეთ ამ ორ პუნქტზე და ვკითხოთ საკუთარ თავს: ფიქრობდნენ ისინი რამეზე? სოფელი. სოფლის შუაგულში გლეხია ჩამომხრჩვალი. ჩამოკიდებულ მამას გვერდით ჩაუვლიან მისი უდანაშაულო შვილები. არ არის აუცილებელი იყო ექიმი, რომ გესმოდეს: მათთვის ეს ტრავმაა სიცოცხლის ბოლომდე - ჩამოახრჩო სოფელში ის,  ვინც იარაღით ხელში კი არ გამოდის ბოლშევიკების წინააღმდეგ, არამედ დროულად არ აბარებს ზედმეტ ხორბალს. ხორბალს ართმევენ? მაგრამ დამნაშავე ხომ უკვე ჩამოახრჩვეს! ვის ართმევენ ხორბალს? ოჯახს, შიმშილით რომ დაიხოცოს.

ბებიას ზღაპრების შესახებ

თუ ჩვენ ბებიებს არ შევეწინააღმდეგებით, რომლებიც ლაპარაკობენ იმის შესახებ, თუ როგორი კარგები იყვნენ ლენინი და სტალინი, არაფერი არ გამოგვივა ჩვენს ქვეყანაში. იგივე აღორძინდება. დღეს, მაპატიეთ, მაგრამ  დებილების თაობაა, რომელიც გაზრდის დებილების მომავალ თაობას. <...>
ჩვენ არ ვიცით, რატომ დგას მთელს ქვეყანაში მისი ძეგლები ... ბევრი ამბობს:
—  ჩემთვის სულერთია, მე ყოველ დღე ამ ძეგლს ვხედავ. ჩემთვის ეს სულერთია.
— ეს თქვენთვის, - ვუთხარი მე. - თქვენ უკვე ჩამოყალიბებული ადამიანი ხართ. მაგრამ, ბავშვებისთვის არ არის სულერთი.
ნებისმიერი სამი-ოთხი-ხუთი წლის ბავშვი, რომელიც ბებიასთან ერთად ქუჩაში მიდის, სოფელში ან ქალაქში, შეეკითხება მას:
— ბებია, ეს ვინ არის?
99% შემთხვევაში ბებია პასუხობს, როგორი კარგია ლენინი. იშვიათად, რომ ბებიამ უპასუხოს: „ამ ადამიანმა რუსეთი დაღუპა“. რადგან, თუ ასე იტყვის, 4 წლის ბავშვს გაუჩნდება მართებული კითხვა:
— ბებია, ასეთ ცუდ კაცს რატომ დაუდგეს ძეგლი?
გამოდის, რომ ბავშვები ქალაქში, სოფელში, მუდმივად იღებენ იგივე მუხტს, როგორსაც ჩვენ ვიღებდით. ეს უსასრულოდ მეორდება: ლენინი კარგია.

ისტორიული მეხსიერების შესახებ

— მე გამოკვლევა ჩავატარე. ჩემს კოლეგებს ვთხოვე მათი გაკვეთილიდან 20 წუთი დაეთმოთ ჩემთვის, რათა მერვე კლასის მოსწავლეებს გაკვეთილზე შვიდ კითხვაზე გაეცათ პასუხი. მათ შორის ასეთი კითხვები იყო: „რა იცი ლენინის შესახებ და რას ფიქრობ მასზე?“, „რა იცი სტალინის შესახებ და რას ფიქრობ მასზე?“, „რა იცი ელცინის შესახებ და რას ფიქრობ მასზე?“
ჩემი სამწუხარო ჰიპოთეზა სრულად დადასტურდა: 13 წლის ბიჭს, რომელიც გადადის მე-9 კლასში, თავში სრული ქაოსი აქვს. ყველამ, როგორც ერთმა დაწერა: „ლენინი კარგია, კეთილი, უყვარდა ბავშვები, რუსეთი ფეხზე დააყენა“.
სტალინი. რასაც სტალინის შესახებ წერდნენ, ამ შემთხვევაში მნიშვნელოვანი იყო   მაპირისპირებელი კავშირი „მაგრამ“. „დიახ, სტალინი იყო მკაცრი, ზოგჯერ სასტიკი, მაგრამ მან გაიმარჯვა დიდ სამამულო ომში“. „მაგრამ“ განაპირობებს მიზეზ-შედეგობრივ კავშირს: ალბათ, ამიტომ გაიმარჯვა, რომ იყო სასტიკი - რეპრესიებმა ხელი შეუწყო გამარჯვებას.
მათ არ იციან, რომ 1941 წლის შემოდგომაზე, მამაჩემი პირადად იყო ამის მოწმე, მთელი დივიზიები ბარდებოდნენ ტყვედ დროშით, კომისრებით და მეთაურებთით. მხოლოდ რამდენიმე თვის შემდეგ გამოერკვენ, როდესაც ნათელი გახდა, რომ სამშობლო უნდა გადაერჩინათ. დიახ, შემდეგ  კარგად იბრძოდნენ, მაგრამ ეს უცებ არ მომხდარა.
ელცინის შესახებ პასუხი არ ყოფილა დადებითი. მე ელცინი მიმაჩნია ალექსანდრე II-ის დონის ისტორიულ მოღვაწედ, რაც გინდათ ის იფიქრეთ ჩემს შესახებ.  მე მქონდა შესაძლებლობა ახლოს დავკვირვებოდი მას, როდესაც ვიყავი შეწყალების კომისიის წევრი და საპრეზიდენტო საბჭოს წევრი. როდესაც ის სხდომებს ატარებდა, მე  საპირისპირო მხარეს ვიმყოფებოდი და პირადად ვაკვირდებოდი მას.
კვინტესენცია იმისა, თუ და დაწერეს ელცინის შესახებ, შემდეგია: „ელცინი არის ლოთი, ებრაელი და სულელი“.

http://www.7kanal.co.il/News/News.aspx/200048  

Скарамуччи: «Евреи – это маяк цивилизации

Мариэтта Омаровна Чудакова – профессор, доктор филологических наук, выдающийся исследователь литературного процесса ХХ века, автор первой научной биографии Михаила Булгакова и других писателей ХХ века.

https://7x7-journal.ru/item/104219

Essence is the truth in man; personality is the false. As personality grows, essence manifests itself more and more rarely and more and more feebly and it very often happens that essence stops in its growth at a very early age and grows no further. It happens very often that the essence of a grown-up man, even that of a very intellectual and highly “educated” man, stops on the level of a child of five or six.

