ინტერვიუ ნოამ ხომსკისთან
„ჩვენ კატასტროფის ზღვარზე ვართ, ყველაზე საშინელის კაცობრიობის ისტორიაში“
დღეს ჩვენ ვაქვეყნებთ დასავლეთის ერთ-ერთი ყველაზე გამოჩენილი ფილოსოფოსის ნოამ ხომსკის (Noam Chomsky) ექსკლუზიურ ინტერვიუს, რომელიც მან მისცა იაპონიაში Fitzroy Magazine-ს მუდმივ ავტორს და სპეციალურ კორესპოდენტს იური ჩეკალინს.
როგორც New York Times Book Review წერდა რამდენიმე წლის წინ: „თუ ვიმსჯელეთ მისი იდეების ენერგიის, მასშტაბის, სიახლის და გავლენის მიხედვით, ნოამ ხომსკი, ალბათ, დღეს ყველაზე მნიშვნელოვანი ინტელექტუალია“.
ინტელექტუალების რანჟირება - ვინ უფრო მნიშვნელოვანია, უფრო ღრმაა და უფრო ორიგინალური - საინტერესო საქმეა, მაგრამ საკმაოდ უაზრო. შეიძლება კამათი იმის შესახებ, ვინ უფრო მაგარია - ნოამ ხომსკი თუ ნასიმ ტალები, ალექსანდრ სოლჟენიცინი თუ ედვარდ ლუთვაკი. მათი თაყვანისმცემლები მაინც თავის პოზიციაზე დარჩებიან. უკვე ის უნდა იყოს სასიხარულო, რომ ჩვენი ტოტალური კლიპური აზროვნების დროში ასეთი თაყვანისმცემლები საერთოდ არსებობენ, რაც იმას ნიშნავს, რომ ძველი ინტელექტი მაინც გარკვეული პატივისცემით და გავლენით სარგებლობს.
და მაინც ნოამ ხომსკის ნამდვილად აქვს ყველა შანსი შევიდეს ისტორიაში, როგორც XX საუკუნის მეორე ნახევრის - XXI საუკუნის პირველი მეოთხედის მთავარი ფილოსოფოსი. არა მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ამ საუკუნის მოწმეა - ხომსკი 92 წლისაა, იგი დაიბადა 1928 წელს, დიდი დეპრესიის დაწყებამდე ერთი წლით ადრე. არამედ იმიტომ, რომ მისი შრომებმა, უნდა ვაღიაროთ, რომლებიც ყველა მკითხველისთვის არ არის ხელმისაწვდომი, კოლოსალური გავლენა მოახდინეს ლინგვისტიკის, ენის ფსიქოლოგიის, სემანტიკისა და მასთან დაკავშირებული მრავალი მეცნიერების განვითარებაზე. მიუხედავად იმისა, რომ თავად ფილოსოფოსი ყოველთვის სკეპტიკურად იყო განწყობილი ხელოვნური ინტელექტის შექმნის პერსპექტივის მიმართ („არ არსებობს იმის მოლოდინი, რომ არსებული ტექნიკა შეძლებს აუცილებელი სიღრმისა და გაგების და სასარგებლო შედეგების მიღების უზრუნველყოფას; მან აშკარად ვერ შეძლო ამის გაკეთება და, ფაქტობრივად, დროის, ენერგიის და ფულის მნიშვნელოვანმა დანახარჯმა გამოთვლითი მანქანების გამოსაყენებლად ლინგვისტურ კვლევაში ვერ უზრუნველყო რამდენადმე მნიშვნელოვანი პროგრესი ენისა და მისი ბუნების გამოყენებაში, როგორც ეს ჩვენს მიერ არის გაგებული“, - წერდა იგი 1972 წელს ნაშრომში „ ენა და აზროვნება“), ახლა აშკარაა, რომ ხელოვნური ინტელექტის შემქმნელები, ხომსკის კვლევებისა და აღმოჩენების გარეშე, ალბათ, ვერ შეძლებენ მოწყობილობების შექმნას, რომლებიც გაივლიან ტიურინგის ტესტს.
უეჭველია, რომ მკითხველთა ფართო აუდიტორიისთვის ნოამ ხომსკის პოლიტიკური შეხედულებები ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი და საინტერესოა. არა იმიტომ, რომ ის აბსოლუტურად მართალია, არამედ იმიტომ, რომ ამ მასშტაბის მოაზროვნე ადამიანის შეცდომეციც კი ყურადღებას იმსახურებენ.
ხომსკი მტკიცე მემარცხენე ლიბერტარიანელია. ის უარყოფს იერარქიის ნებისმიერ ფორმებს და თავს მიიჩნევს ანარქო-სინდიკალისტად (ან ლიბერტარიანელ სოციალისტად), ამ გაგებით იგი მიხაილ ბაკუნინის იდეური მემკვიდრეა. დიდი პირადი გამბედაობის ადამიანია. 1985 წელს, როდესაც ნიკარაგუაში სამოქალაქო ომი მიმდინარეობდა (რომელშიც ვაშინგტონი „კონტრასის“ ხელებით ცდილობდა სანდინისტური მთავრობის დამხობას), იგი მანაგუაში ჩავიდა, რათა მხარი დაეჭირა ადგილობრივი პროფკავშირებისთვის და ლექციებს უკითხავდა მუშებს პოლიტიკისა და ლინგვისტიკის შესახებ. იგი დაუღალავად აკრიტიკებს, როგორც ამერიკის შეერთებული შტატების, საფრანგეთის, კანადის, რუსეთის მთავრობას, ასევე მსოფლიოს სხვა რეჟიმებს. ის - მარადიული დისიდენტია, რომლის ნორმალური მდგომარეობაა ხელისუფლების ოპოზიციაში ყოფნა. ნებისმიერი ხელისუფლების, მაგრამ, მოცემულ მომენტში კი იმ ხელისუფლების, რომელსაც ხომსკისთვის განასახიერებს მისი ქვეყნის პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი.
Fitzroy Magazine–ს რედაქციას, ზოგადად, დადებითი დამოკიდებულება აქვს დონალდ ტრამპის მიმართ, ამიტომ დახასიათება, რომელსაც აშშ-ს პრეზიდენტს ნოამ ხომსკი აძლევს ქვემოთ გამოქვეყნებულ ინტერვიუში („სოციოპათოლოგიური იდიოტი“ და ა.შ.), მთლიანად პატივცემული ფილოსოფოსის სინდისზე რჩება. ამასთან, არ შეიძლება არ ვაღიაროთ, რომ მისი კრიტიკა ამერიკული ისტებლიშმენტის ქმედებებისა, ისევე, როგორც, მთლიანად მსოფლიო ელიტის, დღევანდელი კრიზისისა და გამოწვევებთან დაკავშირებით, ძირითადად, სამართლიანია.
ყოველ შემთხვევაში, ვიმედოვნებთ, რომ ჩვენი მკითხველისთვის საინტერესო იქნება თანამედროვეობის ერთ–ერთი ყველაზე ორიგინალური და დამოუკიდებელი მოაზროვნის მოსაზრებების გაცნობა.
იური ჩეკალინი: თქვენ დაიბადეთ 1928 წელს და ბოლო ცხრა ათწლეულის განმავლობაში მრავალი ომი, ეპიდემია და სხვა პერტურბაციები გაქვთ ნანახი. რას ფიქრობთ მიმდინარე პანდემიის შესახებ ისტორიის ჭრილში?
ნოამ ხომსკი: სიმართლე გითხრათ, დღეს სულ უფრო და უფრო ჩემი ადრეული მოგონებები არ მაძლევენ მოსვენებას, 30-იანი წლებიდან. ეს იყო დრო, როდესაც ფაშისტურმა ჭირმა ულმობლად მოიცვა მთელი ევროპა. უკვე მოგვიანებით, როდესაც დოკუმენტები გამოქვეყნდა, ჩვენ აღმოვაჩინეთ, რომ ანალიტიკოსები ამერიკის მთავრობაში თვლიდნენ, რომ სამყარო გაიყოფა ორ რეგიონად - ერთი, სადაც აშშ-ს ექნებოდა დომინირება, და მეორე, სადაც ევროპა აღმოჩნდებოდა სათავეში. ჩემი ბავშვური შიშები არ ყოფილა უსაფუძვლო. მახსოვს, პატარა ბავშვი როგორ ვუსმენდი რადიოში ჰიტლერის გამოსვლას. სიტყვების გაგება შეუძლებელი იყო, მაგრამ განწყობა გასაგები იყო. ეს სიტყვები საფრთხეს შეიცავდნენ. ამიტომ, როდესაც დღეს ვუსმენ ტრამპს, მისი გამოსვლები შორეულ წარსულს მაგონებს, იმ პოლიტიკურ პანდემიას. არა სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით - ის უფრო სოციოპატია, რომელიც მხოლოდ საკუთარ თავზე ზრუნავს, მაგრამ მისი სიტყვებიდან გამომდინარე ხალხის განწყობა და ჩემი შიში ერთმანეთს ემთხვევა. გამოდის, რომ ჩვენი ქვეყნის და მთელი მსოფლიოს ბედი სოციოპათოლოგიური იდიოტის ხელშია.
თავისთავად კორონავირუსი არ არის საშიში. უბრალოდ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ჩვენ კატასტროფის ზღვარზე ვართ, კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე უარესის. დონალდ ტრამპი და მისი მიმდევრები არიან ისინი, ვინც ახლა უფსკრულისკენ მიექანება. პრინციპში, დღეს ჩვენს წინაშე ორი უზარმაზარი საფრთხეა. პირველია ომის საფრთხე. ბოლო პერიოდში სიტუაცია საგრძნობლად გაუარესდა. მეორე პრობლემაა გლობალური დათბობა. ორივე საფრთხე ერთად დიდი ხანია არ გვტოვებს.
კორონავირუსი შეიძლება იყოს საგანგაშო სიგნალი, მაგრამ ის გვიტოვებს მასთან გამკლავების და გამოჯანმრთელების შესაძლებლობას, დანარჩენი ორი პრობლემა კი არა. თუ ჩვენ არ გამოვასწორებთ მდგომარეობას, ყველა დავიღუპებით.
ამიტომ, ბავშვური მოგონებები ისევ და ისევ არ მაძლევენ მოსვენებას, მაგრამ ახლა ისინი სხვა განზომილებაშია, ალბათ. შეიძლება გავიგოთ, სად არის სამყარო, საკმარისია მხოლოდ დავაკვირდეთ ამ წლის იანვრის დასაწყისს. როგორც თქვენთვის ცნობილია, ყოველწლიურად სამყაროს დასასრულის საათზე გადასწევენ წუთის ისარს, შუაღამესთან ახლოს ან მოშორებით, ეს დამოკიდებულია სიტუაციაზე. მას შემდეგ, რაც დონალდ ტრამპი აირჩიეს, ეს ისარი უფრო და უფრო უახლოვდება შუაღამეს. თუ გასულ წელს ეს იყო ორი წუთი, ახლა უკვე წამზომის ისარს გადასწევენ. სამყაროს დასასრული უფრო ახლოსაა, ვიდრე ოდესმე.
სამმა რამემ განაპირობა მისი გადაწევა შუაღამესთან ახლოს: ატომური ომის საფრთხემ, გლობალურმა დათბობამ და დემოკრატიის განადგურებამ.
რაზე მეტყველებს ეს? ადამიანებმა უნდა იზრუნონ თავის მომავალზე. თუ ჩვენს ბედს სოციოპათოლოგიურ იდიოტებს ჩავუგდებთ ხელთ, ჩვენ განწირულები ვართ. დღეს, კორონავირუსის კრიზისის გამო, ჩვენ უარეს მდგომარეობაში ვართ, რადგან ხელისუფლება ტრამპის ხელშია.
ჩვენ ბევრს ვსაუბრობთ აშშ-ში არსებულ პრობლემებზე, მაგრამ სანამ შტატები შეძლებენ გამანადგურებელი სანქციების განხორციელებას, ევროპას მხოლოდ ის დარჩება, უნდა თუ არა ეს მას, გაჰყვეს ამერიკას. ეს არ არის ბუნების კანონი, ეს ევროპის ჩვეული მორჩილებაა, რომელიც უსმენს იმას, ვინც ვაშინგტონში თეთრ სახლში იმყოფება. ახლა კი, კორონავირუსის პირობებში, მათ განსაკუთრებით ეშინიათ სანქციების დაწესების ამერიკის მთავრობის მხრიდან.
ასეა სხვა ქვეყნებშიც. ირანს აქვს დიდი რაოდენობით შიდა პრობლემები, მაგრამ სანქციები მის წინააღმდეგ არის მიმართული, რათა ის დატანჯოს და დაიტანჯოს საშინლად.
თავის მხრივ, სხვა მაგალითებსაც ვხედავთ. კუბა დიდი ხნის განმავლობაში იმყოფებოდა სანქციების ქვეშ. გასაკვირია, მაგრამ მათ გაუძლეს. კორონავირუსთან დაკავშირებული დღევანდელი კრიზისის ირონიაა ის, რომ კუბა ეხმარება ევროპას. ეს შოკისმომგვრელია. გერმანიას არ შეუძლია დაეხმაროს საბერძნეთს, კუბას კი შეუძლია დაეხმაროს ევროპას. რომ არ გინდოდეს, მაინც დაფიქრდები, თუ რა გააკეთა ფიდელმა. როდესაც ხედავ ათასობით მომაკვდავ ადამიანს ხმელთაშუა ზღვაში, რომლებიც ცდილობენ ბრიტანეთის კოლონიებიდან გაქცევას, რადგან საუკუნეების განმავლობაში სრულიად გაანადგურეს, მაშინ რაზე უნდა ვილაპარაკოთ ?!
