ფსიქოკრატია, შიზოფაშიზმი -ჰუმანიტარული მეცნიერებების ლექსიკონი

მოსკოვში რომ იქნები, მოერიდე სიწმინდეზე ლაპარაკს.
თორემ მტრედებივით უწყინარნი დაგიჭერენ,
წმინდანები დაგიმორჩილებენ,
სიყვარულის მსახურნი კი მიწაში ჯვარივით ჩაგასობენ.
 ბორის გრებენშჩიკოვი

ფსიქოკრატია - შიზოფაშიზმი (schizofascism).   ჰუმანიტარული მეცნიერებების ლექსიკონი
ფაშიზმი ფაშიზმთან ბრძოლის საფარქვეშ. ფაქტიურად, ფაშიზმი არის მსოფლმხედველობა, რომელიც აერთიანებს რასობრივ თეორიას, იმპერიალიზმს, ნაციონალიზმს, ქსენოფობიას, ველიკოდერჟავულობას, , ანტიდემოკრატიას, ანტილიბერალიზმს. შიზოფაშიზმი გახლეჩილი მსოფლმხედველობაა, ფაშიზმის ერთგვარი კარიკატურა, მაგრამ სერიოზული, სახიფათო, აგრესიული კარიკატურა. შიზოფაშიზმი ვლინდება ისტერიულ სიძულვილში თავისუფლების, დემოკრატიის, ყოველივე უცხოურის, სხვა იდენტობის ადამიანთა მიმართ, ასევე საკუთარ ხალხში მტრებისა და მოღალატეების ძიებაში. მაგრამ ეს შოვინისტური მსოფლმხედველობა შიზოფრენიულ განხეთქილებაშია, ცდილობს გამოიყენოს ყველა ის სიკეთე, რომლითაც უზრუნველყოფს მას „მტერი“: უძრავი ქონება საზღვარგარეთ, პრივილეგია განათლება მისცეს შვილებს „გეიროპის“ ქვეყნებში, იქ შვებულების გატარება, საბანკო ანგარიშების შენახვა და ა.შ. შიზოფაშიზმი განსხვავდება ტრადიციული ფაშიზმისგან ცინიზმით და კორუფციით, ასევე მას გამოარჩევს უახლესი „ნოუ ჰაუ“: რაც უფრო ღრმაა უფსკრული იდეალსა და ფაქტს შორის, მით უფრო მოსწონს ეს მასებს. პროპაგანდა აშკარად ცრუობს იმის გათვალისწინებით, რომ ხალხს მოეწონება სიცრუე, თუ ის „ჩვენია“, ჩვენი მაამებელი, ხოლო მათი „გამკიცხველი“. ასეთ „წესიერ“, „პატრიოტულ“ სიცრუეს („მოედანზე ჯვარცმული ბიჭის“ ტიპისა) ხვდებიან განსაკუთრებული ენთუზიაზმით. თავხედური სიცრუე და მის მიერ გამართლებული ძალადობა არის გარანტია იმისა, რომ მატყუარა მისიანი იქნება სიცოცხლის ბოლომდე, რადგან ხელფეხშეკრულია სიცრუით და სისხლით. მფრთხალმა სიცრუემ შეიძლება თავი აარიდოს ჭეშმარიტებას რამდენიმე გრადუსით, უფრო გაბედულმა სიცრუემ - მართი კუთხით, ხოლო საკმაოდ გაბედულმა - 180 გრადუსით, ანუ ჭეშმარიტების პირდაპირ საპირისპიროა. შიზოფაშიზმი აერთიანებს პოსტმოდერნიზმის ზოგიერთ მახასიათებელს: რეალობისადმი ზიზღს, ჰიპერრეალიზმის კულტს, სიმულაკრების დანერგვას, აღნიშნულთა პრიორიტეტს აღნიშნულებზე, მაგრამ, ამავე დროს, ჩამოაცილებს მათ რეფლექსიას, თამაშს, ირონიას და აყენებს არქაული საზოგადოებრივი სტრუქტურების, ძალაუფლების ინსტინქტების და მასობრივი ერთობის სამსახურში. * უახლესი შუა საუკუნეები, პანფობია, ფსიქოკრატია, საკუთარი სიწმინდით შეპყრობილობა, სოციოდელიკები, ტოტალგია" =========== ფსიქოკრატია წარმოადგენს პოლიტიკურ რეჟიმს, რომელიც მართავს არა იდეოლოგიური ან ეკონომიკური ბერკეტების გამოყენებით, არამედ საზოგადოებაში გარკვეული ფსიქიკური მდგომარეობის: მასობრივი ისტერიის, პარანოიის, ჰორორის, სიძულვილის, შიშის, შურის, დიდი სიხარულის და ა.შ. გამწვავების გზით. რა თქმა უნდა, ასე ხდებოდა მე-20 საუკუნის ტოტალიტარული რეჟიმების პირობებში, მაგრამ მაინც კომუნიზმი და ფაშიზმი, პირველ რიგში, იყო იდეოკრატია, ანუ მართავდნენ იდეების საშუალებით, რომლებიც იპყრობდნენ მასების ცნობიერებას და ქვეცნობიერს. მაგალითები: ახლა მიმდინარეობს პლუტოკრატიის სწრაფი გადაგვარება ფსიქოკრატიაში. - რატომ გადაგვარება? ისინი მშვენივრად ავსებენ ერთმანეთს. ფსიქოკრატია ეთამაშება ერის ფსიქიკურ მდგომარეობას, აცლის ემოციების ენერგიას - სხვა რესურსი, არც იდეური და არც ეკონომიკური სახელმწიფოს აღარ დარჩენია. ტყუილუბრალოდ არ ამბობენ: „ზომბოყუთი“. ხელისუფლება, რომელიც ზომბირებს მოსახლეობას, - ეს არის ფსიქოკრატია. ფსიქოკრატია ფსიქების ძალაუფლებაა. ზოგიერთი ფსიქიკური დაავადების თავისებურებაა ძალიან რაციონალური, გაქნილი, მოსაზრებული ქცევა აშკარად ანომალური მიზნებისთვის. რესინტემენტი - ესეც ხომ გრძნობაა, სენტიმენტი. ფაქტობრივად, ეტიმოლოგიურად ფრანგულ ენაზეა ressentiment, ინგლისურ ენაზე resentment, და ნიშნავს მხოლოდ ძლიერ განცდას, თუმცა შემდეგ მას მიენიჭა ძლიერი წყენის, გაბოროტების, შურისმგებლობის მნიშვნელობა. ასე რომ რუსეთში ხელისუფლება ასეთი სენტიმენტალურია, თამაშობს გრძნობებზე, მთელი ძალით აღვივებს მათ, რადგან გასაღვივებელი აღარაფერია: ეკონომიკაში, ბიზნესში, მეცნიერებაში, ტექნოლოგიებში, ჰუმანიტარულ სფეროში - სრული ჩავარდნაა. ცუდი გზებისა და სულელების რაოდენობა იზრდება გეომეტრიული პროგრესიით (ან გეოგრაფიული - თუ გავითვალისწინებთ ქვეყნის მასშტაბებს). იდეებიც კი აღარ არსებობს, საკუთარი იდენტურობის იდეის გარდა: ჩვენ საუკეთესო ვართ, იმიტომ, რომ ეს ჩვენ ვართ, ყველას შურს ჩვენი და ყველა ცდილობს გვაწყენინოს. ისღა დარჩა გრძნობებს დაყრდნონ, ეს არის ყველაზე უძველესი, ბიოლოგიური რესურსი, როგორც ეკონომიკაში ეყრდნობიან მეორე ბუნებრივ რესურსს - ნავთობს და გაზს. სწორედ ეს არის ფსიქოკრატია, როგორც მე მესმის, - შიშველი ფსიქიკა, ფსიქოენერგია, როგორც უკიდურესად გამოფიტული ხელისუფლების უკანასკნელი რესურსი. ფსიქოკრატიის იდეა - სოციალური უტოპიის ერთ-ერთი ფორმაა. ფსიქოკრატია - ცოცხალი არსების სულში შეღწევის შესაძლებლობაა. I დონე — სულში ჩაწვდომა ხდება ფიზიკური შეხებით, მაგრამ მომხმარებელს არ შეუძლია გადაადგილება, ამ მდგომარეობაში ყოფნა შესაძლებელია არა უმეტეს 5 წუთის განმავლობაში. II დონე —სულში ჩაწვდომა ხდება ფიზიკური შეხებით, მაგრამ მომხმარებელს არ შეუძლია გადაადგილება, კონტაქტის დამყარება შესაძლებელია არა უმეტეს 7 წუთის განმავლობაში. III დონე —სულში ჩაწვდომა ხდება ფიზიკური შეხებით, მაგრამ მომხმარებელს არ შეუძლია გადაადგილება, კონტაქტის დამყარება შესაძლებელია არა უმეტეს 11 წუთის განმავლობაში. IV დონე —სულში ჩაწვდომა ხდება ფიზიკური შეხებით, მაგრამ მომხმარებელს არ შეუძლია გადაადგილება, კონტაქტის დამყარება შესაძლებელია არა უმეტეს 20 წუთის განმავლობაში. V დონე — ერთიანობის მდგომარეობაში მსხვერპლის აზრების, გრძნობების და მეხსიერების წაკითხვის უნარი."

