воскресенье, 9 июня 2019 г.

ფსევდომართლმადიდებლობა ოლგა ასაულიაკისგან

ფსევდომართლმადიდებლობა ოლგა ასაულიაკისგან 

დღესდღეობით, როდესაც განსაკუთრებით აქტუალურია კაცობრიობის სულიერი კრიზისის პრობლემა, ახალი ძალით გააქტიურდა სხვადასხვა სექტები, რომელთა ლიდერები სთავაზობენ სულის „გადარჩენის“ საკუთარ საავტორო მეთოდებს. განსაკუთრებულ ადგილს ამ დესტრუქციულ სისტემაში იკავებენ მართლმადიდებლური სექტები, რომელშიც შედიან არა მხოლოდ ათეისტები ან გამოუცდელი ნეოფიტები, არამედ დიდი ხნის წინ გაეკლესიერებული ადამიანები.
მართლმადიდებლური სექტა ძალიან წარმატებული მარკეტინგული სტრატეგიაა და გათვლილია გარკვეულ მიზნობრივ აუდიტორიაზე. იგი სთავაზობს ყველა მსურველს განახლებულ „მართლმადიდებლობას“, უფრო დახვეწილსა და ადაპტირებულს თანამედროვე რეალიებთან. ერთ-ერთი ასეთი კომერციული პროექტი, რომელიც შეიქმნა კეთილი განზრახვის სახით, არის ოლგა ასაულიაკის სექტა, რომელსაც ადეპტები მოკრძალებულად უწოდებენ „სულიერი ღვაწლის სკოლას“. პირველი შესავალი და თანაც უფასო ლექციის შემდეგ (სადაც „სულიერი მოძღვარი“ საუბრობს საკუთარი იდეების თავს არმოხვევის შესახებ და ამავე დროს აწარმოებს მკაცრ აგრესიულ ზეწოლას მსმენელთა ცნობიერებაზე) იწყება ნამდვილი სწავლება. მაგრამ ეს სწავლება უკვე ძვირად ღირებულია. მის გარეშე კი - შეუძლებელია! რადგან ყველა დონეა გასავლელი! მათი თანმიმდევრობის დარღვევა მკაცრად იკრძალება, წინააღმდეგ შემთხვევაში შეიძლება მოხდეს „ენერგიის ვიბრაციის დარღვევა“.
სექტის ბაზაზე მთელი ინფრასტრუქტურაა შექმნილი, რომელშიც ჩართულია მთელს მსოფლიოში მცხოვრებ ადამიანთა დიდი რაოდენობა. თავის მხრივ, შემოთავაზებულია ორთოდოქსული მართლმადიდებლობის უარყოფა, როგორც რაღაც გაცვეთილის და არასაჭიროს. სექტის მომავალ ადეპტთა სიფხიზლეს ადუნებს მართლმადიდებლური ხატების სიჭარბე, ციტატები წმიდა წერილიდან და პატრისტიკული ლიტერატურიდან, „ქრისტიანული“ სათნოებისა და სამყაროს შესახებ თავისებური საუბრები. ყველაფერთან ერთად, შეიძლება და აუცილებელია ლოცვა, ეკლესიაში, წმიდა ადგილებში სიარული, აღსარების ჩაბარება და ზიარების მიღება. მაგრამ ამავე დროს ასწავლიან მართლმადიდებელი სასასულიერო პირებისადმი, როგორც გაუთვითცნობიერებელი მომსახურე პერსონალისადმი უარყოფით დამოკიდებულებას, მოუწოდებენ აღსარების დროს გაუმხილონ მათ მხოლოდ ის,  რაც დაშვებულია სექტანტური სკოლის სწავლებით. რადგან სექტის ხელმძღვანელის აზრით, მღვდლები  დოგმატური გონების მქონე ბნელი ადამიანები არიან!
პირად გამოცდილებაზე რომ გამეცნობიერებინა, თუ რას წარმოადგენს ოლგა ასაულიაკის სკანდალურად ცნობილი სკოლა, მე დავესწარი შესავალ ლექციას ქ. ოდესაში, რომელზეც, დაახლოებით, 200-მდე დაინტერესებული ადამიანი მივიდა.
შენობის შესასვლელთან, სადაც უნდა გამართულიყო ლექცია, იმყოფებოდნენ მართლმადიდებლური საზოგადოების წარმომადგენლები ქ. ოდესის წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტელის ტაძრის კლირიკოსის, არქიელის პაველ პავლიჩენკოს ხელმძღვანელობით. მღვდელი ავრცელებდა გამვლელებში ფურცლებს და უხსნიდა მათ, თუ  რეალურად სად მიდიოდნენ ისინი.
სალექციო დარბაზში ჩემს გვერდით ამ სექტის ერთ-ერთი მონაწილე იმყოფებოდა, პენსიონერი ოდესიდან. მე გამახსენდა ასაულიაკის ნამდვილად არაქრისტიანული სწავლების საფასური, და სინანულით შევყურებდი ღარიბულად ჩაცმულ მოხუც ქალს, რომელიც ნებსით თუ უნებლით გახდა ამ სექტის ერთ-ერთი „მარჩენალი“. მის თვალებში ფანატიკური ცეცხლი ბრწყინავდა, როდესაც ის მიყვებოდა თავის გატაცებაზე:
„ეს მართლმადიდებლური სკოლაა. ჩვენ ვსაუბრობთ სამყაროზე, კოსმოგენეზისზე. აქ მოვდივართ იმისთვის, რომ შევიცნოთ საკუთარი თავი“.  თანამოსაუბრემ კატეგორიულად განმიცხადა უარი სურათის გადაღებაზე და მალულად მაცნობა, რომ თითქოს რაღაცის ან ვიღაცის ეშინოდა ... ალბათ ასაულიაკის „ფხიზელი თვალის“. კითხვაზე, თუ რატომ არ უყვართ მართლმადიდებელ მღვდლებს სკოლის ლიდერი, მან მიპასუხა: „ოლგა ამხელს მღვდლებს! ხალხს კი ვიბრაციებით იზიდავს“.
მალე მსმენელებთან თვითონ ოლგა გამოვიდა. საუბარი დაიწყო მკაცრად, შენიშვნა მისცა მათ, ვინც დაიგვიანა.  რატომღაც არასასიამოვნო შთაბეჭდილებას ტოვებდა. მაგრამ ლექტორმა მალევე შეიცვალა სახის გამომეტყველება და უკვე გულკეთილი ადამიანის იერით წარუდგა მსმენელს. ამგვარი ცვლილებები ურთიერთობის მანერაში გრძელდებოდა მთელი შესავალი ლექციის განმავლობაში. როგორც კი იწყებ ასაულიაკის მოსმენას, ცხადი ხდება, რომ მიმდინარეობს მასობრივი ცნობიერებით ეფექტური მანიპულირება. ის თავს ახვევდა გაუნათლებელ მსმენელს სპეციფიკურ ტერმინებს ოკულტური ლიტერატურიდან, და განმარტავდა იმით, რომ აქ „შეიკრიბენ განათლებული ადამიანები“.
ოლგამ გააფრთხილა მსმენელი, რომ როგორც კი ისინი დაადგებოდნენ სწავლის გზას, მათ მიმართ გამოითქმებოდა უკმაყოფილება ნათესავებისა და მეგობრების, ასევე ორთოდოქსული სამღვდელოების მხრიდან.
 „უბრალოდ მორწმუნე“ ადამიანი არ არის პასუხისმგებელი ღვთის წინაშე“, - განმარტავს ოლგა. – „ღმერთის ბრმა რწმენა აღარ გადაარჩენს მას, ეს პატარა ბავშვებმაც იციან“. თუმცა, მიუხედავად ამისა, როგორც კი შეიტყობ სექტანტურ „ჭეშმარიტებას“, „ძველებურად“ ვეღარ იცხოვრებ. ლექტორმა გაგვაფრთხილა, რომ სწავლების თითოეული კურსი შეიძლება გამოცდას შევადაროთ. ვინც მას ვერ გაუძლებს, „აღმოჩნდება ჩვეულებრივი, მიწიერი, ბრმად მორწმუნე ადამიანის დონეზე“.
სექტის ლიდერთან ურთიერთობა ასევე ხორციელდება ბარათებით, სადაც ყველა მსურველს შეუძლია კითხვა დაუსვას მას. ეს კითხვები შეიძლება ეხებოდეს, როგორც ადამიანების ცხოვრებას, ასევე კურსის მასალებს. ოლგა თხოვნით მიმართავს მსმენელებს მკაფიოდ ჩამოაყალიბონ კითხვები: „მიწიერმა ბარათებმა უნდა გასწავლოთ, თუ როგორ მოითხოვოთ ინფორმაცია ზეციური არხებიდან“.
  დეკანოზი ვლადისლავ სოფიიჩუკი ასე აღწერს სექტის საქმიანობას ნაშრომში „უძველესი ერესი გაცოცხლდა: ოლგა ასაულიაკის სკოლა“: „ოლგა ასაულიაკი იყენებს ეკლესიის ავტორიტეტს, მართლმადიდებლობის მხოლოდ გარეგნულ ფორმას და თავის შინაარსს დებს მასში. იგი სთავაზობს თავის „ტექნოლოგიას“ ღვთისკენ მიმავალ გზაზე ახალი სამეცნიერო ცოდნის,  ინფორმაციის ჭრილში, რომელსაც იღებს სულიერ სამყაროსთან და იერარქთან კონტაქტის გზით. თავისი სწავლებისთვის წონის მისაცემად ოლგა მიმართავს წმინდა წერილებს და პატრისტიკურ ლიტერატურას, რომლებიც ინტერპრეტაციას აძლევენ მისთვის სასურველ კონტექსტში. ოლგას სწავლების თანახმად, ყველა ტრადიციული მორწმუნე სამყაროს პირამიდის კიდეზე იმყოფება, ხოლო ოლგა ქადაგებს გზას პირამიდის მწვერვალზე - უმოკლეს გზას იესო ქრისტემდე“.
სკოლაში, ოლგას თქმით, ადამიანებს აღმოაჩნდებათ სხვადასხვა "ნიჭი". „არავინ იცის, ვის რა „ნიჭი“ აღმოაჩნდება. ის, რაც უფალმა გადასცა თავის წმინდანებს მათ მიერ სიწმინდის მიღების შემდეგ, ასაულიაკის სკოლაში შეიძლება შეიძინოთ მხოლოდ სწავლების რამდენიმე კურსის შედეგად. ასეთი განცხადებების აბსურდულობა შეიძლება მხოლოდ საღად მოაზროვნე ადამიანმა გამოავლინოს.
ორთოდოქსი მართლმადიდებელი მორწმუნეებისთვის, ასაულიაკის აზრით, სექტაში შესვლა მკაცრად აკრძალულია: „მაშინაც კი, თუ დამალავთ, ვინ ხართ სინამდვილეში, სკოლა გამოგააშკარავებთ! ფანატიკოსები ისინი არიან, ვინც თავის რელიგიას იცავს და სხვა რელიგიებზე მაღლა აყენებს. იბნედიანეთ თქვენს ბებიებთან და მღვდლებთან ერთად. ეს სკოლა  რელიგიურ ცნობიერებაზე მაღლა დგას!“
მართლმადიდებლური სამღვდელოებისადმი დამოკიდებულება სექტის ლიდერს მკვეთრად ნეგატიური აქვს: „აქ კლუბის შესასვლელში ფურცლებს არიგებდნენ, ხელმოუწერელს. ამის ახსნა იმით შეიძლება, რომ ბნელი ძალები თავს არ ამჟღავნებენ. ყველაზე მეტად თავდასხმას მღვდლებისგან განვიცდით“.
მღვდლების მოსმენა, ასაულიაკის აზრით, ადამიანების დეგრადაციისა და დამოუკიდებლობის ნაკლებობის ნიშანია: „თუ ვინმე ვერ აღწევს სათანადო დონეს, ის სხვების აზრს ენდობა და არა საკუთარს. ამ ამორფულ მასას მღვდლები თავისკენ იზიდავენ, რისთვისაც მათი მადლობელი ვარ“.
ოლგას თავისი სწავლება აქვს დემონებთან დაკავშირებითაც. ის უწოდებს მათ „ნეგატიურ მატრიცულ ველს", და ასწავლის მოწაფეებს, როგორ გაუმკლავდნენ მას.
ლექტორი აფრთხილებს, რომ სწავლის პროცესში, ტკივილი, როგორც წესი, უმწვავდებათ ქრონიკული დაავადებების მქონე ადამიანებს. მაგრამ, ლექტორის აზრით, ეს ტკივილი ჩნდება ენერგეტიკული არხების გაწმენდის შედეგად. ეს ე.წ. „გამწმენდი ტკივილებია“ და ნორმას წარმოადგენს. „თუ ტკივილის გეშინიათ, კოსმოსი თქვენთვის არ არის!“, - ამბობს ოლგა.
წნევის ცვალებადობას და ცუდად ყოფნას ოლგა უკავშირებს პლანეტარული ციკლების ცვლილებებს: „ხელმოკლე ადამიანები ექიმებთან და ექსტრასენსებთან დარბიან, მაგრამ მათგან დახმარებას ვერ იღებენ“.
ოლგა ასაულიაკი არწმუნებს მსმენელებს, რომ მის სკოლას შეუძლია უფრო მეტი მისცეს მათ, ვიდრე ეკლესიას, ხოლო მიღებული ცოდნა დაეხმარება ცნობიერების გაფართოებაში. ამგვარი რწმენა საკუთარ განსაკუთრებულობასა და სხვა ადამიანთა გაუნათლებელ მასებზე ამაღლებაში ადეპტთა გონებაში ჰბადებს უკიდურესი სულიერი სიამაყის გრძნობას, რომლის შედეგების შესახებ საკმაოდ ბევრს წერდნენ წმიდა მამები.
განსაკუთრებულ აქცენტს ოლგა აკეთებს წარმოსახვის როლზე, მოსწავლეები მას მრავლად იყენებენ თავის სავარჯიშოში.  მაგრამ პატრისტიკულ ლიტერატურაში წერია, რომ სწორედ წარმოსახვას ყველაზე ხშირად უწმინდური სულები იყენებენ  ადამიანის გასანადგურებლად. სპეციფიკურ მდგომარეობაში შესვლისას, სექტანტებს უჩნდება სხვადასხვა სახის ხილვა (ე.წ. ინსაიტები), რომლებიც მათ აუცილებლად უნდა დააფიქსირონ თავის მეხსიერებაში და მუდმივად გაანალიზონ ისინი. „სხვა სამყაროში“ გადასვლა ნორმა ხდება.
ასეთი „მოგზაურობის“ შედეგია სექტის მონაწილეთა ფსიქიკური აშლილობები და სუიციდი. ასაულიაკის სწავლების ნეგატიური შედეგების მიღების შემდეგ ყველას არ შეუძლია თავი დააღწიოს ამ სკოლის ბორკილებს, თუმცა თავად „სულიერი მოძღვარი“ აცხადებს, რომ სტრუქტურის დატოვება შეიძლება ნებისმიერ დროს. ხორციელდება ძლიერი ფსიქოლოგიური დამოკიდებულება სექტაზე, სადაც დემონსტრირებულია ერთობის, მეგობრობისა და ურთიერთდახმარების ცრუ მაგალითები. სექტიდან წამოსულებს აღიქვამენ, როგორც ჭეშმარიტებისგან განდგომილებს და მოღალატეებს. თანამედროვე სოციალური დაუცველობის ფონზე, ბევრი ადამიანი ოლგა ასაულიაკის სკოლას მიიჩნევს მშვენიერ ზღაპარში გაქცევას მძიმე რეალობიდან, სადაც შეიძლება ნებისმიერი პრობლემის გადაჭრა, სადაც ყველას უყვარს ადამიანი და ყველას ესმის მისი. მაგრამ ამ ზღაპრის ბოლო ყოველთვის სევდიანია.
ტატიანა ანდრეენკოვა











































Ноосфера или Биокомпьютер?
 Много тысячелетий человечество пытается познать: как произошли Земля, человек и все живые сущности? Были времена, когда на многие из этих вопросов находились ответы, но каждому поколению всегда были ближе вопросы, которые на данном этапе времени были наиболее актуальны. Единицы постигали истину необычными способами — верой, разумом, интуицией, остальные миллионы — умом, опытом, знаниями, накопленными в уме, органами чувств. Истинные знания, даже если они появлялись, оставались невостребованными, авторам трудно было распространить их среди масс людей, властные и религиозные структуры чаще не воспринимали новые идеи, а отсутствие средств массовой информации не позволяло найти идеям путь к разумам людей. Из поколения в поколение отсутствовало восприятие новых, странных знаний о мироздании. В ХIХ и ХХ столетиях наука начинает занимать лидирующее положение в деятельности человека. Создаются системы массовой информации: пресса, радио, телевидение, которые приобщают народы к результатам научно-технического прогресса. Лидеры российской науки Д.И.Менделеев, В.И.Вернадский формируют троичную модель мира, в котором живет человечество. Интуитивно догадываясь, обосновывают наличие Разума, который должен управлять всеми процессами жизни на Земле. Появляется новая терминология: ноосфера (греч. «сфера разума»); Высший Разум, информационное поле, биокомпьютер (живой компьютер), София (греч.), Логос (греч.), а в Библии эта управляющая сущность названа Премудростью (Превосходная мудрость).