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, დასავლეთი დღეს საშინელ ცივილიზაციურ კრიზისს განიცდის. ღმერთმა ნუ ქნას ახალი ჰიტლერი.
იური ჩეკალინი: დღეს ბევრი ადამიანი კორონავირუსზე საუბრისას იყენებს ისეთ სიტყვებს, როგორიცაა „ომი“, „წინა ხაზზე“ ... რას ფიქრობთ ამასთან დაკავშირებით?
ნოამ ხომსკი: არ მგონია, რომ ეს გაზვიადებაა. თუ ჩვენ გვინდა ამ ვირუსთან გამკლავება, საომარ მდგომარეობაზე უნდა გადავიდეთ. ისეთ მდიდარ ქვეყანას, როგორიცაა აშშ, ამის რესურსი აქვს. ვთქვათ, მეორე მსოფლიო ომმა ქვეყანა გაცილებით მეტ დავალიანებაში ჩაითრია, ვიდრე ახლა პროგნოზირებენ. მაშინაც კი, როდესაც აშშ-მ შეძლო კრიზისიდან თავის დაღწევა, მოსახლეობა 4-ჯერ გაიზარდა. ახლა ჩვენ არ ვართ ასეთ სახიფათო სიტუაციაში, მაგრამ გვჭირდება ძლიერი სოციალური სტრუქტურები, რომ ეს დრო გადავლახოთ.
მეორეს მხრივ, ჩვენ კი ვართ მდიდრები, მაგრამ ამას ვერ ვიტყვით ინდოეთზე, სადაც, მაგალითად, 2 მილიარდი ადამიანი ცხოვრობს? (სინამდვილეში, 1.3 მილიარდზე მეტი - რედ.) რა მოხდება, თუ ისინი დაუძლურების შედეგად დაიღუპებიან? რის თქმას შევძლებთ მაშინ?
ცივილიზებულ სამყაროში უფრო მდიდარი ქვეყნები უნდა ეხმარებოდნენ მათ, ვისაც დახმარება სჭირდება. და არა ხელი მოჭერა რესურსებზე, როგორც ამას ჩვენ ვაკეთებთ.
სხვათა შორის, გლობალურ დათბობასთან დაკავშირებით, ინდოეთი, სამხრეთ აზია შეიძლება საერთოდ მოუმზადებელი აღმოჩნდეს სიცოცხლისთვის, თუ იქ ტემპერატურა 50 გრადუსზე მაღლა აიწევს. წყალი გაშრება, და ორი ატომური დერჟავა იბრძოლებს იმისთვის, ვის დარჩება ის.
კორონავირუსი ძალიან სერიოზული დაავადებაა, და ამის შესახებ არ უნდა დავივიწყოთ, მაგრამ ეს მხოლოდ დიდი კრიზისის მცირე ნაწილია. როდესაც კრიზისი ნამდვილად დაიწყება, შესაძლოა მან მაშინვე არ გაანადგუროს ჩვენი ცხოვრება, როგორც კორონავირუსმა, მაგრამ ის გაანადგურებს, საბოლოოდ, მთელ რეგიონებს.
ამრიგად, ჩვენს წინაშე ბევრი რთული პრობლემაა. კორონავირუსი მხოლოდ ერთერთია, მაგრამ მას სხვები მოჰყვება.
როგორც უკვე ვთქვი, ჩვენ ცივილიზაციის კრიზისის წინაშე ვართ. კორონავირუსი ბევრს აიძულებს დაფიქრდეს, როგორ სამყაროში გვინდა ცხოვრება. თუ რაიმეა კარგი ამ ვირუსთან დაკავშირებულ სიტუაციაში, სწორედ ეს არის. გვინდა ვიცხოვროთ სამყაროში, რომელსაც ამდენი ელდა მოაქვს ჩვენთვის? არა. სერიოზულად უნდა ვიფიქროთ იმაზე, თუ რა დაგვანაზა კორონავირუსმა. უპირველეს ყოვლისა, ბაზრების კოლოსალური მარცხი.
ჩვენთვის დიდი ხანია ცნობილი იყო, რომ პანდემია შეიძლება მოხდეს, და ყველას კარგად ესმოდა, რომ შეიძლება მივიღოთ კოროვირუსული პანდემია.
2003 წლის SARS პანდემიის შემდეგ, ლაბორატორიებს შეეძლოთ მუშაობის გაგრძელება კორონავირუსის პანაცეას მოსაძებნად, მაგრამ მათ ეს არ გააკეთეს - რატომ? იმიტომ, რომ ბაზრიდან შემოსული სიგნალები არასწორი იყო. ჩვენს ბედს წყვეტენ ძველი კერძო ფარმაცევტული კომპანიები, Big Farma, რომლებიც არ არიან პასუხისმგებელნი ხალხის წინაშე. კორონავირუსის საწინააღმდეგო ვაქცინის ძებნა მათთვის პირველ ადგილზე არ იყო. მათ ჰქონდათ პროექტები, რომლებსაც მეტი სარგებელი მოჰქონდა მათთვის.
აქ, ისევე როგორც ომის დროს, მთავრობას უნდა თავის ხელში აეღო ვაქცინის შექმნა. პოლიომელიტი, მახსოვს, ომის წლებში დიდი პრობლემა იყო. პრობლემა მოგვარდა რუზველტის საშუალებით, აღმოჩენილი იქნა სოლკის ვაქცინა, ინაქტივირებული ვაქცინა პოლიომელიტის წინააღმდეგ. იგივე შეიძლებოდა დღესაც გაკეთებულიყო, მაგრამ ნეოლიბერალურმა ჭირმა ხელი შეუშალა ამას.
ჩვენ ვცხოვრობთ იდეოლოგიის ატმოსფეროში, რომელზეც პასუხისმგებლობის დიდი ნაწილი ეკონომისტებს ეკისრება. ეს იდეოლოგია ჯერ კიდევ რონალდ რეიგანის დროს შეიქმნა, რომელმაც წაიკითხა თავისი კორპორატიული მეპატრონეების მიერ დაწერილი ტექსტი, რომელშიც ნათქვამია, რომ მთავრობა მთავარი პრობლემაა. ლოზუნგი „მოდით, ბოლო მოვუღოთ მთავრობას!“ - ნიშნავს ძალაუფლების კერძო ტირანებისთვის გადაცემას, მათთვის, ვისაც არანაირი პასუხისმგებლობა არ აქვს ხალხის წინაშე. ჩვენი მივიღეთ ბაზარზე შემოყვანილი ჩვეულებრივი ადამიანები, რომლებსაც მიეცათ როგორმე გადარჩენის საშუალება. ასე გრძელდებოდა ათწლეულების განმავლობაში, და თუმცა დღეს არსებობს ამის გამოსწორების შესანიშნავი შესაძლებლობა, მას დაბლოკავენ იდეოლოგიური ცრურწმენების წყალობით.
ვცდილობ გითხრათ, რომ კორონავირუსის შეჩერება შესაძლებელი იყო, პანდემია არ იქნებოდა, 2019 წლის ოქტომბრიდან ყველა ინფორმაცია გვქონდა. ჩატარებული იყო დღევანდელის მსგავსი სიმულაცია, მაგრამ დასკვნები არ იქნა გამოტანილი. შედეგად, სიტუაცია კიდევ უფრო გაუარესდა პოლიტიკური სისტემის ღალატის გამო. ჩვენ ყურადღება არ მივაქციეთ ჩვენთან შემოსულ ინფორმაციას.
31 დეკემბერს, ჩინეთმა გააფრთხილა ჯანდაცვის საერთაშორისო ორგანიზაცია პნევმონიის მსგავსი დაავადების სიმპტომების შესახებ. ერთი კვირის შემდეგ, ჩინეთის ხელისუფლებამ ვირუსის სტრუქტურაც შესაძლებელი გახადა. ზოგიერთმა ქვეყანამ, მაგალითად სამხრეთ კორეამ და ტაივანმა, როგორც ჩანს, შეძლო, ყოველ შემთხვევაში, პანდემიის პირველი ტალღის შეჩერება. გერმანია კი, რომელიც, მართალია, აგვიანებდა საზღვრების ჩაკეტვას და ანტიპანდემიური ზომების მიღებას, ჯერ კიდევ კარგ მდგომარეობაში იმყოფებოდა, მაგრამ ლამაზად არ მოიქცა, როცა არ ისურვა სხვების დახმარება.
თუმცა, ყველაზე დაბლა ბრიტანეთი და აშშ დაეცა.
აშშ-ში, რომელსაც სოციოპათი ჰყავს სათავეში, ის ჯერ ამშვიდებდა ყველას: ყველაფერი წესრიგშია, „ეს მხოლოდ გრიპია“. მეორე დღეს კი ტრამპმა განაცხადა: „ეს საშინელი კრიზისია, და ამ ყველაფრის შესახებ მე ამ დროის განმავლობაში ვიცოდი“. ცოტა მოგვიანებით: „ყველამ უნდა იმუშაოს, რადგან არჩევნები მაქვს“. სამყარო რომ მის ხელშია, საშინელებაა.
მთავარი კი ის არის, კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ ეს ყველაფერი დაიწყო ბაზრის უზარმაზარი ჩავარდნით. პრობლემები, რომლის წინაშეც აღმოვჩნდით, ნეოლიბერალური ჭირის გამო, გაცილებით გაუარესდა, და ეს ყველაფერი გრძელდება სხვადასხვა ინსტიტუტების ჩამოშლის გამო, რომლებიც, ფუნქციური რომ იყოს, შეძლებდა კრიზისთან ბრძოლას.
ეს საკითხი ჩვენ სერიოზულად უნდა განვიხილოთ და გადავწყვიტოთ, რომელ სამყაროში გვინდა ცხოვრება. წინ შესაძლებლობების ფართო სივრცეა: აბსოლუტური ტოტალიტარული სისტემიდან უფრო ჰუმანურ საზოგადოებამდე, რომელიც უფრო მეტად იზრუნებს ადამიანის საჭიროებებზე.
უნდა გვახსოვდეს, რომ ტოტალიტარული სისტემა ძალიან წააგავს ნეოლიბერალურს, რომლის გურუ, როგორებიც არიან მიზესი და ჰაიეკი, ფაქტობრივად, არ იყვნენ სახელმწიფო ძალადობის მოწინააღმდეგეები, რადგან ის ეხმარებოდა იმის შენარჩუნებაში, რასაც „მყარ ეკონომიკას“ უწოდებდნენ. 1920-იან წლებში მიზესი ძლივს იკავებდა სიხარულს, როდესაც პროფაშისტურმა რეჟიმმა დაარბია პროფკავშირები. იგი შეუერთდა მაშინდელ ახალგაზრდულ მთავრობას, რადგან სურდა „მყარი ეკონომიკის“ შენარჩუნება. (რედაქტორის შენიშვნა: აქ ხომსკიმ უზუსტობა დაუშვა: დოლფუსის ავტორიტარული რეჟიმი, რომლის ეკონომიკური მრჩეველი მიზესი გახდა, ჩამოყალიბდა ავსტრიაში 1933 წელს - ზოგჯერ მას უწოდებენ „მწვანე ფაშიზმს“).
როდესაც პინოჩეტმა ჩილეში ჩამოაყალიბა თავისი სასტიკი რეჟიმი, ნეოლიბერალებმა შეიყვარეს იგი. ისინი ჩავიდნენ მასთან, საკუთარი თვალებით რომ დაენახათ, თუ როგორ მოჰქონდა „მყარი ეკონომიკას“ მოგება თავისი ბენეფიციარებისთვის - მოსახლეობის მცირე ჯგუფისთვის.
კოშმარულ სიზმრებში მე ვხედავ, თუ როგორ აყალიბებენ ნეოლიბერალები სასტიკ ტოტალიტარულ სისტემას. მაგრამ ჯერ კიდევ არსებობს შესაძლებლობა, რომ ადამიანები გაერთიანდებიან, გააქტიურდებიან და ააშენებენ მშვენიერ სამყაროს, რომელიც ჯერ კიდევ დადგება დიდი დილემების წინაშე. ჩვენ უკვე ვხედავთ ზოგიერთ მათგანს: ეს არის ატომური ომი, რომლის შესაძლებლობა ისტორიაში უფრო ახლოსაა, ვიდრე ოდესმე, და ეკოლოგიური კატასტროფა, თუ ეს მოხდება, დასაბრუნებელი გზა აღარ დარჩება. სწორედ ამიტომ აუცილებლად უნდა გვესმოდეს არსებული ღრმა სოციალურ-პოლიტიკური პრობლემები.
ეს ახლა გაფრთხილება და გაკვეთილია. ჩვენ უნდა ღრმად დავიფიქრდეთ ამ პრობლემებს და გავიაზროთ, რომ ამ ფესვებმა შეიძლება გამოიწვიოს უფრო საშინელი განსაცდელი და, ამიტომ, სასწრაფოდ ძირფესვიანად უნდა იყოს ამოგლეჯილი.
იური ჩეკალინი: რომელი მთავარი დაბრკოლება გვიშლის ამის გაკეთებას?
ნოამ ხომსკი: უპირველეს ყოვლისა, ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში, უკვე ზოგიერთ ფორმაში არსებობდა სოციალური იზოლაცია, რაც ძალიან საზიანოა. შედით ნებისმიერ მაკდონალდში და ნახავთ სტუდენტთა ჯგუფს, რომლებიც ერთ მაგიდას უსხედან და ჰამბურგერებს შეექცევიან, მაგრამ მათ შორის ორი სახის საუბარი მიმდინარეობს. ერთი უაზრო, ერთმანეთთან, ხოლო მეორე სოციალურ ქსელებში. ეს ახდენს ადამიანების ატომიზირებას და იზოლირებას იმდენად, რომ საზოგადოება უკვე აღარ არსებობს.