უახლესი შუა საუკუნეები (Newest Middle Аges). თანამედროვე ეპოქის ერთ-ერთი მახასიათებელია, რომელიც აღინიშნება ცივილიზაციათა კონფლიქტებით და რელიგიური და პოლიტიკური ფუნდამენტალიზმის ზრდით. „ახალი შუა საუკუნეები“ უწოდა ნიკოლაი ბერდიაევმა XX საუკუნეს ამავე სახელწოდების წიგნში 1924 წელს. მისი ნიშნებია ახალი საუკუნის ღირებულებების უარყოფა: ჰუმანიზმის, ინდივიდუალიზმის, რაციონალიზმის და დემოკრატიის; „სულისკვეთების ამაღლების“ და „გადარჩენის“ იდეების გავლენის ქვეშ მყოფი მასების როლის მკვეთრი ზრდა; რადიკალური მოძრაობების წარმატება, რომლებიც პირდებიან სამყაროს შეცვლას - კომუნიზმის, სოციალიზმის, ფაშიზმის, ნაციზმის. თითქოს ახალი შუა საუკუნეები წარსულს ჩაბარდა ფაშიზმისა და კომუნიზმის მარცხთან და 1989 წელს რკინის ფარდის ჩამოვარდნასთან ერთად. მომდევნო ათწლეულმა, 1990-იანმა წლებმა, ჩაიარეს ეიფორიის ნიშნის ქვეშ დემოკრატიის გლობალური გამარჯვების და დასავლური სტილის რაციონალიზმის გამო - კაცობრიობა დაუბრუნდა ახალი დროის მაგისტრალს. მაგრამ ХХI საუკუნის დასაწყისი აღინიშნა ტერორისტული აქტით ნიუ იორკში (2001) - შუა საუკუნეების ფეთქებადი რეციდივით. ეს იმპულსი მოდის აგრესიული ისლამისგან, შემდგომ კი - რუსეთისგან, რომელმაც დაიწყო არა მხოლოდ რევოლუციამდელი, არამედ პეტრე პირველის ეპოქამდელი არქაული თვისებების აღორძინება, მათ შორის დასავლეთთან დაპირისპირება, სეკულარიზმიდან რელიგიურ ფუნდამენტალიზმზე, მილიტარიზაციაზე გადასვლა, მეცნიერებისა და განათლების როლის შეზღუდვა. XXI საუკუნის უახლესი შუა საუკუნეები განსხვავდება მე-20 საუკუნის ახალი შუა საუკუნეებისგან იმით, რომ ის არის პოსტსეკულარული, პოსტუტოპიური და პოსტფუტურისტული, ანუ ეყრდნობა რელიგიურ-ეროვნულ ტრადიციას, ტრადიციონალიზმს, როგორც ასეთს, და მიმართულია წარსულში, და არა მომავალში. უახლესმა შუა საუკუნეებმა შეცვალეს პოსტმოდერნული ეპოქა, რომელიც აშორებს მას ახალი შუა საუკუნეებისგან. ამით განისაზღვრება განსხვავება 1920-1940 წლების (ახალი შუა საუკუნეები) ფაშიზმსა და XXI საუკუნის დასაწყისის *შიზოფიზიზმს (უახლესი შუა საუკუნეები) შორის. უახლესი შუა საუკუნეების მრავალი თავისებურება მხატვრულად იწინასწარმეტყველა ვ. სოროკინმა მოთხრობაში „ოპრიჩნიკის დღე“ (2006). *არქტოსოფია, უძველესი, ფსიქოკრატია, ტოტალგია, შჳზოფაშიზმი," ფსიქოფობია