Ноосфера в Библии.
Как ни странно, в Библии содержится полная информация о Её происхождении, Её предназначении, Её устройстве и возможностях, объемах знаний, об условиях общения человека с Ней, а также о результатах, которых он может достичь, если научится получать информацию из Её кладовых. Но сложность в Её познании та же, что и в познании Бога — Он непознаваем нашими органами чувств, также невидимы Премудрость, наш разум, а ошибочное представление, что наш мозг мыслит окончательно ввело человечество в заблуждение; конечно же, у Бога нет мозга и у Премудрости тоже. Потому и наука практически изучает только проявление основных процессов развития живого мира и систем управления этими процессами, фактически происходящими в невидимых мирах: разума и духовном. Иными словами, вся наука изучает видимую органами чувств человека плоскостную тень невидимого объемного колосса. Потому все концепции построены на использовании двух ключевых словосочетаниях: «возможно это так» и «кажется это так».
Ноосферная неграмотность.
Пифагор, Сократ, Платон и Аристотель знали, что познать истинное устройство мира могли только люди, способные получать истину от Бога, потому они и создали свои «ноосферные школы», распространяя через выпускников знания истины, а основной формой распространения были их театральные постановки мистерий. В настоящее время благодаря лидерству материалистической модели устройства мира, человечество в подавляющем большинстве лишено знаний даже о существовании ноосферы, можно сказать: в этой области неграмотно. Эта неграмотность является главным тормозом в процессе совершенствования человека. Потому на Земле и происходит уничтожение природы, которую человек использует (кстати, также как животные) для своего бытия. Ноосферные или биокомпьютерные технологии позволят понять, как устроены разум и душа, тогда психология превратится в другую науку — узнать в чем суть живого, биология станет иной, поняв, в чем суть энергии, ее источников, определится количество ее видов, появятся новые способы ее использования; геология превратится из отрасли, которая занимается поиском и добычей материальных ресурсов в отрасль, которая будет заниматься поиском главнейшего ресурса — человеческого интеллекта. Познание вечных Божественных законов позволит начать формирование нравственного общества, в котором основной цель человека будет обретение вечной жизни.

Где находится ноосфера.
«Но где Премудрость обретается? И где место разума? Не знает человек цены её. Не дается она за золото и не приобретается она за вес серебра. Приобретение её выше рубинов. Сокрыта она от очей всего живущего. Бог знает путь её, и Он ведает место Её». (Иов 28:12-13, 21,23). Получается, пока не воспитаем в себе веру Богу, не получим доступа к Премудрости. А вот ответ где она находится: «Премудрость возглашает на улице, на площадях возвышает голос свой, в главных местах собраний проповедует, при входах в городские ворота говорит речь свою: «доколе, невежды (у которых закрыты вежды-глаза разума), будете любить невежество? доколе буйные будут услаждаться буйством? доколе глупцы будут ненавидеть знание?» (Притчи 1:20-22). Оказывается Премудрость везде: на улице, на площадях, у ворот и дверей, на перекрестках и возвышенностях, так что для общения с Ней нет преград, Она всегда с нами, но мы с Ней не хотим общаться, не признавая Её, не зная о Её существовании. Потому Она называет нас невеждами, буйными и глупцами, как это не обидно, ЭТО ФАКТ.
Последствия ноосферной неграмотности «Я звала, и вы не послушались; простирала руку мою, и не было внимающего; и вы отвергли все мои советы, и обличений моих не приняли. За то и я посмеюсь вашей погибели; порадуюсь, когда придет на вас ужас; когда придет на вас ужас, как буря, и беда, как вихрь, принесётся на вас; когда постигнет вас скорбь и теснота». (Притчи 1:24-27). Она присылает нам интуитивные подсказки, как соблюсти Божественные законы: не убий, не кради, не обирай вдов, не суди, не обманывай, управляй без насилия и жестокости, не будь корыстолюбив и так далее. Но мы отвергаем Её вести, потому получаем землетрясения, ураганы, торнадо, гибель близких, болезни. Несогласие связать наши деяния и ответные деяния Премудрости только отдаляет нас от Неё. Но Она говорит: «упорство невежд убьет их, и беспечность глупцов погубит их, а слушающий меня будет жить безопасно и спокойно, не страшась зла». (Притчи 1:32-33). Вот она «неосуществимая наша» мечта быть богатыми и здоровыми.
Ноосферное управление. Премудрость говорит о своих деяниях: «У меня совет и правда; я разум, у меня сила (разума). Мною цари царствуют и повелители (те, которым цари разрешают повелевать) узаконивают правду (пишут законы, указы); мною начальствуют начальники (всех структур власти и хозяйства) и вельможи (те, кому начальники разрешают повелевать) и все судьи земли». (Притчи 8:14-16).Таким образом, независимо от того, признаём мы или не признаём Премудрость, Она управляет всем человечеством, слышащих поощряет, а глупцов, гордых, наглых вводит в безумие, после чего они действуют, как «пьяные».«Кто нашел меня, тот нашел жизнь (вечную жизнь для своей души), и получит благодать от Господа; а согрешающий против Меня наносит вред душе своей: все ненавидящие Меня любят смерть». (Притчи 8:35-36).Ненавидящие — это те, кто не признает существование Премудрости, ничего не знает о Ее существовании, не общается с Ней, не прислушивается к интуиции.В Евангелии от Луки читаем, что Иисус общается с Премудростью: «Иисус же преуспевал в премудрости и возрасте и в любви у Бога и человеков.» (От Луки 2:52).Житие Иисуса — образец для нас абсолютной веры Господу, соблюдения Божественных законов. Он показал, что можно не грешить и никого не судить. Он фарисеям сказал: «Вы судите по плоти; Я не сужу никого». (От Иоанна 8:15); так как Судья один — Господь Бог, осуждая других, человек не признает Главного Абсолютного Судью , говоря: «я главный».

Многие искали земного знания, равно и купцы Мерры и Фемана, и баснословы и исследователи знания; но пути Премудрости не познали и не заметили стезей ее. Но не их избрал Бог, и не им открыл пути Премудрости; и они погибли оттого, что не имели мудрости, погибли от неразумия своего» (Вар. 3:23,27-28).В нашем мире торговли, в котором торгуем всем, что Господь подарил с любовью, где наука сочинила басни о мироустройстве и исследует проявления Божественных деяний, не познали Премудрости до сих пор.«Ибо неправые умствования отдаляют от Бога, и испытание силы Его обличит безумных. В лукавую душу не войдет Премудрость и не будет обитать в теле, порабощенном греху, ибо святый Дух (Божественная Мысль) Премудрости удалится от лукавства и уклонится от неразумных умствований, и устыдится приближающейся неправды. Человеколюбивый дух — Премудрость, но не оставит безнаказанным богохульствующего устами, потому что Бог есть свидетель внутренних чувств его и истинный зритель сердца (разума) его, и слышатель языка его. Дух (Мысли) Господа наполняет вселенную и, как все объемлющий, знает всякое слово». (Прем.Сол. 1:3-7).Если Премудрость везде, также как везде воздух, то можем, хотя это и трудно, представить, какими знаниями должна обладать Премудрость, которая управляет каждой травинкой, каждой живой сущностью, каждым человеком, естественно, что для управления Она должна обладать способностью контроля за содеянным, и она этим обладает.Премудрость — исполнительный орган Бога, Бог — Решатель, и потому знает все, что происходит по Его воле. Потому в Библии и сказано, что за нами наблюдают Господь Бог Вселенский и Бог Солнечной системы, не только наблюдают, но и читают все нарождающиеся мысли в наших разумах. Надо знать, что любые деяния, которые, как мы думаем, совершаем тайно, для Господа явны, записываются в Книгу жизни и будут предъявлены после воскрешения души на Суде.

Как получить доступ к ноосфере.
А как познать Премудрость? «Премудрость светла и неувядающа, и легко созерцается любящими ее, и обретается ищущими ее; она даже упреждает желающих познать ее». (Прем.Сол. 6:12-13).У человека основное предназначение — владычествовать, чтобы его исполнить он должен все знать о Земле. Потому Господь предусмотрел возможность получения любых знаний от Него и Премудрости, но при одном условии: человек должен стать праведным сыном Отца Небесного и исполнять Его законы и заповеди, только тогда получит от Него наследство — мудрость Премудрости.Соломон получил от Господа Премудрость.«Посему я молился, и дарован мне разум; я взывал, и сошел на меня дух Премудрости. Я полюбил ее более здоровья и красоты и избрал ее предпочтительно перед светом, ибо свет ее неугасим. А вместе с нею пришли ко мне все блага и несметное богатство через руки ее; я радовался всему, потому что Премудрость руководствовалась ими, но я не знал, что она — виновница их. Без хитрости я научился, и без зависти преподаю, не скрываю богатства ее, ибо она есть неистощимое сокровище для людей; пользуясь ею, они входят в содружество с Богом, посредством даров учения. Познал я все, и сокровенное и явное, ибо научила меня Премудрость, художница всего». (Прем.Сол. 7:7,10-14, 21).Оказывается есть прямой путь обретения Премудрости, научиться общению с Ней можно просто без хитростей, без сложных и долгих программ, заумных методов, и даже можно без зависти преподавать (без зависти, что кто-то станет разумней тебя). Через Нее можно познать все.Это все далее перечисляет Соломон.
Объем знаний ноосферы.
«Сам Он даровал неложное познание существующего, чтобы познать устройство мира и действие стихий, начало, конец, средину времен, смены поворотов и перемены времен, круги годов и положение звезд, природу животных и свойства зверей, стремления ветров и мысли людей, различия растений и силы корней».Из Библии вытекает, что Премудрость знает: как произошла Земля и все живое на Земле; как устроен человек, кем он должен быть в бытии, что, как, зачем и когда он должен делать; как устроено все живое на Земле, зачем так устроено;почему человек страдает от неизлечимых болезней, в чем причины этих болезней;почему в мире происходят войны, стихийные бедствия, катастрофы, несчастные случаи, насилие и убийства;что такое добро и зло, хорошо и плохо; почему земля сама рождает человеку только сорняки; почему женщина в болезни рождает своих детей, а в природе все рождается безболезненно; в чем отличие жизни от бытия, смерти и умирания, любви и прелюбодеяния, ума и разума, просвещения и образования; она различает верящего, целомудренного и неверного, грешника; праведного и беззаконника; могущего и не могущего; младенца по разуму и зрелого; слепого, глухого к Богу и зрячего, слышащего; насильника, грабителя, опустошителя домов вдов и благотворителя; сопровождает верящего к вечной жизни, а неверного к смертному одру. Премудрость знает все, от Нее человек может узнать все и стать разумным или (по гречески) интеллигентом.
Ноосферные возможности.
Но главное для нас — это подтверждение возможности получения от Премудрости подобных знаний одним человеком.Премудрость обращается к нам: «Если кто желает большой опытности, мудрость знает давнопрошедшее и угадывает будущее, знает тонкости слов и разрешение загадок, предузнает знамения и чудеса и последствия лет и времен». Нам предоставляется возможность не по раскопкам узнавать истинное прошлое, прогнозировать будущее с учетом грядущих политических событий, изменений в экономике, изменившейся конъюнктуры мировых цен и т.д., понять духовную суть философских терминов, разрешение любых научных загадок, узнавать смысл знамений, понимать, как происходят чудеса (явления, осуществленные Божественным путем) и что очень важно — знать последствия любых событий, фактически являющихся пророчеством. «Ибо какой человек в состоянии познать совет Божий? или кто может уразуметь, что угодно Господу? Помышления смертных нетверды, и мысли наши ошибочны, ибо тленное тело отягощает душу, и эта земная храмина подавляет многозаботливый ум. Мы едва можем постигать и то, что на Земле, и с трудом понимаем то, что под руками, а что на Небесах — кто исследовал? Волю же Твою кто познал бы, если бы Ты не даровал Премудрости и не ниспослал свыше Святаго Твоего Духа?» .Действительно, мы истинно не знаем, откуда электрический генератор качает электроэнергию, откуда взялся магнетизм, почему вода океанов удерживается на шарообразной поверхности Земли, зачем все люди спят ночью, не знаем, как устроен разум человека, сколько существует талантов-даров Божиих и еще очень многого?«Премудрость возвышает сынов своих и поддерживает ищущих ее: любящий ее любит жизнь, и ищущие ее с раннего утра исполнятся радости: обладающий ею наследует славу, и, куда бы ни пошел, Господь благословит его; служащие ей служат Святому, и любящих ее любит Господь;  и внимающий ей будет жить надежно; кто вверится ей, тот наследует ее, и потомки его будут обладать ею: ибо сначала она пойдет с ним путями извилистыми, наведет на него страх и боязнь и будет мучить его своим водительством, доколе не уверится в душе его и не искусит его своими уставами; но потом она выйдет к нему на прямом пути и обрадует его и откроет ему тайны свои. Если он совратится с пути, она оставляет его и отдает его в руки падения его.» (Сир.5:12-22).
Как спасти мир и повысить благосостояние народа.
Как много мы сегодня говорим об экологических катастрофах, о необходимости спасения нашей среды обитания, многие руководители раздают обещания повысить благосостояние своего народа, но никто не знает, как спасти мир и как добиться благосостояния народа. Ответ Премудрости: «Множество мудрых — спасение миру, и царь разумный — благосостояние народа». Мы живем в странном мире: летоисчисление ведем от рождества Христова, отмечаем Его день рождения и день воскресения; крестимся; признаем, что у нас есть душа; построили огромное количество церквей (дом Божий), говорим о дарах Божиих — талантах;  а сами не хотим учиться у Него, не стремимся получить от Отца Небесного Духа Святаго, а фактически тем самым бойкотируем Его, не обучаемся с Ним, а все, что получаем от Него ставим себе в заслугу.  Пришло время примирить все народы, исповедующие разные Учения, но верящие Единому Богу, примирить богатых и бедных, добрых и злых, на основе сохранения жизни своим душам. Мы же не хотим признать Единого Отца, а тогда и свое братство; богатые, получив богатство («Богом датство»), не хотят помогать бедным, создали миф о добре и зле, так что добро стало товаром; болезни — указания о порочности мыслей, пытаемся вылечить химией и скальпелем, сокращая меру бытия. Хотим продлить свою жизнь, а сами методично покрываем свои легкие слоем дегтя с никотином, употребляя алкоголь, вводим в паралич свой мозг и нервную систему, накапливая в них остаточные разрушительные явления. Но самое главное, наука даже не пытается познать Бога, а без этого не познать Премудрость.
Век живи, век учись.
В Коране сказано: «Если бы перья обратились в деревья все (для записи Словес Господних), и если б океан (земной) в чернила обратился (и влились бы в него таких же семь), то и тогда бы не иссякли Его Слова, Аллах поистине велик и мудр». Теперь можно взвесить, сколько чернил и перьев мы можем потратить, чтобы записать наши знания, полученные от Господа, а главное, можем взвесить, сколько новых странных знаний мы можем еще получить. Также становится очевидным, чтобы получить настолько огромные знания необходимо не одно воплощение. Недаром мы говорим: «век (вечно) живи, век (вечно) учись».Преподобный Серафим Саровский говорил: «Смысл жизни нашей христианской в стяжании (в стремлении получения) Духа Святаго или Божественного разума и для этого служат посты, моления, бдения».Научившись мыслить или получать Духа Святого (ответы Господа на наши вопросы) сбудется предсказание Иисуса Христа: «Истинно, истинно говорю вам: верующий в Меня, дела, которые творю Я, и он сотворит и больше сих сотворит». (Иоан.14:12)

Кто такой интеллигент.
В XX веке В.И.Вернадский предсказал, что человек, наконец, сможет общаться с Премудростью, и это сбылось.В нашем центре многие вышли на это общение, и семена этих знаний разнеслись по многим городам России, пошел процесс генерации новых истинных знаний, который уже не остановить. Ноосферные технологии открыли дорогу к Шестому техническому укладу, который позволит человечеству раскрыть свой спящий доныне разум или интеллект. Стал понятен смысл слова интеллигент — это не начитанный человек с высшим образованием, а человек, раскрывший свой разум, слышащий Премудрость и Бога.

Любовь к странным знаниям.
Многим трудно поверить в невидимое, неизведанное, необычное, потому Апостол Павел первейшей добродетелью назвал страннолюбие, потому что новые странные знания присылает нам только Господь; и хотя многим жалко расставаться с привычными мифами, это необходимо, ведь даже Господь обновил Свои законы, в этом суть совершенства человека. Иисус Христос в «Нагорной проповеди» завещал: «Итак, будьте совершенны, как совершен Отец ваш Небесный».Не слышат голосов Отца и Матери Небесных только «блудные» дети, «беспризорники», «пасынки» Их или слепоглухонемые по отношению к Ним. Но таким все равно нужен духовный отец, они выбрали себе в отчимы змея лукавого, дьявола, сатану, который сделал их своими рабами, чтобы у них была одна цель — работать («рабом стать») для строительства жилья, пищи для чрева и воспитания своих детей будущими рабами. Потому он держит их в невежестве, в похотях, заставляет жить собственным мнением (сомнениями), чтобы они не стремились к творчеству и созиданию. Но нельзя одновременно сесть на двух лошадей, потому если человек действительно верит Богу, то Он приходит к нему и говорит с ним, как единственный Учитель и Наставник. Если не верит, то Бог бойкотирует его, не говорит с ним, тогда он становится «учителем, наставником, судьей» по собственному разумению, а фактически — неразумию. Свободным (свобода — «с вами Бог») человек становится только с Богом, который учит его, как стать таким же творцом и создателем, как Сам Учитель.


Как подключиться к ноосфере.
Многие задают вопрос: как подключиться к биокомпьютеру или Премудрости? В начале они себе должны ответить на вопрос: «А зачем?». Если хотят разбогатеть, стать великими, знаменитыми — не получится. Если хотят исполнить свое предназначение, и хотят трудиться ради Божественной цели для нас — владычествования на Земле, тогда может получиться. Для этого на первом этапе каждый человек вначале должен определить свое предназначение, то есть определить цель своего бытия, затем ликвидировать «ноосферную неграмотность», ибо не веря, что такой компьютер существует, не зная принцип его устройства, бессмысленно работать с его помощью. На последующих этапах совершенствования важно одно: четко следовать инструкциям, полученным от Премудрости, остальное приложится, недаром человек является сыном Господа — а значит создателем и творцом собственной судьбы.Тогда станет свободным не только человек, как личность, освободится вся Россия. Ведь только у России два имени: Отечество и Родина Мать, так как к совершенству ее ведет Отец Небесный, а от гибели хранит Богоматерь. Ими — Небесными Родителями России даны многие нарицательные имена: Россия Божественная, верующая, трехмерная, духовная, страннолюбивая, милостивая, душевная, святая, православная, гениальная, свободная, судьбоносная, разумная, глобальная, неизведанная, нерушимая, многогранная, необъятная, могущественная, многонациональная, вольнолюбивая, многославная, многоликая, величественная, трудолюбивая, непокорная, многомиллионная, тысячелетняя, соборная, растущая, незыблемая, непоколебимая, великодержавная, величавая, привилегированная (Богом), просторная, глубинная, богатая, миролюбивая, великосветская, многозначительная, близкая и далекая, страждущая, любимая.