უნდა დავეხმაროთ ადამიანებს გაერთიანებაში ყველა შესაძლო გზის გამოყენებით. მაგალითად, ადამიანებს შორის სოციალური კავშირების აღდგენით: გაჭირვებული ადამიანების დახმარებით, მათთან კონტაქტით, ორგანიზაციული სტრუქტურების გაფართოებით, ადამიანების ერთად შეკრებით, რათა გადაიჭრას მათი ინდივიდუალური პრობლემები. ეს შეიძლება გაკეთდეს. ეს არ არის მარტივი, მაგრამ შესაძლებელია. რა თქმა უნდა, კარანტინის შემდეგ.
ესაუბრა იური ჩეკალინი
https://samopoznanie.ru/articles/novye_dokazatelstva_vozmozhnoy_globalnoy_katastrofy/
https://www.quantamagazine.org/physicists-discover-exotic-patterns-of-synchronization-20190404/
Invariants distill innate qualities of certain mathematical objects, often in the form of a single number. If you wrap a netting around a sphere, for example, you always get an Euler characteristic of 2. If you try a doughnut surface instead, you always get 0. On a two-holed doughnut, you get −2.
Инварианты перегоняют врожденные качества определенных математических объектов, часто в форме единого числа. Например, если вы оберните сетку вокруг сферы, вы всегда получите эйлерову характеристику 2. Если вы попробуете поверхность для пончика, вы всегда получите 0. На пончике с двумя отверстиями вы получите -2.
https://www.quantamagazine.org/an-idea-from-physics-helps-ai-see-in-higher-dimensions-20200109/
The ones who go back and fort to a rabbit hole knows what is really going on in this universe and the rest are just a primitive thinkers and it helps nothing at all.... world need real serious help and change otherwise men wargasmic games are rolling over and over centuries and centuries..... patriarchal system is a destructive system
🙏
https://themindunleashed.com/2020/06/swarm-of-earthquakes-in-yellowstone-renews-fears-of-supervolcano-eruption.html
https://www.oregonlive.com/pacific-northwest-news/2016/10/living_in_earthquake_country_a.html
https://www.cnn.com/travel/article/tokyo-earthquake-simulator/index.html
https://www.safety.com/earthquake-safety/
Whenever I use the term, “COVID 19”, I mean 5G EMF Radiation, which when coupled with Metallurgical Chemtrail pollution, creates Radiation Sickness by over stressing the human body’s respiratory system, creating oxidative stress, and provoking the body’s natural immune system to over manufacture secretions of exosomes (viruses) to protect itself.
https://www.nationalgeographic.com/environment/natural-disasters/earthquake-safety-tips/
В Тбилиси проходила конференция на тему "Оптимизм советской литературы". Было множество выступающих. В том числе — Наровчатов, который говорил про оптимизм советской литературы. Вслед за ним поднялся на трибуну грузинский литературовед Кемоклидзе: — Вопрос предыдущему оратору: — Пожалуйста. — Я относительно Байрона. Он был молодой? — Что? — удивился Наровчатов. — Байрон? Джордж Байрон? Да, он погиб сравнительно молодым человеком. А что? — Ничего особенного. Еще один вопрос про Байрона. Он был красивый? — Кто, Байрон? Да, Байрон, как известно, обладал весьма эффектной наружностью. А что? В чем дело? — Да, так. Еще один вопрос. Он был зажиточный? — Кто, Байрон? Ну, разумеется. Он был лорд. У него был замок. Он был вполне зажиточный. И даже богатый. Это общеизвестно. — И последний вопрос. Он был талантливый? — Байрон? Джордж Байрон? Байрон — величайший поэт Англии! Я не понимаю в чем дело?! — Сейчас поймешь. Вот смотри. Джордж Байрон! Он был молодой, красивый, богатый и талантливый. Он был — пессимист! А ты — старый, нищий, уродливый и бездарный! И ты — оптимист!
https://www.msn.com/en-us/news/politics/trump-says-supporters-might-demand-that-he-serve-more-than-two-terms-as-president/ar-AACXSMW?ocid=sf
https://www.youtube.com/playlist?list=PLQbz9o2KMOWHUUmx6men8ts77sk-s5LHa
https://www.awakeningchannel.com/post/depopulation-agenda-an-insider-of-the-elite-has-already-warned-us
BREAKING: This is why everyone is migrating over to Liker(www.liker.com), a new social network that is fact checking T45 left and right👏👏👏!
https://www.vanityfair.com/news/2020/06/how-facebook-became-the-social-media-home-of-the-right
https://www.cnet.com/news/trump-signs-5g-and-broadband-mapping-legislation-into-law/
https://mygooglenewsfeed.blogspot.com/2020/05/top-climatologist-slams-bill-gates.html?m=1
https://m.youtube.com/watch?feature=share&v=KZ4VtsxotO8
https://www.ionos.com/digitalguide/online-marketing/social-media/the-best-facebook-alternatives/
Астрофизики: Гамма-струи превышают скорость света Ученые считают, что вспышки гамма-лучей могут превышать скорость света и вызывать обратимость времени.
https://bigthink.com/surprising-science/astrophysicists-gamma-ray-jets-speed-of-light?utm_medium=Social&facebook=1&utm_source=Facebook#Echobox=1591111371
https://interestingengineering.com/russian-arctic-rivers-run-red-causing-a-state-of-emergency
https://www.quantamagazine.org/continents-of-the-underworld-come-into-focus-20200107/
https://zen.yandex.ru/media/novostroy-m.ru/jit-vyshe-7-etaja--vredno-dlia-zdorovia-ili-net-5d7f651978125e00ad8d4739
https://zimamagazine.com/2020/06/s-8-ijunya-vse-pribyvshie-v-velikobritaniju-budut-otpravlyatsya-v-samoizolyaciju/
Астрофизики предполагают, что гамма-всплески могут превышать скорость света. Сверхсветовые струи также могут быть причиной обратимости времени. Это открытие не противоречит теории Эйнштейна, потому что этот эффект происходит в струйной среде, а не в вакууме. Согласно теории относительности Эйнштейна, ничто не может двигаться быстрее, чем скорость света в вакууме. И все же в космосе происходит много странных вещей, в том числе новое предложение двух астрофизиков о том, что взрывы, создающие вспышки гамма-лучей, могут быть в состоянии ускоряться быстрее, чем свет, становясь сверхсветовым. Тем не менее, это исследование астрофизиков Джон Хаккила из колледжа Чарльстона и Роберта Немироффа из Мичиганского технологического университета не идет вразрез с теорией Эйнштейна. Ученые обнаружили, что, хотя эти вспышки превосходят скорость света в окружающих газовых облаках, это происходит только в реактивных средах, а не в вакууме. Астрофизики также считают, что эти сверхсветовые струи могут создавать обратимость во времени, которую можно наблюдать на кривых блеска гамма-излучения. Джон Хаккила уподобляет то, что они нашли, пропуску камней через пруд. Если кто-то бросит такой камень в воду по направлению к вам, камень будет проходить через воздух между прыжками быстрее, чем волны, которые он вызывает, движутся по воде. По мере приближения вы увидите волны, которые создаются каждым пропуском в обратном порядке. Самые последние из них появятся первыми, а те, кто совершил ранние прыжки вдоль воды, последними. «Стандартные модели гамма-всплесков пренебрегают обратимыми во времени свойствами кривой блеска», - объяснил Хаккила. «Сверхсветовое движение струи объясняет эти свойства, сохраняя при этом множество стандартных характеристик модели». Проверьте новую статью здесь, опубликованную в Astrophysical Journal.
==
этой книге я опишу, как социальное программирование с компонентом автоматизации изнасилования наносит вред и наносит вред молодым девушкам, женщинам, мужчинам, семьям и всему нашему обществу; влияют на ваше физическое здоровье, ум, финансы и будущую способность иметь полноценную жизнь с более высокими возможностями. Вы поймете, как расшифровать его, предотвратить его, противостоять ему и помочь устранить его из своей жизни и общества, в свою очередь внося свой вклад в создание лучшего мира. Вы также поймете более высокий уровень декодирования, который Институт социального программирования (SPI) назвал био-цифровым социальным программированием, который используется гибридным образом, проникая в вашу защиту, чтобы изнасиловать вас в подсознательном, бессознательном и сознательные автоматизированные способы. Это изнасилование называется «био-цифровое гибридное сексуальное нападение», которое проникает в ваше био-цифровое поле и распространяется со смартфонами, приложениями, устройствами IoT и ИИ, поскольку оно использует определенную частоту, которая воспроизводится в организме человека, вашей нервной системе, клетках. и даже влияет на вашу ДНК. Био-цифровой разум насильника, био-цифровой, пересекает контент, предоставленный Голливудом, СМИ, музыкой, танцами и системой образования. Этот разум был назван Rape-Mind, поскольку мы обнаружили биометрические технологии, которые показывают и декодируют его самые строительные блоки, состоящие из био-цифровых полей и био-вещества. Исследователь из SPI инвестировал более 20 лет в исследования био-цифровой сети человека и ее взаимосвязи с интернетом, культурой и управляющими платформами. Эта книга содержит интервью мужчин, которые спали с 200 до 5000 девушек. Были опрошены девушки и женщины от молодого до очень старого возраста, и собранная информация включает в себя научные методы, которые включают в себя алгоритмы искусственного интеллекта в сочетании с современной культурой, средствами массовой информации, промышленностью и вопросами, связанными со здоровьем тела, ростом и благополучием. Книга начинается с интервью с жертвами, затем рассказывает вам об очень краткой истории изнасилований и о том, как она перешла к био-цифровому социальному программированию с автоматизацией изнасилований, которая сегодня незаметно контролирует человечество. Затем он переходит к тому, как новые технологии во главе с ИИ и автоматизацией фактически способствуют изнасилованию, сексуальным преступлениям и торговле людьми в глобальном масштабе, превосходя по численности все изнасилования военного времени вместе взятые. Жертвами становятся не просто девушки или женщины, но и все мужчины. Концепции Rape-Mind, Bio-Digital Network, Bio-Matter и Replication будут разработаны, так как они относятся к Rape по-разному. Это необходимо прочитать для всех, кто заинтересован в содержательных отношениях, и для всех, кто является родителем, сестрой, братом, дочерью, семьей, в правоохранительных органах, в сфере технологий, в образовании, в средствах массовой информации или в правительстве.
-
„ჩვენ კატასტროფის ზღვარზე ვართ, ყველაზე საშინელის კაცობრიობის ისტორიაში“
დღეს ჩვენ ვაქვეყნებთ დასავლეთის ერთ-ერთი ყველაზე გამოჩენილი ფილოსოფოსის ნოამ ხომსკის (Noam Chomsky) ექსკლუზიურ ინტერვიუს, რომელიც მან მისცა იაპონიაში Fitzroy Magazine-ს მუდმივ ავტორს და სპეციალურ კორესპოდენტს იური ჩეკალინს.
როგორც New York Times Book Review წერდა რამდენიმე წლის წინ: „თუ ვიმსჯელეთ მისი იდეების ენერგიის, მასშტაბის, სიახლის და გავლენის მიხედვით, ნოამ ხომსკი, ალბათ, დღეს ყველაზე მნიშვნელოვანი ინტელექტუალია“.
ინტელექტუალების რანჟირება - ვინ უფრო მნიშვნელოვანია, უფრო ღრმაა და უფრო ორიგინალური - საინტერესო საქმეა, მაგრამ საკმაოდ უაზრო. შეიძლება კამათი იმის შესახებ, ვინ უფრო მაგარია - ნოამ ხომსკი თუ ნასიმ ტალები, ალექსანდრ სოლჟენიცინი თუ ედვარდ ლუთვაკი. მათი თაყვანისმცემლები მაინც თავის პოზიციაზე დარჩებიან. უკვე ის უნდა იყოს სასიხარულო, რომ ჩვენი ტოტალური კლიპური აზროვნების დროში ასეთი თაყვანისმცემლები საერთოდ არსებობენ, რაც იმას ნიშნავს, რომ ძველი ინტელექტი მაინც გარკვეული პატივისცემით და გავლენით სარგებლობს.
და მაინც ნოამ ხომსკის ნამდვილად აქვს ყველა შანსი შევიდეს ისტორიაში, როგორც XX საუკუნის მეორე ნახევრის - XXI საუკუნის პირველი მეოთხედის მთავარი ფილოსოფოსი. არა მხოლოდ იმიტომ, რომ ის ამ საუკუნის მოწმეა - ხომსკი 92 წლისაა, იგი დაიბადა 1928 წელს, დიდი დეპრესიის დაწყებამდე ერთი წლით ადრე. არამედ იმიტომ, რომ მისი შრომებმა, უნდა ვაღიაროთ, რომლებიც ყველა მკითხველისთვის არ არის ხელმისაწვდომი, კოლოსალური გავლენა მოახდინეს ლინგვისტიკის, ენის ფსიქოლოგიის, სემანტიკისა და მასთან დაკავშირებული მრავალი მეცნიერების განვითარებაზე. მიუხედავად იმისა, რომ თავად ფილოსოფოსი ყოველთვის სკეპტიკურად იყო განწყობილი ხელოვნური ინტელექტის შექმნის პერსპექტივის მიმართ („არ არსებობს იმის მოლოდინი, რომ არსებული ტექნიკა შეძლებს აუცილებელი სიღრმისა და გაგების და სასარგებლო შედეგების მიღების უზრუნველყოფას; მან აშკარად ვერ შეძლო ამის გაკეთება და, ფაქტობრივად, დროის, ენერგიის და ფულის მნიშვნელოვანმა დანახარჯმა გამოთვლითი მანქანების გამოსაყენებლად ლინგვისტურ კვლევაში ვერ უზრუნველყო რამდენადმე მნიშვნელოვანი პროგრესი ენისა და მისი ბუნების გამოყენებაში, როგორც ეს ჩვენს მიერ არის გაგებული“, - წერდა იგი 1972 წელს ნაშრომში „ ენა და აზროვნება“), ახლა აშკარაა, რომ ხელოვნური ინტელექტის შემქმნელები, ხომსკის კვლევებისა და აღმოჩენების გარეშე, ალბათ, ვერ შეძლებენ მოწყობილობების შექმნას, რომლებიც გაივლიან ტიურინგის ტესტს.