ჰუმანიტარული მეცნიერებების ლექსიკონი 2017

=========
 ყოფა. რეალობა“ რეალიტეტი ,ჰიპორეალობა,ორგრძნობიარობა ან გრძნობების დაძაბვა, ამბიპათია

 ყოფა. რეალობა“

რეალიტეტი (realdom; reality as a principle and institution; წარმოებულია სუფიქსით -„იტეტი“, ავტორიტეტის, პრიორიტეტის, სუვერენიტეტის ანალოგიურად). რეალობა, როგორც მმართველი პრინციპი და ინსტიტუცია, შეიქმნა დასავლურ ცივილიზაციაში. რეალიტეტი არ არის მხოლოდ რეალობა, არამედ სამეცნიერო, ეპისტემოლოგიური, იურიდიული, პოლიტიკური, ეთიკური თეორიებისა და პრაქტიკის სისტემაა, რომელიც მოწოდებულია დაასაბუთოს რეალობა, როგორც უმაღლესი ღირებულება და დაიცვას იგი ყველა სახის გაყალბებასა და დამახინჯებისაგან. ამ მიზანს ემსახურება ვერიფიკაციის სამეცნიერო, სამართლებრივი, პოლიტიკური მეთოდები, მტკიცებულებები, მოწმობები, ფაქტების დადგენა, ექსპერიმენტული შემოწმება, მხარეთა შეჯიბრებითობის პრინციპი სასამართლოში, მოქალაქეთა თანასწორი წარმომადგენლობა სამთავრობო დაწესებულებებში და ა.შ. რეალობის ყველა ელემენტი: სუბიექტები, ობიექტები, მათი უფლებები, მოვალეობები, ურთიერთობები, ფაქტები, არტეფაქტები, - რეგულირდება და დაცულია კონსტიტუციით, ნორმებისა და კანონების სისტემით, საკუთრების უფლებით, ცოდნის მეცნიერული სტატუსით, ობიექტური ჭეშმარიტების ძიებით. მიუხედავად იმისა, რომ რეალიტეტი არ გამოირჩევა როგორც დამოუკიდებელი ინსტიტუცია, მის მხარდაჭერას და განმტკიცებას ბევრი სხვა სამართლებრივი, სამეცნიერო და საგანმანათლებლო დაწესებულება ემსახურება დასავლეთში.

არსებობენ ისეთი ცივილიზაციებიც, სადაც რეალობა არ წარმოადგენს პრიორიტეტულ ღირებულებას, და მისი ადგილი უკავია მითებს, რწმენას, იდეებს, ტრადიციებს, კოლექტიურ ცნობიერებს ან არაცნობიერს, ეთნიკურ ერთიანობას, სახელმწიფოს სიძლიერეს. რეალობის დაბალი სტატუსი საზოგადოებაში იწვევს მეცნიერების და კანონის როლის შესუსტებას (იხ. *ჰიპორეალობა).

*რეალ, ჰიპერ -, ჰიპორეალობა, როგორც, მინუს-სისტემა

ჰიპორეალობა (hyporeality; ბერძნ. hypo, ქვეშ, დაბლა, ნაკლები). რეალობის ტიპი, რომელიც განსხვავდება არარეალურისგან, ირეალურისგან სუსტად გამოხატული ნიშნებით. ჰიპორეალობის დამახასიათებელი თვისებებია: გარემოსგან სუსტად გამოკვეთილი ობიექტების გაურკვევლობა; მასისგან, კოლექტივისგან სუსტად გამოკვეთილი სუბიექტების გაურკვევლობა; ცივილიზაციის და მისი არტეფაქტების ამორფულობა, რომლებიც არ არის მკაფიოდ გამოყოფილი ბუნებისაგან ან სწრაფად ძველდება, და მზადაა დაშლისათვის.

ჰიპორეალობა უპირისპირდება რეალიტეტს, რეალობის, როგორც უმაღლესი ღირებულების, კოგნიტურ-სამართლებრივ სტატუსს დასავლურ ცივილიზაციაში. ამავე დროს ჰიპორეალობა განსხვავდება ჰიპერრეალობისაგან (იხ. ჰიპერ-), რომელიც განისაზღვრება, როგორც ჭარბი რეალობა, როგორც მისი გაძლიერებული სიმულაცია, პირველ რიგში, მასობრივი კომუნიკაციის საშუალებებით. ჰიპორეალობა, პირიქით, „სუსტია“, ბოლომდე არ არის გამოვლენილი, ნაკლებად მნიშვნელოვანი რეალობაა, რომელიც შეიძლება შეიცავდეს რაღაც უფრო დიდის პოტენციალს, იმედს, მოწოდებას, დაპირებას, მაგრამ შეიძლება დარჩეს თვითკმარი სწორედ „ჰიპო“-ს დონეზე .

ჰიპორეალობა ზოგიერთი კულტურის თვისებაა დაიცვას წონასწორობა ყოფისა და არმყოფობის ზღვარზე. ყოფას არ აქვს დამოუკიდებელი ღირებულებები, არ არის საიმედოდ დაცული დაშლისგან, ქაოსისგან, დაღუპვისგან, თუმცა ნახევრად უჩინარდება არმყოფობაში. არ არის განვითარებული სამეცნიერო, იურიდიული საშუალებების და გარანტიების სისტემა რეალობის ფიქციების, მითების, ცრურწმენისგან დასაცავად. რეალობის განმსაზღვრელ მახასიათებლებს შეიძლება მიეკუთვნოს მკაფიო საბაზო კულტურული საზღვრები, რომლებიც განაცალკავებენ: ცოდნას - მოსაზრებებისა და შეხედულებებისგან, ორიგინალს - ყალბისგან, ფაქტს - მონაგონისგან, ენერგიას - ენტროპიისგან, სამართალს - უსამართლობისაგან, საკუთარს - უცხოსგან, კერძოს - საერთოსგან, ფორმას - ქაოსისგან, შრომას - უსაქმურობისგან და ა.შ. ჰიპორეალობა აუქმებს ან ასუსტებს ამ განსხვავებათა სისტემას, არღვევს ჭეშმარიტების, საკუთრების, მართებულის, ღირებულის სამეცნიერო, სამართლებრივ, მორალურ კრიტერიუმებს. ფაქტები შერეულია მითებთან. იდეოლოგია იმორჩილებს მეცნიერებასა და ხელოვნებას და ზღუდავს კვლევისა და შემოქმედების თავისუფლებას. შრომის ნაყოფი გამოიყურება არასაკმარისად დასრულებულად და დახვეწილად. არტეფაქტები მზადდება ნაჩქარევად, დაუდევრად, და კონტრასტულად არ გამოიყურებს გარემოს (მკრთალი, სუსტი, დაძველებული) ფონზე. სუბიექტები ვერ აღწევენ თვითშეგნებისა და თვითგამორკვევის სისრულეს, არ ხდებიან თავისუფალი და პასუხისმგებელი მოქალაქეები. სამოქალაქო საზოგადოება არ არის ჩამოყალიბებული, როგორც დამოუკიდებელი ძალა, როგორც სახელმწიფოსგან დამოუკიდებელი. ჰიპორეალობის პირობებში არ ყალიბდება მყარი ცნებები საკუთრების, სიმართლის, თავისუფლების, ინდივიდუალურობის, სამოქალაქო მოვალეობის, ადამიანის ღირსების შესახებ. რეალობის ყველა ეს თვისება უჩინარდება ბუნდოვან და აბსტრაქტულ ცნებაში სივრცის შესახებ, რომელიც მოკლებულია მკაფიო ფორმებს და გახსნილია ნებისმიერი ტრანსფორმაციისა და ცვალებადობისათვის.