Светлое будущее.
Разумеется, Россия с достоинством будет носить все свои имена, если в совершенстве овладеет секретами общения с Премудростью, зная о Ее устройстве, используя знания, полученные из Ее уст во благо человека, Земли и всего живого на ней. Премудрость состоит из трех основных разделов: мысль, предвидение и нерушимость. Мысль — это знания, присылаемые нам ежедневно, ежечасно на уровне интуитивных подсказок, когда мы делаем выбор на сложном жизненном перекрестке, принимаем судьбоносные решения, то есть принимаем информацию в виде мысли-подсказки. Предвидение — раздел знаний о будущем человека, страны, Вселенной. Обладая навыком получения информации из этого раздела, можно с уверенностью принимать сложнейшие решения на уровне государства, зная о последующих событиях и следствиях. Нерушимость — раздел знаний, с помощью которых человек владычествует над «обстоятельствами», стихийными бедствиями, «случайностями» и так далее; то есть — как Премудрость уготовила, спроектировала, предсказала, так и будет, независимо ни от чего. Нерушимая Россия, оберегаемая Премудростью, будет олицетворять собой мощь Разума, страну-победительницу над злом. Ведь не случайно Россия имеет настолько выразительный (Богом данный) герб: в лапе у двуглавого орла земной шар с крестом — духовным миром, который Россия познает первой, а далее укажет путь его познания другим народам. В сердце орла икона Георгия Победоносца, поражающего змея лукавого в язык, то есть делающего зло бессильным против голоса разума; нерушимого воина света, которым станет каждый русский !!! ПРОСНИСЬ !!!!, а это возможно только став верящим Отцу, действующим по Его указующему персту, слышащего и слушающегося Премудрость, черпающего знания из всех трех ее разделов: мысли, предвидения и нерушимости, фактически — достойного жителя своей великой страны!
В.В. Карелин--------------------- ( Иисус Христос - Радомир (миссия - собирательный образ человека, несущего мир и радость в Мир). Лично я разделяю мнение Ошо о том, что любая религия -- это тюрьма разума и ограничение свободы, извращение в порабощающих целях, истинных учений  всех учителей, несущих Безусловную Любовь Миру" -- своё мнение не кому не навязываю. Мой Бог -- Вселенная, Природа, как её часть и всё, кого и что она в себе содержит. И то, что сейчас происходит в тебе, тоже является частью Вселенной ! Думай о хорошем, пожалуйста!

==

Условно, ум — это просто компьютер, который вы наполняете информацией. Вы можете программировать его, вы можете перепрограммировать его, вы можете убрать из него программу, вы можете делать с ним все, что угодно; это механизм. Это не ваше существо, не ваша сущность. Ребенок приходит в этот мир с умом свободным от информации; изначально ум является механизмом (своеобразной флешкой), который можно настроить так, как вам хочется. Мозг будет изучать именно то, чему вы его учите –ваши традиции, ваш язык, вашу религию, вашу мораль. Вначале этим занимаются родители и те кто окружает нас в детстве. С каждым годом ответственность за программирование нашего мозга все больше и больше ложится на нас. Однако, к тому моменту когда мы готовы взять эту ответственность на себя, мозг (диск) порой уже переполнен и возникает рефлекторное сопротивление изменениям. Чем взрослее человек, тем больше предыдущий опыт мешает развиваться. Жизнь жесткий и самый непримиримый программист. Найти в себе силы и мужество для переформатирования, по силам немногим.

Проблема в том, что все мы пришли в этот мир без дорожной карты.
Нарисовать свою — наилучший, но не самый легкий путь.
Так уж повелось, людям легче жить по чужим чертежам.
https://infourok.ru/prezentaciya-na-temu-biokompyuter-mif-ili-realnost-2549388.html

===

Мне одному кажется или все современные телеканалы взяли всё это за основу своей редакционной политики? Непрерывное психологическое насилие над людьми вошло в норму и не осуждаемо в обществе, почему? Какая психика выдержит подобное? Постоянное гипнотическое внушение, постоянное рабство...
Совершенно верно, – ответил Сэнсэй, – потому что гипноз – это и есть проявление животного начала в человеке в полном своем объёме, это «освобождение» от разума и отключение от души. Гипноз – это всего лишь функция подсознания. В гипнозе человек становится тем, кто он есть на самом деле, если его полностью захлёстывает животное начало, – зомби, то есть, попросту говоря, послушный кусок мяса или, как верно заметил Омар Хайям, «мешок костей, жил и кровавой слизи».
– А кто такие «зомби»? – спросила Татьяна.
– «Зомби» – так называли в африканских племенах людей, психика которых с помощью наркотических веществ и специальных психических воздействий определенным образом программировалась; они беспрекословно выполняли любое поручение вождя и могли убить не только себя, но и свою мать, своих детей… Короче говоря, «зомби» – это тело человека, из которого «вынули» или «отключили» душу и лишили его разума, – ответил Сэнсэй и, уже обращаясь к Николаю Андреевичу, продолжал: – Гипноз – это «взлом» личности, это агрессия, это рабство. И никаких знаний вы, естественно, там не обнаружите, кроме тупого, животного подчинения. (А.Новых «Сэнсэй. Исконный Шамбалы»)
«Страх является одним из самых сильных гипногенных (порождающих гипноз) эмоций, которая всегда возникает у каждого человека при угрозе его физическому, социальному или иному благополучию. Испытывая страх, человек сразу же попадает в суженное, измененное состояние сознания.» (С.А.Зелинский «Психотехнологии гипнотического манипулирования сознанием» , В.М.Кандыба Основы гипнологии: Основы психофизиологии»).
===========
Само зомбирование начинается с детского сада и продолжается на протяжении всей вашей жизни.
Практические методы зомбирования: нам вдалбливают в голову множество информации.
Все получаемые там знания делятся на:
бессмысленные
бесполезные
вредные
ошибочные
устаревшие
Бессмысленные знания – это то, что не несет никакой смысловой нагрузки, но забивает память человека ненужным хламом – информационным мусором. Хороший пример такой информации – патриотическая и политическая пропаганда, а также уроки литературы – принудительное чтение так называемых “классиков” – скучной и бессмысленной художественной литературы. К бессмысленным также можно отнести занятия спортом – он ничем не отличается от поведения животных.
Бесполезные знания – то, что не имеет практического применения и никогда не понадобится в реальной жизни. Это почти вся физика, химия, математика, геометрия, грамматика, география и т.п. 99,99% людей они просто не нужны, но на их изучение тратится огромное количество времени и сил.
Вредные знания – то, что приносит вред нам и окружающим людям. Это знания, которые заставляют нас страдать и причинять страдания другим. Например, это изучение ложных религий – таких, как материализм, коммунизм, христианство, ислам и т.д.
Ошибочные знания – это ненаучная ложь, например, искаженная история (составленная гос. органами и содержащая гигантское количество социально-патриотических мифов), значительная часть физики и биологии.
Устаревшие знания – то, что уже давно неактуально, что уже не применяется в реальном мире, или что давно опровергнуто научными методами. Это почти вся информатика, физика, анатомия, биология и многое другое.
Из этого следует, что ЗОМБИРОВАНИЕ – это целенаправленное внедрение таких поведенческих программ в психику людей, контроль над которыми им недоступен.
Под «контроль недоступен» подразумевается, то, что индивиды не могут, осознанно, по собственной воле запускать эти поведенческие программы, не могут их останавливать пока их алгоритмика не исчерпается, и само собой разумеется, они не разгадав кода, через который установлены эти программы, не могут самостоятельно их «удалить» из своей психики.
Вот из этих 5 типов знаний и состоит современное образование о котором упоминалось выше. В реальной жизни более 99% знаний, полученных через гос. образование, абсолютно не нужны. Иначе говоря, 20-30 лет, проведенных в воспитательных и образовательных учреждениях – это время, потраченное впустую. Так у нас крадут невосполнимый ресурс – время.
Запуск внедрённых поведенческих программ, осуществляется в свою очередь через активизацию в среде информационных явлений, а именно активизаторов данных реакций. Данные информационные явления, для внедрённых программ, являются информационным кодом, сигналом к реализации, соответствующей автоматической реакции.

https://hubpages.com/religion-philosophy/Bahai-The-Common-Foundation-of-All-Religion