უეჭველია, რომ მკითხველთა ფართო აუდიტორიისთვის ნოამ ხომსკის პოლიტიკური შეხედულებები ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი და საინტერესოა. არა იმიტომ, რომ ის აბსოლუტურად მართალია, არამედ იმიტომ, რომ ამ მასშტაბის მოაზროვნე ადამიანის შეცდომეციც კი ყურადღებას იმსახურებენ.
ხომსკი მტკიცე მემარცხენე ლიბერტარიანელია. ის უარყოფს იერარქიის ნებისმიერ ფორმებს და თავს მიიჩნევს ანარქო-სინდიკალისტად (ან ლიბერტარიანელ სოციალისტად), ამ გაგებით იგი მიხაილ ბაკუნინის იდეური მემკვიდრეა. დიდი პირადი გამბედაობის ადამიანია. 1985 წელს, როდესაც ნიკარაგუაში სამოქალაქო ომი მიმდინარეობდა (რომელშიც ვაშინგტონი „კონტრასის“ ხელებით ცდილობდა სანდინისტური მთავრობის დამხობას), იგი მანაგუაში ჩავიდა, რათა მხარი დაეჭირა ადგილობრივი პროფკავშირებისთვის და ლექციებს უკითხავდა მუშებს პოლიტიკისა და ლინგვისტიკის შესახებ. იგი დაუღალავად აკრიტიკებს, როგორც ამერიკის შეერთებული შტატების, საფრანგეთის, კანადის, რუსეთის მთავრობას, ასევე მსოფლიოს სხვა რეჟიმებს. ის - მარადიული დისიდენტია, რომლის ნორმალური მდგომარეობაა ხელისუფლების ოპოზიციაში ყოფნა. ნებისმიერი ხელისუფლების, მაგრამ, მოცემულ მომენტში კი იმ ხელისუფლების, რომელსაც ხომსკისთვის განასახიერებს მისი ქვეყნის პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი.
Fitzroy Magazine–ს რედაქციას, ზოგადად, დადებითი დამოკიდებულება აქვს დონალდ ტრამპის მიმართ, ამიტომ დახასიათება, რომელსაც აშშ-ს პრეზიდენტს ნოამ ხომსკი აძლევს ქვემოთ გამოქვეყნებულ ინტერვიუში („სოციოპათოლოგიური იდიოტი“ და ა.შ.), მთლიანად პატივცემული ფილოსოფოსის სინდისზე რჩება. ამასთან, არ შეიძლება არ ვაღიაროთ, რომ მისი კრიტიკა ამერიკული ისტებლიშმენტის ქმედებებისა, ისევე, როგორც, მთლიანად მსოფლიო ელიტის, დღევანდელი კრიზისისა და გამოწვევებთან დაკავშირებით, ძირითადად, სამართლიანია.
ყოველ შემთხვევაში, ვიმედოვნებთ, რომ ჩვენი მკითხველისთვის საინტერესო იქნება თანამედროვეობის ერთ–ერთი ყველაზე ორიგინალური და დამოუკიდებელი მოაზროვნის მოსაზრებების გაცნობა.
იური ჩეკალინი: თქვენ დაიბადეთ 1928 წელს და ბოლო ცხრა ათწლეულის განმავლობაში მრავალი ომი, ეპიდემია და სხვა პერტურბაციები გაქვთ ნანახი. რას ფიქრობთ მიმდინარე პანდემიის შესახებ ისტორიის ჭრილში?
ნოამ ხომსკი: სიმართლე გითხრათ, დღეს სულ უფრო და უფრო ჩემი ადრეული მოგონებები არ მაძლევენ მოსვენებას, 30-იანი წლებიდან. ეს იყო დრო, როდესაც ფაშისტურმა ჭირმა ულმობლად მოიცვა მთელი ევროპა. უკვე მოგვიანებით, როდესაც დოკუმენტები გამოქვეყნდა, ჩვენ აღმოვაჩინეთ, რომ ანალიტიკოსები ამერიკის მთავრობაში თვლიდნენ, რომ სამყარო გაიყოფა ორ რეგიონად - ერთი, სადაც აშშ-ს ექნებოდა დომინირება, და მეორე, სადაც ევროპა აღმოჩნდებოდა სათავეში. ჩემი ბავშვური შიშები არ ყოფილა უსაფუძვლო. მახსოვს, პატარა ბავშვი როგორ ვუსმენდი რადიოში ჰიტლერის გამოსვლას. სიტყვების გაგება შეუძლებელი იყო, მაგრამ განწყობა გასაგები იყო. ეს სიტყვები საფრთხეს შეიცავდნენ. ამიტომ, როდესაც დღეს ვუსმენ ტრამპს, მისი გამოსვლები შორეულ წარსულს მაგონებს, იმ პოლიტიკურ პანდემიას. არა სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით - ის უფრო სოციოპატია, რომელიც მხოლოდ საკუთარ თავზე ზრუნავს, მაგრამ მისი სიტყვებიდან გამომდინარე ხალხის განწყობა და ჩემი შიში ერთმანეთს ემთხვევა. გამოდის, რომ ჩვენი ქვეყნის და მთელი მსოფლიოს ბედი სოციოპათოლოგიური იდიოტის ხელშია.
თავისთავად კორონავირუსი არ არის საშიში. უბრალოდ არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ჩვენ კატასტროფის ზღვარზე ვართ, კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე უარესის. დონალდ ტრამპი და მისი მიმდევრები არიან ისინი, ვინც ახლა უფსკრულისკენ მიექანება. პრინციპში, დღეს ჩვენს წინაშე ორი უზარმაზარი საფრთხეა. პირველია ომის საფრთხე. ბოლო პერიოდში სიტუაცია საგრძნობლად გაუარესდა. მეორე პრობლემაა გლობალური დათბობა. ორივე საფრთხე ერთად დიდი ხანია არ გვტოვებს.
კორონავირუსი შეიძლება იყოს საგანგაშო სიგნალი, მაგრამ ის გვიტოვებს მასთან გამკლავების და გამოჯანმრთელების შესაძლებლობას, დანარჩენი ორი პრობლემა კი არა. თუ ჩვენ არ გამოვასწორებთ მდგომარეობას, ყველა დავიღუპებით.
ამიტომ, ბავშვური მოგონებები ისევ და ისევ არ მაძლევენ მოსვენებას, მაგრამ ახლა ისინი სხვა განზომილებაშია, ალბათ. შეიძლება გავიგოთ, სად არის სამყარო, საკმარისია მხოლოდ დავაკვირდეთ ამ წლის იანვრის დასაწყისს. როგორც თქვენთვის ცნობილია, ყოველწლიურად სამყაროს დასასრულის საათზე გადასწევენ წუთის ისარს, შუაღამესთან ახლოს ან მოშორებით, ეს დამოკიდებულია სიტუაციაზე. მას შემდეგ, რაც დონალდ ტრამპი აირჩიეს, ეს ისარი უფრო და უფრო უახლოვდება შუაღამეს. თუ გასულ წელს ეს იყო ორი წუთი, ახლა უკვე წამზომის ისარს გადასწევენ. სამყაროს დასასრული უფრო ახლოსაა, ვიდრე ოდესმე.
სამმა რამემ განაპირობა მისი გადაწევა შუაღამესთან ახლოს: ატომური ომის საფრთხემ, გლობალურმა დათბობამ და დემოკრატიის განადგურებამ.
რაზე მეტყველებს ეს? ადამიანებმა უნდა იზრუნონ თავის მომავალზე. თუ ჩვენს ბედს სოციოპათოლოგიურ იდიოტებს ჩავუგდებთ ხელთ, ჩვენ განწირულები ვართ. დღეს, კორონავირუსის კრიზისის გამო, ჩვენ უარეს მდგომარეობაში ვართ, რადგან ხელისუფლება ტრამპის ხელშია.
ჩვენ ბევრს ვსაუბრობთ აშშ-ში არსებულ პრობლემებზე, მაგრამ სანამ შტატები შეძლებენ გამანადგურებელი სანქციების განხორციელებას, ევროპას მხოლოდ ის დარჩება, უნდა თუ არა ეს მას, გაჰყვეს ამერიკას. ეს არ არის ბუნების კანონი, ეს ევროპის ჩვეული მორჩილებაა, რომელიც უსმენს იმას, ვინც ვაშინგტონში თეთრ სახლში იმყოფება. ახლა კი, კორონავირუსის პირობებში, მათ განსაკუთრებით ეშინიათ სანქციების დაწესების ამერიკის მთავრობის მხრიდან.
ასეა სხვა ქვეყნებშიც. ირანს აქვს დიდი რაოდენობით შიდა პრობლემები, მაგრამ სანქციები მის წინააღმდეგ არის მიმართული, რათა ის დატანჯოს და დაიტანჯოს საშინლად.
თავის მხრივ, სხვა მაგალითებსაც ვხედავთ. კუბა დიდი ხნის განმავლობაში იმყოფებოდა სანქციების ქვეშ. გასაკვირია, მაგრამ მათ გაუძლეს. კორონავირუსთან დაკავშირებული დღევანდელი კრიზისის ირონიაა ის, რომ კუბა ეხმარება ევროპას. ეს შოკისმომგვრელია. გერმანიას არ შეუძლია დაეხმაროს საბერძნეთს, კუბას კი შეუძლია დაეხმაროს ევროპას. რომ არ გინდოდეს, მაინც დაფიქრდები, თუ რა გააკეთა ფიდელმა. როდესაც ხედავ ათასობით მომაკვდავ ადამიანს ხმელთაშუა ზღვაში, რომლებიც ცდილობენ ბრიტანეთის კოლონიებიდან გაქცევას, რადგან საუკუნეების განმავლობაში სრულიად გაანადგურეს, მაშინ რაზე უნდა ვილაპარაკოთ ?!
სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, დასავლეთი დღეს საშინელ ცივილიზაციურ კრიზისს განიცდის. ღმერთმა ნუ ქნას ახალი ჰიტლერი.
იური ჩეკალინი: დღეს ბევრი ადამიანი კორონავირუსზე საუბრისას იყენებს ისეთ სიტყვებს, როგორიცაა „ომი“, „წინა ხაზზე“ ... რას ფიქრობთ ამასთან დაკავშირებით?
ნოამ ხომსკი: არ მგონია, რომ ეს გაზვიადებაა. თუ ჩვენ გვინდა ამ ვირუსთან გამკლავება, საომარ მდგომარეობაზე უნდა გადავიდეთ. ისეთ მდიდარ ქვეყანას, როგორიცაა აშშ, ამის რესურსი აქვს. ვთქვათ, მეორე მსოფლიო ომმა ქვეყანა გაცილებით მეტ დავალიანებაში ჩაითრია, ვიდრე ახლა პროგნოზირებენ. მაშინაც კი, როდესაც აშშ-მ შეძლო კრიზისიდან თავის დაღწევა, მოსახლეობა 4-ჯერ გაიზარდა. ახლა ჩვენ არ ვართ ასეთ სახიფათო სიტუაციაში, მაგრამ გვჭირდება ძლიერი სოციალური სტრუქტურები, რომ ეს დრო გადავლახოთ.
მეორეს მხრივ, ჩვენ კი ვართ მდიდრები, მაგრამ ამას ვერ ვიტყვით ინდოეთზე, სადაც, მაგალითად, 2 მილიარდი ადამიანი ცხოვრობს? (სინამდვილეში, 1.3 მილიარდზე მეტი - რედ.) რა მოხდება, თუ ისინი დაუძლურების შედეგად დაიღუპებიან? რის თქმას შევძლებთ მაშინ?
ცივილიზებულ სამყაროში უფრო მდიდარი ქვეყნები უნდა ეხმარებოდნენ მათ, ვისაც დახმარება სჭირდება. და არა ხელი მოჭერა რესურსებზე, როგორც ამას ჩვენ ვაკეთებთ.
სხვათა შორის, გლობალურ დათბობასთან დაკავშირებით, ინდოეთი, სამხრეთ აზია შეიძლება საერთოდ მოუმზადებელი აღმოჩნდეს სიცოცხლისთვის, თუ იქ ტემპერატურა 50 გრადუსზე მაღლა აიწევს. წყალი გაშრება, და ორი ატომური დერჟავა იბრძოლებს იმისთვის, ვის დარჩება ის.
კორონავირუსი ძალიან სერიოზული დაავადებაა, და ამის შესახებ არ უნდა დავივიწყოთ, მაგრამ ეს მხოლოდ დიდი კრიზისის მცირე ნაწილია. როდესაც კრიზისი ნამდვილად დაიწყება, შესაძლოა მან მაშინვე არ გაანადგუროს ჩვენი ცხოვრება, როგორც კორონავირუსმა, მაგრამ ის გაანადგურებს, საბოლოოდ, მთელ რეგიონებს.