ჰიპორეალობას არა მხოლოდ გააჩნია გარკვეული სტრუქტურული თვისებები, არამედ გარეგნულადაც საცნობია და ჩვეულებრივ ხასიათდება ისეთი ეპითეტებით, როგორიცაა ღარიბი, არა თვალშისაცემი, არამკაფიო, შეუმჩნეველი, მიუსაფარი, უდაბური, დაბნეული, არეული.

ადამიანს ყოველთვის სურს იცოდეს, თუ რა ეწოდება იმას, რაც უკვე გამოცდილი აქვს. დააპირებ ამის გაგებას, - სიტყვა კი არ არსებობს. ასე გაჩნდა მრავალი ცნება, რომელიც შევიდა „ჰუმანიტარულ მეცნიერებათა პროექციულ ლექსიკონში“.

“პიროვნება. ეთიკა”.

ორგრძნობიარობა ან გრძნობების დაძაბვა (doublefeel, ср. doublethink, ორაზროვნება). გრძნობათა გაორება, ემოციური ამბივალენტურობა. ზოგჯერ საფრთხის შესახებ პირველად იგებენ მაშინ, როდესაც ის უკვე დასრულდა, და მხოლოდ შემდეგ განიცდიან შიშსაც და სიხარულსაც. მაგალითად, აღმოაჩენენ და უსაფრთხოდ ამოკვეთენ სიმსივნეს, რომლის შესახებ ადრე ეჭვიც არ გქონიათ, ის კი იზრდებოდა შენში და ემზადებოდა გადაგვარებისათვის. ამავე დროს განიცდი შიშსაც საკუთარი თავის გამო უწინდელის, და სიხარულს - საკუთარი თავი გამო ამჟამინდელის. ასეთი „გრძნობების დაჭიმვა“ გამონაკლისს არ წარმოადგენს, არამედ წესია. ისინი მუდმივად თან ახლავს ჩვენ ცხოვრებას: ჩვენ ვარსებობთ, მაგრამ შეიძლება არც ვყოფილიყავით (არ დავბადებულიყავით, ბავშვობაში მომკვდარიყავით, გუშინ ავტობუსი შეიძლებოდა დაგვჯახებოდა). თუ მუდმივად „დავჭიმავთ“ საკუთარ თავს ამ ორგრძნობიარობაზე, გაჩნდება სუბიექტურად განცდილი ცხოვრების ღირებულება, მაგრამ ემოციური გადატვირთვა ძალიან მაღალი იქნება.

ორგრძნობიარობა იძენს ფილოსოფიურ ხასიათს, როდესაც მიმართულია მთლიანად სამყაროზე. ახალი ფიზიკური კანონების, პარალელური სამყაროების და ა.შ. სამეცნიერო აღმოჩენამ შეიძლება გამოიწვიოს ადამიანში ორმაგი გრძნობა: მიტოვების, მარტოობის, კოსმიური აგორაფობიის - და, ამავე დროს, ეს ცოდნის, სამყაროს სულიერი დაუფლების სიხარულის. „სივრცის მეშვეობით სამყარო მოიცავს და შთანთმქავს მე, ხოლო აზრის დახმარებით მე მოვიცავ სამყაროს“ (პასკალი, „ფიქრები“). ესთეტიკური ორგრძნობიარობა - სიხარულის და ტანჯვის ერთად განცდაა, როდესაც აღიქვამ ხელოვნების თვალსაჩინო ნიმუშებს (* stradost). ორგრძნობიარობა - ურთიერთსაპირისპირო აფექტების დაახლოვება და ურთიერთგანადგურება - აისახა არისტოტელეს კათარსისის ცნებაში, რომელმაც შემდგომ ჰპოვა განვითარება ლ. ვიგოტსკის „ხელოვნების ფსიქოლოგიაში“.

*ამბი-, ამბიპათია, აზრის კათარსისი, ურთიერ საპირისპირო გრძნობები, სელფ-ემოცია, სიხარული და ტანჯვა, ფილოფილია, ფობიოფილია, ფილოსოფიური გრძნობები “