Culture creates personality and is at the same time the product and the result of personality. We do not realize that the whole of our life, all we call civilization, all we call science, philosophy, art, and politics, is created by people’s personality, that is, by what is “not their own” in them. The element that is “not his own” differs from what is man’s “own” by the fact that it can be lost, altered, or taken away by artificial means.

Moreover, it happens fairly often that essence dies in a man while his personality and his body are still alive. A considerable percentage of the people we meet in the streets of a great town are people who are empty inside, that is, they are actually already dead. It is fortunate for us that we do not see and do not know it. If we knew what a number of people are actually dead and what a number of these dead people govern our lives, we should go mad with horror.

And indeed people often do go mad because they find out something of this nature without the proper preparation, that is, they see something they are not supposed to see. In order to see without danger one must be on the way [of sincere esoteric self-work towards awakening]. Personality sees only what it likes to see and what does not interfere with its life. It never sees what it does not like. This is both good and bad at the same time. It is good if a man wants to sleep, bad if he wants to awaken."

- G. I. Gurdjieff, from "In Search of the Miraculous" by P.D. Ouspensky

https://www.consciousreminder.com/2017/07/21/remain-stuck-age-received-least-love/


Many of us who have taken the “red pill” and are increasingly-seeing through the lies and illusions of official culture can be eager to tell others what we have found out and realized in our journey. We want others, especially our friends and family, to “wake up” as well. We see how they suffer needlessly, supporting the forces which are oppressing them and leading them astray, so our intentions to wake up others are coming from a well intended place; sometimes, they’re just coming from a place of excitement with regards to sharing information. However, two things are important to understand and apply:

External Consideration and Strategic Enclosure.

“External Consideration” means adapting to the worldview/beliefs of another person, and thus not pushing information onto someone who didn’t ask for it in the first place. Sometimes, this approach involves supporting other peoples’ ‘illusions’ because they are not ready to hear the truth, let alone be assisted in becoming “un-plugged” from the Matrix Control System. In esoteric terms, “Giving without (sincere) asking” is a violation of free will. It may interfere with the soul lesson/path of the other person involved – an individual who needs to learn certain lessons for him/herself, even if that entails long periods of suffering and struggle.

In this context, we cannot “do” anything for another person, nor “save” them – if they are not engaged in the process of sincere self-work and earnestly seeking truth for themselves, it will most likely be counterproductive to engage with them by providing a contrasting point of view. The “asking” part of the equation doesn’t have to be verbal in nature – it depends upon the situation and context. On the other hand, not every “asking” cue is sincere, so trusting one’s intuitive hunches regarding what to share (and what to withhold) is important; simply being “curious” is not a sincere form of “asking”.

“Strategic Enclosure” relates to having a strategy with regards to how to present information that may challenge another’s belief systems. Sometimes it is more productive to remain silent than to drop “knowledge bombs” on an unsuspecting mind, let alone trying to convince another person through argument and debate (which only creates the emotional loosh for the occult forces to feed upon). This also ties into the saying “Do not give what is holy to the dogs; nor cast your pearls before swine, lest they trample them under their feet, and turn and tear you in pieces” – such is the biblical description of “cognitive dissonance” in its most basic of terms. At other times, however, directness and “calling a spade a spade” is needed as an appropriate response as well.

The drive to seek out truth in oneself and the world – and act upon it with integrity – has to come from oneself. No one can do it for another, and no one can push another to do it, until he/she himself/herself realizes the precarious times we live in (most often arising as the result of personal suffering and disillusionment), acts upon it, and starts to work on him/herself. Oftentimes, people do not start to sincerely seek truth or engage in deeper self-work until they have suffered, and are confronted with the inevitable disillusionment which subsequently arises, and surrender to it.

What we can do, however, is spread some “seeds of awareness”, giving people some “food for thought” so to speak, without trying to convince him/her of the veracity of the information, nor having any expectations about how they’ll receive it. Some seeds sprout, some never blossom, but never underestimate the butterfly-effect over “time”. Each situation is different, of course, which goes back to “External Consideration” and “Strategic Enclosure”.

At the same time, I also feel (and have seen) that the ideas of “external consideration” and “strategic enclosure” have been used as a buffer, an avoidance strategy, and a rationale to excuse people from being outspoken about the important issues which our world is facing in this day and age – or even with regards to what we truly think and feel, our own sense of vulnerability and openness. Oftentimes, there is this irrational fear and paranoia about what others may think of us as individuals if one is more outspoken – allowing opinions to frame our own sense of self-worth.

" B. G
FEAR of speaking out and of what others may think of us.......is one of the basic Matrix programs installed in the mind.....and also relates to how people tend to "police" each other as we see in this current climate of "political correctness", trying not to "offend" anyone, both of which are matrix viruses as well."

"It is important to be able to identify abusers, liars, predators and psychopaths as people traumatized by terrible pain, soul fragmentation and spiritual disconnection. When people are utterly controlled by negative ego dysfunction and have no impulse control and they live in self-deception. A person who is deceiving themselves has no other alternative but to deceive others because they have little to no clarity.