ამრიგად, ჩვენს წინაშე ბევრი რთული პრობლემაა. კორონავირუსი მხოლოდ ერთერთია, მაგრამ მას სხვები მოჰყვება.
როგორც უკვე ვთქვი, ჩვენ ცივილიზაციის კრიზისის წინაშე ვართ. კორონავირუსი ბევრს აიძულებს დაფიქრდეს, როგორ სამყაროში გვინდა ცხოვრება. თუ რაიმეა კარგი ამ ვირუსთან დაკავშირებულ სიტუაციაში, სწორედ ეს არის. გვინდა ვიცხოვროთ სამყაროში, რომელსაც ამდენი ელდა მოაქვს ჩვენთვის? არა. სერიოზულად უნდა ვიფიქროთ იმაზე, თუ რა დაგვანაზა კორონავირუსმა. უპირველეს ყოვლისა, ბაზრების კოლოსალური მარცხი.
ჩვენთვის დიდი ხანია ცნობილი იყო, რომ პანდემია შეიძლება მოხდეს, და ყველას კარგად ესმოდა, რომ შეიძლება მივიღოთ კოროვირუსული პანდემია.
2003 წლის SARS პანდემიის შემდეგ, ლაბორატორიებს შეეძლოთ მუშაობის გაგრძელება კორონავირუსის პანაცეას მოსაძებნად, მაგრამ მათ ეს არ გააკეთეს - რატომ? იმიტომ, რომ ბაზრიდან შემოსული სიგნალები არასწორი იყო. ჩვენს ბედს წყვეტენ ძველი კერძო ფარმაცევტული კომპანიები, Big Farma, რომლებიც არ არიან პასუხისმგებელნი ხალხის წინაშე. კორონავირუსის საწინააღმდეგო ვაქცინის ძებნა მათთვის პირველ ადგილზე არ იყო. მათ ჰქონდათ პროექტები, რომლებსაც მეტი სარგებელი მოჰქონდა მათთვის.
აქ, ისევე როგორც ომის დროს, მთავრობას უნდა თავის ხელში აეღო ვაქცინის შექმნა. პოლიომელიტი, მახსოვს, ომის წლებში დიდი პრობლემა იყო. პრობლემა მოგვარდა რუზველტის საშუალებით, აღმოჩენილი იქნა სოლკის ვაქცინა, ინაქტივირებული ვაქცინა პოლიომელიტის წინააღმდეგ. იგივე შეიძლებოდა დღესაც გაკეთებულიყო, მაგრამ ნეოლიბერალურმა ჭირმა ხელი შეუშალა ამას.
ჩვენ ვცხოვრობთ იდეოლოგიის ატმოსფეროში, რომელზეც პასუხისმგებლობის დიდი ნაწილი ეკონომისტებს ეკისრება. ეს იდეოლოგია ჯერ კიდევ რონალდ რეიგანის დროს შეიქმნა, რომელმაც წაიკითხა თავისი კორპორატიული მეპატრონეების მიერ დაწერილი ტექსტი, რომელშიც ნათქვამია, რომ მთავრობა მთავარი პრობლემაა. ლოზუნგი „მოდით, ბოლო მოვუღოთ მთავრობას!“ - ნიშნავს ძალაუფლების კერძო ტირანებისთვის გადაცემას, მათთვის, ვისაც არანაირი პასუხისმგებლობა არ აქვს ხალხის წინაშე. ჩვენი მივიღეთ ბაზარზე შემოყვანილი ჩვეულებრივი ადამიანები, რომლებსაც მიეცათ როგორმე გადარჩენის საშუალება. ასე გრძელდებოდა ათწლეულების განმავლობაში, და თუმცა დღეს არსებობს ამის გამოსწორების შესანიშნავი შესაძლებლობა, მას დაბლოკავენ იდეოლოგიური ცრურწმენების წყალობით.
ვცდილობ გითხრათ, რომ კორონავირუსის შეჩერება შესაძლებელი იყო, პანდემია არ იქნებოდა, 2019 წლის ოქტომბრიდან ყველა ინფორმაცია გვქონდა. ჩატარებული იყო დღევანდელის მსგავსი სიმულაცია, მაგრამ დასკვნები არ იქნა გამოტანილი. შედეგად, სიტუაცია კიდევ უფრო გაუარესდა პოლიტიკური სისტემის ღალატის გამო. ჩვენ ყურადღება არ მივაქციეთ ჩვენთან შემოსულ ინფორმაციას.
31 დეკემბერს, ჩინეთმა გააფრთხილა ჯანდაცვის საერთაშორისო ორგანიზაცია პნევმონიის მსგავსი დაავადების სიმპტომების შესახებ. ერთი კვირის შემდეგ, ჩინეთის ხელისუფლებამ ვირუსის სტრუქტურაც შესაძლებელი გახადა. ზოგიერთმა ქვეყანამ, მაგალითად სამხრეთ კორეამ და ტაივანმა, როგორც ჩანს, შეძლო, ყოველ შემთხვევაში, პანდემიის პირველი ტალღის შეჩერება. გერმანია კი, რომელიც, მართალია, აგვიანებდა საზღვრების ჩაკეტვას და ანტიპანდემიური ზომების მიღებას, ჯერ კიდევ კარგ მდგომარეობაში იმყოფებოდა, მაგრამ ლამაზად არ მოიქცა, როცა არ ისურვა სხვების დახმარება.
თუმცა, ყველაზე დაბლა ბრიტანეთი და აშშ დაეცა.
აშშ-ში, რომელსაც სოციოპათი ჰყავს სათავეში, ის ჯერ ამშვიდებდა ყველას: ყველაფერი წესრიგშია, „ეს მხოლოდ გრიპია“. მეორე დღეს კი ტრამპმა განაცხადა: „ეს საშინელი კრიზისია, და ამ ყველაფრის შესახებ მე ამ დროის განმავლობაში ვიცოდი“. ცოტა მოგვიანებით: „ყველამ უნდა იმუშაოს, რადგან არჩევნები მაქვს“. სამყარო რომ მის ხელშია, საშინელებაა.
მთავარი კი ის არის, კიდევ ერთხელ გავიმეორებ, რომ ეს ყველაფერი დაიწყო ბაზრის უზარმაზარი ჩავარდნით. პრობლემები, რომლის წინაშეც აღმოვჩნდით, ნეოლიბერალური ჭირის გამო, გაცილებით გაუარესდა, და ეს ყველაფერი გრძელდება სხვადასხვა ინსტიტუტების ჩამოშლის გამო, რომლებიც, ფუნქციური რომ იყოს, შეძლებდა კრიზისთან ბრძოლას.
ეს საკითხი ჩვენ სერიოზულად უნდა განვიხილოთ და გადავწყვიტოთ, რომელ სამყაროში გვინდა ცხოვრება. წინ შესაძლებლობების ფართო სივრცეა: აბსოლუტური ტოტალიტარული სისტემიდან უფრო ჰუმანურ საზოგადოებამდე, რომელიც უფრო მეტად იზრუნებს ადამიანის საჭიროებებზე.
უნდა გვახსოვდეს, რომ ტოტალიტარული სისტემა ძალიან წააგავს ნეოლიბერალურს, რომლის გურუ, როგორებიც არიან მიზესი და ჰაიეკი, ფაქტობრივად, არ იყვნენ სახელმწიფო ძალადობის მოწინააღმდეგეები, რადგან ის ეხმარებოდა იმის შენარჩუნებაში, რასაც „მყარ ეკონომიკას“ უწოდებდნენ. 1920-იან წლებში მიზესი ძლივს იკავებდა სიხარულს, როდესაც პროფაშისტურმა რეჟიმმა დაარბია პროფკავშირები. იგი შეუერთდა მაშინდელ ახალგაზრდულ მთავრობას, რადგან სურდა „მყარი ეკონომიკის“ შენარჩუნება. (რედაქტორის შენიშვნა: აქ ხომსკიმ უზუსტობა დაუშვა: დოლფუსის ავტორიტარული რეჟიმი, რომლის ეკონომიკური მრჩეველი მიზესი გახდა, ჩამოყალიბდა ავსტრიაში 1933 წელს - ზოგჯერ მას უწოდებენ „მწვანე ფაშიზმს“).
როდესაც პინოჩეტმა ჩილეში ჩამოაყალიბა თავისი სასტიკი რეჟიმი, ნეოლიბერალებმა შეიყვარეს იგი. ისინი ჩავიდნენ მასთან, საკუთარი თვალებით რომ დაენახათ, თუ როგორ მოჰქონდა „მყარი ეკონომიკას“ მოგება თავისი ბენეფიციარებისთვის - მოსახლეობის მცირე ჯგუფისთვის.
კოშმარულ სიზმრებში მე ვხედავ, თუ როგორ აყალიბებენ ნეოლიბერალები სასტიკ ტოტალიტარულ სისტემას. მაგრამ ჯერ კიდევ არსებობს შესაძლებლობა, რომ ადამიანები გაერთიანდებიან, გააქტიურდებიან და ააშენებენ მშვენიერ სამყაროს, რომელიც ჯერ კიდევ დადგება დიდი დილემების წინაშე. ჩვენ უკვე ვხედავთ ზოგიერთ მათგანს: ეს არის ატომური ომი, რომლის შესაძლებლობა ისტორიაში უფრო ახლოსაა, ვიდრე ოდესმე, და ეკოლოგიური კატასტროფა, თუ ეს მოხდება, დასაბრუნებელი გზა აღარ დარჩება. სწორედ ამიტომ აუცილებლად უნდა გვესმოდეს არსებული ღრმა სოციალურ-პოლიტიკური პრობლემები.
ეს ახლა გაფრთხილება და გაკვეთილია. ჩვენ უნდა ღრმად დავიფიქრდეთ ამ პრობლემებს და გავიაზროთ, რომ ამ ფესვებმა შეიძლება გამოიწვიოს უფრო საშინელი განსაცდელი და, ამიტომ, სასწრაფოდ ძირფესვიანად უნდა იყოს ამოგლეჯილი.
იური ჩეკალინი: რომელი მთავარი დაბრკოლება გვიშლის ამის გაკეთებას?
ნოამ ხომსკი: უპირველეს ყოვლისა, ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში, უკვე ზოგიერთ ფორმაში არსებობდა სოციალური იზოლაცია, რაც ძალიან საზიანოა. შედით ნებისმიერ მაკდონალდში და ნახავთ სტუდენტთა ჯგუფს, რომლებიც ერთ მაგიდას უსხედან და ჰამბურგერებს შეექცევიან, მაგრამ მათ შორის ორი სახის საუბარი მიმდინარეობს. ერთი უაზრო, ერთმანეთთან, ხოლო მეორე სოციალურ ქსელებში. ეს ახდენს ადამიანების ატომიზირებას და იზოლირებას იმდენად, რომ საზოგადოება უკვე აღარ არსებობს.
უნდა დავეხმაროთ ადამიანებს გაერთიანებაში ყველა შესაძლო გზის გამოყენებით. მაგალითად, ადამიანებს შორის სოციალური კავშირების აღდგენით: გაჭირვებული ადამიანების დახმარებით, მათთან კონტაქტით, ორგანიზაციული სტრუქტურების გაფართოებით, ადამიანების ერთად შეკრებით, რათა გადაიჭრას მათი ინდივიდუალური პრობლემები. ეს შეიძლება გაკეთდეს. ეს არ არის მარტივი, მაგრამ შესაძლებელია. რა თქმა უნდა, კარანტინის შემდეგ.
ესაუბრა იური ჩეკალინი
ЖИТЬ В ВЫСОТКАХ ОПАСНО ДЛЯ ЗДОРОВЬЯ
Крематории душ, психотронное оружие для уничтожения инакомыслящих, бараки, гетто, социальные тюрьмы, вертикальные гробы… Вот как «красочно» независимые исследователи по всему миру величают наши с вами многоэтажные жилые дома! Рассказываем, какую угрозу изо дня в день несут своим жильцам высотные здания.
ВЫСОТКИ КАК ПРОСТРАНСТВО ВЫЖИВАНИЯ
Сам по себе замысел построить жилья побольше, побыстрее да подешевле на малой площади земли казался не плох. Наверное, это было необходимостью эпохи. В советских странах идея высотного домостроительства появилась на рубеже 1950-60-х годов. Тогда основная масса населения жила в весьма стеснённых условиях, без собственного жилья. Проблему эту нужно было решать в кратчайшие сроки. Поэтому западный пример возведения микрорайонов у нас и восприняли «на ура». Панельные дома-многоэтажки без дизайнерских изысков, расставленные вплотную друг к дружке, — чем не воплощение концепции социализма?
Постепенно дома выросли до 20 этажей и выше. Но как строили 40 лет назад, так строят и сегодня: всё те же высотные однотипные здания посреди огромных дворов-пустырей. Не среда жизни, а пространство выживания какое-то. Не удивительно, что ни расширенной ячейкой советского общества, как задумывалось, ни коммуной, где жители бы сообща решали бытовые вопросы, многоэтажки не стали. Наоборот, подобные микрорайоны плодят индивидуализм в его худшем виде. Люди, живущие в высотках, зачастую не знают даже соседей по лестничной площадке. Что уж говорить про весь подъезд и, тем более, дом. То же касается и общественных пространств, ставших для жильцов агрессивной и враждебной средой. Хочется не наслаждаться прогулкой у дома или общением на крылечке подъезда, а как можно скорее добраться до своих четырёх стен. И подобная ситуация навязанной социальной отчуждённости — прямое следствие градостроительных ошибок (или политики?) властей.