ინტერნალიზაცია. ინტროექცია და ინტროექტი ინტერნალიზაცია. ვეიკო ტეკხე

ინტერნალიზაცია. ინტროექცია და ინტროექტი
ინტერნალიზაცია.  ვეიკო ტეკხე
ინტერნალიზაციის კონცეფცია, როგორც ფსიქიკური განვითარების აუცილებელი მაჩვენებელი, ასევე მისი თანმიმდევრული დონეები და ფორმები, დეტალურად წინა თავებშია განხილული. მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვის არადიფერენცირებული შეხედულებები, ობიექტური თვალსაზრისით, წარმოადგენს მის და მის პირველ მეურვე პირს შორის დამაკმაყოფილებელი ურთიერთობების შედეგს, გარე და შინაგანი საკუთარი „მე“ და ობიექტი დიფერენცირებული უნდა იყოს ბავშვის განცდების სამყაროში, სანამ ინტერნალიზაცია არ გახდება შესაძლებელი, როგორც სუბიექტური განცდა.
როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ემპირიული დიქოტომია საკუთარ „მე“-სა და ობიექტს შორის, როგორც ადამიანის სუბიექტური არსებობის საფუძველი და წინაპირობა, რომელიც ხელს უწყობს, იცავს და აუმჯობესებს საკუთარი „მე“-ს განცდებს, აქ განიხილება როგორც მთელი შემდგომი ფსიქიკური განვითარების მთავარი მოტივაცია. რადგან საკუთარი „მე“-ს დიფერენცირებული განცდა თავიდანვე დამოკიდებულია წარმოდგენილი ობიექტის პარალელურ არსებობაზე, საკუთარი „მე“-ს დაცულობის აუცილებელი მოტივაცია ვერ განხორციელდება ობიექტის დაცულობისგან განცალკევებით. ამდენად, ინტერნალიზაციის პროცესები მოტივირებული და წარმოჩენილია, როგორც საკუთარი „მე“-ს მიერ თავისი დაცვა ინდივიდის განცდების სამყაროში ობიექტის ხელმისაწვდომობის უზრუნველსაყოფად სულ უფრო წარმატებული გზების საშუალებით.
ინტერნალიზაციის პირველი ფორმა ჩვეულებრივ აღწერილია, როგორც ინტროექცია, ინტროექტების შექმნა, ან ობიექტის შინაგანი განცდა. ამგვარად, ინტროექცია ასევე შეიძლება განიხილებოდეს, როგორც პასუხისმგებელი „აბსოლუტურად ცუდი“ ობიექტის შექმნაზე, რომელზეც თავდაპირველად მოხდება ფრუსტრაცია-აგრესიის კანალიზირება და პროეცირება და რომელიც შემდგომ საშიში იქნება იმიტომ, რომ შეიძლება აღიქმებოდეს, როგორც მდევნელი ცუდი ინტროექტი. მიუხედავად ამისა, ინტროექცია თავიდანვე და უფრო სპეციფიკურად არის განწყობილი საკუთარი „მე“-ს მცდელობის მიმართ უზრუნველყოს თავისი დიფერენცირებული არსებობა „აბსოლუტურად კარგ“ ობიექტთან დიალოგის ხელშეწყობის  გზით.
როგორც მეორე თავში აღინიშნა, ინტროექტი წარმოადგენს ობიექტის რეპრეზენტაციას, რომელიც არ იშლება საკუთარი „მე“-ს შესახებ შეხედულებაში იდენტიფიკაციის სახით, მაგრამ განცდილია სუბიექტის შინაგან სამყაროში, როგორც ცალკე „ფსიქიკური ყოფნა“. იგი განცდილია, როგორც საკუთარი, დამოუკიდებელი არსებობის მქონე, და მისი ქცევა არ შეიძლება გაცნობიერებულად კონტროლირებადი იყოს სუბიექტის მიერ. განცდილია თუ არა ინტროექტი, როგორც მცველი ან მუქარის გამომხატველი, მას ყოველთვის განიცდიან, როგორც შინაგან სამყაროში შენარჩუნებულ ობიექტის დამოკიდებულებას, და როგორც ობიექტს, რომელთანაც გრძელდება ურთიერთქმედება. მას განიცდიან, როგორც შინაგანად არსებულს, თუმცა ის არ წარმოადგენს საკუთარი მე-ს ნაწილს.
ინტროექტები ინარჩუნებენ შინაგან კავშირს საკუთარ მე-სა  და ობიექტს შორის, როდესაც ეს უკანასკნელი არ არსებობს. ადრეულ ინტერნალიზაციებში, როდესაც დიფერენცირება საკუთარ მე-სა და ობიექტს შორის ჯერ კიდევ მხოლოდ დაახლოებით არის დადგენილი, ინტროექტები, როგორც ჩანს, ცენტრალურ როლს თამაშობენ. პიროვნების შემდგომი განვითარების პროცესში ინტროექტები ძირითადად იმპლანტირებულია მათ განვითარებად სტრუქტურებში მათ სხვადასხვა ასპექტებთან და ფუნქციებთან იდენტიფიკაციის გზით. მაგრამ ზოგიერთი მათგანი შეიძლება  არ იყოს იმპლანტირებული სუბიექტის შინაგან სამყაროში და წარმოადგენდეს ცნობიერების სხვადასხვა დონეს, და შემდგომში სხვადასხვა გზით მიიღოს მონაწილეობა და გამოიწვიოს სიმპტომების ფორმირება. (Schafer, 1968).
როგორც კარგად არის ცნობილი, ზოგჯერ ნორმალურ ზრდასრულ ადამიანსაც კი იმ სიტუაციებში, როდესაც ის  გრძნობს, რომ მარტო ვერ შეძლებს გამკლავებას, შეიძლება დროებით თავდაპირველი ინტროექტები დაუბრუნდეს. ზოგიერთი იდენტიფიკაცია ამასთან დაკავშირებით შეიძლება იყოს რეგრესიულად ტრანსფორმირებული ინტროექტში. როგორც ობიექტის ფსიქიკური წარმომადგენელი, შემდგომ განცდილია, როგორც სუბიექტისთვის ხელშემწყობი და დამხმარე ამ კრიზისის გადასალახად და დასაძლევად. (Schafer, 1968).
სახასიათოა, რომ როდესაც ობიექტი იკარგება, დაკარგული ობიექტი დროის მეტ-ნაკლებად ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში აღიქმება, როგორც ინტროექტი. მიუხედავად ამისა, შემდგომ იგი არ წარმოადგენს იდენტიფიკაციების ინტროექტში რეგრესიულ ტრანსფორმაციას, არამედ ობიექტის ტოტალური დაკარგვით გამოწვეული საკუთარი მე-ს დაცვის მცდელობაა შინაგან სამყაროში ობიექტის შენარჩუნების გზით, სანამ დანაკარგის სრული დამუშავება (working through) თანდათან არ აქცევს მას ზედმეტად (Abraham, 1924; Fenichel, 1945). აქედან გამომდინარე, მიუხედავად იმისა, რომ ინტროექცია ობიექტის დაკარგვის შემდეგ წარმოადგენს რეგრესიულ ფენომენს, შედეგად მიღებული ინტროექტი, როგორც წესი, არ განიცდის მნიშვნელოვან რეგრესიულ ცვლილებებს ობიექტის დაკარგვამდე მის რეპრეზენტაციასთან შედარებით.
დედა ენაცვლება ბავშვის ჯერ კიდევ არაინტერნალიზებულ სტრუქტურებს, განსაკუთრებით სეპარაცია-ინდივიდუაციის ეტაპზე, და უფრო ნაკლებად მის დასასრულს. ამ გზით ის ახდენს მისი პიროვნების არარსებული ნაწილების რეპრეზენტაციას. ამ პერიოდის განმავლობაში ბავშვის მიერ ობიექტის განცდა ხასიათდება პრიმიტიული ამბივალენტურობით, რომელშიც ობიექტის სახე მუდმივად იქნება მერყევი „აბსოლუტურად კარგსა“ და „აბსოლუტურად ცუდს“ შორის, დედის შესაბამისი ფუნქციის დამაკმაყოფილებელი ან ფრუსტრირებული ბუნების შესაბამისად. ამ ტიპის განცდებს და დამოკიდებულებებს, რომლებიც ჭარბობენ საკუთარი მე-სა და ობიექტის კონსტატურობის ჩამოყალიბებამდე, მე ვუწოდე ფუნქციური, ისინი სპეციფიკურად მიეკუთვნება ბავშვის სტრუქტურულ უუნარობას განიცადოს ობიექტი სხვაგვარად, ვიდრე ფუნქციების ჯგუფი, რომლებიც თავიდანვე არსებობდნენ მხოლოდ ბავშვის მოთხოვნილებების და სურვილების დაკმაყოფილების მიზნით.
მიუხედავად ამისა, არსებულ პრიმიტიულ ამბივალენტობასა და დაცვით მანიპულირებასთან ერთად, რომელიც წარმოიქმნება სამყაროში ინტროექციის, პროექციის და უარყოფის გზით, ფუნქციურ-სელექციური იდენტიფიკაციის პროცესები იწყებენ ბავშვის საკუთარი მე-ს სტრუქტურის ჩამოყალიბებას, რაც საბოლოო ჯამში იწვევს საკუთარი მე-სა და ობიექტის კონსტატურობის დადგენას. როგორც მეორე თავში აღინიშნა, ობიექტის ფუნქციების მქონე სელექციური იდენტიფიკაციები სულ უფრო მეტად მისცემენ შესაძლებლობას განვითარებად პიროვნებას იოლად გავიდეს მომსახურების გარეშე და თავად მოემსახუროს საკუთარ თავს, რასაც მანამდე მისთვის და მის მაგივრად აკეთებდა ობიექტი. ამდენად, სტრუქტურის შემქმნელ, ფუნქციურ- სპეციფიკურ იდენტიფიკაციაში ბავშვი უარს ამბობს დედაზე, როგორც განსაკუთრებული ზრუნვის წყაროზე და ანაცვლებს მას თავისი ახალი ფუნქციით. შემდეგ, როგორც ამ ფუნქციის შემსრულებელი, ბავშვი ამ კონკრეტულ საკითხში  ობიექტისგან დამოუკიდებლობას იძენს.
იმისდა მიხედვით, თუ როგორ იღებს ბავშვის საკუთარი მე თავის თავზე დედის ფუნქციურ მომსახურებას, სათანადო საჭიროების გამოღვიძება უკვე აღარ იგრძნობა, როგორც დედისადმი ამ მომსახურების უზრუნველყოფის მოთხოვნა, მის ნაცვლად ის ახდენს ბავშვის არცთუ დიდი ხნის წინ ინტერნალიზებული საკუთარი ფუნქციის მობილიზებას, რაც იწვევს ფრუსტრაცია-აგრესიის თავიდან აცილებას, და დედის რეპრეზენტაციის გათავისუფლებას პრიმიტიული ამბივალენტურობიდან ამ კონკრეტულ მიმართებაში.
მეორე თავში აღწერილია, თუ როგორ იწვევს ფუნქციურ-სელექციური იდენტიფიკაცია არა მხოლოდ საკუთარი მე-ს ახალი ფუნქციის შექმნას, არამედ იმავდროულად ობიექტის სახის გარდაქმნას აბსტრაქტულ და ინფორმაციულ ობიექტად, რომელშიც წარმოებს იდენტიფიკაცია. აქედან გამომდინარე, ინტროექტისგან განსხვავებით, ბავშვის გონებაში იწყება ობიექტის სახის გარდაქმნა კონტროლირებადში მისი შეხედულების მიხედვით. ობიექტის შესახებ დაგროვებული ინფორმაციის ინტეგრირება გარკვეული დროის განმავლობაში უნდა მოხდეს, რათა მიღწეულ იქნას ობიექტის ინდივიდუალური სახის იმიჯის წარმოქმნის დონე და ამით შეიქმნას საკუთარი მე-სა და ობიექტის კონსტანტობა.
სანამ ეს ინტეგრაცია დაწესდება და შეიქმნება ინდივიდუალური ობიექტი, ობიექტის მიმართ დამოკიდებულება  შეიძლება იყოს მხოლოდ ექსპლოატაციური, არ გამოხატავდეს მადლიერებას. არც ცნობისმოყვარეობა და არც ადამიანისკენ სწრაფვა არ შეიძლება იყოს განცდილი ამასთან დაკავშირებით. ვინაიდან ობიექტი ჯერ კიდევ წარმოადგენს ბავშვის პიროვნების სასიცოცხლო ნაწილს, ის ვერ იქნება შეჩერებული რაიმე პროცესების ამოქმედებით, მაგალითად, როგორიცაა გლოვა. აუცილებელი გარე მომსახურება, რომელიც იქნა დაკარგული, შეიძლება შეიცვალოს მხოლოდ ახალი საზრუნავით ან სახეცვლილი ფუნქციური იდენტიფიკაციით. მხოლოდ პიროვნება შეიძლება იყოს მწუხარების ობიექტი, და არა ფუნქცია (Tahka, 1979).
 იდენტურობას მე უფრო ვხედავ, როგორც ინტერნაციონალიზაციის შედეგს, და არა როგორც ინტერნალიზაციის პროცესს. (Kernberg, 1966). იდენტურობა წარმოადგენს რადიკალურად ახალ, რეპრეზენტაციულ ინტეგრაციაზე დაფუძნებული საკუთარი მე-ს განცდის ახალ დონეს, რომელიც შესაძლებელი ხდება ინფორმაციის საკმარისი რაოდენობის დაგროვების წყალობით ფუნქციურ-სელექციური  იდენტიფიკაციის გზით. საკუთარი მე-ს და ობიექტის კონსტატობის ზღვარის გადალახვა მოასწავებს მნიშვნელოვან ცვლილებებს ბავშვის შესაძლებლობაში განიცადოს საკუთარი თავი და თავისი ობიექტები, აგრეთვე დამოუკიდებლად გაუმკლავდეს ობიექტების არარსებობას. საკუთარი მე-ს და ობიექტის, როგორც აბსტრაქტულ არსებათა ინდივიდუალური სახეების, ინტეგრაცია იძლევა წარმოდგენათა სრული ემოციური კატექსის განხორციელების საშუალებას ობიექტთან დაკავშირებით, როგორც მის შინაარსობრივ წარმოდგენაზე, რომლის გახსენება ახლა თავისუფლად შეიძლება, შეიძლება მასზე ფიქრი, ფანტაზირება, მისკენ სწრაფვა სუბიექტის მიერ წამოჭრილ პირობებზე.
ობიექტთა დამოკიდებულება, რომელიც აყვანილია ინდივიდთა შორის ურთიერთკავშირის დონემდე, ობიექტის პირადი შინაგანი სამყაროს აღმოჩენამდე და გაცნობამდე, შესაძლებელს ხდის ობიექტის, როგორც უნიკალური ადამიანის არსების, სიყვარულს და იდეალიზაციას. როგორც უკვე აღინიშნა მეორე და მესამე თავებში, სხვა პიროვნების ინდივიდუალიზაცია, როგორც სიყვარულისა და აღფრთოვანების ობიექტისა, გამოიწვევს მოტივირებას და შესაძლებელს გახდის ბავშვში ისეთი უნარების ჩამოყალიბებას, როგორიცაა ემპათია, ზრუნვა და მადლიერება, ასევე ეჭვიანობა, მეტოქეობა და ინდივიდუალური ობიექტის მიმართ სიძულვილი. იდენტიფიკაციის ახალი ფორმები, განსაკუთრებით შეფასებით-სელექციური და ინფორმაციული ხასიათისა, წარმოიქმნება და გააგრძელებს ობიექტის ინდივიდუალურ იდენტურობასა და განცდების გაუმჯობესებას.
მაშინაც კი, თუ, ობიექტის არარსებობის მიუხედავად, ინდივიდუალიზირებულმა ბავშვმა შეძლო თავის გართმევა ფსიქიკური განვითარებისთვის მეორად პროცესუალურ დონეზე, ეს მხოლოდ იმ გარემოებაზე გავრცელდება, რომლშის შესახებაც ბავშვმა იცის, რომ ცენტრალური ლიბიდალური ობიექტი არსებობს გარე სამყაროში. სანამ ობიექტი საჭიროა, როგორც განვითარებისთვის აუცილებელი, ჩამოყალიბების ეტაპზე მყოფ პიროვნებას ჯერ კიდევ არ გააჩნია ცენტრალური ლიბიდალური ობიექტის დაკარგვით გამოწვეული (Wollfenstein, 1966) შინაგანი თავშეკავების მექანიზმები, ანუ მექანიზმები, რომლებიც იძლევიან წარსულიდან დანაკარგის მიღების და არსებული ობიექტის ტრანსფორმირების საშუალებას ობიექტში.
როგორც ზოგიერთი ფსიქოანალიტიკოსი ავტორი (Loewald, 1962; Wolfenstein, 1969) აღნიშნავს, მზარდ ინდივიდუალობას, როგორც ჩანს, უკვე შესწევს უნარი საქმე ჰქონდეს ცენტრალური ობიექტის დაკარგვასთან მის მოზარდობის პერიოდში მიმდინარე ბავშვობის ობიექტებისგან შედარებითი დაშორების გზით, როდესაც ინდივიდს ჩვეულებრივ შემცირებული აქვს არსებითი მოთხოვნილებები მის განვითარებასთან დაკავშირებულ ობიექტებში.
ინტერნალიზაციის ფორმებად, რომლებიც ტრადიციულად ითვლება უფრო მნიშვნელოვნად, როგორც პიროვნების განვითარებისთვის, ასევე ობიექტის დაკარგვის სიტუაციაში, მიჩნეულია ინტროექცია და იდენტიფიკაცია. მიუხედავად ამისა, მე შევთავაზებდი ინტერნალიზაციის ამ აღიარებულ ფორმებს დაემატოს შინაგანი პროცესი, რომლის ცენტრალური პოზიცია ობიექტის დაკარგვასთან დაკავშირებით კარგად არის ცნობილი, მაგრამ მისი, როგორც ინტერნალიზაციის ევოლუციურად უფრო მაღალი ფორმის მნიშვნელობა, არ არის საკმარისად აღიარებული და, შესაბამისად, რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, არ განიხილება, როგორც ასეთი. მე ვგულისხმობ იმ ფსიქიკურ პროცესს, რომლის მეშვეობითაც ობიექტი, რომელიც ადრე აღქმული იყო როგორც გარე სამყაროში არსებული, რჩება ობიექტის მოგონებად. ამ პროცესში იცვლება ობიექტის შესახებ წარმოდგენიის ხასიათ, ვინაიდან ობიექტი, რომელიც მიეკუთვნება დღევანდელობას და გარე სამყაროს, იცვლება სხვაზე, რომელიც ეკუთვნის წარსულს და მოგონებების სფეროს.
ეს პროცესი არ არის შინაგანი ობიექტის შექმნის თანაბარმნიშვნელოვანი, რომელიც აღიქმება, როგორც დამოუკიდებელი, ავტონომიური არსებობის მქონე, ისევე როგორც ინტროექციის შემთხვევაში. არ ნიშნავს ის ობიექტის თვისებების მიკუთვნებას საკუთარი მე-ს წარმოდგენაში იდენტიფიკაციის ფორმით. ამის ნაცვლად ეს პროცესი წარმოადგენს ინტერნალიზაციის სრულიად განსხვავებულ ფორმას: დაკარგული ობიექტის შესახებ წარმოდგენის შექმნას და მის ინტეგრაციას მოგონებაში მის შესახებ, თითქოს ის იყო განდცდილი სიცოცხლის გარკვეული პერიოდის განმავლობაში. როგორც კი შეიქმნა მოგონება ობიექტის შესახებ, მისი შემდგომი აღდგენა მეხსიერებაში და ცნობიერებიდან დაბრუნება უცვლელად არის განცდილი როგორც საკუთარი მე-ს საქმიანობა, რომელიც ხორციელდება სუბიექტის მხოლოდ პირადი შეხედულების შესაბამისად. მიუხედავად იმისა, რომ ასეთი მოგონება განცდილია, როგორც ობიექტის შესახებ სრულიად დიფერენცირებული წარმოდგენა, არ არის ნაგულისხმები არანაირი ილუზია, რომელსაც აქვს კავშირი მის ცალკე და ავტონომიურ არსებობასთან. სურვილების შესრულების სხვადასხვა ფუნქციის მქონე ფანტაზიის ობიექტებთან შედარებით, მოგონება ობიექტის შესახებ მოიცავს ცოდნას იმისა, რომ მისგან არაფერია მოსალოდნელი და, შესაბამისად, მის სრულფასოვან დასრულებულ ფორმაში მას აქვს შანსი გახდეს ყველაზე რეალური ობიექტის შესახებ არსებულ ყველა წარმოდგენიდან.
მოგვიანებით მე ისევ დავუბრუნდები ინტერნაციონალიზაციის ამ ფორმას, რომელსაც მე სხვა უკეთესი ტერმინის არარსებობის გამო, ვუწოდე მოგონების შექმნა. ეს ტერმინი შემოთავაზებულია ინტერნალიზაციის მესამე ძირითადი ფორმის წარმოსადგენად ობიექტის დაკარგვასთან დაკავშირებით მოქცევის საშუალებების ევოლუციურ თანმიმდევრობაში.
ამდენად ინტროექცია, იდენტიფიკაცია და მოგონების ფორმირება, როგორც ჩანს, წარმოადგენს ინდივიდის მიერ წინააღმდეგობის გაწევის ძირითად გზებს ობიექტის დაკარგვის და ამ დანაკარგთან შეგუების გამო ინდივიდუალური განვითარების სხვადასხვა ეტაპების და ობიექტთან ურთიერთკავშირის მანძილზე. ინტროექცია ქმნის ობიექტის არსებობის ილუზიას, როდესაც ის ჯერ კიდევ წარმოადგენს აუცილებელ წინაპირობას ბავშვის სუბიექტური ფსიქოლოგიური არსებობისთვის. თავის მხრივ, იდენტიფიკაცია ობიექტის ასპექტებს ცვლის საკუთარი მე-ს სტრუქტურებით, და ამის შესაძლებელი ხდება ინდივიდუალური ინფორმაციული წარმოდგენის შექმნა ობიექტის შესახებ, რომელიც შეიძლება თავისუფლად იქნას გამოყენებული ფანტაზიაში. ამ შემთხვევაში ობიექტის არარსებობა შეიძლება იყოს აქტიურად მართვადი და გადატანილი. და ბოლოს, მოგონებების ჩამოყალიბება შესაძლებელი ხდება, როდესაც დაკარგული ობიექტები აღარ წარმოადგენენ განვითარებასთან დაკავშირებულ მთავარ ობიექტებს და მათი დაკარგვა, შესაბამისად, უფრო ასატანი ხდება. მათ შესახებ წარმოდგენა შეიძლება უკვე შენარჩუნებული იქნას, როგორც ობიექტებზე წარსულიდან.
ამდენად, ინტერნალიზაციის სამი ფორმა, როგორც ჩანს, წარმოადგენს ემპირიულ არარსებობასთან და საბოლოოდ გარე ობიექტის სახის დაკარგვასთან დაკავშირებული მართვის საშუალებების თანმიდმევრობას. იმ დროს, როდესაც დასაწყისში ობიექტის დაკარგვა ნიშნავს საკუთარი მე-ს ემპირიულ სიკვდილს, განვითარებადი პროცესები (მწუხარების მუშაობა) და ინტერნაციონალიზაციის შედეგები თანდათანობით შესაძლებელს ხდიან საკუთარი მე-სთვის დანაკარგის დაშვებას, მის დაძლევას და საკუთარ გადარჩენას.

ციტატები

„ამ სამყაროს ხვალინდელი დღე არ აქვს. ამ სამყაროში არ არის ოცნების, გეგმების, იმედის ადგილი. გრძნობები ინსტინქტებს უთმობენ ადგილს, რომელთაგან მთავარი გადარჩენაა. გადარჩენა ნებისმიერ ფასად ...  . გრძნობების დამალვა, სახის გამომეტყველების დამორჩილება, იგივეს გაკეთება, რასაც სხვები აკეთებენ, - ეს ყველაფერი ინსტინქტად იქცა“.                           
                                                         ჯორჯ ორუელი, „1984“

      „თავშეკავებასა და პოლიტიკურ მართლმორწმუნეობას შორის არსებობს პირდაპირი და მჭიდრო კავშირი. კიდევ როგორ შეიძლება სიძულვილის, შიშის და კრეტინული მიმნდობლობის სასურველ გრადუსამდე აყვანა, თუ არა ზოგიერთი ძლიერი ინსტინქტის დახშობის გზით, რათა იგი საწვავად გადაიქცეს? სექსუალური მიზიდულობა საშიშია პარტიისთვის, ამიტომ პარტიამ  ის თავის სამსახურში დააყენა“.
                                                             ჯორჯ ორუელი, „1984“
     “ბიორობოტის ფსიქიკის სტრუქტურა განსხვავდება ადამიანისგან იმით, რომ ინფორმაციის მოხმარებისას ქცევაში იკარგება თავისუფლება, რის შედეგადაც ინდივიდი ავტონომიურად ამუშავებს კულტურის მიერ მის ფსიქიკაში დანერგილ ქცევის პროგრამებს (ავტონომიური რობოტი-ავტომატი) ან არ შესწევს გარედან შეძენილი უნარებისა და თვისებების გაქტიურებისთვის წინააღმდეგობის გაწევის უნარი, ანუ სხვების თვითნებობიდან გამომდინარე (დისტანციურად კონტროლირებადი რობოტი). გარდა ამისა, ზომბირებული პროგრამები შეიძლება იერარქიულად უფრო მნიშვნელოვანი აღმოჩნდეს ინდივიდის ქცევაში, ვიდრე თანდაყოლილი ინსტინქტები, რის შედეგადაც, ერთის მხრივ, ზოგიერთ შემთხვევაში, ზომბი არ ახდენს  ინსტინქტურად-ცხოველურ რეაგირებას გამაღიზიანებლებზე და გამოიყურება, როგორც ადამიანი, ფსიქიკის ცხოველური სტრუქტურის მატარებლებისგან განსხვავებით, რომლებიც არც კი ცდილობენ ცხოველურის დაოკებას; მეორეს მხრივ, ზომბის ფსიქიკაში შესაძლებელია კონფლიქტი ინსტინქტების ქცევითი პროგრამების და ქცევის ზომბირებულ პროგრამებს, ასევე სხვადასხვა ზომბირებულ პროგრამებს შორის“.
 „სიყვარულს საკუთარი ინსტინქტი აქვს, მას შეუძლია გულისკენ გზის მოძებნა, ისევე როგორც სუსტი ხოჭო მტკიცე შეუპოვრობით უშიშრად მიემართება საყვარელი ყვავილისკენ. ამიტომ, როდესაც გრძნობა ნამდვილია, მისი ბედი ეჭვს არ იწვევს“.
                                    ონორე დე ბალზაკი, „ოცდაათი წლის ქალი“
      „ალბათ, სისასტიკე, დაუფარავი სისასტიკე ქალებისთვის განსაკუთრებით სასიამოვნოა: პირველყოფილი ინსტინქტები მათში საოცრად ძლიერია“.