As we build better and practical ways of discerning trustworthiness and competency, we also gain confidence to build stronger intuition in such matters, where the checklist is not required. As is made clear here in these checklists, the more severe the Negative Ego dysfunction the more potentially disconnected the person is from their heart, intuition, self-awareness and spiritual source. This immediately gives one a gauge to measure what level a person can be trusted, no matter what words they may be speaking.

In the severe stages of Narcissism and Psychopathy, the veneer of seduction, charisma and “mimicry” of empathic reactions that are geared for manipulation to serve one’s egocentric needs, and can be seen much more clearly over time. It is very common for people that base their leadership or authority on controlling behaviours and tyrannical principles, to aggressively manipulate others by creating a façade of charisma from mimicking what they have found people want to hear from their wounded ego parts.

Narcissistic and psychopathic minds can be easily possessed by dark forces, and hence why they are intentionally manufactured in the people on the earth.

Many people do not want to hear or know the truth; they want to be lulled to sleep by fantasy delusions. Megalomaniacs that thrive on taking power and having control over others are master manipulators of telling people lies based on what they want to hear or believe.
This is the tough part. We have to ask if we are able to seek the honest factual truth of behavioural interactions or have people feed us lies that are flattering or comfortable for our wounded ego parts.

Otherwise, we reinforce the delusion in the person/circumstance and we become enablers, allowing them to continue to perpetrate deceptions in the group through their own self-deception. Promoting and enabling delusions leads to pathological thinking and spreads a fabricated reality through “false impressions”. This false impression is the spin on perceptions that are designed to serve the agenda of the ego, narcissistic or psychopath.

Time and consistency will always reveal to you the truth in the matter, if you are willing to patiently seek the truth over remaining in denial, because it may feel more comfortable to avoid the truth. As we learn improved skills to identify these harmful behaviors and stop feeding them, we can also connect the dots to see the direct relationship these behaviors were designed through the Archontic Deception strategies used to weaken and Mind Control human beings"

~ L. R
There is no left or right anymore, This ideology is about false perfectionism, eugenics . Those conservatives think by violence and torture they can delete all the natural imperfections , and create ideal perfect human being, whilst themselves are far from examples of ideal humans. No one is ideal and perfect. So this is absurd . .On the other hand everybody wants to be perfect and immortal . it is natural human desire .. So there is no need of external pressure and violence.....

..

Man reaches his perfection, not through what he has, not even through what he does, but entirely through what he is."
-- Oscar Wilde

"I no longer expect perfect offerings before I take someone into my heart. Nor do I ask myself to live up to an illusory standard of perfection before I accept myself. Because our humanness is not built on some objectively flawless foundation. Because we cannot grow as individuals if we are only moved by perfected action. We grow in increments, learning as we go, improving as we can. Perfectionism is incongruent with the natural pace of change. This is not to say that we should be satisfied with the lowest standard, but to acknowledge that we will not develop as individuals or as a species if we do not celebrate our little victories along the way. If we keep demanding perfection, we just perpetuate our collective shame. Better to pat ourselves, and others, on the back for every step forward, however humble it may be. We are not striving to become perfect. We are striving to become real, to show up for our life in every respect, flaws and all. (~an excerpt from 'Spiritual Graffiti')

"Every interaction you have is governed by the orchestration of what's called a soul contract. Which means you don't meet anything or anyone by chance. A contract is created so that as two beings, two aspects of Divinity interact with one another, they are passing to each other energetically the files that they both need for their journey ahead and working out whatever needs to be worked out to bring about your highest potential in the shortest amount of time." - Matt Kahn

"To strive for perfection is to overlook the perfection that IS. See the Perfection in the so called 'Imperfection'. Everything is always for your Highest Good and the Highest Good of ALL!" K.N


Based on some private interactions with others, including clients I work with, I see that many people are diminishing themselves unnecessarily when it comes to their potential to help others. Everyone has a gift and calling that is specific and unique to each person including growing wisdom/knowledge based on their life experiences, especially harder ones they've gone through and still may be going through. Most often there is lack of self trust and self love (ultimately related to not trusting life and the Divine) and especially fear of what others may think of them if they'd be more outspoken, share their story or share information they are passionate about.

There is also fear to be seen, which also relates to (unconscious) fear of their own power/impact and fear of success (not necessarily always fear of failure), self-judgment of "not being good enough"....and also fear of being attacked which relates to the fear of conflict which is a big one I've observed in others, so they dim their light, always playing it safe and "nice" based on the "people pleaser" program (most often resulting in a fake mask of "niceness"), not trying to step on anyone's toes or upset anyone if they'd speak "their truth" or share information that may challenge the status quo.

However, to expect no friction/conflict or that everyone will always agree with us or even "love" us is actually not only an illusion based on wishful thinking (and insecurity) but is also hindering our own process of awakening and is ultimately Matrix fear-based programming. The more we are authentic with ourselves and others, the more we automatically help and inspire others. The more you share in your own words from a place of self-responsible vulnerability (without self-pity/victim/blame/martyr consciousness), the more others are inspired to do the same because most often they can relate. That alone can help/inspire others in ways you are not aware of at all.

One of the things most of the people I work with share is that they feel alone and that there is no one they can talk to. That is a normal phase/process on the path towards awakening. However, their own fear of being more open and showing "radical honesty", especially with themselves, or speaking out about topics they are truly passionate about, keeps them isolated as well. That's how we can use the internet/social media to network and connect with people who feel the same, creating ripple effects in reality like the butterfly effect and we will also receive support from the Divine by stepping into the "unknown" and face our fears that are related to speaking out/sharing ourselves with courage.