Сам по себе замысел построить жилья побольше, побыстрее да подешевле на малой площади земли казался не плох. Наверное, это было необходимостью эпохи. В советских странах идея высотного домостроительства появилась на рубеже 1950-60-х годов. Тогда основная масса населения жила в весьма стеснённых условиях, без собственного жилья. Проблему эту нужно было решать в кратчайшие сроки. Поэтому западный пример возведения микрорайонов у нас и восприняли «на ура». Панельные дома-многоэтажки без дизайнерских изысков, расставленные вплотную друг к дружке, — чем не воплощение концепции социализма?
Постепенно дома выросли до 20 этажей и выше. Но как строили 40 лет назад, так строят и сегодня: всё те же высотные однотипные здания посреди огромных дворов-пустырей. Не среда жизни, а пространство выживания какое-то. Не удивительно, что ни расширенной ячейкой советского общества, как задумывалось, ни коммуной, где жители бы сообща решали бытовые вопросы, многоэтажки не стали. Наоборот, подобные микрорайоны плодят индивидуализм в его худшем виде. Люди, живущие в высотках, зачастую не знают даже соседей по лестничной площадке. Что уж говорить про весь подъезд и, тем более, дом. То же касается и общественных пространств, ставших для жильцов агрессивной и враждебной средой. Хочется не наслаждаться прогулкой у дома или общением на крылечке подъезда, а как можно скорее добраться до своих четырёх стен. И подобная ситуация навязанной социальной отчуждённости — прямое следствие градостроительных ошибок (или политики?) властей.
НА ЗАПАДЕ ЖИЛЫЕ МНОГОЭТАЖКИ БОЛЬШЕ НЕ СТРОЯТ
Парадокс в том, что в Западной Европе, откуда к нам пришла идея многоэтажной панельной застройки, от неё отказались ещё в 1970-х. Британцы, французы, немцы, скандинавы перестали строить высотные микрорайоны вовсе. В США и Канаде жилые многоэтажки не возводят уже лет 30, за исключением небоскрёбов в деловых центрах. Потому как идея высотного строительства для жизни со временем не только себя не оправдала, но и стала причиной серьёзных проблем. Как пишет Мирзакарим Норбеков, известный специалист по альтернативной медицине, «по всему миру существует практика селить население страны в частных домах, и только в случаях чрезвычайной бедности людей расселяют в многоэтажные, так называемые социальные дома. Туда селят бомжей и других людей с крайне низким социальным статусом. Причём во всём мире существует практика строить социальные дома максимум в два этажа. Все остальные здания — это, как правило, бизнес-центры, отели, казино и прочие сооружения, созданные лишь для того, чтобы люди там работали, занимались бизнесом».
Что же не так оказалось с крупнопанельным микрорайонным домостроительством? Такая застройка не соразмерна человеку. Большие дома давят, огромные пустые пространства трудно освоить психологически — они остаются жильцам чужими. Дворы можно очеловечить, но это очень затратно, и на практике они остаются неблагоустроенными пустырями. Многоэтажная застройка в основном монотонна, однолика, потому давит на психику и ухудшает настроение жильцов. Разделение города на жилые и деловые районы резко увеличивает транспортные перемещения горожан. Наконец, в микрорайоне не возникает живого общения, доброго соседства. Всё вместе это способствует росту криминала на таких территориях.
«В состоящем из многоэтажных районов городе вся жизнь его обитателей скучна, уныла и однообразна: в будни дорога на работу и обратно по автомобильным пробкам, в выходные выезды в гипермаркеты за покупками, а остальное время — перед телевизором или за компьютером, — уверен российский кандидат архитектуры Виталий Стадников. — Если нашим властям выгодно и дальше плодить бесправное и озлобленное население, то многоэтажные микрорайоны — как раз то, что надо». Потому лучшее решение — избавляться от подобных застроек вовсе. Например, как делают это в большинстве стран.
Парадокс в том, что в Западной Европе, откуда к нам пришла идея многоэтажной панельной застройки, от неё отказались ещё в 1970-х. Британцы, французы, немцы, скандинавы перестали строить высотные микрорайоны вовсе. В США и Канаде жилые многоэтажки не возводят уже лет 30, за исключением небоскрёбов в деловых центрах. Потому как идея высотного строительства для жизни со временем не только себя не оправдала, но и стала причиной серьёзных проблем. Как пишет Мирзакарим Норбеков, известный специалист по альтернативной медицине, «по всему миру существует практика селить население страны в частных домах, и только в случаях чрезвычайной бедности людей расселяют в многоэтажные, так называемые социальные дома. Туда селят бомжей и других людей с крайне низким социальным статусом. Причём во всём мире существует практика строить социальные дома максимум в два этажа. Все остальные здания — это, как правило, бизнес-центры, отели, казино и прочие сооружения, созданные лишь для того, чтобы люди там работали, занимались бизнесом».
Что же не так оказалось с крупнопанельным микрорайонным домостроительством? Такая застройка не соразмерна человеку. Большие дома давят, огромные пустые пространства трудно освоить психологически — они остаются жильцам чужими. Дворы можно очеловечить, но это очень затратно, и на практике они остаются неблагоустроенными пустырями. Многоэтажная застройка в основном монотонна, однолика, потому давит на психику и ухудшает настроение жильцов. Разделение города на жилые и деловые районы резко увеличивает транспортные перемещения горожан. Наконец, в микрорайоне не возникает живого общения, доброго соседства. Всё вместе это способствует росту криминала на таких территориях.
«В состоящем из многоэтажных районов городе вся жизнь его обитателей скучна, уныла и однообразна: в будни дорога на работу и обратно по автомобильным пробкам, в выходные выезды в гипермаркеты за покупками, а остальное время — перед телевизором или за компьютером, — уверен российский кандидат архитектуры Виталий Стадников. — Если нашим властям выгодно и дальше плодить бесправное и озлобленное население, то многоэтажные микрорайоны — как раз то, что надо». Потому лучшее решение — избавляться от подобных застроек вовсе. Например, как делают это в большинстве стран.
НЕМНОГО ИСТОРИИ
В Сент-Луисе (США) в середине 1950-х возвели район Прюит-Игоу, состоящий из 33 одиннадцатиэтажных домов. В то время это был самый крупный жилищный социальный проект в Штатах. Район со всеми прелестями цивилизации, включая водопровод и электричество, получил кучу архитектурных премий и был заселён. Но уже через 10 лет он превратился в криминальное гетто. На первом этапе оттуда начали массово съезжать белые семьи. На втором — начался вандализм, нарушение порядка во дворах и подъездах. Даже полиция перестала приезжать на вызовы. Всё кончилось развалом коммунальной системы и отселением жильцов. В итоге район снесли.
Многоквартирный жилой комплекс «Кабрини-Грин» (Чикаго, США) состоял из восьми 15-этажных домов. Их построили в бедном районе в надежде хоть как-то вдохнуть в него жизнь. Но очень скоро комплекс стал символом социального неблагополучия и преступности. Мэр Чикаго всё отрицала и даже согласилась переехать в район, чтобы доказать, что там всё не так плохо. Но продержалась на новом месте всего три недели. Дальше становилось только хуже: район окрестили «Маленьким адом» из-за постоянных случаев грабежа и насилия. В 1995 году городские власти приступили к сносу района.
Квартал «Хейгейт» (Лондон, Великобритания) построили в Лондоне в 1974 году. Он представлял собой комплекс длинных многоэтажных домов, соединённых друг с другом мостами. Идея была в том, чтобы избавить живущих здесь людей от необходимости ходить по тротуарам. Квартал быстро заработал репутацию нищего и преступного района, кинематографисты даже приезжали сюда снимать фильмы ужасов. Жилой комплекс снесли к 2015 году.
Жилой комплекс «Эйлсбери» (Лондон, Великобритания) состоял из десятка многоквартирных высоток, построенных в 70-е годы. Это жилье строилось для малообеспеченных лондонских семей, по плану в нём должны были разместиться 10 тысяч жителей. В 80-х здесь начался расцвет преступности, район быстро стал социально неблагополучным. В 2005 году деньги, которые предполагалось потратить на обновление жилого комплекса, решили пустить на его снос и строительство новых современных домов.
Квартал «Бэллиман» (Дублин, Ирландия) состоял из 15-этажек, 8-этажек и 4-этажек. Дома построили в 1960-е годы. Сюда переселяли людей из трущоб. Как и предыдущие микрорайоны, этот тоже не избежал разгула преступности, наркомании и проституции, а живущих здесь людей даже отказывались принимать на работу. Большая часть этих домов уже снесена.
В Советском Союзе микрорайоны из многоэтажек продолжали строить и в 1970-е, и в 1980-е. Сегодня из небольшого количества земли стараются выжать как можно больше квадратных метров недвижимости. Застройщикам многоэтажки выгодны: купил кусок земли подешевле, возвёл побольше этажей с квартирами-клетками — получил максимум покупателей. Да и на коммуникациях сэкономить можно. И какая разница, что в конечном счёте при централизованной системе водопровод и отопление обойдутся жильцам дороже. Строителей это уже не волнует. Как не волнует ни власти, ни ваятелей высоток и то, как чувствует себя человек в таком вот муравейнике.
В Сент-Луисе (США) в середине 1950-х возвели район Прюит-Игоу, состоящий из 33 одиннадцатиэтажных домов. В то время это был самый крупный жилищный социальный проект в Штатах. Район со всеми прелестями цивилизации, включая водопровод и электричество, получил кучу архитектурных премий и был заселён. Но уже через 10 лет он превратился в криминальное гетто. На первом этапе оттуда начали массово съезжать белые семьи. На втором — начался вандализм, нарушение порядка во дворах и подъездах. Даже полиция перестала приезжать на вызовы. Всё кончилось развалом коммунальной системы и отселением жильцов. В итоге район снесли.
Многоквартирный жилой комплекс «Кабрини-Грин» (Чикаго, США) состоял из восьми 15-этажных домов. Их построили в бедном районе в надежде хоть как-то вдохнуть в него жизнь. Но очень скоро комплекс стал символом социального неблагополучия и преступности. Мэр Чикаго всё отрицала и даже согласилась переехать в район, чтобы доказать, что там всё не так плохо. Но продержалась на новом месте всего три недели. Дальше становилось только хуже: район окрестили «Маленьким адом» из-за постоянных случаев грабежа и насилия. В 1995 году городские власти приступили к сносу района.
Квартал «Хейгейт» (Лондон, Великобритания) построили в Лондоне в 1974 году. Он представлял собой комплекс длинных многоэтажных домов, соединённых друг с другом мостами. Идея была в том, чтобы избавить живущих здесь людей от необходимости ходить по тротуарам. Квартал быстро заработал репутацию нищего и преступного района, кинематографисты даже приезжали сюда снимать фильмы ужасов. Жилой комплекс снесли к 2015 году.
Жилой комплекс «Эйлсбери» (Лондон, Великобритания) состоял из десятка многоквартирных высоток, построенных в 70-е годы. Это жилье строилось для малообеспеченных лондонских семей, по плану в нём должны были разместиться 10 тысяч жителей. В 80-х здесь начался расцвет преступности, район быстро стал социально неблагополучным. В 2005 году деньги, которые предполагалось потратить на обновление жилого комплекса, решили пустить на его снос и строительство новых современных домов.
Квартал «Бэллиман» (Дублин, Ирландия) состоял из 15-этажек, 8-этажек и 4-этажек. Дома построили в 1960-е годы. Сюда переселяли людей из трущоб. Как и предыдущие микрорайоны, этот тоже не избежал разгула преступности, наркомании и проституции, а живущих здесь людей даже отказывались принимать на работу. Большая часть этих домов уже снесена.
В Советском Союзе микрорайоны из многоэтажек продолжали строить и в 1970-е, и в 1980-е. Сегодня из небольшого количества земли стараются выжать как можно больше квадратных метров недвижимости. Застройщикам многоэтажки выгодны: купил кусок земли подешевле, возвёл побольше этажей с квартирами-клетками — получил максимум покупателей. Да и на коммуникациях сэкономить можно. И какая разница, что в конечном счёте при централизованной системе водопровод и отопление обойдутся жильцам дороже. Строителей это уже не волнует. Как не волнует ни власти, ни ваятелей высоток и то, как чувствует себя человек в таком вот муравейнике.
ОПАСНАЯ ВЫСОТА
Чем выше живёт человек, тем хуже у него здоровье. К такому выводу пришли советские учёные ещё в 1980-е годы. Специалисты одного из ведущих в СССР научно-исследовательских институтов в области градостроительства — ЦНИИПградо под руководством академика, доктора архитектуры, профессора Юрия Бочарова изучили статистику заболеваемости жителей высоток. Исследователи просмотрели медицинские карты жителей конкретного района и увязали частоту и характер заболеваний с высотой проживания. Связь обнаружилась быстро. Оказалось, что самые здоровые люди живут ближе к земле, на 1 и 2 этаже. Если здоровье изучаемой группы принять за 100 %, то горожане, живущие на 3-5 этажах, имеют на 20 % больше отклонений от нормы. Люди, имеющие квартиры на 6-9 этажах, здоровы лишь на 50 %. А среди живущих выше 9 этажа здоровых людей не оказалось вообще! Не удивительно, что данные научного исследования широкой огласки не получили.