                                        ოსკარ უაილდი, „დორიან გრეის პორტრეტი“
      „ყველა პიონერს ერთი რამ გამოარჩევს - ინსტინქტი, გარდა ამისა მათ, როგორც ყველა გამოჩენილ მაძებარს, მახვილი ალღო აქვთ“.
                                          მარკ ლევი. პირველი დღე

„სიცოცხლე ნიშნავს იგივეს, რასაც სიყვარული: გონება წინააღმდეგია, ჯანსაღი ინსტინქტი კი - მომხრე“.
                                          სემუელ ბატლერი

      „ჩვენ გვსურს გვჯეროდეს, რომ ყველაფერ ამაზე ძლიერი ვართ, რომ შეგვიძლია ყველაფრის კონტროლი საკუთარი ინტელექტის საშუალებით. ახლა, როდესაც ცივილიზაცია არ ამახინჯებს ჩემს აზრს, საინტერესოც კი არის იმაზე დაკვირვება, თუ რამდენად ემორჩილება ინტელექტი ინსტინქტს, ხოლო კულტურა ცხოვრებაზე მხოლოდ მარტივი ინსტინქტური რეაქციების შედეგია“.
                                       სტივენ კალახენი. დრეიფი

    „სიყვარულს შეაქვს იდეალური დამოკიდებულება და სინათლე ყოველდღიურ პროზაულ ცხოვრებაში, აფხიზლებს სულის კეთილშობილურ ინსტინქტებს და არ იძლევა ვიწრო მატერიალიზმსა და უხეშ-ცხოველურ ეგოიზმში გაუხეშების საშუალებას“.
                                           ივან ბუნინი

     „ქალის სექსუალური სწრაფვის მთავარი ტაქტიკური მიზანია თაყვანისმცემელთა რაოდენობის რაც შეიძლება მაქსიმალურად გაზრდა. სწორედ რომ თაყვანისმცემლების და არა სექსუალური პარტნიორების. რაც უფრო მეტი თაყვანისმცემელი ჰყავს ქალს, მით უფრო დაკმაყოფილებულია მისი ინსტიქტი იყოს მოთხოვნადი“.
        ანატოლი პროტოპოპოვი. სიყვარულის ტრაქტატი, როგორც ის ესმის შემზარავ აბეზარ ადამიანს

       „ნუგეშის მიცემა - ქალების ინსტინქტური მოთხოვნილებაა“.
                      ლუი-ფერდინანდ სელინი, „მოგზაურობა ღამის ზღვარზე“

         „არსებობს სულები, რომლებიც ინსტინქტურად მიისწრაფიან წყვდიადისკენ, ცხოვრებაში წინ კი არ მიდიან, უკან რჩებიან, მუდმივად რაც შეიძლება ღრმად ეფლობიან ბოროტებაში“.
                          ვიქტორ ჰიუგო, „განკიცხულნი“

      „მეხსიერება საიდუმლოებით მოცული უფსკრულია, მაგრამ ადამიანის სხეულს ხშირად შეუძლია მას ასი ქულით წინ გაუსწროს. სანამ ცნობიერება გამალებულად ფეთქავს თავის ქალის შიგნით და ცდილობს ყველაფერს თავისი ადგილი მიუჩინოს, სხეული უბრალოდ მოქმედებს. მხოლოდ ინსტიქტზე დაყრდნობით“.
                        პაველ კორნევი. გულისწყრომისა და მიკერძოების გარეშე

     „დედობრივი ინსტინქტები დაუნდობელია. ენდე შენს ინსტინქტებს, და ისინი ყოველთვის სწორ გზაზე გაგიყვანენ“.
                      სტივენ რინგი. ღამის მფრინავი

     „ჩვენი არგუმენტებით ხშირად ვრთგუნავთ სწორ ინსტინქტებს“.
              რიკ იანსი. მოსტროლოგ 2-ის მოწაფე: ვენდიგოს წყევლა

    „სიყვარული მამაკაცების მრისხანე მბრძანებელია ... გასაკვირი არ არის, რომ ამ ტირანი ქალის წინაშე მამაკაცის მთავარი ინსტინქტია გაქცევა“.
                                   ნინა გეორგე. ლავანდის ოთახი

    „არშიყობა ყოველთვის ვულგარულად გამოიყურება, თუ მას უცხო თვალით უყურებ ან იხსენებ, - უბრალო ფორმალობაა, ზრდილობის წესების დაცვა, მხოლოდ ინსტინქტის დაფარვის მცდელობა“.
                   ხავიერ მარიასი, „ხვალ ბრძოლის წინ გამიხსენე...“

     „ახალგაზრდა მამაკაცში, როგორც ფრინველში, ორი ინსტინქტი ებრძვის ერთმანეთს: ერთი მისგან მოითხოვს გუნდში ცხოვრებას, მეორე კი მდედრთან განმარტოებას. მაგრამ ამხანაგობის სურვილი დიდი ხნის მანძილზე ჭარბობს“.
                                                    ფრანსუა მორიაკი

    „ინტუიცია არის ინსტიქტი, რომელიც უანგარო გახდა. მას შეუძლია რეფლექსირება საკუთარი ობიექტის გამო,  მისი განუსაზღვრელად შევსება“.
                                                     ანრი ბერგსონი

     „თქვენ იცით, როგორ მიყვარს სტიქია. ცეცხლი, ზღვა, შტორმი. მე მოულოდნელად აღმოვჩნდი ასეთი პირველყოფილი სტიქიის, ასეთი მიწიერი პირველყოფილი ინსტიქტის, ქალის სურვილის წინაშე! ნამდვილად იძულებული ვიქნებოდი შემეყვარა ის, ისევე როგორც სხვა სტიქია, თუ ის ... - დიახ, თუ ის შეძლებდა იმის დამტკიცებას, რომ მართლაც პირველყოფილი  სურვილია. მტკიცებულებისთვის ერთი ნაბიჯის გადადგმა იყო საჭირო“.
                               ერიხ მარია რემარკი. სიყვარულის დეკადანსი

     „მორალურმა წესებმა ხელი არ უნდა შეუშალოს ინსტინქტურ ბედნიერებას“.
                                             ბერტრან რასელი

     „შეუპოვრობა სამეცნიერო კვლევაში იწვევს იმას, რასაც მე სიყვარულით ვუწოდებ ჭეშმარიტების ინსტიქტს“.
                                                ლუი პასტერი

     “ბუნების შემოქმედებითი ძალა აღემატება ადამიანის გამანადგურებელ ინსტინქტებს. ყველა ქმნილებიდან, რომელიც შექმნა ღმერთმა, ადამიანი ყველაზე ამაზრზენია. დედამიწაზე მცხოვრებთა შორის მხოლოდ მისთვის არის დამახასიათებელი სიბოროტე - ყველა ინსტინქტიდან, ნაკლოვანებიდან ყველაზე სულმდაბალი, ყველაზე ამაზრზენი. ადამიანი ერთადერთი არსებაა ქვეყნად, რომელსაც შეუძლია ტკივილის მიყენება, უბრალოდ ისე, ყოველივე საფუძველის და იმის გაცნობიერების გარეშე, რომ ტკივილს აყენებს“.
                                                        მარკ ტვენი

     „ბრძენი მასწავლებელი/აღმზრდელი/მშობელი შეიძლება გამოხატავდეს თანაგრძნობას, მაგრამ არ უნდა იყოს ძალიან შემწყნარებელი. არ უნდა ჰქონდეს გაკიცხვის მიდრეკილება. არ უნდა შთააგონოს დანაშაულის გრძნობა. არ უნდა აიძულოს  მიბაძონ მას. არ უნდა შეზღუდს სამეურვეო პირი და არ მოახვიოს თავს საკუთარი  ღირებულებები! ის იღებს მათ ისეთებს, როგორიც არიან, - როგორც პიროვნებას, რომელსაც აქვს საკუთარი შეცდომების უფლება. მაგრამ ამავე დროს, მას შეუძლია შთააგონოს თავისი მოსწავლეები მიიღონ გადამწყვეტი ქმედებები და ჩაუნერგოს გამბედაობა სულში. ის ასწავლის საკუთარი თავის, რაღაც ამაღლებულის და ლამაზის რწმენას, ვიდრე სასტიკი რეალობაა. იმიტომ რომ თითოეულ ადამიანს თავის მხრივ თვალი ეხილება იმ სისწრაფით, რომელიც უფრო შეესაბამება თითოეულ პიროვნებას“.
                                                      მ. ნიუტონი

    „ჩემი მთავარი მისია ის არის, რისთვისაც ვცოცხლობ: გავაუმჯობესო არა მხოლოდ ჩემი ცხოვრება, არამედ მთლიანად საზოგადოებისა, წავრმართო კაცობრიობის აზრი თანამშრომლობისა და საკუთარი პასუხისმგებლობისკენ. მაგრამ ეს რომ მოხდეს, ადამიანთა უმრავლესობა კომპეტენტური უნდა იყოს კომუნიკაციის საკითხებში, უბრალოდ ისწავლოს ერთმანეთისგან მოსმენა, სმენა, ეფექტური თანამშრომლობა, ნდობა და მხარდაჭერა. მაშინ კაცობრიობა მომწიფდება, და ყველა იფიქრებს თავისი წარმატებული მომავალის შესახებ, უარს იტყვის წუთიერ სარგებელზე საზოგადოების კეთილდღეობის გულისთვის. ზუსტად ასე ცხოვრება იქნება სასარგებლო ყველასთვის, რადგან ყველას ერგება საერთო გემრიელი ღვეზელიდან თითო ნაჭერი, მათ შორის მეც მერგება ჩემი დამსახურებული ნაჭერი. ჩემი ფიქრები გრძელვადიანია, ამიტომ ჩემი ონლაინ სკოლის მთავარი ამოცანაა ფსიქოლოგიური უწიგნურობის ლიკვიდაცია“.

როგორ შეიძლება ფსიქოლოგიური გაუნათლებლობის ლიკვიდაცია?
    „ბევრმა იცის ლეგენდა ბერძენი ფილოსოფოსის დიოგენეს შესახებ (დაახლოებით 400 - დაახლოებით 325 წწ. ძვ. წ.აღრ.), რომელიც, როგორც ლეგენდა იუწყება, კასრში ცხოვრობდა, დღისით დადიოდა ქალაქში ფანარით ხელში, ხოლო კითხვაზე „რად უნდა მას დღისით ფარანი?“, პასუხობდა: „ადამიანს ვეძებ ...“
                         რას ეძებდა დიოგენი ?
    „დედობრივი ინსტინქტები ულმობელია. ენდე საკუთარ ინსტინქტებს, და ისინი ყოველთვის სწორ გზაზე გაგიყვანენ“.
                              სტივენ კინგი. ღამის მფრინავი

     „ინტუიცია უანგარო ინსტიქტია, რომელსაც შეუძლია რეფლექტირება საკუთარ ობიექტთან დაკავშირებით  და მისი განუსაზღვრელად შევსება“.
                                                         ანრი ბერგსონი

    „ინსტინქტს უწოდებენ ადამიანში მხეცის გამოღვიძებას, ხოლო გონებას - ღვთის გამოცხადებას. თუმცა, გონება გაცილებით უფრო საშიშია“.
                   ნატალის სოლნცევა. შულერი აგურის ტუზით

    „ქალებს მშვენიერი სქესის წარმომადგენლებს უწოდებენ. მაგრამ რეალურად მდედრი შეიძლება მამრზე უფრო მრისხანე აღმოჩნდეს. ოჯახის დაცვა ჩვენი უძველესი და ყველაზე ძლიერი ინსტიქტია. ზოგჯერ კი ყველაზე სასიამოვნო“.
      „მე იგივეს ვგრძნობ, რასაც, ალბათ, უნდა გრძნობდეს ფრინველი, როდესაც შემოდგომა მოდის.  მან იცის ... როგორღაც მან იცის, რომ სახლში უნდა გაფრინდეს. ეს ინსტინქტია ... და, თუ საქმე საქმეზე მივა, მჯერა, რომ ინსტიქტი ნების თავისუფლების შესახებ ჩვენი იდეების რკინის ჩონჩხია“.
                                  სტივენ კინგი. ის

     „გრძნობების დამალვა, თავდაჭერა, იგივეს გაკეთება, რასაც სხვები აკეთებენ - ეს ყველაფერი ინსტინქტი გახდა“.
                                ჯორჯ ორუელი, „1984“ 

     „სინათლის გარეშე ჩრდილიც შეუძლებელია, ხოლო ჩრდილის გარეშე - სინათლე. ამის შესახებ ჯერ კიდევ კარლ იუნგი წერდა, - განაგრძო მამაკაცმა. - ანალოგიურად, თითოეულ ჩვენგანს აქვს როგორც კარგი ზრახვები, ასევე ცუდი მიდრეკილებები. რაც უფრო ძლიერად მივისწრაფით სრულყოფისკენ ნათელ საქმეებში, მით უფრო უიმედო და დამანგრეველი ხდება ჩვენი ბნელი ინსტინქტების ძალა. როდესაც სინათლისკენ სწრაფვისას ადამიანი ცდილობს საკუთარი ჩარჩოდან გამოსვლას, მისი საკუთარი უმეცრება იზიდავს საბრალოს ჯოჯოხეთში და ეშმაკად აქცევს. ვინაიდან ასე არიან მოწყობილი ადამიანები: ნებისმიერი მცდელობა გახდე  საკუთარ თავზე უფრო მეტი ან ნაკლები ცოდვის შემცველია და სასჯელს იმსახურებს“ ...
                                  ჰარუკი მურაკამი. 1Q84

    „ყოველთვის ენდე შენს ინსტინქტს, ის თითქმის არასდროს  არ ცდება“.
                      ჯოან როულინგი. ჰარი პოტერი და სიკვდილის საჩუქრები

     „არსებობს თვითგადარჩენის ინსტინქტი. არსებობს დედობრივი ინსტიქტი, რომელიც აიძულებს დედას დაიცვას თავისი შვილი. მაგრამ არსებითად არ არსებობს სოციალური სამართლიანობის ინსტინქტი! სინდისი გადარჩენის წინააღმდეგ მუშაობს ... [...] დიახ, ბიოლოგიური ევოლუცია არაქათს აცლის მათ, ვისი სინდისიც ცოცხალია. გადარჩებიან მხოლოდ ძლიერნი“.
                                ლუდმილა ულიცკაია. მწვანე კარავი

    „ზოგჯერ რთულია იმის გარჩევა, სად მთავრდებიან ადამიანის ინსტინქტები, რომლებსაც ჩვენ შეცდომით მივაწერთ მხოლოდ პავლოვის ძაღლებს, და სად იწყება კარგად გაცნობიერებული გრძნობები. ბოღმა, სიხარბე, სხვისი ბრძანების დაუოკებელი სურვილი, სხვისი საკუთრების მიტაცება - ნუთუ ეს უმაღლესი ცნობიერების ნაყოფია?“
                             ლოლი ზამოისკი. დაუდგენელი მფრინავი თეფშები.
                                                 ისინი უკვე არ არიან
    „გარკვეული უკვდავი ინსტიქტი, რომელიც ღრმად ბუდობს ადამიანის სულში, მარტივად რომ ვთქვათ, მშვენიერების გრძნობაა“.
                                         ედგარ ალან პო. პოეტური პრინციპი

    „ბედნიერება მხოლოდ ინსტინქტს ეფუძნება“.
                           ფრიდრიხ ვილჰელმ  ნიცშე. კერპების დაცემა

    „როცა იბნევი საკუთარ აზრებში, საკუთარ ინსტინქტებს უნდა ენდო. შინაგანი ხმა ... როგორ შეიძლება მის გარეშე! ნუ შეგეშინდებათ და  ენდეთ თქვენს ინსტინქტებს“.
     „ადამიანის ბუნებას ვერ შეცვლი,  ეს იმას ნიშნავს, რომ ადამიანებს თავიდანვე ახასიათებდა პატარა ბანდებში ცხოვრება და ზოგჯერ ერთმანეთის დახოცვა. მხოლოდ ნამდვილ, სრულუფლებიან ძალას შეუძლია არ მისცეს ადამიანს გასაქანი, რათა მან თავი დაანებოს ნამდვილ ჩვევებს და სამსახურში წასვლის წინ გაიკეთოს ჰალსტუხი, დაუჯეროს სიდედრს და გააკეთოს სხვა აუცილებელი სისულელე“.
                                       ბერჯემ აკ ატომი. მაროდიორი

     „ჩვენ გვსურს გვჯეროდეს, რომ ყველაფერ ამაზე ძლიერი ვართ, რომ ჩვენ ყველაფრზე შეგვიძლია კონტროლის დაწესება საკუთარი ინტელექტის საშუალებით. ახლა, როდესაც ცივილიზაცია არ ამახინჯებს ჩემს აზრს, საინტერესოც კი არის იმაზე დაკვირვება, თუ რამდენად ემორჩილება ინტელექტი ინსტინქტს, ხოლო კულტურა უბრალო ინსტინქტური რეაქციების შედეგია ცხოვრებაზე“.
                                   სტივენ კალახენი. დრეიფი