Remember, there can only be courage where there is fear. Courage means to act despite the fear, just like there can only be Faith where there is the Unknown. You step into the unknown, out of your comfort zone with faith....which means to learn to trust yourself, which is ultimately the process of learning to trust life and the Divine, not giving in to the monkey mind though injections and disempowering matrix fear-programming, but listening to the deep internal embodied nonverbal voice that is always there to guide you, connected to the Divine.

Seeking truth and our own internal awakening and healing journey is a process and all there is are lessons, different for each of us. The more we share (not just links and quotes but our own personal expression in whatever form or medium (art, music, writing, etc...)) and come out of hiding, the more we learn, grow and the more we help/inspire others just by being authentic. The more we are real and honest with ourselves, working through our wounds and inhibitions, the more we create and attract authentic relationships and the more you will see who your "true" friends are as this process also separates the wheat from the chaff without trying to be "liked" by everyone or "please" everyone. And essentially this process will also align you with your deeper soul purpose and vocation which is unique to you.

During this Time of Transition we are all asked to "answer the call" and participate in our unique ways as we help each other remember who we truly are and shine in our embodied magnificence as transducers for Divine Will. <3 nbsp="" p="">
---------------------------------
---------------------------------

"There’s someone out there right now whose future can benefit from you speaking your truth. You have a role to play in his life – and whether you fulfill it is up to you. Among the many people nodding their head with what they already know by reading your site [or posts on FB], there will be a couple who will open their eyes for the first time. Even if it’s a single idea that they haven’t thought of yet, it’s enough to kick them into an interesting direction. The divine flow works through all channels that can contain this flow. By opening up your channel, you give one additional outlet for the divine flow to do its thing. That’s how it works. It’s like building a new road in town – sure, people can say “just another road” but who knows what difference it can make…by taking a shortcut, the ambulance may get to the hospital soon enough to save someone. Because of the eventually unpredictable effects of our actions, the best we can do is live our destiny and our heart’s calling to the fullest, regardless of whether we think anyone is listening or not – because what we THINK we are doing isn’t always how things really end up working out."

~ Tom Montalk

--------------------------------

"To tell truth with any consistency, we not only have to meet every place in ourselves that is afraid of telling truth, we also have to see the belief structure we have that tells us, “I can’t do that." Until the whole world is free to agree with you or disagree with you, until you have given the freedom to everyone to like you or not like you, to love you or hate you, to see things as you see them or to see things differently—until you have given the whole world its freedom—you’ll never have your freedom.

We cannot be true as long as we are expecting or wanting others to agree with us. That will cause us to contract—maybe they won’t like what I say; maybe they won’t agree; maybe they won’t like me. When we are protecting ourselves, we are also withholding freedom from everybody else.

We need to recognize that we have no way of knowing or predicting how the world will receive us. Part of being awake is being willing to be crucified. If we think that to be awake means the whole world will agree with us, then we are in a total delusion.

Inside human consciousness there is a deep taboo that says it is not okay to realize the truth of being. I’m not talking about preaching it, necessarily; I’m talking about just being what you perceive. This taboo says, “That’s not okay. You will be crucified for that; you will be killed for it.” Of course, in our human history, people have been killed for it. We have a long history in many societies of getting ri


You have to become aware self aware that is aware of everything else.
If you can not see whats right in front of you then you are only the same as the problem to.... because its right in front of all of us to see and the sooner you do the sooner it changes for the better to ...... there is a reason we can not tell the ego anything because they honestly think they are the exception to the rules and are for the time being but not for much longer. The question becomes are we going to go down with them or are we going to rise above them. They are right in front of you to see clearly and so is all of it that keeps you a slave in a trade and far from free...... open the mind of self its not selfish thats what we are now with this ego I that is not you or who you are its everyone else and them at the top of conformity controlling us because misery loves company."

He is right you will never find it in a book .... never, because its not in a book if it is thats someone else's book ..... take it in yes but reason it for your own book called self ...... thats all it all is ..... and why they call other peoples thinking a dogma dog making ...... its not in a book in within the only place it is ..... that takes it all in and reasons it....... esp because most of it is bullshit to begin with just those that want it all to continue because they have built their lives around someone else book and now has to live in that book and not their own......

For that u need real love and that is so rare today its not even funny .... think its real well lets put it to the test .... I haven't had one person say lets ..... see if it is ...... because they know deep down we all know that is the true self it knows that ego love is pretend and a lot of dependent more than love. That becomes comfortably numb.....
..

The reason most people fail in life is because they fail with them selves. Instead they spend a life time avoiding self and because of avoids everything else ....... its a self perpetuating universe that creates itself so if you avoid self you are letting someone else create it ....

We all should know by now that putting our happiness in someone else pocket isnt and will never be what we do in life .... and if you dont know this well you will soon enough ....Depending on the age 20 thru 30 yea in the race to nowhere full throttle 30 thru 40 Starts scratching that head saying wait a minute something isnt right here. 40 thru 50 you have either become a victim of the system or you have woke the fuck up ....... where most just become a victim of the system and call it the way life is fate ....90% and then the other 10% Live happily and in harmony doing what they love to do not what they have to do .......

Acknowledge and let go .... is the only way to let the ego go and self awareness .....so many people let society tell them who to be .... and thats where it gets fucked because everything society does is nothing but a setup to be a victim of..... and I say good luck with that and the many trips to the hospital that is coming because of ..... think I am kidding.

Self Awareness is a super power .....


As friendships grow closer, conflict becomes more difficult to avoid. And this is often a good thing. Because the closer we get to each other's hearts, the more triggers rise into view. Because you can't fully know someone until you ignite each other's ire. Because you won't know if a connection has legs, until it's tested by conflict. And when it is, there is a choice to be made- walk away in disgust, or walk towards in an effort to deepen the connection. Conflict isn't the adversary of connection. Fear of confrontation... is." Jeff Brown.