Вот, что пишет о вреде многоэтажного жилья Мирзакарим Норбеков, известный автор оздоровительных методик: «В нашу жизнь вошло мощное психотронное оружие. Это многоэтажки! И чем жильё дороже, монолитнее, тем оно опаснее. Ведь если рассмотреть структуру наших многоэтажных домов, то мы увидим, из чего они сделаны: это бетон, металлические конструкции и балки, масса химических смесей и прочего. Это всё вредит здоровью граждан. Испарения от строительных материалов вредно влияют на лёгкие человека. В помещении достаточно сухой воздух, и проветривание не способно удовлетворить уровень влажности, который необходим для здоровья и гибкости сосудов человека. Далее, металлические каркасные структуры внутри стен создают своё искажённое мощное электромагнитное поле, через которое сложно пробиться природной энергии, заряжающей и питающей людей как телесно, так и духовно. Даже зачатие детей в таких многоэтажных домах вещь нездоровая для будущего ребёнка: его душе сложно прорваться через железобетон. Но она это делает, теряя по дороге массу своих качеств и свойств, обедняясь. В итоге дети наши рождаются уже душевно, а часто и физически искалеченными».
Чем выше живёт человек, тем хуже у него здоровье. К такому выводу пришли советские учёные ещё в 1980-е годы. Специалисты одного из ведущих в СССР научно-исследовательских институтов в области градостроительства — ЦНИИПградо под руководством академика, доктора архитектуры, профессора Юрия Бочарова изучили статистику заболеваемости жителей высоток. Исследователи просмотрели медицинские карты жителей конкретного района и увязали частоту и характер заболеваний с высотой проживания. Связь обнаружилась быстро. Оказалось, что самые здоровые люди живут ближе к земле, на 1 и 2 этаже. Если здоровье изучаемой группы принять за 100 %, то горожане, живущие на 3-5 этажах, имеют на 20 % больше отклонений от нормы. Люди, имеющие квартиры на 6-9 этажах, здоровы лишь на 50 %. А среди живущих выше 9 этажа здоровых людей не оказалось вообще! Не удивительно, что данные научного исследования широкой огласки не получили.
Вот, что пишет о вреде многоэтажного жилья Мирзакарим Норбеков, известный автор оздоровительных методик: «В нашу жизнь вошло мощное психотронное оружие. Это многоэтажки! И чем жильё дороже, монолитнее, тем оно опаснее. Ведь если рассмотреть структуру наших многоэтажных домов, то мы увидим, из чего они сделаны: это бетон, металлические конструкции и балки, масса химических смесей и прочего. Это всё вредит здоровью граждан. Испарения от строительных материалов вредно влияют на лёгкие человека. В помещении достаточно сухой воздух, и проветривание не способно удовлетворить уровень влажности, который необходим для здоровья и гибкости сосудов человека. Далее, металлические каркасные структуры внутри стен создают своё искажённое мощное электромагнитное поле, через которое сложно пробиться природной энергии, заряжающей и питающей людей как телесно, так и духовно. Даже зачатие детей в таких многоэтажных домах вещь нездоровая для будущего ребёнка: его душе сложно прорваться через железобетон. Но она это делает, теряя по дороге массу своих качеств и свойств, обедняясь. В итоге дети наши рождаются уже душевно, а часто и физически искалеченными».
ВЫХЛОПЫ, ИЗЛУЧЕНИЕ И БАКТЕРИИ
Для здоровья жителей многоэтажных домов опасность представляют не только материалы, из которых построено здание. С повышением этажа даже воздух становится вреден для дыхания. Например, на верхних этажах воздух немного разрежен. Там, как в горах, у человека начинается лёгкая гипоксия (недостаток кислорода), что может спровоцировать сердечные приступы у людей пожилых и всех тех, кто страдает от сердечно-сосудистых заболеваний, гипертонии. Если же спуститься ниже, человек почувствует прилив сил. Также на высоте 8-12 этажа как раз находятся выхлопные трубы больших предприятий. Все вредные вещества из них с воздухом попадают напрямик в наши квартиры во время проветривания. Но и это ещё не все опасности городского воздуха для многоэтажек.
Владимир Линов, доцент Санкт-Петербургского архитектурно-строительного университета, заслуженный архитектор России пишет: «Внутри жилых зданий возникает очень живой процесс движения воздуха с нижних этажей на верхние. Следовательно, любой заражённый бактериями воздух с нижних этажей попадает в верхние, и помещения наверху становятся насыщены болезнетворными микробами в 2-3 раза больше, чем внизу. И чем выше здание, тем процесс сильнее. Поэтому замечено: жильцы верхних этажей страдают от болезней органов дыхания в разы чаще своих соседей снизу».
Также на верхних этажах концентрируется не прошедшее сквозь железобетонные стены домов излучение от электроприборов с нижних этажей. В итоге жители квартир ближе к крыше могут чувствовать головные боли, общую слабость, у них меняется артериальное давление и активность мозга. Но страшнее то, что электромагнитное излучение вызывает нарушения в человеческой ДНК!
Кандидат технических наук Виктор Ефимов также считает, что жить в высотных зданиях вредно, но по иной причине: «В царской России дома не строили выше дерева, на 3-4 этажа. Все прекрасно понимали, что этого нельзя делать. Потому что магнитное поле земли и вся её биополевая структура, которая необходима человеку для жизни, сохраняется только в приземном слое высотой с дерево. А как только человек из этого слоя выходит — всё! Он утрачивает физиологическое здоровье».
Житель многоэтажки недополучает живительной энергии земли, солнца и природы в целом, а ещё берёт на себя чужую, далеко не всегда полезную, соседскую энергию. Ведь человек — это не только физическое тело. Вибрации одних людей через стены и перекрытия зданий переходят на других, не давая каждому из нас нормально развиваться и хорошо себя чувствовать. В результате жители многоэтажных домов становятся серой массой, усреднённой толпой без собственных мыслей и мнений. Зато очень удобной в управлении.
Для здоровья жителей многоэтажных домов опасность представляют не только материалы, из которых построено здание. С повышением этажа даже воздух становится вреден для дыхания. Например, на верхних этажах воздух немного разрежен. Там, как в горах, у человека начинается лёгкая гипоксия (недостаток кислорода), что может спровоцировать сердечные приступы у людей пожилых и всех тех, кто страдает от сердечно-сосудистых заболеваний, гипертонии. Если же спуститься ниже, человек почувствует прилив сил. Также на высоте 8-12 этажа как раз находятся выхлопные трубы больших предприятий. Все вредные вещества из них с воздухом попадают напрямик в наши квартиры во время проветривания. Но и это ещё не все опасности городского воздуха для многоэтажек.
Владимир Линов, доцент Санкт-Петербургского архитектурно-строительного университета, заслуженный архитектор России пишет: «Внутри жилых зданий возникает очень живой процесс движения воздуха с нижних этажей на верхние. Следовательно, любой заражённый бактериями воздух с нижних этажей попадает в верхние, и помещения наверху становятся насыщены болезнетворными микробами в 2-3 раза больше, чем внизу. И чем выше здание, тем процесс сильнее. Поэтому замечено: жильцы верхних этажей страдают от болезней органов дыхания в разы чаще своих соседей снизу».
Также на верхних этажах концентрируется не прошедшее сквозь железобетонные стены домов излучение от электроприборов с нижних этажей. В итоге жители квартир ближе к крыше могут чувствовать головные боли, общую слабость, у них меняется артериальное давление и активность мозга. Но страшнее то, что электромагнитное излучение вызывает нарушения в человеческой ДНК!
Кандидат технических наук Виктор Ефимов также считает, что жить в высотных зданиях вредно, но по иной причине: «В царской России дома не строили выше дерева, на 3-4 этажа. Все прекрасно понимали, что этого нельзя делать. Потому что магнитное поле земли и вся её биополевая структура, которая необходима человеку для жизни, сохраняется только в приземном слое высотой с дерево. А как только человек из этого слоя выходит — всё! Он утрачивает физиологическое здоровье».
Житель многоэтажки недополучает живительной энергии земли, солнца и природы в целом, а ещё берёт на себя чужую, далеко не всегда полезную, соседскую энергию. Ведь человек — это не только физическое тело. Вибрации одних людей через стены и перекрытия зданий переходят на других, не давая каждому из нас нормально развиваться и хорошо себя чувствовать. В результате жители многоэтажных домов становятся серой массой, усреднённой толпой без собственных мыслей и мнений. Зато очень удобной в управлении.
БОЛЬШЕ ЭТАЖЕЙ — СЛАБЕЕ ПСИХИКА
Известный британский архитектор Кристофер Александер пишет в своей книге «Язык шаблонов»: «Высокие здания не имеют достоинств, за исключением спекулятивных доходов для банков и застройщиков. Они не дешевле, они не помогают создать общественное, приятное для жизни пространство. Они разрушают лицо города, разрушают социальную жизнь, способствуют увеличению преступности. Но кроме всего этого, существуют данные, доказывающие, что многоэтажки способны вредить здоровью и психике человека. Многоэтажки сводят людей с ума».
Известный британский архитектор Кристофер Александер пишет в своей книге «Язык шаблонов»: «Высокие здания не имеют достоинств, за исключением спекулятивных доходов для банков и застройщиков. Они не дешевле, они не помогают создать общественное, приятное для жизни пространство. Они разрушают лицо города, разрушают социальную жизнь, способствуют увеличению преступности. Но кроме всего этого, существуют данные, доказывающие, что многоэтажки способны вредить здоровью и психике человека. Многоэтажки сводят людей с ума».
ПОД СТРАХОМ ВЫСОТЫ
Действительно, чем выше живёт человек, тем сильнее он подвержен различным страхам и фобиям. По мнению канадского профессора психологии Роберта Гиффорда, люди не приспособлены к жизни высоко над землёй. Он так высказался об этом в одной из своих статей: «Для нашего древнего вида проживание на верхних этажах — совершенно новое явление. Напрашивается вывод, что многоэтажки для нас противоестественны, и не исключено, что всё противоестественное так или иначе вредно». По наблюдениям специалиста, в среднем у жильцов верхних этажей развивается шесть видов фобий. А именно: кто-то из соседей или близких упадёт или выпрыгнет из окна; во время пожара они окажутся в ловушке; разразится землетрясение и дом рухнет; произойдет теракт; преступники проникнут в подъезд или на лестничную площадку; их постоянно атакуют вирусы инфекционных заболеваний. Такая жизнь в ежедневном страхе неизбежно приводит к проблемам с психическим здоровьем.
Психологи исследуют связь высотности проживания с нарушениями психики у жильцов многоэтажных домов с 1970-х годов. В 1979-м результаты опытов в Глазго, Шотландия, показали, что у жителей верхних этажей такие болезни, как депрессия, фобии и даже шизофрения развивались чаще, чем у других жильцов. В исследовании участвовали 964 взрослых человека, проживающих в многоэтажных зданиях. Жители с пятого этажа и выше испытывали вдвое больше симптомов нарушения психики, чем те, кто располагался на нижних этажах и в отдельных домах.
Действительно, чем выше живёт человек, тем сильнее он подвержен различным страхам и фобиям. По мнению канадского профессора психологии Роберта Гиффорда, люди не приспособлены к жизни высоко над землёй. Он так высказался об этом в одной из своих статей: «Для нашего древнего вида проживание на верхних этажах — совершенно новое явление. Напрашивается вывод, что многоэтажки для нас противоестественны, и не исключено, что всё противоестественное так или иначе вредно». По наблюдениям специалиста, в среднем у жильцов верхних этажей развивается шесть видов фобий. А именно: кто-то из соседей или близких упадёт или выпрыгнет из окна; во время пожара они окажутся в ловушке; разразится землетрясение и дом рухнет; произойдет теракт; преступники проникнут в подъезд или на лестничную площадку; их постоянно атакуют вирусы инфекционных заболеваний. Такая жизнь в ежедневном страхе неизбежно приводит к проблемам с психическим здоровьем.
Психологи исследуют связь высотности проживания с нарушениями психики у жильцов многоэтажных домов с 1970-х годов. В 1979-м результаты опытов в Глазго, Шотландия, показали, что у жителей верхних этажей такие болезни, как депрессия, фобии и даже шизофрения развивались чаще, чем у других жильцов. В исследовании участвовали 964 взрослых человека, проживающих в многоэтажных зданиях. Жители с пятого этажа и выше испытывали вдвое больше симптомов нарушения психики, чем те, кто располагался на нижних этажах и в отдельных домах.
ВЫШЕ ЭТАЖ — СИЛЬНЕЕ ОДИНОЧЕСТВО
Известно, когда человеку есть с кем поговорить, любой стресс смягчается, а плохое настроение уходит. У жителей верхних этажей такая возможность психологической разрядки минимальна. А если, к примеру, сломался лифт, большинство людей, живущих выше пятого этажа, предпочтут вовсе не выходить из дома. И это отделяет человека от улицы, города и других людей. Обитатели высоток поневоле становятся заложниками своих четырёх стен, социальными изгоями. Так, в ходе исследования социальной изоляции пожилых людей в английском городе Лидс жители высотных зданий сообщили, что чувствуют себя одинокими и оторванными от мира. И эти ощущения усиливались с ростом числа этажей в многоквартирном доме.
Высотки становятся маленьким миром, особенно те, которые включают в себя рестораны, магазины, аптеку, химчистку и другие удобства. Вам не придётся лишний раз выходить на улицу или встречать других людей. Высотные здания буквально создают бункеры, как физические, так социальные и психологические. И в конечном итоге мы получаем город, оторванный от уличной жизни, основанный на анклавах и закрытых сообществах.
Ухудшение здоровья под влиянием неэкологичного жилья, страхи, состояние замкнутости и отчуждённости, одолевающие жителей высоток изо дня в день, приводят к неутешительной статистике: люди, живущие на восьмом этаже и выше, имеют значительно повышенные шансы на самоубийство.