    „ყველაზე რთული პრობლემა, რომელსაც წააწყდა კაცობრიობა, - ჩვენი აგრესიული ინსტინქტებია. გამოქვაბულისდროინდელ ადამიანისთვის (ვუწოდოთ მას გამოქვაბულის პიროვნება) ეს ინსტინქტები აუცილებელი იყო გადარჩენისთვის და ჩვენს თავში გენეტიკური კოდის დონეზეა ჩაბეჭდილი, რაც ნაკარნახევი იყო დარვინის ბუნებრივი შერჩევით. ახლა, მიუხედავად იმ ბირთვული იარაღით, რომელიც გვაქვს, ჩვენ ვეღარ დაველოდებით, როდის გვიხსნის ევოლუცია ჩვენი ინსტინქტებისგან. ვშიშობ, რომ გენეტიკური ინჟინერია დაგვჭირდება“.
                                    სტივენ ჰოკინგი

    „ეს ინსტიქტია, ძვირფასო, ... და, თუ საქმე საქმეზე მიდგა, მე მჯერა, რომ ინსტიქტი არის რკინის ჩონჩხი, რომელიც საფუძვლად უდევს ყველა ჩვენს იდეას თავისუფალი ნების შესახებ“.
                                            სტივენ კინგი. ის

 „ყური დაუგდე შენს ინსტინქტებს, და თუ უმსგავსოებას ჩაიდენ, შენ ამას ჩაიდენ საკუთარ თავთან ჰარმონიაში“.
„კაცობრიობის პროგრესი თვითგანადგურების და მთელი პლანეტის განადგურების მზარდი ინსტინქტია“.
                   ედუარდ ტოპოლი. როდესაც ჩვენ მოკავშირეები ვიყავით

„აქ ძალა ჯუნგლებიდან, კუნძულიდან მოდის. შენ უნდა გაიცნოთ მიწა. უნდა იცოდე, სად ხარ. მეგობრები რომ გადაარჩინო, ჯუნგლები უნდა შეისწავლო. წადი. ჩემთან მაშინ დაბრუნდი, როდესაც ჯუნგლებში წარმატებას მიაღწევ.
- რას ნიშნავს ეს? რა უნდა გავაკეთო?
- უსმინე ინსტინქტებს ... მეომარი ნადირობს. ასე ხდება დიდი ხნის განმავლობაში. მარცხი საზოგადოებამ ასწავლა, ბუნებამ არა. ენდე ინსტინქტებს.
უმჯობესია ბრძნულ ინსტინქტებს ენდო და არ ჩარიო საქმეში ჩვენი უძლური გონება“.
                               რიჩარდ ოლდინგტონი

     „ფროიდი აღნიშნავდა, რომ ადამიანის ყველა ქმედება ინსტინქტების გამოვლინებაა. ეს ასეა. მისი დაძლევის მცდელობაც ინსტინქტია, მორალური აუცილებლობა. ინსტინქტი უფრო რთულია, მაღალი. და რაღაცით არაჯანსაღიც კი. მაგრამ ასეთი მოთხოვნილება მე მაქვს, თუმცა ის ინსტინქტები უფრო მიმზიდველია. და მაინც, ყველას ვერ მოიშორებ. ადამიანში ფიზიკურად ძალიან ბევრია ცხოველური და, შესაბამისად, მორალური. თვითონ ადამიანს ეს არ უყვარს, სძულს. მაგრამ ამას ვერ გაექცევი“.

     „ინსტინქტი აერთიანებს ქალებს ბევრად უფრო სწრაფად, ვიდრე გონება მამაკაცებს.
                   ვიქტორ ჰიუგო. პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი

    „ირაციონალურის არსებობის იგნორირება საშიშია. რაც უფრო განვითარებულია ადამიანი, რაც უფრო ემორჩილება გონებას და უფრო თავშეკავებულია, მით უფრო მეტად სჭირდება მას გარკვეული კალაპოტი, სადაც შეეძლება მისი ცხოველური იმპულსების წარმართვა, რომელზედაც ასე ცდილობდა გამარჯვებას. წინააღმდეგ შემთხვევაში ეს ისედაც უკვე მძლავრი ძალები მხოლოდ დაგროვდება და გაძლიერდება, სანამ საბოლოოდ არ გამოაღწევს გარეთ, მაგრამ გამანადგურებელი ეფექტი უფრო ძლიერი იქნება, რადგან მათ დიდხანს აკავებდნენ. ხშირად მათთვის წინააღმდეგობის გაწევა არც ერთ ნება-სურვილს არ შეუძლია“.
                                   დონა ტარტი. საიდუმლო ისტორია

      „მამაკაცები ცხოველურ სამყაროსთან უფრო ახლოს არიან, ვიდრე ქალები, რადგან ძლიერ სქესს ძირითად ინსტინქტები უფრო მართავენ“.
            დარია დონცოვა. მთავარი ბუღალტერი და ნახევარი სამეფო საჩუქრად

     „ნებისმიერ ქვეყანაში არსებობს მხოლოდ ორი პარტია: ცხოველური ინსტიქტების, ვნებების პარტია  და გონების, ლოგიკის, წინდახედულობის, წესრიგის პარტია; სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ძალაუფლების პარტია და განათლების პარტია“.
                                   უილიამ ჯეიმსი

      „მესაკუთრეობის ინსტიქტი სხვადასხვა გზით გამოიხატება. ის შეიძლება იყოს საკუთარი ქონებისადმი სიყვარული. ან შესაძლოა იყოს სიძულვილი სხვის ქონების მიმართ“.
                          სერგეი დოვლატოვი. სოლო უნდერვუდზე

    „როდესაც რაღაცას ვაკეთებ, ყოველთვის ჩემს ინსტინქტებს ვეყრდნობი. ბევრი მიიჩნევს, რომ მე ვარ ჭირვეული და ცინიკური, მაგრამ ისინი ცდებიან. მერწმუნეთ, მთელი სიცოცხლის მანძილზე ჩემი ინსტინქტებით და ჩემი გულისთქმით ვხელმძღვანელობდი“.
                                                სალმან კჰანი

    „ნება მომეცით გკითხოთ, რატომ არ ენდობიან ადამიანები ინსტინქტებს? ისინი გრძნობენ, რომ რაღაც ისე არ არის, რომ ზურგიდან მათ ვიღაც მიუახლოვდა. შენ ხომ იცოდი, რომ რაღაც ისე არ არის, მაგრამ დაბრუნდი ამ სახლში. მე გაიძულე? არა. მხოლოდ ბოკალი შემოგთავაზე“.
                                    გოგონა დრაკონის ტატუთი

    „სინამდვილეში არავისთვის არის მნიშვნელოვანი, ვინ არის მმართველი. არავისთვის არის მნიშვნელოვანი, პატიოსანი თუ უპატიოსნო გზით გაიმარჯვა ახალმა ხელისუფლებამ ძველზე. მთავარი ის არის, რომ თეფშზე გქონდეს წვნიანი ხორცით, ხოლო თავზე ჭერი ... ცხოველური ინსტინქტებია, მარტივი მოთხოვნილებები. დანარჩენი ყველაფერი ინერცია და სიზარმაცეა. ყველა რევოლუცია ხდებოდა მაშინ, როდესაც ადამიანებს მარტივი  მოთხოვნილებების საშუალებას ართმევდნენ“.
                                     სერგეი ლუკიანენკო. ცეკვა თოვლზე

      „პიროვნებას თავი არასრულყოფილად მიაჩნია, თუ ის მარტოა. უკვე პატარა ბავშვის შიში ჯოგური ინსტინქტის გამოვლინებაა“.
                          ზიგმუნდ ფროიდი. მასების ფსიქოლოგია და მე-ს ანალიზი

     „ხუმრობა იძლევა ავხორცი  ან მტრული ინსტიქტის დაკმაყოფილების საშუალებას, ამ გზაზე წინააღმდეგობის მიუხედავად“.
                                  ზიგმუნდ ფროიდი

       „დედობრივი ინსტიქტის წყალობით  ქალს ურჩევნია ფლობდეს ასიდან ერთ აქციას პირველხარისხოვან  მამაკაცზე, და არა მეორეხარისხოვანზე აქციების მთელს პაკეტს“.
                                 ჯორჯ ბერნარდ შოუ

     „ბუნების შემოქმედებითი ძალა მაინც აღემატება ადამიანის გამანადგურებელ ინსტინქტებს“.
                                             ჟიულ ვერნი

     „ყველა არსებიდან, რომელიც შეიქმნა, ადამიანი ყველაზე ამაზრზენია. დედამიწაზე მცხოვრებთა შორის მხოლოდ მას ახასიათებს სიბოროტე - ყველა ინსტინქტთა, ნაკლოვანებათა შორის ყველაზე ამაზრზენი. ადამიანი ერთადერთი არსებაა ქვეყანაზე, რომელსაც შეუძლია ტკივილის მიყენება უბრალოდ ისე, ყოველგვარი საფუძველის გარეშე და იმის გაცნობიერებით, რომ ტკივილს აყენებს“.
                                                     მარკ ტვენი

       „მე ყოველთვის ვიცოდი, რომ ამ სამყაროს არ ვეკუთვნოდი. არ ვყოფილვარ მისთვის შექმნილი. მაგრამ არასდროს დავივიწყებ მათ, ვინც მიღალატა. და ... არასოდეს დამავიწყდება ისინი, ვინც ბოლომდე იყო ჩემი ერთგული. მე არაფერი გამომიტანია გონტრანადან, მხოლოდ ერთი გაკვეთილი: არასოდეს არავის არ ენდო საკუთარი ინსტინქტების გარდა. დაივიწყე წარსული. მე აქ ვერასდროს ვპოვებ სიმშვიდეს. მე ისედაც ვიპოვი მართლმსაჯულებას. და იმ სიმართლეს ავირჩევ,  რომელიც მომწონს“.
                                                     ჰიტმენი

       „მე ვერ ვხედავ განსაკუთრებულ განსხვავებას ადამიანებს შორის. ყველა მათგანი წარმოადგენს დიადისა და უმნიშვნელოს, სათნოებისა და ნაკლის, კეთილშობილებისა და სულმდაბლობის ნაზავს. ზოგს უფრო ძლიერი ხასიათი ან მეტი შესაძლებლობა აქვს, ამიტომ მათ შეუძლიათ უფრო მეტი თავისუფლება მისცენ თავის ზოგიერთ ინსტინქტს, მაგრამ პოტენციურად ყველა მათგანი ერთნაირია“.
                                                     სომერსეტ მოემი

      „მორალურმა წესებმა ხელი არ უნდა შეუშალონ ინსტინქტურ ბედნიერებას“.
                                                                 ბერტრან რასელი

    „რა თქმა უნდა, ადამიანში იგივე რევოლუციები ხდება, რაც საზოგადოებაში. იქ ღარიბები გამოდიან მდიდრების წინააღმდეგ; აქ კი შევიწროებული სხეული და ინსტინქტები - ინტელექტის წინააღმდეგ. ჩვენ ინტელექტი მაღალი კლასის რანგში ავიყვანეთ; დაბალი კლასი წინააღმდეგია“.
                                    ოლდოს ჰაკსლი. კონტრაპუნქტი

 „ალბათ, ეს ძალიან აგრესიულად და კატეგორიულად ჟღერს, რადგან დღეს ადამიანებისთვის არ არის სასიამოვნო უკიდურესი თვალსაზრისის მიღება, მათ ყოველთვის სურთ უკან დახევის უფლების დატოვება. ახლა აზრის გაურკვევლად გამოხატვის დროა, რომ არაფერში ეჭვი არ შეეპაროთ და პასუხისგება არ დააკისრონ (ღმერთმა დაგვიფაროს), „თვალის ახვევასაც“ კი ერიდებიან, მაგრამ ისე შეუძლიათ მისი გამოხატვა, რომ ვერაფერში  გამოიჭერ.
ახლა ადამიანებს მხოლოდ საკუთარი თავი აინტერესებთ. ფრთხილად ცხოვრებაა საჭირო, რომ არაფერმა არ შეუშალოს ხელი საკუთარ თავზე ფიქრს, საკუთარ თავთან დაკავშირებულ საქმეებზე, და, რა თქმა უნდა, საჭიროა სხვადასხვა გზით საკუთარი თავისთვის სიამოვნების მინიჭება. ეს „მე“-ღმერთის ეპოქაა. ამიტომ სკანდალები დიდხანს არ გრძელდება, ყველა მხოლოდ საკუთარი თავით არის დაკავებული. და რაც არ უნდა ილაპარაკოს ზოგიერთმა მეტიჩარამ უანგარობის, ალტრუიზმის, მაღალი იდეებისადმი მსახურების შესახებ, მათ არავინ მოუსმენს, რადგან ეს მათ არ ეხებათ. ისინი გააგრძელებენ სარკესთან მედიტაციას, მსხვერპლად შესწირავენ თავის ღმერთს ჰუმანიზმის იდეებს. არც კი უნდა გაბედოთ მათთვის ნეტარების, სიმშვიდის, არაფრით არ დამსახურებული პატივისცემის წართმევა. მორჩა. მაშინ დაიწყება არა  ინტელიგენტური კამათი, მაპატიეთ, ეს ჩემიაო.  არც ომი დაიწყება თავისი სტრატეგიით, ტაქტიკით და თეთრი დროშებით. არა. დაიწყება ველური, პრიმიტიული, ბინძური ცხოველური ბრძოლა უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე, რასაც მოჰყვება მტარვალთა ზეიმი.
ეს არის ეპოქა, როდესაც მარტოობა ბედნიერებაა, მეგობარი არ არის საჭირო, მას ხომ რაღაც უნდა უწილადო, და ღმერთმა არ ქნას გყავდეს ოჯახი. მხოლოდ შეხვედრები ნეიტრალურ ტერიტორიაზე, დახვეწილი კონტრაცეფცია და ცალკე ბიუჯეტი.
ისინი ეკლესიაშიც კი მიდიან იმისთვის, რომ საკუთარ თავს მიაგონ თაყვანისცემა. გულის ფანცქალით უსმენენ თავის მისტიკურ შეგრძნებებს. მათ გააზრებული აქვთ თავისი განსაკუთრებულობა და მარტოობა ამ უღირს სამყაროში, ამიტომ ისინი მორჩილად ხრიან თავს, მაგრამ ისე, რომ ის მოჩანს ყველაზე მაღალი გოლგოთის ჯვრის უკანაც კი“.
P.S. „ქვების გადაყრის დროა, ქვებით ჩაქოლვის დროა“.
                                             ი. გონტო

      სიტყვა „კულტი“ მოდის ლათინური სიტყვიდან „cultus“, რაც სიტყვასიტყვით ნიშნავს რაღაცის „თაყვანისცემას“, მაგრამ მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან გამოიყენება ცალკეული რელიგიური ჯგუფის აღსანიშნავად.
სიტყვა „ღმერთი“ წარმოშობილია ლათინური სიტყვიდან „dominus“ – „ბატონი, მეპატრონე“.
ჩემი აზრის კონტექსტში საუბარი ჩემს თაყვანისმცემელთა ჯგუფს არ ეხება, რადგან ამ დროს ყველა საკუთარ თავს სცემს პატივს, ამიტომ მეორე ვარიანტი, ჩემი აზრით, უფრო ზუსტი, ნათელი და ემოციურია. ხოლო სიტყვა „კულტი“, ჩემი აზრით, ფერმკრთალი და უღიმღამოა. საწყენად არ მიიღოთ.
მე იმიტომ მივდევ ხელოვნებას, რომ ჩემი შემოქმედების სივრცეში წესებს თავად ვქმნი“.
P.S. მე მომწონს თქვენს მიერ შემოთავაზებული ტერმინი „ეგოფრენია“.

===
დღეს მარინა ცვეტაევას დაბადების დღეა.
     „არასდროს არ უსმინოთ ჩემს შესახებ ადამიანების ნათქვამს: ბევრს ვაწყენინე (მიყვარდა და გადამიყვარდა, ვუვლიდი და მივატოვე) - ადამიანებისთვის  შეუთანხმებლობა თავმოყვარეობის  საკითხია ...
ერთადერთი, რასაც ადამიანები არ პატიობენ, არის ის, რომ მათ გარეშე გადიან იოლას. არ დაიჯეროთ. თუ თქვენ რაღაც გაინტერესებთ ჩემს ცხოვრებაში, თვითონ მოგიყვებით“.
                                მარინა ცვეტაევა. წერილები. 1922-1936 წწ.