...

"The greatest [catalyst for awakening] is found within our lives—the fabric of our existence, the grit of what’s actually happening in our everyday experience. I find that this is often overlooked within the context of spirituality. Many of us are using our spirituality as a way to avoid life, to avoid seeing things we really need to see, to avoid being confronted with our own misunderstandings and illusions.

It is very important to know that life itself is often our greatest teacher. Life is full of grace—sometimes it’s wonderful grace, beautiful grace, moments of bliss and happiness and joy, and sometimes it’s fierce grace, like illness, losing a job, losing someone we love, or a divorce, etc.

Life itself has a tremendous capacity to show us truth, to wake us up. And yet, many of us avoid this thing called life, even as it is attempting to wake us up. The divine itself is life in motion. The divine is using the situations of our lives to accomplish its own awakening, and many times it takes the difficult situations to wake us up.

The irony is that most human beings spend their lives avoiding painful situations. Not that we are successful, but we are always trying to avoid pain. We have an unconscious belief that our greatest growth in consciousness and awareness comes through beautiful moments. We may, indeed, make great leaps in consciousness through beautiful moments, but I’d say that most people make their greatest leaps in consciousness in the difficult times.

This is something a lot of people don’t want to acknowledge—that our greatest difficulties, suffering, and pain are a form of fierce grace. They are potent and important components of our awakening, if we’re ready for them. If we’re ready to turn and face them, we can see and receive the gifts that they have to offer—even if the gifts sometimes feel like they are being forced upon us.

Everybody has their own ways in which life is attempting to hold up a mirror, to squeeze the conditioned self out of us, to squeeze out of us the holding and grasping, to squeeze out all of our beliefs and ideas and concepts and self-images.

If we are willing to look, we will see that life is always in the process of waking us up. When we are not willing to see what life is trying to show us, it will keep ramping up the intensity until we are willing to see what we need to see. In this way, life itself is our greatest ally. It is almost a spiritual cliché to say that life is your greatest teacher. Students nod as if they know what that means. But we can only know what it means when we have been through it, when we have allowed ourselves to have life hold a mirror up, so we can see ourselves clearly.

To think that enlightenment only comes through wonderful experiences is to delude yourself. Yes, there are those cases where someone has a spontaneous awakening, and he or she doesn’t have a lot of karmic tendencies to see through. But that is rare. For most of us, the path to enlightenment is not rosy. We need to acknowledge this, because otherwise we’re only going to let ourselves travel toward that which feels good, that which supports our image of what the path of awakening should be.

For most people, the path of awakening does have wonderful moments, profound moments and realizations. But it is also a gritty thing. It’s not what most people sign up for when they say they want to be enlightened. The truth of the matter is that most people who say they want awakening don’t actually want to awaken. They want their version of awakening. What they actually want is to be really happy in their dream state. ["dreaming to be awake" - Gurdjieff]. And that’s okay, if that’s as far as they’ve evolved.

But the real, sincere impulse toward enlightenment is something that goes far beyond the desire to make our dream state better. It is an impulse that is willing to subject itself to whatever is needed in order to wake up. The authentic impulse toward enlightenment is that internal prayer asking for whatever it is that will bring us to a full awakening, no matter whether it turns out to be wonderful or terrible. It is an impulse that puts no conditions on what we have to go through.

This authentic impulse can be a bit frightening, because when you feel it, you know it is real. When you have let go of all conditions—when you have let go of how you want your own awakening to be and what you want the journey to be like—you have let go of your illusion of control.

In fact, we have to be willing to lose our whole world. That may sound romantic when you first hear it—“Oh, yes, let me sign up! I’m willing to lose my whole world.” But when your whole world starts to crumble, and you start to emerge from unimaginably deep states of denial, it is something altogether different. It is something altogether more real and gritty. It’s something that some people sign up for and some people don’t. [But] we don’t need to have any image about what it is going to take to awaken.

What you have to be willing to do is to encounter yourself and to face your own uncertainty. But how many of us want to let go into uncertainty, into the unknown, into the uncontrollable?

This isn’t a journey about becoming something. This is about unbecoming who we are not, about undeceiving ourselves. And so one of the most important steps is to come into agreement with your life so that you’re not turning away from yourself in any way. And the amazing thing is that when we are no longer turning away from ourselves, we find a great amount of energy, a great capacity for clarity and wisdom, and we start to see everything we need to see.”

~ Adyashanti, The End of Your World

...

"We can only escape from the world by outgrowing the world. Death may take man out of the world but only wisdom can take the world out of the man. As long as the human being is obsessed by worldliness, he will suffer from the Karmic consequences of false allegiances. When however, worldliness is transmuted into Spiritual Integrity he is free, even though he still dwells physically among worldly things.

Ignorance fears all things, falling, terror-stricken before the passing wind. Superstition stands as the monument to ignorance, and before it kneel all who realize their own weakness who see in all things the strength they do not possess.

Wisdom fears no thing, but still bows humbly to its own source, with its deeper understanding, loves all things, for it has seen the beauty, the tenderness, and the sweetness which underlie Life's mystery.

The true student is cutting out a finer character from the rough ashlar that has been given him. He is struggling to improve each day just a little, asking not for power or light but for strength to shape his destiny more truly to the standards of Wisdom.

These are the labors of the student. His worthiness to receive greater knowledge is tested by long years of ignorance, often by much suffering. Through all he must be patient, and true, realizing that each sorrow is an opportunity, each misfortune a lesson in disguise. These lessons he must learn; when this task has been done, they vanish to return no more."