Энн Хаас, директор Американского фонда по предотвращению самоубийств, приводит статистику по Манхэттену. Плотно застроенный высотками город вышел на первое место (из расчёта на душу населения) по смертельным исходам после прыжков с верхних этажей. Данные исследования в Сингапуре также подтверждают, что наличие высотных зданий ухудшает статистику по самоубийствам. Исследователи сравнивали показатели 60-х и 70-х годов: за это время процент проживающих в многоэтажных домах людей вырос с 9 до 51 %. И число самоубийств увеличилось на 30 %. Люди выпрыгивают из окон в четыре раза чаще, чем раньше.
Известно, когда человеку есть с кем поговорить, любой стресс смягчается, а плохое настроение уходит. У жителей верхних этажей такая возможность психологической разрядки минимальна. А если, к примеру, сломался лифт, большинство людей, живущих выше пятого этажа, предпочтут вовсе не выходить из дома. И это отделяет человека от улицы, города и других людей. Обитатели высоток поневоле становятся заложниками своих четырёх стен, социальными изгоями. Так, в ходе исследования социальной изоляции пожилых людей в английском городе Лидс жители высотных зданий сообщили, что чувствуют себя одинокими и оторванными от мира. И эти ощущения усиливались с ростом числа этажей в многоквартирном доме.
Высотки становятся маленьким миром, особенно те, которые включают в себя рестораны, магазины, аптеку, химчистку и другие удобства. Вам не придётся лишний раз выходить на улицу или встречать других людей. Высотные здания буквально создают бункеры, как физические, так социальные и психологические. И в конечном итоге мы получаем город, оторванный от уличной жизни, основанный на анклавах и закрытых сообществах.
Ухудшение здоровья под влиянием неэкологичного жилья, страхи, состояние замкнутости и отчуждённости, одолевающие жителей высоток изо дня в день, приводят к неутешительной статистике: люди, живущие на восьмом этаже и выше, имеют значительно повышенные шансы на самоубийство.
Энн Хаас, директор Американского фонда по предотвращению самоубийств, приводит статистику по Манхэттену. Плотно застроенный высотками город вышел на первое место (из расчёта на душу населения) по смертельным исходам после прыжков с верхних этажей. Данные исследования в Сингапуре также подтверждают, что наличие высотных зданий ухудшает статистику по самоубийствам. Исследователи сравнивали показатели 60-х и 70-х годов: за это время процент проживающих в многоэтажных домах людей вырос с 9 до 51 %. И число самоубийств увеличилось на 30 %. Люди выпрыгивают из окон в четыре раза чаще, чем раньше.
ВРЕМЯ ЗАДУМАТЬСЯ
Высотные дома, в которые селят горожан, всё меньше напоминают места для жизни. Многоэтажки угнетают, подавляют человека физически и духовно, с первых дней жизни формируя психологию раба. Забираясь в свои клетушки, «скворечники», мы и сами становимся маленькими, незаметными, незначительными. И хотя лучшие архитекторы, выступая на Всемирном конгрессе в Турине ещё десять лет назад, провозгласили высотки «отвратительной ошибкой архитектуры», у нас активно продолжают строить многоэтажное жильё. А мы и радуемся «элитным» метрам поближе к небу... Что тому виной: устаревшие нормы строительства, желание застройщиков нажиться на обычных людях или хитроумный план мировой элиты по сокращению населения планеты? Как бы то ни было, чем больше человек отрывается от земли с её живительной энергией, чем чаще проводит время в бетонных стенах, тем скорее приближает свой духовный, моральный и физический конец.
Анастасия СОСНОВСКАЯ
Высотные дома, в которые селят горожан, всё меньше напоминают места для жизни. Многоэтажки угнетают, подавляют человека физически и духовно, с первых дней жизни формируя психологию раба. Забираясь в свои клетушки, «скворечники», мы и сами становимся маленькими, незаметными, незначительными. И хотя лучшие архитекторы, выступая на Всемирном конгрессе в Турине ещё десять лет назад, провозгласили высотки «отвратительной ошибкой архитектуры», у нас активно продолжают строить многоэтажное жильё. А мы и радуемся «элитным» метрам поближе к небу... Что тому виной: устаревшие нормы строительства, желание застройщиков нажиться на обычных людях или хитроумный план мировой элиты по сокращению населения планеты? Как бы то ни было, чем больше человек отрывается от земли с её живительной энергией, чем чаще проводит время в бетонных стенах, тем скорее приближает свой духовный, моральный и физический конец.
Анастасия СОСНОВСКАЯ
https://www.quantamagazine.org/physicists-discover-exotic-patterns-of-synchronization-20190404/
Invariants distill innate qualities of certain mathematical objects, often in the form of a single number. If you wrap a netting around a sphere, for example, you always get an Euler characteristic of 2. If you try a doughnut surface instead, you always get 0. On a two-holed doughnut, you get −2.
Инварианты перегоняют врожденные качества определенных математических объектов, часто в форме единого числа. Например, если вы оберните сетку вокруг сферы, вы всегда получите эйлерову характеристику 2. Если вы попробуете поверхность для пончика, вы всегда получите 0. На пончике с двумя отверстиями вы получите -2.
https://www.quantamagazine.org/an-idea-from-physics-helps-ai-see-in-higher-dimensions-20200109/
The ones who go back and fort to a rabbit hole knows what is really going on in this universe and the rest are just a primitive thinkers and it helps nothing at all.... world need real serious help and change otherwise men wargasmic games are rolling over and over centuries and centuries..... patriarchal system is a destructive system
🙏https://themindunleashed.com/2020/06/swarm-of-earthquakes-in-yellowstone-renews-fears-of-supervolcano-eruption.html
https://www.oregonlive.com/pacific-northwest-news/2016/10/living_in_earthquake_country_a.html
https://www.safety.com/earthquake-safety/
Whenever I use the term, “COVID 19”, I mean 5G EMF Radiation, which when coupled with Metallurgical Chemtrail pollution, creates Radiation Sickness by over stressing the human body’s respiratory system, creating oxidative stress, and provoking the body’s natural immune system to over manufacture secretions of exosomes (viruses) to protect itself.
https://www.nationalgeographic.com/environment/natural-disasters/earthquake-safety-tips/
В Тбилиси проходила конференция на тему "Оптимизм советской литературы". Было множество выступающих. В том числе — Наровчатов, который говорил про оптимизм советской литературы. Вслед за ним поднялся на трибуну грузинский литературовед Кемоклидзе: — Вопрос предыдущему оратору: — Пожалуйста. — Я относительно Байрона. Он был молодой? — Что? — удивился Наровчатов. — Байрон? Джордж Байрон? Да, он погиб сравнительно молодым человеком. А что? — Ничего особенного. Еще один вопрос про Байрона. Он был красивый? — Кто, Байрон? Да, Байрон, как известно, обладал весьма эффектной наружностью. А что? В чем дело? — Да, так. Еще один вопрос. Он был зажиточный? — Кто, Байрон? Ну, разумеется. Он был лорд. У него был замок. Он был вполне зажиточный. И даже богатый. Это общеизвестно. — И последний вопрос. Он был талантливый? — Байрон? Джордж Байрон? Байрон — величайший поэт Англии! Я не понимаю в чем дело?! — Сейчас поймешь. Вот смотри. Джордж Байрон! Он был молодой, красивый, богатый и талантливый. Он был — пессимист! А ты — старый, нищий, уродливый и бездарный! И ты — оптимист!
https://www.msn.com/en-us/news/politics/trump-says-supporters-might-demand-that-he-serve-more-than-two-terms-as-president/ar-AACXSMW?ocid=sf
https://www.youtube.com/playlist?list=PLQbz9o2KMOWHUUmx6men8ts77sk-s5LHa
https://www.awakeningchannel.com/post/depopulation-agenda-an-insider-of-the-elite-has-already-warned-us
BREAKING: This is why everyone is migrating over to Liker(www.liker.com), a new social network that is fact checking T45 left and right👏👏👏!
https://www.vanityfair.com/news/2020/06/how-facebook-became-the-social-media-home-of-the-right
https://www.cnet.com/news/trump-signs-5g-and-broadband-mapping-legislation-into-law/
https://mygooglenewsfeed.blogspot.com/2020/05/top-climatologist-slams-bill-gates.html?m=1
https://m.youtube.com/watch?feature=share&v=KZ4VtsxotO8
https://www.ionos.com/digitalguide/online-marketing/social-media/the-best-facebook-alternatives/
Астрофизики: Гамма-струи превышают скорость света Ученые считают, что вспышки гамма-лучей могут превышать скорость света и вызывать обратимость времени.
https://bigthink.com/surprising-science/astrophysicists-gamma-ray-jets-speed-of-light?utm_medium=Social&facebook=1&utm_source=Facebook#Echobox=1591111371
https://interestingengineering.com/russian-arctic-rivers-run-red-causing-a-state-of-emergency
https://www.quantamagazine.org/continents-of-the-underworld-come-into-focus-20200107/
https://zen.yandex.ru/media/novostroy-m.ru/jit-vyshe-7-etaja--vredno-dlia-zdorovia-ili-net-5d7f651978125e00ad8d4739
https://zimamagazine.com/2020/06/s-8-ijunya-vse-pribyvshie-v-velikobritaniju-budut-otpravlyatsya-v-samoizolyaciju/
Астрофизики предполагают, что гамма-всплески могут превышать скорость света. Сверхсветовые струи также могут быть причиной обратимости времени. Это открытие не противоречит теории Эйнштейна, потому что этот эффект происходит в струйной среде, а не в вакууме. Согласно теории относительности Эйнштейна, ничто не может двигаться быстрее, чем скорость света в вакууме. И все же в космосе происходит много странных вещей, в том числе новое предложение двух астрофизиков о том, что взрывы, создающие вспышки гамма-лучей, могут быть в состоянии ускоряться быстрее, чем свет, становясь сверхсветовым. Тем не менее, это исследование астрофизиков Джон Хаккила из колледжа Чарльстона и Роберта Немироффа из Мичиганского технологического университета не идет вразрез с теорией Эйнштейна. Ученые обнаружили, что, хотя эти вспышки превосходят скорость света в окружающих газовых облаках, это происходит только в реактивных средах, а не в вакууме. Астрофизики также считают, что эти сверхсветовые струи могут создавать обратимость во времени, которую можно наблюдать на кривых блеска гамма-излучения. Джон Хаккила уподобляет то, что они нашли, пропуску камней через пруд. Если кто-то бросит такой камень в воду по направлению к вам, камень будет проходить через воздух между прыжками быстрее, чем волны, которые он вызывает, движутся по воде. По мере приближения вы увидите волны, которые создаются каждым пропуском в обратном порядке. Самые последние из них появятся первыми, а те, кто совершил ранние прыжки вдоль воды, последними. «Стандартные модели гамма-всплесков пренебрегают обратимыми во времени свойствами кривой блеска», - объяснил Хаккила. «Сверхсветовое движение струи объясняет эти свойства, сохраняя при этом множество стандартных характеристик модели». Проверьте новую статью здесь, опубликованную в Astrophysical Journal.
==
этой книге я опишу, как социальное программирование с компонентом автоматизации изнасилования наносит вред и наносит вред молодым девушкам, женщинам, мужчинам, семьям и всему нашему обществу; влияют на ваше физическое здоровье, ум, финансы и будущую способность иметь полноценную жизнь с более высокими возможностями. Вы поймете, как расшифровать его, предотвратить его, противостоять ему и помочь устранить его из своей жизни и общества, в свою очередь внося свой вклад в создание лучшего мира. Вы также поймете более высокий уровень декодирования, который Институт социального программирования (SPI) назвал био-цифровым социальным программированием, который используется гибридным образом, проникая в вашу защиту, чтобы изнасиловать вас в подсознательном, бессознательном и сознательные автоматизированные способы. Это изнасилование называется «био-цифровое гибридное сексуальное нападение», которое проникает в ваше био-цифровое поле и распространяется со смартфонами, приложениями, устройствами IoT и ИИ, поскольку оно использует определенную частоту, которая воспроизводится в организме человека, вашей нервной системе, клетках. и даже влияет на вашу ДНК. Био-цифровой разум насильника, био-цифровой, пересекает контент, предоставленный Голливудом, СМИ, музыкой, танцами и системой образования. Этот разум был назван Rape-Mind, поскольку мы обнаружили биометрические технологии, которые показывают и декодируют его самые строительные блоки, состоящие из био-цифровых полей и био-вещества. Исследователь из SPI инвестировал более 20 лет в исследования био-цифровой сети человека и ее взаимосвязи с интернетом, культурой и управляющими платформами. Эта книга содержит интервью мужчин, которые спали с 200 до 5000 девушек. Были опрошены девушки и женщины от молодого до очень старого возраста, и собранная информация включает в себя научные методы, которые включают в себя алгоритмы искусственного интеллекта в сочетании с современной культурой, средствами массовой информации, промышленностью и вопросами, связанными со здоровьем тела, ростом и благополучием. Книга начинается с интервью с жертвами, затем рассказывает вам об очень краткой истории изнасилований и о том, как она перешла к био-цифровому социальному программированию с автоматизацией изнасилований, которая сегодня незаметно контролирует человечество. Затем он переходит к тому, как новые технологии во главе с ИИ и автоматизацией фактически способствуют изнасилованию, сексуальным преступлениям и торговле людьми в глобальном масштабе, превосходя по численности все изнасилования военного времени вместе взятые. Жертвами становятся не просто девушки или женщины, но и все мужчины. Концепции Rape-Mind, Bio-Digital Network, Bio-Matter и Replication будут разработаны, так как они относятся к Rape по-разному. Это необходимо прочитать для всех, кто заинтересован в содержательных отношениях, и для всех, кто является родителем, сестрой, братом, дочерью, семьей, в правоохранительных органах, в сфере технологий, в образовании, в средствах массовой информации или в правительстве.
-
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Will be revised