 ბოლოდროინდენ მოვლენებთან დაკავშირებით, კიდევ ერთი ცნება შემოვიდა აქტიურ ლექსიკაში.
თავი: რელიგია. თეოლოგია
სვიატობესიე (sacromania; შდრ. “ობსკურანტიზმი“). საკუთარი წმინდანობის ან თავისი პრინციპების და მრწამსის სიწმინდით შეპყრობილობა; აგრესია განსხვავებული აზრის მქონეთა წინააღმდეგ რელიგიურ ნიადაგზე. საკუთარი წმინდანობით შემპყრობილები ყველგან ეძებენ ერესს და ერეტიკოსებს, იყენებენ ნებისმიერ საბაბს საკუთარი „შეურაცხყოფილი რელიგიური გრძნობების“ სადემოსტრაციოდ და აღვივებენ საზოგადოებაში ღვარძლს და შეუწყნარებლობას. „საკუთარი წმინდანობით შემპყრობილობა“ ახლოსაა ფანატიზმთან, მაგრამ თუ ფანატიკოსი მზად არის მსხვერპლი გაიღოს თავისი რწმენისთვის, „საკუთარი წმინდანობით შემპყრობილები“ სხვებს სწირავენ მსხვერპლად, მზად არიან დააპატიმრონ და სიკვდილით დასაჯონ. ეს არის ფანატიზმის და ფარისევლობის, ნარცისიზმისა  და სადიზმის ნარევი.
         შეურიგებელი და პოლიტიზებული ფუნდამენტალიზმის ეპოქაში სულ უფრო მეტად ჩნდებიან „საკუთარი წმინდანობით შეპყრობილები“ -  ადამიანები, რომლებმაც მტკიცედ იციან,  რაშია სხვების ხსნა. პირველ ადგილზე აქ არ არის რწმენა, არამედ რელიგიურად მოტივირებული აგრესიული ინსტინქტების განმუხტვა, სიძულვილის და ქედმაღლობის გადმოღვრა სიწმინდეთა დაცვის საფარქვეშ. „რატომ სძულთ ამერიკელები, ევროპელები, ებრაელები, კავკასიელები, კათოლიკეები, ლიბერალები, ვოლონტიორები, ოპოზიცია, სექსუალური უმცირესობები?“ – „ჩვენ გამო არ გამოვდივართ, ღმერთის გამო!“ ასე ეძებს აგრესია გამოხატვას და საპატიო საბაბს სწორედ სიწმინდეში პოულობს. საკუთარი სიწმინდით შეპყრობილობა წარმოადგენს ღმერთს სასტიკ განმსჯელად, დამსჯელად, და გამორიცხავს რწმენის ისეთ თვისებებს, როგორიცაა სიყვარული, მიმტევებლობა, თავმდაბლობა, მოწყალეობა.
            საკუთარი წმინდანობით შეპყრობილობასთან ახლოს არის ე.წ. „სვიატოზლობიე“ - ღვარძლი, რომელიც შთაგონებულია და ამართლებს თავის თავს მაღალი იდეალებით და სიწმინდეების, რაშიც არ უნდა გამოიხატებოდეს ის. ფრაზა „წმინდა ღვარძლი“ ჯერ კიდევ გვახსოვს ბლოკის პოემით თორმეტი“: „შავი ღვარძლი, წმიდა ღვარძლი ... ამხანაგო! ფხიზლად იყავი! ღვარძლს, როგორც დამანგრეველ ენერგიას მრავალი სასხლეტი მექანიზმი აქვს, მაგრამ ყველაზე საშიში და ყველაზე დიდი მსხვერპლის მომტანია - ღვარძლი „წმინდანის სახელით“, რომელიც მზად არის ყველაფერი გაანადგუროს, რაც წინ გადაეღობება.

   *ზლობრო, პანფობია, პოპ-რელიგია, ფსიქოკრატია, შიზოფაშიზმი

ავტორი მ.ე. ჰუმანიტარული მეცნიერებების ლექსიკონი 2017

თარგმანიდან ნაწყვეტი

მ.ფ.ლ

07/12/2017

Я не люблю вечеринки. Во-первых, я не умею танцевать. А во-вторых, люди меня пугают. И особенно — люди на вечеринках. На таких сборищах все стараются показаться весёлыми, остроумными и сексапильными. И даже если им кажется, что у них получается хорошо, на самом деле у них получается плохо. Причём чем сильнее старания, тем кошмарнее результат."

Чарльз Буковски

  Спорь с человеком умнее тебя: он тебя победит, но из самого твоего поражения ты можешь извлечь пользу для себя.
Спорь с человеком ума равного: за кем бы ни осталась победа — ты по крайней мере испытаешь удовольствие борьбы.
Спорь с человеком ума слабейшего: спорь не из желания победы, но ты можешь быть ему полезен.
Спорь даже с глупцом: ни славы, ни выгоды ты не добудешь, но отчего иногда не позабавиться?"

Иван Сергеевич Тургенев

  იმისთვის რომ საქართველომ თავი წარმოდგინოს დასავლეთად, მას სჭირდება თავისი აღმოსავლეთი, რომელსაც ის ისე მოექცევა, როგორც დასავლეთი - ჩვენ. რამდენადაც შეურაცხმყოფელია თანამემამულეთათვის დამამცირებელი მოპყრობა დასავლეთში, იმდენად ჰყოფნის ბევრს თავხედობა გაამართლოს დისკრიმინაცია ჩვენს მირრ აღმოსავლეთად მიჩნეული ქვეყნების მოქალაქეების მიმართ. ესაა ორიენტალიზმის ინტერნალიზაცია. --- ამგვარი მოპყრობა პირდაპირი შედეგია ქართულიიოცნების ქსენოფობიური პოლიტიკის, რომლის შავრაზმული კანონი მიწის უცხოელებისათვის გაყიდვის აკრძალვის შესახებ სწორედ ”აღმოსავლელი ” უცხოელების მიმართ მათ მიერვე გაღვივებულ შიშს ეხმაურება- სინამდვილეში კი მიმართულია მიწის გაიაფებაზე ადგილობრივი კაპიტალისტებისათვის zaal andronikashvili
Giga Zedania
18 июня в 20:21 ·
ვიცი რა ჩვენი ტემპერამენტის ამბავი, ვწინასწარმეტყველებ: ჯერ თავს მოვიჭრით და მერე თავს მოვაჭრით. იმისთვის რომ საქართველომ თავი წარმოდგინოს დასავლეთად, მას სჭირდება თავისი აღმოსავლეთი, რომელსაც ის ისე მოექცევა, როგორც დასავლეთი - ჩვენ. რამდენადაც შეურაცხმყოფელია თანამემამულეთათვის დამამცირებელი მოპყრობა დასავლეთში, იმდენად ჰყოფნის ბევრს თავხედობა გაამართლოს დისკრიმინაცია ჩვენს მირრ აღმოსავლეთად მიჩნეული ქვეყნების მოქალაქეების მიმართ. ესაა ორიენტალიზმის ინტერნალიზაცია. --- ამგვარი მოპყრობა პირდაპირი შედეგია ქართულიიოცნების ქსენოფობიური პოლიტიკის, რომლის შავრაზმული კანონი მიწის უცხოელებისათვის გაყიდვის აკრძალვის შესახებ სწორედ ”აღმოსავლელი ” უცხოელების მიმართ მათ მიერვე გაღვივებულ შიშს ეხმაურება- სინამდვილეში კი მიმართულია მიწის გაიაფებაზე ადგილობრივი კაპიტალისტებისათვის zaal andronikashvili
Giga Zedania
18 июня в 20:21 ·
ვიცი რა ჩვენი ტემპერამენტის ამბავი, ვწინასწარმეტყველებ: ჯერ თავს მოვიჭრით და მერე თავს მოვაჭრით.