  „მე ჯერ არასოდეს მყვარებია ისე ბუნება, არ ვყოფილვარ მისდამი ისე მგრძნობიარე, არასოდეს ისე ძლიერად არ მიგრძვნია ეს ღვთაებრივი რაღაც, რაც ყველგანაა, მაგრამ ყველა ვერ ხედავს, რომ შეუძლებელია მისთვის სახელის დარქმევაც კი, რადგან არ ექვემდებარება გონებას, ანალიზს, მისი აღქმა მხოლოდ სიყვარულით არის შესაძლებელი. ამ გრძნობის გარეშე არ შეიძლება არსებობდეს ჭეშმარიტი მხატვარი. ბევრი ვერ გამიგებს, ალბათ, რომანტიკულ ბოდვას უწოდებენ ჩემს ნათქვამს - არაფერია! ისინი კეთილგონიერნი არიან ... მაგრამ ეს ჩემი თვალის ახელაა, ჩემი ღრმა ტანჯვის წყარო. შეიძლება არსებობდეს რაიმე უფრო ტრაგიკული, ვიდრე ირგვლივ არსებული უსასრულო სილამაზის შეგრძნება, ფარული საიდუმლოს შენიშვნა, ყველაფერში ღმერთის აღმოჩენა, მაგრამ ამავე დროს გრძნობდე საკუთარ უძლურებას, რათა გამოხატო ეს დიდი გრძნობები ...“
 „ღმერთო, როდის არ ვიგრძნობ საკუთარ თავთან უთანხმოებას? როდის მექნება საკუთარ თავთან თანხმობა? ალბათ, არასდროს, ამაშია ჩემი უბედურება ...“
„მიმძიმს: არ შემიძლია ძილი. სევდა დამეუფლა ... მშურს კედლის მეორე მხარეს ორი მოხუცი ქალის, ჩემი დიასახლისების მშვიდი ხვრინვისა. ნერვები ამეშალა! თუმცა, ეშმაკმა წამიღოს! როდის დავანებებ თავს საკუთარ თავთან ლოლიავს?..“
„ისევ სევდა დამეუფლა, უსაზღვრო სევდა. რომ იცოდე, როგორ ცუდად ვგრძნობ თავს. სევდა და გულგატეხილობა დამეუფლა. როგორ მოვიქცე? ყოველ დღე სულ უფრო მცირდება ჩემი ნემისყოფა და ვერ ვუმკლავდები ჩემს პირქუშ განწყობას. სადმე უნდა გავემგზავრო, მაგრამ არ შემიძლია, რადგან რაიმე  გადაწყვეტილების მიღება ნებისმიერი მიმართულებით ჩემთვის შეუძლებელია. ვინმემ უნდა წამიყვანოს, მაგრამ ვინ აიღებს ამ პასუხისმგებლობას თავის თავზე? მიუხედავად ჩემი მდგომარეობისა, ყოველთვის ვაკვირდები თავს და ნათლად ვხედავ, რომ საბოლოოდ ვიშლები. საკუთარ თავსაც კი მოვბეზრდი, და მერე როგორ!“
                          ისააკ ლევიტანი. შემოდგომა. კარ-მიდამო

       „წლებს მიაქვს ყველაფერი, რაც გარეგნულია, ასაკთან ერთად ადამიანის სული თანდათან თავისუფლდება საფარველისგან და წარმოგვიდგება მისი თავდაპირველი სახით. აღარ არსებობს მოწონების აუცილებლობა, რაღაც თამაშის თამაში. შეიძლება იყო ის, რაც ხარ, თქვა, რასაც ფიქრობ და გრძნობ. შენთვის უკვე ნათელია, რომ ბედნიერება ისაა, რაც შეიძლება პირდაპირ დღეს და ახლავე სხვა ადამიანებს გაუზიარო, რაღაც პატარა, ნაზი და საშინლად მნიშვნელოვანი - ორაგული ხუთშაბათობით, რომლის დაგემოვნება ასე უყვარს მომსვლელ შინამოსამსახურეს. ძვირფასი მეგობრისთვის საუკეთესო შალის მატერიის ჩუქება. თბილი ავტოგრაფი ნაჩუქარ წიგნზე. ან ათი ყველაზე გემრიელი ტკბილღვეზელა ფრანგული საკონდიტროდან. ჩვენ ვებრძვით ცხოვრებას, ვფიქრობთ: მივიღებთ პრემიას, ვიყიდით ბინას, მანქანას, მოვიპოვებთ თანამდებობას - მაშინ უკვე კმაყოფილი ვიქნებით! მაგრამ სამუდამოდ სხვა რამ დაგვამახსოვრდება - როგორ უკრავენ როიალზე ძველებურ ვალსს „შემოდგომის სიზმარი“, შენ კი მუსიკის თანხლებით დაფარფატებ, როგორც ფოთოლი ქარში ...“
                                           ნ.ო. ბეხტერევა
===
ოდესმე, მშვენიერო არსებავ,
შენთვის მოგონებად დავრჩები,
იქ, შენს ცისფერთვალება მეხსიერებაში,
რომელიც შორსაა დაკარგული,
შენ დაგავიწყდება ჩემი კეხიანი პროფილი
და შუბლი სიგარეტის აპოთეოზში,
ჩემი მარადიული ლექსი, ყველას თავს რომ ვაბეზრებ,
და ასობით ბეჭედი ჩემს მშრომელ ხელზე, და სხვენი-კაიუტა,
ჩემი ქაღალდების ღვთაებრივი არეულობა,
როგორც იმ საშინელ, უბედურებით ამაღლებულს წელს,
შენ პატარა რომ იყავი, მე კი - ახალგაზრდა .

მხოლოდ იქ გრძნობ კარგად თავს, სადაც ხარ ახალი:
შეუცნობელი, გამოუკვლელი, გამოუძიებელი.
            (ცვეტაევა, 1925. ვირთაგვას მჟლეტი)
ზეცა, შენ ზღვაზე საშიში,
ვინაიდან ზღვაში იხრჩობიან:
მას ფსკერი აქვს.

ეს „ოდესმე“ მოხდა 1941 წლის 31 აგვისტოს ქალაქ ელაბუგაში. მარიამ ივანოვნა ცვეტაევამ თვითმკვლელობით დაასრულა სიცოცხლე 48 წლის ასაკში.
მარინა ცვეტაევა დაიბადა 1892 წლის 26 სექტემბერს. ჰოროსკოპის მიხედვით ის არის „სასწორი“, ხოლო დაიბადა „დრაკონის“ წელს. ეს ნიშნები ახასიათებს მაღალი ინტელექტის მქონე ადამიანს, ღიას, პატიოსანს, რომელსაც არ შეუძლია ფარისევლობა. ასეთი ადამიანები მოკლებული არიან ელემენტარულ დიპლომატიას სხვა ადამიანებთან მიმართებაში, არიან ამაყი, სულგრძელი და ინტელიგენტური. „სასწორს“ მოსწონს ცალკე ადამიანები, მაგრამ ადამიანების მასა მათში იწვევს მიუღებლობის განცდას.
ისინი, კეთილი ფერიებივით, ცდილობენ შეარიგონ დაპირისპირებული მხარეები, მაგრამ თვითონაც შეუძლიათ ჩხუბის დაწყება. ყოველდღიურ ცხოვრებაში „სასწორი“ კეთილი და კომუნიკაბელურია, ინტელექტუალური და გულუბრყვილო. მის ხასიათში ჭარბობს  დაუდგრომლობა. პარადოქსი ის არის, რომ ისინი იშვიათად თუ მიიჩქარიან სადმე.
 „სასწორის“ ხასიათი წინააღმდეგობრივია. მათ უმრავლესობას კარგად აქვს განვითარებული ყურადღების კონცენტრაცია. ახასიათებთ სერიოზულ პრობლემებში ღრმად და ზედმიწევნით ჩაწვდომა. ისინი კრიტიკული, მაგრამ გულგრილი არ არიან ნებისმიერი ხელოვნების მიმართ, იქნება ეს ლიტერატურა, მუსიკა თუ ფერწერა. მათ არ მოსწონთ ნათელი ფერები, მაგრამ პასტელური გამა მათში სიმშვიდის და სიწყნარის გრძნობას იწვევს. „სასწორის“ ბუნებას უკეთესად შეესაბამება წელიწადის ისეთი დრო, როგორიცაა გაზაფხული და შემოდგომა - მისი გაურკვევლობის, მერყეობის და ცვლილების მოლოდინით.
ყოველივე ზემოთ ნათქვამი ახასიათებს XX საუკუნის პირველი ნახევრის დიდ რუს პოეტს. გარეგნობით ცვეტაევას ფიგურა რაღაცით წააგავდა ბიჭს. ფართო მხრები, წვრილი წელი, მსუბუქი და სწრაფი მოძრაობები. არცთუ მაღალი - 163 სმ. თმა ჰქონდა ოქროსფერ-წაბლისფერი, რბილი და ხვეული, მაგრამ ნაადრევად გაჭაღარავებული. თვალები მწვანე ჰქონდა - ყურძნის ფერი.
აღნაგობით მკაცრი და მოხდენილი იყო. სახის ნაკვთები ჰქონდა მკაფიო და სწორი. სახე ყოველთვის შინაგანად მოძრავი ჰქონდა, იდუმალი გამომხატველობით გამოირჩეოდა. გაჯერებული იყო განსხვავებული და განუმეორებელი ფერებით, როგორც წყალი და ცა. ხმა ჰქონდა მაღალი და წკრიალა. ფრაზებს წარმოთქვამდა მოკლედ, უფრო რეპლიკის სახით. მარია ივანოვნას შეეძლო სხვების მოსმენა. არასდროს ცდილობდა მორალური გამარჯვების მოპოვებას ოპონენტზე. მაგრამ კამათის დროს საშიში იყო: ზუსტი და დაუნდობელი ფრაზით მყისიერად ამარცხებდა ოპონენტს.
მისი ლექსები მწიფე წვნიან ხილს ან სისხლიანი ხორცის ნაჭრებს ჰგავდა; მათგან სიცოცხლე წვეთავდა. როდესაც მათ კითხულობ, ისინი სულის სიღრმეს აღწევენ, სადაც ადამიანი ღმერთთან შეხვედრას ბედავს.

სიკვდილი არ არის.
სიკვდილი არ არის.
სიკვდილი არ არის.
………………………
მე — ეს ჰო-ა, დიახ,
დიახ — სამუდამოდ,
დიახ — ყველაფრის მიუხედავად,
დიახ — ყველაფრის გავლით!
შენც კი
„არა“-ს გიყვირი!
1920

1926 წლის 31 დეკემბერს რილკესთვის გაგზავნილ წერილში მან დაწერა: „შენ უფრო ადრე კითხულობ ჩემს ნაწერს, ვიდრ მე ვწერ“ - იდეალური მკითხველია. მაგრამ საიდუმლო მარტივია - მარადისობაში დრო არ არსებობს. გუშინ, დღეს და ხვალ - ერთი რამ არის:  რაც იყო,  არის და იქნება; ვინც იყო, ვინც ცხოვრობდა, - ის არის.
„მე ყველას მთლიანად ვუახლოვდები“, - განმარტავდა მარინა, და ამ „ყველას“ რეაგირება წინასწას იყო ცნობილი: მას ეშინოდა.

გამიზიარე,  რაც იცი,
და მადლიერი ვიქნები.
მაგრამ შენ სულს მთავაზობ -
რა ეშმაკად მინდა შენი სული!..
                (ლერმონტოვი. შილერიდან)

 „ ... უცხო, ანუ საჭირო არა...“
მაგრამ შეეძლო კი მას სიყვარული? ალბათ, არა. მას „ხელები“ არ ჰყოფნიდა - ძალიან ბევრი ადამიანის  ჩახუტება და გათბობა უნდოდა. სამყარო გარშემო იმდენად საშინელი და უცხო იყო,  რომ იგი თითქოს სიზმარში ცხოვრობდა ან თვალდახუჭული. მოკლე გამოხედვა, რომელსაც ის დროდადრო ესროდა რუტინულ ჯოჯოხეთს, საკმარისი იყო მხოლოდ იმისათვის, რომ სისხლი ადუღებოდა, ხოლო სული გაციებოდა. სამყარო, როგორიც ის არის, იყო წარმოუდგენელი, არ თავსდებოდა მის სულში ისევე, როგორც სული მასში. სული რჩებოდა სადღაც გარეთ, არ ეტეოდა ახალი რეალობის ვიწრო და პატარა მუყაოს სახლში, სხეულს კი მისჯილი ჰქონდა ეცხოვრა ცოდვილ მიწაზე და გადარჩენისთვის ებრძოლა. და ისიც ცდილობდა, იბრძოდა…
მომეცი ხელი - მთელი იმ სამყაროსთვის !
აქ, ჩემი ორივე დაკავებულია.
                       1925
მას ისე უნდოდა სიყვარული, როგორც არავის, და ეს სურვილი, მისწრაფება ხშირად ჩრდილავდა მის უუნარობას. იგი მზად იყო თავი მსხვერპლად შეეწირა - სიყვარულის გულისთვის, მაგრამ სხვებსაც სწირავდა მსხვერპლად (ყველას, ვაჟიშვილის გარდა, რომელსაც თავად შესწირა თავი).
„ერთმანეთს უნდა სიყვარულისთვის შეხვდე, დანარჩენისთვის წიგნები არსებობს“ - რა თქმა უნდა! რა სისულელეა სწრაფმავალი დროის სისულელეზე დაკარგვა, უნდა იჩქარო სიყვარულის გამო. მაგრამ მარინას წამოსცდა: „ქალს, რომელიც არ ივიწყებს ჰაინრიხ ჰაინეს იმ მომენტში, როდესაც მის ოთახში შეყვარებული შედის, მხოლოდ ჰაინრიხ ჰაინე უყვარს“.
მას ჰქონდა მახვილი, გამჭრიახი გონება - ბევრის განმარტებით, მამაკაცისა, რომლითაც ის ცდილობდა ჩაწვდომოდა არსებობის არსს, საკუთარის და სხვის, ისევე, როგორც სხვები ხელით სინჯავდნენ მატერიალურ საგნებს. ის აკვირდებოდა, აფასებდა, განიცდიდა და იწერდა.
===
ჩემი სახე არ დაივიწყო!
-  მე ის არასდროს მინახავს.
მ. ცვეტაევა

არ ცარსებობდე, არ გრძნობდე - შესაშური ხვედრია ...
სასიამოვნოა ძილი, სასიამოვნოა ქვად ყოფნა.
მიკელანჯელო ბუონაროტი [1]

„სახით ის ყოველთვის სიყვარულისკენ დგას: ეძებს მას, სურს ის, პოულობს ან კარგავს, და ისევ  გაშმაგებით ეძებს. რამდენი იყო თავდაპირველად დამაიმედებელი, მრავლისმთქმელი შეხვედრები, რომელიც საბოლოოდ არაშეხვედრები აღმოჩნდებოდნენ - რომანი „უნაყოფო ლეღვის ხესთან“, ალის განმარტებით [2]. სამაგიეროდ, რამდენი ლამაზი და ზუსტი სიტყვა იქნა ნაპოვნი სიყვარულის შესახებ - მათი მოპოვება ხომ ცეცხლიდან იყო საჭირო, ცხოვრების მხურვალე ცეცხლიდან. „გიყვარდეს - ნიშნავს ხედავდე ადამიანს ისეთს, როგორც ის ჩაიფიქრა ღმერთმა, მაგრამ ვერ განახორციელეს მშობლებმა“. სხვამ ეს ვერავინ გაიგო, ვერ მოძებნა, მაგრამ ეს ხომ მეტად მნიშვნელოვანი აღმოჩენაა. ყველა დამეთანხმება: რეალურად მნიშვნელოვანია მხოლოდ ის, რაც ღმერთმა ჩაიფიქრა. ასეთი იყო მისი დამოკიდებულება გარშემო მყოფ ადამიანებთან, - ღრმად იყურებოდა ადამიანში, ცდილობდა მასში დაენახა შემოქმედის ჩანაფიქრი, ამიტომ განსაკუთრებით არ აქცევდა ყურადღებას იმას, თუ ვინ არის ის. მოსწონდა ეს ადამიანებს? - კითხვა თითქმის რიტორიკულია. ალბათ, ასეთი ადამიანების შესახებ კარგად იტყვის არა ცვეტაევას, არამედ ბლოკის მეგობარი ქალი, რომელიც მრისხანედ წერდა თავის პოეტს: „თქვენ ისე მიყურებთ, თითქოს რაღაც აბსტრაქტული იდეა ვიყო; თქვენ ჩემს შესახებ ბევრი კარგი რამ წარმოიდგინეთ, და ამ  ფანტასტიკური ფიქციის მიღმა, რომელიც თქვენს წარმოსახვაში შეიქმნა, თქვენ ჩემში ვერ დაინახეთ  ცოცხალი სულის მქონე ცოცხალი ადამიანი, ვერ შეამჩნიეთ ის. თქვენ, თითქოს, გიყვარდათ კიდეც - თქვენი ფანტაზია, თქვენი ფილოსოფიური იდეალი, მე კი  ველოდებოდი, როდის დამინახავდით, როდის მიხვდებოდით, რა მჭირდებოდა, რით ვარ მზად  გიპასუხოთ მთელი სულითა და გულით. მაგრამ თქვენ აგრძელებდით ფანტაზირებას და ფილოსოფოსობას ... ... მე ცოცხალი ადამიანი ვარ და მინდა ასეთი ვიყო, ყველა ჩემი ნაკლოვანებით. როდესაც თქვენ მიყურებთ, როგორც რაღაც აბსტრაქციას, თუნდაც ყველაზე იდეალურს, ჩემთვის ეს გაუსაძლისია, შეურაცხმყოფელი, უცხო ... თქვენ სიცოცხლედან რაღაც  მწვერვალზე ამიყვანეთ, სადაც მცივა, მეშინია და ... სადაც მოსაწყენია“
    (ახალგაზრდა ლ. მენდელეევას ა. ბლოკისთვის არგაგზავნილი წერილიდან).
„მგონი ცვაიგთან წავიკითხე აზრი, რომელსაც ლუთერს მიაწერდნენ: სულს ორი თვალი აქვს - გარეთ და შიგნით, მაგრამ ერთდროულად ორივეთი ყურება არ შეუძლია. ცვეტაევაც მხოლოდ ასე ხედავდა: შიგნით და შიგნიდან. გარე თითქოს მისი ყურადღების მიღმა რჩებოდა. „ჩემი უბედურება ის არის, რომ ჩემთვის არ არსებობს არც ერთი გარე ნივთი, ყველაფერი ჩემი გული და ბედია“. „ბედი არის ის, რაც ღმერთმა გააკეთა ჩვენთვის. ცხოვრება არის ის, რაც ადამიანებმა გააკეთეს ჩვენთვის“. (მ. ცვეტაევა).
„იგი ცხოვრობდა, როგორც ბოლომდე არგამოხატული სული, თითქოს სრულად არ იყო მატერიალიზებული ნივთების ამ სამყაროში, ამიტომ მხოლოდ ნაწილობრივ იმყოფებოდა აქ. როგორც ჩანს, მას არ ჰქონდა საკმარისად არა მხოლოდ ხელები, არამედ კუნთები, კანი - სხეული, მატერიალურობა. განსაკუთრებით გართულდა ცხოვრება, როდესაც ჩამოიშალა და დაინგრა ცხოვრების ჩვეულებრივი წესი, როდესაც ახალი ტვირთი ძველთან ერთად, მათ შორის ყოფითი, მძიმედ დააწვა მარინას ქალურ მხრებს, და მიუხედავად იმისა, რომ ისინი მამაკაცურის შთაბეჭდილებას ტოვებდნენ, მაინც ვერ უძლებდნენ ტვირთს: მას მხრებზე კანი არ ჰქონდა.
„როცა არ მიყვარს - ეს მე არ ვარ. უკვე დიდი ხანია - მე არ ვარ“, - წერდა ცვეტაევა ერთ-ერთ წერილში.
„მე -20 საუკუნის რუსულ პოეზიაში უფრო მგზნებარე ხმა არ გაჟღერებულა“, - ამბობდა ცვეტაევას შესახებ იოსიფ ბროდსკი. ცოცხალი და ბრწყინვალე სასიყვარულო ლირიკის ავტორი და რუსული მოდერნიზმის პოეზიის ერთ-ერთი ყველაზე სრულყოფილი პოეტი.
ხშირად ცვეტაევას ტრფიალებას პლატონური ხასიათი ჰქონდა.
მაგრამ მისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი იყო ადამიანებით გატაცება. ცვეტაევის პოეზიის უდიდესი ნაწილი ამ ტრფიალების გრძნობის ნაყოფია, ბევრი თავისი ლექსი მან რეალურ ადამიანებს მიუძღვნა.
პოეტი არ მალავდა თავის კავშირს „სხვა ადამიანებთან“ და ღიად უძღვნიდა ლექსებს თავის შეყვარებულებს.
===
შინედი ო’კონორი
ისლამით დეპრესიის მკურნალობა ნიშნავს სიგიჟის სტრუქტურირებას და განმტკიცებას. დასაბუთებას. შელამაზებას. გარდა ამისა, ეს ჟესტი შეიძლება განიხილებოდეს როგორც სიცოცხლეში მომხდარი თვითმკვლელობა - საჯარო და ლეგალიზებული. სუბიექტის თვითმკვლელობა, და არა ფიზიკური სხეულისა. რომელსაც სურს გაბნეული პიროვნების ნარჩენების  გარკვეულ საყრდენზე აცმა არმყოფობის გერბარიუმისკენ მიმართული პეპელასავით.
ფრიდრიხ ნიცშემ სადღაც თავის ჩანაწერებში დააფიქსირა სურვილი „დასავლური ადამიანის ბედნიერების რუსული მწუხარების უნარზე გაცვლისა“. ეს ის პუნქტია, რომელშიც ვიტუხნოვსკაია განსაკუთრებით არ დაეთანხმა გერმანელ ფილოსოფოსს. თუმცა, თავის დროზე პოეტ ქალს დასავლეთში პოლიტიკურ ემიგრაციაში წასვლის შანსი ჰქონდა: მაგრამ მან გადაწყვიტა დარჩენილიყო  რუსეთის მწუხარების სამეფოში, „საკუთარ ქვეყანაში და საკუთარ ენასთან ერთად“.
ვიტუხნოვსკაია მხარს უჭერს რუსეთის თანმიმდევრულ ვესტერნიზაციას, იმას, რომ რუს ადამიანს ჰქონდეს კომფორტულად ცხოვრების შესაძლებლობა (იქნებ შეიცვალოს კიდეც, ყოველგვარი საზოგადოებრივი სელექციის გარეშე), და აღარ დაჭირდეს დასავლეთში გავრცელებული პოზიტიური ჰედონიზმის აღზევება: „როგორ ვხედავ ჯოჯოხეთს? როგორც ადამიანი, რომელიც განიცდის ჭარბი ადამიანური სიამოვნების მიღების განწირულობას. ამ თვალსაზრისით ტანჯვა უფრო მეტ თავისუფლებას იძლევა“.  ვიტუხნოვსკაიას „მეტაფიზიკურ დასავლეთში“ ყველაზე ღირებულია საქმიანი მიდგომა, ინდივიდუალიზმი, ლოგოცენტრიზმი, სუბიექტური პასუხისმგებლობა: „მაგრამ უფრო მეტ თავისუფლებას იძლევა თბილგრილობა“.
თავისუფლების ზღვარი, გარკვეული თავისუფლება-საკუთარ-თავში, ვიტუხნოვსკაიას აზრით, სცილდება როგორც კულტურის, ასევე ცივილიზაციის საზღვრებს და, ალბათ, ადამიანურობის საზღვრებსაც: ის გამოიხატება დევიზში „გქონდეს და არ იყო“. რეაქციონერებს რობოტების ეპოქის დადგომის ეშინიათ, აკრიტიკებენ გულცივ „პლასტმასის სამყაროს“. ვიტუხნოვსკაიასთვის ასეთი სამყარო უფრო იდეალურისკენაა მიახლოებული. ტრადიციონალისტების სიწმინდისკენ აპელირებას ის უარყოფს და გამჭრიახად აღნიშნავს, რომ რუსეთში არქაიკა არა მარტო დიდი ხანია სიმულირებს,  არამედ თავისებურად (უფრო ინფანტილურად, ვიდრე ნამდვილად) მექანიზირებულია:
 „რუსეთი აღარ არის საკრალური.
აქ გოლემი ლეგოსგან შექმნეს“.
              ნესტორ პილიავსკი