~ M. H



The essence of trauma, which is underneath all human dis-function, addiction, affliction, disease, confusion, is separation from the self, ........and so the intention of all therapeutic interaction needs to be helping a person reconnect with themselves......'
Dr Gabor Mate, author, speaker, teacher
.......

On a personal note, I don’t belong to (nor promote) any group, nor do I use any one particular work/teaching/modality as a sole foundation – or “lens” – to look through, nor do I see any one thing as THE answer/way, for that doesn’t exist in my experience…as a result, I don’t attach myself to any “spiritual/esoteric” group/movement. I’ve been there, done that, and have dealt with the resulting trap of unconscious hive/group-mind thinking, which is not obvious at all when you are caught in its web. I learned this the hard way, when I failed to trust/heed my intuition with regards to a personal disagreement I felt with the “group consensus” (based on my own personal experience/intuition/research), which resulted in me not speaking up (based on insecurity, lack of self-love and wounded “need to belong”) so that I wouldn’t be rejected/attacked by the group I belonged to, and identified with.

I see this “cultish” thread weaving through many groups to varying degrees, especially when a group is centered around one particular teaching/source, a charismatic "cult of personality" self-proclaimed leader/savior, or “awakening modality” that promises “enlightenment”, “DNA activation”, etc. – which results in (unconscious) hierarchy and dogma. It shows itself when group members (mechanically) always agree with each other, creating an “echo chamber” that never sincerely questions the validity of the source/teachings they identify with and follow, but instead take everything as the 100% ‘gospel’ truth. It is also readily apparent when the group founder/leader attacks anyone who doesn’t agree with her/him (or gets triggered easily), with all of the group members jumping on the bandwagon, attacking the “outsider”.

-----------------------

“Insecurity and anxiety also motivates us to form and join groups. Being a part of a group relieves us of anxiety because it makes us feel like we are not the only ones who feel insecure about a particular thing. We often form groups with individuals who have similar insecurities. Having similar [unconscious] insecurities cause us to have similar desires from the perspective of the internal conflict model…Thus, the more insecure and anxious we are, the more motivated we are to form and maintain our own groups.”

– Toru Sato, “The Ever-Transcending Spirit: The Psychology of Human Relationships, Consciousness, and Development”


Today culture

"Perfectionism is a mental blockage, no thing is perfect, so if you identify with being perfect you are basically taking a position of consistent stress and unrealistic expectations. Instead of perfection seek Wholeness. Being whole, means ACCEPTING you are effective sometimes, ineffective other times, you have victory sometimes, other times you have challenges. Welcoming all of that, with Love is Self-acceptance, in that you find the perfection of being WHOLE."-Jay English

..
"Personality is a very mysterious thing. A man cannot always be estimated by what he does. He may keep the law, and yet be worthless. He may break the law, and yet be fine. He may be bad without ever doing anything bad. He may commit a sin against society, and yet realize through that sin his true perfection. Oscar Wilde

...

People think a soul mate is your perfect fit, and that's what everyone wants. But a true soul mate is a mirror, the person who shows you everything that is holding you back, the person who brings you to your own attention so you can change your life.

A true soul mate is probably the most important person you'll ever meet, because they tear down your walls and smack you awake. But to live with a soul mate forever? Nah. Too painful. Soul mates, they come into your life just to reveal another layer of yourself to you, and then leave.

A soul mates purpose is to shake you up, tear apart your ego a little bit, show you your obstacles and addictions, break your heart open so new light can get in, make you so desperate and out of control that you have to transform your life, then introduce you to your spiritual master...

~Elizabeth Gilbert

===============

Now men will began to dig into all women mind ,soul and body to find what is there and end up possesing their bodies without seeing and understanding women And men stop speaking in the name of women. Men will never understand women, men fucked up everything.. In order to explore feminine ,nature and women psyche men must move away, shut up, fuck off and true divine independent feminine women must come in front , break the silence and start speaking by themseleves , unfuck their mind ,explore self and each other , accept support, help and improve each other without competition, be sisters and mothers to each other, protect each other, be brave, become spiritual leaders, become their own subject and object of observation, plus ,minus and zero.. zero as unbiased point.""

...

For a long time Christianity was exclusively a religion of the light; in other words, the Yang, the bright quality, the male substance.

It is the prerogative of our times to discover that woman has a psychology, that there is another viewpoint outside the masculine world.

It was an entirely new discovery that the world could be looked at from a quite different angle, from the Yin angle. Carl Jung, Visions Seminar, Pages 526-527
=====

“Insecurity and anxiety also motivates us to form and join groups. Being a part of a group relieves us of anxiety because it makes us feel like we are not the only ones who feel insecure about a particular thing. We often form groups with individuals who have similar insecurities. Having similar [unconscious] insecurities cause us to have similar desires from the perspective of the internal conflict model…Thus, the more insecure and anxious we are, the more motivated we are to form and maintain our own groups.”

– Toru Sato, “The Ever-Transcending Spirit: The Psychology of Human Relationships, Consciousness, and Development”


"The greatest [catalyst for awakening] is found within our lives—the fabric of our existence, the grit of what’s actually happening in our everyday experience. I find that this is often overlooked within the context of spirituality. Many of us are using our spirituality as a way to avoid life, to avoid seeing things we really need to see, to avoid being confronted with our own misunderstandings and illusions.

It is very important to know that life itself is often our greatest teacher. Life is full of grace—sometimes it’s wonderful grace, beautiful grace, moments of bliss and happiness and joy, and sometimes it’s fierce grace, like illness, losing a job, losing someone we love, or a divorce, etc.

Life itself has a tremendous capacity to show us truth, to wake us up. And yet, many of us avoid this thing called life, even as it is attempting to wake us up. The divine itself is life in motion. The divine is using the situations of our lives to accomplish its own awakening, and many times it takes the difficult situations to wake us up.