Нужно помогать только тем, кто может это вынести и не упрекать тебя потом «Империя ангелов»

http://www.sacred-texts.com/gno/fff/fff66.htm

 For the record:
Oftentimes I see people confusing the word "occult" with "evil" or something "negative" and the word "apocalypse" with "the end of the world" or "destruction" (mostly based on religious programming).

"Occult" simply means "hidden":
- from Latin "occultare": ‘secrete,’ frequentative of occulere: ‘conceal,’ based on celare: ‘to hide’.

"Apocalypse" means "un-veliing" or "un-covering"
- from Greek "apokalupsis, apokaluptein": ‘uncover, reveal,’
from apo- ‘un-’ + kaluptein ‘to cover.’
[although the process itself can be "destructive" indeed

http://gnosticizm.com/articles/art2.htm

 Whoever engages in the polarization....the matrix has you....and "they" know how to play you. #SocialEngineering101

 

“At every turn, the synthetic culture of Empire implores us to throw our hearts and minds into unconscious polarization. It wants us to radicalize ourselves to either patriot or terrorist, believer or atheist, white or black, liberal or conservative, strong or weak, and then embark on an endless crusade to reform, condemn, or destroy the other side. This one-way polarization renders all participants impotent, regardless of which side they pick. This subtle but devastating trick deactivates our will and we automatically forfeit our capacity to rule ourselves. Lost in unconscious polarization, we serve Empire.

Mass culture is a control mechanism that devalues the individual. It is aimed solely at promoting collectivism. It seeks to enforce the dependence of the individual human on a collective group and the priority of group ideologies over individual life paths. It is, at the base level, the very heart of socialism, communism, fascism and totalitarianism. It employs nationalistic impulses to setup polarities of antagonism that exclusively benefits a set of ruling elites. At the top level, the elites fully comprehend that there are no distinct nations, ideologies or cultural imperatives to speak of. To them, there is only power and no power.”

~ Neil Kramer 

https://books.google.ru/books?id=5RwARVMg2_4C&pg=PA112&lpg=PA112&dq=gnosis%20gno%20means%20sexual%20act%3F&source=bl&ots=RirN144uOI&sig=unLnYSD8XCpZhfZN_mu9Q8Ffmv4&hl=ru&sa=X&ved=0ahUKEwjyyr6bj5vWAhUG9YMKHWPpAbMQ6AEILzAB#v=onepage&q=gnosis%20gno%20means%20sexual%20act%3F&f=false 



https://gnosticteachings.org/.../astrology/556-aquarius.html http://www.thefreedictionary.com/gnosis 


https://gnosticwarrior.com/etymology-gnosis.html 

To Be a Noble is to Be in the Gno

The meaning of the Greek word 'Gnosis' (in the nominative case γνῶσις f.) is "knowledge of spiritual mysteries", which is derived from the Ancient Greek 'упчгли' - "to know or understand." The adjective of this word is "Gnostikos", and is "cognitive or intellectual."
The Old Latin word, 'GNOsoo' is where we get the modern Latin word 'novi,' which is a noun that means "actual knowledge that is the result of past learning", and 'noscos' which is the present use of the verb 'novi'; it denotes "to learn."(1)
The Hebrew word "knowledge" (דעת da`ath) in the Septuagint, thus:

Proverbs 2.6 — The Lord gives wisdom (sophia), from his face come knowledge (gnosis) and understanding (sunesis)"

Ovid, the Roman-Greco poet who lived at the time of Augustus, had explained approximatelyt 2,000 years ago; "Gnosus or Gnossus was the chief city of ancient Crete, and from this word are formed the adjectives ' Gnosius' and 'Gnosiacus,' (which are used as equivalent to the more general epithets 'Cressius,' 'Cretaeus,' 'Creticus,' ' Cretensis,')
And likewise the feminine Graeco-poetic forms ' Gnosis' and ' Gnosias,' which are frequently placed absolutely, like ' Cressa,' for Ariadne, ' puella' being understood as in the line before us, and below
The towns next in importance to Gnosus were ' Gortys' or ' Gortyna,' and ' Cydonia,' and hence the adjectives 'Gortynius' and ' Cydonius' are equivalent to Cretan, as when Virgil names 'stabula Gortynia' and 'Cydonia spicula.' 'Cressa' is used absolutely by Propertius to indicate Pasiphaethe wife of Minos, and by Ovid in one passage for Ariadne3, and in another for Aerope. (Ovid: Selections for the Use of Schools, with Introductions and Notes )
This etymology is also where we get the Old Latin word when a person is lacking Gnosis, which is 'ignotis' meaning 'unknown." From the word ignotus, we get the modern meaning in English, 'ignorant' which in Latin is, 'ignarus.'(2)

In Old Norse, the root word of Gnosis is "knā (to know how); the Scots spell it, "knaw (to know, recognize), and the Icelandic kná (to know, know how to, be able). In Persian, it is 'kun-da' which means learned. In German, Gnosis is spelled "kun-de, for knowledge and kenn-t-niet, for science". It is from these Old Norse, Persian and German words where we get the modern spelling of 'kundalini.' In Old Irish, it is "conn for reason, sense, intellect, prudence." (1) From this word, we get the English word 'can' (to know how) and then 'cunning,' meaning, "clever, artful, crafty etc."
All these various spellings from around the world basically have the same meaning as the Greek word that we know of as 'Gnosis', and from these old Greek, Latin, Persian, Norse and Scot words, we get the modern English spellings of the words "know, knowledge, knowledgeable, knowingly etc."(3)
Plato The Statesman — Stranger

In this way, then, divide all science into two arts, calling the one practical (praktikos), and the other purely intellectual (gnostikos). Younger Socrates: Let us assume that all science is one and that these are its two forms.