ლოიალობის საფასური
„ვიწრო წრეებში ფართოდ ცნობილი პოეტი და ჟურნალისტი, რომელიც მუშაობდა დონეცკის სახალხო რესპუბლიკაში, ნებაყოფლობით (!) დაწვა ნევროზის კლინიკაში. თეორიულად, ადამიანებისთვის, რომლებიც ემსახურებოდნენ რეჟიმის პროპაგანდისტულ მანქანას, გასაგები უნდა იყოს მისი რეალური სტატუსი. მაგრამ მათ არ ესმით. გამოდის, როგორც „ორი ერთში“. არაადეკვატური რეჟიმი და არაადეკვატური პერსონალი. ანუ, ქვეყანა რეალურად იმყოფება კლინიკური გიჟების მმართველობის ქვეშ. ისინი არც კი მალავენ, რომ ნეიროლეპტიკების ზემოქმედების ქვეშ იმყოფებიან.
ვინც სისტემას „რაციონალურად“, ანუ მხოლოდ ფულის გამო ემსახურება, ისინიც იგივეს წააწყდებიან, რასაც წააწყდნენ ისინი, ვინც მას იდეოლოგიური მოსაზრებების გამოემსახურება.
მათ კი, ვინც გეგმავს ფულის შოვნას იდეოლოგიურ ფრონტზე, უნდა  გაითვალისწინონ, რომ თქვენ დიდი რისკის ქვეშ იმყოფებით, რადგან შეგიძლიათ დაკარგოთ არა მხოლოდ რეპუტაცია, არამედ გონება. ალავერდის წესით“.
                                 ბ. აკუნინი. „არ გემშვიდობებით“
 „ფსიქოთერაპი საჭიროა მხოლოდ იქ, სადაც ფსიქიკურად ჯანმრთელი ადამიანები ხალხი იზოლაციაში აქცევენ საზოგადოებისგან ფსიქიკურად დაავადებულთ, ხოლო იმ ქვეყანაში, სადაც ფსიქიკურად დაავადებულები ახდენენ ჯანსაღი ადამიანების იზორლირებას, მე არაფერი მესაქმება“.
                                 ბ. აკუნინი. „არ გემშვიდობებით“
კრემლის პროპაგანდისტების სახელგატეხილი დასასრული
ჩემს მიერ ცოტა ხნის წინ დადებული პოსტის შემდეგ რეჟიმის პროპაგანდისტების სიგიჟის შესახებ ამოძრავდნენ, აწრიალდნენ დაბამბული ზომბები სამსახურში და იაფფასიანი ტროლები. ასეთი აქტიურობა ჩემი საპრეზიდენტო კამპანიის შემდეგ არ დაფიქსირებულა. ტრიგერს საფუძვლად დაედო სტატია სახელმწიფო უშიშროებისა და ყვითელი პრესის გამოცემაში, რომელიც საბჭოთა მამხილებლური პათოსის საუკეთესო ტრადიციებში იყო შედგენილი.
მე მსიამოვნებს, რომ სრულიად შემთხვევით, გაკვრით მე შევძელი შევხებოდი მნიშვნელოვან ნერვულ კვანძს მასობრივ გაუცნობიერებულ პროპაგანდისტულ საზოგადოებაში.
როგორ იწყება შიზოიდური, დაშლილი ცნობიერების იდენტურობის აღდგენის მცდელობა? ადამიანი რეაგირებს მისთვის შესაბამის სურათზე, როგორც მაიმუნი სარკეში თავის ანარეკლზე. ამდენად, ჩვენ შეგვიძლია დავამტკიცოთ, რომ სიგიჟის შიში ერთ-ერთი უმთავრესია ამ დაკარგული, არასუბიექტური საზოგადოებისთვის.
და, შესაბამისად, ყველაფერი, რაც ხდება, მათი სახელგატეხილი დასასრულის დასაწყისია.

შემოქმედებითი მომსახურე პერსონალის თანამონაწილეობა სამხედრო დანაშაულში (წინასთან დაკავშირებით)
ზოგიერთ „შემოქმედებით პიროვნებას“, რომელიც აყოლილი იყო ან ღიად მუშაობდა დანაშაულებრივ, ტერორისტულ პუტინის ხელისუფლებაზე, გულუბრყვილოდ მიაჩნია, რომ მათი, როგორც მწერლისა და პოეტის სტატუსი რაღაც საჯარო ინდულგენციაა, რომელიც საშუალებას აძლევს „მათ სულს ისუნთქოს იქ , სადაც მას სურს“.
ასე რომ, ეს სულაც არ არის სული, არამედ მყრალი მხუთავი ამოსუნთქვაა რომელიმე გასუქებული მოხელისა, რომელიც ბუშტებივით გბერავთ, აქედან ნახევარი უკვე  ჩაიფუშა სრულიად ბუნებრივი მიზეზების გამო, მეორე ნახევარი კი კრემლის კედლის ქინგურებს წამოეგო, ჩამოეკიდა ქარზე დაფლეთილი, ნახევრად გახრწნილი წმინდა გიორგის ლენტებით .
თქვენ არ ხართ პოეტები და მწერლები, თქვენ სამხედრო დანაშაულის თანამონაწილეები ხართ. თქვენ ხართ საცოდავი, არაფრის მაქნისი მწერები, რომლებიც ნამცეცებით იკვებებიან კაციჭამიას მაგიდიდან.
რაც შეეხება სამხედრო დანაშაულს და ამ ფორმულირების სამართლებრივი კორექტულობას: უკრაინაში შეჭრის დღიდან რუსეთი ლეგალურობისა და ლეგიტიმურობის სივრცის მიღმა იმყოფება.
რუსეთის ფედერაციის ამჟამინდელი მთავრობის, მისი მილიტარისტული პოლიტიკის, ისევე როგორც მისი სამხედრო და პროპაგანდისტული ბოჰემური-კულტურული პერსონალის სასამართლო პროცესს განახორციელებს როგორც ახალი მთავრობა, ასევე მისი უდიდებულესობა ისტორია (პროგრესულ მსოფლიო კონტექსტში).













http://iskateli.info/showthread.php?t=284


https://obrazovaka.ru/obschestvoznanie/globalnye-problemy-sovremennosti-puti-resheniya.html


http://www.davidicke.ru/problema-reaktsiya-reshenie.html


https://zagopod.com/blog/43149504149/10-strashnyih-tryukov,-s-pomoschyu-kotoryih-kontroliruyut-massyi?nr=1&fbclid=IwAR3Z8g5oVTHA4bzeniaXdnEHWmjhLh-l_DWcd0pSRe-ZFPQywsIj1_4HBsc


https://www.metodolog.ru/00971/00971.html


http://spinoza.in/theory/kul-tura-protivorechiya.html

Когда Эпиктета спросили: «Какой человек богат?» — он отвечал: «Довольный собой».

ტვინისამხდელი სიყრუეა ქვეყანაში...
მეთამაშე,
ტყუილობანა მეთამაშე,
ჩემო დარდიანო საქართველო...
ჭერზე ჭაღივით ჰკიდია სამართალი,
რა მოხდებოდა, უფრო მაღლები ვყოფილიყავით.

არაფერია,
განაწყენებულ ძმებივით რომ გაეყარეთ
შენ და მშვიდობა.
დილამშვიდობის,
ჩემო დარდიანო საქართველო,
როგორ გეტყობა მთელი ღამე არ გიძინია...
როგორ დაღლილხარ...
წუხელ ფარ-ხმალი მებრძოლებმა ცაში აყარეს
და მერე თურმე მიწას აღარ მიუზიდნია.
შენ რომ იცოდე როგორ მინდა რამე გახარო,
ჩემო დაღლილო საქართველო...

მიდი, კავკასიონს დაეყრდენი,
შხარას დაეყრდენი
თეთნულდს დაეყრდენი
შირაქის ველზე ჩამოჯექი თეთრი ღმერთივით,
ელდარის ველზე ჩამოჯექი თეთრი ღმერთივით,
შავი ზღვის პირას ჩამოჯექი,
სანამ კაცები ძარღვებს სისხლით აივსებენ,
სანამ ქალები მუცელს სიცოცხლით აივსებენ,
სოხუმში წამოწექი, ცხინვალში წამოწექი,
დაისვენე,
დაისვენე,
ჩემო დაღლილო საქართველო. Arabidze

http://va.topbuzz.com/s/yebhkb


DNA is the only source of true connection with the creator of creators u need
No books, middle men, imaginary sky patriarchs or other’s interpretations .. look within . You’ve been programmed to not use that information centre/sense .. to rely on suggestion instead of impression . Don’t think, feeeeel

Those wth flexible spines and christos oil aka cerebral spinal fluid that activate the pituary gland & awaken the crown jew-el chakra will realise the idiots that say this is evil obviouly can’t discern wha is natural creation and what is a manipulation and demonisation of divine design while glorifying fear and ignorance for a deceiver they think is God but is pure ego and reversed truth 🤘😈
The bible is not all literal
Casting net to the right means not using your left brain to dominate truth with a one eye view (Single minded)


Что происходит в церкви:
«Уже само помещение своей необычной обстановкой действует на посетителей тревожно и возбуждающе. Окна затемнены занавесями, чтобы создать мягкий полумрак, тяжелые ковры на полу и по стенам приглушают всякий звук, зеркала отражают со всех сторон золотистые тона света, странные символические знаки звезд возбуждают любопытство, не удовлетворяя его. Неопределённость всегда делает чувство ожидания более острым, таинственность усиливает напряжение, молчание и замалчивание способствуют мистическим настроениям; поэтому в волшебном приёмном покое Месмера все чувства – зрение, слух и осязание – напрягаются и подстегиваются самым утончённым способом. Посредине большого зала стоит широкий, как колодец, «ушат здоровья». В глубоком молчании, словно в церкви, сидят вокруг этого магнетического алтаря затаившие дыхание больные, никто не смеет пошевельнуться или проронить слово, чтобы не нарушить царящего в зале напряжения... Среди этого глубокого, нарушаемого лишь легкими вздохами молчания из соседней комнаты доносятся аккорды невидимого клавесина или тихое хоровое пение».

[Р. Перин. Гипноз и мировоззрение. С-Пб., 2002.]



Мужчина не может женщин знать, а если он говорит, что он знает женщин, то значит он психически больной.
• Януш Л. Вишневский

Ты тоже это ненавидишь?
— Ненавижу что?
— Неловкое молчание. Почему людям обязательно нужно сморозить какую-нибудь чушь, лишь бы не почувствовать себя в своей тарелке?
— Не знаю. Хороший вопрос.
— Только тогда понимаешь, что нашла по-настоящему особенного человека, когда можешь просто заткнуться на минуту и с наслаждением разделить с ним тишину...

— Don't you hate that?
— Hate what?
— Uncomfortable silences. Why do we feel it's necessary to yak about bullshit in order to be comfortable?
— I don't know. That's a good question.
— That's when you know you've found somebody really special: you can just shut the fuck up for a minute and comfortably share silence.


http://www.psychiatry.ua/books/religion/


http://message.ge/2019/06/15/%E1%83%99%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%9A-%E1%83%92%E1%83%A3%E1%83%A1%E1%83%A2%E1%83%90%E1%83%95-%E1%83%98%E1%83%A3%E1%83%9C%E1%83%92%E1%83%98-%E1%83%9B%E1%83%94-%E1%83%99%E1%83%9D%E1%83%9B%E1%83%9E/?fbclid=IwAR3SrPKhSNQmtwv3OF4WhOeoLdTXxMnUN-cdnoobHWzrPU3p4iEYYB87Oko


a profoundly, informationally dense discussion on the VAST and rapidly building body of science on #bioaccumulation and #biomagnification of toxins up the foodchain, stored in ANIMAL FAT and muscle tissue, accumulating in bone marrow, as one of the most pressing, and dangerous, yet little known and even less frequently addressed aspects of nutritional health and ecological #science that affects the entire biosphere of our planet and especially how it directly affects the quality of our food. This is literally one of the most important lessons and discussions you will ever have in your life, and is a true cornerstone understanding REAL NUTRITIONAL HEALTH and ecological science, please join us in sharing this #knowledge with every common household. Thank you, and so much love! #LiftingTheVeil


short response to a friend.. .
... so many are so inept in any general or specialized understanding that they know so little as to just demonize all science (science deniers) and instead only "trust their intuition," which in actuality means to only listen to whomever makes them feel good, or who they like, which is cognitive bias and the single tool of snake oil salesmen and conmen whom master peoples psychology and feed the public more of what they like that will harm them, and sell them more lies that make them feel good. you really think the masters of psychology dont know how to play to your "superior intuition tho??" doing a full film on this science right now. An example of why a little bit of knowledge is a dangerous thing, and as always, goes back to the dangers of right brain dominance/imbalance, so again, all of Mark Passio's presentations.


https://zen.yandex.ru/media/id/5baa3f0f69d47500ae8b173f/psiholog-psihiatr-psihoterapevt--k-komu-obratitsia-5bb0b6d37ff96e00aa3835df