The irony is that most human beings spend their lives avoiding painful situations. Not that we are successful, but we are always trying to avoid pain. We have an unconscious belief that our greatest growth in consciousness and awareness comes through beautiful moments. We may, indeed, make great leaps in consciousness through beautiful moments, but I’d say that most people make their greatest leaps in consciousness in the difficult times.

This is something a lot of people don’t want to acknowledge—that our greatest difficulties, suffering, and pain are a form of fierce grace. They are potent and important components of our awakening, if we’re ready for them. If we’re ready to turn and face them, we can see and receive the gifts that they have to offer—even if the gifts sometimes feel like they are being forced upon us.

Everybody has their own ways in which life is attempting to hold up a mirror, to squeeze the conditioned self out of us, to squeeze out of us the holding and grasping, to squeeze out all of our beliefs and ideas and concepts and self-images.

If we are willing to look, we will see that life is always in the process of waking us up. When we are not willing to see what life is trying to show us, it will keep ramping up the intensity until we are willing to see what we need to see. In this way, life itself is our greatest ally. It is almost a spiritual cliché to say that life is your greatest teacher. Students nod as if they know what that means. But we can only know what it means when we have been through it, when we have allowed ourselves to have life hold a mirror up, so we can see ourselves clearly.

To think that enlightenment only comes through wonderful experiences is to delude yourself. Yes, there are those cases where someone has a spontaneous awakening, and he or she doesn’t have a lot of karmic tendencies to see through. But that is rare. For most of us, the path to enlightenment is not rosy. We need to acknowledge this, because otherwise we’re only going to let ourselves travel toward that which feels good, that which supports our image of what the path of awakening should be.

For most people, the path of awakening does have wonderful moments, profound moments and realizations. But it is also a gritty thing. It’s not what most people sign up for when they say they want to be enlightened. The truth of the matter is that most people who say they want awakening don’t actually want to awaken. They want their version of awakening. What they actually want is to be really happy in their dream state. ["dreaming to be awake" - Gurdjieff]. And that’s okay, if that’s as far as they’ve evolved.

But the real, sincere impulse toward enlightenment is something that goes far beyond the desire to make our dream state better. It is an impulse that is willing to subject itself to whatever is needed in order to wake up. The authentic impulse toward enlightenment is that internal prayer asking for whatever it is that will bring us to a full awakening, no matter whether it turns out to be wonderful or terrible. It is an impulse that puts no conditions on what we have to go through.

This authentic impulse can be a bit frightening, because when you feel it, you know it is real. When you have let go of all conditions—when you have let go of how you want your own awakening to be and what you want the journey to be like—you have let go of your illusion of control.

In fact, we have to be willing to lose our whole world. That may sound romantic when you first hear it—“Oh, yes, let me sign up! I’m willing to lose my whole world.” But when your whole world starts to crumble, and you start to emerge from unimaginably deep states of denial, it is something altogether different. It is something altogether more real and gritty. It’s something that some people sign up for and some people don’t. [But] we don’t need to have any image about what it is going to take to awaken.

What you have to be willing to do is to encounter yourself and to face your own uncertainty. But how many of us want to let go into uncertainty, into the unknown, into the uncontrollable?

This isn’t a journey about becoming something. This is about unbecoming who we are not, about undeceiving ourselves. And so one of the most important steps is to come into agreement with your life so that you’re not turning away from yourself in any way. And the amazing thing is that when we are no longer turning away from ourselves, we find a great amount of energy, a great capacity for clarity and wisdom, and we start to see everything we need to see.”

~ Adyashanti, The End of Your World


"Political correctness is a doctrine, fostered by a delusional, illogical minority, and rabidly promoted by an unscrupulous mainstream media, which holds forth the proposition that it is entirely possible to pick up a piece of shit by the clean end



 for the purpose of self-willed needs. If you can give that freedom “to be who you are” to the person you love, you can exchange trust. You thus gain the freedom to assert your own right to be, which you can then do without defiance and without playing your negative games. This real self-assertion stems from the guilt-free state that follows the truly giving attitude. If you can say “yes” to wholeheartedly giving, you can also say “no.” If you truly give, you can also assert your inner right to receive—and that is not to be confused with childish, neurotic demands......

The sexual force is an expression of consciousness reaching for fusion. You all know that fusion, which you can also call integration, unification, or oneness is the purpose of Creation. Whatever term you use, the final aim of all split-off beings is to reunify the individualized, separated aspects of the greater consciousness with the whole. The split-off aspects are integrally connected to a great force that motivates individuals to strive toward unification. The pull of this force is irresistible: it exists in all organisms—even in inanimate ones, where human intelligence and perception cannot yet observe it.

The power of sexuality in its most ideal form can convey more fully than any other human experience what spiritual bliss, oneness, and timelessness are. In the total sexual experience you break through the confines of time and separateness to which your limited mind has bound you. Through such an experience, you are reminded of your true existence in the eternal....

Since the limited and blind human consciousness merely gropes in the dark, very often your attraction to another person is not directed to the actual person, but rather to an image fabricated in your mind of what the other person should be in order to fulfill your real or imagined needs. The real person is often totally ignored and willfully denied. The desiring person insists on his or her illusion and is angry when the illusion cannot be made to come true. Usually this is mutual—both parties seek someone else, as it were, and do not know it. The measure of fulfillment you experience is a good gauge of how much you seek the real person. The absence of bliss indicates the illusory nature of the search, it reveals instead the willful superimposition of another person, such as a parent figure, over the real person. When your attraction to another is truly genuine and arises from a real and healthy foundation, you will find it is directed to that specific person to whom you wish to reveal yourself in a most intimate and real way, and with whom you wish to be as closely connected as possible.