SOURCES:
1. Outlines of Etymology By Samuel Stehman Haldemam
2. First steps in Latin  By R.F. Leighton
3. A dictionary of etymology of the English language: and of English synonyms ... By John Oswald
RESEARCH:
The initial NO- is strictly the English kNO-w, so that normal has something to do with knowledge. But it has lost initial g- (gay in get,) present in the Greek GNOrizdo' (I make known,) to search into, to acquire the knowledge of; GI-GNO'sko, to know, to learn; early Latin GNOsoo, afterwards NOsco to know, get knowledge of; Greek GNOmon a rule, square, Ac., also (German kenn-ung) the tooth by which a horse's age is made kno-wn; Persian kun-da learned, wiso; German kun-de knowledge; kenn-t-niet science; kun-st art, Ac Irish conn reason, sense, intellect, prudence; Welsh cein-ad circumspection. English kno-w, ken, can, eouthe (affable, kind), cunning (formerly in a good sense), cann-y (cautious, Ac), and by dropping the initial—no-ble, no-table; but as this no- was originally gno-, and as n of the prefix in(not) was lost, the negative form of no-ble became i-gno-ble. - Outlines of Etymology By Samuel Stehman Haldeman
Know—Nosco, Scio, Gnorus for Gnarus, Logos, Historia, Sophia, Gnomon, Sagax, Sapio, Lego. See Understand, Wise.  From L. notus, nosco, to know.
Knowledgeable—learning, erudition, letters, science ; wisdom, skill ; acquaintance, notice ; information ; of all things, omniscience. See Learning, Foresight. - A dictionary of etymology of the English language: and of English synonyms ... By John Oswald

https://gnosticwarrior.com/noble.html 



Gnosis was once the main religion of ancient empires that later became the secret religion of the royal El-ite.
It is from the word Gno that we get the modern word, "to know." This would later develop in a special name for the royal class who were in the Gno with the word "Gnoble" which became the modern "Noble."means, or opportunity to do something.
This etymology is also where we get the Old Latin word when a person is lacking Gnosis, which is 'ignotis' meaning 'unknown."
From the word ignotis, we get the modern meaning in English, 'ignorant' which in Latin is, ignarus. Thus a personal lacking nobility or nobility is ignoble,
The current Gno-bility or Nobility are the ruling class through the laws of hereditary by birth, rank or title as the Emperors and Empresses of the Ancient Roman Empirical bloodline of Caesar. The de facto Kings and Masters of Jerusalem who hold the scepter carried by rulers on ceremonial occasions as a symbol indicating their rank and sovereignty.


ТРИУМФ МОЛЕЙ
В который раз я убеждаюсь в том, что люди, лишь считающие себя мыслящими, более ценят жизнь саму по себе, чем привилегии (комфорт), которые она предоставляет, либо цели, которые она позволяет достичь. Оказывается подобная чушь была сформулирована ещё в 1915 г. неким Альбертом Швейцером, немецким философом-гуманистом в основном принципе его этического учения, сформулированного как "благоговение перед жизнью" (нем. Ehrfurcht vor dem Leben), которое "содержит в себе 3 элемента мировоззрения: смирение, миро- и жизнеутверждение и этику."

Именно с него и следует начинать рассмотрение дальнейшего распространения модели низшего гуманизма в качестве отправной и далее ставшей основой для всех известных в мире тираний - от национал-социалистической до коммунистической. Именно благоговение перед жизнью стало фундаментом для вживления всевозможных импринтов страха её потери, либо уменьшения её функциональности - в качестве противопоставления стилю жизни, её эстетической и целевой направленности.
Проще говоря, под страхом потери жизни или даже свободы ею распоряжаться, человек готов смириться с любыми её ежедневными "некритичными" тяготами и лишениями, на радость культурных распорядителей, отвешивающих оптом и в розницу т.н. "общечеловеческие ценности". Эта масштабнейшая подмена гуманистических понятий, осуществившаяся в прошлом веке на рубеже самых кровопролитных войн человечества, лишь закрепила статусность жертвенности как высшей формы проявления благоговения перед жизнью, таким образом почти окончательно отбросив в качестве балласта любые эстетические и целеполагательные претензии. К чему это привело?
Тирания жизни в качестве необсуждаемой ценности под приторной маской любви, лицемерие, возведённое в степень - вот что в итоге получило человечество, сделавшее ставку на количество и процесс, а не на качество и результат. Благоговение перед жизнью - это и есть торжество той самой "лжи во спасение", триумф молей, микробный экстаз победивших паразитов. Но победа эта мнимая, а битва продолжается до сих пор. Битва массового бессознательного с субъектным, коллективно-разумным. Сражение низше-гуманистических отговорок с принципами высшего гуманизма."  Alena V

Гносис – это знание о сути всех вещей, которое существовало всегда, переходя из века в век, из эпохи в эпоху, из одной расы в другую.
Некоторые из тем, освещаемых в нашей школе:
• Древние цивилизации
• Внутренние способности человека
• Другие измерения природы
• Реинкарнация / перевоплощение
• Сознание, Эго, Карма
• Методы укрепления здоровья
Это знание присутствует в философских трактатах Сократа, в античной литературе Гомера и художественных трудах Данте Алигьери, в книгах алхимиков и священных писаниях Востока, в сказках и мифах древних народов мира.
Знание не может принадлежать кому-то одному, оно принадлежит всем.
Получить знание – право каждого живущего в этом мире.

Все, кто пытается найти ответы на свои самые глубокие вопросы, может пройти обучение в нашем центре.
В переводе с греческого «гносис» γνῶσις означает «знание». Гно =половой акт= познание
Гносис изучает все культуры и их тесную взаимосвязь. В Гностическом Центре можно найти людей из всех религий мира.
Http://Www.gnostika.ru


Про порно и почему это плохо?
Если говорить кратко, то порно вредит всем женщинам (и мужчинам тоже). И тем, кто в нем снимается, и тем, кто его даже не смотрит.
Порно — это многомиллионная индустрия, построенная на сексуальной объективации женского тела. Кто-то может начать возражать и перебирать сорта говна, но факт остается фактом, в порно женщина - объект, мужчина - субъект. Порно — это не эротика, и уж точно это не жанр, где показывают здоровые сексуальные взаимоотношения. Оно в гипертрофированном виде изображает суть гендерных отношений: доминирование мужчин и подчинение женщин. Не только как сексуальную практику, а как способ быть, определять себя. Порно поддерживает и продуцирует гендерную иерархию в чистейшем ее виде.
Я не буду останавливаться здесь на том, что это “такая же работа, как все”. Нет, не такая же, уровень самоубийств людей — как мужчин, так и женщин — здесь сравним только с уровнем суицидов среди тех, кто занимается проституцией. Потому что порно и есть проституция, задокументированная на камеру.
Порно определяет сексуальное как безжалостное совокупление, лишенное нежности, заботы, внимания. Все, что находится в фокусе порно-фильмов — это пенетрация. Гримаса боли на лицах порно-актрис — часть этой индустрии, потому что боль и страдания женщин заводят.
Пройдите по любой галерее видео на порно-сайте, и вы увидите категорию “изнасилование”. Что это как не нормализация культуры насилия?
Но порно наносит вред не только тем, кто в нем снимается. К сожалению, порно-культура вредит абсолютно всем: тем, кто смотрит порно, кто зависим от него и даже тем, кто не смотрит и не интересуется.
Во-первых, мы все уязвимы перед порнографией. В данный момент люди, у которых есть смартфон, могут смотреть порно круглосуточно. Оно доступно, его много, его легко получить. Поэтому так много порно-зависимых. Мозг человека, регулярно смотрящего порно, напоминает мозг наркомана.
Во-вторых, оно лишает воображения и способности возбуждаться. При регулярном просмотре порно снижается влечение, и для поддержания возбуждения становятся нужны все более и более сильные стимулы, а значит больше насилия, больше унижения.
В-третьих, порно развивает нереалистичные ожидания и требования как к себе, так и к своим партнерам. Женщина в порно — это всегда худая модель с большой грудью, лишенная растительности везде, кроме головы. Мужчина — это накачанный самец с вечной эрекцией. Порностандарты внешности просачиваются в обычную жизнь и начинают управлять желанием людей нравиться. Стандарт полной депиляции зоны бикини пришел из порно, где актрисы убирали лобковые волосы, чтобы на камеру была хорошо видна пенетрация.
Женщины соглашаются на калечащие операции по увеличению груди, губ и ягодиц. Очень многие становятся инвалидами в погоне за сексуализированной внешностью, тиражируемой в порно. Мужчины, привыкшие видеть в порно силиконовых красоток, перестают испытывать влечение к реальным женщинам, они становятся неспособны создавать интимные отношения, наполненные уважением и близостью. Но самое ужасное, что они учатся сексу по порно. И считают, что женщинам должно нравиться, когда их жестко трахают, что женщины обязаны отрабатывать программу порно-минимума: орал, анал и вагинальный секс. Абсолютно не физиологичные позы, шлепки, хватание за волосы, эякуляция на лицо, фистинг и прочие штуки, которые могут причинять боль женщинам, становятся нормой. Обязательной программой в постели. И мало у кого хватает твердости не соглашаться на унизительные и болезненные практики.
Поколение мужчин, выросших на просмотре порно, несут полную агрессии и насилия секс-культуру. Секс, лишенный уважения к партнерше, нежности и заботы, вобравший в себя отчетливую гендерную иерархию, требующий власти и подчинения — вот что принесло порно в жизнь людей.
Ну и наконец, порно — это не выражение свободы и сексуального желания, порно — это воплощение сексуальной эксплуатации, тесно связанной с торговлей людьми (траффикинг), изнасилованиями, сутенерством, домогательствами и растлением. На каждую порно-актрису с контрактом приходятся тысячи девочек и женщин, вовлеченных в индустрию из-за бедности, сексуального насилия и/или траффикинга. Когда порно-индустрия выжимает из них все, что можно, и выбрасывает, мало кто способен выкарабкаться и найти возможность приличной работы. Многие заканчивают борделями, уличной проституцией, “массажными” салонами. Порно — это всего лишь одна из составных частей проституции, сведение живого думающего и чувствующего человека к объекту.
Я уже упоминала, что среди порно-актрис и порно-актеров очень высокий риск суицидов, многие не доживают до 50 из-за ЗППП, ВИЧ, наркотической и алкогольной зависимости.
Сниматься в порно в обществе во многом означает социальную смерть. Это не тот опыт, который позволяет получить хорошую работу и уважение окружающих. Это чаще всего постыдный и тщательно скрываемый секрет для тех, кому удалось выбраться из индустрии. И то, вы можете нагуглить, как часто рушатся карьеры и работы женщин, если правда о её прошлом раскрывается.
Я привела достаточно причин, по которым стоит пересмотреть свои взгляды на порно и перестать его потреблять. Потому что когда вы пишете в поисковой строке запрос на очередной порно-ролик, чтобы развлечь себя, вы создаете спрос. Вы становитесь винтиком уродливой системы, которая приносит страдания, насилие и смерть женщинам, подросткам и детям. И предложение не заставляет себя ждать: больше потребителей порно — больше вовлеченных в проституцию, траффикинг и порнографию молодых тел и душ.
Вы можете убеждать себя, что есть неправильные и правильные подвиды порно, некоторые идут дальше и снимают “феминистское” порно, убеждая окружающих, что это эмпаурмент и благо. Но порно — это эссенция сексуальной объективации, суть которой превратить думающего и чувствующего человека в объект. И в очередной раз — это поддержка огромной, многомиллиардной и бесчеловечной индустрии, которая не приносит ничего, кроме страданий и зависимости.
Предвидя кучу возражений, я сразу скажу: я не против секса. Нет. Я за хороший секс, за эмоциональный секс, за безопасный секс, в котором всем хорошо. Секс, в котором нет унижения и подчинения, секс, в котором нет власти и доминирования. Секс, в котором удовольствие женщины и ее желания важны так же, как удовольствие и желания мужчины. Я за экологичную сексуальную свободу, где заниматься сексом или вести асексуальный образ жизни — право каждой и каждого, и где нет гендерной иерархии и двойных стандартов в отношении мужчин и женщин. И такую культуру секса нам еще только предстоит создать. И первым шагом к ней я вижу отказ потреблять порно, отказ создавать спрос на него.
***
Если вам интересно больше узнать о том, почему порно плохо, вы можете прочитать статьи и книги по ссылкам ниже или погуглить сами:
 Оказывается, почти половина всех убитых в мирное время женщин становятся жертвами своих близких родственников и сексуальных партнеров, а вовсе не бандитов и разбойников с большой дороги. Среди убитых мужчин доля павших от руки близкого человека составляет всего 5 процентов. Об этом на сессии Совета ООН по правам человека заявила Спецдокладчик Аньес Каламар. Она призвала признать убийства по половому признаку формой внесудебных казней.

https://www.psysovet.ru/threads/7708/

https://www.as-gard.com/
http://gnosticizm.com/articles/art2.htm

Патологические явления есть не что иное,
как преувеличенные физиологические явления. Лобинштеин

)

Религия не препятствует ни пороку, ни преступлению;
она иногда даже способствует и тому и другому. Корре

Подобные случаи можно найти у Левенстима: Фанатизм и преступле­ние. - СПб., 1898. Левенстим использовал следующие сочинения: Dr.Salat. Versuche uber Supematuralismus und Mystidsmus, 1823; Meyer. Schwannerische Giaucnszenenoder Kreuzigungsgeschichte einer religiosen Schwaniierin in Wildenspunch, 1824. ³⁵ Случай убийств, совершенных больными с религиозным бредом, можно найти у Балля, Мореля и др. См. также Despine Psychologie naturellc, II 1868.