The longing for close connection never ceases in the human soul, but it takes different forms in an infant and in an adult. For an infant, closeness is an entirely passive experience: the child takes in, receives, soaks up nourishment and affection as a merely receptive organism, thus illustrating the universal feminine principle. The mother in this case is the giver, and in that capacity the truly feminine woman expresses her masculine principle. For the adult, closeness can be successfully consummated only when the experience is mutual—when both participants actively reach out, give, sustain, nurture, receive, and take in. This organic self-regulating, spontaneous rhythm cannot be determined by the mind. It is the involuntary expression of a lawful process, so exacting, intricate, and meaningful that to convey it to your human scope of understanding is impossible...."
============

Мишель Мишель
15 марта · отредактировано ·  ·
"If you ask the psychic [soul/spirit/higher self] to help you to fashion a pleasant life for yourself, to earn money, have children who will be the pride of the family, etc., well, the psychic will not help you. But it will create for you all the circumstances necessary to awaken something in you so that the need of union with the Divine may be born in your consciousness. At times you have made fine plans, and if they succeeded, you would have been more and more encrusted in your outer ignorance, your stupid little ambition and your aimless activity.

Whilst if you receive a good shock, and the post you coveted is denied to you, the plan you made is shattered, and you find yourself completely thwarted, then, sometimes this opposition opens to you a door on something truer and deeper. And when you are a little awake and look back, if you are the least sincere, you say: "Ah! It wasn't I who was right - it was Nature of the divine Grace or my psychic being [higher self] who did it." It is the psychic being which organized that.
[...]
In the universal play there are some people, the majority, who are ignorant instruments; they are actors who are moved about like puppets [mostly influenced by occult hostile forces working through them], knowing nothing. There are others who are conscious, and these act their part, knowing that it is a play. And there are some who have the full knowledge of the universal movement and are identified with it and with the one Divine Consciousness [as instruments for the divine force] and yet consent to act as though they were something separate, a division of the whole. There are many intermediary stages between that ignorance and this full knowledge, many ways of participating in the play.

There is a state of ignorance in which you do a thing and believe it was you who decided it; there is a state of lesser ignorance in which you do it knowing that you are made to do it but you do not know how or why; and there is a state of consciousness in which you are fully aware, - for you know what it is that acts through you, you know that you are an instrument, you know how and why your act is done, its process and its purpose.

The state of ignorance in which you believe that "you" [who you "think" you are] are the doer of your acts persists so long as it is necessary for your development; but as soon as you are capable of passing into a higher condition, you begin to see that you are an instrument of the one consciousness; you take a step upward and you rise to a higher conscious level."

- ' Sri Aurobindo and The Mother'

.....

Wilhelm Reich was defamed, imprisoned and eventually died in prison for his controversial work on sexual energy and orgonomy. Even his books and works were burned to the extent that we don't have access to his complete work. Obviously he was on to something that was a huge threat to the powers that be. What most people don't know is that he was also moving very close to describing hyperdimensional realities, the forces governing human beings, i.e. the "topic of all topics":

"Is human erring necessary? Is it rational? Is all error rationally explainable and necessary? If we examine the sources of human error, we find that they fall into several groups:

Gaps in the knowledge of nature form a wide sector of human erring. Medical errors prior to the knowledge of anatomy and infectious diseases were necessary errors. But we must ask if the mortal threat to the first investigators of animal anatomy was a necessary error too.

The belief that the earth was fixed in space was a necessary error, rooted in the ignorance of natural laws. But was it an equally necessary error to burn Giordano Bruno at the stake and to incarcerate Galileo? …

We understand that human thinking can penetrate only to a given limit at a given time. What we fail to understand is why the human intellect does not stop at this point and say: “this is the present limit of my understanding. Let us wait until new vistas open up.” This would be rational, comprehensible, purposeful thinking.

What amazes us is the sudden turn from the rational beginning to the irrational illusion. Irrationality and illusion are revealed by the intolerance and cruelty with which they are expressed. We observe that human thought systems show tolerance as long as they adhere to reality. The more the thought process is removed from reality, the more intolerance and cruelty are needed to guarantee its continued existence…

The search for truth is closely connected with the natural organization of the human animal. Hence, we may conclude that the evasion of truth and the adherence to the surface of phenomena must also have a certain connection with the structure of the human animal. The function of natural research must be buried somehow if the tendency to evade obvious facts is that powerful.

With this thought, I found the key to the riddle of why man could err so consistently, so cruelly, for so long, and so much to his own disadvantage: needless human erring is a pathological quality of human character …
I know human erring from my own experience. I, too, have joined in shouting “Guilty! Guilty!” … I began to err when I held religion alone responsible for human suffering. I did not know that the error of religion was a symptom, not the cause, of human biopathy. I persisted in my error when I held the personal interests of a social group – parents or educators – responsible for suppressing human love life. I did not know that the suppression of love life is no more than a mechanism.

When I was under the spell of the great socialist movement and worked for years, as a physician, among the underprivileged strata of the people, I fell into the gross error of thinking that “the capitalist was responsible for human plight.” It took the brutal experience of the deteriorating Russian Revolution to free me from this error. They had killed the capitalists, but misery continued to grow; diplomatic intrigues, political maneuvering, spying and informing on others, all of which they had set out to eradicate, were more powerfully at work than ever …

For years, and in harmony with Freud’s doctrine, I committed the error of thinking that the unconscious was “evil” and “responsible for all misery.” It took a full decade of hard, clinical work among the emotionally ill to free me from this error. This earned me the bitter enmity of many psychiatric businessmen, who enriched themselves at the expense of human emotional misery.

The answer lies somewhere in that area of our existence which has been so heavily obscured by organized religion and put out of our reach. Hence, it probably lies in the relation of the human being to the cosmic energy that governs him."

- Wilhelm Reich, 1949